Καταρχήν θα διαφωνήσω με την αρνητική έννοια που έχει δοθεί συνολικά στη "ζύμη" όταν αλλού διαβάζουμε:
Κατά Ματθαίον ΙΓ 33 Ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών ζύμη, ήν λαβούσα γυνή ενέκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία, έως ού εζυμώθη όλονΖύμη γενικά εδώ είναι η διδασκαλία. Η διδασκαλία δεν είναι πάντοτε αρνητική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια την οποία ο Ιησούς υποδεικνύει:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 5 Καί ελθόντες οι μαθηταί αυτού εις το πέραν επελάθοντο άρτους λαβείν. 6 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Οράτε και προσέχετε από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων. 7 οι δε διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοντες ότι ’ρτους ουκ ελάβομεν. 8 γνούς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Τί διαλογίζεσθε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι, ότι άρτους ουκ ελάβετε; 9 ούπω νοείτε, ουδέ μνημονεύετε τους άρτους των πεντακισχιλίων και πόσους κοφίνους ελάβετε;
10 ουδέ τους επτά άρτους των τετρακισχιλίων και πόσας σπυρίδας ελάβετε; 11 πώς ου νοείτε ότι ου περί άρτων είπον υμίν προσέχειν από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων; 12 τότε συνήκαν ότι ουκ είπε προσέχειν από της ζύμης τού άρτου, αλλ' από της διδαχής των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων.Εδώ μάλιστα βλέπουμε και την απλότητα των αποστόλων που ερμήνευσαν κυριολεκτικά τα λόγια του Κυρίου.
Λέει όμως λίγο παρακάτω:
Κατά Ματθαίον 1 Τότε ο Ιησούς ελάλησε τοίς όχλοις και τοίς μαθηταίς αυτού 2 λέγων· Επί της Μωυσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσιΟ Ιησούς λοιπόν δεν είχε τόσο πρόβλημα με τη διδαχή των Φαρισαίων όσο με την πράξη τους που ήταν ενάντια στη διδασκαλία τους. Φόρτωναν το λαό και αυτοί δεν έκαναν τίποτα. Βλέπουμε ξεκάθαρα εδώ να προτρέπει να τηρούν τα όσα λένε οι αρχιερείς αλλά να μην αντιγράφουν τη συμπεριφορά τους. Θυμάστε με τη μοιχαλίδα; Ήθελαν να τη λιθοβολήσουν αυτοί που απατούσαν τις γυναίκες τους διότι ο Ιησούς λέγεται στα απόκρυφα ότι στο χώμα έγραφε τα ονόματα αυτών που την κηνυγούσαν και δίπλα ακριβώς το όνομα της γυναίκας με την οποία μοίχευαν! Το είδαν αυτό οι επίδοξοι αυτόκλητοι δικαστές άκουσαν και το "ο αναμάρτητος τον πρώτο λίθο βαλέτω" και κατάπιαν τη γλώσσα τους...
Θα πει βέβαια κανείς εδώ ότι τα 2 αυτά χωρία έρχονται σε τελεία αντίθεση μεταξύ τους. Όχι! Σε καμία απολύτως περίπτωση. Υπάρχει η θεωρητική διδασκαλία και η πρακτική διδασκαλία. Να διδάσκω κάποιον με το λόγο αλλά και με την πράξη. Οι αρχιερείς τότε ήταν άριστοι γνώστες του νόμου αλλά πολλοί κακοί ερμηνευτές του και παράδειγμα του στην πράξη. Ένα πολύ απλό παράδειγμα το πως παραμόνευαν τον Ιησού κάθε φορά που θαυματουργούσε Σάββατο για να πάρουν την αφοπλιστική απάντηση:
Κατά Μάρκον Β Τό σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το σάββατον· 28 ώστε κύριός εστιν ο υιός τού ανθρώπου και τού σαββάτουΉταν άριστοι γνώστες του νόμου και για αυτό λέει ο Κύριος να τηρείτε ότι λένε. Αλλά έως εκεί. Τη ζύμη της ερμηνείας και της πράξης θα πρέπει να την αναζητήσουν αλλού και συγκεκριμένα στη διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Στην πρακτική λοιπόν διδασκαλία ο Χριστός χτύπησε το καμπανάκι.
Το προζύμι πράγματι όταν είναι καλό τότε φουσκώνει ολόκληρο το αλεύρι (προσωπικά το έχω μάθει καλά από το ζύμωμα του ψωμιού στο σπίτι!). Έτσι έγινε και με την Εκκλησία του Χριστού μας όπου το λίγο αλλά ατόφιο και αγνό προζύμι των αποστόλων φούσκωσε ολόκληρη την Εκκλησία οδηγώντας σε εκείνη τη για εμένα καταπληκτική Εκκλησία των πρώτων αιώνων, της οποίας πολλά θα πρέπει να αντιγράψουμε.
Θα ήθελα όμως να σταθώ και σε κάτι άλλο που ειπώθηκε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας διαδικασίας στη σύγχρονη Ορθόδοξη πίστη, το θέμα του όρκου. Ο Κύριος έδωσε εντολή να μην ορκιζόμαστε καθόλου, και οι θρησκευτικοί ηγέτες ευλογούν τον όρκο στο ίδιο το Ευαγγέλιο. Το να ορκιστεί λοιπόν κάποιος στο Ευαγγέλιο συνεπάγεται άμεσα όχι μόνο την υπαγωγή σε διδαχές ανθρώπων, αλλά ακυρώνει την εντολή του Θεού και κάνει τον άνθρωπο αυτόματα ένζυμο. Ενώ λοιπόν αυτός ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του δικαιωμένο απέναντι στο Θεό (δεν έπραξε κατι κακό) γιατί έτσι τον δίδαξαν και θεωρεί ότι αυτό συνάδει με τη Θεική διδασκαλία, στην πράξη βρίσκεται παραβάτης της εντολής του Θεού μιας και δεν ακολούθησε τίποτα παραπάνω από εντάλματα ανθρώπων. Προσοχή λοιπόν στη ζύμη, τις διδασκαλίες των ανθρώπων που ακυρώνουν τη διδασκαλία του Θεού.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την Ιερά Παράδοση των Πατέρων η οποία διαμορφώθηκε από την επί 2006-33 έτη συνεχή παρουσία του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο μαζί μας. Ας μην αδικούνται οι Πατέρες με αυτό το παράδειγμα. Όσοι μάλιστα άνθρωποι του κλήρου διέδιδαν κακή ζύμη βρέθηκαν εκτός Εκκλησίας με τρανό παράδειγμα τον Ωριγένη που ερμηνεύοντας με ορθολογικό τρόπο κάποια χωρία της Γραφής ευνούχισε τον εαυτό του και εξ όσων γνωρίζω καταδικάστηκε από τους Πατέρες.
Είναι όμως πάραυτα επικίνδυνα στοιχεία αυτά που εισχωρούν και αλλοιώνουν / νοθεύουν την ορθή διδαχή. Όταν ο Χριστός μας λέει να μην ορκιζόμαστε και μάλιστα δίδεται και η εξήγηση για αυτό στην Π.Δ. αλλά και στην Κ.Δ. κι εμείς στο δικαστήριο βάζουμε κάποιον να ορκιστεί στο Ευαγγέλιο, ε τότε ΕΛΕΟΣ! Ή ο αρχιεπίσκοπος να ορκίζει στο Ευαγγέλιο την κυβέρνηση όταν π.χ. δύναται να τελεί μια σύντομη ακολουθία / δέηση υπέρ ευοδώσεως του έργου της νέας κυβέρνησης.
Επίσης ο Κύριος είπε ότι μία φορά παντρεύεται κανείς και μόνο για λόγους μοιχείας επιτρέπεται το διαζύγιο ή για ξυλοφόρτωμα, παρακώλυση εκπλήρωσης λατρευτικών καθηκόντων κι όμως σήμερα τα διαζύγια για το τίποτα εκδίδονται αβέρτα γιατί ξαφνικά ξυπνήσαμε στραβά και βαρεθήκαμε, ερωτευτήκαμε ένα κοριτσάκι ή ένα νεαρό, καταλάβαμε ότι αλλάξαμε γούστα κτλ κτλ. Και οι Εκκλησίες πολλές φορές για εισπρακτικούς ή και από ανοησία κι έλλειψη ενδιαφέροντος για εξέταση -όπως προς τιμήν τους παραδέχονται κάποιοι ιερωμένοι- τελούν μυστήρια του γάμου ανάμεσα π.χ. σε 2 άτομα που είχαν σπίτι, παιδιά και μοίχευσαν, έκαναν ανθρώπους δυστυχισμένους και τώρα έχουν το θράσος να επικαλούνται το ’γιο Πνεύμα στο "δόξη και τιμή στεφάνωσον αυτούς". Μα είναι να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. Όπως επίσης δεν δικαιολογείται ημέρα Παρασκευή, ημέρα δηλ αυστηρής νηστείας, ημέρα που σταυρώθηκε ο Ιησούς να τελούνται γάμοι και να έχουμε και 1η νύχτα (αν έχουμε...) τη μέρα που ο Κύριος μας σταυρώνεται και πεθαίνει πάνω στο Σταυρό... Λες και δεν υπάρχει άλλη μέρα.
Ακόμη ο Κύριος και ο απόστολος Παύλος ο ιδρυτής της Εκκλησίας μας δεν είπαν οι επίσκοποι να είναι άγαμοι. Και έχουμε λαμπρά παραδείγματα έγγαμων επισκόπων όντας ταυτόχρονα έγγαμοι κι επίσκοποι ή που πριν ανέβουν στο θρόνο υπήρξαν οικογενειάρχες με τρανό παράδειγμα τον άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα πατριάρχη Αλεξανδρείας. Όποιος έχει διαβάσει το βίο του ας έρθει να μου βρει έναν όμοιό του. Κι όμως μια οικουμενική σύνοδος έθεσε αυτό τον κανόνα και μπορεί τότε που η πίστη ανθούσε αυτό να ήταν ενδεχομένως καλό μολονότι ο Χριστός δεν έθεσε τέτοια καλούπια αγαμίας με απόδειξη την παρουσία εγγάμων στον αποστολικό κύκλο, αλλά σήμερα με την κρίση στην Εκκλησία και τα όσα ήρθαν στο φως αν είναι αλήθεια -γιατί έχω σοβαρές αμφιβολίες- πόσα θα είχαν αποφευχθεί και πόσοι αδερφοί θα είχαν αποφύγει την πτώση αν ως επίσκοποι ήταν και αυτοί έγγαμοι; Στους παπικούς -όπου όλα είναι θεόστραβα βέβαια- και οι απλοί κληρικοί πρέπει να είναι άγαμοι και τώρα τα σκάνδαλα/κρούσματα ομοφυλοφιλίας στο Βατικανό είναι στην ημερήσια διάταξη.
Προσοχή λοιπόν στη ζύμη, αλλά όχι στα υλικά της ζυμής, δηλαδή "αλεύρι", "νερό", "μαγία" κτλ αλλά στο πως μεταχειριζόμαστε τα υλικά. Κάνουμε ορθή χρήση; Ή τουλάχιστον προσπαθούμε;
Και προσοχή στη ζύμη όλων όσων σερβίρουν ζύμη...