Το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη

[Μηνάς]

Ματ 27
50 ο δε ιησους παλιν κραξας φωνη μεγαλη αφηκεν το πνευμα
51 και ιδου το καταπετασμα του ναου εσχισθη απ ανωθεν εως κατω εις δυο

Μαρ 15
36 ο δε ιησους αφεις φωνην μεγαλην εξεπνευσεν
37 και το καταπετασμα του ναου εσχισθη εις δυο απ ανωθεν εως κατω

Το πρώτο πράγμα που αναφέρουν οι ευαγγελιστές σαν συνέχεια/αποτέλεσμα της 'εκπνοής' του Κυρίου είναι το ολικό σχίσιμο του καταπετάσματος του Ναού του Σολομώντα.

Κατά την άποψή σας ποιά η σημασία, συμβολική ή/και ουσιαστική, αυτού του γεγονότος? Τί ήθελε δηλαδή να μας πει ο Θεός με αυτήν την ενέργεια? Ποιές οι συνέπειες στη σχέση μας με Αυτόν?

[stratis]

Τιμωρήθηκε η Ιουδαϊκή θρησκεία και το ιερατείο. Σχίσθηκε το καταπέσματα ενός ναού στον οποίο ήταν στείρα προσηλωμένοι και στερούμενοι κάθε πνευματικής ευρύτητας οι αρχιερείς σταυρωτές Του. Αυτοί που γνώριζαν και διάβαζαν καθημερινά κι αποκλειστικά τις Γραφές αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι δεν τις ήξεραν.

Ο ναός βέβαια κατεστράφη οριστικά το 70 μ.Χ. με την πολιορκία της Ιερουσαλήμ.

Επίσης ο ναός του Σολομόντα ήταν και είναι -για αυτό θέλουν την τρίτη ανέγερσή του- το σήμα κατατεθέν της Ιουδαϊκής θρησκείας, το καύχημα των Εβραίων. Ένα σπουδαίο για αυτούς σύμβολο. Το σχίσιμο του καταπετάσματος δείχνει την έξοδο του Θεού από το ναό (ευρύτερα μιλάω, μην το πάρετε κυριολεκτικά) και το τέλος της Ιουδαϊκής θρησκείας ως η μόνη έχουσα και διδάσκουσα την αλήθεια. Έπαψε πλέον να υπάρχει η αλήθεια και η σωτηρία σε αυτή.

Νέα Εκκλησία φέρουσα τη σωτηρία και νέος Ισραήλ προέκυψαν και αναφέρομαι φυσικά στην Εκκλησία του Χριστού και τους χριστιανούς.

Και νέες καταστροφές καταπετασμάτων μας περιμένουν αν δε στεκόμαστε στο ύψος μας ως χριστιανοί. Κάτι αντίστοιχο άλλωστε θα δείτε με το τέλος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 1453 μ.Χ. Τους τελευταίους αιώνες η ηθική πτώση πήγαινε σύννεφο, υπάρχουν μάλιστα πολύ γλαφυρές αναφορές. Οι αυτοκράτορες αντί να μιμηθούν τον Εζεκία για τη σωτηρία του κράτους, ο οποίος στράφηκε στο Θεό, στράφηκαν 2 φορές στη Δυσή (1274 ένωση της Λυόν, 1438-9 Φερράρα-Φλωρεντία) πουλώντας το δόγμα, την αλήθεια της Βίβλου, δεχόμενοι τις πλάνες για να σώσουν το θρόνο τους. Το αποτέλεσμα; Το αιώνιο χριστιανικό σύμβολο, η Αγιά Σοφιά μετετράπη σε τζαμί προς διδαχή όλων, των τότε αλλά και ημών.

Οι ναοί και τα σύμβολα είναι και καλοί και σπουδαίοι και χρειάζονται για τα τελετουργικά και όχι μόνο, όμως οι άνθρωποι να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και εμείς ναοί του Θεού κατά τον Παύλο. Αν δε σεβόμαστε τον εντός ημών ναό, τότε και οι ναοί που προσερχόμαστε προσβάλλονται από την παρουσία μας και δεν έχει νόημα η ύπαρξή τους.

[Athanasios]

Με το θανατο του Ιησου τα Αγια των Αγιων που ειχαν και την κιβωτο της Διαθηκης και ηταν το συμβολο του Θεου, με το σχισιμο του καταπεττασματος ηρθαν σε κοινη θεα. Και απο εκεινη την στιγμη με την σταυρικη θυσια δεν υπηρχε κανενα καταπετασμα που να χωριζει τον πιστο να ερθει διπλα στον Θεο.

(Εβρ. ι,19 )Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού,
20 διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού,
21 και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού,

Απο εκεινη την στιγμη εχουμε προσβαση στην αιθουσα του θρονου του Θεου γιατι ο Ιησους ειναι ο Αρχιερεας μας στα δεξια του Θεου. Δε βρισκεται εκει για να μας προστατευσει από τον Πατερα, αλλα για να μας εισαγει στην παρουσια του Θεου, στη γεματη αγαπη καρδια του Πατερα. Γιατι; Επειδη ο Θεος μας δεχεται.

"Εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ζητήσει εν τω ονόματί μου· και δεν σας λέγω ότι εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών·
διότι αυτός ο Πατήρ σας αγαπά, "(Ιωαννην [ις΄] 16:26,27).

[Μηνάς]

Με το θανατο του Ιησου τα Αγια των Αγιων που ειχαν και την κιβωτο της Διαθηκης και ηταν το συμβολο του Θεου, με το σχισιμο του καταπεττασματος ηρθαν σε κοινη θεα. Και απο εκεινη την στιγμη με την σταυρικη θυσια δεν υπηρχε κανενα καταπετασμα που να χωριζει τον πιστο να ερθει διπλα στον Θεο.

(Εβρ. ι,19 )Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού,
20 διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού,
21 και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού,

Μπράβο ρε συ Σάκη. Πόσο χαίρομαι με αυτήν την απάντηση δεν μπορείς να φανταστείς.

Υπάρχουν σχεδόν πάντα δύο τινά. Αυτό που φαίνεται σε εμάς σωστό και αυτό που ο Θεός μας λέει. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που έλαβε χώρα με τις απαντήσεις του στρατή και τη δική σου. Ο Στρατής απάντησε με βάση το τί φαίνεται σε αυτόν σωστό. Εσύ από τη μεριά σου απάντησες σύμφωνα με το τί ο Θεός παρέδωσε στο Λόγο Του.

Το καταπέτασμα του Ναού του Σολομώντα ήταν ένα διαχωριστικό το οποίο χώριζε το Άγιο των Αγίων από τον υπόλοιπο Ναό. Μέσα στο Άγιο των Αγίων βρισκόταν η κιβωτός της διαθήκης και το σημείο στο οποίο λάμβανε χώρα η φυσική παρουσία του Θεού επί της γης.

Από τη στιγμή της πτώσης του ανθρώπου από τον παράδεισο, ο δρόμος που οδηγούσε τον άνθρωπο σε απ ευθείας επαφή με τον Θεό είχε κλείσει. ΚΑΝΕΙΣ άνθρωπος δεν είχε πρόσβαση στο Θεό. Με την υλοποίηση της Παλαιάς Διαθήκης μέσω του Μωυσή ο δρόμος αυτός άνοιξε υπό πολύ αυστηρές προυποθέσεις. ΜΟΝΟ ο αρχιερέας του λαού Ισραήλ, για ΜΙΑ μόνο φορά τον χρόνο και μετά από πολύπλοκες τελετουργικές δραστηριότητες είχε τη δυνατότητα να περάσει το διαχωριστικό, το καταπέτασμα, να μπει στα Άγια των Αγίων και να έρθει σε απ ευθείας επαφή με το Θεό. Ο λόγος αυτής της επαφής ήταν το αίτημα για άφεση των αμαρτιών του λαού.

Ακόμα λοιπόν και την περίοδο της ΠΔ ο δρόμος μεταξύ ανθρώπου και Θεού είναι κλειστός κατ ουσίαν. Ο απλός άνθρωπος όχι μόνο δεν έχει δυνατότητα να έρθει σε άμεση επαφή με το Θεό αλλά και κάθε τέτοια επαφή σημαίνει ακαριαίο θάνατο. Ο μόνο τρόπος τέτοιας επαφής είναι δια αντιπροσώπου (αρχιερέα).

Ερχόμαστε λοιπόν σε αυτό που ανέφερε ο Σάκης σε συνδυασμό με το εξαιρετικό εδάφιο που επέλεξε. Από την έναρξη της ισχύος της Νέας Διαθήκης (συμφωνίας) του Θεού με τον άνθρωπο, τη στιγμή δηλαδή της εκπνοής του Ιησού στο σταυρό ΟΛΑ αυτά αλλάζουν οριστικά. Υπάρχει πλέον καινούρια συνθήκη περί της δυνατότητας πρόσβασης του ανθρωπου, ΚΑΘΕ ανθρωπου, στο το Θεό. Και η νέα συνθήκη λέει ότι από τη στιγμή που κάποιος άνθρωπος έχει πλυθεί με το αίμα του Αμνού του Θεού, ανήκει δηλαδή στο σώμα των πιστών στον Υιό του Θεού τον Μονογενή έχει πλήρη δυνατότητα πρόσβασης στον ίδιο το Θεό. ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ. Επιπλέον ο Παύλος στην προς Ρωμαίους μας λέει

14 Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού.
15 Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν· Αββά, ο Πατήρ.

Όχι μόνο λοιπόν ο δρόμος είναι ανοιχτός και ΚΑΘΕ πιστός μπορεί να πάει απ ευθείας στο Θεό αλλά αποκτά και το δικαίωμα να Τον αποκαλεί Πατέρα.

Συνολικά λοιπόν το σχίσιμο του καταπετάσματος φανερώνει το πιο σημαντικό ίσως χαρακτηριστικό της Καινής Διαθήκης. Φανερώνει το ότι ο δρόμος προς τον Πατέρα Θεό είναι ανοιχτός για ΟΛΑ τα παιδιά Του χωρίς να χρειάζονται πλέον ούτε τελετουργικά ούτε μεσάζοντες.

Και θα ήθελα τώρα να ρωτήσω με βάση αυτό που ανέφερε ο Σάκης.

Και απο εκεινη την στιγμη με την σταυρικη θυσια δεν υπηρχε κανενα καταπετασμα που να χωριζει τον πιστο να ερθει διπλα στον Θεο.

Μπορώ εγώ κι εσύ Σάκη μου να μιλήσουμε απ ευθείας στο Θεό? Στην προσευχή μου/σου, μπορούμε να Του απευθυνθούμε απ ευθείας? Αν νιώθω την πίστη μου λειψή και ακολουθήσω την οδηγία του Ιακώβου να ζητήσω πίστη, μπορώ να τη ζητήσω απ ευθείας απ Αυτόν?

[stratis]

Υπάρχουν σχεδόν πάντα δύο τινά. Αυτό που φαίνεται σε εμάς σωστό και αυτό που ο Θεός μας λέει. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που έλαβε χώρα με τις απαντήσεις του στρατή και τη δική σου. Ο Στρατής απάντησε με βάση το τί φαίνεται σε αυτόν σωστό. Εσύ από τη μεριά σου απάντησες σύμφωνα με το τί ο Θεός παρέδωσε στο Λόγο Του.

Δε νομίζω ότι η μία εξήγηση αναιρεί την αλλή. Δεν είναι μονόπατη η Γραφή. Σαφώς βέβαια ο Θανάσης αναπτύσσει την πιο πνευματική, σημαντική και σωτηριολογική πλευρά.

Μπορώ εγώ κι εσύ Σάκη μου να μιλήσουμε απ ευθείας στο Θεό? Στην προσευχή μου/σου, μπορούμε να Του απευθυνθούμε απ ευθείας? Αν νιώθω την πίστη μου λειψή και ακολουθήσω την οδηγία του Ιακώβου να ζητήσω πίστη, μπορώ να τη ζητήσω απ ευθείας απ Αυτόν?

Θα πάρω το θάρρος να απαντήσω κι εγώ στο ερώτημα. Προτιμώ αντί του Φαρισαίου που μιλά απευθείας στο Θεό όντας σίγουρος για τον εαυτό του να ακολουθώ το παράδειγμα του αμαρτωλού τελώνη ο οποίος στεκόμενος και κρυβόμενος πίσω από μια κολώνα του ναού με το κεφάλι σκυμμένο έλεγε "Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ανάξιο ως άνθρωπο να έχω απαιτήση να έχω την κοινωνία που είχε ένας Δαυίδ και ένας προφήτης Ηλίας με το Θεό. Έχω ακόμη πολλά πνευματικά καρβέλια να φάω για να φτάσω στο σημείο αυτό...

Θα ακουμπήσω πάνω στη σιγουριά που η Εκκλησία μου παρέχει εδώ και 2000 έτη και με την οποία σιγουριά σώθηκαν τόσες και τόσες ψυχές.

[Μηνάς]

Θα πάρω το θάρρος να απαντήσω κι εγώ στο ερώτημα. Προτιμώ αντί του Φαρισαίου που μιλά απευθείας στο Θεό όντας σίγουρος για τον εαυτό του να ακολουθώ το παράδειγμα του αμαρτωλού τελώνη ο οποίος στεκόμενος και κρυβόμενος πίσω από μια κολώνα του ναού με το κεφάλι σκυμμένο έλεγε "Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ανάξιο ως άνθρωπο να έχω απαιτήση να έχω την κοινωνία που είχε ένας Δαυίδ και ένας προφήτης Ηλίας με το Θεό. Έχω ακόμη πολλά πνευματικά καρβέλια να φάω για να φτάσω στο σημείο αυτό...

Θα ακουμπήσω πάνω στη σιγουριά που η Εκκλησία μου παρέχει εδώ και 2000 έτη και με την οποία σιγουριά σώθηκαν τόσες και τόσες ψυχές.

Στρατή, και ο τελώνης στο Θεό απευθυνόταν. Μην διαστρέφεις γεγονότα για να περάσεις με πλάγιο τρόπο μηνύματα. Το να προσεύχεται κάποιος δηλαδή απ ευθείας στο Θεό και να Του ζητάει βοήθεια, ή το να Τον βλέπει και να Τον αισθάνεται σαν Πατέρα του είναι έπαρση και αλλαζονία? Σημαίνει ότι θεωρεί τον εαυτό του Δαβίδ ή Ηλία? Σημαίνει ότι δεν έχει πνευματικά καρβέλια να φάει? Περισσότερο για σοφιστία μου ακούγεται αυτό παρά για επιχείρημα που απευθύνεται σε νοήμονα όντα. Στην τελική ο Ιησούς ερωτήθει ευθέως για το πως πρέπει να προσευχόμαστε. Και μας παρέδωσε το "Πατερ Ημών". Δεν χρησιμοποιείς το Πάτερ Ημών? Σε ποιόν απεθύνεται το Πάτερ Ημών? Δεν καταλαβαίνεις τι λες όταν το λες? Το να λες λοιπόν το Πάτερ Ημών είναι εξ ορισμού μια προσευχή απ ευθείας στον Θεό και κάνει χρήση ακριβώς του σκισμένου καταπετάσματος. Αν το χρησιμοποιείς δε, και έρχεσαι μετά να μου απευθύνεις αυτά τα έμμεσα περί αλλαζονίας, ισάξιων Δαβίδ και Ηλία και πνευματικών καρβελιών, μάλλον προς υποκρισία δείχνει παρά προς ταπεινότητα. Αν επιπλέον τη μία το χρησιμοποιείς και την άλλη δεν προσεύχεσαι απ ευθείας στον Πατέρα μας, αλλά οπουδήποτε αλλού κρίνεις ότι ενισχύει την ταπείνωσή σου, τότε μάλλον υπάρχει μπέρδεμα και σύγχιση.

Ή το άλλο το τελευταίο, ξανά με παράξενο πνεύμα ειπωμένο. Το να προσεύχεται κανείς απ ευθείας στο Θεό σημαίνει ότι δεν ακουμπάει στην εκκλησία? Ή ότι την απαξιώνει? Ή ότι αρνείται τη σωτηριολογική της δράση?

Μίλα ευθέως ρε συ Στρατή. Στο έχω ξαναπεί ότι οι υπόγειες μπηχτές, τα υπονοούμενα και τα αλλοιωμένα νοήματα που σκοπεύουν στο να μειώσουν τον άλλον δεν αρμόζουν ούτε σε εσένα σαν άνθρωπο ούτε φυσικά περισσότερο σαν πιστό στο Θεό. Πότε μίλησα εγώ για το πως πρέπει να προσευχόμαστε για να είναι αρμόζων το παράδειγμά σου με το Φαρισαίο, λες και σχετίζεται με αυτό που είπα? Πότε μίλησα για σιγουριά και έπαρση στην προσευχή μας ώστε να μου το παρουσιάσεις σαν επιχείρημα? Πότε είπα ότι η προσευχή μας πρέπει αν είναι κάτι διαφορετικό από το "ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ"? Το μόνο που είπα είναι ότι πρέπει να απευθυνόμαστε απ ευθείας στο Θεό μιας και για αυτόν τον λόγο θυσιάστηκε ο Ιησούς Χριστός. Για να ανοίξει το δρόμο προς τον Πατέρα. Αν για αυτό είμαι ένοχος αλλαζονίας και όμοιος του φαρισαίου, so be it.

Δεν μπορώ να σε καταλάβω πραγματικά. Αν δεν σου αρέσουν αυτά που λέω μπορείς να με διαγράψεις αλλά όχι να βάζεις λόγια στο στόμα μου με όποιο σκοπό εσύ γνωρίζεις. Αν θέλεις αφορμές μπορώ να σου δώσω όσες θέλεις για να έχεις και τη συνείδησή σου ήσυχη.

[Athanasios]

Κατα αρχην ο Στρατης οπως και εγω απαντησε με τον ιδιο γνωμονα.
Δεν βλεπω διαφωνια στα γραφομενα μου με αυτα του Στρατη. Απεναντιας τα του μεν συμπληρωνουν του δε.

Τωρα ας δουμε ενα αποσπασμα:

Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί αναντίρρητο ότι ο Παύλος μίλησε στον λόφο του Αρείου Πάγου. Αρχίζοντας τη θαυμάσια ομιλία του επαίνεσε τη θεοσέβεια των Αθηναίων, αναφέροντας δε ότι μεταξύ των πολλών σεβασμάτων είδε και βωμό με την επιγραφή «αγνώστω Θεώ», δίδαξε περί της υπάρξεως ενός και μόνου αληθινού Θεού, δημιουργού και κυρίου των πάντων, «όστις ουκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, ουδέ υπό χειρών ανθρώπων θεραπεύεται, προσδεόμενος τινος». Λέγοντας αυτά ο Παύλος είχε ενώπιον του την Ακρόπολη και τους ευρισκόμενους σ? αυτήν χειροποίητους ναούς. Στη συνέχεια ανέπτυξε τη διδασκαλία περί της δημιουργίας του ανθρώπου από τον Θεό, και περί της προνοίας αυτου επί των διαφόρων λαών, πρόσθεσε δε ότι οι άνθρωποι σαν να ευρίσκονταν σε κάποιο σκοτεινό τόπο αναζητούσαν να εύρουν και να ψηλαφίσουν, αν ήταν δυνατό, τον Θεό, ενώ και Έλληνες ποιητές είπαν ότι οι άνθρωποι καταγόμεθα από τον Θεό, ως δημιουργό μας, ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε σ?αυτόν . Τέλος, ανέφερε ότι ο Θεός προσκαλεί τους ανθρώπους σε μετάνοια, διότι όρισε συγκεκριμένη ημέρα κατά την οποία θα κρίνει με δικαιοσύνη τους πάντες, δια του απεσταλμένου Υιού του, τον οποίον ανέστησε εκ νεκρών. Στο σημείο εκείνο διακόπηκε η ομιλία του αποστόλου Παύλου από τους φιλοσόφους, οι οποίοι ηρνούντο την ανάσταση των νεκρών.

Το έργο του όμως απέδωσε τους πρώτους καρπούς, διότι σχηματίσθηκε ή πρώτη χριστιανική παροικία των Αθηνών από τους προσελθόντες στη νέα θρησκεία δια της διδασκαλίας του αποστόλου, αναφέρονται δε ονομαστικά μεταξύ αυτών και ο αρεοπαγίτης Διονύσιος και κάποια γυναίκα ονομαζόμενη Δάμαρις. Ο Διονύσιος, ως μέλος του Αρείου Πάγου, ήταν από τους άρχοντες της πόλεως των Αθηνών και κατά τη μαρτύρια του Διονυσίου επισκόπου Κορίνθου (Β΄ αιώνας), την οποία διέσωσε ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία», ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης χρημάτισε επίσκοπος Αθηνών, σύμφωνα δε προς τον εκκλησιαστικό ιστορικό Νικηφόρο Κάλλιστο Ξανθόπουλο, είχε μαρτυρικό θάνατο. Αργότερα ο Διονύσιος ταυτίσθηκε με άλλο Διονύσιο, ο οποίος περί το 250 μετέβη στη Γαλλία και υπέστη μαρτυρικό θάνατο. Με το όνομα του Διονυσίου Αθηνών διασώθηκαν μερικά συγγράμματα, τα οποία προφανώς δεν ανήκουν σ? αυτόν.

εδω βλεπουμε οτι ο Παυλος μιλαει για χειροποιητους ναους αναφερομενος στους ναους που δεν εχουν την παρουσια του Θεου.

Ας δουμε και κατι αλλο.

(Αποκάλυψις [ιδ΄] 14:17, [ιε΄] 15:5, [ις΄] 16:17), το πρωτότυπο ουράνιο αγιαστήριο, του οποίου αντίγραφο ήταν η σκηνή του Μωυσή. Στα ’για των αγίων ο Ιωάννης διέκρινε την κιβωτό της διαθήκης που περιέχει τον αιώνιο ηθικό νόμο του Θεού - τις Δέκα Εντολές (Αποκάλυψις [ια΄] 11:19, Εβραίους [θ΄] 9:4). Ακόμη, παρατήρησε «εν τω ουρανώ. . . επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι έμπροσθεν του θρόνου» (Αποκάλυψις [δ΄] 4:1,5) και «το θυσιαστήριον το χρυσούν» του θυμιάματος (Αποκάλυψις [η΄] 8:3). Και το σπουδαιότερο, είδε τον Ιησού να περπατάει ανάμεσα στις επτά λυχνίες (Αποκάλυψις [α΄] 1:12,13).

Λοιπον αγαπητε Μηνα ειπες να μην αναφερθουμε οταν εδιωξε ο Ιησους τους εμπορους απο τον οικο του γιατι αυτο ηταν πριν απο αυτον. Εγω ομως βλεπω οτι και στον ουρανο το ιδιο ισχυει. Δηλαδη μονο για μας δεν εχει ισχυ που θα επρεπε να εχουμε σαν προτυπο τον ουρανο;
Και ο Ιησους που πηγε στον οικο του Πατρος του και προσευχηθηκε σαν τελειος ανθρωπος ειναι για μενα και τελειο παραδειγμα οπως και για καθε χριστιανο για να κερδισει την Ουρανια Βασιλεια.
Και αν στην Αποκαλυψη βλεπουμε τους Αγγελους και τους Αγιους στην Εκκλησια να υμνουν και να δοξολογουν τον Θεο δεν θα το κανω εγω;

«Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών, χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος, και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.» Εβραίους [δ΄] 4:14-16.

Εγω δεν νοιωθω ικανος να συναντησω τον Αρχιερεα χρειαζομαι βοηθεια και αν πω οτι μπορω να τα καταφερω μακρια απο την Εκκλησια θα το εχω χασει το παιχνιδι.
Και οπως ειδαμε και παραπανω οι Αποστολοι με την βοηθεια του Αγιου Πνευματος ιδρυσαν τις Εκκλησιες και εκει δοξολογουσαν και υμνουσαν τον Θεο.

Συνοψιζοντας.
Το εκαναν οι Αποστολοι.
Το εκαναν και το κανουν οι Αγιοι.
Το εκαναν και το κανουν οι Αγγελοι.
Το εκανε ο ιδιος ο Κυριος σαν τελειος ανθρωπος και Θεος.
Δεν θα το κανω εγω;

[stratis]

Μπορώ εγώ κι εσύ Σάκη μου να μιλήσουμε απ ευθείας στο Θεό? Στην προσευχή μου/σου, μπορούμε να Του απευθυνθούμε απ ευθείας? Αν νιώθω την πίστη μου λειψή και ακολουθήσω την οδηγία του Ιακώβου να ζητήσω πίστη, μπορώ να τη ζητήσω απ ευθείας απ Αυτόν?

Με την προσευχή κανείς δεν έχει πρόβλημα, αντίθετα επιβάλλεται. Διαισθάνομαι όμως ότι προσπαθείς να παρακάμψεις την Εκκλησία, την ανάγκη συμμετοχής στα Μυστήρια και να μας πεις ότι δεν είναι αναγκαία και πως δε χρειάζεται ούτε η Θεία Κοινωνία ούτε τα Μυστήρια για να σωθεί κάποιος. Αν κάνω λάθος διόρθωσε με.

Με την προσευχή και μόνο δε ξέρω τι θα πετύχω επειδή ούτε Δαυίδ ούτε Ηλίας είμαι. Επίτηδες χρησιμοποίησα αυτά τα 2 παραδείγματα γιατί δύσκολα εμείς θα φτάσουμε στα μέτρα τα δικά τους ώστε με την προσευχή και μόνο να σωθούμε ή θα φτάσουμε σε απευθείας κοινωνία με το Θεό όπως αυτοί.

Και κάτι ακόμη, κάνεις ερωτήσεις τις οποίες άνετα μπορείς να απευθύνεις σε ένα ιερέα:

1. γιατί αυτός σαφώς είναι αρμοδιότερος από εμάς εδώ
2. από κοντά και ζωντανά το ύφος κανενός δεν μπορεί να παρεξηγηθεί
3. μετά μπορούμε να το κουβεντιάσουμε όλοι μαζί και εδώ.

Το να μπαίνεις με πρόθεση αμφισβήτησης σε κάτι που δε γνωρίζεις (αναφέρομαι σε άλλα θέματα παλαιότερα), είναι λάθος Μηνά μου.

Αυτό που θεωρώ ότι είσαι λάθος, δε θέλω να το πω δημόσια γιατί δεν το θεωρώ σωστό ούτε για σένα ούτε για μένα. Αν σε ενδιαφέρει να το μάθεις, προτιμώ να το πω από κοντά ή απευθείας. Εγώ δε θέλω να διώξω κανένα και πολύ περισσότερο εσένα που κάποτε αλλού απείλησα και με αποχώρηση και τα έβαλα με 3 αν επέμεναν στην εκδίωξή σου. Γίνεσαι άδικος Μηνά και έχεις κοντή μνήμη. Μόλις προχθές μιλούσαμε και κανονίζαμε να βρεθούμε. Λες να θέλω να σε διώξω ρε θεοπάλαβε;

[Μηνάς]

Λοιπον αγαπητε Μηνα ειπες να μην αναφερθουμε οταν εδιωξε ο Ιησους τους εμπορους απο τον οικο του γιατι αυτο ηταν πριν απο αυτον. Εγω ομως βλεπω οτι και στον ουρανο το ιδιο ισχυει. Δηλαδη μονο για μας δεν εχει ισχυ που θα επρεπε να εχουμε σαν προτυπο τον ουρανο;
Και ο Ιησους που πηγε στον οικο του Πατρος του και προσευχηθηκε σαν τελειος ανθρωπος ειναι για μενα και τελειο παραδειγμα οπως και για καθε χριστιανο για να κερδισει την Ουρανια Βασιλεια.
Και αν στην Αποκαλυψη βλεπουμε τους Αγγελους και τους Αγιους στην Εκκλησια να υμνουν και να δοξολογουν τον Θεο δεν θα το κανω εγω;

«Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών, χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος, και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.» Εβραίους [δ΄] 4:14-16.

Εγω δεν νοιωθω ικανος να συναντησω τον Αρχιερεα χρειαζομαι βοηθεια και αν πω οτι μπορω να τα καταφερω μακρια απο την Εκκλησια θα το εχω χασει το παιχνιδι.
Και οπως ειδαμε και παραπανω οι Αποστολοι με την βοηθεια του Αγιου Πνευματος ιδρυσαν τις Εκκλησιες και εκει δοξολογουσαν και υμνουσαν τον Θεο.

Συνοψιζοντας.
Το εκαναν οι Αποστολοι.
Το εκαναν και το κανουν οι Αγιοι.
Το εκαναν και το κανουν οι Αγγελοι.
Το εκανε ο ιδιος ο Κυριος σαν τελειος ανθρωπος και Θεος.
Δεν θα το κανω εγω;

Σάκη μου μάλλον η απάντησή σου κολάει στο άλλο θέμα που εξελίσσεται. Στο παρόν δεν έκανα καμία αναφορά ως προς το που επιθυμεί ο καθένας να πάει να λατρεύσει. Το μόνο που με απασχολεί είναι το κατά πόσο έχουμε τη δυνατότητα να έρθουμε σε απ ευθείας επικοινωνία με το Θεό, σαν παιδιά με πατέρα, χωρίς προυποθέσεις ενδιαμέσων, είτε οικημάτων είτε ανθρώπων.

Κυρίως η σκέψεις μου σχετίζονται με αυτούς που δεν προσεύχονται στον Θεό αλλά σε πληθώρα άλλων προσώπων είτε γιατί αγνοούν είτε γιατί τους έχει περάσει η εντύπωση ότι κάτι τέτοιο επιδεικνύει αλαζονεία και έπαρση. Και είναι πραγματικά δραματικό και για τα παιδιά αλλά και για τον Πατέρα, ο οποίος θυσίασε τον Μονογενή Του Υιό ακριβώς για να δοθεί η δυνατότητα και στα υπόλοιπα, υιοθετημένα παιδιά Του, να Του μιλάνε απ ευθείας. Φαντάσου εσύ το δικό σου παιδί να το έχουν πείσει ή να μην έχει καταλάβει ότι μπορεί να έρθει να σου μιλήσει. Και να σου μιλάει δια ενδιαμέσων, φίλων σου μεν αγαπητών, αλλά όχι κατά πρόσωπον.

Για τα λοιπά που λες περί οικημάτων εκκλησιών, κανένας απόστολος δεν έχτισε καμία εκκλησία. Υπό διωγμό ήταν και κρυβόντουσαν ακόμα και σε κατακόμβες, πόσο μάλλον να χτίσουν ναούς. Τα λοιπά περί της Αποκάλυψης είναι όντως σύμβολα του Θεικού κατοικητηρίου αλλά σε καμία περίπτωση λόγος να φτιάχνουμε κι εμείς οικήματα για να έρθει ο Θεός να κατοικήσει. Είναι σύμβολα πνευματικά, όπως οι επτά λυχνίες που δεν είναι λυχνίες αντικείμενα αλλά σύμβολα πνευματικών οντοτήτων. Ο Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι το σώμα των πιστών Του. Χωρίς αυτό κάθε οίκημα είναι νεκρό. Ο Στρατής στο άλλο θέμα ξεκαθαρισε απόλυτα το ζήτημα και με βρίσκει εντελώς σύμφωνο και ο Νίκος έβαλε το κερασάκι. Ο ναός έχει πρώτιστα πρακτική σημασία.

Από εκεί και πέρα και αφού αντιληφθούμε αυτό, τότε μόνο μπορούμε πραγματικά και στη σωστή διάσταση να "πάμε στην εκκλησία". Ώστε τελικά να μπορούμε να βρισκόμαστε στην ίδια κατάνυξη και στο ίδιο δέος είτε υπάρχει οίκημα είτε όχι. Και να μην κλονιστεί η πίστη μας όταν και άμα κάποια στιγμή μας αφερέσουν τη δυνατότητα να έχουμε ναούς.

Τέλος, τον Αρχιερέα δεν χρειάζεται πλέον να Τον συναντήσεις για να πας μετά στο Θεό. Τον Αρχιερέα Τον έχεις ήδη συναντήσει και είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Από εκείνη τη στιγμή ο δρόμος είναι ανοιχτός για να συναντήσεις το Θεό. Ο Αρχιερέας θυσιάστηκε για αυτόν ακριβώς τον λόγο και για ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους. Αν ο Αρχιρέας είχε θυσιαστεί μόνο για το Δαυίβ, τον Ηλία και τους ισάξιούς τους, θα μας το είχε πει. Αυτος όμως μας είπε ότι το έκανε για όλους και είναι υποχρέωση όλων μας να είμαστε συνεχώς κοντά στον Πατέρα μας. Το να αρνούμαστε εμείς να το πράξουμε δεν είναι ένδειξη ταπεινοφροσύνης αλλά άγνοιας και παρανόησης. Ο Θεός δεν απαίτησε να γίνουμε πρώτα Δαβίδ (που μοίχευσε, φόνευσε, ξέχασε το Θεό για να μην ξεχνιόμαστε), δεν απαίτησε να γίνουμε πρώτα Παύλος για να πάμε κοντά Του. Το αν θα ο πράξουμε τη στιγμή που θα είμαστε στο οίκημα εκκλησία ή αλλου είναι άλλο ζήτημα. Το θέμα εδώ είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον άλλα ενδιάμεσα στάδια, κάποιος ανθρώπινος αρχιερέας που θα λειτουργήσει σαν ο ανάμεσα σε εσένα και στο Θεό. Το αν είναι εκεί για να επιτελεί λειτουργικές και τελετουργικές διαδικασίες είναι άλλο ζήτημα αλλά δεν αλλάζει τίποτα. Η προσευχή μας όμως, η επικοινωνία μας δηλαδή με το Θεό, πρέπει να απευθύνεται σε Αυτόν. Να στεκόμαστε γονατιστοί μπροστά Του σαν ανάξια τέκνα Του και να Του μιλάμε.
Στην τελική ποιός είναι άξιος να ισχυρίζεται ότι αυτός μπορεί και οι άλλοι όχι? Εσύ λες ότι δεν μπορείς να πας στο Θεό να Του μιλήσεις. Ποιός είναι άξιος λοιπόν? Οι άγιοι? Αν τους ρωτήσεις θα είναι οι πρώτοι που θα σου πουν ότι είναι ανάξιοι. Οι ιερείς και οι αρχιερείς? Αν είναι πράγματι φωτισμένοι θα σου πουν και αυτοί το ίδιο. ΟΛΟΙ είμαστε ανάξιοι να πάμε εκεί να Του μιλήσουμε. ΟΛΟΙ. Αλλά αυτό είναι και το μεγαλείο της θυσίας Του. Σε όλους εμάς τους ανάξιους έδωσε τέτοιο δικαίωμα. Δόξα σε Αυτόν. Και ταυτόχρονα μας 'επιβάρυνε' με την υποχρέωση όταν γονατίζουμε να προσευχηθούμε να ξεκινάμε με τη φράση "Πατέρα μου". Πατέρα μου, συγχώρεσέ με. Πατέρα μου, βοήθησέ με. Και είναι εντελώς διαφορετικό από το να λέμε, Άγιε τάδε ή Άγιε δείνα, ή Παναγία μου, πες Του να με συγχωρέσει. Γέροντα Παίσιε, πες Του να με συγχωρέσει. Ας πάμε πρώτα εμείς να σταθούμε μπροστά Του, να ζητήσουμε έλεος, να νιώσουμε το δέος της παρουσίας Του και του μεγαλείου Του, και μετά να βάλλουμε άλλους να ζητάνε για εμάς. Το να μην πάμε εμείς αλλά να βάζουμε άλλους δεν είναι ταπεινότητα. Είναι αποφυγή των ευθυνών μας, είναι δειλία, είναι αφροσύνη. Το δρόμος είναι ανοιχτός. Το καταπέτασμα σχίσθηκε. Κάθε άλλο καταπέτασμα που επιλέγουμε να βάλουμε ανάμεσά σε εμάς και το Θεό μας κάνει όμοιους με το λαό Ισραήλ που ζήτησε από το Θεό να μην εμφανίζεται σε όλους αλλά μόνο στο Μωυσή. Τους βόλευε έτσι. Και τελικά μόνο αρστό δεν ήταν αυτό στο Θεό. Πόσο μάλλον τώρα που για να μπορούμε κι εμείς να το πράξουμε θυσίασε τον Υιό Του.

Κλείνω με μια τελευταία σου αναφορά ξανά για τους αποστόλους.

Και οπως ειδαμε και παραπανω οι Αποστολοι με την βοηθεια του Αγιου Πνευματος ιδρυσαν τις Εκκλησιες και εκει δοξολογουσαν και υμνουσαν τον Θεο.

και επαναλαμβάνω, αν και νομίζω ότι το γνωρίζεις. Οι απόστολοι ΔΕΝ έχτιζαν ναούς. Οι έννοια της λέξεως εκκλησία στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται αποκλειστικά στο σώμα των πιστών. Σε ευχαριστώ δε ιδιαίτερα γιατί αποδεικνύεις την ανάγκη να αναφερθεί αυτό το ζήτημα. Αν εσύ που τόσο έχεις διαβάσει και είσαι τόσο κοντά στην εκκλησία δεν γνωρίζεις ότι οι απόστολοι δεν έχτιζαν ναούς και τι σημαίνει η λέξη εκκλησία μέσα στην ΚΔ, φαντάσου τί συμβαίνει με ανθρώπους που είναι ακόμα στο γάλα. Θα διαβάζουν τη γραφή και θα νομίζουν ότι ο Παύλος όπου πήγαινε έβαζε τον κόσμο να χτίζει οικήματα με τρούλους και εικόνες. Όμως τον Παύλο τον απασχολούσε να 'φτιάξει' πιστούς. Το που αυτοί θα συγκεντρώνονταν ήταν εντελώς ελάσσονος σημασίας. Οι απόστολοι λοιπόν ΔΕΝ το έκαναν.

[Μηνάς]

Διαισθάνομαι όμως ότι προσπαθείς να παρακάμψεις την Εκκλησία, την ανάγκη συμμετοχής στα Μυστήρια και να μας πεις ότι δεν είναι αναγκαία και πως δε χρειάζεται ούτε η Θεία Κοινωνία ούτε τα Μυστήρια για να σωθεί κάποιος. Αν κάνω λάθος διόρθωσε με.

Στο συγκεκριμένο θέμα Στρατή μου δεν μιλάω με σωτηριολογική βάση. Μιλάω απλά για την ανάγκη ο άνθρωπος να μιλάει απ ευθείας με το Θεό στην προσευχή του. Αν εσύ πιστεύεις ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε απ ευθείας με το Θεό κατά την προσευχή μας και ότι και για αυτό χρειάζεται παρουσία ενδιαμέσου, ιερέα, αγίου ή όποιου άλλου, και αν η εκκλησία διδάσκει κάτι τέτοιο, υποθέτω ότι είναι άμεση συνέπεια πως με τα λεγόμενά μου την παρακάμπτω.

Όσον αφορά τα μυστήρια που σε προβληματίζουν και κατά συνέπεια την ανάγκη ύπαρξης του ιερατικού οικοδομήματος που καλείται Ορθόδοξη εκκλησία, όχι σαν σώμα πιστών αλλά σαν δομή, ιεραρχία, τύπους νόμους και κανόνες, και το κατά πόσο μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί χωρίς αυτά, είναι ένα εντελώς άλλο ζήτημα. Προσωπικά αποδέχομαι και σέβομαι απόλυτα τα μυστήρια, και για αυτό άλλωστε και επέλεξα να πορευτώ με αυτά και στο γάμο μου και στη βάπτιση των γιών μου. Εκτός των δύο που ανέφερα και που είναι ξεκάθαρα εκπεφρασμένα στην ΚΔ, η εξομολόγηση και η κοινωνία είναι επίσης απαιτήσεις με ξεκάθαρη σωτηριολογική σημασία. Νομίζω όμως ότι εκ παραδρομής αναφέρεσαι συνολικά και στα επτά μυστήρια σαν έχοντα σωτηριολογική σημασία.

Το βάπτισμα και το χρίσμα, είναι απαίτηση για να αναγενηθεί κάποιος εκ Πνεύματος. Η εξομολόγηση είναι προυπόθεση για να αφεθούν οι αμαρτίες. Η Θεία Κοινωνία είναι προυπόθεση για να ανήκει κάποιος στο σώμα Του.
Ο γάμος, η ιεροσύνη και το ευχέλαιο δεν σχετίζονται με τη σωτηρία του ανθρώπου.


Οπότε μην διαισθάνεσαι ότι προσπαθώ να παρακάμψω τα μυστήρια. Με αδικείς και με προσβάλεις. Καλύτερα όμως να με αδικείς δίκαια, μιλώντας ευθέως, παρά άδικα.

Τώρα για το θέμα της εκκλησίας σαν τυπικό, κανόνες και ιερατείο. Σε καμία περίπτωση δεν παρακάμπτω ούτε το ρόλο που επιτελεί, ούτε το έργο που πράτει ανά τους αιώνες, ούτε τη σημασία της για την διάδοση και συντήρηση της πίστης του λαού. Τη σωτηριώδη όμως προυπόθεση που θέτεις για να σωθεί ο άνθρωπος, πράγματι μπορεί να τη σκέφτομαι πολύ σοβαρά.

Ο λόγος είναι απλός και πρακτικός. Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι το να είναι κάτι σωτηριολογικής σημασίας, χωρίς δηλαδή αυτό να μην μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος, ΔΕΝ σηκώνει εξαιρέσεις. Αν λοιπόν ο άνθρωπος δεν πιστέψει στον Ιησού, δεν βαπτιστεί, δεν εξομολογηθεί αμαρτίες, ΔΕΝ σώζεται. Υπό οποιεσδήποτε προυποθέσεις. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις του στυλ, δεν πρόλαβε να πιστέψει, δεν πρόλαβε να βαπτιστεί.
Από την άλλη μεριά όμως έχουμε το εξής ζήτημα. Ακραίο παράδειγμα μεν, όχι μακρινό δε. Άλλωστε στα ακραία παραδείγματα δοκιμάζονται οι θεωρίες.

Έρχεται λοιπόν ο αντίχριστος και κάποιοι πιστοί, ορθόδοξοι χριστιανοί ας πούμε, που κατοικούν στην Αίγυπτο φεύγουν κυνηγημένοι στην έρημο της Σαχάρας. Τυχαίνει όμως και μαζί τους ΔΕν υπάρχει χειροτονημένος ιερέας. Διαμένουν στην έρημο περίπου για τρία χρόνια και στο διάστημα αυτό βρίσκουν αρκετούς ανθρώπους τους οποίους ευαγγελίζουν και οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν στον Ιησού Χριστό. Ταυτόχρονα δε, μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια κάποιοι διαπράτουν κάποια σημαντικά αμαρτήματα για τα οποία και μετανοούν.

Τί συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους? Δεν θα σωθούν επειδή δεν υπάρχει μαζί τους χειροτονημένος ιερέας να τελετουργήσει στα μυστήρια?

Στρατή μην το περάσεις απλά σαν ένα ακραίο παράδειγμα. Το να λες ότι κάτι έχει σωτηριολογική σημασία και μετά να λες "υπάρχουν και εξαιρέσεις" θέλει πολύ προσοχή. Το να θέτουμε εμείς τις εξαιρέσεις σε θέματα σωτηριολογικά, είναι άκρως επικίνδυνο. Μην μου πεις επίσης να πάω να ρωτήσω κανέναν ιερέα. Εσύ είσαι αυτός που υποστηρίζεις και δηλώνεις ότι το ιερατείο είναι προυπόθεση για τη σωτηρία του ανθρώπου και όχι εγώ. Εγώ ψάχνω και ζητάω την αλήθεια. Όταν την βρω και την δηλώσω θα πρέπει να μπορώ και να την υποστηρίξω και όχι να στέλνω τους άλλους σε ιερείς.

Η καρδιά μου μου λέει και το πνεύμα μου συναινεί ότι αυτοί οι άνθρωποι πάλι θα σωθούνε, αρκεί να επιτελέσουνε τα μυστήρια που αποτελούν προυπόθεση για τη σωτηρία ανεξαρτήτως ύπαρξης χειροτονημένου ιερέα και ανεξαρτήτως αν θα τηρήσουνε σωστά κάποιο τυπικό. Κατά συνέπεια η θέση ότι το ιερατείο και το τύπικό της εκκλησίας έχουν σωτηριώδη σημασία δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Μήπως λοιπόν λέω να παρακάμψουμε την εκκλησία και να κάνουμε τα μυστήρια μόνοι μας? ΟΧΙ
Μήπως λέω ότι δεν υπάρχει ανάγκη για τα μυστήρια? ΟΧΙ και νομίζω ότι ήμουν και αναλυτικός.
Μήπως λέω να σταματήσουμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία το οίκημα? ΟΧι ξανά.
Μήπως λέω να μη σεβόμαστε τους ιερείς? ΟΧΙ ξανά.

Διαβάστε όλοι άλλη μια φορά τα "μήπως λέω" γιατί δεν θέλω κάποιος να έρθει να προσπαθεί να με πείσει για το αν πρέπει να τελούμε τα μυστήρια ή να πηγαίνουμε στην εκκλησία.
Βάλτε όμως καλά και στο μυαλό σας τα προαπαιτούμενα για τη σωτηρία μας. Όπως είπα στο Σάκη πριν ότι το να νομίζουμε ότι το οίκημα αγιάζει τη Λειτουργία του σώματος φέρει τον κίνδυνο να τοποθετούμε την πίστη μας σε λάθος μέρος, και όταν μας αφαιρέσουν το οίκημα να κλονιστεί και η πίστη μας, έτσι κι εδώ. Βάλτε καλά στο μυαλό σας ότι και να μας αφαιρέσουν το ιερατείο, είτε γιατί αυτό κυριεύθηκε από τον εχθρό όπως συνεχώς πλησιάζει, είτε γιατί ο εχθρός μας κόψει τη δυνατότητα πρόσβασης σε αυτό, η σωτηρία μας ΔΕΝ απειλείται. Η πίστη δεν κλονίζεται. Τα μυστήρια δεν χάνουν τη δύναμή τους. Το σώμα των πιστών Του δεν χάνει από το έλεός Του.

Θα έρθουνε μέρες, και είναι ήδη πολύ κοντά που η πίστη μας σε Αυτόν θα δοκιμαστεί μέχρι θανάτου. Αν δεν οικοδομήσουμε σωστά, κινδυνεύουμε μιας και οι πλημμύρες που έρχονται δεν ομοιάζουν με καμία του παρελθόντος. Αυτά που ορίζουν τη σωτηρία μας δεν μπορεί κανείς να μας τα αφαιρέσει, υπό καμία συνθήκη και καμία ακραία περίπτωση. Είναι εκεί μονίμως μαζί μας. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι και λειτουργίες που ενισχύουν την πίστη μας και μας βοηθούν στο δρόμο προς τη σωτηρία είναι γεγονός, αλλά ΔΕΝ είναι προυπόθεση.

Ξανά λοιπόν για να μην μπερδευτεί κανείς και νομίζει ότι λέω άλλα από αυτά που λέω. Κάποια από τα μυστήρια είναι προυπόθεση για τη σωτηρία μας. Το ιερατείο και τα τελετουργικά της δομής που σήμερα καλούμε εκκλησία, είναι τεράστια βοηθήματα για να περπατήσουμε το δρόμο που Αυτός μας ζήτησε. Εϊναι οδηγοί μας και βοηθοί μας, ποιμένες μας και δάσκαλοί μας. Αλλά ΔΕΝ είναι προυπόθεση για τη σωτηρία μας. Όταν λοιπόν μας τα στερήσουν, ας μην πιστέψουμε ότι μαζί μας στέρησαν και τη σωτηρία. Αυτήν δεν μπορεί να μας τη στερήσει κανείς γιατι αυτά από τα οποία εξαρτάται δεν μπορεί κανείς να μας τα αφαιρέσει.

Με την προσευχή και μόνο δε ξέρω τι θα πετύχω επειδή ούτε Δαυίδ ούτε Ηλίας είμαι.

Θα σου έκανε πολύ καλό να προσπαθούσες να μάθεις. όπως επίσης θα έκανε καλό και σε εσένα και σε όλους το να καταλάβουμε γιατί ο Παύλος έλεγε σε ΟΛΟΥΣ να προσεύχονται και μάλιστα αδιαλλείπτως. Αν ο Δαυίδ ακολουθούσε αυτή τη λογική, όταν είχε φτάσει να είναι ένοχος για αμαρτήματα που στη ζωή μας λίγοι θα φτάσουμε σε βαθμό κρίματος, (φόνο, μοιχεία), και έλεγε ότι πρέπει να είναι Ηλίας για να προσευχηθεί, πολλά θα ήταν διαφορετικά. Ας πάψουμε να πιστεόυμε και να λέμε στους ανθρώπους ότι για να τους εισακούσει ο Θεός πρέπει να είναι εφάμιλλοι του Ηλία ή του Παύλου. Δεν δίδαξε αυτό ο Κύριος.

Αυτό που θεωρώ ότι είσαι λάθος, δε θέλω να το πω δημόσια γιατί δεν το θεωρώ σωστό ούτε για σένα ούτε για μένα. Αν σε ενδιαφέρει να το μάθεις, προτιμώ να το πω από κοντά ή απευθείας.

Στρατή μου σε αυτόν τον ρόλο έχω διαπρέψει στο παρελθόν. Το να λέω στους άλλους που είναι λάθος. Κάποια στιγμή ο Κύριος με σφαλιάρισε να αλλάξω προσέγγιση και να αρχίσω να βλέπω πρώτα το δοκάρι στο δικό μου μάτι.
Ξέρεις έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που αναφέρει ο Κύριος και δεν το προσέχουμε συχνά. Μας λέει ότι πριν πάμε να βγάλουμε το καρφί από τον άλλο να βγάλουμε πρώτα το δοκάρι από το μάτι μας. Αυτό που περνάει συνήθως απαρατήρητο είναι ότι το καρφί με το δοκάρι έχουν κάποιες 'μικρές' διαφορές. Σκεφτείτε ένα καρφί και ένα δοκάρι δίπλα δίπλα για να δείτε τί εννοώ. Δεν μας λέει λοιπόν ο Κύριος να τα βγάλουμε όλα πρώτα από το δικό μας μάτι πριν διορθώσουμε τους άλλους, αλλά να βγάλουμε το χοντρά δοκάρια πριν αναφερθούμε σε καρφιά. Ένας από τους λόγους που το λέει είναι γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις ήμαστε ο ορισμός του υποκριτή.Αν δώσει λοιπόν ο Κύριος και βρεθούμε, θα ήθελα να ακούσω να μιλάς για το λάθος μου. Ο τρόπος είναι ο ενδεδειγμένος μιας και έτσι ορμηνεύει η Αγία Γραφή. Πρώτα κατ ιδιάν και μετά δημοσίως.


Τέλος, γνωρίζω ότι δεν θέλεις να με διώξεις. Γνωρίζω όμως επίσης ότι όσο κι αν εσύ δεν το θέλεις, σύντομα, αν όχι ήδη θα δεχτείς πιέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Όπως επίσης γνωρίζω ότι έρχεσαι κι εσύ συχνά σε φάσεις που οργίζεσαι εναντίον μου. Από τη δύσκολη θέση θέλω να σε βγάλω. Αυτό το μέρος αρχίζει και γίνεται όλο και πιο σκληρό για 'αιρετικούς' σαν και του λόγου μου.
πχ. Ακούς εκεί να πει ο βλάσφημος ότι το ιερατείο τα τελετουργικά και το οίκημα δεν έχουν σωτηριολογική σημασία.
Ξέρεις πόσους κανόνες της ιεράς παράδοσης και της ιεράς συνόδου παραβαίνω με μια τέτοια τοποθέτηση?

Λες να θέλω να σε διώξω ρε θεοπάλαβε;

Το τελευταίο δεν μπορώ να το αρνηθώ. Τη μέρα που γνώρισα τη γυναίκα μου το πρώτο που της είπα ήταν "πριν προχωρήσουμε πρέπει να ξέρεις πως πιστεύω πως ο κόσμος τελειώνει και η Δευτέρα Παρουσία είναι κοντά". Στους νορμάλ κανείς δεν με κατέταξε ποτέ και 'τρελλός' ήταν το συνηθισμένο παρατσούκλι μου μεταξύ των κοντινών μου φίλων. Λογικό άλλωστε όταν μέσα στην νεανική καθημερινότητα έχεις κι έναν που λέει συνεχώς "μετανοείτε'.

Τρελλός λοιπόν ναι. Θεο-πάλαβος, ακριβώς όπως το είπες. Παλαβός με τον Θεό και τρελλαμένος με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.