Στο μήλο οφείλεται η πτώση;

[Νίκος]

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει, ότι η πτώση του ανθρώπου οφείλεται στην ανυπακοή της εντολής του Θεού, όμως η πραγματικότητα είναι ότι οφείλεται στην έλλειψη μετάνοιας. Δηλαδή, ότι ο άνθρωπος αργά η γρήγορα μπορεί να σφάλει στην κρίση του και να διαπράξει αμαρτία είναι δεδομένο, όμως ο τρόπος αντίδρασης στην αμαρτία είναι που μπορεί να τον σώσει ή να τον καταδικάσει.

Πρέπει να επισημάνουμε, ότι ο Θεός ζήτησε ευθύνη πρώτα στον Αδάμ κι ύστερα στην Εύα (από το φίδι όχι γιατί τα ζώα δεν είναι λογικά όντα). Συγκεκριμένα τα γεγονότα που προηγήθηκαν της καταδίκης ήταν:

"8 Και άκουσαν τη φωνή τού Κυρίου τού Θεού, που περπατούσε στον παράδεισο προς το δειλινό και κρύφτηκαν ο Αδάμ και η γυναίκα του από το πρόσωπο του Κυρίου τού Θεού, ανάμεσα στα δέντρα τού παραδείσου. 9 Και κάλεσε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και του είπε, πού είσαι; 10 Κι εκείνος είπε σ΄ Αυτόν: Άκουσα τη φωνή Σου, που περπατούσες στον παράδεισο, και φοβήθηκα, επειδή είμαι γυμνός και κρύφτηκα. 11 Και ο Θεός τού είπε: Ποιος σου φανέρωσε ότι είσαι γυμνός ή μήπως έφαγες από το δέντρο, από το οποίο μόνο σε πρόσταξα να μη φας; 12 Και ο Αδάμ είπε: Η γυναίκα που μου έδωσες για να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε από το δέντρο και έφαγα. 13 Και ο Κύριος ο Θεός είπε στη γυναίκα: γιατί το έκανες αυτό; Και είπε η γυναίκα: Το φίδι με εξαπάτησε, και έφαγα." (Γεν. 3, 8-13)

Η αντίδραση των πρωτόπλαστων στη γνώση του κακού (στην αίσθηση της αμαρτίας) ήταν να προσπαθήσουν να κρυφτούν από το πρόσωπο του Θεού, επειδή κατάλαβαν, ότι αυτό που έκαναν τους απομάκρυνε από κοντά Του. Όμως αυτό δεν τους έκανε να θελήσουν να ζητήσουν τη συγγνώμη Του, επειδή ο εγωισμός, που τους οδήγησε στην πράξη τους, είχε φυτρώσει μέσα τους και εμπόδιζε τη μετάνοια. Έτσι ο Αδάμ αποποιήθηκε την ευθύνη του αρχηγού της οικογένειας κι έριξε το βάρος της ευθύνης στην Εύα και μάλιστα βλασφήμησε, προσπαθώντας να ρίξει ευθύνη και στο Θεό, που του πρόσφερε την Εύα σαν σύντροφο της ζωής του. Η Εύα απλά προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη στο φίδι.

Η έλλειψη μετάνοιας από εγωισμό ήταν που τους καταδίκασε κι όχι η ίδια η πράξη. Γι αυτό το κήρυγμα όλων των προφητών και του ίδιου του Κυρίου, όταν ήρθε στη γη, ήταν: "Μετανοείτε... ".

Ο Θεός δεν περιμένει από μας να μην αμαρτήσουμε, γιατί Εκείνος μόνο είναι αναμάρτητος. Περιμένει όμως από μας, να μετανοούμε συνεχώς για τις αμαρτίες μας και να ζητούμε τη βοήθειά Του, για να ξεφύγουμε απ' αυτές και να επιστρέψουμε κοντά Του. Η μετάνοια σώζει, η αμετανοησία καταδικάζει, αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από το 3ο κεφάλαιο της Γέννεσης.

"Ελέησον με ο Θεός κατά το Μέγα Έλεος Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου..." (50ος Ψαλμός).

[stratis]

Τελικά τι ήταν αυτή η παρακοή; Τι ήταν αυτό στο οποίο υπέπεσαν και κατάλαβαν τη γύμνια τους; Πολλοί μιλούν ότι το μήλο είναι αλληγορικό καθώς και το ότι ο Αδάμ και με την Εύα (γυναίκα) ήταν συμβολικά πρόσωπα. Γνωρίζουμε τι έχουν πει οι Πατέρες της Εκκλησίας επ'αυτού;

Σαφώς συμφωνούμε στην ουσία του θέματος. Η έλλειψη μετανοίας ήταν αυτή που επέφερε την έξοδο από την Εδέμ και ενδεχομένως και ο καταλογισμός των ευθυνών από τον Αδάμ στο Θεό. Τη γυναίκα που εσύ μου έδωσες του είπε.