Το βδέλυγμα της ερημώσεως
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Το βδέλυγμα της ερημώσεως
Το "βδέλυγμα της ερημώσεως" το έχουμε ακούσει πολλές φορές και συνήθως πολλοί από όσους το λένε δεν κατανοούν σε τι πραγματικά αναφέρονται. Σκόπος της επιμέρους αυτής προφητικής μελέτης όπως και όλων των υπολοίπων στην ενότητα ΜΕΛΕΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ είναι προσεγγίσουμε το θέμα αυτό ρίχνοντας όσο περισσότερο φως μπορούμε με τη βοήθεια της Αγίας Γραφής και τη συνεπικουρία των Πατέρων.
Re: Το βδέλυγμα της ερημώσεως
ο βδέλυγμα της ερήμωσης είναι η κατάργηση της Θείας Κοινωνίας, καθώς και η απουσία του Χριστού μέσα σε μια ψυχή. Όπως είπε ο Χριστός "η βασιλεία Μου είναι μέσα σας". Ο Αντίχριστος δεν είναι ο αντίθετος του Χριστού, αλλά αυτός που πέρνει την θέση του Χριστού. (όπως η λέξη αντίδωρο, αντιβασιλέας κτλ κτλ). Έτσι η "ερήμωση" αναφέρεται στην ερήμωση της ψυχής από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Ο ιερός τόπος αναφέρεται στην εκκλησία, ως επίγεια δομή, και επίσης στην ψυχή του ανθρώπου, καθώς τα σώματά μας "είναι ναοί του Θεού".
Το βδέλυγμα είναι ήδη εδώ με την μορφή της απουσίας του Θεού στην ψυχή των χριστιανών (αλήθεια, πόσοι από τους βαπτισμένους χριστιανούς εξομολογούνται και κοινωνάνε?) κάτι που δεν συνέβαινε πρίν 30 και 40 χρόνια και πίσω, και σύντομα πρόκειται επίσημα να έλθει και με την μορφή της κατάργησης της θείας κοινωνίας (αν και όχι παντού και σε όλες τις εκκλησίες... ένα υπόλοιπο θα μένει πάντα).
Το βδέλυγμα είναι ήδη εδώ με την μορφή της απουσίας του Θεού στην ψυχή των χριστιανών (αλήθεια, πόσοι από τους βαπτισμένους χριστιανούς εξομολογούνται και κοινωνάνε?) κάτι που δεν συνέβαινε πρίν 30 και 40 χρόνια και πίσω, και σύντομα πρόκειται επίσημα να έλθει και με την μορφή της κατάργησης της θείας κοινωνίας (αν και όχι παντού και σε όλες τις εκκλησίες... ένα υπόλοιπο θα μένει πάντα).
Re: Το βδέλυγμα της ερημώσεως
Δεν αντιλέγω στα όσα λες φίλε μου, όμως θεωρώ την «ερμηνεία» που δίδεις αρκετά απλοποιημένη. Το βδέλυγμα της ερημώσεως (το οποίο αναφέρεται στο 9ο, 11ο και 12ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ) παρουσιάζει τα εξής δύο, αντιφατικά μεταξύ τους στοιχεία.
Αφ’ ενός μεν είναι άκρως σημαντικό ως προς την κατανόησή του, καθώς ο Χριστός αναφέρεται σε αυτό λέγοντας:
15 Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή-
16 τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη•
Από τις λίγες φορές που κάτι δίδεται τόσο ξεκάθαρα από το στόμα του Κυρίου μας.
Από την άλλη όμως, όλοι μας θυμόμαστε ότι το βιβλίο του Προφήτη Δανιήλ είναι σφραγισμένο μέχρι να έλθουν ανεπιστρεπτί τα έσχατα χρόνια:
4 Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού• τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει και η γνώσις θέλει πληθυνθή.
.
.
.
9 Και είπε, Ύπαγε, Δανιήλ• διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού.
Ως εκ τούτου, μας δίδεται μεν ένα “hyperlink” από τον Χριστό τον Ίδιο, το οποίο όμως και πάλι δεν είναι τόσο ξεκάθαρο και δύσκολο το βλέπω να ερμηνεύεται ως «η μορφή της απουσίας του Θεού στην ψυχή των χριστιανών». Αυτό πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Με διαφορετικές μορφές σε κάθε περίοδο της ιστορίας, αλλά με την ίδια ένταση πάντοτε.
Και κάτι τελευταίο, ας μην ξεχνούμε ότι το «βδέλυγμα της ερημώσεως» συνδέεται άρρηκτα με τα ακόλουθα σημεία από το βιβλίο του Δανιήλ:
Κεφάλαιο 9
2 εν τω πρώτω έτει της βασιλείας αυτού, εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν των ετών, περί των οποίων ο λόγος του Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθή εβδομήκοντα έτη εις τας ερημώσεις της Ιερουσαλήμ.
Ο νοών νοείτο λοιπόν ξεκινάει από τον Προφήτη Ιερεμία, καθώς Αυτός είναι ο πρώτος λαλήσας περι του time context μετά το πέρας του οποίου θα πραγματοποιηθεί το βδέλυγμα. Ο Δανιήλ αφού ευχαρίστησε τον Κύριο με προσεχή, νηστεία και ένδυση σάκκου, βίωσε τη Θεία Αποκάλυψη ως ακολούθως. Κατανοήτο για τον ϊδιο τον Δανιήλ μεν, για εμάς όμως?
22 και με συνέτισε και ελάλησε μετ' εμού και είπε, Δανιήλ, τώρα εξήλθον διά να σε κάμω να λάβης σύνεσιν.
23 Εν τη αρχή των ικεσιών σου εξήλθεν η προσταγή και εγώ ήλθον να δείξω τούτο εις σέ• διότι είσαι σφόδρα αγαπητός• διά τούτο εννόησον τον λόγον και κατάλαβε την οπτασίαν.
24 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.
25 Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο• θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.
26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν• και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον• και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.
27 Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι• και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν.
Η κατανόηση του βδελύγματος της ερημώσεως λοιπόν, απαιτεί την κατανόηση των εδαφίων από το 9:24 – 9:27 του Προφήτη Δανιήλ.
Συμπληρωματικό στοιχείο στα παραπάνω, είναι και αυτό που αναφέρεται στο τέλος του βιβλίου του Δανιήλ:
Κεφάλαιο 12
11 Και από του καιρού, καθ' ον η παντοτεινή θυσία αφαιρεθή και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθή, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενενήκοντα.
12 Μακάριος όστις υπομείνη και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε.
13 Αλλά συ ύπαγε, έως του τέλους• και θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.
Προσοχή ιδιαίτερη πρέπει να δωθεί στο ότι το κεφάλαιο 9 δίδει το time context πριν και μέχρι την έλευση του «βδελύγματος της ερημώσεως», ενώ στο Κεφάλαιο 12 δίδεται το time context από το «στήσιμο» του «βδελύγματος» μέχρι το τέλος του. Ποιος όμως μπορεί να πει μετά βεβαιότητος ότι κατανοεί ένα σφραγισμένο λόγο?
Η αίσθησή μου λοιπόν, είναι ότι απόπειρες γενικής ερμηνείας ενός εδαφίου που τόσο πολύ περιγράφεται από τον Δανιήλ και χρησιμοποιείται και από τον Ίδιο Τον Κύριό μας, μακράν απέχουν από αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε. Τι είναι αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε όμως? Και δει, γνωρίζοντας ότι we are going to deal με λόγια σφραγισμένα! Είναι η πεμπτουσία του βδελύγματος αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε τελικά? Ή τα χρονικά σημεία εκείνα που καθ-ορίζουν την παρουσία του? Ερώτηση προς όλους.
Αφ’ ενός μεν είναι άκρως σημαντικό ως προς την κατανόησή του, καθώς ο Χριστός αναφέρεται σε αυτό λέγοντας:
15 Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή-
16 τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη•
Από τις λίγες φορές που κάτι δίδεται τόσο ξεκάθαρα από το στόμα του Κυρίου μας.
Από την άλλη όμως, όλοι μας θυμόμαστε ότι το βιβλίο του Προφήτη Δανιήλ είναι σφραγισμένο μέχρι να έλθουν ανεπιστρεπτί τα έσχατα χρόνια:
4 Και συ, Δανιήλ, έγκλεισον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού• τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει και η γνώσις θέλει πληθυνθή.
.
.
.
9 Και είπε, Ύπαγε, Δανιήλ• διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού.
Ως εκ τούτου, μας δίδεται μεν ένα “hyperlink” από τον Χριστό τον Ίδιο, το οποίο όμως και πάλι δεν είναι τόσο ξεκάθαρο και δύσκολο το βλέπω να ερμηνεύεται ως «η μορφή της απουσίας του Θεού στην ψυχή των χριστιανών». Αυτό πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Με διαφορετικές μορφές σε κάθε περίοδο της ιστορίας, αλλά με την ίδια ένταση πάντοτε.
Και κάτι τελευταίο, ας μην ξεχνούμε ότι το «βδέλυγμα της ερημώσεως» συνδέεται άρρηκτα με τα ακόλουθα σημεία από το βιβλίο του Δανιήλ:
Κεφάλαιο 9
2 εν τω πρώτω έτει της βασιλείας αυτού, εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν των ετών, περί των οποίων ο λόγος του Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθή εβδομήκοντα έτη εις τας ερημώσεις της Ιερουσαλήμ.
Ο νοών νοείτο λοιπόν ξεκινάει από τον Προφήτη Ιερεμία, καθώς Αυτός είναι ο πρώτος λαλήσας περι του time context μετά το πέρας του οποίου θα πραγματοποιηθεί το βδέλυγμα. Ο Δανιήλ αφού ευχαρίστησε τον Κύριο με προσεχή, νηστεία και ένδυση σάκκου, βίωσε τη Θεία Αποκάλυψη ως ακολούθως. Κατανοήτο για τον ϊδιο τον Δανιήλ μεν, για εμάς όμως?
22 και με συνέτισε και ελάλησε μετ' εμού και είπε, Δανιήλ, τώρα εξήλθον διά να σε κάμω να λάβης σύνεσιν.
23 Εν τη αρχή των ικεσιών σου εξήλθεν η προσταγή και εγώ ήλθον να δείξω τούτο εις σέ• διότι είσαι σφόδρα αγαπητός• διά τούτο εννόησον τον λόγον και κατάλαβε την οπτασίαν.
24 Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.
25 Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο• θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας.
26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν• και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον• και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.
27 Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι• και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν.
Η κατανόηση του βδελύγματος της ερημώσεως λοιπόν, απαιτεί την κατανόηση των εδαφίων από το 9:24 – 9:27 του Προφήτη Δανιήλ.
Συμπληρωματικό στοιχείο στα παραπάνω, είναι και αυτό που αναφέρεται στο τέλος του βιβλίου του Δανιήλ:
Κεφάλαιο 12
11 Και από του καιρού, καθ' ον η παντοτεινή θυσία αφαιρεθή και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθή, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενενήκοντα.
12 Μακάριος όστις υπομείνη και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε.
13 Αλλά συ ύπαγε, έως του τέλους• και θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.
Προσοχή ιδιαίτερη πρέπει να δωθεί στο ότι το κεφάλαιο 9 δίδει το time context πριν και μέχρι την έλευση του «βδελύγματος της ερημώσεως», ενώ στο Κεφάλαιο 12 δίδεται το time context από το «στήσιμο» του «βδελύγματος» μέχρι το τέλος του. Ποιος όμως μπορεί να πει μετά βεβαιότητος ότι κατανοεί ένα σφραγισμένο λόγο?
Η αίσθησή μου λοιπόν, είναι ότι απόπειρες γενικής ερμηνείας ενός εδαφίου που τόσο πολύ περιγράφεται από τον Δανιήλ και χρησιμοποιείται και από τον Ίδιο Τον Κύριό μας, μακράν απέχουν από αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε. Τι είναι αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε όμως? Και δει, γνωρίζοντας ότι we are going to deal με λόγια σφραγισμένα! Είναι η πεμπτουσία του βδελύγματος αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε τελικά? Ή τα χρονικά σημεία εκείνα που καθ-ορίζουν την παρουσία του? Ερώτηση προς όλους.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 19 και 0 επισκέπτες