Η έννοια του ’ρτου απαντάται πολλές φορές στην Γραφή. Μάλιστα - σε περίπτωση που έχει περάσει απαρατήρητο από κάποιον - είναι μία έννοια η οποία περιλαβάνεται και στην γνωστή σε όλους μας προσευχή:
πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις αγιασθητω το ονομα σου
ελθετω η βασιλεια σου γενηθητω το θελημα σου ως εν ουρανω και επι της γης
τον αρτον ημων τον επιουσιον δος ημιν σημερον
Ποιός είναι ο άρτος ο επιούσιος?
Επιούσιος = αυτός που αρκεί για μια ημέρα. (Λεξικό εκδ. Γιοβάνη)
Ετοιμολογικά όμως η λέξη διαχωρίζεται στο επί + ουσία. Επί της ουσίας. Η επιτομή της ουσίας δηλαδή.
Ποιός είναι λοιπόν ο άρτος που χρειαζόμαστε καθημερινά εμείς οι άνθρωποι και παρακαλούμε τον Πατέρα μας να μας τον δώσει? Ας δώσει η ίδια η Γραφή την εξήγηση.
Συμβολισμοί - Άρτος
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
-
meletitirio
- Δημοσιεύσεις: 22
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:33 pm
Re: Συμβολισμοί - Άρτος
Ο άρτος είναι μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες λέξεις της Αγίας Γραφής. Βασικότατο κομμάτι των τελετουργικών της ΠΔ, και σύμβολο που στην ΚΔ αποκτά τεράστια σημασία.
Για άλλη μια φορά λοιπόν η εικόνα και η ομοίωση της εκπλήρωσης, ξεκινάει από τον καιρό της Εξόδου και σχετίζεται με το ουράνιο μάνα. Όταν ο θεός στέλνει το μάννα στο λαό, το περιγράφει ως εξής:
Εξ 16
11 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων,
12 Ήκουσα τους γογγυσμούς των υιών Ισραήλ· λάλησον προς αυτούς, λέγων, Το εσπέρας θέλετε φάγει κρέας, και το πρωΐ θέλετε χορτασθή από άρτου, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.
13 Και το εσπέρας ανέβησαν ορτύκια και εσκέπασαν το στρατόπεδον· και το πρωΐ καθ' όλα τα πέριξ του στρατοπέδου ήτο στρώμα δρόσου.
14 Και αφού το στρώμα της δρόσου ανέβη, ιδού, επί το πρόσωπον της ερήμου ήτο λεπτόν τι στρογγύλον, λεπτόν ως πάχνη επί της γης.
15 Και ότε είδον οι υιοί Ισραήλ, είπον προς αλλήλους, Τι είναι τούτο; διότι δεν ήξευρον τι ήτο. Και ο Μωϋσής είπε προς αυτούς, Ούτος είναι ο άρτος, τον οποίον ο Κύριος σας δίδει διά να φάγητε·
Από αυτό το γεγονός της ΠΔ, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκτός από το φυσικό άρτο προς βρώση, υπάρχει και ένας άλλος συμβολικός άρτος, ο άρτος ο επουράνιος που ο Θεός στέλνει. Ο συμβολικός αυτός άρτος ξεκινάει με το μάννα και τον καιρό της ΚΔ φτάνει στην πραγματική του εκπλήρωση και αποσυμβολισμό τον καιρό της έλευσης του Μεσσία και Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ο αποσυμβολισμός του άρτου λοιπόν, γίνεται στην ΚΔ και μπορεί να βρεθεί στο 6 κεφάλαιο του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου.
26 απεκριθη αυτοις ο ιησους και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
27 εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του ανθρωπου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πατηρ εσφραγισεν ο θεος
28 ειπον ουν προς αυτον τι ποιωμεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θεου
29 απεκριθη [ο] ιησους και ειπεν αυτοις τουτο εστιν το εργον του θεου ινα πιστευητε εις ον απεστειλεν εκεινος
30 ειπον ουν αυτω τι ουν ποιεις συ σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν σοι τι εργαζη
31 οι πατερες ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθως εστιν γεγραμμενον αρτον εκ του ουρανου εδωκεν αυτοις φαγειν
32 ειπεν ουν αυτοις ο ιησους αμην αμην λεγω υμιν ου μωυσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ουρανου αλλ ο πατηρ μου διδωσιν υμιν τον αρτον εκ του ουρανου τον αληθινον
33 ο γαρ αρτος του θεου εστιν ο καταβαινων εκ του ουρανου και ζωην διδους τω κοσμω
34 ειπον ουν προς αυτον κυριε παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
35 ειπεν αυτοις ο ιησους εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς εμε ου μη πειναση και ο πιστευων εις εμε ου μη διψησει πωποτε
...
41 εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ουρανου
42 και ελεγον ουχ ουτος εστιν ιησους ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πατερα και την μητερα πως νυν λεγει οτι εκ του ουρανου καταβεβηκα
43 απεκριθη ιησους και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε μετ αλληλων
...
47 αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εχει ζωην αιωνιον
48 εγω ειμι ο αρτος της ζωης
49 οι πατερες υμων εφαγον εν τη ερημω το μαννα και απεθανον
50 ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ουρανου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
51 εγω ειμι ο αρτος ο ζων ο εκ του ουρανου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησει εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν υπερ της του κοσμου ζωης
52 εμαχοντο ουν προς αλληλους οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται ουτος ημιν δουναι την σαρκα [αυτου] φαγειν
53 ειπεν ουν αυτοις ο ιησους αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του ανθρωπου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
54 ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον καγω αναστησω αυτον τη εσχατη ημερα
55 η γαρ σαρξ μου αληθης εστιν βρωσις και το αιμα μου αληθης εστιν ποσις
56 ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
57 καθως απεστειλεν με ο ζων πατηρ καγω ζω δια τον πατερα και ο τρωγων με κακεινος ζησει δι εμε
58 ουτος εστιν ο αρτος ο εξ ουρανου καταβας ου καθως εφαγον οι πατερες και απεθανον ο τρωγων τουτον τον αρτον ζησει εις τον αιωνα
59 ταυτα ειπεν εν συναγωγη διδασκων εν καφαρναουμ
Αυτό που ξεκαθαρίζει από το συγκεκριμένο εδάφιο είναι ότι ο άρτος συμβολίζει τον Ιησού Χριστό. Πιο ξεκάθαρος αποσυμβολισμός δεν θα μπορούσε να δοθεί. Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής, ο κατεβαίνων εκ του ουρανού λέει ο Κύριος.
Επιπλέον όμως ο Κϋριος κάνει μια πιο εξειδικευμένη παρατήρηση. "ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν". Εδώ βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ ο Κύριος είναι ο άρτος, δίνει άρτο. Και ο άρτος ακόμα πιο συγκεκριμένα είναι η σάρκα Του. Την οποία σάρκα καλούμαστε να μεταλάβουμε κατά το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Ο Κύριος λοιπόν, σε συνδυασμό με τα εδάφια του Μυστικού Δείπνου, κάνει έναν διαχωρισμό του ενσαρκωθέντα εαυτού Του σε δύο διακριτά τμήματα. Τη σάρκα Του/σώμα Του και το αίμα Του. Η σάρκα Του/σώμα Του συμβολίζεται από τον άρτο και το αίμα Του από τον οίνο (όχι οποιονδήποτε οίνο όμως).
Η σάρκα του Κυρίου και το σώμα του Κυρίου λοιπόν είναι ο ακριβέστερος αποσυμβολισμός του άρτου. Όμως αυτό δεν θα μας πει και πολλά πράγματα αν δεν μπορέσουμε να διακρίνουμε το τί ακριβώς συμβολίζει η σάρκα του Κυρίου και τί το σώμα Του.
Για άλλη μια φορά λοιπόν η εικόνα και η ομοίωση της εκπλήρωσης, ξεκινάει από τον καιρό της Εξόδου και σχετίζεται με το ουράνιο μάνα. Όταν ο θεός στέλνει το μάννα στο λαό, το περιγράφει ως εξής:
Εξ 16
11 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων,
12 Ήκουσα τους γογγυσμούς των υιών Ισραήλ· λάλησον προς αυτούς, λέγων, Το εσπέρας θέλετε φάγει κρέας, και το πρωΐ θέλετε χορτασθή από άρτου, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.
13 Και το εσπέρας ανέβησαν ορτύκια και εσκέπασαν το στρατόπεδον· και το πρωΐ καθ' όλα τα πέριξ του στρατοπέδου ήτο στρώμα δρόσου.
14 Και αφού το στρώμα της δρόσου ανέβη, ιδού, επί το πρόσωπον της ερήμου ήτο λεπτόν τι στρογγύλον, λεπτόν ως πάχνη επί της γης.
15 Και ότε είδον οι υιοί Ισραήλ, είπον προς αλλήλους, Τι είναι τούτο; διότι δεν ήξευρον τι ήτο. Και ο Μωϋσής είπε προς αυτούς, Ούτος είναι ο άρτος, τον οποίον ο Κύριος σας δίδει διά να φάγητε·
Από αυτό το γεγονός της ΠΔ, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι εκτός από το φυσικό άρτο προς βρώση, υπάρχει και ένας άλλος συμβολικός άρτος, ο άρτος ο επουράνιος που ο Θεός στέλνει. Ο συμβολικός αυτός άρτος ξεκινάει με το μάννα και τον καιρό της ΚΔ φτάνει στην πραγματική του εκπλήρωση και αποσυμβολισμό τον καιρό της έλευσης του Μεσσία και Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ο αποσυμβολισμός του άρτου λοιπόν, γίνεται στην ΚΔ και μπορεί να βρεθεί στο 6 κεφάλαιο του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου.
26 απεκριθη αυτοις ο ιησους και ειπεν αμην αμην λεγω υμιν ζητειτε με ουχ οτι ειδετε σημεια αλλ οτι εφαγετε εκ των αρτων και εχορτασθητε
27 εργαζεσθε μη την βρωσιν την απολλυμενην αλλα την βρωσιν την μενουσαν εις ζωην αιωνιον ην ο υιος του ανθρωπου υμιν δωσει τουτον γαρ ο πατηρ εσφραγισεν ο θεος
28 ειπον ουν προς αυτον τι ποιωμεν ινα εργαζωμεθα τα εργα του θεου
29 απεκριθη [ο] ιησους και ειπεν αυτοις τουτο εστιν το εργον του θεου ινα πιστευητε εις ον απεστειλεν εκεινος
30 ειπον ουν αυτω τι ουν ποιεις συ σημειον ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν σοι τι εργαζη
31 οι πατερες ημων το μαννα εφαγον εν τη ερημω καθως εστιν γεγραμμενον αρτον εκ του ουρανου εδωκεν αυτοις φαγειν
32 ειπεν ουν αυτοις ο ιησους αμην αμην λεγω υμιν ου μωυσης δεδωκεν υμιν τον αρτον εκ του ουρανου αλλ ο πατηρ μου διδωσιν υμιν τον αρτον εκ του ουρανου τον αληθινον
33 ο γαρ αρτος του θεου εστιν ο καταβαινων εκ του ουρανου και ζωην διδους τω κοσμω
34 ειπον ουν προς αυτον κυριε παντοτε δος ημιν τον αρτον τουτον
35 ειπεν αυτοις ο ιησους εγω ειμι ο αρτος της ζωης ο ερχομενος προς εμε ου μη πειναση και ο πιστευων εις εμε ου μη διψησει πωποτε
...
41 εγογγυζον ουν οι ιουδαιοι περι αυτου οτι ειπεν εγω ειμι ο αρτος ο καταβας εκ του ουρανου
42 και ελεγον ουχ ουτος εστιν ιησους ο υιος ιωσηφ ου ημεις οιδαμεν τον πατερα και την μητερα πως νυν λεγει οτι εκ του ουρανου καταβεβηκα
43 απεκριθη ιησους και ειπεν αυτοις μη γογγυζετε μετ αλληλων
...
47 αμην αμην λεγω υμιν ο πιστευων εχει ζωην αιωνιον
48 εγω ειμι ο αρτος της ζωης
49 οι πατερες υμων εφαγον εν τη ερημω το μαννα και απεθανον
50 ουτος εστιν ο αρτος ο εκ του ουρανου καταβαινων ινα τις εξ αυτου φαγη και μη αποθανη
51 εγω ειμι ο αρτος ο ζων ο εκ του ουρανου καταβας εαν τις φαγη εκ τουτου του αρτου ζησει εις τον αιωνα και ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν υπερ της του κοσμου ζωης
52 εμαχοντο ουν προς αλληλους οι ιουδαιοι λεγοντες πως δυναται ουτος ημιν δουναι την σαρκα [αυτου] φαγειν
53 ειπεν ουν αυτοις ο ιησους αμην αμην λεγω υμιν εαν μη φαγητε την σαρκα του υιου του ανθρωπου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις
54 ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εχει ζωην αιωνιον καγω αναστησω αυτον τη εσχατη ημερα
55 η γαρ σαρξ μου αληθης εστιν βρωσις και το αιμα μου αληθης εστιν ποσις
56 ο τρωγων μου την σαρκα και πινων μου το αιμα εν εμοι μενει καγω εν αυτω
57 καθως απεστειλεν με ο ζων πατηρ καγω ζω δια τον πατερα και ο τρωγων με κακεινος ζησει δι εμε
58 ουτος εστιν ο αρτος ο εξ ουρανου καταβας ου καθως εφαγον οι πατερες και απεθανον ο τρωγων τουτον τον αρτον ζησει εις τον αιωνα
59 ταυτα ειπεν εν συναγωγη διδασκων εν καφαρναουμ
Αυτό που ξεκαθαρίζει από το συγκεκριμένο εδάφιο είναι ότι ο άρτος συμβολίζει τον Ιησού Χριστό. Πιο ξεκάθαρος αποσυμβολισμός δεν θα μπορούσε να δοθεί. Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής, ο κατεβαίνων εκ του ουρανού λέει ο Κύριος.
Επιπλέον όμως ο Κϋριος κάνει μια πιο εξειδικευμένη παρατήρηση. "ο αρτος δε ον εγω δωσω η σαρξ μου εστιν". Εδώ βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ ο Κύριος είναι ο άρτος, δίνει άρτο. Και ο άρτος ακόμα πιο συγκεκριμένα είναι η σάρκα Του. Την οποία σάρκα καλούμαστε να μεταλάβουμε κατά το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Ο Κύριος λοιπόν, σε συνδυασμό με τα εδάφια του Μυστικού Δείπνου, κάνει έναν διαχωρισμό του ενσαρκωθέντα εαυτού Του σε δύο διακριτά τμήματα. Τη σάρκα Του/σώμα Του και το αίμα Του. Η σάρκα Του/σώμα Του συμβολίζεται από τον άρτο και το αίμα Του από τον οίνο (όχι οποιονδήποτε οίνο όμως).
Η σάρκα του Κυρίου και το σώμα του Κυρίου λοιπόν είναι ο ακριβέστερος αποσυμβολισμός του άρτου. Όμως αυτό δεν θα μας πει και πολλά πράγματα αν δεν μπορέσουμε να διακρίνουμε το τί ακριβώς συμβολίζει η σάρκα του Κυρίου και τί το σώμα Του.
-
meletitirio
- Δημοσιεύσεις: 22
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:33 pm
Re: Συμβολισμοί - Άρτος
Ξεκινώντας από τη σάρκα του Κυρίου, και πάλι στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο μπορούμε να βρούμε την απάντηση στην έρευνά μας. Και μάλιστα από το πρώτο κεφάλαιο.
14 και ο Λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πατρος πληρης χαριτος και αληθειας
Η σάρκα λοιπόν είναι το μέσο που επέλεξε ο Θείος Λόγος για να εμφανιστεί στους ανθρώπους. Το ποιός είναι ο Λόγος πάλι ο Ιωάννης το έχει ξεκαθαρίσει ακριβώς. Αν θελήσουμε όμως να είμαστε ακόμα πιο συγκεκριμένοι ο Θείος Λόγος είναι η διδασκαλία του θεού. Άρα, η ενσάρκωση του Λόγου του Θεού είναι η ενσάρκωση του Θεικού Θελήματος, του Θεικού Νόμου, της διδασκαλίας του Θεού. Κατά συνέπεια, η σάρκα του Ιησού είναι η διδασκαλία που έφερε στον κόσμο, διδασκαλία Θεική.
Ο άρτος λοιπόν είναι ο ίδιος ο Ιησούς, ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, η ενσαρκωμένη Θεική Διδασκαλία. Ο τρώγων τη σάρκα του Ιησού, ο τρώγων δηλαδή από τον άρτο τον επουράνιο, είναι αυτός που γίνεται μέτοχος της Θεικής Διδασκαλίας, του Θείου Νόμου. Μιας διδασκαλίας που οδηγεί στη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Οι λόγοι του Θεού όπως τελικά μεταφέρθηκαν από τον Υιό Του τον Μονογενή,
Ιωαν 5
24 αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
Ο ακούων και πιστεύων είναι αυτός που τρώει από τον άρτο τον επουράνιο.
Και ποιον λόγον μεταφέρει ο Κύριος?
Ιωαν 3
31 ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστιν και εκ της γης λαλει ο εκ του ουρανου ερχομενος [επανω παντων εστιν]
32 ο εωρακεν και ηκουσεν τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
33 ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θεος αληθης εστιν
34 ον γαρ απεστειλεν ο θεος τα ρηματα του θεου λαλει ου γαρ εκ μετρου διδωσιν το πνευμα
Συνολικά, ο άρτος ο επουράνιος είναι ο Λόγος του Θεού, που μαρτυρεί αυτά που είδε και άκουσε. Ο τρώγων τη διδασκαλία ταύτη, λαμβάνει τη μαρτυρία και σφραγίζει ότι ο Θεός είναι αληθής και έτσι έχει ζωήν αιώνιον, μεταβαίνοντας από το θάνατο στη ζωή.
14 και ο Λογος σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου δοξαν ως μονογενους παρα πατρος πληρης χαριτος και αληθειας
Η σάρκα λοιπόν είναι το μέσο που επέλεξε ο Θείος Λόγος για να εμφανιστεί στους ανθρώπους. Το ποιός είναι ο Λόγος πάλι ο Ιωάννης το έχει ξεκαθαρίσει ακριβώς. Αν θελήσουμε όμως να είμαστε ακόμα πιο συγκεκριμένοι ο Θείος Λόγος είναι η διδασκαλία του θεού. Άρα, η ενσάρκωση του Λόγου του Θεού είναι η ενσάρκωση του Θεικού Θελήματος, του Θεικού Νόμου, της διδασκαλίας του Θεού. Κατά συνέπεια, η σάρκα του Ιησού είναι η διδασκαλία που έφερε στον κόσμο, διδασκαλία Θεική.
Ο άρτος λοιπόν είναι ο ίδιος ο Ιησούς, ο ενσαρκωμένος Λόγος του Θεού, η ενσαρκωμένη Θεική Διδασκαλία. Ο τρώγων τη σάρκα του Ιησού, ο τρώγων δηλαδή από τον άρτο τον επουράνιο, είναι αυτός που γίνεται μέτοχος της Θεικής Διδασκαλίας, του Θείου Νόμου. Μιας διδασκαλίας που οδηγεί στη σωτηρία και την αιώνια ζωή. Οι λόγοι του Θεού όπως τελικά μεταφέρθηκαν από τον Υιό Του τον Μονογενή,
Ιωαν 5
24 αμην αμην λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων και πιστευων τω πεμψαντι με εχει ζωην αιωνιον και εις κρισιν ουκ ερχεται αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εις την ζωην
Ο ακούων και πιστεύων είναι αυτός που τρώει από τον άρτο τον επουράνιο.
Και ποιον λόγον μεταφέρει ο Κύριος?
Ιωαν 3
31 ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν ο ων εκ της γης εκ της γης εστιν και εκ της γης λαλει ο εκ του ουρανου ερχομενος [επανω παντων εστιν]
32 ο εωρακεν και ηκουσεν τουτο μαρτυρει και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει
33 ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο θεος αληθης εστιν
34 ον γαρ απεστειλεν ο θεος τα ρηματα του θεου λαλει ου γαρ εκ μετρου διδωσιν το πνευμα
Συνολικά, ο άρτος ο επουράνιος είναι ο Λόγος του Θεού, που μαρτυρεί αυτά που είδε και άκουσε. Ο τρώγων τη διδασκαλία ταύτη, λαμβάνει τη μαρτυρία και σφραγίζει ότι ο Θεός είναι αληθής και έτσι έχει ζωήν αιώνιον, μεταβαίνοντας από το θάνατο στη ζωή.
-
meletitirio
- Δημοσιεύσεις: 22
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:33 pm
Re: Συμβολισμοί - Άρτος
Ο Κύριος λοιπόν, σε συνδυασμό με τα εδάφια του Μυστικού Δείπνου, κάνει έναν διαχωρισμό του ενσαρκωθέντα εαυτού Του σε δύο διακριτά τμήματα. Τη σάρκα Του/σώμα Του και το αίμα Του. Η σάρκα Του/σώμα Του συμβολίζεται από τον άρτο και το αίμα Του από τον οίνο (όχι οποιονδήποτε οίνο όμως).
Συνολικά, ο άρτος ο επουράνιος είναι ο Λόγος του Θεού, που μαρτυρεί αυτά που είδε και άκουσε. Ο τρώγων τη διδασκαλία ταύτη, λαμβάνει τη μαρτυρία και σφραγίζει ότι ο Θεός είναι αληθής και έτσι έχει ζωήν αιώνιον, μεταβαίνοντας από το θάνατο στη ζωή.
Προσωπικά συμφωνώ εν συνόλω στα προαναφερθέντα. Οφείλω όμως να παραθέσω ένα χωρίο από τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, το οποίο όσο μη σχετικό & αν φανεί σε ορισμένους, προσωπικά το θεωρώ άρρηκτα συνδεδεμένο με τα προαναφερθέντα & ιδιαίτερα σημαντικό. Λέει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη του επιστολή προς Κορινθίους:
1Co 11:23 εγω γαρ παρελαβον απο του κυριου ο και παρεδωκα υμιν οτι ο κυριος ιησους εν τη νυκτι η παρεδιδοτο ελαβεν αρτον
1Co 11:24 και ευχαριστησας εκλασεν και ειπεν λαβετε φαγετε τουτο μου εστιν το σωμα το υπερ υμων κλωμενον τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν
1Co 11:25 ωσαυτως και το ποτηριον μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εστιν εν τω εμω αιματι τουτο ποιειτε οσακις αν πινητε εις την εμην αναμνησιν
1Co 11:26 οσακις γαρ αν εσθιητε τον αρτον τουτον και το ποτηριον τουτο πινητε τον θανατον του κυριου καταγγελλετε αχρις ου αν ελθη
1Co 11:27 ωστε ος αν εσθιη τον αρτον τουτον η πινη το ποτηριον του κυριου αναξιως ενοχος εσται του σωματος και αιματος του κυριου
1Co 11:28 δοκιμαζετω δε ανθρωπος εαυτον και ουτως εκ του αρτου εσθιετω και εκ του ποτηριου πινετω
1Co 11:29 ο γαρ εσθιων και πινων αναξιως κριμα εαυτω εσθιει και πινει μη διακρινων το σωμα του κυριου
1Co 11:30 δια τουτο εν υμιν πολλοι ασθενεις και αρρωστοι και κοιμωνται ικανοι
1Co 11:31 ει γαρ εαυτους διεκρινομεν ουκ αν εκρινομεθα
Κατά την άποψή μου ο στίχος 27 σε συνδυασμό με τον στίχο 29 είναι ιδιαίτερα δυνατοί και πυκνογραμμένοι και συνδέονται άρρηκτα με τα όσα παρέθεσε ορθώς ο φίλος 010.
Σίγουρα, αυτό που είναι χρέος μας να μένει μέσα στο μυαλό μας, είναι ότι ο γαρ εσθίων και πίνων ΑΝΑΞΙΩΣ, αυτό που "πίνει" και "τρώει" θα του φέρουν συμφορά & κρίμα.
Ένα σημείο το οποίο σχεδόν όλοι σαν τυφλοί υπερπηδάμε, σα να μην υπήρχε ποτέ και με ελαφρά τη καρδία, κοινωνούμε συγκεκριμένες ημέρες το χρόνο, λες και ακολουθούμε ένα καλά κρυμμένο (και υπαγορευμένο από άλλους ανθρώπους) μοτίβο το οποίο μακραν απέχει από το να προσδιορίσει το πότε ο καθένας μας νιώθει πραγματικά και μετρημένα με τα μέτρα του Κυρίου μας ΙΚΑΝΟΣ & ΑΞΙΟΣ να κοινωνήσει!! ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!! Και όμως, ένα σφάλμα στο οποίο υποπέφτουμε σχεδόν όλοι. Και εγώ μέχρι πριν μερικά χρόνια. Από τότε έχω να κοινωνήσω. Και ας μην είχα διαβάσει την επιστολή του Παύλου. Σαν κάτι να μην πήγαινε καλά. Σα να ένοιωθα την υποβόσκουσα υποκρισία.
Τώρα πια ξέρω, ότι (προς το παρόν) κρίνω τον εαυτό μου ανάξιο και διόλου δεν επιθυμώ να προκαλέσω τη "δοκιμασία" μου. Και ας συνεχίζει το χωρίο λέγοντας:
1Co 11:32 κρινομενοι δε υπο κυριου παιδευομεθα ινα μη συν τω κοσμω κατακριθωμεν
Τώρα πια γνωρίζω ότι πριν μεταλάβω, θα πρέπει να είμαι ικανός να ΔΙΑΚΡΙΝΩ εάν είμαι ικανός και άξιος να μεταλάβω. Να φάω από τον άρτο και να πιω από τον οίνο.
1Co 11:31 ει γαρ εαυτους διεκρινομεν ουκ αν εκρινομεθα
Αν αρχίζαμε από την εξέταση του εαυτού μας, δε θα επισύραμε την τιμωρία του Θεού.
Επαναλαμβάνω ότι ίσως φανεί λίγο άσχετο το ποστ μου αυτό με τα όσα έχουν προαναφερθεί, όμως στο δικό μου μυαλό δεν φαντάζουν να απέχουν & πολύ.
-
meletitirio
- Δημοσιεύσεις: 22
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:33 pm
Re: Συμβολισμοί - Άρτος
Θα παραθέσω και ένα συμπληρωματικό χωρίο από τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου
1Co 10:14 διοπερ αγαπητοι μου φευγετε απο της ειδωλολατρειας
1Co 10:15 ως φρονιμοις λεγω κρινατε υμεις ο φημι
1Co 10:16 το ποτηριον της ευλογιας ο ευλογουμεν ουχι κοινωνια του αιματος του χριστου εστιν τον αρτον ον κλωμεν ουχι κοινωνια του σωματος του χριστου εστιν
1Co 10:17 οτι εις αρτος εν σωμα οι πολλοι εσμεν οι γαρ παντες εκ του ενος αρτου μετεχομεν
Θα τολμήσω να πω ότι εδώ δίνεται μία ακόμη "διάσταση" του άρτου. Όχι ορισμός, προς Θεού δεν λέω κάτι τέτοιο. Αλλά μιά διάσταση ακόμη, η οποία "κρύβεται" στον στίχο 17.
Λέει ο Πάυλος. Επειδή ο ’ρτος είναι ΕΝΑΣ, έτσι κι εμείς αποτελούμε ένα σώμα, αν και είμαστε πολλοί, γιατί όλοι τρώμε από τον ίδιο ’ρτο!!!
Αν όλοι μας έχουμε βάλει καλα στο μυαλό μας τα όσα σωστά παρέθεσε ο φίλος 010, τότε νομίζω ότι μπορούμε πλέον να εξάγουμε το συμβολικό νόημα των (καθόλου απλών όπως αποδυκνείεται) λέξεων του Αποστόλου Παύλου! Συμπληρωματικά, έρχεται το χωρίο
1Co 12:12 καθαπερ γαρ το σωμα εν εστιν και μελη εχει πολλα παντα δε τα μελη του σωματος του ενος πολλα οντα εν εστιν σωμα ουτως και ο χριστος
1Co 10:14 διοπερ αγαπητοι μου φευγετε απο της ειδωλολατρειας
1Co 10:15 ως φρονιμοις λεγω κρινατε υμεις ο φημι
1Co 10:16 το ποτηριον της ευλογιας ο ευλογουμεν ουχι κοινωνια του αιματος του χριστου εστιν τον αρτον ον κλωμεν ουχι κοινωνια του σωματος του χριστου εστιν
1Co 10:17 οτι εις αρτος εν σωμα οι πολλοι εσμεν οι γαρ παντες εκ του ενος αρτου μετεχομεν
Θα τολμήσω να πω ότι εδώ δίνεται μία ακόμη "διάσταση" του άρτου. Όχι ορισμός, προς Θεού δεν λέω κάτι τέτοιο. Αλλά μιά διάσταση ακόμη, η οποία "κρύβεται" στον στίχο 17.
Λέει ο Πάυλος. Επειδή ο ’ρτος είναι ΕΝΑΣ, έτσι κι εμείς αποτελούμε ένα σώμα, αν και είμαστε πολλοί, γιατί όλοι τρώμε από τον ίδιο ’ρτο!!!
Αν όλοι μας έχουμε βάλει καλα στο μυαλό μας τα όσα σωστά παρέθεσε ο φίλος 010, τότε νομίζω ότι μπορούμε πλέον να εξάγουμε το συμβολικό νόημα των (καθόλου απλών όπως αποδυκνείεται) λέξεων του Αποστόλου Παύλου! Συμπληρωματικά, έρχεται το χωρίο
1Co 12:12 καθαπερ γαρ το σωμα εν εστιν και μελη εχει πολλα παντα δε τα μελη του σωματος του ενος πολλα οντα εν εστιν σωμα ουτως και ο χριστος
Re: Συμβολισμοί - Άρτος
Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά που επιχείρησαν και μαζί θα προσπαθούμε ακόμη περισσότερο να εισχωρήσουμε και να μελετήσουμε αυτούς τους θησαυρούς του Θεού μας που "κρύβονται" μέσα στη Βίβλο σε αυτή την κατηγορία των Αποσυμβολισμών. Όπως γράφω και παρακάτω η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη προεικονίσεις της Καινής Διαθήκης με τη μόνη διαφορά ότι στην πρώτη κοινωνοί είναι οι Ιουδαίοι ενώ στη δεύτερη "ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην" αλλά ο νέος Ισραήλ, οι χριστιανοί.
Στο θέμα μας τώρα. Η μέχρι τώρα ανάλυση νομίζω ότι είναι πάρα πολύ καλή, νομίζω ότι όμως ότι μας διαφεύγει το βασικότερο σημείο. Η αποκορύφωση του ορθότατα διατυπωμένου:
Κατά Ματθαίον Κστ Εσθιόντων δε αυτών λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκλασε και εδίδου τοίς μαθηταίς και είπε· Λάβετε φάγετε· τούτό εστι το σώμά μου·
Κατά Μάρκον Ιδ 22 Καί εσθιόντων αυτών λαβών ο Ιησούς άρτον ευλογήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς και είπε· Λάβετε φάγετε τούτό εστι το σώμά μου
Ο άρτος λοιπόν συμβόλιζε το σώμα. Ή μάλλον ο άρτος είναι το σώμα. Η βάση, η πεμπτουσία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας...
Ο άρτος είναι ο Χριστός, ο οποίος δίδεται σε κάθε Θεία Ευχαριστία καθημερινά προς άφεση αμαρτιών, νήψη ψυχής και ζωή αιώνιο αφού:
Κατά Ιωάννη Στ 48 εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. 49 οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τή ερήμω και απέθανον·
50 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζών ο εκ τού ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστιν, ήν εγώ δώσω υπέρ της τού κόσμου ζωής
Στην Παλαιά Διαθήκη όπου υπήρχε μια νηπιακή πνευματική κατάσταση ο άρτος ήταν υλικός άρτος δίχως να σημαίνει κάτι περισσότερο για το λαό. Βέβαια όμως ήταν κι αυτός προερχόμενος εξ ουρανού και απαραίτητος για να επιζήσουν οι Ιουδαίοι στην έρημο και φυσικά κατά Θεία οικονομία μια προεικόνιση δηλαδή του τι θα επακολουθούσε με τον ερχομό του Ιησού. ’λλωστε η Π.Δ. είναι γεμάτη από προεικονίσεις που βλέπουμε στην Κ.Δ. όπως η θυσία του Ισαάκ που προεικόνισε αυτή του Ιησού.
Ο άρτος ο επιούσιος που λέμε στην Κυριακή προσευχή κατά τους Πατέρες είναι αυτό που περιγράφηκε νωρίτερα, όχι το φαγητό αλλά η ουσία αυτό που χρειάζεται καθημερινά το πνεύμα για να τραφεί και να μην ατροφήσει.
Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι παράλληλα με αυτό συμβολίζει και τη διατροφή καθώς στη ζωή αυτή είμαστε ενδεδυμένοι σαρκίο το οποίο έχει ανάγκη στοιχειώδους τροφής και διότι λέμε τον άρτον ημών τον επιούσιο. Ζητάμε δηλαδή τα βασικά όχι παραπανίσια; Η απάντηση
Κατά Λουκάν Ιβ 28 ει δε τον χόρτον τού αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσι, πόσω μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; 29 και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε·
30 ταύτα γάρ πάντα τα έθνη τού κόσμου επιζητεί· υμών δε ο πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων· 31 πλήν ζητείτε την βασιλείαν τού Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
Στο θέμα μας τώρα. Η μέχρι τώρα ανάλυση νομίζω ότι είναι πάρα πολύ καλή, νομίζω ότι όμως ότι μας διαφεύγει το βασικότερο σημείο. Η αποκορύφωση του ορθότατα διατυπωμένου:
Αυτό που ξεκαθαρίζει από το συγκεκριμένο εδάφιο είναι ότι ο άρτος συμβολίζει τον Ιησού Χριστό.
Κατά Ματθαίον Κστ Εσθιόντων δε αυτών λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκλασε και εδίδου τοίς μαθηταίς και είπε· Λάβετε φάγετε· τούτό εστι το σώμά μου·
Κατά Μάρκον Ιδ 22 Καί εσθιόντων αυτών λαβών ο Ιησούς άρτον ευλογήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς και είπε· Λάβετε φάγετε τούτό εστι το σώμά μου
Ο άρτος λοιπόν συμβόλιζε το σώμα. Ή μάλλον ο άρτος είναι το σώμα. Η βάση, η πεμπτουσία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας...
Ο άρτος είναι ο Χριστός, ο οποίος δίδεται σε κάθε Θεία Ευχαριστία καθημερινά προς άφεση αμαρτιών, νήψη ψυχής και ζωή αιώνιο αφού:
Κατά Ιωάννη Στ 48 εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. 49 οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τή ερήμω και απέθανον·
50 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζών ο εκ τού ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστιν, ήν εγώ δώσω υπέρ της τού κόσμου ζωής
Στην Παλαιά Διαθήκη όπου υπήρχε μια νηπιακή πνευματική κατάσταση ο άρτος ήταν υλικός άρτος δίχως να σημαίνει κάτι περισσότερο για το λαό. Βέβαια όμως ήταν κι αυτός προερχόμενος εξ ουρανού και απαραίτητος για να επιζήσουν οι Ιουδαίοι στην έρημο και φυσικά κατά Θεία οικονομία μια προεικόνιση δηλαδή του τι θα επακολουθούσε με τον ερχομό του Ιησού. ’λλωστε η Π.Δ. είναι γεμάτη από προεικονίσεις που βλέπουμε στην Κ.Δ. όπως η θυσία του Ισαάκ που προεικόνισε αυτή του Ιησού.
Ο άρτος ο επιούσιος που λέμε στην Κυριακή προσευχή κατά τους Πατέρες είναι αυτό που περιγράφηκε νωρίτερα, όχι το φαγητό αλλά η ουσία αυτό που χρειάζεται καθημερινά το πνεύμα για να τραφεί και να μην ατροφήσει.
Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι παράλληλα με αυτό συμβολίζει και τη διατροφή καθώς στη ζωή αυτή είμαστε ενδεδυμένοι σαρκίο το οποίο έχει ανάγκη στοιχειώδους τροφής και διότι λέμε τον άρτον ημών τον επιούσιο. Ζητάμε δηλαδή τα βασικά όχι παραπανίσια; Η απάντηση
Κατά Λουκάν Ιβ 28 ει δε τον χόρτον τού αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσι, πόσω μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; 29 και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε·
30 ταύτα γάρ πάντα τα έθνη τού κόσμου επιζητεί· υμών δε ο πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων· 31 πλήν ζητείτε την βασιλείαν τού Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.
-
Athanasios
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm
Re: Συμβολισμοί - Άρτος
Βλεπουμε εκει στην αγια Τραπεζα αρτο και πιστευουμε οτι εκει αληθως το σωμα του Ιησου Χριστου. Δηλαδη σωμα εμψυχον, σωμα ολοκληρο, που οριζεται σε ενα τοπο, μα δεν περιγραφεται, που μεριζεται μα δεν διαιρειται, που εσθιεται μα δεν δαπαναται, που πολλαπλασιαζεται στον ουρανο και στη γη σε ολες τις εκκλησιες των Ορθοδοξων και ειναι ενα και το αυτο σωμα.
Οπως λεγει ο αγιος Κυριλλος επισκοπος Ιεροσολυμων στις Κατηχησεις του (Κατηχησις Δ’,3) <<μεταλαμβανοντες σωματος και αιματος Χριστου συσσωμοι και συναιμοι αυτου και χριστοφοροι γινομενοι, του σωματος αυτου και του αιματος εις τα ημετερα αναδιδομενα μελη, ουτω τε κατα τον μακαριον Πετρον <<θειας κοινωνοι φυσεως γινομεθα>> (Β’ Πετρου Α΄,4)>>
Η Ορθοδοξος Καθολικη Εκκλησια θεωρει τον τροπο της μεταβολης του αρτου και του οινου εις Σωμα και Αιμα Χριστου ως ανερμηνευτον και ανεξερευνητον. Λεγει ο Ιωαννης ο Δαμασκηνος (Εκδοσις Ορθοδοξου Πιστεως Δ΄ 13): <<ο αρτος και ο οινος μεταποιουνται εις σωμα και αιμα θεου. Ει δε τον τροπον επιζητεις, πως γινεται, αρκει σοι ακουσαι, οτι δια Πνευματος Αγιου… ο δε τροπος ανεξερευνητος…. Ουκ εστι τυπος ο αρτος και ο οινος του σωματος>> (αυτο διδασκουν οι προτεσταντες αιρετικοι, το οτι ειναι απλως <<τυπος>>)
Οπως λεγει ο αγιος Κυριλλος επισκοπος Ιεροσολυμων στις Κατηχησεις του (Κατηχησις Δ’,3) <<μεταλαμβανοντες σωματος και αιματος Χριστου συσσωμοι και συναιμοι αυτου και χριστοφοροι γινομενοι, του σωματος αυτου και του αιματος εις τα ημετερα αναδιδομενα μελη, ουτω τε κατα τον μακαριον Πετρον <<θειας κοινωνοι φυσεως γινομεθα>> (Β’ Πετρου Α΄,4)>>
Η Ορθοδοξος Καθολικη Εκκλησια θεωρει τον τροπο της μεταβολης του αρτου και του οινου εις Σωμα και Αιμα Χριστου ως ανερμηνευτον και ανεξερευνητον. Λεγει ο Ιωαννης ο Δαμασκηνος (Εκδοσις Ορθοδοξου Πιστεως Δ΄ 13): <<ο αρτος και ο οινος μεταποιουνται εις σωμα και αιμα θεου. Ει δε τον τροπον επιζητεις, πως γινεται, αρκει σοι ακουσαι, οτι δια Πνευματος Αγιου… ο δε τροπος ανεξερευνητος…. Ουκ εστι τυπος ο αρτος και ο οινος του σωματος>> (αυτο διδασκουν οι προτεσταντες αιρετικοι, το οτι ειναι απλως <<τυπος>>)
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 23 και 0 επισκέπτες