Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Παρ Ιαν 10, 2014 11:38 pm

ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εικόνα

1Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
«Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθή. Καί ανίσως ένας όπου απέθανεν εάν μεν και επρόφθασε να εξομολογηθή και ας μη κοινώνησεν είναι ελπίδα εις αυτόν. Εάν δε και δεν εξομολογηθή, ας κοινωνήσει όσες φορές θέλει, τίποτες δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται, επειδή και κοινωνεί ανάξια και αλλοίμονον εις αυτόν. Πρώτον πρέπει να γίνεται η εξομολόγησις, έπειτα η Αγία Κοινωνία. Πρώτον να πλύνωμε και να καθαρίσωμεν το αγγείον και ύστερα να βάλωμεν το πολύτιμον πράγμα μέσα».

Μού έλεγε ο Παππούλης Άγιος Πορφύριος:

«Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα. Πρέπει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι που μας βασανίζει».

«Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δεν σώζεσαι», μου είπε μια άλλη φορά.

Έλεγε ως, με το μυστήριο της Εξομολογήσεως ο,τι είναι πεσμένο χάμω ανορθώνεται. Μας είπε κάποτε τη συγκινητική περίπτωση ενός μοναχού, ο οποίος είχε πάει μικρός στο Άγιο Όρος και είχε πολλά χαρίσματα, που τον έκαμναν να νιώθει ότι ζούσε μέσα στον παράδεισο.

Μιά ημέρα δεν έκανε υπακοή σε κάτι, που του είπε ο Γέροντάς του, και του έφυγε τότε όλη αυτή η χαριτωμένη κατάσταση. Όταν γύρισε ο Γέροντάς του κι έκανε εξομολόγηση και διαβάστηκε η συγχωρητική ευχή, αμέσως επανήλθε η κατάσταση εκείνη της χάριτος, την οποία είχε απολέσει.

Ο Γέρων Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ότι, όταν είμαστε μέσα στην...
Εκκλησία, όταν συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας, είμαστε μέσα στον παράδεισο. Καί ότι, όσο πιο πολύ συμμετέχουμε στα Μυστήρια, τόσο πιο πολύ είμαστε στην αιώνια ζωή. Γι’ αυτό και πάντοτε μας θύμιζε τη ρήση του Κυρίου μας:

«Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον».
Άγιος Πορφύριος


http://www.agioritikovima.gr


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Άβαταρ μέλους
Πατήρ_Μάξιμος
Δημοσιεύσεις: 28
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 5:36 pm
Τοποθεσία: Καρυές - Άγιο Όρος
Επικοινωνία:

Re: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Δημοσίευσηαπό Πατήρ_Μάξιμος » Κυρ Μαρ 09, 2014 8:19 pm

Στην εξομολόγηση τι λέμε και πως το λέμε;

Εξομολογούμαστε τίς αμαρτίες μας μέ ταπείνωση καί πνεύμα μετανοίας πρός -διά του Πνευματικού- τόν Κύριο καί ουράνιο Πατέρα μας, μέ τόν τρόπο του μετανοημένου τελώνη καί του άσωτου γυιού. Λέμε τά κυριώτερα περιληπτικά τόσο, όσο νά καταλάβει ο Ιερέας τί συνέβη. Δέν χρειάζονται λεπτομέρειες ούτε καμμία καύχηση. Επειδή συνήθως περιμένουν καί άλλοι νά εξομολογηθούνε, δέν υπάρχει λόγος καί χρόνος γιά πολυλογίες. Η συντομία προστατεύει καί από τό νά ξαναζήσεις τήν αμαρτία, αλλά καί από τό νά βάζεις σέ πειρασμό τόν Εξομολόγο. Ούτε πρέπει νά ξαναλέγονται όσα ήδη έχουν ειπωθεί σέ προηγούμενη εξομολόγηση.

Όταν δέν περιμένουν άλλοι καί τό επιτρέπει ο Εξομολόγος, μπορεί ο εξομολογούμενος νά αναφερθεί εκτενέστερα, ιδίως όταν έρχονται απλοί άνθρωποι, οπότε δέν είναι εύκολο νά τούς κάνεις συστάσεις/οδηγίες τήν τελευταία στιγμή. Όταν τό θέλουμε καί τό επιτρέπει ο Πνευματικός, μπορούμε νά κάνουμε γενική καί πληρέστερη Εξομολόγηση. Πρόκειται γιά ένα ψυχοθεραπευτικό ιαματικό λουτρό.

Παράλληλα, έχουμε υπόψη μας ότι οι άνθρωποι συνήθως δέν έχουν κάποιον έμπιστο νά πούνε τόν πόνο τους, νά ανοίξουν τήν καρδιά τους. Πολλές φορές ως τέτοιον θεωρούν τόν Πνευματικό, καί επιδιώκουν νά του τά πούνε όλα. Επίσης έχουμε υπόψη μας ότι η ψυχοθεραπεία βασίζεται κυρίως στήν άνεση πού νιώθει (ή πρέπει νά νιώθει) ο πιστός/ασθενής νά τά πεί όλα.

Όμως τό Μυστήριο ζητεί συντομία, περίληψη, ευλάβεια, φόβο Θεού, σεβασμό πρός τόν Πνευματικό, συναίσθηση ότι περιμένουν καί άλλοι, όχι κατάχρηση της καλωσύνης καί ανεκτικότητας του Εξομολόγου, ούτε κλέψιμο πολύτιμου χρόνου. Γιά κάθε εξαίρεση αυτού του κανόνα χρειάζεται συναίνεση, καί ιδίως εφόσον δέν περιμένουν άλλοι.

Πηγή: http://maximosathos.com/?p=299



eleni1234
Δημοσιεύσεις: 3
Εγγραφή: Τετ Απρ 29, 2015 12:58 pm

Re: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Δημοσίευσηαπό eleni1234 » Κυρ Μάιος 03, 2015 2:37 am

Πιστευω οτι το μυστηριο της εξομολογησης και η ληψη της θειας κοινωνιας εξαγνιζουν τη καρδια και βοηθαν σαν πραξεις να προσεγγισουμε το Χριστο. Δεν γνωριζω ομως πως να ξεκινησω για να τελεσω αυτο το μυστηριο. Δεν αντιμετωπιζω καποιο προβλημα στη ζωη μου,θελω ομως να κανω εξομολογηση για λογους εκφρασης πιστης και καθοδηγησης στα θρησκευτικα θεματα.Μενω σε μεγαλη πολη,στο Ηρακλειο κρητης. Πρεπει να απευθυνθω σε καποια εκκλησια και απλα να ζητησω εναν πνευματικο; Ποιες ωρες της ημερας θα βρω καποιον αρμοδιο εκει; ευχαριστω για τις απαντησεις σας,πραγματικα θα βοηθησουν !



Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Πέμ Μάιος 28, 2015 2:22 pm

eleni1234 έγραψε:Πιστευω οτι το μυστηριο της εξομολογησης και η ληψη της θειας κοινωνιας εξαγνιζουν τη καρδια και βοηθαν σαν πραξεις να προσεγγισουμε το Χριστο. Δεν γνωριζω ομως πως να ξεκινησω για να τελεσω αυτο το μυστηριο. .....................

Ξεκίνησε με την προσευχή.
Πιστεύω ότι, όταν υπάρχει επιθυμία για εύρεση πνευματικού, τότε είναι πρωταρχικά θέμα προσευχής.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Ιουν 01, 2015 11:09 pm

eleni1234 έγραψε:Πιστευω οτι το μυστηριο της εξομολογησης και η ληψη της θειας κοινωνιας εξαγνιζουν τη καρδια και βοηθαν σαν πραξεις να προσεγγισουμε το Χριστο. Δεν γνωριζω ομως πως να ξεκινησω για να τελεσω αυτο το μυστηριο. Δεν αντιμετωπιζω καποιο προβλημα στη ζωη μου,θελω ομως να κανω εξομολογηση για λογους εκφρασης πιστης και καθοδηγησης στα θρησκευτικα θεματα.Μενω σε μεγαλη πολη,στο Ηρακλειο κρητης. Πρεπει να απευθυνθω σε καποια εκκλησια και απλα να ζητησω εναν πνευματικο; Ποιες ωρες της ημερας θα βρω καποιον αρμοδιο εκει; ευχαριστω για τις απαντησεις σας,πραγματικα θα βοηθησουν !


Ελένη, δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που δεν έχει αμαρτίες. Για να πάμε όμως παρακάτω πρέπει να θυμηθούμε τι σημαίνει αμαρτία. Αμαρτία σημαίνει αστοχία, επομένως είναι κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας που δεν έχει σχέση με το σκοπό της ύπαρξης μας, δηλαδή κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας που δεν έχει σχέση με την Αγάπη, την αγάπη μας για το Θεό και τους συνανθρώπους μας. Ε, τώρα είμαι βέβαιος ότι όλο και κάτι θα σου έρχεται στο μυαλό ...

Όταν ξεκινήσεις με την πρώτη Εξομολόγηση, θα σου έρθουν πολύ περισσότερα στο μυαλό, με τη βοήθεια του Πνευματικού (ή Εξομολόγου) και οπωσδήποτε του Αγίου Πνεύματος, που είναι παρόν σε όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας.

Μπορείς να αρχίσεις ρωτώντας στην ενορία σου για Εξομολόγο. Αν δεν σε αναπαύσει (δεν νιώσεις ότι επικοινωνείς μαζί του αρκετά, ώστε να του εμπιστευτείς την πνευματική σου πρόοδο), τότε ρώτα τους φίλους σου που έχουν Πνευματικό. Κάποια στιγμή θα βρεις εκείνον που θα σε αναπαύει. Όμως μέχρι τότε δε θα μείνεις να κουβαλάς τις αμαρτίες σου και, πρώτα ο Θεός, θα μπορείς να κοινωνείς με την ευλογία του ιερέα που θα σου διαβάσει τη συγχωρητική ευχή.

Και κάτι ακόμη. Η πνευματική ζωή δεν είναι θεωρία. Δεν είναι τυπικό. Δεν είναι πράξεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι εμπειρία. Είναι βίωμα της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας. Είναι Αγάπη στο Χριστό, που το ξεχείλισμα της είναι η τήρηση του θελήματος Του. Αν δεν αγαπήσουμε το Χριστό αρκετά, τότε η τήρηση του θελήματος Του κάποια στιγμή θα μας φανεί Γολγοθάς, που δε θα είμαστε διατεθειμένοι ν΄ανεβούμε


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Re: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Παρ Αύγ 14, 2015 12:08 am

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων πού πάνε να εξομολογηθούν

Εικόνα


Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων πού πάνε να εξομολογηθούν:

Η πρώτη κατηγορία, περιλαμβάνει αυτούς πού πάνε για πρώτη και τελευταία φορά, χωρίς απόφαση μετανοίας και βρίσκονται στο εξομολογητήριο από περιέργεια. Μετά οί περισσότεροι χάνονται.

Σπάνια μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς, καλοπροαίρετοι, να προστρέξουν ξανά στο ευλογημένο Μυστήριο. Εδώ σ’ αυτές τις ψυχές δεν υπάρχει μετάνοια, αλλά διακρίνεις περιέργεια, αμφιβολίες πολλές και αινιγματικά χαμόγελα. Πολλές φορές αυτοί με ερωτήσεις αδιάκριτες, προσπαθούν να εξομολογήσουν τον Πνευματικό και όλα τα κρίνουν με τον «επάρατο» ορθολογισμό. Αν θελήσει να τους βοηθήσει λίγο ο Πνευματικός με καμιά ερώτηση, διακριτικά βέβαια, για να βγουν τα φίδια (αμαρτίες) από την ψυχή τους, οι περισσότεροι δεν απαντούν με ειλικρίνεια και συνήθως μετέπειτα τον κατηγορούν, ότι δήθεν τους σκανδάλισε με κάποιες ερωτήσεις πού τους έκανε. «Προφάσεις εν αμαρτίαις». Σημειώνουμε ότι ό Πνευματικός ρωτάει όταν υπάρχει διστακτικότητα και δεν μιλάν οι εξομολογούμενοι και το κάνει αυτό από αγάπη και πόνο στις ψυχές. Ή τέτοιου είδους εξομολόγηση είναι για τον Πνευματικό πολύ επίπονη και κουραστική. Ρωτάμε: Μπορούν αυτές οι ψυχές να ελευθερωθούν και να σωθούν με τέτοια πίστη και με τέτοια στάση έναντι του Θεού, του Μυστηρίου και του Πνευματικού τους Πατέρα;

Η δεύτερη κατηγορία ανθρώπων. Αυτοί οί αδελφοί πάνε και εξομολογούνται πιο συχνά, έχουν μεγαλύτερη συναίσθηση του Μυστηρίου από τους εξομολογουμένους της πρώτης κατηγορίας. Όμως, αυτοί το κάνουν για να περνούν καλά εδώ σ’ αυτή τη γη και να μην έχουν πειρασμούς. Ή πίστη τους κλονίζεται εύκολα και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τί γίνεται στον Ουρανό. Τι έλεγε όμως ό Αββάς; «έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ό σωζόμενος». Αυτοί συνήθως δουλεύουν σε δυο κυρίους, λίγο στο Χριστό και πιο πολύ στον κοσμοκράτορα σατάν. Αν και ευεργετήθηκαν από την εξομολόγηση και το Χριστό πάρα πολύ, τρέχουν στο Μυστήριο ιδίως, όταν τους πάνε, όπως λένε, «όλα ανάποδα». Συνήθως στις εξομολογήσεις τους λένε για τους άλλους και τί τους έκαναν οί άλλοι και πολύ λίγο για τον εαυτό τους. Αν τους πει κάτι ό Πνευματικός πού δεν είναι της αρεσκείας τους και δεν θα ήθελαν να το ακούσουν, αντιδρούν και σκυθρωπούν, σε σημείο να κρατούν και κακία ή να σκέφτονται να φύγουν. Θέλουν το λόγο να τον έχουν αυτοί, να επιβάλλουν την άποψη τους και τότε ηρεμούν. Τι έλεγε όμως ό Αββάς; «άκουε μονάς Πατρός σου νουθεσίας ποιου προς αυτόν ταπεινάς αποκρίσεις και λέγε τους λογισμούς σου ώς τω Θεώ». Ας είναι ευλογημένοι οι υπάκουοι.

Επιθυμία τους είναι να αναπαύουν πάντα τον εαυτό τους, χωρίς να έχουν διάθεση θυσίας. Συνήθως είναι θυμώδεις, φιλάργυροι και ανελεήμονες προς τους άλλους. Αρέσκονται να προστρέχουν σε διάφορα προσκυνήματα – καλό είναι βέβαια, αλλά συνήθως δεν υπάρχει και σ’ αυτό καθαρότητα και καλή προαίρεση. Έχουν περιέργεια, είναι σπάταλοι για την οικογένεια και τον εαυτό τους, δεν είναι ολιγαρκείς, κάνουν κακούς λογισμούς και τους καλλιεργούν, τρέχουν ν’ ακούσουν και να δουν διαφόρους Γεροντάδες και το χειρότερο δεν τρέφουν Ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση στον Πνευματικό τους. Πολλές φορές του καταλογίζουν και πολλές παραξενιές και αν τους δοθεί ευκαιρία, μπορεί εύκολα να τον αλλάξουν, επειδή δήθεν είναι αυστηρός, χωρίς άλλη αιτία. Τους αρέσει να εμμένουν στα πάθη τους.

Λένε πολλά λόγια και έχουν λίγες καλές πράξεις. Με επιμέλεια προσέχουν μην τυχόν και χάσουν χρόνο και χρήμα για τον συνάνθρωπο τους και θιγεί το «εγώ» τους. Όπως βλέπουμε και σ’ αυτή την περίπτωση των εξομολογουμένων δεν υπάρχει Μετάνοια, αλλά αχαριστία, φιλαυτία, εγωισμός, κενοδοξία, υποκρισία, Φαρισαϊσμός και ανυπακοή. Ρωτούν τον Πνευματικό για κάποιες υποθέσεις τους «χάριν υπακοής», αλλά πάντα κάνουν το δικό τους, για το όποιο έχουν ήδη προαποφασίσει. Αν κάποιοι κοσμικοί άνθρωποι, πού είναι άγευστοι της πνευματικής ζωής τους πούνε να πάνε για το «καλό» δήθεν σε μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες και αγύρτες, είναι έτοιμοι κι’ αυτό να το κάνουν. Η θρησκοληψία είναι αρρώστια.

Δρουν και κινούνται πάντα στο θέλημά τους και δεν υποτάσσονται στο θέλημα του Θεού. Ρωτούμε: Έτσι μπορεί να κάνη Καρπούς του Αγίου Πνεύματος ή ψυχή; (Γαλατάς Ε’, 22). Ό Χριστός μας τονίζει με έμφαση: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει, ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά». (Ματθαίον ΣΤ’, 24). Ό Θεός να μας φυλάγει απ’ αυτήν την κατάσταση.

Η τρίτη κατηγορία και ή πιο ευλογημένη. Όσοι πιστοί ανήκουν στην κατηγορία αυτή, αντελήφθησαν τί γίνεται με την αιωνιότητα και πήραν για καλά το δρόμο της Σωτηρίας. Εξομολογούνται με ειλικρινή μετάνοια, συντριβή και πολύ καθαρά, κάνουν φιλότιμη υπακοή, υπέταξαν το θέλημα τους, στο θέλημα του Θεού δια μέσω του Πνευματικού. Βάζουν κάθε μέρα αρχή μετανοίας, σπεύδουν συχνά στο Μυστήριο και επικοινωνούν με τον Πνευματικό για σοβαρά θέματα. Προσπαθούν να μην τον κουράζουν άσκοπα, αντίθετα τον συμπαραστέκονται ποικιλότροπα στο έργο της δύσκολης ποιμαντικής του διακονίας. Δεν είναι αδιάφοροι, προσεύχονται γι’ αυτόν και για όλο τον κόσμο. Πολεμούν, τους κακούς λογισμούς με την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησαν με». Δεν κατηγορούν τους συνανθρώπους τους, αλλά πολύ περισσότερο δεν κατηγορούν και δεν συκοφαντούν τον εξομολόγο τους, ό οποίος γίνεται γέφυρα για τη Σωτηρία τους. Καταλαβαίνουν ότι αναλώνει το χρόνο και τη ζωή του γι’ αυτούς χωρίς να έχει προσωπικό κέρδος και συμφέρον. Ακόμη δεν αφήνουν ούτε ένα λογισμό κακό να πέραση από την διάνοια τους για τον Πνευματικό τους Πατέρα και Οδηγό. Μισούν την αμαρτία. Δεν παρεξηγούνται με ότι και αν τους πει, με ότι και αν τους ρωτήσει, έστω και να τους μαλώσει προς διόρθωση, γιατί νοιώθουν ότι το κάνη από αγάπη για τη λύτρωση τους. Γνωρίζουν οι ψυχές αυτές, με τη φώτιση πού τους έχει δώσει το Άγιο Πνεύμα, λόγω της ταπεινώσεως και της υπακοής πού έχουν, ότι ό Πνευματικός έχει εμπειρία από τις παγίδες πού στήνει στους ανθρώπους ό διάβολος και ό κόσμος. Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο προφυλάγει τις ψυχές τους από τις αμαρτίες και τον αιώνιο θάνατο. Τους οδηγεί σε Αγγελική πολιτεία.

Είναι ελεήμονες, δεν υπολογίζουν χρήμα, χρόνο, κόπο και μόχθο, γιατί πιστεύουν ότι ό Θεός τους ενισχύει και τους ελεεί και ότι από Αυτόν προέρχεται «παν δώρημα τέλειον». Αυτοί οι άνθρωποι φτωχοί να είναι, λίγα να έχουν, θα κάνουν και ελεημοσύνες. Τέλος έχουν μνήμη θανάτου, ζουν στη γη και πολιτεύονται στον Ουρανό, είναι έτοιμοι ακόμη και για μαρτύριο, προς χάριν της Αγίας Πίστεώς μας και της αγάπης προς τον Χριστό, να πάνε. Πώς λοιπόν να μην αναπεύεται ή Αγία Τριάδα αλλά και ό Πνευματικός εξομολόγος μ’ αυτές τις ψυχές; Γι’ αυτό βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους να ανεβαίνουν πνευματικά την Ουρανοδρόμα κλίμακα των αρετών με διάκριση και ταπείνωση. «Δεύτε και αναβώμεν εις το όρος του Θεού ημών».

Ας προσευχηθούμε και ας αγωνισθούμε αδελφοί μου να ενταχθούμε στην τρίτη κατηγορία, γιατί μόνον έτσι θα αξιωθούμε να δούμε Πρόσωπον Θεού και να περάσουμε «εν ειρήνη» και αθόρυβα απ’ αυτήν την γη, την πρόσκαιρη πατρίδα μας, αλλά κυρίως να μας συμπεριλάβει ό Πανάγαθος Κύριος μας στους σεσωσμένους της Ουρανίου ζωής μεταξύ των Αγίων Του, «ένθα ουκ εστί πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος» Αμήν.

«Οι άνθρωποι πού αλλάζουν Πνευματικό Οδηγό χωρίς σοβαρό λόγο, δεν κάνουν καρπούς άξιους της μετανοίας» (Ματθ. 3, 8)

«Στις πονηρές ημέρες μας, ή ευσέβεια, ή ευλάβεια, ή αφιλαργυρία, ό φόβος τον Θεού, ή αγάπη και ό πόνος για τις ψυχές, θεωρούνται από τους ανθρώπους του κόσμου τούτου ως παραξενιά». Δεν σας θυμίζει λίγο αυτό το πνεύμα του κόσμου, πού επικρατεί στις ημέρες μας, τα χρόνια του Προφήτου Νώε;

Ό Χριστός μας υπενθυμίζει: «Γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι το στέφανον της ζωής» (Αποκάλυψις 2, 10).

«Όπου Μοναστήρι κι’ Εκκλησία, εκεί δεν υπάρχει φυλακή»

«Οι αιρετικοί οργανώνονται και κάνουν τεράστιες αίθουσες, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν πρέπει να Οργανωθούμε;»

Έκδοση: Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Αθανασίου και Αγίας Ακυλίνης


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Θεία Εξομολόγηση - Ο π. Αγαθάγγελος Μιχαηλίδης εξομολογούσε με πυρετό 40 βαθμούς & την έσωσε από την αυτοκτονία

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Τρί Φεβ 16, 2016 8:47 pm

PAINTING LEAVES - ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΦΥΛΛΑ

Εικόνα

Ο Π. ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΣΕ ΜΕ ΠΥΡΕΤΟ 40 ΒΑΘΜΟΥΣ & ΤΗΝ ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

«Κάποτε ὁ π. Ἀγαθάγγελος Μιχαηλίδης (1908-1991) ἦταν στό κρεββάτι. Μέ πυρετό 39-40 βαθμούς. Καί ἐξομολογοῦσε. Ἕνας κληρικός φίλος του μάταια προσπαθοῦσε νά πείση τόν π. Ἀγαθάγγελο νά σταματήση· καί τόν κόσμο, πού περίμενε τή σειρά του, νά φύγη.

—Γιά τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Καίγεται στόν πυρετό!

Πολλοί ἔφυγαν. Μιά γυναῖκα ἐπέμενε. Καί παρότι ὁ φίλος κληρικός εἶχε πιά πεισμώσει καί τοῦ ζητοῦσε ἐπιτακτικά νά μήν τή δεχθῆ, ὁ π. Ἀγαθάγγελος τή δέχθηκε. Καί ὅταν τελείωσε, τοῦ εἶπε:

—Ἄν δέν τήν ἄφηνες νά ἔλθη νά ἐξομολογηθῆ, θά τήν εἶχες πάρει στό λαιμό σου: Πήγαινε κατ’ εὐθεῖαν γιά αὐτοκτονία!

Καί τοῦ ἔδειξε ἕνα μπουκαλάκι γεμᾶτο δηλητήριο, τό ὁποῖο τοῦ τό εἶχε παραδώσει. Ἡ ἐξομολόγησι τήν ἔσωσε».

ΠΗΓΗ:

Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ

Ἡ Εξομολόγηση - Μετάνοια: Τό Ἀντικλείδι τοῦ Παραδείσου

ἐκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Ἀθήνα 2012

TRUTH TARGET

TRUTH TARGET



Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Video - Με το Ι. Μυστήριο της Θεία Εξομολόγησης γεννάται ο Χριστός μέσα μας - Ομιλία-συνέντευξη του π. Ιωάννου Κωστώφ

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Πέμ Φεβ 18, 2016 5:38 pm



ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΦΥΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ - PAINTING LEAVES

Ομιλία-Συνέντευξη του Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ στον

Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μητρόπολης των Χανίων Μαρτυρία FM

για το Ι. Μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης & τα Χριστούγεννα



Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Ι. Μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης - Τα χέρια του Πνευματικού Πατέρα Αγίου Βιταλίου Σιντόρενκο της Γεωργίας (+1992)

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Τετ Μαρ 02, 2016 10:02 pm

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ-ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Εικόνα

Φωτογραφία & Αγιογραφία του Αγίου Βιταλίου Σιντόρενκο της Γεωργίας (+1992)

«Τά χέρια τοῦ Πνευματικοῦ π. Βικεντίου Σιντόρενκο (+1992) από τήν Τιφλίδα τῆς Γεωργίας, τά ὁποῖα εἶχαν λύσει τίς ἁμαρτίες τόσων ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων ἀπό τό δεσμό τους μέ τό σατανᾶ καί μέ τά ὁποῖα εἶχε διαμοιράσει στό λαό τοῦ Θεοῦ τόσες ἐλεημοσύνες, παρέμειναν ἀκέραια καί εὐωδιάζοντα, σάν ἕνας ἀρραβώνας τῆς ἀναστάσεως καί τῆς κληρονομιᾶς τῆς ἀφθάρτου καί αἰωνίου ζωῆς».

ΠΗΓΗ:

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ

Η Εξομολόγηση – Μετάνοια: Το Αντικλείδι του Παραδείσου

εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Αθήνα 2012

TRUTH TARGET - Ορθόδοξη Απολογητική



Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Γιατί είναι αναγκαία η εξομολόγηση

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Τρί Απρ 04, 2017 3:00 pm

Εικόνα

Η εξομολόγηση είναι αναγκαία για τους εξής λόγους:

α) διότι είναι εντολή του Θεού,
β) διότι επαναφέρει και αποκαθιστά την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και
γ) διότι ωφελεί τον άνθρωπο από ηθική και πνευματική άποψη.
Το ότι η εξομολόγηση είναι θεία εντολή φαίνεται από τις Άγιες Γραφές, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.
Εξ ονόματος του Θεού ο Μωυσής λέει στους Ισραηλίτες : «Όποιος άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα υπέπεσε σε κάποια από τα αμαρτήματα των ανθρώπων και παραμελώντας αδιαφόρησε γι’ αυτό, πρέπει να εξομολογηθεί την αμαρτία την οποία διέπραξε» ( Αρ. ε΄6-7 ).
Και πάλι: «Εάν η ψυχή αμαρτήσει… και εξαγορευτεί την αμαρτία, ανάλογα δε με το φταίξιμο να ορίσει τιμή και να αποδώσει το κεφάλαιο, δηλαδή το επιτίμιο, προσθέτοντας τον τόκο σε αυτό, να φέρει στον Κύριο ένα κριάρι» (Λευιτ. ε΄ 26).
Στις Παροιμίες του Σολομώντος, αναφέρεται: «Αυτός που καλύπτει την ασέβεια του εαυτού του, δεν βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αυτός όμως που έχει ως αρχή να ελέγχει τον εαυτό του, θα αγαπηθεί» (κη΄13).
Όλοι οι προφήτες και ιδιαίτερα ο Δαβίδ, συστήνουν την εξομολόγηση, αφού τη μετάνοια ακολουθεί η εξομολόγηση. Έτσι, αυτοί που προσέρχονταν στον Ιορδάνη, στον Κήρυκα της Μετανοίας, τον βαπτιστή Ιωάννη, προηγουμένως εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους.
Ας δούμε τους λόγους του Ευαγγελιστή: «Τότε προσέρχονταν σ’ αυτόν από τα Ιεροσόλυμα, από όλη την Ιουδαία, καθώς και από όλα τα περίχωρα του Ιορδάνου, και βαπτίζονταν στον ποταμό Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους» (Ματθ. γ΄6).
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η εξομολόγηση είναι θεία εντολή και ως τέτοια πρέπει να τηρείται, για τη σωτηρία των μετανοουμένων. Αυτή η εντολή έλαβε πρόσθετο κύρος στην Καινή Διαθήκη. Η εξομολόγηση έγινε η θύρα της εισόδου στον Χριστιανισμό και αυτό φανερώνεται επαρκώς από την εξομολόγηση των βαπτιζομένων στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη, του οποίου το βάπτισμα ήταν προεισαγωγή στον Χριστιανισμό, γιατί έλεγε:
«Εγώ μεν σας βαπτίζω με νερό, σε βάπτισμα μετανοίας. Αυτός όμως; Που έρχεται μετά από μένα είναι ισχυρότερός μου και δεν είμαι ικανός ούτε τα υποδήματά Του να κρατήσω. Αυτός θα σας βαπτίσει με το πνεύμα το Άγιο και το πυρ της θείας Χάριτος» (Μτ. γ΄ 11).
Αυτό μαρτυρείται επίσης και από τις Πράξεις των Αποστόλων ∙ γιατί διηγούμενος ο απόστολος Λουκάς τα σχετικά με την προσέλευση των Εφεσίων στον Χριστιανισμό, λέει ότι έρχονταν με σκοπό να εξομολογηθούν τις πράξεις τους και μάλιστα με πολύ θάρρος.
Ιδού τα λόγια του αποστόλου: «Πολλοί τε τῶν πεπιστευκότων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντες τὰς πράξεις αὐτῶν.» ( Πράξ. ιθ΄ 18 ). Η προσευχή «Πάτερ ημών» είναι ένα είδος συνεχούς και καθημερινής εξομολογήσεως∙ η αίτηση για άφεση των αμαρτιών μας είναι ομολογία των αμαρτιών μας.
Την εξομολόγηση συνιστά και ο απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος λέγοντας: «Να εξομολογείστε τα παραπτώματα σας ο ένας στον άλλον και να εύχεσθε υπέρ των άλλων, για να γιατρευθείτε, γιατί έχει μεγάλη δύναμη η δέηση του δικαίου και φέρνει θαυμαστά αποτελέσματα» (Ιακ. ε΄ 16).
Ο δε ευαγγελιστής Ιωάννης συμβουλεύει: «Εάν ομολογούμε τις πράξεις μας, ο Θεός είναι πιστός στον λόγο Του ∙ θα μας συγχωρήσει και θα μας καθαρίσει από κάθε αδικία» (Α΄ Ιω., α΄ 9).
Η εξομολόγηση ως αρχαίο έθιμο της Εκκλησίας αναφέρεται από τον Ειρηναίο (Κατά Αιρέσεων Α΄ 13), από τον Τερτυλλιανό (De poenitenciae 2, 4 , 9, 10), από τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα (Στρωματείς Β΄12), από τον Ωριγένη (ομιλία στο Λευιτικό Β΄ 4) και από τον Κυπριανό (στην Επιστολή LVLIX).
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την εξομολόγηση αναγκαία και ωφέλιμη, γιατί αυτοί που εισάγονταν στα Μυστήρια της Ελευσίνας και της Σαμοθράκης, προηγουμένως εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους ( Πλουτάρχου, Αποφθέγματα).
Ο δε Σωκράτης συνιστούσε την εξομολόγηση ως σωτήρια πράξη : «Εάν κάποιος με αδικήσει, να είναι πρόθυμος να πάει εκεί που γρήγορα θα αποδώσει το δίκαιο∙ να σπεύσει στον γιατρό, ώστε να μην γίνει χρόνιο το νόσημα της αδικίας και εξασθενήσει ύπουλα την ψυχή, καθιστώντας την ανίατη» (Πλάτωνος, Γοργίας)…
… Η εξομολόγηση πράγματι είναι θεία εντολή, διότι είναι υπαγόρευση της καρδιάς. Αυτός που αμάρτησε αισθάνεται βαριά την καρδιά του και δεν βρίσκει ανακούφιση αν δεν εξομολογηθεί το αμάρτημά του, αν δεν το ομολογήσει ενώπιον του Θεού. Η Αγία Γραφή αναφέρει ένα αρχαιότατο παράδειγμα, την εξομολόγηση του Λάμεχ, ο οποίος εξομολογήθηκε συντετριμμένος, εμπρός στις γυναίκες του, διότι εφόνευσε έναν άνδρα…
… Αυτός που δεν εξαγορεύτηκε τις αμαρτίες του δεν βρίσκει ποτέ ανάπαυση, γιατί ποτέ δεν εξοικειώθηκε με τον Θεό. Αυτός που δεν εξομολογείται τις αμαρτίες του βρίσκεται διαρκώς κάτω από το βάρος της ενοχής και μακριά από τον Θεό, γι’ αυτό και η ψυχή του θλίβεται και πονάει.
Η ανώμαλη ηθική κατάσταση που επικρατεί στον αμαρτωλό, ο αδιάκοπος έλεγχος που προξενείται από την συναίσθηση της ψυχής που αναγνωρίζει την αμαρτία της και ζητάει ανακούφιση. Η ψυχή αναζητάει την εξομολόγηση, γιατί γνωρίζει τη θεία εντολή ∙ γιατί κατάλαβε ότι αυτή είναι το μόνο μέσον συμφιλιώσεως και συνδιαλλαγής με τον Θεό, τον οποίο συναισθάνεται ότι εξόργισε και επιζητεί να Τον ευχαριστήσει για να μην την αποστραφεί, αλλά να γίνει ελεήμων σε αυτήν και να της συγχωρήσει τις αμαρτίες.
Όπως η εξομολόγηση είναι εσωτερική ορμή, έτσι και η καταλλαγή με τον Θεό είναι εσωτερική προτροπή που υποκινεί προς αυτόν τον σκοπό, γιατί η ψυχή συναισθάνεται ότι αμάρτησε προς τον Θεό και οφείλει να προσεγγίσει τη θεία αγάπη για να θεραπευτεί.
Η Εκκλησία είναι η μόνη που έλαβε την εξουσία να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον θεό και να επιφέρει τη θεραπεία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκείνος που αμάρτησε πρέπει να προστρέξει στην Εκκλησία. Μόνο αυτή έχει τη δύναμη να τον συμφιλιώσει με τον Θεό.

Πηγή: «Περί επιμελείας ψυχής ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ»
Απόδοση στη Νέα Ελληνική: Ευανθία Χατζή
Επιμέλεια κειμένου- Επίμετρο: Γιώργος Μπάρλας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Πηγή: http://inpantanassis.blogspot.gr

Αναδημοσίευση από το: diakonima.gr


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 7 και 0 επισκέπτες