Πάντως για την εσωτερική γαλήνη και ησυχία δεν είναι απαραίτητη η νηστεία Εδώ θα διαφωνήσω Νίκο. Με γεμάτη κοιλιά μόνο γαλήνη δεν υπάρχει διότι περά από τις οποίες σωματικές συνέπειες, γινόμαστε και αντικείμενο εμπαιγμού των δαιμόνων. Εκτός αν με το παραπάνω εννοείς ότι ναι μεν δε νηστεύει κανείς π...
Ο Χριστιανός είναι μεν παιδί του Θεού αλλά την επιβράβευση την δέχεται σε δύο στάδια ένα προκαταβολικά με το Βάπτισμα κι ένα τελικά με την ολοκλήρωση της δοκιμασίας του σ΄αυτό τον κόσμο Το 2ο σκέλος το κατάλαβα, αλλά έχω μια απορία στο πρώτο τμήμα. Σε τι επιβραβεύεται ένα μωρό π.χ. 40 ημερών που βα...
Έτσι όπως το θέτεις Διονύση συμφωνώ απόλυτα. Αυτή όμως η εσωτερική ησυχία και γαλήνη δε θα πρέπει να γίνεται αιτία υπερηφανείας στον πιστό ότι έφτασε σε μέτρα υψηλά και θα πρέπει να κρατά πάντα στο νου του την παγίδα του πονηρού. Πρέπει να έχουμε το κεφάλι σκυμμένο κάτω και να βιώσουμε την πνευματικ...
Είναι δυνατόν λοιπόν στην διάρκεια της νηστείας μας να πληροφορούμεθα τον καλό αγώνα μας (με τρόπο «μυστικό») και η πληροφορία αυτή να εντείνει και να δυναμώνει τον αγώνα μας; Για τι είδους πληροφορία μιλάμε; Τι θα μας λέει αυτή η πληροφορία; Θα είναι μια φωνή που θα μας επιβραβεύει; Θα είναι ένα α...
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα και θα σταθώ στα όσα είπε ο Νίκος προσπαθώντας να τα πάω λίγο παραπέρα: Δηλαδή, ένας καινούργιος στην πνευματική ζωή δεν μπορεί να ξεκινήσει κατευθείαν να κάνει αλάδωτη όλη τη Σαρακοστή Καταρχήν να πούμε ότι η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θεωρείται και η πλέον σημαντική....
Προσωπικά θα τοποθετούσα στο Α την απάθεια. Αν μένω απαθής σε κάτι π.χ. μια προσβολή από κάποιον ή ένα περιστατικό όπου θα μπορούσα ας πούμε δικαίως να φωνάξω, να αντιδράσω κτλ αλλά παραμένω απαθής, τότε κάνω ένα βήμα προς την ηρεμία. Η πραότητα με εκρήξεις και ξεσπάσματα όχι μόνο δεν κερδίζεται αλλ...
Όπως το εξέφρασες, κοινωνία των άκρων. Με το ένα άκρο να βλέπει με μισό μάτι το άλλο. Η πραότητα για την οποία συζητούμε είναι είδος υπό εξαφάνιση. Πώς μπορεί να είναι κανείς πράος; Θεωρώ όμως τώρα που σκέπτομαι και αναλογιζόμενος ένα περιστατικό σήμερα στη δουλειά μου όπου προτίμησα να μην τσιμπήσω...
Εγώ το τελείωσα αλλά όσο προχωρούσα τόσο διαπίστωνα τη δυσκολία. Εδώ ταιριάζει αυτό που ρώτησαν οι μαθητές Του "τις άρα δύναται σωθήναι;". Για να λάβουν την απάντηση ότι για το Θεό όλα είναι δυνατά. Στο Θεό στηρίζουμε τα πάντα. Πάντως Νίκο σχετικά με την Κλίμακα και το περιεχόμενό της πρέπ...
Όχι αδρανείς δεν μπορούμε να μείνουμε. Όταν είμαστε ασθενείς και δεν επιζητούμε θεραπεία έστω κι αν το νόσημα είναι δύσκολο και ανθεκτικό, τότε σίγουρα κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Η σημερινή ζωή όμως όπως προείπα αλλά και ο πανούργος ο διάβολος κάνουν το μονοπάτι ακόμη πιο δύσβατο βάζοντας πολλές κα...