"και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Ο Χριστός για να τονίσει στους μαθητές του πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια για τη σωτηρία της ψυχής τους επισημαίνει ότι: "36 και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού." (Ματθ. 10, 36), δηλαδή ότι ακόμη και το συναισθηματικό δέσιμό μας με τ' αγαπημένα μας πρόσωπα μπορεί ν' αποτελέσει αιτία για να χάσουμε την ψυχή μας.
Πότε όμως θα συμβεί αυτό; Ο Χριστός διευκρινίζει στον αμέσως επόμενο στίχο: "37 Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος·" (Ματθ. 10, 37), δηλαδή όποιος αγαπά τον πατέρα του ή τη μητέρα του περισσότερο από μένα δεν είναι αντάξιος μου, κι όποιος αγαπά τον γιο ή την θυγατέρα του περισσότερο από μένα δεν είναι αντάξιος μου.
Ο Χριστός δε μας ζητά να μην αγαπάμε τους συνανθρώπους μας και πολύ περισσότερο τους δικούς μας με όλη μας την καρδιά, ανεξάρτητα πως μας φέρονται εκείνοι, αλλά μας ζητά να βάζουμε την αγάπη αυτή κάτω από την ομπρέλα της αγάπης μας προς Αυτόν.
Παράδειγμα της πνευματικής ζημιάς που μπορούν να μας προκαλέσουν οι δικοί μας άνθρωποι εξ αιτίας της αγάπης τους σε μας, και της αγάπης μας προς αυτούς είναι το παρακάτω χωρίο:
"21 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς δεικνύειν τοίς μαθηταίς αυτού ότι δεί αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα και πολλά παθείν από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων και αποκτανθήναι, και τή τρίτη ημέρα εγερθήναι. 22 και προσλαβόμενος αυτόν ο Πέτρος ήρξατο επιτιμάν αυτώ λέγων· Ίλεώς σοι, Κύριε· ου μη έσται σοι τούτο. 23 ο δε στραφείς είπε τώ Πέτρω· Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου εί· ότι ου φρονείς τα τού Θεού αλλά τα των ανθρώπων. 24 Τότε ο Ιησούς είπεν τοίς μαθηταίς αυτού· Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. 25 ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν. 26 τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;" (Ματθ. 16, 21-26)
Με λίγα λόγια ο Χριστός λέει στους μαθητές του ότι επίκειται η θανάτωσή του από τους φαρισαίους κι ο Πέτρος, από μεγάλη αγάπη προς Αυτόν, προσπαθεί να τον μεταπείσει να μην μεταβεί στα Ιεροσόλυμα. Τότε ο Χριστός του λέει ότι η συμπεριφορά του, το σκανδαλίζει και τον χαρακτηρίζει "Σατανά". Βεβαίως δεν εννοεί τον ίδιο τον Πέτρο, αλλά τον ίδιο τον διάβολο, που χρησιμοποιεί την αγάπη του Πέτρου για να Τον πειράξει.
Και παρακάτω τους εξηγεί, ότι δεν είναι σωστό να προσπαθεί κάποιος να σώσει τη ζωή του σε βάρος της ψυχής του, επειδή η σωτηρία της ψυχής μας έχει μεγαλύτερη αξία ακόμη κι απ' την ίδια μας τη ζωή.
Βλέπουμε, λοιπόν, πως η αγάπη των δικών μας ανθρώπων μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το διάβολο για να μας βάλει σε πειρασμό. Χρειάζεται επομένως πολύ μεγάλη διάκριση για το πότε πρέπει ν' αφήνουμε να μας οδηγεί η αγάπη μας για τους δικούς μας ανθρώπους και πότε πρέπει να υπερισχύει η Αγάπη μας για το Θεό. Σύμβουλος μας πάντα σ' αυτή τη διάκριση είναι η προσευχή και ο Πνευματικός μας.
"και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Καλημέρα σας!
καταλαβαινω απο αυτο το κειμενο οτι οι δικοι μας με την αγαπη τους μπορει να μας ζητησουν να απαρνηθουμε το Σταυρο μας. Πρακτικα ομως πως εξηγειται αυτο; Οποιαδηποτε συμβουλη προς το συμφερον μας απο τους δικους μας ειναι για κακο μας και αντιθετη στο θειο θελημα;
αν πχ μας εκμεταλλευονται και μας φερονται ασχημα στην εργασια μας και εμεις υπομενουμε με ταπεινωση αλλα οι δικοι μας μάς πουν τι καθεσαι εκει κοπελα μου σηκω φυγε μην εισαι κοροιδο και εμεις τους ακουσουμε, αυτο τι σημαινει οτι απαρνηθηκαμε την ταπεινωση, ενα σταυρο μας, οτι απαρνηθηκαμε τον Κυριο;
αν μια γυναικα τη δερνει ο αντρας της και της πουν οι γονεις ελα πισω σπιτι να σωθεις και αστον τον παλιανθρωπο αυτο τι σημαινει οτι οι γονεις προσπαθουν να την κανουν να απαρνηθει το σταυρο της;
καταλαβαινω απο αυτο το κειμενο οτι οι δικοι μας με την αγαπη τους μπορει να μας ζητησουν να απαρνηθουμε το Σταυρο μας. Πρακτικα ομως πως εξηγειται αυτο; Οποιαδηποτε συμβουλη προς το συμφερον μας απο τους δικους μας ειναι για κακο μας και αντιθετη στο θειο θελημα;
αν πχ μας εκμεταλλευονται και μας φερονται ασχημα στην εργασια μας και εμεις υπομενουμε με ταπεινωση αλλα οι δικοι μας μάς πουν τι καθεσαι εκει κοπελα μου σηκω φυγε μην εισαι κοροιδο και εμεις τους ακουσουμε, αυτο τι σημαινει οτι απαρνηθηκαμε την ταπεινωση, ενα σταυρο μας, οτι απαρνηθηκαμε τον Κυριο;
αν μια γυναικα τη δερνει ο αντρας της και της πουν οι γονεις ελα πισω σπιτι να σωθεις και αστον τον παλιανθρωπο αυτο τι σημαινει οτι οι γονεις προσπαθουν να την κανουν να απαρνηθει το σταυρο της;
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Γωγώ, ο κίνδυνος να που προκύπτει από την αγάπη μας στους άλλους, δεν έχει καμιά σχέση με τους άλλους ή με τη δική τους συμπεριφορά, αλλά με τον τρόπο που εμείς αγαπάμε.
Η εν Χριστώ Αγάπη δεν περιέχει κανένα κίνδυνο, επειδή κατευθύνεται προς τους γύρω μας, αφού καθαριστεί πρώτα από την Αγάπη μας στο Θεό και το αποτέλεσμά της επιστρέφει σ' Αυτόν σαν δοξολογία.
Επίσης η εν Χριστώ Αγάπη, επειδή δεν εξαρτάται απ' τη συμπεριφορά των άλλων είναι σταθερή και δεν έχει διακυμάνσεις, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Η ανθρώπινη αγάπη εμπεριέχει φιλαυτία και εγωισμό κι έτσι μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε ειδωλολατρεία ή σε εκμετάλλευση του πλησίον μας ή και τα δυο μαζί. Επίσης, όπως όλα όσα έχουν σχέση μ' αυτό τον κόσμο, η ανθρώπινη αγάπη είναι φθαρτή και πεπερασμένη και ως προς την ένταση και ως προς τη διάρκεια.
Η επισήμανση του Χριστού δεν γίνεται επομένως για να μας εμποδίσει ν' αγαπάμε τους άλλους, αλλά για να μας αποτρέψει να τους αγαπάμε με λάθος τρόπο.
Η εν Χριστώ Αγάπη δεν περιέχει κανένα κίνδυνο, επειδή κατευθύνεται προς τους γύρω μας, αφού καθαριστεί πρώτα από την Αγάπη μας στο Θεό και το αποτέλεσμά της επιστρέφει σ' Αυτόν σαν δοξολογία.
Επίσης η εν Χριστώ Αγάπη, επειδή δεν εξαρτάται απ' τη συμπεριφορά των άλλων είναι σταθερή και δεν έχει διακυμάνσεις, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Η ανθρώπινη αγάπη εμπεριέχει φιλαυτία και εγωισμό κι έτσι μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε ειδωλολατρεία ή σε εκμετάλλευση του πλησίον μας ή και τα δυο μαζί. Επίσης, όπως όλα όσα έχουν σχέση μ' αυτό τον κόσμο, η ανθρώπινη αγάπη είναι φθαρτή και πεπερασμένη και ως προς την ένταση και ως προς τη διάρκεια.
Η επισήμανση του Χριστού δεν γίνεται επομένως για να μας εμποδίσει ν' αγαπάμε τους άλλους, αλλά για να μας αποτρέψει να τους αγαπάμε με λάθος τρόπο.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Νικολαε, καταλαβαινω απο το αρχικο θεμα (διορθωσε με αν το καταλαβαινω στραβα) οτι οταν καποιος σηκωνει ενα σταυρο ειναι κακο απο την αγαπη μας να προσπαθησουμε να του αφαιρεσουμε αυτο το βαρος, να το ελαφρυνουμε ναι αλλα οχι να τον εμποδισουμε να τον σηκωσει, οπως δηλαδη ο Χριστος δεν ηθελε να τον εμποδισει ο Πετρος να τραβηξει το δρομο Του.
ειναι λιγο μπερδεμενο λοιπον για μενα γιατι πως μπορεις αν αγαπας καποιον να τον αφηνεις να σηκωνει το Σταυρο του αν μπορεις να του τον αφαιρεσεις τελειως και οχι απλως να τον ελαφρυνεις; για αυτο εθεσα το παραδειγμα με τη γυναικα που υποφερει και ερχονται οι γονεις της να τη σωσουν, ποιος γονιος δε θα το εκανε αυτο και θα λεγε αστη να σηκωσει το σταυρο της;
ειναι λιγο μπερδεμενο λοιπον για μενα γιατι πως μπορεις αν αγαπας καποιον να τον αφηνεις να σηκωνει το Σταυρο του αν μπορεις να του τον αφαιρεσεις τελειως και οχι απλως να τον ελαφρυνεις; για αυτο εθεσα το παραδειγμα με τη γυναικα που υποφερει και ερχονται οι γονεις της να τη σωσουν, ποιος γονιος δε θα το εκανε αυτο και θα λεγε αστη να σηκωσει το σταυρο της;
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Στην αρχική δημοσίευση πουθενά δε λέει ότι δεν επιτρέπεται από αγάπη να βοηθήσουμε έναν αδελφό μας που βρίσκεται σε δοκιμασία. Τι σόι αγάπη θα ήταν αυτή.
Ο Χριστός ακολουθώντας το θέλημα του Πατέρα Του έπρεπε να ολοκληρώσει το δρόμο της θυσίας. Ο Πέτρος μ' όλη του την αυθόρμητη αγάπη θέλησε να τον εμποδίσει. Κι ο Χριστός τον επιτίμησε.
Δεν επιτρέπεται από αγάπη να εμποδίζουμε κάποιον να κάνει το θέλημα του Θεού. Ας πούμε μια μητέρα να μη νηστεύει το παιδί της για να μην του λείψει το καλό φαΐ ή να μην το ξυπνά την Κυριακή να πάει στην Εκκλησία για να μην χάσει τον ύπνο του. Ή ένας νέος ή μια νέα αποφασίζει ν' ακολουθήσει το μοναχικό βίο, οι γονείς του, αν τον αγαπούν πραγματικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να του ζητήσουν να σιγουρευτεί, ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Αν πράγματι σιγουρευτεί (ας πούμε ολοκληρώσει το διάστημα της δοκιμής του) τότε το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να του δώσουν την ευχή τους.
Εννοείτε κι εμείς, όταν κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο από αγάπη μας εμποδίζει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι το θέλημα του Θεού, εμείς με διάκριση θα προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, εάν είναι δυνατόν χωρίς να πληγώσουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο.
Ο Χριστός ακολουθώντας το θέλημα του Πατέρα Του έπρεπε να ολοκληρώσει το δρόμο της θυσίας. Ο Πέτρος μ' όλη του την αυθόρμητη αγάπη θέλησε να τον εμποδίσει. Κι ο Χριστός τον επιτίμησε.
Δεν επιτρέπεται από αγάπη να εμποδίζουμε κάποιον να κάνει το θέλημα του Θεού. Ας πούμε μια μητέρα να μη νηστεύει το παιδί της για να μην του λείψει το καλό φαΐ ή να μην το ξυπνά την Κυριακή να πάει στην Εκκλησία για να μην χάσει τον ύπνο του. Ή ένας νέος ή μια νέα αποφασίζει ν' ακολουθήσει το μοναχικό βίο, οι γονείς του, αν τον αγαπούν πραγματικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να του ζητήσουν να σιγουρευτεί, ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Αν πράγματι σιγουρευτεί (ας πούμε ολοκληρώσει το διάστημα της δοκιμής του) τότε το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να του δώσουν την ευχή τους.
Εννοείτε κι εμείς, όταν κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο από αγάπη μας εμποδίζει να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι το θέλημα του Θεού, εμείς με διάκριση θα προσπαθήσουμε να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, εάν είναι δυνατόν χωρίς να πληγώσουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Αγώνας μέσα στην οικογένεια
Πολύ μιλούσε ο στάρετς για τον σταυρό της οικογένειας ,για το πώς θα βρεις στο σπίτι σου τη σωτηρία, μέσα στο συνηθισμένο περιβάλλον του σπιτιού.
- Ο εχθρός σε μας τους πιστούς, ιδιαίτερα δυνατά επιτίθεται με τη διατάραξη της ειρήνης. Στους ζηλωτές της ευσέβειας όχι σπάνια συμβαίνει να δοκιμάσουν από τους οικείους τους δυνατή αντιπάθεια και εχθρότητα εξ αιτίας της ευσέβειάς τους, αν και αυτοί που τους εχθρεύονται δεν δείχνουν ότι γίνονται εχθροί τους λόγω της ευσέβειάς τους. Εδώ πρέπει να δείξετε υπομονή .
Μη συγχύζεσθε ,μην απελπίζεσθε, αλλά θυμηθείτε τα λόγια του Σωτήρος: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» ( Ματθ. 10,36 ) . Και διορθώστε τις ελλείψεις σας. Παρατηρήστε γιατί σας κατηγορούν οι γύρω σας, ποια πάθη βρίσκουν στην καρδιά σας, επειδή στη ζωή μέσα στο σπίτι, όλα τα πάθη φαίνονται καθαρά και οι συγγενείς τα γνωρίζουν καλά. Δεν είμαι όπως έξω από το σπίτι, όπου κρύβουμε τον εαυτό μας ανάμεσα σε ανθρώπους που μας γνωρίζουν λίγο. Κοιτάξτε στον εαυτό σας αμερόληπτα, εξετάστε τον. Ίσως πράγματι να έχετε δύσκολο χαρακτήρα, ίσως φέρεσθε απότομα και άγρια στον πλησίον, ίσως να είστε άδικοι κ.λπ. Ανοίξτε την καρδιά σας, γίνετε πιο κοινωνικοί και επιεικείς, πλατύνετε την καρδιά σας με την αγάπη και κρατηθείτε σταθερά στην ευσέβεια. Προσπαθήστε να είσθε ήπιοι, χωρίς θυμό, μη κάνετε παρατηρήσεις για όλα, υπομείνατε κάτι, ξεπερνώντας το με σιωπή. Όταν αισθάνεσθε ότι μια αποκάλυψή σας θα προκαλέσει πυρκαϊά, τότε στις πράξεις του πλησίον σας κάμετε τα στραβά μάτια και προσευχηθείτε θερμά γι’ αυτόν, γιατί «η αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,» ( Α΄ Κορ.13,7).
Πρέπει να πούμε ότι κάθε οικογένεια είναι για κάθε μέλος της σαν μοναστήρι, και καμμιά φορά, ακόμη πιο δύσκολο και αυστηρό από κάποιο μοναχικό κοινόβιο. Προσέξτε, ώστε να υπάρχει ειρήνη στην ψυχή και να ζήτε αρμονικά ο ένας με τον άλλο. Κι αν διαταραχθεί η ειρήνη προσπαθήστε γρήγορα να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Ο Σατανάς με πολλή δύναμη μάχεται κατά των αφοσιωμένων στον Θεό και εργαζομένων γι’ Αυτόν. Γι ’αυτό πρέπει να προσπαθούμε να ευχαριστούμε τον Κύριο που με τις θλίψεις που μας στέλνει μας δείχνει καθαρά ότι δεν είμαστε ξένοι απ’ Αυτόν. «Εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω»( Αποκ. 3,19 ). Γι’ αυτό ποτέ μη ζηλεύετε τους αμαρτωλούς, οι οποίοι ζουν χωρίς φτώχεια, χωρίς θλίψεις και αρρώστιες. Είναι φοβερή η κατάσταση, όταν ο Κύριος δεν παιδεύει για τις αμαρτίες. Σ’ αυτούς τους αμετανόητους αμαρτωλούς αναφέρεται ο λόγος του Κυρίου: «και εξαρθήσεται ο ζήλος μου εκ σου» ( Ιεζ. 16,42 ) . Η παρηγορία δίνεται ως βραβείο για την υπομονή στις θλίψεις. Εάν όλους τους συγχωρείτε, όλους με ειλικρίνεια, τους αγαπάτε ανυπόκριτα, τότε και σεις πάντοτε και παντού θα παρηγορηθείτε από τον Θεό. Ζήστε με ειρήνη και ομόνοια.
Σε μια οικογένεια συνέβαιναν συνεχώς δυσάρεστα. Μια ψυχή θλιμμένη και βασανισμένη από τις συνεχείς επιθέσεις ήρθε στον Γέροντα, αλλά δεν κατάφερε να συζητήσει μαζί του. Αυτός της έδωσε να διαβάζει ένα χαρτί που είχε σχέση ακριβώς με το θέμα που τη βασάνιζε: «Οι άγιοι Πατέρες για τις προσβολές». Διαβάζοντας αυτό το χαρτί, όλα μέσα της ξεκαθάρισαν. Η προσβολή και η θλίψη που ένιωθε εξαφανίστηκαν.
Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Πολύ μιλούσε ο στάρετς για τον σταυρό της οικογένειας ,για το πώς θα βρεις στο σπίτι σου τη σωτηρία, μέσα στο συνηθισμένο περιβάλλον του σπιτιού.
- Ο εχθρός σε μας τους πιστούς, ιδιαίτερα δυνατά επιτίθεται με τη διατάραξη της ειρήνης. Στους ζηλωτές της ευσέβειας όχι σπάνια συμβαίνει να δοκιμάσουν από τους οικείους τους δυνατή αντιπάθεια και εχθρότητα εξ αιτίας της ευσέβειάς τους, αν και αυτοί που τους εχθρεύονται δεν δείχνουν ότι γίνονται εχθροί τους λόγω της ευσέβειάς τους. Εδώ πρέπει να δείξετε υπομονή .
Μη συγχύζεσθε ,μην απελπίζεσθε, αλλά θυμηθείτε τα λόγια του Σωτήρος: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» ( Ματθ. 10,36 ) . Και διορθώστε τις ελλείψεις σας. Παρατηρήστε γιατί σας κατηγορούν οι γύρω σας, ποια πάθη βρίσκουν στην καρδιά σας, επειδή στη ζωή μέσα στο σπίτι, όλα τα πάθη φαίνονται καθαρά και οι συγγενείς τα γνωρίζουν καλά. Δεν είμαι όπως έξω από το σπίτι, όπου κρύβουμε τον εαυτό μας ανάμεσα σε ανθρώπους που μας γνωρίζουν λίγο. Κοιτάξτε στον εαυτό σας αμερόληπτα, εξετάστε τον. Ίσως πράγματι να έχετε δύσκολο χαρακτήρα, ίσως φέρεσθε απότομα και άγρια στον πλησίον, ίσως να είστε άδικοι κ.λπ. Ανοίξτε την καρδιά σας, γίνετε πιο κοινωνικοί και επιεικείς, πλατύνετε την καρδιά σας με την αγάπη και κρατηθείτε σταθερά στην ευσέβεια. Προσπαθήστε να είσθε ήπιοι, χωρίς θυμό, μη κάνετε παρατηρήσεις για όλα, υπομείνατε κάτι, ξεπερνώντας το με σιωπή. Όταν αισθάνεσθε ότι μια αποκάλυψή σας θα προκαλέσει πυρκαϊά, τότε στις πράξεις του πλησίον σας κάμετε τα στραβά μάτια και προσευχηθείτε θερμά γι’ αυτόν, γιατί «η αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,» ( Α΄ Κορ.13,7).
Πρέπει να πούμε ότι κάθε οικογένεια είναι για κάθε μέλος της σαν μοναστήρι, και καμμιά φορά, ακόμη πιο δύσκολο και αυστηρό από κάποιο μοναχικό κοινόβιο. Προσέξτε, ώστε να υπάρχει ειρήνη στην ψυχή και να ζήτε αρμονικά ο ένας με τον άλλο. Κι αν διαταραχθεί η ειρήνη προσπαθήστε γρήγορα να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Ο Σατανάς με πολλή δύναμη μάχεται κατά των αφοσιωμένων στον Θεό και εργαζομένων γι’ Αυτόν. Γι ’αυτό πρέπει να προσπαθούμε να ευχαριστούμε τον Κύριο που με τις θλίψεις που μας στέλνει μας δείχνει καθαρά ότι δεν είμαστε ξένοι απ’ Αυτόν. «Εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω»( Αποκ. 3,19 ). Γι’ αυτό ποτέ μη ζηλεύετε τους αμαρτωλούς, οι οποίοι ζουν χωρίς φτώχεια, χωρίς θλίψεις και αρρώστιες. Είναι φοβερή η κατάσταση, όταν ο Κύριος δεν παιδεύει για τις αμαρτίες. Σ’ αυτούς τους αμετανόητους αμαρτωλούς αναφέρεται ο λόγος του Κυρίου: «και εξαρθήσεται ο ζήλος μου εκ σου» ( Ιεζ. 16,42 ) . Η παρηγορία δίνεται ως βραβείο για την υπομονή στις θλίψεις. Εάν όλους τους συγχωρείτε, όλους με ειλικρίνεια, τους αγαπάτε ανυπόκριτα, τότε και σεις πάντοτε και παντού θα παρηγορηθείτε από τον Θεό. Ζήστε με ειρήνη και ομόνοια.
Σε μια οικογένεια συνέβαιναν συνεχώς δυσάρεστα. Μια ψυχή θλιμμένη και βασανισμένη από τις συνεχείς επιθέσεις ήρθε στον Γέροντα, αλλά δεν κατάφερε να συζητήσει μαζί του. Αυτός της έδωσε να διαβάζει ένα χαρτί που είχε σχέση ακριβώς με το θέμα που τη βασάνιζε: «Οι άγιοι Πατέρες για τις προσβολές». Διαβάζοντας αυτό το χαρτί, όλα μέσα της ξεκαθάρισαν. Η προσβολή και η θλίψη που ένιωθε εξαφανίστηκαν.
Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Γεγονός πάντως είναι ότι όταν βιώνουμε έντονο πόνο, η αγάπη μας παρόλο που υπάρχει βέβαια, σα να θάβεται κάπου βαθιά και μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να νομίσουμε ότι δεν αγαπάμε. Βλεπουμε συχνά να συνειδητοποιούμε πόσο αγαπάμε κάποιον που μας πονά (συνήθως άθελά τους δεν είναι κακοί συνειδητά οι άνθρωποι) μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος να χαθεί από τη ζωή μας ή όταν τον δούμε να υποφέρει από κάποια αρρώστια για παράδειγμα. Αλλά όσο βιώνουμε πόνο στην καθημερινότητά μας, αυτός ο πόνος σα να καθιστά ανήμπορη την αγάπη. Ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά δε τη νιώθουμε γιατί μας έχει πληρώσει ο πόνος.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι σε τέτοιες συνθήκες το μόνο που μπορεί να κάνει την αγάπη να αναδυθεί και να μας γεμίσει χαρά πρωτα εμάς και μετά βέβαια όπου τη δώσουμε, ακόμη και σε στιγμές που μόλις έχει προηγηθεί ένα οδυνηρό επεισόδιο που μπορεί να μας κάνει να καταρρεύσουμε, είναι η επιμονή στην προσευχή μας στο Χριστό όσο δύσκολο και να είναι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να διατηρούμε την αγάπη του Χριστού στην καρδιά μας ζητώντας την από Εκείνον και ιδιαίτερα όταν έχουμε οικογένεια γιατί όταν είμαστε εμείς σκοτεινοί και λυπημένοι πληγώνουμε και τους γύρω μας και ιδίως τα παιδιά μας και αυτό είναι μια νίκη του κακού.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε δίκαιο ή άδικο, πραγματικός νικητής δεν είναι αυτός που βρίσκει το δίκιο του αλλά αυτός που καταφέρνει να αγαπά έμπρακτα όσο πόνο και αν βιώνει. Αν νικά η αγάπη στην καρδιά μας τότε και υπομονή μπορούμε να κάνουμε, και να ταπεινωθούμε και να αφήσουμε όποια κουβέντα να πέσει κάτω και μάλιστα να απαντήσουμε με χαμόγελο και να αλλάξουμε το κλίμα. Αλλά αυτό δεν ειναι δυνατό χωρίς Χριστό, χωρίς προσευχή.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι σε τέτοιες συνθήκες το μόνο που μπορεί να κάνει την αγάπη να αναδυθεί και να μας γεμίσει χαρά πρωτα εμάς και μετά βέβαια όπου τη δώσουμε, ακόμη και σε στιγμές που μόλις έχει προηγηθεί ένα οδυνηρό επεισόδιο που μπορεί να μας κάνει να καταρρεύσουμε, είναι η επιμονή στην προσευχή μας στο Χριστό όσο δύσκολο και να είναι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να διατηρούμε την αγάπη του Χριστού στην καρδιά μας ζητώντας την από Εκείνον και ιδιαίτερα όταν έχουμε οικογένεια γιατί όταν είμαστε εμείς σκοτεινοί και λυπημένοι πληγώνουμε και τους γύρω μας και ιδίως τα παιδιά μας και αυτό είναι μια νίκη του κακού.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε δίκαιο ή άδικο, πραγματικός νικητής δεν είναι αυτός που βρίσκει το δίκιο του αλλά αυτός που καταφέρνει να αγαπά έμπρακτα όσο πόνο και αν βιώνει. Αν νικά η αγάπη στην καρδιά μας τότε και υπομονή μπορούμε να κάνουμε, και να ταπεινωθούμε και να αφήσουμε όποια κουβέντα να πέσει κάτω και μάλιστα να απαντήσουμε με χαμόγελο και να αλλάξουμε το κλίμα. Αλλά αυτό δεν ειναι δυνατό χωρίς Χριστό, χωρίς προσευχή.
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Αγώνας μέσα στην οικογένεια
Πολύ μιλούσε ο στάρετς για τον σταυρό της οικογένειας ,για το πώς θα βρεις στο σπίτι σου τη σωτηρία, μέσα στο συνηθισμένο περιβάλλον του σπιτιού.
- Ο εχθρός σε μας τους πιστούς, ιδιαίτερα δυνατά επιτίθεται με τη διατάραξη της ειρήνης. Στους ζηλωτές της ευσέβειας όχι σπάνια συμβαίνει να δοκιμάσουν από τους οικείους τους δυνατή αντιπάθεια και εχθρότητα εξ αιτίας της ευσέβειάς τους, αν και αυτοί που τους εχθρεύονται δεν δείχνουν ότι γίνονται εχθροί τους λόγω της ευσέβειάς τους. Εδώ πρέπει να δείξετε υπομονή .
Μη συγχύζεσθε ,μην απελπίζεσθε, αλλά θυμηθείτε τα λόγια του Σωτήρος: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» ( Ματθ. 10,36 ) . Και διορθώστε τις ελλείψεις σας. Παρατηρήστε γιατί σας κατηγορούν οι γύρω σας, ποια πάθη βρίσκουν στην καρδιά σας, επειδή στη ζωή μέσα στο σπίτι, όλα τα πάθη φαίνονται καθαρά και οι συγγενείς τα γνωρίζουν καλά. Δεν είμαι όπως έξω από το σπίτι, όπου κρύβουμε τον εαυτό μας ανάμεσα σε ανθρώπους που μας γνωρίζουν λίγο. Κοιτάξτε στον εαυτό σας αμερόληπτα, εξετάστε τον. Ίσως πράγματι να έχετε δύσκολο χαρακτήρα, ίσως φέρεσθε απότομα και άγρια στον πλησίον, ίσως να είστε άδικοι κ.λπ. Ανοίξτε την καρδιά σας, γίνετε πιο κοινωνικοί και επιεικείς, πλατύνετε την καρδιά σας με την αγάπη και κρατηθείτε σταθερά στην ευσέβεια. Προσπαθήστε να είσθε ήπιοι, χωρίς θυμό, μη κάνετε παρατηρήσεις για όλα, υπομείνατε κάτι, ξεπερνώντας το με σιωπή. Όταν αισθάνεσθε ότι μια αποκάλυψή σας θα προκαλέσει πυρκαϊά, τότε στις πράξεις του πλησίον σας κάμετε τα στραβά μάτια και προσευχηθείτε θερμά γι’ αυτόν, γιατί «η αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,» ( Α΄ Κορ.13,7).
Πρέπει να πούμε ότι κάθε οικογένεια είναι για κάθε μέλος της σαν μοναστήρι, και καμμιά φορά, ακόμη πιο δύσκολο και αυστηρό από κάποιο μοναχικό κοινόβιο. Προσέξτε, ώστε να υπάρχει ειρήνη στην ψυχή και να ζήτε αρμονικά ο ένας με τον άλλο. Κι αν διαταραχθεί η ειρήνη προσπαθήστε γρήγορα να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Ο Σατανάς με πολλή δύναμη μάχεται κατά των αφοσιωμένων στον Θεό και εργαζομένων γι’ Αυτόν. Γι ’αυτό πρέπει να προσπαθούμε να ευχαριστούμε τον Κύριο που με τις θλίψεις που μας στέλνει μας δείχνει καθαρά ότι δεν είμαστε ξένοι απ’ Αυτόν. «Εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω»( Αποκ. 3,19 ). Γι’ αυτό ποτέ μη ζηλεύετε τους αμαρτωλούς, οι οποίοι ζουν χωρίς φτώχεια, χωρίς θλίψεις και αρρώστιες. Είναι φοβερή η κατάσταση, όταν ο Κύριος δεν παιδεύει για τις αμαρτίες. Σ’ αυτούς τους αμετανόητους αμαρτωλούς αναφέρεται ο λόγος του Κυρίου: «και εξαρθήσεται ο ζήλος μου εκ σου» ( Ιεζ. 16,42 ) . Η παρηγορία δίνεται ως βραβείο για την υπομονή στις θλίψεις. Εάν όλους τους συγχωρείτε, όλους με ειλικρίνεια, τους αγαπάτε ανυπόκριτα, τότε και σεις πάντοτε και παντού θα παρηγορηθείτε από τον Θεό. Ζήστε με ειρήνη και ομόνοια.
Σε μια οικογένεια συνέβαιναν συνεχώς δυσάρεστα. Μια ψυχή θλιμμένη και βασανισμένη από τις συνεχείς επιθέσεις ήρθε στον Γέροντα, αλλά δεν κατάφερε να συζητήσει μαζί του. Αυτός της έδωσε να διαβάζει ένα χαρτί που είχε σχέση ακριβώς με το θέμα που τη βασάνιζε: «Οι άγιοι Πατέρες για τις προσβολές». Διαβάζοντας αυτό το χαρτί, όλα μέσα της ξεκαθάρισαν. Η προσβολή και η θλίψη που ένιωθε εξαφανίστηκαν.
Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Πολύ μιλούσε ο στάρετς για τον σταυρό της οικογένειας ,για το πώς θα βρεις στο σπίτι σου τη σωτηρία, μέσα στο συνηθισμένο περιβάλλον του σπιτιού.
- Ο εχθρός σε μας τους πιστούς, ιδιαίτερα δυνατά επιτίθεται με τη διατάραξη της ειρήνης. Στους ζηλωτές της ευσέβειας όχι σπάνια συμβαίνει να δοκιμάσουν από τους οικείους τους δυνατή αντιπάθεια και εχθρότητα εξ αιτίας της ευσέβειάς τους, αν και αυτοί που τους εχθρεύονται δεν δείχνουν ότι γίνονται εχθροί τους λόγω της ευσέβειάς τους. Εδώ πρέπει να δείξετε υπομονή .
Μη συγχύζεσθε ,μην απελπίζεσθε, αλλά θυμηθείτε τα λόγια του Σωτήρος: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» ( Ματθ. 10,36 ) . Και διορθώστε τις ελλείψεις σας. Παρατηρήστε γιατί σας κατηγορούν οι γύρω σας, ποια πάθη βρίσκουν στην καρδιά σας, επειδή στη ζωή μέσα στο σπίτι, όλα τα πάθη φαίνονται καθαρά και οι συγγενείς τα γνωρίζουν καλά. Δεν είμαι όπως έξω από το σπίτι, όπου κρύβουμε τον εαυτό μας ανάμεσα σε ανθρώπους που μας γνωρίζουν λίγο. Κοιτάξτε στον εαυτό σας αμερόληπτα, εξετάστε τον. Ίσως πράγματι να έχετε δύσκολο χαρακτήρα, ίσως φέρεσθε απότομα και άγρια στον πλησίον, ίσως να είστε άδικοι κ.λπ. Ανοίξτε την καρδιά σας, γίνετε πιο κοινωνικοί και επιεικείς, πλατύνετε την καρδιά σας με την αγάπη και κρατηθείτε σταθερά στην ευσέβεια. Προσπαθήστε να είσθε ήπιοι, χωρίς θυμό, μη κάνετε παρατηρήσεις για όλα, υπομείνατε κάτι, ξεπερνώντας το με σιωπή. Όταν αισθάνεσθε ότι μια αποκάλυψή σας θα προκαλέσει πυρκαϊά, τότε στις πράξεις του πλησίον σας κάμετε τα στραβά μάτια και προσευχηθείτε θερμά γι’ αυτόν, γιατί «η αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει,» ( Α΄ Κορ.13,7).
Πρέπει να πούμε ότι κάθε οικογένεια είναι για κάθε μέλος της σαν μοναστήρι, και καμμιά φορά, ακόμη πιο δύσκολο και αυστηρό από κάποιο μοναχικό κοινόβιο. Προσέξτε, ώστε να υπάρχει ειρήνη στην ψυχή και να ζήτε αρμονικά ο ένας με τον άλλο. Κι αν διαταραχθεί η ειρήνη προσπαθήστε γρήγορα να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Ο Σατανάς με πολλή δύναμη μάχεται κατά των αφοσιωμένων στον Θεό και εργαζομένων γι’ Αυτόν. Γι ’αυτό πρέπει να προσπαθούμε να ευχαριστούμε τον Κύριο που με τις θλίψεις που μας στέλνει μας δείχνει καθαρά ότι δεν είμαστε ξένοι απ’ Αυτόν. «Εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω»( Αποκ. 3,19 ). Γι’ αυτό ποτέ μη ζηλεύετε τους αμαρτωλούς, οι οποίοι ζουν χωρίς φτώχεια, χωρίς θλίψεις και αρρώστιες. Είναι φοβερή η κατάσταση, όταν ο Κύριος δεν παιδεύει για τις αμαρτίες. Σ’ αυτούς τους αμετανόητους αμαρτωλούς αναφέρεται ο λόγος του Κυρίου: «και εξαρθήσεται ο ζήλος μου εκ σου» ( Ιεζ. 16,42 ) . Η παρηγορία δίνεται ως βραβείο για την υπομονή στις θλίψεις. Εάν όλους τους συγχωρείτε, όλους με ειλικρίνεια, τους αγαπάτε ανυπόκριτα, τότε και σεις πάντοτε και παντού θα παρηγορηθείτε από τον Θεό. Ζήστε με ειρήνη και ομόνοια.
Σε μια οικογένεια συνέβαιναν συνεχώς δυσάρεστα. Μια ψυχή θλιμμένη και βασανισμένη από τις συνεχείς επιθέσεις ήρθε στον Γέροντα, αλλά δεν κατάφερε να συζητήσει μαζί του. Αυτός της έδωσε να διαβάζει ένα χαρτί που είχε σχέση ακριβώς με το θέμα που τη βασάνιζε: «Οι άγιοι Πατέρες για τις προσβολές». Διαβάζοντας αυτό το χαρτί, όλα μέσα της ξεκαθάρισαν. Η προσβολή και η θλίψη που ένιωθε εξαφανίστηκαν.
Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Re: "και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού"
Γεγονός πάντως είναι ότι όταν βιώνουμε έντονο πόνο, η αγάπη μας παρόλο που υπάρχει βέβαια, σα να θάβεται κάπου βαθιά και μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να νομίσουμε ότι δεν αγαπάμε. Βλεπουμε συχνά να συνειδητοποιούμε πόσο αγαπάμε κάποιον που μας πονά (συνήθως άθελά τους δεν είναι κακοί συνειδητά οι άνθρωποι) μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος να χαθεί από τη ζωή μας ή όταν τον δούμε να υποφέρει από κάποια αρρώστια για παράδειγμα. Αλλά όσο βιώνουμε πόνο στην καθημερινότητά μας, αυτός ο πόνος σα να καθιστά ανήμπορη την αγάπη. Ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά δε τη νιώθουμε γιατί μας έχει πληρώσει ο πόνος.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι σε τέτοιες συνθήκες το μόνο που μπορεί να κάνει την αγάπη να αναδυθεί και να μας γεμίσει χαρά πρωτα εμάς και μετά βέβαια όπου τη δώσουμε, ακόμη και σε στιγμές που μόλις έχει προηγηθεί ένα οδυνηρό επεισόδιο που μπορεί να μας κάνει να καταρρεύσουμε, είναι η επιμονή στην προσευχή μας στο Χριστό όσο δύσκολο και να είναι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να διατηρούμε την αγάπη του Χριστού στην καρδιά μας ζητώντας την από Εκείνον και ιδιαίτερα όταν έχουμε οικογένεια γιατί όταν είμαστε εμείς σκοτεινοί και λυπημένοι πληγώνουμε και τους γύρω μας και ιδίως τα παιδιά μας και αυτό είναι μια νίκη του κακού.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε δίκαιο ή άδικο, πραγματικός νικητής δεν είναι αυτός που βρίσκει το δίκιο του αλλά αυτός που καταφέρνει να αγαπά έμπρακτα όσο πόνο και αν βιώνει. Αν νικά η αγάπη στην καρδιά μας τότε και υπομονή μπορούμε να κάνουμε, και να ταπεινωθούμε και να αφήσουμε όποια κουβέντα να πέσει κάτω και μάλιστα να απαντήσουμε με χαμόγελο και να αλλάξουμε το κλίμα. Αλλά αυτό δεν ειναι δυνατό χωρίς Χριστό, χωρίς προσευχή.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι σε τέτοιες συνθήκες το μόνο που μπορεί να κάνει την αγάπη να αναδυθεί και να μας γεμίσει χαρά πρωτα εμάς και μετά βέβαια όπου τη δώσουμε, ακόμη και σε στιγμές που μόλις έχει προηγηθεί ένα οδυνηρό επεισόδιο που μπορεί να μας κάνει να καταρρεύσουμε, είναι η επιμονή στην προσευχή μας στο Χριστό όσο δύσκολο και να είναι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να διατηρούμε την αγάπη του Χριστού στην καρδιά μας ζητώντας την από Εκείνον και ιδιαίτερα όταν έχουμε οικογένεια γιατί όταν είμαστε εμείς σκοτεινοί και λυπημένοι πληγώνουμε και τους γύρω μας και ιδίως τα παιδιά μας και αυτό είναι μια νίκη του κακού.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε δίκαιο ή άδικο, πραγματικός νικητής δεν είναι αυτός που βρίσκει το δίκιο του αλλά αυτός που καταφέρνει να αγαπά έμπρακτα όσο πόνο και αν βιώνει. Αν νικά η αγάπη στην καρδιά μας τότε και υπομονή μπορούμε να κάνουμε, και να ταπεινωθούμε και να αφήσουμε όποια κουβέντα να πέσει κάτω και μάλιστα να απαντήσουμε με χαμόγελο και να αλλάξουμε το κλίμα. Αλλά αυτό δεν ειναι δυνατό χωρίς Χριστό, χωρίς προσευχή.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 15 και 0 επισκέπτες