Το νόημα των Χριστουγέννων

Συζητήσεις και μελέτη για το τι συμβολίζει συγκεκριμένες έννοιες που απαντούμε στην Αγία Γραφή

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Το νόημα των Χριστουγέννων

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Δεκ 20, 2017 10:26 am

Το νόημα των Χριστουγέννων
Newsroom 18-12-2017

Εικόνα

Στην «απάτη των εμπορικών και κοινωνικών Χριστουγέννων» αναφέρεται ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος σε μήνυμά του για την Σαρακοστή των Χριστουγέννων, και δίνει στους πιστούς την πραγματική διάσταση της σπουδαίας αυτής περιόδου.

Αναλυτικά το μήνυμά του:

Αρχίζει η περίοδος της Σαρακοστής των Χριστουγέννων, η περίοδος της νηστείας και της προετοιμασίας για τη μεγάλη Εορτή. Συνήθως, τα Χριστούγεννα είναι η κατεξοχήν μέρα και περίοδος του έτους που ξεχνούμε τον Θεό. Ζούμε μάλλον τα εμπορικά Χριστούγεννα: στολισμοί στους δρόμους, φωτάκια που ξεγελούν, δεντράκια ψεύτικα, κεράσματα, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ανταλλαγή δώρων, προσδοκία αργιών, διπλός μισθός και… τα Χριστούγεννα τελειώνουν. Στομάχι γεμάτο, καρδιά άδεια. Χριστός πουθενά. Όλο αυτό είναι λίγο αληθινό και πολύ απογοητευτικό. Έχει καταντήσει προκλητικά εμπορική αυτή η γιορτή. Μπορεί δικαιολογημένα κάποιοι να την εκμεταλλεύονται, προσδοκώντας να βγάλουν το ψωμί τους, αλλά αυτή τους η ανάγκη καταστρέφει μία υπέροχη και πολύ βαθειά γιορτή.

Αυτή είναι η πρώτη απάτη. Η απάτη των εμπορικών Χριστουγέννων. Υπάρχει και άλλη μία πιο ύπουλη απάτη: Η απάτη των κοινωνικών Χριστουγέννων. Αυτή η απάτη μας κάνει να βλέπουμε τα Χριστούγεννα ως «τη γιορτή της αγάπης, τη γιορτή της οικογένειας» – είναι η γιορτή που βρισκόμαστε όλοι μαζί: δίνουμε κάποια χρήματα στον έρανο της αγάπης η μαζεύουμε και δίνουμε μία σακούλα με λίγο ρύζι η μακαρόνια, μερικές πατάτες, ένα μπουκάλι λάδι και μία γαλοπούλα σε αυτούς που δεν έχουν. Καλά πράγματα είναι όλα αυτά, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας προτρέπει να τα κάνουμε και πρέπει να τα κάνουμε, αλλά τα Χριστούγεννα δεν είναι αυτά τα πράγματα. Μπορεί να κάνουμε τη μικρή ελεημοσύνη, να πάρουμε μερικά κουπόνια από τον έρανο της αγάπης, να δώσουμε λίγα χρήματα η ενδεχομένως να πάμε και οι ίδιοι να βοηθήσουμε στη διανομή των δώρων της Μητροπόλεως στις φτωχές οικογένειες, αλλά παρ’ όλα αυτά να μην έχει ζήσει κανένας μας τα Χριστούγεννα.

Τι είναι τα Χριστούγεννα; Πως πρέπει να τα ζήσουμε; Μήπως κάτι πρέπει να κάνουμε λίγο διαφορετικό, πιο ουσιαστικό την χρονιά που βρίσκεται μπροστά μας και που για κάποιους από εμάς –ενδεχομένως και για μένα– μπορεί να είναι η τελευταία μας ευκαιρία; Ποιο είναι το νόημα των Χριστουγέννων;

Όταν λέμε «Χριστούγεννα» και «εορτασμό Χριστουγέννων» συνήθως στο μυαλό μας συνδυάζεται αυτό με αφθονία αγαθών, με ανταλλαγή δώρων, με στολισμούς και εσχάτως με ταξίδια… Όλα αυτά υπογραμμίζουν το ψέμα. Δίνουν όμως και σε εμάς την αφορμή λίγο να αλλάξουμε. Αντί για την αφθονία, ας δοκιμάσουμε –έστω για φέτος μόνο– μία αλλαγή: να περάσουμε τα Χριστούγεννα με λιτότητα. Όχι με φτώχεια αλλά με μη σπατάλη, με χαρά. Το τραπέζι μας να είναι γεμάτο, να ικανοποιήσουμε κάποιες ανάγκες, αλλά όχι τα περιττά. Αντί να δίνουν οι χορτασμένοι δώρα στους χορτασμένους, να καλλιεργήσουμε την ελεημοσύνη, να στερηθούμε λίγο για τον αδελφό. Και αν δεν έχουμε χρήματα, να δώσουμε λίγο χρόνο σε έναν πονεμένο, λίγη υπομονή σε κάποιον που είναι ιδιόρρυθμος και τον αποφεύγουν όλοι απομονώνοντάς τον, να κάνουμε λίγο κόπο για κάποιους ανθρώπους, να πάμε σε ένα νοσοκομείο. Αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο προς τον Χριστό. Αντί να κάνουμε άλλους στολισμούς, να επιμεληθούμε λίγο τις ψυχές μας – να κάνουμε τον στολισμό της ψυχής. Είναι τραγικό το σπίτι μας να είναι γεμάτο από καμπανίτσες, δεντράκια και λουλούδια, και η καρδιά μας να είναι αραχνιασμένη. Τι ωραίο πράγμα όμως να είναι η καρδιά μας περιστόλιστη και το σπίτι μας να έχει και αυτό τον απλό και κανονικό του διάκοσμο!

Και αντί για ταξίδια μακρινά να κάνουμε το ένα ταξίδι. Αυτό το ταξίδι που έκαναν οι ποιμένες – «διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός» (Λουκ. β΄ 15) . Χρειάζεται λίγη ησυχία για να καταλάβω τι είναι η Βηθλεέμ: Είναι ένα γεγονός που έγινε κάποτε σε ένα χωριουδάκι; Η μήπως είναι μία κατάσταση στην οποία μπορώ και εγώ ως άλλος ταπεινός ποιμένας να προσεγγίσω; Να καταλάβουμε λοιπόν λίγο τι είναι τα Χριστούγεννα. Τι μας λένε τα Χριστούγεννα; Πως γεννάται η σωτηρία μας μέσα από την ευτέλεια του σπηλαίου και την ταπείνωση των σπαργάνων; Πως ο Θεός βγάζει όλη την αγάπη Του με την ένδυση της ανθρώπινης φύσης; Πως ο Θεός κατεβαίνει και μας δίνει αυτό το μεγάλο δώρο της ομοίωσής μας μαζί Του;

Αυτή λοιπόν η ευλογημένη περίοδος που ξανοίγεται μπροστά μας, ξανοίγεται σαν μία μοναδική ευκαιρία για τον κάθε ένα μας. Αυτό θα μας θυμίζουν συνεχώς οι σαράντα μέρες που ακολουθούν• και όλη μας η ζωή αυτή την ανάγκη θα επιβεβαιώνει. Σε εμάς μένει λίγο να ανοίξουμε τα μάτια μας, κάπως να διευρύνουμε την ακοή μας να ακούμε τα πνευματικά μηνύματα, για να μπορέσουμε να βρεθούμε κάποτε κι εμείς σε αυτή την Βηθλεέμ, να χαρούμε με όλη μας την ύπαρξη τα Χριστούγεννα. Και τότε, αυτά τα Χριστούγεννα θα βεβαιώνουν ότι ο Θεός είναι μεθ’ ημών, ότι ο Θεός βρίσκεται ανάμεσά μας, και όχι μόνο ανάμεσά μας, αλλά τελικώς και εντός ημών – «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. ιζ΄ 21). Εύχομαι να δώσει ο Θεός σε όλους μας ανεξαιρέτως να αξιωθούμε να αντικρύσουμε ύστερα από σαράντα ημέρες τον Κύριο όχι μόνο γεννώμενο στην φάτνη της Βηθλεέμ, αλλά –κυρίως– ανακλινόμενο στη φάτνη της ψυχής μας.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το νόημα των Χριστουγέννων

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Δεκ 20, 2017 10:36 am

Το Πνεύμα των Χριστουγέννων στην Καρδιά του ανθρώπου
Newsroom 19-12-2017

Εικόνα

Γράφει ο Αρχιμ. Θεοδόσιος Μανώλης BA Bsc , PgD , MA, Υποψήφιος Διδάκτωρ ΑΠΘ, Βιο-Ερευνητής Ογκολόγος-Θεολόγος

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε….» μας αγγέλλει θριαμβευτικά η ορθόδοξη υμνολογία των Χριστουγέννων, τοποθετώντας θεολογικά, το μέγα μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας στάθηκαν με δέος μπροστά στο απερινόητο αυτό μυστήριο και με γνώμονα τις άγιες Γραφές, συνέλαβαν ύψιστες αλήθειες και διατύπωσαν υψηλή θεολογία.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εκφράζει τον δοξολογικό θαυμασμό του για τη μεγάλη γιορτή της ενανθρωπήσεως του Θεού και ο απόστολος των Εθνών Παύλος δηλώνει στον Τιμόθεο ότι «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» αποκαλύπτοντας το πώς η γιορτή της Γεννήσεως του Κυρίου αποτελεί ένα παγκόσμιο, ιστορικό και μοναδικά πνευματικό γεγονός με κοσμικές διαστάσεις αλλά όχι κοσμικό χαρακτήρα καθώς σύμφωνα με τον Μ. Αθανάσιο «ο πανάγιος του Πατρός Υιός, εικών ων του Πατρός, παρεγένετο επί τους ημετέρους τόπους, ίνα τον κατ’ αυτόν πεποιημένον άνθρωπον ανακαίνιση». Η Γέννηση του Χριστού γιορτάζεται από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δοξολογικάκαι συνάμα κατανυκτικά. Η ηδυμελώς υμνογραφία και η ειρην?χυτη εικονογραφία με θαυμαστό τρόπο βοηθά τον Ορθόδοξο Χριστιανό να ζήσει το μυστήριο της σαρκώσεως με τις αισθήσεις του, και μέσα από το κέλευσμα της ψαλμωδίας «δεύτε ίδωμεν πιστοί» να βιώσει την θεολογία της σαρκώσεως αισθανόμενος την ευφροσύνη της θείας συγκαταβάσεως και κενώσεως.

Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι αποκαλυπτικό και διαχρονικό. Δεν εγκλωβίζεται μέσα σε νεωτερικές και μετανεωτερικές θεωρήσεις αλλά ζει το πλήρωμα της αγάπης όπως ακριβώς το ζει και το βιώνει όλη η οικουμένη. Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι το δημιουργικό πνεύμα που καθοδηγούσε το μεγάλο συγγραφέα της βικτωριανής εποχής Charles Dickens να προσδιορίσει μέσα από το έργο του «Χριστουγεννιάτική Ιστορία» (A Christmas Carol) τον τρόπο εορτασμού των Χριστουγέννων στο δυτικό κόσμο, τουλάχιστον μέχρι την εποχή, όπου η γιορτή αυτή είχε ακόμα νόημα, προτού δηλαδή βυθιστεί στην καταναλωτική υστερία και την ανυπαρξία ουσίας. Η ζωή της κόλασης, λέει ο Ντοστογιέφσκι, είναι η ζωή άνευ αγάπης και η εικόνα της κόλασης σύμφωνα με τον αββά Μακάριο είναι οι άνθρωποι που θα έχουν κολλημένα τα νώτα τους, δίχως να μπορούν να δουν τα πρόσωπά τους.

Στο ποίημα Του «ο Θεός» ο Βίκτωρ Ουγκό αναφέρει πως ο θεός έχει ένα μόνο όνομα που λέγεται αγάπη. «Αγαπώ σημαίνει υπάρχω» μας αναφέρει ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ θυμίζοντας σε όλους εμάς τους μοντέρνους χριστιανούς ότι η εορτή των Χριστουγέννων δεν είναι ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο με καταναλωτικά χαρακτηριστικά αλλά το πνεύμα που λειτουργεί ως προσδοκία των Εθνών, ως εκπλήρωση του παραδόξου θαύματος το οποίο αναβαθμίζει και αναγεννά την ανθρώπινη φύση . Μια αναγέννηση που δεν ταυτίζεται με τα πλούσια και πανάκριβα δώρα, με την χορευτική μουσική, το φαγοπότι, τους καζαμίες και τους ονειροκρίτες ούτε με την άμετρη κατανάλωση του αλκοόλ στα ρεβεγιόν της πιο Μεγάλης νύχτας. Όλα αυτά είναι απόμακρα από την παράδοση και την θρησκευτική μας ιστορία που μας αποκαλύπτει ότι Ένας τόσο Μεγάλος θεός γεννιέται ως απλός άνθρωπος, ήσυχα, ειρηνικά, ταπεινά, φτωχικά, αλλά γεμάτος από αγάπη μέσα σε ένα φτωχό και ταπεινό σπήλαιο δίνοντας την δυνατότητα σε όλους εμάς τόσο απλά και ουσιαστικά να γίνουμε ελεύθεροι άνθρωποι, να υψωθούμε στον ουρανό, και να βιώσουμε την δική Του δόξα ως θεοί κατά χάριν.

Δεν μπορούμε να μιλούμε για Χριστούγεννα αν αποκόπτουμε από την ζωή μας την ουσιαστική έννοια της ενανθρωπίσεως που είναι η αγάπη. Μια αγάπη που όπως πολύ χαρακτηριστικά φαίνεται μέσα από το διήγημα της συγγραφέως Ελένης Χουκ –Αποστολοπούλου δεν έχει να κάνει με ύλη αλλά με καρδιά. Δεν έχει να κάνει με λεφτά αλλά με πίστη βιωματική. Όπως ακριβώς την βίωσε και το κοριτσάκι του διηγήματος « Δώρο στο Χριστό» που μη έχοντας να δώσει κάτι άλλο στον γεννηθέντα Χριστό προσέφερε μπροστά στην φάτνη κάτι ξερά φτωχά κλαδάκια τα οποία όμως και αποτέλεσαν το σημαντικότερο δώρο που είχε λάβει ο Χριστός εκείνη την ημέρα. Και τούτο γιατί ήταν ένα δώρο που ταυτιζόταν με την φάτνη, φτωχικό αλλά γεμάτο αγάπη όπως ακριβώς διδάσκει το βρέφος που μόλις γεννήθηκε μέσα σε αυτήν. Επομένως το πνεύμα των Χριστουγέννων, εκτός το ότι αποτελεί μια βαθιά δεξαμενή για την υποκίνηση της συγγραφικής και ποιητικής έμπνευσης ταυτόχρονα υποκινεί τα συναισθήματα της ευγνωμοσύνης και της φιλευσπλαχνίας καλεί σε τρυφερές συγκινήσεις και δημιουργεί την αίσθηση της ελπίδας στον απογοητευμένο και αποπροσανατολισμένο άνθρωπο της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και εποχής, αναζωπυρώνοντας μια πίστη που μπορεί να τον κάνει ικανό να ανοίξει την καρδιά του ειλικρινά και αυθεντικά ως η πραγματική φάτνη της Βηθλεέμ επιβεβαιώνοντας τον στίχο «Σκύψαν οι ουρανοί μπροστά στη φάτνη Σου, τόνισ’ η πλάση το καινούργιο της τραγούδι, ήρθαν οι άγγελοι στη γη, μ’ ανθρώπους μίλησαν, άνθισε της αγάπης το λουλούδι».

Από την άλλη πλευρά ο υμνολογικός θησαυρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι ανεπανάληπτος. Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, την οποία θα εορτάσει για μία ακόμα φορά η Χριστιανοσύνη με λαμπρότητα, έχει εμπλουτισθεί με θαυμάσιους ύμνους από επώνυμους και ανώνυμους υμνογράφους, οι οποίοι μέσω αυτών προσπάθησαν και απέδωσαν με επιτυχία το μεγάλο και απερινόητο γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως. Η υμνολογία λοιπόν των Χριστουγέννων είναι το απαύγασμα της ποιητικής εκχυλλίσεως των ιερών ποιητών της Εκκλησίας μας. Οι εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα ποιητές ύμνησαν το μεγάλο γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως και έδωσαν στην μεν Εκκλησία ανεπανάληπτα ποιήματα λατρείας στους αιώνες και στον παγκόσμιο πολιτισμό κορυφαία δείγματα υψίστης ποιητικής τέχνης. Οι πιστοί καλούνται αυτές τις άγιες ημέρες, πέρα από τις υλικές απολαύσεις των ημερών, που και αυτές είναι συνοδευτικές ως ένα σημείο της μεγάλης χαράς, να πλησιάσουν νοερά την φάτνη της Βηθλε?μ και να γονατίσουν μπροστά στο Θείο Νήπιο και να του εναποθέσουν τη ζωή τους και τη σωτηρία τους.

Τα Χριστούγεννα αποτελούν την αφορμή εκατομμυρίων ανθρώπων για να βρεθούν μαζί με τους αγαπημένους τους μακριά από το καθημερινό άγχος, να στολίσουν το σπίτι τους, να ακούσουν τα κάλαντα, να νιώσουν την παιδική προσμονή του Αη Βασίλη. Χριστούγεννα όμως δίχως πίστη, αγάπη και μακριά από το θεολογικό και παραδοσιακό πνεύμα των Αγίων ημερών αποτελούν εφιάλτη και επίσκεψη στην κόλαση. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι πιο χαρούμενοι και με μεγαλύτερο βαθμό ευφορίας συγκριτικά με όσους πορεύονται στη ζωή τους χωρίς πνευματικότητα», επισημαίνει ο ψυχολόγος Dr Stephen Joseph του Πανεπιστημίου Worwick της Αγγλίας. Τονίζει παράλληλα πως συγκριτικά με αυτούς βλέπουν τις γιορτές σαν ευκαιρία να επιδοθούν σε καταναλωτικές υπερβολές, όσοι γιορτάζουν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων παρουσιάζουν πιο υγιή και ανθεκτική ψυχολογία.

Συνεπώς ακόμη και από την πλευρά της επιστήμης το πνεύμα των Χριστουγέννων αναβαθμίζει τον άνθρωπο ψυχολογικά δίνοντας το αίσθημα της χαράς και της αισιοδοξίας. Από την άλλη ένας άνθρωπος με θρησκευτικότητα και πίστη στον Χριστό καλλιεργεί τον εσωτερικό του κόσμο ο οποίος και ετοιμάζεται για την δική του πνευματική ανάσταση. Διότι η ενσάρκωση του Χριστού ανοίγει τον δρόμο για την θέωση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εμείς οι άνθρωποι που ακολουθούμε με πίστη και αγάπη τον Χριστό αποκτούμε θεϊκή ομοιότητα δηλαδή θεούμεθα, και θεοποιούμαστε, ώστε σύμφωνα με τον Απόστολο Πέτρο να γινόμαστε «θείας κοινωνοί φύσεως».

Το πνεύμα των Χριστουγέννων στην καρδιά του ανθρώπου δίνει την ευκαιρία να διατηρηθεί η ανθρώπινη φύση μέσα στο φωτεινό και χαρούμενο πλαίσιο της Γεννήσεως του Χριστού, παρέχοντας την ευκαιρία να απολαύσει το θεϊκό φως και να έλθει κοντά στον Σωτήρα Χριστό. Το πνεύμα των Χριστουγέννων κάνει τον άνθρωπο πνευματικά δυνατό και τον απομακρύνει από τις ασχολίες οι οποίες δεν τον βοηθούν να αντιληφθεί την κινητοποίηση και εγρήγορση των ουρανών. Τον προστατεύει από την υλιστική θεώρηση της ζωής και τον προσανατολίζει κοντά στην μελωδία της σωτηρίας που βγαίνει από την ταπεινή φάτνη όπως ακριβώς συνέβη και με τους μάγους. Οι άνθρωποι που καλλιεργούν το πνεύμα των ημερών αυτών έχουν ουσία και δύναμη γιατί δεν ασχολούνται με τον εαυτό τους αλλά με τον ίδιο τον Θεό. Το πνεύμα των Χριστουγέννων οδηγεί στην απλότητα η οποία αντικαθιστά τα καθημερινά προγράμματα της ζωή μας και τα οποία ουσιαστικά απορροφούν τον χρόνο μας και απομακρύνουν την καρδιά μας από την πνευματική Βηθλεέμ. Το νόημα των ημερών είναι η πίστη μας στον «απόλυτα πρώτο» και στον «απόλυτα έσχατο », δηλαδή στον πυρήνα του χριστιανισμού που είναι η σάρκωση του θεού και η οποία συμβολίζεται και εκφράζεται με ένα σπήλαιο. Ένα σπήλαιο που χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια για να ανακαλυφθεί. Και δεν μπορεί να γίνει γνωστό δίχως την βοήθεια του βιωματικού χαρακτήρα του πνεύματος των Αγίων Ημερών που διανύουμε. Δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε το σπήλαιο αυτό δίχως γνησιότητα, απλότητα, αγάπη, πίστη, ειλικρίνεια και πνευματική αυθεντικότητα.

Το πνεύμα των Χριστουγέννων αυτά διδάσκει και αυτά καλλιεργεί. Αρκεί να αναζητήσουμε τον Χριστό πραγματικά και όχι φαρισαιστικά. Γιατί η προσέγγιση του σπηλαίου γίνεται με γνησιότητα και αναζήτηση. Γίνεται με άγγιγμα ψυχής, και πίστη στον Έναν και Μοναδικό τον Οποίον αν είμαστε αποφασισμένοι να ακολουθήσουμε γινόμαστε ως ελεύθεροι χριστιανοί μέλος του γεννηθέντος Χριστού που έχει το θάρρος να λέει: «Δεύτε προς με πάντες, καγώ αναπαύσω υμάς». Το μήνυμα των Χριστουγέννων και το πνεύμα των εορτών δεν είναι τυπική θρησκευτικότητα που έχουμε όλοι μας, αλλά η καλλιέργεια μιας σοβαρής αντιμετώπισης για μια προσέγγιση της ουσίας της πίστεως μας η οποία λειτουργεί ως πράξη ελευθερίας, ειλικρίνειας και γνησιότητας.

Η εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί «σεισμόν γής», κατά την χαρακτηριστική έκφραση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, λειτουργώντας ως το κεντρικό μυστήριο όλης της Θείας Οικονομίας. Η δημιουργία και η σωτηρία, όλη η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία της αγίας Τριάδος, ανακεφαλαιώνονται στον Θεάνθρωπο Χριστό, που με την ενσάρκωση Του κι όλα τα μυστήρια της ένσαρκης παρουσίας Του, απεκάλυψε τη χριστολογική καί χριστοκεντρική ρίζα και προοπτική κάθε πραγματικότητας και ολόκληρης της πραγματικότητας. Αυτό το πράγμα δεν είναι κάτι που είναι απλώς γραμμένο στο Ευαγγέλιο αλλά ένα γεγονός, που βιώνεται στην ιστορία αποκαλύπτοντας την διαχρονικότητα που έχει το Σπήλαιο διά μέσου των αιώνων αποτελώντας ταυτόχρονα και το μεγάλο μυστικό που μόνο όταν ο άνθρωπος καλλιεργήσει βαθιά μέσα στην ψυχή και την καρδιά μπορεί να ανακαλύψει και να αποκοδηκοποιήσει θεολογικά και ουσιαστικά.

Ο σύγχρονος άνθρωπος » ο καθήμενος εν σκότει» θα αρχίσει να αναζητά τον αστέρα που θα φωτίσει την δική του φάτνη. Μια φάτνη που όσο ταπεινή κι αν είναι, ο Χριστός θα την καταδεχθεί, θα την ενοικήσει και θα την μετατρέψει σε σώμα της Βασιλείας του Θεού αποβάλλοντας τα ανάκτορα του Ηρώδη και φέροντας το πνεύμα των Χριστουγέννων στη ζωή του με τέτοιο τρόπο, ώστε μέσα από την προσωπική αυτή αναζήτηση το αστέρι των μάγων να γίνει η χαρά της γιορτής δια της οποίας ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος να ξαναβρεί το νόημα και την αυθεντικότητά του. Μια αυθεντικότητα που θα εκφράζει και το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων μακριά από λαμπάκια και ψεύτικες φάτνες αλλά ψάλλοντας μυστικά και ενδοκαρδιακά το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το νόημα των Χριστουγέννων

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Δεκ 20, 2017 10:42 am

Αγιασμένες μέρες…
Newsroom 19-12-2017

Εικόνα

Του Φώτη Κόντογλου

Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.

Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως».

Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μια γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ως ελαία κατακαρπός εν τω οίκω του Θεού». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζεί τις μέρες της ζωής του μαζί με τον Θεό, γιατί κανένας άλλος από τον Θεό δεν μπορεί να δώσει τέτοια χαρά, τέτοια ειρήνη, κατά τον λόγο που είπε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο: «Τη δική μου την ειρήνη σας δίνω, δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος».

Η χαρά του Χριστού κ’ η ειρήνη είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Γιά τούτο ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην εκκλησία, για να πιεί απ’ αυτή την αθάνατη βρύση της αληθινής χαράς και της ειρήνης, λέγει μαζί με τον Δαβίδ: «Εξαπόστειλον, Κύριε, το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά με ωδήγησαν και ήγαγον με εις όρος άγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου· και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του Θεού, προς τον Θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου».

Ας γιορτάσουμε λοιπόν κ’ εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού «εν πνεύματι και αληθεία, εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς», και τότε και τ’ άλλα «προστεθήσεται ημίν», θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η θέρμη Εκείνου που είναι ο ζωοδότης.

Μέγα μάθημα της ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, η Γέννηση του Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σε μια φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση του Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια και τα φτωχά πράγματα. Η μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί. Το βόδι και το γαιδούρι τον ζεστάνανε με την ανασαμιά τους. Τσομπάνηδες τον συντροφέψανε. Μαζί με τα νιογέννητα αρνιά λογαριάστηκε ο αμνός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο από την κατάρα του Αδάμ. Ποιός άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει, στον Λόγο του για την Ταπεινοφροσύνη, τα παρακάτω εξαίσια λόγια: «Θέλω ν’ ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί μου, και να λαλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης, κ’ είμαι γεμάτος φόβο, σαν εκείνον τον άνθρωπο που ξέρει πως θα μιλήσει για τον Θεό. Γιατί η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας. Γιατί ο Λόγος του Θεού που έγινε άνθρωπος, αυτή ντύθηκε, κ’ ήρθε σε συνάφεια μαζί μας μ’ αυτή, παίρνοντας σώμα σαν το δικό μας. Κι όποιος τη ντύθηκε, αληθινά έγινε όμοιος μ’ Εκείνον, που κατέβηκε από το ύψος Του, και που σκέπασε την αρετή της μεγαλωσύνης Του και τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη. Κι αυτό έγινε για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του. Γιατί η κτίση δεν μπορούσε να τον κοιτάξει , αν δεν έπαιρνε ένα μέρος απ’ αυτή (το σώμα), κ’ έτσι μίλησε μ’ αυτή. Σκέπασε τη μεγαλωσύνη Του με τη σάρκα, και μ’ αυτή ήρθε σε συνάφεια μαζί μας, με το σώμα που επήρε από την Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία. Ώστε, βλέποντας τον εμείς πως είναι από το γένος μας και πως μας μιλά σαν άνθρωπος, να μην τρομάξουμε από τη θωριά Του. Γι’ αυτό, όποιος φορέσει τη στολή που φόρεσε ο Κτίστης (δηλαδή την ταπεινοφροσύνη), τον ίδιον τον Χριστό ντύθηκε».

Η φάτνη είναι η ταπεινή καρδιά, που μοναχά σ’ αυτή πηγαίνει και γεννιέται ο Χριστός.

Η Εκκλησία μας φωτοβολά μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι, γιορτάζοντας τη Γέννηση του Κυρίου. Από μέσα της ακούγεται μια υπερκόσμια υμνωδία, σαν εκείνη που ψέλνανε οι άγγελοι τη νύχτα που γεννήθηκε ο Κύριος, «ήχος καθαρός εορταζόντων». […]

*Από το βιβλίο του «Το Αιβαλί η πατρίδα μου», Η άλλη όψη

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το νόημα των Χριστουγέννων

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Δεκ 20, 2017 11:10 am

Τί έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος για τα Χριστούγεννα
Από Dogma 19 Δεκεμβρίου 2017

Εικόνα

Κάποτε ρώτησαν τον Γέροντα Παΐσιο για τα Χριστούγεννα και πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»…

Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Tότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις Άγιες Ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε Άγιας Ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας το Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι δεν αλλοιώνεται.

– Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
– Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε; Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

– Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;
– Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη, τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν πού να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό το σπήλαιο.Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοϊδάκι, που με τα χνώτα τους ζέσταναν τον Χριστό! «Ἔγνω βοῦς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αὐτοῦ», δεν λέει ο Προφήτης Ησαΐας;

-Σε ένα τροπάριο, Γέροντα, λέει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τον νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ομού και δακρύουσα» αναρωτιόταν:… «Επιδώσω σοι μαζόν, τω τα σύμπαντα τρέφοντι, ή υμνήσω σε, Υιόν και Θεόν μου; Ποίαν εύρω επὶ σοί προσηγορίαν;»
– Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού, την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε!

– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»;
– Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του.

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Περί προσευχής», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ’ (σελ. 195-196).

Πηγή: ΔΟΓΜΑ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες