"εγώ γαρ ειμί Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής" (Εξ. κ' 5)

Ανάλυση και συζητήσεις γύρω από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

"εγώ γαρ ειμί Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής" (Εξ. κ' 5)

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μαρ 02, 2018 11:18 am

Μην είναι η σχέση μας με τον Χριστό δεύτερης κατηγορίας
Από Dogma 01 Μαρτίου 2018

Εικόνα

γράφει ο Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος

Ας αγαπήσωμε τον Κύριον, όπως αγαπούμε και σεβόμεθα τους φίλους μας. Είδα πολλές φορές ανθρώπους πού ελύπησαν τον Θεόν και δεν ανησύχησαν καθόλου γι΄αυτό.

Όταν όμως συνέβη να πικράνουν αγαπητά τους πρόσωπα, έστω και σε κάτι μικρό, έκαναν το πάν, εχρησιμοποίησαν κάθε τέχνασμα, εσκέφθηκαν κάθε τρόπο, υπεβλήθησαν σε κάθε θλίψη, ομολόγησαν το σφάλμα τους, και παρεκάλεσαν είτε αυτοπροσώπως είτε με φίλους είτε με δώρα, προκειμένου να αποκαταστήσουν την πρώτη αγάπη τους»· λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης.

Όντως πολλές φορές προσβάλουμε τον Θεό με την εγωιστική μας συμπεριφορά, πολλές φορές απατάμε τον Νυμφίο της ψυχής μας προνεύοντας με τις ηδονές και τα πάθη μας και δεν καταλαβαίνουμε το μέγεθος τις πτώσης μας, δεν συνειδητοποιούμε το βάθος της αμαρτίας μας και γι’αυτό δεν μετανοιώνουμε γνήσια, δεν αλλάζουμε ριζικά, δεν βάζουμε αρχή στην ζωή μας με κέντρο τον Χριστό μας. Τον αφήνουμε σε κάποια ακρούλα της ζωής μας, ως ένα χρηστικό αντικείμενο που θα το χρησιμοποιήσουμε όταν θα το έχουμε ανάγκη.

Ο Κύριος ξεκάθαρα μας λέγει: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος…». Είδατε τί μας λέγει; Δεν λέγει να μην τους αγαπάτε, αλλά να μην τους αγαπάτε περισσότερο από εμένα.

Εάν λοιπόν έχουμε αγάπη (και είναι καλό και ευλογημένο) για κάποιους ανθρώπους και αγωνιούμε εάν κάτι στην σχέση μας πάει στραβά και προσπαθούμε να διορθώσουμε τα πράγματα πόσο θα πρέπει να έχουμε αυτήν την καλή και ευλογημένη αγωνία στην σχέση μας με τον Θεό;

Ας μην είναι η σχέση μας με τον Χριστό μια σχέση δεύτερης κατηγορίας αλλά να είναι μια σχέση τόσο δυνατή ώστε να μην μπορούμε να δούμε την ζωή μας χωρίς τον Χριστό. Κι αν κάποτε σαν αδύναμοι και ατελείς άνθρωποι διασαλεύσουμε αυτήν την σχέση μαζί Του ας μην αντιδράσουμε νοχελικά αλλά με ορμή και άμεσα να μετανοήσουμε, να ζητήσουμε συγχώρεση και να ζήσουμε πλέον με έργα μετανοίας.

Κάποιοι δυστυχώς λένε ότι αγαπούνε τον Χριστό κι όμως τον σταυρώνουν με την «αγάπη» τους αυτή· διότι είναι μια «αγάπη» που δεν τους στοιχίζει τίποτα, που δεν αφήνει το εγώ, που δεν έχει ταπείνωση, που δεν έχει απλότητα.

Πόσα καρφιά έχω μπήξει κι εγώ στον Κύριο λέγοντάς του «σ’αγαπώ»; Η απάντηση σ’αυτήν την ερώτηση την ξέρει ο καθένας προσωπικά. Κάθε φορά που δεν τηρούμε τον λόγο του, κάθε φορά που υποκρινόμαστε, κάθε φορά που προσπαθούμε να δικαιωθούμε, κάθε φορά που εχθρευόμαστε τον πλησίον μας, κάθε φορά που βάζουμε τον εαυτούλη μας πάνω από τους άλλους, κάθε φορά που ιδιοτροπούμε…γενικά κάθε φορά που παρεκκλίνουμε από τον δρόμο της απλότητας και της ταπείνωσης…τόσες φορές Τον προδίδουμε κι ας Τον φιλούμε γλυκά, κι ας τον λέμε «Κύριε, Κύριε…».

Μην πασχίζεις να φαίνεσαι του Χριστού, μην πασχίζεις να δηλώσεις υπερασπιστείς Του (λες και έχει ανάγκη ο Χριστός από υπεράσπιση). Πάσχιζε για την σχέση μαζί Του. Κάθε σχέση αρχίζει να χαλά όταν θεωρηθεί ο άλλος δεδομένος. Μην κάνεις το λάθος και θεωρείς τον Χριστό δεδομένο (επειδή η αγάπη του δεν εκπίπτει ποτέ) και αφεθείς σε μια αντίχριστη ζωή εκτός της Εκκλησίας Του, διότι ο Χριστός μπορεί να σε αγαπά αλλά εσύ επέλεξες μια αιωνιότητα χωρίς σχέση μαζί Του.

Πηγή: ΔΟΓΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: "εγώ γαρ ειμί Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής" (Εξ. κ' 5)

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Μαρ 02, 2018 11:24 am

Ο Θεός είναι ζηλωτής
Χ.Φ.Δ. - 9.07.2010

Εικόνα

Ο προφήτης Ναούμ γράφει ότι ο Θεός είναι «ζηλωτής» (Ναούμ α’ 2), δηλαδή ζηλότυπος.

Όταν το διαβάζουμε αυτό ή το ακούμε, ότι ο Θεός είναι ζηλωτής, μας φαίνεται ως ένας παράδοξος λόγος. Ο Θεός ζηλεύει; Είναι δυνατόν αυτό; Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι εμείς οι άνθρωποι ζηλεύουμε! Ο Θεός όμως; Τι εννοεί άραγε ο θεόπνευστος Προφήτης; Πώς εξηγείται το «ζηλωτής»; Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει ότι δεν πρόκειται περί πάθους, όταν γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή περί ζήλου «επί του Θεού, αλλά την άφατον αυτού φιλοστοργίαν ερμηνεύσαι βουλόμενος (ο θείος λόγος), τούτω πολλάκις αποκέχρηται τω ονόματι» (ΕΠΕ 29, 408 εξ). Δηλαδή ο ζήλος του Θεού δεν είναι πάθος, αλλά θέλοντας να δείξει την απερίγραπτη φιλοστοργία του πολλές φορές χρησιμοποιεί το όνομα αυτό, «ζηλωτής».

Θεός ζηλωτήςΟ ερμηνευτής των Γραφών Θεοδώρητος Κύρου σχολιάζει σ’ ένα κείμενό του τι σημαίνει «ο Θεός ζηλωτής» και καταλήγει: «Αγάπης τοίνυν ο ζήλος δηλωτικός» (PG 80, 264). Συμπερασματικώς, καταλήγει ο Θεοδώρητος, ο ζήλος δηλώνει την αγάπη του Θεού.

Ο άγιος Θεός εξήγησε ο Ίδιος το πότε και γιατί ζηλεύει. Πότε; Το είπε και το έγραψε στις πλάκες που έδωσε στο Μωυσή (Εξ. κ’ 1 κ.εξ.): Εγώ είμαι ο Θεός σου, άλλον Θεό δεν θα έχεις για να λατρεύσεις. Ποιοι είναι οι άλλοι θεοί; Το γράφει στο στίχο 4: Τα πάσης μορφής είδωλα, οτιδήποτε απεικονίζει από όσα υπάρχουν στον ουρανό, στη γη, στα ύδατα, στα έγκατα της γης. Γιατί; Διότι εγώ είμαι ο μόνος Θεός σου. Εγώ και μόνο είμαι ο Κύριός σου, ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής (στιχ. 5).

Γι’ αυτόν το ζήλο, γι’ αυτήν την αποκλειστική αγάπη που ζητεί για τον Εαυτό του ο Θεός γράφει και ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «Εξαρθήσεται ο ζήλος μου εκ σου» (ις’ 42). Για το πλήθος των αμαρτημάτων σου θα διαλυθεί εντελώς η μεγάλη μου αγάπη (ο ζήλος μου) για σένα και δεν θα σε φροντίζω πλέον. Ήθελε να Τον αγαπούν, αυτοί όμως αγαπούσαν τα είδωλα, κι Εκείνος τελικά τους εγκατέλειψε. Ψυχράνθηκε η αγάπη του.

Αυτό γινόταν χρόνια με τον Ισραήλ, αυτό όμως γίνεται και με πολλούς από μας. Αχ! πόσο οι ψεύτικοι θεοί, η ανηθικότητα, ο εύκολος πλουτισμός, τα αμαρτωλά θεάματα, η μόδα και τόσα-τόσα άλλα τραβούν αρκετούς μακριά από τον Θεό!

Ο Θεός μας αγαπά, όπως αγάπησε την αμαρτωλή γυναίκα, όπως το ληστή στο Σταυρό, όπως τον Ζακχαίο και τόσους, τόσους άλλους. Ω, γιατί φεύγουμε μακριά από το Θεό και γιατί προσκυνούμε τους ψεύτικους θεούς; Ο δικός μας Θεός μας λέει: Είμαι έξω από την πόρτα της ψυχής σας και κτυπώ – κτυπώ. Ανοίξτε μου, θα σας δώσω την αγάπη μου. Το Σώμα μου για να τραφείτε και το Αίμα μου για να ξεδιψάσετε. Ποιος άλλος σας τα δίδει αυτά; Σας ετοίμασα θέση και στην τρισευτυχισμένη Βασιλεία μου.

Γιατί σας αγαπώ με τέτοιο πάθος; Γιατί σας ζηλεύω και θέλω μόνο εμένα να αγαπάτε και μόνο εμένα να εμπιστεύεστε, και να μην τρέχετε να ξεδιψάσετε σε θολές πηγές και σε στεγνές στέρνες; Γιατί δεν θέλω να φύγετε από μένα; Διότι κανείς άλλος εκτός από μένα δεν μπορεί να σας χαρίσει την ευτυχία που ποθείτε. Όλα όσα σας υπόσχονται οι διάφοροι δήθεν σωτήρες είναι ψεύδη και απάτη. Είναι σκιές και όνειρα που διαλύονται αμέσως.

Βέβαια πρέπει να δείξετε κι εσείς ανάλογη ανταπόκριση στην αγάπη μου. Εγώ τα θέλω όλα ή τίποτε. Δεν ευχαριστούμαι να μοιράζομαι την αγάπη της καρδιάς σας με άλλους.

Αυτή είναι και η αλήθεια την οποία τονίζει ο θεόπνευστος λόγος μου. Αν αγαπάς τους γονείς σου, τα παιδιά σου πιο πολύ από μένα, δεν είσαι για μένα άξιος. Αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψ’ το. Καλύτερα να μπεις στον Παράδεισο με ένα χέρι ή ένα πόδι παρά στην κόλαση με δύο. Αν έχεις δηλαδή έναν αγαπητό φίλο ή κάτι άλλο που σε εμποδίζει στην αγάπη μου, διώξε τον, γιατί χάνεις τον Παράδεισο.

Λόγοι που φαίνονται ίσως σκληροί, ανταποκρίνονται όμως στη μεγάλη αγάπη μου απέναντί σας.

Μας κυνηγά κάθε μέρα και κάθε νύχτα ο ζηλωτής Κύριος. Μας κυνηγά η αγάπη του στο δρόμο, στο γραφείο, στην οικογένειά μας, στον ξύπνιο μας και στον ύπνο μας. Μας κυνηγά ο Χριστός διά του αγγέλου φύλακος. Μας λέει: πρόσεχε· μας εμποδίζει μερικές φορές από άσχημες πράξεις, μας φυλάει από κακοτοπιές.

Τι μεγάλη ευλογία να γνωρίζουμε όλοι ότι ο Θεός είναι ζηλωτής για μας, για τον καθένα και μας παρακολουθεί, μας προσέχει, μας βοηθεί, μας συγχωρεί! Έχουμε κάποιον που μας αγαπά, που θέλει την ευτυχία μας και στη γη και στον ουρανό. Και αυτός είναι ο Θεός ζηλωτής!

Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 1996


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 1 και 0 επισκέπτες