Αρκεί ο φόβος της Κόλασης για την είσοδο στον Παράδεισο

[Νίκος]

Ένας φίλος στο forum http://www.athonite.gr/forum διατύπωσε την άποψη: "πως και αυτοί που φοβούνται το Θεό θα μπουν στην Βασιλεία Του άλλα και αυτοί που Τον αγαπάνε.
Σίγουρα είναι πιο προχωρημένο το να μπεις στον Παράδεισο, επειδή αγάπησες τον Χριστό, άλλα και αυτός που ζούσε με φόβο Θεού, γιατί να χάσει κι αυτός τον Παράδεισο; Δεν είναι άδικο;"

Όμως ο Χριστός δε ζητά από μας να τον φοβόμαστε, αλλά να Τον Αγαπούμε:

"36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δε Ιησούς έφη αυτώ: Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου και εν όλη τή ψυχή σου και εν όλη τή διανοία σου. 38 αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 δευτέρα δε ομοία αυτή: αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.40 εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται." (Ματθ. 22, 36-40)

Αυτό θα είναι και το κριτήριο της τελικής κρίσης, δηλαδή η έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον, που πηγάζει από την Αγάπη μας στο Χριστό (Ματθ. 25, 34-46)

Επομένως είναι φανερό ότι δεν αρκεί ο φόβος για την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών, επειδή ο φόβος είναι αρκετός για τους δούλους, η κληρονομία της Βασιλείας όμως ανήκει στα τέκνα:

"14 όσοι γάρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοί εισιν υιοί Θεού. 15 ου γάρ ελάβετε Πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ' ελάβετε Πνεύμα υιοθεσίας, εν ώ κράζομεν: αββά ο πατήρ. 16 αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τώ πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. 17 ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μέν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν." (Ρωμαίους 8, 14-17)

Αυτό που συνδέει τα τέκνα με τον Ουράνιο Πατέρα είναι η Αγάπη, η οποία είναι η απόδειξη της υιοθεσίας, και το εισιτήριο για την Βασιλεία των Ουρανών.

Βέβαια αν τη φράση "φοβούνται τον Θεό" χρησιμοποιηθεί με την βιβλική έννοια, τότε είναι ταυτόσημη με την Αγάπη, επειδή στην Αγία Γραφή κι ειδικά στην Καινή Διαθήκη η λέξη φόβος (προπαντός φόβος Θεού) σημαίνει πολλές φορές Αγάπη και σεβασμό και όχι φόβο, όπως τον εννοούμε σήμερα.