Η ΦΥΣΗ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ.

Ανάλυση και συζητήσεις γύρω από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Η ΦΥΣΗ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Νοέμ 27, 2013 11:02 am

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Σύμφωνα με την χριστιανική κοσμολογία ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο «εξ ουκ όντων» δηλαδή «από το μηδέν». Ο Θεός είναι ο ΩΝ, αυτοΰπαρκτος ενώ η κτίση είναι ετεροΰπαρκτη και παίρνει την ύπαρξή της και την προκοπή της επειδή μετέχει στη Χάρη του Θεού. Μακκαβαίων Ζ’ , 28: Διότιεξ ουκ όντων δημιούργησε τα πάντα ο Θεός και το γένος των ανθρώπων έτσι δημιουργήθηκε.
Η ΦΥΣΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Στην Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Γένεσης, ο άνθρωπος καλείται να μεταφέρει στην σχέση του με την κτίση, την ποιότητα της σχέσης του με τον Θεό, μια σχέση που περιέχει ως κίνητρά της την αγάπη και την ελευθερία. Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την εξουσία να κυριαρχήσει στην κτίση: Γένεσις Α’ , 26-28: 26. Μετά είπε ο Θεός : «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα την δική μας και την ομοίωση, και ας εξουσιάζει στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά, στα ζώα και γενικά σ’ όλη τη γη και στα ερπετά που σέρνονται πάνω σ’ αυτήν». Η εξουσία όμως αυτή είναι σύμφωνη με την εικόνα της Αγίας Τριάδος που είναι κοινωνία αγάπης και συνεπώς δεν υπάρχει καταδυνάστευση και κυριαρχικότητα αλλά είναι εξουσία φροντίδας και διακονίας. Αυτό φαίνεται και από τον στίχο Β , 15 :Γένεσις Β’ , 15: Πήρε, λοιπόν, ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο και τον έβαλε μέσα στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον προσέχει. Όπως επίσης και από την κλήση του Αδάμ να ονοματοδοτήσει τα ζωντανά :Γένεσις Β’ , 19-21: 19. Ο Κύριος έπλασε από το έδαφος όλα τα ζώα του αγρού και τα πτηνά του ουρανού και τα έφερε μπροστά στον άνθρωπο, για να δει πώς θα τα ονομάσει. Και ό,τι όνομα έδινε ο άνθρωπος σε κάθε ζωντανή ύπαρξη, αυτό ήταν και το όνομά της. 20. Έδωσε ονόματα σε όλα τα ζώα, στα πτηνά του ουρανού και στα άγρια θηρία. Η ονοματοδοσία σημαίνει νοηματοδοσία στα αρχαία χρόνια. Αυτός που έδινε το όνομα σε κάποιον ή κάτι, ήταν και υπεύθυνος γι αυτό. Με την ονοματοδοσία ο Αδάμ γίνεται, εκτός από αρχηγός, και ο φροντιστής τους. Και επειδή αγαπά τα όντα, τελικά τα γνωρίζει αληθινά μέσω αυτής της αγάπης. (Δεν τα γνωρίζει και μετά τα αγαπά. Αλλά επειδή τα αγαπά γι αυτό και γνωρίζει το βάθος της ουσίας τους.) Η κτίση ούτος ή άλλως είναι αξιαγάπητη από την κατασκευή της. Επανειλημμένα ο Θεός χαρακτηρίζει τα δημιουργήματά του «καλά» Γεν 1,9-31 και τέλος «πάρα πολύ καλά» Γεν 1,31: Γένεσις Α’ , 31: Ο Θεός είδε τα δημιουργήματά του και ήταν όλα πάρα πολύ καλά.
Η ΚΤΙΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η πτώση (προπατορικό αμάρτημα) διασαλεύει τις σχέσεις Θεού-ανθρώπου-κτίσης. Ο πειρασμός της ισοθείας οδηγεί τον άνθρωπο σε μια σχέση εκμεταλλευτική και κατεξουσιαστική με τη φύση: Γένεσις Γ΄17-19: Μετά είπε στον Αδάμ: «Επειδή άκουσες τη γυναίκα σου κι έφαγες από το δέντρο, απ” το οποίο σε είχα διατάξει να μην φας, καταραμένη θα είναι η γη εξαιτίας σου. Με μόχθο θα την καλλιεργείς σ” όλη σου την ζωή. Αγκάθια και τριβόλια θα σου βλασταίνει και θα τρως το χορτάρι του αγρού. Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, ώσπου να ξαναγυρίσεις στη γη από την οποία προήλθες, γιατί χώμα είσαι, και στο χώμα θα επιστρέψεις». Η φύση επαναστατεί κατά του επαναστάτη ανθρώπου. ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγοςτο εκφράζει με συγκινητικούς ανθρωπομορφισμούς: Όταν λοιπόν έφυγε απ” τον παράδεισο (ο Αδάμ), όλη η φύση που δημιουργήθηκε απ” το μηδέν απ” τον Θεό δεν ήθελε να υποταγεί στον παραβάτη. Ο ήλιος δεν ήθελε να λάμψει, η σελήνη δεν ήθελε να δώσει το φως της, τα άστρα δεν ήθελαν να τα κοιτάει, οι πηγές δεν ήθελαν να του δώσουν το νερό τους. Οι ποταμοί δεν ήθελαν να ρέουν για χάρη του και ο αέρας επιθυμούσε να συσταλεί στον εαυτό του και να μην δώσει στον παραβάτη αναπνοή. Τα θηρία και όλα τα ζώα της γης, βλέποντας τον γυμνό από την προηγούμενη δόξα του, τον καταφρόνησαν και αγρίεψαν όλα εναντίον του. Ο ουρανός φαινόταν σαν να θέλει, δικαίως, να πέσει πάνω του και η γη δεν άντεχε να τον κουβαλάει στην πλάτη της.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΚΤΙΣΗ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ. ( Ψαλμός ΙΘ’, 2-7): Τα ουράνια φανερώνουνε το μεγαλείο του Θεού και δείχνει το στερέωμα τα έργα που έχει φτιάξει. Η μια στην άλλη μέρα μεταδίδει αυτό το μήνυμα κι η μια στην άλλη νύχτα μεταφέρει αυτή τη γνώση. Χωρίς να” χουν μιλιά και δίχως λόγια, η φωνή τους δεν ακούγεται Κι όμως σ” όλη τη γη απλώθηκε η λαλιά τους, οι λέξεις τους στα πέρατα της οικουμένης. Στον ουρανό τον ήλιο εγκατέστησε. Κι αυτός σαν νιόγαμπρος που βγαίνει απ” τον κοιτώνα του, χαίρεται σαν τον αθλητή το δρόμο του που τρέχει. Απ’ την μια άκρη τ’ ουρανού η ανατολή του κι η τροχιά του ως την άλλη άκρη του, τίποτ’ από τη θέρμη του δεν μπορεί να κρυφτεί. Ο νόμος του Κυρίου είναι τέλειος, ανανεώνει τη ζωή, η μαρτυρία του αληθινή. Ο ψαλμός ΡΓ παρουσιάζει την κτίση να αντλεί την ζωή από την χάρη του Θεού:(Ψαλμός ΡΓ’. (ΡΔ’.) 103): Ψυχή μου, ευλόγησε τον Κύριο! Κύριε, Θεέ μου, πόσο είσαι μεγάλος! Ντύθηκες λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Φόρεσες για μανδύα σου το φως, καθώς σκηνή τον ουρανό απλώνεις. Τα δώματά σου είναι μες στα ουράνια ύδατα, τα σύννεφα τα κάνεις άρμα σου, πορεύεσαι πάνω στου ανέμου τα φτερά. Κάνεις ωσάν ανέμους τους αγγέλους σου, κι αυτούς που σε υπηρετούν, σαν της φωτιάς τη φλόγα. Θεμέλιωσες τη γη πάνω στις βάσεις της, δεν πρόκειται ποτέ να κλονιστεί. Με τον ωκεανό σαν μ” ένδυμα την κάλυψες, πάνω απ” τα βουνά στέκονταν τα νερά. Θα φύγουνε κάτω απ” την απειλή σου κάτω απ” τον ήχο της βροντής σου θα διασκορπιστούν. Ανέβηκαν στα όρη και κατέβηκαν στις πεδιάδες , στον τόπο που καθόρισες γι’ αυτά. Έβαλες σύνορα που δε θα τα διαβούνε κι ούτε πια θα ξανάρθουν για να σκεπάσουνε τη γη. Κάνεις πηγές να τρέχουν στα φαράγγια , ανάμεσα από τα βουνά περνούν τα νερά. Σ’ αυτά ποτίζονται όλα τα ζώα του αγρού , τ’ άγρια γαϊδούρια σβήνουν τη δίψα τους. Στις όχθες τους τα πουλιά χτίζουν φωλιές , ανάμεσα στους θάμνους κελαηδούνε. Ποτίζεις τα βουνά απ’ τα ψηλά σου δώματα , απ’ τους καρπούς των έργων σου χορταίνει η γη. Κάνεις χορτάρι να βλασταίνει για τα ζώα κι άλλα φυτά για να καλλιεργεί ο άνθρωπος , για να βγάζει από τη γη τροφή Κρασί για να του δίνει ευθυμία , το λάδι , ώστε το πρόσωπό του να λαμποκοπά και το ψωμί για να τον δυναμώνει. Θα χορτάσουνε τα μεγάλα δέντρα του Κυρίου, οι κέδροι του Λιβάνου , που εκείνος φύτεψε. Εκεί τα πουλιά χτίζουν φωλιές , του πελαργού η κατοικία στις κορφές τους. Βουνά ψηλά για τ’ αγριοκάτσικα , βράχοι για καταφύγιο των ασβών. Έκανες το φεγγάρι για το μέτρημα του χρόνου , ο ήλιος ξέρει πότε πάει στη δύση του. Φέρνεις σκοτάδι και γίνεται νύχτα , ώρα όπου όλα τριγυρνούν τα ζωντανά του δάσους. Βρυχιούνται λιονταρόπουλα να βρουν κάτι ν’ αρπάξουν, από σένα γυρεύουνε τροφή. Με την ανατολή του ήλιου αποτραβιούνται , μες στις σπηλιές τους παν’ ν’ αναπαυτούν. Βγαίνει ο άνθρωπος να πάει στη δουλειά του και με τα έργα του ως το βράδυ να ασχοληθεί. Πόσο πολλά τα έργα σου είναι , Κύριε! Τα ‘κανες όλα με σοφία, με όσα έφτιαξες εσύ , γέμισε η γη! Να, η μεγάλη κι η πλατιά η θάλασσα εκεί μέσα κινούνται αναρίθμητα ζώα, μικρά όπως και μεγάλα. Εκεί καράβια ταξιδεύουν, κι ετούτος ο Λεβιάθαν, που τον έφτιαξες για να παίζει σ’ αυτήν Αυτά όλα από σένα περιμένουν , για να τους δώσεις την τροφή τους στην κατάλληλη στιγμή. Τους την παρέχεις και αυτά συνάζουν, τη χούφτα σου ανοίγεις και αυτά χορταίνουν αγαθά. Κρύβεις το πρόσωπό σου, τρέμουνε, παίρνεις πίσω το Πνεύμα σου, πεθαίνουν και χώμα ξαναγίνονται. Στέλνεις και πάλι το Πνεύμα σου και δημιουργούνται κι ανακαινίζεις το πρόσωπο της γης . Ας είναι αιώνια η δόξα του Κυρίου, ας χαίρεται ο Κύριος για τα έργα του! Ρίχνει το βλέμμα του στη γη κι εκείνη τρέμει, αγγίζει τα βουνά και βγάζουνε καπνό. Όσο θα ζω στον Κύριο θα ψάλλω, όσο θα υπάρχω το Θεό θα υμνολογώ. Ας του είναι το τραγούδι μου ευχάριστο, εγώ στον Κύριο θα βρίσκω την χαρά μου. Ας εξαφανιστούν από τη γη οι αμαρτωλοί και πια οι ασεβείς να μην υπάρχουν. Τον Κύριο ευλόγησε, ψυχή μου! Αινείτε τον Κύριο!


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες