Το Μυστήριο του Γάμου

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Μαρ 28, 2015 9:43 pm

Ναι, Πέτρο, αλλά συν Θεώ και χείρα κίνει. Δηλαδή, δεν είναι κακό, όποιος/α αναζητά σύζυγο να έχει τα μάτια του ανοιχτά και να κυκλοφορεί σε χώρους, που είναι πιθανό να βρεθεί κάποιο ενδιαφέρον πρόσωπο, όπως οικογενειακές συγκεντρώσεις, γιορτές, Γάμους, βαφτίσια κλπ, συλλόγους, ομάδες εθελοντών κοινωνικής προσφοράς, εκδηλώσεις της τοπικής κοινωνίας και της ενορίας κλπ. Όποιος/α κυκλοφορεί σε τέτοιους χώρους, έχει περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσει κάποιο πρόσωπο που θα μπορούσε να τον/την ενδιαφέρει. Τι να κάνει κι ο Θεός για κάποιον που είναι σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι ή ακόμη χειρότερα μόνο σπίτι;

Επίσης το τι ψάχνει κάποιος/α στην/στον υποψήφια/ο σύζυγο έχει σημασία. Αν ψάχνει μια αδελφή ψυχή για να μοιραστεί μαζί της/του το υπόλοιπο του βίου του/της και πρώτα ο Θεός να δημιουργήσουν μαζί μια αγαπημένη Χριστιανική οικογένεια, τότε έχει πολλές πιθανότητες να βρει αυτό που ψάχνει. Αν όμως αρχίσει να βάζει αυστηρές προδιαγραφές του στυλ: "να είναι ψηλή ξανθιά με πράσινα μάτια..." ή "να είναι ρομαντικός, να έχει μια καλή δουλειά, ένα σπορ αυτοκίνητο...", τότε τα πράγματα περιπλέκονται και τα χρόνια περνάνε, φέρνοντας μαζί τους παραξενιές, αλλά και όλο και λιγότερες δυνατότητες επιλογής.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Νοέμ 16, 2017 1:15 pm

Ὀρθόδοξος Γάμος
Ἕνας δρόμος πού περπατιέται στή γῆ, ἀλλά καταλήγει στόν οὐρανό


Εικόνα

Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικός γάμος, ὅταν εἶναι σωστός καί ἀληθινά ὀρθόδοξος, φέρνει τό ζευγάρι σ’ ἕνα δρόμο εὐτυχίας καί εὐλογίας, πού ἀρχίζει ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν ἑνότητα μεταξύ τους καί καταλήγει στήν ἀγάπη καί τήν ἑνότητα μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μέ τόν Ἅγιο καί Τριαδικό Θεό - τό Θεό τῆς ἀγάπης - δηλ. σ’ ἕναν προορισμό πολύ πιό πέρα ἀπό τήν προσωρινή γήινη εὐτυχία: στήν αἰώνια εὐτυχία, πού ἡ ὀρθόδοξη παράδοσή μας τήν ὀνομάζει παράδεισο.

Ὁ δρόμος αὐτός φυσικά εἶναι κι ἕνας δρόμος θυσίας, ὅπου ὁ ἕνας θυσιάζεται ἀπό ἀγάπη γιά τόν ἄλλο (ὅπως ὁ Χριστός σταυρώθηκε ἀπό ἀγάπη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιά νά βοηθήσει καί νά σώσει ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν λαῶν καί τῶν ἐποχῶν) καί ἀκριβῶς μέσῳ αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἔρχεται ἡ χαρά καί ἡ εὐτυχία στή ζωή τοῦ ζευγαριοῦ, ὅσο δύσκολες κι ἄν εἶναι οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς τους.

Στήν Ὀρθοδοξία, ὁ γάμος εἶναι μιά πραγματική καί τέλεια ἕνωση ἄντρα καί γυναίκας, πού πραγματοποιεῖται μέσῳ τῆς θείας χάριτος, δηλ. τῆς ἀγαθῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἁγιάζει τά πάντα καί ἑνώνει τούς δύο ἀνθρώπους σέ ἕναν ἄνθρωπο, χωρίς νά καταργεῖ τήν ἰδιαιτερότητα καί τήν προσωπικότητα τοῦ καθενός. Ἔτσι τό ζευγάρι γίνεται μιά ἐπίγεια εἰκόνα τῆς ἑνότητας τῶν τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδας, πού, ἐνῶ εἶναι ἑνωμένα μέ τήν κοινή οὐσία καί τήν ἄπειρη ἀγάπη Τους, παραμένουν πάντα τρία πρόσωπα (ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα) καί διατηρεῖ τό καθένα τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά Του.

Ὁ ὀρθόδοξος γάμος εἶναι ἕνας δρόμος πού περπατιέται στή γῆ, ἀλλά κατευθύνεται καί καταλήγει στόν οὐρανό. Ἔτσι εἶναι ἀδιάσπαστα δεμένος μέ τή χριστιανική πνευματική ζωή, γιατί ἡ σύνδεση αὐτή ὠφελεῖ τόν πραγματικό σκοπό του, πού εἶναι ἡ κατάκτηση τοῦ οὐρανοῦ καί τοῦ θεϊκοῦ Φωτός.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, στήν Καινή Διαθήκη, παρέδωσε στούς χριστιανούς κάποια μέσα βοήθειας, ὥστε νά μπορέσουμε νά πολεμήσουμε τά πάθη καί τά ἐλαττώματά μας, νά τά βγάλουμε ἀπ’ τήν καρδιά μας καί νά ἐγκαταστήσουμε ἐκεῖ τήν ταπεινή καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη. Τέτοια μέσα εἶναι ὅλα ὅσα περιλαμβάνει ἡ χριστιανική πνευματική ζωή, ὅπως ἡ θεία κοινωνία, ἡ προσευχή, ἡ ἐξομολόγηση, ἡ νηστεία, ἡ συμμετοχή στίς ἐκκλησιαστικές τελετές, ἀλλά καί ἡ ἄσκηση τῶν ἀρετῶν: τῆς καλωσύνης, τῆς συγχωρητικότητας, τῆς αὐτοσυγκράτησης (ἐγκράτειας), τῆς ἀνεξικακίας, τῆς ἡρεμίας (πραότητας), τῆς βοήθειας πρός τόν πλησίον καί φυσικά τῆς ταπείνωσης καί τῆς ἀγάπης. Ὅλα αὐτά, ὅταν ἐφαρμόζονται σωστά κι ὄχι ὑποκριτικά ἤ ἐπιπόλαια, ὑπάρχουν γιά νά φέρουν στόν ἄνθρωπο τή θεία χάρη, νά τόν ἑνώσουν μέ τό διπλανό του καί μέ
τό Θεό καί τελικά ὅλοι μαζί νά κινηθοῦμε πρός τήν ἀπερίγραπτη εὐτυχία, πού ξεκινάει ἐδῶ καί τώρα καί συνεχίζεται στήν αἰωνιότητα. Ἡ ζωή τοῦ ζευγαριοῦ εἶναι ἕνας ὄμορφος ἀγωνιστικός στίβος, ὅπου οἱ δύο σύζυγοι συνεργάζονται σ’ αὐτόν τόν ἀγώνα γιά τήν κατάκτηση τῆς ἀγάπης καί τῆς αἰώνιας χαρᾶς πού φέρνει στίς καρδιές.

Ὁ σκοπός αὐτός τοῦ γάμου φαίνεται πολύ ὄμορφα στήν ὀρθόδοξη τελετή τοῦ γάμου, ὅπου σέ μία ἀπό τίς σπουδαιότατες «εὐχές» (προσευχές) πού ἀπευθύνει ὁ ἱερέας στό Θεό γιά τό ζευγάρι, καταλήγει: «καί, εὐαρεστήσαντες ἐνώπιόν σου, λάμψωσιν ὡς φωστῆρες ἐν οὐρανῷ, ἐν σοὶ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (= «καί ἀφοῦ Σέ εὐχαριστήσουν μέ τή ζωή τους, νά λάμψουν σάν ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ μπροστά σέ Σένα, τόν Κύριό μας»).

Γράφει σχετικά ἕνας ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, ὁ Μητροπολίτης Σισανίου Παῦλος:

Μελετῆστε μέ προσοχή τήν ἀκολουθία τοῦ Μυστηρίου [ἐνν. τοῦ γάμου]. Ὑπάρχει καί μεταφρασμένη. Ἐκεῖ μέσα λοιπόν ὑπάρχουν ὅλα τά στοιχεῖα καί ὅλες οἱ προϋποθέσεις πού ἄν τίς ζήσεις φθάνεις στήν πληρότητα τῆς σχέσης σου. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀρχή μᾶς δείχνει τόν δρόμο: «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός…». Κι ἐκείνη τή στιγμή μέ τό Εὐαγγέλιο κάνει ὁ ἱερέας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Τί σημαίνει αὐτό; Τρία πράγματα
βασικά.

Ξέρετε, παιδιά μου, γιά ποῦ ξεκινᾶτε; Δέν ξεκινᾶτε γιά τό ἄγνωστο μέ βάρκα τήν ἐλπίδα. Ξεκινᾶτε γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ πορεία τοῦ γάμου. Ποιός θά εἶναι ὁ ὁδηγός σας σ’ αὐτήν τήν πορεία; Τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ποιά εἶναι ἡ πορεία σας; Ἡ Σταυρική! [δηλ. ἡ αὐτοθυσία καί τοῦ ἄντρα καί τῆς γυναίκας γιά χάρη τοῦ ἄλλου].

Λέω στά ζευγάρια πού παντρεύω: «Ἄν τό καταλάβατε, παιδιά μου, σήμερα πρέπει νά πεθάνετε, πρέπει νά πεθάνει ὁ ἐγωισμός σας. Ξεκινήσατε καθένας ἀπό τό σπίτι του καί ἤρθατε ἐδῶ καί τώρα φεύγετε ἀπό ἐδῶ μαζί σέ ἕνα καινούργιο σπίτι. Πολύ ὡραῖα. Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Ὁ κάθε ἕνας πρέπει νά φύγει ἀπό τόν ἑαυτό του πιά. Ἀπό αὐτό πού ἦταν μέχρι τώρα. Κι ἐδῶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σᾶς ἕνωσε.»

Βλέπετε κάποια στιγμή ἑνώνουμε τά χέρια καί τούς λέω: «Ἔχετε δεῖ δύο κλειδιά περασμένα σέ κρίκο; Ὅπου καί νά ᾿ναι, θά εἶναι μαζί. Στήν τσέπη μας εὑρίσκονται ἤ μᾶς πέσαν στόν δρόμο ἤ τά πετάξαμε στή θάλασσα, θά εἶναι πάντα μαζί γιατί τά ἑνώνει ἕνας κρίκος. Ἄν ὅμως βγοῦν ἀπό τόν κρίκο, εἶναι ζήτημα τύχης ἄν θά μείνουν καί τά δύο κοντά καί μαζί. Ποιός εἶναι ὁ κρίκος; Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Βάλτε τά χέρια σας, βάλτε τίς καρδιές σας καί οἱ δυό σας στό χέρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν μᾶς παίρνει μέ τό ζόρι, ἁπλώνει τό δικό Του χέρι καί ἐάν ἐσεῖς μέ τή θέληση βάλετε τά δικά σας χέρια, ὁ Θεός θά σᾶς ἑνώσει σέ μιά ἑνότητα τέλεια καί ἁγία καί ἔτσι νά πορευτεῖτε».

Γι’ αὐτό, ἀκόμη κι ἄν ἕνα ζευγάρι δέ μπορέσει ν’ ἀποκτήσει παιδιά, ὁ γάμος δέν εἶναι καταδικασμένος σέ ἀποτυχία. Ἀκόμη κι ἄν ἕνα ζευγάρι κάνει λάθη στίς ἐπιλογές ἤ στή συμπεριφορά του, ὑπάρχει πάντα ἡ συγχώρηση. Ἀκόμη κι ἄν ἕνα ζευγάρι ὑποφέρει ἀπό τήν κακία τῶν ἀνθρώπων ἤ τήν ἀδικία τῆς κοινωνίας ἤ τήν ἀρρώστια ἤ τό θάνατο ἀγαπημένων προσώπων, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού τούς ἑνώνει μέ τή χάρη Του, φέρνει πάντα τή χαρά. Ἀρκεῖ νά Τοῦ ἐπιτρέπουν νά τούς ἑνώνει, ζώντας μιά ζωή μέ πνευματικότητα. Ἄν, ὅ,τι ἐπάγγελμα κι ἄν ἀσκοῦν, ὅποια ἐνδιαφέροντα κι ἄν ἔχουν, βρίσκουν πάντα χρόνο καί γιά τό Χριστό. Καί τό Χριστό Τόν πλησιάζουμε καί στό σπίτι μας, μέ τήν προσευχή μας καί μέ κάθε καλό μας ἔργο, καί στήν ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ συνάντησή μας μέ τούς συνανθρώπους μας, πέρα ἀπό τά οἰκογενειακά μας ὅρια – ἡ συνάντηση πού κάνει τό γάμο μας ν’ ἀνοίγεται σέ μιά παγκόσμια προοπτική ἀγάπης, πού ὀνομάζεται Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὑπάρχουν πολλά ζευγάρια ἁγίων: οἱ ἅγιοι Ἰωακείμ καί Ἄννα (γονεῖς τῆς Παναγίας), Ζαχαρίας καί Ἐλισάβετ (γονεῖς τοῦ ἁγ. Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου), Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα, Ἀδριανός καί Ναταλία, Τιμόθεος καί Μαύρα, Γαλακτίων καί Ἐπιστήμη, Γερόντιος καί Πολυχρονία (γονεῖς τοῦ ἁγ. Γεωργίου), Βασίλειος καί Ἐμμέλεια (γονεῖς τοῦ ἁγ. Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί ἄλλων πέντε ἁγίων), Ξενοφῶν καί Μαρία (γονεῖς τῶν ἁγίων Ἀρκάδιου καί Ἰωάννη), Θεοπίστη καί Εὐστάθιος (πού καί τά παιδιά τους εἶναι ἅγιοι, οἱ ἅγιοι Ἀγάπιος καί
Θεόπιστος), Ζαβουλών καί Σωσάννα (γονεῖς τῆς ἁγίας Νίνας, τῆς Ἰσαποστόλου, πού ἔφερε τό χριστιανισμό στό λαό τῶν Γεωργιανῶν) κ.π.ἄ.

Βλέπετε, ὑπάρχουν ζευγάρια ἁγίων πού καί τά παιδιά τούς εἶναι ἅγιοι. Σκεφθεῖτε μέ πόση ἀγάπη, πίστη καί πραότητα τά μεγάλωσαν, ὥστε αὐτά τά παιδιά μεγαλώνοντας ἔγιναν ἅγιοι! Μά καί ἀμέτρητοι ἅγιοι μεγά-
λωσαν ἀπό τούς γονεῖς τους μέ πίστη καί ἀγάπη, ὥστε, ἀκόμη κι ἄν οἱ γονεῖς τους δέν εἶναι ἅγιοι, ανάθρεψαν ἁγίους! Τά δικά σου παιδιά, ἄραγε, θέλεις νά γίνουν ἅγιοι; Ἅγιοι δέν σημαίνει ὁπωσδήποτε
καλόγεροι καί παπάδες: ἔχουμε ἁγίους ἀπ’ ὅλα τά ἐπαγγέλματα, καί γιατρούς καί καθηγητές πανεπιστημίου, κι αὐτό συνεχίζεται ἀκόμη καί σήμερα.

Σάν ὑστερόγραφο: Ὁ μεγάλος σύγχρονος Ἅγιος Πορφύριος (†1991) λέει: «Ὅταν οἱ γονεῖς εἶναι ἅγιοι καί τό μεταδώσουν αὐτό στό παιδί καί τοῦ δώσουν ἀγωγή ἐν Κυρίῳ, τότε τό παιδί, ὅ,τι ἐπιδράσεις κακές κι ἄν ἔχει ἀπ’ τό περιβάλλον του, δέν ἐπηρεάζεται, διότι ἔξω ἀπ’ τήν πόρτα του θά βρίσκεται ἡ Σοφία, ὁ Χριστός. Δέν θά κοπιάσει γιά νά τήν ἀποκτήσει. Φαίνεται πολύ δύσκολο νά γίνεις καλός, ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι πολύ εὔκολο, ὅταν ἀπό μικρός ξεκινήσεις μέ καλά βιώματα. Μεγαλώνοντας δέν χρειάζεται κόπος, τό ἔχεις μέσα σου τό καλό, τό ζεῖς. Δέν κοπιάζεις, τό ἔχεις ζήσει, εἶναι περιουσία σου, πού τή διατηρεῖς, ἄν προσέξεις, σέ ὅλη σου τή ζωή».

Ἡ γυνή «ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα»;

Στήν τελετή τοῦ γάμου διαβάζονται πολλές σοβαρές καί σπουδαῖες προσευχές γιά τό ζευγάρι, τούς γονεῖς καί τούς κουμπάρους τους (προσευχές πού κανονικά τίς στέλνουν στό Θεό ὅλοι ὅσοι βρίσκονται στό ναό καί ὄχι μόνο ὁ ἱερέας - γι’ αὐτό οἱ φίλοι τοῦ ζευγαριοῦ καλοῦνται στήν Ἐκκλησία, γιά νά προσευχηθοῦν ὅλοι μαζί γι’ αὐτό). Διαβάζονται καί δυό κομμάτια ἀπό τήν Καινή Διαθήκη: «εὐαγγέλιο» καί «ἀπόστολος».

Τό εὐαγγέλιο τοῦ γάμου (ἀπό τό κατὰ Ἰωάννην, κεφ. 2) διηγεῖται τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε σ’ ἕνα γάμο στό χωριό Κανά, ὅπου ἦταν καλεσμένος μαζί μέ τήν Παναγία, τή Μητέρα Του. Ἐκεῖ, κάποια στιγμή, τελείωσε τό κρασί καί ὁ Χριστός, μετά ἀπό παράκληση τῆς Παναγίας, ἔκανε τό νερό κρασί, καί μάλιστα καλύτερο ἀπό τό προηγούμενο κρασί τοῦ γάμου. Τό θαῦμα αὐτό φανερώνει πώς ὁ Χριστός εἶναι πού δίνει ἀληθινή ποιότητα καί γεύση στή ζωή μας, ἀρκεῖ νά Τοῦ τό ἐπιτρέψουμε. Χωρίς Αὐτόν, τό «κρασί» τῆς ζωῆς μας - δηλαδή ἡ ἀγάπη - κάποια στιγμή τελειώνει. Ἐκεῖνος ὅμως παίρνει τό «νερό» πού ἔχουμε μέσα μας (δηλαδή τίς μικρές μας δυνάμεις, τά ἀδύναμα συναισθήματά μας) καί τό κάνει κρασί, δηλαδή αὐξάνει τήν ἀγάπη μας συνεχῶς, ὅσες δυσκολίες κι ἄν ἔρχονται.

Ὁ «ἀπόστολος» τοῦ γάμου εἶναι ἕνα κομμάτι ἀπό ἕνα γράμμα πού ἔστειλε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς χριστιανούς πού ζοῦσαν στήν Ἔφεσο (δηλ. ἀπό τήν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή, κεφ. 5). Ἐκεῖ ὁ μεγάλος αὐτός διδάσκαλος τῆς ἀγάπης, ὁ Παῦλος, παρομοιάζει τή σχέση τοῦ ἄντρα καί τῆς γυναίκας μέ τή σχέση πού ἔχει
ὁ Χριστός μέ τήν ἀνθρωπότητα (τήν «Ἐκκλησία» = ὅλους τούς χριστιανούς). Γράφει ὅτι, ὅπως ὁ Χριστός εἶναι κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι καί ὁ ἄντρας εἶναι κεφαλή τῆς γυναίκας. Τή μεταφορά αὐτή τή χρησιμοποιεῖ γιά νά τονίσει στούς ἄντρες ὅτι, ὅπως κάθε κεφαλή φροντίζει καί προστατεύει τό σῶμα της, ἔτσι καί κάθε ἄντρας πρέπει νά φροντίζει καί νά προστατεύει τή γυναίκα του, ἀκόμη κι ἄν χρειαστεῖ νά θυσιάσει τόν ἑαυτό του (ὅπως ὁ Χριστός θυσίασε τή ζωή Του γιά τούς ἀνθρώπους).

Ὁ Ἅγιος ἐπίσης ζητάει ἀπό τίς γυναῖκες «νά ὑποτάσσονται στόν ἄντρα τους», δηλ. νά ὑποχωροῦν ὅταν προκύπτει κάποια διαφωνία (ἐκτός φυσικά ἀπό σοβαρά ἠθικά ζητήματα). Ὁ ἴδιος γράφει ὅτι οἱ χριστιανοί πρέπει νά «ὑποτάσσονται ὁ ἕνας στόν ἄλλο» (δηλ. καί ὁ ἄντρας στή γυναίκα καί ἡ γυναίκα στόν ἄντρα). Ὅμως στίς σχέσεις τοῦ ζευγαριοῦ, μᾶλλον ζητάει περισσότερο ἀπό τίς γυναῖκες ὑποχωρητικότητα, ἐπειδή μπορεῖ νά τήν κερδίσει, γιατί μέ τίς γυναῖκες μπορεῖ νά συνεννοηθεῖ καλύτερα. Γεγονός εἶναι ὅτι ὅποιος ὑποχωρεῖ περισσότερο, αὐτός εἶναι κερδισμένος – ἀντίθετα δηλαδή ἀπ’ ὅ,τι διδάσκει σήμερα ἡ κοινωνία, πού σᾶς λέει νά εἶστε ἀνυποχώρητοι καί νά ἐπιμένετε νά κάνετε αὐτό πού θέλετε. Τό μεγαλύτερο κέρδος πού θά μᾶς προσφέρει ὁ γάμος εἶναι νά μάθουμε νά μήν ἐπιμένουμε σ’ αὐτό πού θέλουμε, ἀλλά νά ἔχουμε μιά ταπεινή καρδιά, μέ τήν ὁποία θά κατακτήσουμε τόν παράδεισο, πού εἶναι (ὅπως ξαναείπαμε) ὁ βαθύτερος καί σημαντικότερος σκοπός τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Βέβαια, ἡ καρδιά μας, πού πάντα ἔχει ἐγωισμό, δέν ἀγαπᾶ τήν ταπείνωση. Ὁ Χριστός ὅμως αὐτό ἀκριβῶς ἀγαπᾶ, τήν ταπείνωση, καί ὁ ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ οὐρανοῦ, πού θά περάσει δυσκολίες ἀλλά θ’ ἀνέβει ψηλά.

Τό κομμάτι αὐτό τελειώνει μέ τήν πασίγνωστη, ἀλλά παρεξηγημένη, φράση «ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα». Ἡ φράση αὐτή δέ μιλάει γιά φόβο, ἀλλά γιά σεβασμό -γιατί, ὅπως οἱ χριστιανοί σέβονται καί ἀγαποῦν τό Χριστό, δέν Τόν φοβοῦνται, ἔτσι καί ἡ γυναίκα καλεῖται νά σέβεται καί ν’ ἀγαπᾶ τόν ἄντρα της, ἀφοῦ ἡ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ πρέπει νά εἶναι ὅπως ἡ σχέση τοῦ Χριστοῦ μέ τούς χριστιανούς.

Τό μεγαλύτερο δῶρο

Εἶναι τόσο πολλά τά κείμενα ὅπου οἱ ὀρθόδοξοι ἅγιοι τονίζουν τήν ἰσοτιμία ἄντρα καί γυναίκας, πού δύσκολα θά διαλέγαμε ἕνα μόνο ἀπ’ αὐτά. Ξεχωρίζουμε ἕνα, ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο. Ὁ Ἅγιος (ἕνας γίγαντας τῆς φιλανθρωπίας) γράφει στούς ἄντρες πού ἀπατοῦν τίς γυναῖκες τους:

«Διότι ἡ γυναίκα σου δέν ἦρθε σέ σένα γιά νά ἀτιμάζεται, δέν ἐγκατέλειψε πατέρα καί μητέρα καί ὅλο τό σπίτι της γιά νά προσβάλλεται… Τήν πῆρες συνοδοιπόρο καί σύντροφο τῆς ζωῆς καί ἐλεύθερη καί ἰσότιμη. Πῶς λοιπόν δέν εἶναι παράλογο νά δείχνεις κάθε ἐνδιαφέρον, ὅταν παίρνεις τήν προίκα, χωρίς νά ἀφήνεις νά ἐλαττωθεῖ καθόλου, ἐνῶ αὐτό πού εἶναι πιό πολύτιμο ἀπό ὅλη τήν προίκα, δηλ. τή σωφροσύνη (σωματική αὐτοσυγκράτηση) καί τή σεμνότητα καί τό δικό σου σῶμα, πού τῆς ἀνήκει, νά τό διαφθείρεις καί νά τό μολύνεις;» (P.G. 51, 213-215).

Φυσικά, τά ἴδια ἰσχύουν καί γιά τή γυναίκα, σέ σχέση μέ τόν ἄντρα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν ἐποχή μας ἡ μοιχεία (συζυγική ἀπιστία) ἔχει καταντήσει ἕνα ἀπό τά πιό συνηθισμένα ἁμαρτήματα, πού καταστρέφει ζωές, διαλύει οἰκογένειες καί στέλνει ψυχές στήν κόλαση. Δυστυχῶς, καί οἱ ἄντρες καί οἱ γυναῖκες πέφτουν ἐξίσου σ’ αὐτήν τήν παγίδα, μέ ἕνα σωρό ἀστεῖες δικαιολογίες.

Εἶναι ἀλήθεια ἐπίσης ὅτι συχνά παντρευόμαστε, μά δέν ἔχουμε διάθεση νά καταπνίξουμε τόν ἐγωισμό μας, νά ἀνεχθοῦμε τόν ἄλλο, νά τόν ἀγαπήσουμε χωρίς ὅρους καί νά συγχωρήσουμε τά λάθη του, παρόλο πού γι’ αὐτό παντρευόμαστε, γιά νά μάθουμε ν’ ἀγαπᾶμε, νά συγχωροῦμε καί ἀπό αὐτή τήν ἀγάπη (τήν ὁποία ἐμεῖς προσφέρουμε) παίρνουμε χαρά. Ἔτσι, πολλοί γάμοι καταλήγουν σέ διαζύγιο. Ὁ δικός σας ὁ γάμος, ἀδελφοί, δέν πρέπει νά καταλήξει ἐκεῖ. Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ρομαντικό παραμύθι, ἀλλά ἕνα βραβεῖο πού τό κατακτοῦμε μέ ἀγῶνα, ὅταν ἐπιτρέψουμε στό Χριστό νά μπεῖ στή ζωή μας καί νά κάνει νόστιμο καί μυρωδάτο κρασί τό νερό τῆς καρδιᾶς μας. Καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔχει κάνει ἕνα μεγάλο δῶρο σέ σᾶς, καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους: τό μεγαλύτερο δῶρο Του εἶναι ἡ θεία μετάληψη καί τό ἄνοιγμα τοῦ παραδείσου, ἀλλά μᾶς ἔκανε δῶρο καί μιά πράξη, πού Τοῦ ἐπιτρέπει νά παρέμβει στή ζωή μας, νά συγχωρέσει τά λάθη καί τίς ἁμαρτίες μας, νά γιατρέψει τίς πληγές μας καί νά μᾶς δώσει θάρρος καί δύναμη γιά τήν κατάκτηση αὐτοῦ τοῦ βραβείου (τῆς ἀγάπης), πού θά κάνει τή ζωή μας εὐτυχισμένη καί καρποφόρα. Τό δῶρο αὐτό εἶναι ἡ ἐξομολόγηση.

Ἡ Ἐκκλησία, πού σᾶς στεφανώνει, σᾶς κάνει ἐπίσης ἕνα δῶρο: τόν πνευματικό σας, δηλ. τόν ἱερέα πού θά σᾶς ἐξομολογεῖ, θά σᾶς στηρίζει καί θά φροντίζει ἐσᾶς καί τήν ἀγάπη σας καί τά παιδιά σας. Μήν ἀφήσετε αὐτό τό δῶρο ἀναξιοποίητο. Εἶναι τό μεγαλύτερο γιά μιά πραγματικά χαρούμενη ζωή, μιά ζωή Φωτός καί Ἀγάπης πού ἀρχίζει ἐδῶ καί τώρα καί συνεχίζεται στήν αἰωνιότητα.

Πηγή: IΕΡA ΜΗΤΡOΠΟΛΙΣ ΡΕΘYΜΝΗΣ ΚΑI ΑYΛΟΠΟΤAΜΟΥ


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Εκατερινη
Δημοσιεύσεις: 24
Εγγραφή: Κυρ Σεπ 17, 2017 4:42 pm

Γάμος

Δημοσίευσηαπό Εκατερινη » Πέμ Απρ 05, 2018 10:39 am

Ο Δευτερός και τρίτος γάμος που γινεται στην εκκλησια σε πιο κριτηρίο βασιζεται.Εφόσον η Αγία γράφη λεεί να μην χωρίσεις εκτος απο μοιχεία.Και οποιός π'αρει χωρισμένη γινέται αυτομάτος μοιχός?
Μια γυναίκα που εχει είδη παιδία με τον πρωήν της ,με ποιο κρητήριο την ξαναπαντρευη με αλλον αντρα?Αυτοι η δυο δεν γινονται μοιχοι?



Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Re: Γάμος

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Πέμ Απρ 05, 2018 11:17 am

Επιτρέπεται να χωρίσει ένα παντρεμένο ζευγάρι μόνο σε περίπτωση μοιχείας, όπως λέει το Ευαγγέλιο.

Και επιτρέπεται να ξαναπαντρευτεί μονο το αθώο μέλος, όχι το μέλος που έκανε την μοιχεία.

Καποιος ανθρωπος είναι αμαρτία να παντρευτεί καποιον που μοιχευσε και χωρισε. Μόνο το αθώο μέλος επιτρεπεται να ξαναπαντρευτει.

Επίσης επιτρέπεται να χωρισει κάποιος αν το αλλος μέλος τον κυνηγάει στα αλήθεια για να τον σκοτώσει. Θα το συζητήσει με τον Πνευματικό του Πατέρα αν υπάρχει αυτή η περιπτωση και εκείνος θα πει τι πρεπει να κανει.



Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Ο Γάμος κατά Χριστόν είναι αδιάλυτος - π. Κ. Καλλίνικος

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Πέμ Απρ 05, 2018 11:29 am

Εικόνα

Ο Γάμος κατά Χριστόν είναι αδιάλυτος - π. Κ. Καλλίνικος

Ἔγραφε ὁ π. Κ. Καλλίνικος:

«Ὁ γάμος κατά Χριστόν εἶναι ἀδιάλυτος. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ νόμος αὐτός κάνει νά ὑποφέρουν κάποια ἄτομα, ἤ καλλίτερα ὄχι ὁ ἴδιος ὁ νόμος, ὁ ὁποῖος καθ᾽ ἑαυτόν εἶναι ἅγιος, ἀλλά οἱ ἁμαρτίες μας. Ὅμως, ἐπειδή κάποιες βάρκες συντρίβονται μέ δική τους ὑπαιτιότητα στό φάρο, δέν σημαίνει ὅτι πρέπει νά σβησθῆ ὁ φάρος, ὡς φταίχτης. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ πρέπει νά μείνη ἀειφεγγής ποδηγετώντας μας, μετά ἀπό ὅλα τά συντρίμματά μας καί ὅλες τίς πτώσεις μας, καί δείχνοντας τό ἰδεῶδες ἐκεῖνο, πρός τό ὁποῖο πρέπει νά τείνουν οἱ ἑκάστοτε νόμοι τῶν πολιτειῶν. Τό διαζύγιο μποροῦν νά τό ἐπιτρέπουν γιά κάποιες ἐξοικονομήσεις οἱ ἀνθρώπινες πολιτεῖες, ἀλλά ὁ Θεός ποτέ δέν θά τό ἐξαγνίση. Διότι οἱ μέν ἀνθρώπινες νομοθεσίες εἶναι παρόμοιες μέ τά ἐφήμερα ἐκεῖνα προτειχίσματα, πού ζητοῦν νά μπαλώσουν πρόσκαιρα τά καταρρέοντα, ὁ δέ θεῖος νόμος εἶναι οἱ ἀδιάσειστες ἀκτές τῶν βράχων, οἱ ὁποῖες χαλινώνουν τόν ὠκεανό τῶν παθῶν».

Από το Βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Ο ΓΑΜΟΣ, Εκδόσεις Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός (2108220542), Σταμάτα 2013

Πηγή:

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός



Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Ο Γάμος - Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Πέμ Απρ 05, 2018 12:40 pm

Εικόνα

Ο ΓΑΜΟΣ

Από το βιβλίο του π. Ιωάννου Κωστώφ


Στή μελέτη μας αὐτή θά ἀσχοληθοῦμε λίγο μέ ἕνα ἀπό τά σπουδαιότερα θέματα τῆς ἐπιγείου ζωῆς: τό γάμο. Θά δοῦμε τήν ἱερότητά του, καθώς καί τήν προσπάθεια ἀμαυρώσεώς του ἐκ μέρους τοῦ διαβόλου.

Θά δοῦμε, ἐπίσης, τίς εὐλογίες τίς ὁποῖες ἀπολαμβάνει ἕνα ζεῦγος, ὅταν θεμελιώση τή συνεύρεσι καί συνοίκησί του μέ τήν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας στό θρησκευτικό γάμο.

Θά ψηλαφήσουμε τήν ἱερότητα τῶν συζυγικῶν σχέσεων, ὅταν αὐτές ἐπιτελοῦνται μέσα στό πνεῦμα τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καθώς καί τίς συνέπειες ἀπό τή σαρκολατρία.

Θά διαπιστώσουμε τίς βλαβερές συνέπειες τῶν διαζυγίων καί τῶν πολιτικῶν «γάμων».

Θά εὐχηθοῦμε, τέλος, κάθε εὐλογία πνευματική σ᾽ ὅσους νέους ἀρχίζουν τήν κοινή ζωή τους μέ τή συνδετική χεῖρα τοῦ Κυρίου μας.

Καλό ξεκίνημα!

Γράφει ὁ Walter Νitsche: «Οἱ δοκιμαστικές ἐμπειρίες δέν μποροῦν ποτέ νά ἀποκαλύψουν τήν πραγματικότητα τῆς ἀγάπης. Δέν μπορεῖς οὔτε νά ζήσης δοκιμαστικά οὔτε νά πεθάνης δοκιμαστικά, ἀλλ᾽ οὔτε τή συζυγική ζωή μπορεῖ νά τή δοκιμάσης. Λείπουν οἱ προϋποθέσεις, οἱ συνθῆκες τοῦ πειράματος εἶναι τεχνητές καί ἀπατηλές. Εἶναι ἀκριβῶς σάν νά προσπαθοῦσα νά μάθω κολύμπι στή μπανιέρα. Αὐτό εἶναι ἀδύνατον. Τό πραγματικό κολύμπι χρειάζεται τό ἀπαραίτητο στοιχεῖο: Ἀρκετό νερό, τό πλάτος μιᾶς λίμνης ἤ τῆς θάλασσας. Καί ὁ γάμος εἶναι ὅπως ἡ λίμνη ἤ ἡ θάλασσα».

«Γιά τήν εὐτυχία στό γάμο χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο ἀπ᾽ τό νά βρῆς τό σωστό πρόσωπο. Χρειάζεται νά εἶσαι καί ἐσύ τό σωστό πρόσωπο».

Ἐπισημαίνει ὁ π. Παΐσιος: «Ἡ γυναῖκα, λέει τό Εὐαγγέλιο, πρέπει νά φοβᾶται τόν ἄνδρα, δηλαδή νά τόν σέβεται, καί ὁ ἄνδρας νά ἀγαπάη τή γυναῖκα (Ἐφ 5, 33). Μέσα στήν ἀγάπη εἶναι ὁ σεβασμός. Μέσα στό σεβασμό εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτό τό ὁποῖο ἀγαπῶ, τό σέβομαι κιόλας. Καί αὐτό τό ὁποῖο σέβομαι, τό ἀγαπῶ. Δηλαδή δέν εἶναι ἄλλο τό ἕνα καί ἄλλο τό ἄλλο· ἕνα πρᾶγμα εἶναι καί τά δύο».

Ὁ π. Dimitri Doudko σέ διάλογο:

«—Τί μπορεῖ νά κάνουμε ἄν οἱ χαρακτῆρες μας δέν συμφωνοῦν καί φιλονικοῦμε διαρκῶς; Πρέπει νά ἐξακολουθήσουμε νά ζοῦμε μαζύ, ἀφοῦ ἔχουμε γίνει ὁλότελα ξένοι μεταξύ μας;

—Θά ἤθελα νά σᾶς κάνω μιά ἐρώτησι. Πῶς σκεπτόσασθαν πρῶτα; Ἄν οἱ χαρακτῆρες σας συμφωνοῦσαν ἄλλοτε, μποροῦν νά συμφωνήσουν καί τώρα. Πρέπει ἁπλούστατα νά κάνετε μιά προσπάθεια ἀμοιβαίας κατανοήσεως, ἀμοιβαίων ὑποχωρήσεων. Κάνετε ὅ,τι μπορεῖτε γιά νά σώσετε τήν οἰκογένειά σας».

«Μέ ρώτησε κάποιος:

—Γέροντα, τί ἑνώνει περισσότερο τόν ἄνδρα μέ τή γυναῖκα;

—Ἡ εὐγνωμοσύνη, τοῦ λέω. Ὁ ἕνας ἀγαπάει τόν ἄλλο γι᾽ αὐτό τό ὁποῖο τοῦ χαρίζει. Ἡ γυναῖκα δίνει στόν ἄνδρα τήν ἐμπιστοσύνη, τήν ἀφοσίωσι, τήν ὑπακοή. Ὁ ἄνδρας δίνει στή γυναῖκα τή σιγουριά ὅτι μπορεῖ νά τήν προστατεύση. Ἡ γυναῖκα εἶναι ἡ ἀρχόντισσα τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλά καί ἡ μεγάλη ὑπηρέτρια. Ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ κυβερνήτης τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλά καί ὁ χαμάλης».

«Θυμᾶμαι τόν πατέρα νά ἔρχεται τό καλοκαίρι ἀπό τό θέρος, ὕστερα ἀπό δέκα ὥς δεκαπέντε ὧρες δουλειά. Ἔπρεπε, ὅμως, τό βράδυ νά κάνη τό Ἀπόδειπνο. Μπορεῖ καλά-καλά νά μήν καταλάβαινε τί σήμαινε τό “ἄσπιλε, ἀμόλυντε”, ὅμως, μιλοῦσε μέ τήν Παναγία. Ἐμεῖς στεκόμασθε λίγο πιό πίσω καί μᾶς κρατοῦσε ἡ μητέρα ἀπ᾽ τό χέρι. Καμμιά φορά νυστάζαμε καί μᾶς τραβοῦσε ἡ μητέρα νά ξυπνήσουμε. Δέν ξεχνῶ ἐκεῖνες τίς νύκτες κι ἐκείνη τήν προσευχή, ὅταν ὁ πατέρας μιλοῦσε μέ τήν Παναγία καί τό Χριστό. Ἦταν εὐλογημένα ἐκεῖνα τά χρόνια».

«Μοῦ διηγήθηκε μιά εὐλαβής χριστιανή γυναῖκα πώς, ὅταν ἄρχισε ὁ ἐπιθανάτιος ἀγῶνας τοῦ συζύγου της, αὐτή ἄρχισε νά κάνη ἀμέσως στρωτές μετάνοιες, πενῆντα, ἑκατό, διακόσιες… Κουραζόταν, φώναζε “ἔλεος, Θεέ μου!, ἔλεος, βοήθεια, σῶσε Χριστέ μου τόν ἄνδρα μου”. Σηκωνόταν ἐξαντλημένη ἀπ’ τήν κούρασι κι ἄρχιζε τά σταυρωτά κομποσχοίνια.

Ἔτσι τήν εἶχε συμβουλεύσει ἕνας καλόγερος ἀπ’ τό Ἅγιο Ὄρος. Μόλις ξεκουραζόταν λίγο ἄρχιζε ξανά τίς στρωτές μετάνοιες, πενῆντα, ἑκατό, διακόσιες… ξανά τά σταυρωτά κομποσχοίνια καί ὕστερα πάλι μετάνοιες…

Ἔδωσε τρομερή μάχη μέ τούς δαίμονες, ἀλλά εἶχε καί θαυμαστή συμπαράστασι ἀπ’ τούς Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ. Κατάκοπη ὕστερα ἀπό ὀκτώ περίπου ὧρες ἀγῶνα, ἀκούει τόν ἄνδρα της νά τῆς λέη:

—Γυναῖκα, σώθηκα! Ὁ Δεσπότης Χριστός, Νάτος! Δόξα Σοι, ὁ Θεός! Σ’ εὐχαριστῶ, σ’ εὐχαριστῶ γυναῖκα μου… καί πέθανε!

Αὐτό σημαίνει μέλος Χριστοῦ κι αὐτή εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη!!!».

«Νά δείξης τό μαρτυρικό σου φρόνημα ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ καθημερινός σου στίβος, στό σπίτι σου, στόν ἄνδρα σου, στή γυναῖκα σου. Ὅταν ὁ ἄνδρας ἔρχεται ἀπ’ τή δουλειά κουρασμένος καί σοῦ μιλᾶ χωρίς εὐγένεια, ἐσύ μή θυμώνης. Ὅταν ἐκεῖνος σέ βρίση, ἐσύ μή βγάλης γλῶσσα. Δεῖξε του ἀγάπη, ἀνοχή, ὑπομονή. Ἄν ἡ γυναῖκα σου σοῦ ἔκαψε τό φαγητό, μή φωνάζης ἐσύ⋅ φάτο. Βάλε λίγο λεμόνι μέσα νά γίνη πιό νόστιμο καί πές της, ὡραῖο εἶναι τό φαγητό, ὥστε νά μήν πάρη χαμπάρι ὅτι τό φαγητό ἦταν καμένο. Νά βασιλεύη ἡ ἀγάπη μέσα στό σπίτι. Ὅταν βλέπης ὅτι σέ ἀδικεῖ ὁ σύντροφος τῆς ζωῆς σου, μή φωνάζης ὅτι ἔχεις δίκηο. Δέν ἔχει σημασία ἄν ἔχης δίκηο ἤ δέν ἔχης. Δέν ἔχει σημασία ποιό εἶναι τό ὀρθό, ἀλλά τί θέλει ὁ ἄλλος. Βγάλε τόν ἑαυτό σου, ἀρνήσου τόν ἑαυτό σου, βάλε μπροστά τόν ἄλλο. Αὐτό εἶναι θάνατος, αὐτό εἶναι μαρτύριο.

Μιά μέρα, κατά τήν ὁποία βιαζόμουν νά ἔλθω ἀπ’ τό μοναστήρι μου γιά νά σᾶς μιλήσω, πῆρα ταξί γιά νά προλάβω. Στό δρόμο ρωτάω τόν ὁδηγό:

—Δέν μοῦ λές, τρῶς καμμιά φορά μαζύ μέ τή γυναῖκα σου τό μεσημέρι ἤ τό βράδυ;

Ξέρετε, οἱ καημένοι οἱ ταξιτζῆδες ἔχουν τέτοια δουλειά πού δέν ξέρουν κι αὐτοί πότε θά βρεθοῦν στό σπίτι τους.

—Κάθε μέρα, μοῦ λέει, μεσημέρι καί βράδυ.

—Πῶς τά καταφέρνεις; Τί ὥρα τρῶτε;

—Τό μεσημβρινό φαγητό ἀρχίζει ἀπ’ τίς 10 καί φθάνει μέχρι τίς 4 τό ἀπόγευμα, καί τό βραδυνό ἀπ’ τίς 6 τό ἀπόγευμα μέχρι τίς 2 τή νύκτα!

Δηλαδή στίς 10 ἡ ὥρα ἡ γυναῖκα του εἶχε τό φαγητό ἕτοιμο καί τόν περίμενε, ὅποια ὥρα θά ἐρχόταν, γιά νά φᾶνε μαζύ. Καί τό βράδυ ἀπ’ τίς 6 τό ἀπόγευμα τόν περίμενε πολλές φορές μέχρι τίς 2 τή νύκτα. Δέν σᾶς κάνει ἐντύπωσι; Αὐτό σημαίνει μαρτύριο μέσ’ στή ζωή: ζωή ἀγάπης».

Ἄς δοῦμε μέ συγκατάβασι μιά ἔκθεσι παιδιοῦ: «Ὁ Θεός, ὅταν ἔπλασε τόν Ἀδάμ, τοῦ ἔδωσε μόνο μιά γυναῖκα, τήν Εὔα. Ἄν σκεφτόταν ὅπως οἱ Ἄραβες, τότε ἔπρεπε νά πλάση δύο, τρεῖς, τέσσερεις Εὔες. Ὅμως ἔπλασε μόνο μία γιά νά μᾶς δώση νά καταλάβουμε τί σκεφτόταν γι᾽ αὐτό τό θέμα. Καί ὅταν πῆγε στό γάμο τῆς Κανᾶ, δέν ἔβαλε τίς φωνές στό γαμπρό, γιατί εἶχε παντρευθῆ μόνο μιά γυναῖκα, ἀλλά γιά νά τόν ἀνταμείψη ἔκανε κι ἕνα ὡραῖο θαῦμα μπροστά του. Ἄν ὁ Χριστός πήγαινε σ᾽ ἕνα γάμο τῆς Κανᾶ ἀραβικό, καί ἔβλεπε ὅλες ἐκεῖνες τίς γυναῖκες καθισμένες στό τραπέζι, ἀπό πεῖσμα θά ἔκανε τό θαῦμα ἀνάποδα: τό κρασί θά τό ἔκανε νερό!».

«Ἕνα εὐτυχισμένο ζευγάρι, πού γιόρτασε τά 50 χρόνια τῶν γάμων τους, παρέδωσε σέ ὅλα τά νεαρά ζευγάρια, πού συμμετεῖχαν στή γιορτή μαζύ μέ τό ἀναμνηστικό δωράκι τους καί ἕνα φάκελο πού περιεῖχε πέντε συμβουλές, ἀπόσταγμα τῶν πέντε δεκαετιῶν του συζυγικοῦ τους βίου. Ἔγραφε:

1. Πάρε τήν ἀπόφασι νά μήν εἶσαι ποτέ ἐσύ, πού θ᾽ ἀρχίσης μία διένεξι.

2. Μήν ξεχνᾶς ὅτι, ὁ ἄνθρωπος πού παντρεύθηκες ἔχει τίς ἀδυναμίες του, δέν λείπουν, ὅμως, κι ἀπό σένα τά ἐλαττώματα.

3. Νά προτιμήσης νά πεθάνης καλύτερα, παρά νά ξεστομίσης μία λέξι, πού θά δείξη ὅτι μετανόησες γιά τό γάμο σου.

4. Μήν ξεχνᾶς ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἅμιλλα θυσιῶν μεταξύ τῶν δύο σας. Ὅποιος ἀπ᾽ τούς δύο σας κάνει τίς πιό πολλές θυσίες, αὐτός κερδίζει τά πιό πολλά.

5. Ὑπόμεινε! Ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ κορυφαία λέξι τῆς συζυγικῆς ζωῆς».

«Θέλησα νά ἐντυπωσιάσω τούς μαθητές μου, δείχνοντάς τους πόση δύναμι ἔχει ἕνα προσεγμένο δῶρο. Τό ἄλλο ἀπόγευμα, κανόνισα μέ ἕναν ἀνθοπώλη νά ἔλθη στήν τάξι στό τέλος τοῦ μαθήματος. Τόν παρουσίασα καί εἶπα στούς ἐκπαιδευόμενους: “Θέλω ὅλοι σας νά δῆτε μέ τά μάτια σας πόσο συμβάλλει στήν οἰκογενειακή σας εὐτυχία ἕνα ἀπροσδόκητο δῶρο. Συμφώνησα μέ τόν κύριο ἀνθοπώλη ἀπό ἐδῶ νά προσφέρη στόν καθένα σας ἕνα ὄμορφο, κόκκινο τριαντάφυλλο, μέ μακρύ μίσχο, γιά 50 μόλις cents. Ἄν δέν ἔχετε πάνω σας 50 cents, ἤ ἄν πιστεύετε ὅτι ἡ γυναῖκα δέν τά ἀξίζει (ἐδῶ γέλασαν) θά πληρώσω ἐγώ τό τριαντάφυλλο ἀπό τήν τσέπη μου. Τό μόνο πού σᾶς ζητῶ εἶναι νά τό προσφέρετε στή γυναῖκα σας καί αὔριο τό ἀπόγευμα νά μοῦ πῆτε τί συνέβη”.

“Ἐννοεῖται ὅτι δέν θά τῆς πῆτε πῶς ἔγινε καί τῆς ἀγοράσατε τό τριαντάφυλλο!”.

Μπῆκαν στό νόημα.

Τήν ἄλλη μέρα, ὅλοι οἱ πωλητές, χωρίς καμιά ἐξαίρεσι, ἀνακοίνωσαν ὅτι μέ 50 μόλις cents εἶχαν κάνει τή γυναῖκα τους εὐτυχισμένη».

«Ἡ ἐρωτική ἔξαρσι καί ἡ τρυφεράδα μέσα στό γάμο ἐξαντλοῦνται γρήγορα, ὅπως τό πρῶτο κρασί στό γάμο τῆς Κανᾶ. Γιά νά διατηρηθῆ, ὅμως, ἡ εὐφορία καί ἡ χαρά μέσα στό σπίτι, πρέπει νά ἔλθη ὁ “καλός οἶνος”. Ἀλλ᾽ αὐτό δέν γίνεται παρά μόνο μέ θαῦμα. Καί ἕνα τέτοιο θαῦμα μόνο ἕνας μπορεῖ νά τό κάνη. Ὁ Χριστός. Ἀρκεῖ νά εἶναι προσκεκλημένος, καί στό δικό σου γάμο, ὅπως τότε τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας».

«Ἀφοῦ τελείωσε ἡ Θεία Λειτουργία, καθόμασταν ὅλοι στήν αὐλή τῆς ἐκκλησίας καί βλέπω μιά μητέρα νά πλησιάζη τό Γέροντα κρατώντας ἀπό τό χέρι ἕνα ἀνάπηρο παιδάκι. Περπατοῦσε, βέβαια, τό παιδάκι, ἀλλά ἦταν χάλια. Πολύ κοντό, τά ματάκια του πρός τά ἔξω καί ἀνάπηρο καί στό μυαλό. Μόλις πλησίασε ἡ μάνα στό Γέροντα τοῦ λέει: “Δές, πάτερ, καί τό δικό μου τό χάλι” καί ἔκλαιγε ἡ μάνα. Ἀφοῦ κοίταξε καί τή μάνα καί τό παιδί ὁ Γέροντας δάκρυσε καί τῆς εἶπε: “Ἁμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα” καί τή ρώτησε “πότε ἔγινε αὐτό τό παιδί” καί ἡ μάνα ἀπάντησε πότε γεννήθηκε καί ὁ Γέροντας τῆς λέει πότε ἔγινε ἡ σύλληψι τοῦ παιδιοῦ. Γιατί ἡ σύλληψι παιδιῶν τήν Τετάρτη, τήν Παρασκευή, τήν Κυριακή καί τίς μεγάλες γιορτές πρέπει νά ἀποφεύγεται».

«Μιά μέρα πού ἤμουν στό μοναστήρι, μοῦ ἀφηγήθηκε ἡ Εὐθυμία Ἀνανιάδου, εἶδα ἕνα νέο πού ἔτρεχαν τά σάλια του. “Γέροντα, ἐγώ γιατί ἔπαθα ἔτσι;” ρώτησε ὁ νέος. Κι ὁ Γέροντας τοῦ ἀπάντησε: “Γιατί ἔπαθες; Γιατί ἡ μάνα σου συνέλαβε σέ περίοδο νηστείας”».

«Ὅλοι οἱ γονεῖς προσέχετε νά μήν πέφτετε σέ λάθη, ὅταν θά ἔλθη ὁ καιρός τῆς γεννήσεως καί ἀνατροφῆς τους. Τά δαιμονόπληκτα παιδιά εἶναι πιθανό νά πάσχουν ἀπ᾽ τίς ἑξῆς αἰτίες:

Οἱ γονεῖς δέν κράτησαν τίς νηστεῖες καί δέν μπόρεσαν νά χαλιναγωγήσουν τίς σαρκικές τους ὁρμές κατά τίς ἡμέρες τῶν νηστειῶν, ὅπως εἶναι: Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή, οἱ μεγάλες ἑορτές τοῦ ἔτους κι ὁλόκληρες οἱ γνωστές περίοδοι τῆς νηστείας. Πολλά παιδιά, πού συνελήφθησαν τίς ἡμέρες αὐτές εἶναι ἀνυπάκουα, πεισματάρικα, διότι οἱ γονεῖς τους δέν σεβάσθηκαν καί δέν ὑπάκουσαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί δέν φύλαξαν καθαρότητα τίς ἅγιες ἡμέρες Του.

Ρωτῆστε τους γιά τούς λογισμούς πού τούς κατατρέχουν καί θά τούς δῆτε νά κλαῖνε καί νά πονοῦν γιά τίς ἁμαρτίες πού διέπραξαν κατά τήν κυοφορία τῶν παιδιῶν τους.

Οἱ μητέρες κατά τή σύλληψι δέν εἶχαν καθαρή καρδιά, κι αὐτό μπορεῖ νά εἶναι ἡ αἰτία πού γεννοῦν παιδιά κωφάλαλα κι ἑτοιμοθάνατα. Κι ἐάν τόν καιρό ἐκεῖνο ὁ πατέρας ἦταν καί μεθυσμένος, μπορεῖ νά γεννηθῆ ἕνα παιδί πού θά εἶναι σωματικά χωλό ἤ διανοητικά καθυστερημένο, ἤ θά εἶναι ταυτόχρονα, σωματικά καί διανοητικά ἄρρωστο».

«—Πάτερ, σᾶς λέμε τίς ἁμαρτίες μας, τοῦ εἶπε κά¬ποτε ἕνα πνευματικοπαίδι του, σᾶς ζητᾶμε νά μᾶς κα¬θοδηγή¬σετε σέ θέματα πίστεως, δογμάτων, ἐκκλησια¬στικῆς ζωῆς καί τά ὅμοια. Αὐτό τό καταλαβαίνω. Ἀλ¬λά νά σᾶς ἀνακατεύουμε καί σέ θέματα τῆς καθημε¬ρινῆς οἰκογενειακῆς μας ζωῆς, αὐτό μοῦ φαίνεται λίγο περίεργο. Τό κάνουμε, δέν ξέρω, ὅμως, ἄν εἶναι σωστό αὐτό.

—Παιδί μου, διάβασε τίς Ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἐκεῖ θά δῆς μέ ποιά θέματα ἀσχολεῖται ὁ μεγά¬λος αὐτός Ἀπόστολος. Κατευθύνει τούς πιστούς σέ θέματα σχετικά μέ τό Τριαδικό δόγμα, μέ τή θεία οἰ¬κονομία, μέ τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μέ τή δη¬μι¬ουργία τοῦ κό¬σμου, μέ τίς ἔσχατες ἡμέρες κλπ.. Πο¬λεμᾶ αἱρέσεις καί ψευδοδιδασκάλους, καθοδηγεῖ ὁλόκληρες Ἐκκλησίες. Μαζύ, ὅμως, μέ ὅλα αὐτά, μέ “τήν μέριμναν πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν”(Β´ Κορ 11, 28), δέν τόν ἀπασχολοῦν καί θέματα συμπεριφορᾶς τῶν συζύγων μεταξύ τους ἤ μεταξύ αὐτῶν καί τῶν παιδιῶν τους; Δέν ρυθμίζει ἀκόμη καί τίς συζυγικές σχέσεις; Κι ἄν αὐτά τά γράφη σέ Ἐπιστολές, πού ἀπευθύνονταν σέ Ἐκκλησίες ὁλόκληρες καί κατ᾽ ἀνάγκην περιέχουν τά γενικά πλαίσια τῶν ἐντολῶν του, πόσο πιό λεπτο¬μερειακά καί ἐξατομικευμένα δέν θά τόν ἀπασχο¬λοῦ¬σαν τά θέματα αὐτά, ὅταν “νύκτα καί ἡμέραν” δέν ἔ-παυε “μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον”, ὅπως λέει ὁ ἴδιος; (Πρξ 20, 31)».

«Στό Θεό ἀνήκει ἡ ἐξουσία ν᾽ ἀποφασίζη ἄν θ᾽ ἀποκτήσης ἤ δέν θ᾽ ἀποκτήσης παιδιά καί πόσα. Ἄν σοῦ στείλη —ὅσα κι ἄν σοῦ στείλη—, δέξου τα μέ χαρά. Ἄν ὄχι, μή λυπᾶσαι. Ἀλλά ποτέ μήν τολμήσης νά κάνης δικές σου ἐπιλογές, ἤ νά ἐπέμβης καί νά ἐμποδίσης τό θέλημα τοῦ Θεοῦ».

«Μιά ἀδελφή, ἡ ὁποία δέν ἤθελε νά ἔχη πολλά παιδιά, πῆγε στό Γέροντα νά τήν συμβουλεύση τί νά κάνη. Αὐτός τῆς εἶπε:

—Ἐάν ἀποφεύγης τά παιδιά, ἀποφεύγεις τή σωτηρία. Μήν ἀρκῆσαι μόνο σέ ἕνα παιδί διότι μπορεῖ νά τό χάσης καί αὐτό. Τά πολλά παιδιά σ᾽ ἕνα σπίτι εἶναι ὑγιέστερα ἀπό ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν συνήθως ἕνα ἤ δύο, τά ὁποῖα γίνονται δύστροπα καί φιλάσθενα. Ἐδῶ ἐκπληρώνεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πού λέγει: “Ὁ σπείρων φειδομένως (: μέ τσιγγουνιά) φειδομένως καί θερίσει, καί ὁ σπείρων ἐπ᾽ εὐλογίαις (: ἁπλόχερα) ἐπ᾽ εὐλογίαις καί θερίσει”(Β´ Κορ 9, 6).

Ἦλθε σέ μένα πρίν ἀπό λίγο καιρό μία γερόντισσα γυναῖκα γιά ἐξομολόγησι καί τή ρώτησα:

—Ἀδελφή, πόσα παιδιά ἔχεις;

Ἀπέκτησα 18 πάτερ! Τά ὀκτώ τά πῆρε ὁ Θεός, πέθαναν ἀπό μικρά καί τά ἄλλα δέκα εἶναι στή ζωή, ὅλοι τακτοποιημένοι στό χωριό μέ τίς οἰκογένειές τους.

Ἦλθε μία ἄλλη γυναῖκα ἀπό μακρυά καί τή ρώτησα:

—Πόσα παιδιά ἔχεις, χριστιανή μου;

—Οὔτε ἕνα, πάτερ.

—Πόσες ἐκτρώσεις ἔχεις κάνει μέχρι τώρα;

—Σαράντα ἔκανα, πάτερ.

—Πήγαινε ἀπό ἐδῶ, παιδί μου, καί ἐξομολογήσου στόν ἐπίσκοπο καί μετανόησε ὅσο ἔχεις καιρό, διότι εἶναι φοβερή ἡ κρίσι τοῦ Θεοῦ! Μετά ἀπό τήν ἄρνησι τῆς πίστεως, τό μεγαλύτερο ἁμάρτημα στόν κόσμο εἶναι ὁ φόνος τῶν βρεφῶν διά τῶν ἐκτρώσεων. Αὐτά τά δύο ἁμαρτήματα προκαλοῦν γρήγορα τήν ὀργή καί τιμωρία τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους».

Ἡ κοινωνία μας, δυστυχῶς, ἔχει ἐξοκείλει πολύ στό θέμα τῆς οἰκογενειακῆς συνοχῆς. Ὅπως λέει ὁ Εrnest Lawson: «Πρίν ἀπό πενῆντα χρόνια, οἱ γονεῖς εἶχαν τήν τάσι νά ἀποκτοῦν πολλά παιδιά. Στίς μέρες μας, τά παιδιά ἔχουν τή τάσι ν᾽ ἀποκτοῦν πολλούς γονεῖς».

• «Διάλογος ἀνάμεσα στήν κυρία Dryden καί τό διάσημο ποιητή, σύζυγό της:

Κυρία Dryden: Πῶς μπορεῖς νά περνᾶς ὅλη μέρα σκυμμένος πάνω ἀπ’ αὐτά τά μουχλιασμένα κι ἀπαρχαιωμένα βιβλία; Τί θά ἔπρεπε, λοιπόν, νά εἶμαι κι ἐγώ ἕνα ἀπ’ τά βιβλία σου γιά νά τραβήξω τήν προσοχή σου;

Dryden: Ἄν ἦταν νά ἤσουν βιβλίο, ἀγαπητή μου, θά εὐχόμουν νά εἶσαι almanac, γιά νά μπορῶ νά σέ ἀλλάζω κάθε χρόνο».

• «Ἄν θέλης νά μάθης ποιός εἶναι τό ἀφεντικό στήν οἰκογένεια, κοίταξε ποιός κρατάει τό telecontrol».

• «Παλαιότερα τό ἀνδρόγυνο ἔπρεπε νά ἔχη ἕνα σοβαρό λόγο γιά νά χωρίση. Σήμερα ἀναζητεῖ ἕνα πολύ σοβαρό λόγο γιά νά μή χωρίση».

«Ἦταν σοφός ὁ παππούς καί ἐξηγοῦσε στούς δεκαοχτάρηδες πού τόν περιτριγύριζαν καί κρέμονταν ἀπ᾽ τά χείλη του:

Ὁ γάμος —ἔλεγε— εἶναι ἄνθησι καί πρέπει νά ἔλθη στήν ὥρα του καί στήν ἐποχή του. Τόν Ἀπρίλη. Ἄν γίνη νωρίτερα, κινδυνεύει νά καῆ ἀπ᾽ τόν παγετῶνα. Ἄν γίνη ἀργότερα, κινδυνεύει ἀπ᾽ τόν καύσωνα. Σᾶς εὔχομαι, παιδιά μου, ὁ γάμος σας νά ἔλθη στήν ὥρα του. Οὔτε στήν ἐφηβεία οὔτε στά μεσοκοπήματα. Ὅταν πρέπη κι ὅπως πρέπει. “Δόξῃ καί τιμῇ”, ὅπως τόν εὔχεται ἡ Ἐκκλησία μας. Καί οἱ δεκαοχτάρηδες ἄκουγαν…».

Από το βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Ο Γάμος, Εκδόσεις. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (2108220542), Σταμάτα Ἀττικῆς 2013

Πηγή:

Ο Ουρανός στη Γη - Ορθοδοξία - Heaven on Earth - Orthodoxy



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Γάμος

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Απρ 05, 2018 1:17 pm

Εκατερινη έγραψε:Ο Δευτερός και τρίτος γάμος που γινεται στην εκκλησια σε πιο κριτηρίο βασιζεται.Εφόσον η Αγία γράφη λεεί να μην χωρίσεις εκτος απο μοιχεία.Και οποιός π'αρει χωρισμένη γινέται αυτομάτος μοιχός?
Μια γυναίκα που εχει είδη παιδία με τον πρωήν της ,με ποιο κρητήριο την ξαναπαντρευη με αλλον αντρα?Αυτοι η δυο δεν γινονται μοιχοι?

Αικατερίνη για μια ακόμη φορά ρωτάς πράγματα που έχουν απαντηθεί αναλυτικά στο φόρουμ. Σε παρακαλώ να κάνεις μια έρευνα στα υπάρχοντα θέματα πριν κάνεις μια δημοσίευση. Εκτός αν οι ερωτήσεις σου έχουν άλλο σκοπό!

viewtopic.php?f=23&t=1231&p=5323&hilit=Διαζύγιο#p5323

Υ.Γ. Αικατερίνη δεν είσαι από την Ελλάδα, έτσι δεν είναι; Μήπως δεν είσαι καν Ορθόδοξη Χριστιανή;


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Σακης
Δημοσιεύσεις: 316
Εγγραφή: Πέμ Απρ 08, 2021 3:29 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Σακης » Τετ Σεπ 01, 2021 2:15 pm

Ο θεσμός του γάμου είναι από τους πιο ιερούς καθώς οδηγεί στην δημιουργία της οικογένειας.Οι λόγοι που ο γάμος(και η οικογένεια) βλέπουμε να περνάει κρίση στην πατρίδα μας(και σε μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου) είναι οι εξής:
1) Ανάπτυξη του εγωισμού στις μέρες μας.Δεν υπάρχει πια η διάθεση να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις σε πείσμα της υπερηφάνειας και να οδηγηθούν τα ζευγάρια σε κοινές λύσεις και αποφάσεις.
2) Έλλειψη ουσιαστικής επαφής της οικογένειας και των συζύγων με την μυστηριακή ζωή και την ουσία της Ορθοδοξίας.Τα περισσότερα ζευγάρια ζούνε μια ζωή κοσμική στην οποία η θρησκεία και η εκκλησία δεν έχει χώρο.Ως εκ τούτου δεν έχουν τον Θεό μέσα στην ζωή τους και έτσι καλούνται να πρέπει να λύσουν μόνοι και χωρίς βοήθεια τα οποία προβλήματα προκύπτουν.
3) Υπονόμευση του θεσμού της οικογένειας και του γάμου μέσω της δημιουργίας "εναλλακτικών" μορφών ενώσεων οι οποίες ευτελίζουν την αξία του παραδοσιακού γάμου.
Τα αρνητικά πρότυπα που βλέπουν οι νέοι στη σημερινή οικογένεια συμβάλουν στο να αποστρέφονται οι νέοι τον γάμο θεωρώντας τον κάτι που έχει συνδεθεί στην μνήμη τους με κυρίως αρνητικές εμπειρίες.Τα αυξανόμενα διαζύγια ενισχύουν την τάση αυτή.Ως εκ τούτου όταν οι γονείς δίνουν το κακό παράδειγμα φυσικό και επόμενο είναι τα παιδιά να μην θέλουν να μιμηθούν αρνητικές εικόνες που τους έμειναν στο μυαλό.Για έναν επιτυχημένο γάμο το κλειδί είναι οι σύζυγοι να έχουν επαφή με την εκκλησία και την μυστηριακή ζωή και μέσω της εξομολόγησης και βοήθειας από κάποιον πνευματικό να επιλύουν τυχόν δυσκολίες που θα εμφανίζονται.Προυποθεση για όλα αυτά είναι επίσης το ζευγάρι να έχει ευηκοα ώτα και να μπορεί να υπερνικά τον εγωισμό του.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Πέμ Σεπ 02, 2021 12:40 am

Σάκη είσαι παντρεμένος;


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες