Το Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Το Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Αύγ 07, 2012 12:43 pm

5 απεκρίθη Ιησούς· Αμήν,αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος καί Πνεύματος, ού δύναται εισελθείν εις τήν βασιλείαν τού Θεού. 6 τό γεγεννημένον έκ τής σαρκός σάρξ έστιν, καί τό γεγεννημένον έκ τού Πνεύματος πνεύμα έστι.
Κατα Ιωάννη κεφ. 3, 5-6


5. Αποκρίθηκε ο Ιησούς. Αληθινά σου λέω, αν κάποιος δεν ξαναγεννηθεί δια του ύδατος και του Πνεύματος, δεν μπορεί να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού. 6 ότι έχει γεννηθεί από σάρκα είναι σάρκα κι ότι έχει γεννηθεί από το Πνεύμα είναι πνεύμα.

Το θέμα είναι επίκαιρο γιατί αφορά το Άγιο Βάπτισμα, που καθιερώθηκε με το βάπτισμα του Ιησού από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, που γιορτάζουμε σε λίγες μέρες.

Το ερώτημα είναι μπορεί κάποιος να σωθεί χωρίς να βαπτιοσθεί με το Άγιο Βάπτισμα Χριστιανός Ορθόδοξος, με νερό και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος;

Κατά τη γνώμη μου ο Ιησούς σύμφωνα με το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο λέει πως δεν μπορεί, κι ότι μόνο οι βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι μπορουν να σωθούν.

Εσείς τι λέτε;

Αν αναρωτιέστε από που προκύπτει το Ορθόδοξος, είναι γιατί μόνο οι κανονικά χειροτονημένοι ιερείς έχουν τη δυνατότητα να τελούν δια του ύδατος και της επίκλησης του ονόματος της Αγίας Τριάδος το μυστήριο του Βαπτίσματος, ώστε το Άγιο Πνεύμα να επιτελέσσει την αναγέννηση του βαπτιζόμενου. (Το αεροβάπτισμα είναι εξαίρεση κι όχι κανόνας)


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Μηνάς
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:41 pm

Δημοσίευσηαπό Μηνάς » Τρί Αύγ 07, 2012 12:45 pm

Νίκος @ Jan 2 2007, 11:16 AM έγραψε:Κατά τη γνώμη μου ο Ιησούς σύμφωνα με το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο λέει πως δεν μπορεί, κι ότι μόνο οι βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι μπορουν να σωθούν.

Εσείς τι λέτε;


Αν αναρωτιέστε από που προκύπτει το Ορθόδοξος, είναι γιατί μόνο οι κανονικά χειροτονημένοι ιερείς έχουν τη δυνατότητα να τελούν δια του ύδατος και της επίκλησης του ονόματος της Αγίας Τριάδος το μυστήριο του Βαπτίσματος, ώστε το Άγιο Πνεύμα να επιτελέσσει την αναγέννηση του βαπτιζόμενου. (Το αεροβάπτισμα είναι εξαίρεση κι όχι κανόνας)

Εγώ λέω ότι ο παγανιστής μαορί και ο σατανιστής ζουλού που μετά το κήρυγμα ενός προτεστάντη ή καθολικού ιεραπόστολου (αυτός έτυχε να φτάσει εκεί πρώτος) πίστεψε στον Υιό του Θεού και βαπτίσθηκε με ότι βάπτισμα του υπέδειξαν, και εν συνεχεία οι ομοεθνείς του έσφαξαν επειδή δεν αλλαξοπίστησε, θα σωθεί.

Και λέω επίσης ότι το γράμμα του νόμου θανατώνει αλλά το πνεύμα ζωοποιεί εις ζωήν αιώνιον.

Τέλος λέω ότι δεν βρίσκω καμία διαφορά σε αυτήν την προσέγγιση από τη διδασκαλία των Φαρισαίων ανά τους αιώνες. Εάν τηρρήσεις το νόμο κατά γράμμα, ασχέτως πνεύματος, σώνεσαι. Αν όχι, στην κόλαση.

Ε ρε κόλαση που έχει να πέσει. Όλοι στην κόλαση αν βαπτίσθηκαν από μη χειροτονημένο ορθόδοξο ιερέα. Και όλοι οι άλλοι στον παράδεισο, αν ο ιερέας ήταν χειροτονημένος.
'Οσο για τον όρο Καινή Διαθήκη, μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε.

Καλή χρονιά σε όλους



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Δημοσίευσηαπό stratis » Τρί Αύγ 07, 2012 12:46 pm

Ε ρε κόλαση που έχει να πέσει. Όλοι στην κόλαση αν βαπτίσθηκαν από μη χειροτονημένο ορθόδοξο ιερέα. Και όλοι οι άλλοι στον παράδεισο, αν ο ιερέας ήταν χειροτονημένος.
'Οσο για τον όρο Καινή Διαθήκη, μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε.



Δε νομίζω Μηνά μου. Διαφωνώ. Η Εκκλησία είναι μία, αυτή που ομολογούμε στο Πιστεύω. Αν κάποιοι έφυγαν γιατί πλανήθηκαν, δε νομίζω ότι μπορούν και να βαπτίσουν κανονικά. Μία είναι η οδός, όχι 5-6. Μια Εκκλησία ίδρυσε ο Κύριος όχι πολλές. Όπως οι άλλες θρησκείας ήταν κούφιες και ανθρώπινα δημιουργήματα, το αυτό ισχύει για τις αιρέσεις. Επομένως τα Μυστήριά τους στερούνται της χάριτος. Τώρα το αν θα πάνε στην κόλαση ή όχι άλλος θα το κρίνει. Εμείς οφείλουμε να προσευχόμαστε για όλους. Στο ευαγγέλιο λέει:

Κατά Λουκάν

ΙΒ 47 εκείνος δε ο δούλος, ο γνούς το θέλημα τού κυρίου αυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς· 48 ο δε μη γνούς, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας. παντί δε ώ εδόθη πολύ, πολύ ζητηθήσεται παρ' αυτού, και ώ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αιτήσουσιν αυτόν.

Προς Ρωμαίους

Β 12 όσοι γάρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται· και όσοι εν νόμω ήμαρτον, διά νόμου κριθήσονται.

Θα σου θυμίσω στην Παλαιά Διαθήκη στους Αριθμούς κεφάλαιο ΣΤ την ιστορία με τους υιούς Κορέ που και αυτοί στο Θεό πίστευαν αλλά όταν στράφηκαν ενάντια στο Μωυσή γιατί είχε την πρωτοκαθεδρία και ήταν το κανάλι επικοινωνίας με το Θεό άνοιξε η γη και τους κατάπιε μαζί με τους ακολούθους τους. Ένα είδος αίρεσης αποτέλεσαν οι άνθρωποι μολονότι πίστευαν στο Θεό. Τι έκαναν όμως όπως και οι αιρετικοί των επόμενων αιώνων; Τα δικά τους και έφαγαν το κεφάλι τους.

Ο Θεός για όποιον θέλει σωτηρία άφησε με την εναθρώπισή Του την Εκκλησία Του τη μία, όχι τις παραφυάδες. Μία εκκλησία άφησε, μία η οδός. Η Εκκλησία είναι ο Χριστός, δεν υπάρχουν πολλές εκκλησίες, δεν υπάρχουν πολλοί Χριστοί. ’ρα το:

'Οσο για τον όρο Καινή Διαθήκη, μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε


Μπορεί να τεθεί αυτούσιο και προς άλλες κατευθύνσεις ή και λίγο διαφορετικά:

"Όσο για τον όρο Καινή Διαθήκη, μάλλον πέρασε και δεν κατανοήθηκε από όσους διαβάστηκε".

Και δε μου λες Μηνά μου, το βάπτισμα του καθολικού -που έχεις αποδείξει ότι πρόκειται όχι απλά για αίρεση αλλά για άλλη θρησκεία- σώζει κατ' εσέ;

Μια βάπτιση στο όνομα ενός διαστρεβλωμένου και παραμορφωμένου Θεού της κάθε αίρεσης που δε διακηρύσσει το Θεό όπως είναι αλλά όπως οι οπαδοί της τον θέλουν τι σωτηρία μπορεί να φέρει;



Άβαταρ μέλους
Μηνάς
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:41 pm

Δημοσίευσηαπό Μηνάς » Τρί Αύγ 07, 2012 12:49 pm

Στρατής @ Jan 2 2007, 04:53 PM έγραψε:QUOTE
Ε ρε κόλαση που έχει να πέσει. Όλοι στην κόλαση αν βαπτίσθηκαν από μη χειροτονημένο ορθόδοξο ιερέα. Και όλοι οι άλλοι στον παράδεισο, αν ο ιερέας ήταν χειροτονημένος.
'Οσο για τον όρο Καινή Διαθήκη, μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε.



Δε νομίζω Μηνά μου. Διαφωνώ.




Ξεκίνησα να γράφω μια απάντηση αλλά τελικά τη διέγραψα. Δεν νομίζω ότι θα οδηγούσε κάπου. Ας συμφωνήσουμε να διαφωνούμε σε αυτό το θέμα.

Ως προς το


Μια βάπτιση στο όνομα ενός διαστρεβλωμένου και παραμορφωμένου Θεού της κάθε αίρεσης που δε διακηρύσσει το Θεό όπως είναι αλλά όπως οι οπαδοί της τον θέλουν τι σωτηρία μπορεί να φέρει;



συμφωνώ απόλυτα. Απλά δεν βλέπω αυτό που περιγράφεις στο σύνολο των αιρέσεων. Το να μην δέχεται πχ κανείς την απόλυτη θεοπνευστία του τεράστιου και ακαθόριστου όγκου αυτού που καλείται ιερά παράδοση, το να μην δέχεται το προσκύνημα εικόνων, το να μη δέχεται ότι η Θεοτόκος ήταν αναμάρτητη ή την αναγκαιότητα ύπαρξης ιερατείου απέχει παρασάγκας από αυτό που θέλεις να περιγράψεις σαν πίστη σε έναν διαστρεβλωμένο και παραμορφωμένο Θεό.

Τέλος πάντων, όπως είπα περιττεύει τέτοιου είδους συζήτηση. Δεν υπάρχει λόγος.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Αύγ 07, 2012 12:51 pm

Μηνάς @ Jan 2 2007, 03:28 PM έγραψε:Εγώ λέω ότι ο παγανιστής μαορί και ο σατανιστής ζουλού που μετά το κήρυγμα ενός προτεστάντη ή καθολικού ιεραπόστολου (αυτός έτυχε να φτάσει εκεί πρώτος) πίστεψε στον Υιό του Θεού και βαπτίσθηκε με ότι βάπτισμα του υπέδειξαν, και εν συνεχεία οι ομοεθνείς του έσφαξαν επειδή δεν αλλαξοπίστησε, θα σωθεί.

Και λέω επίσης ότι το γράμμα του νόμου θανατώνει αλλά το πνεύμα ζωοποιεί εις ζωήν αιώνιον.

Τέλος λέω ότι δεν βρίσκω καμία διαφορά σε αυτήν την προσέγγιση από τη διδασκαλία των Φαρισαίων ανά τους αιώνες. Εάν τηρρήσεις το νόμο κατά γράμμα, ασχέτως πνεύματος, σώνεσαι. Αν όχι, στην κόλαση.


Μηνά ο Χριστός λέει ότι όποιος δε βαπτιστεί δεν μπορεί να σωθεί όχι εγώ.

Τώρα αν βάζεις θέμα τι θα γίνει με κείνους που δεν γνώρισαν την αλήθεια του ευαγγελίου ή την γνώρισαν στραβά σ´αυτό απαντά ο στίχος απ´την προς Ρωμαίους που γράφει ο Στρατής:


Προς Ρωμαίους

Β 12 όσοι γάρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται· και όσοι εν νόμω ήμαρτον, διά νόμου κριθήσονται.



Αλλά αυτό δεν ισχύει για όσους είχαν τη δυνατότητα να γνωρίσουν την αλήθεια και την απέρριψαν με προσωπική τους επιλογή.

Η κατά γράμμα η όχι τήρηση του νόμου όπως και η μη τήρησή του είναι προσωπική επιλογή του καθενός και με βάση αυτή θα κριθεί. Άλλωστε το κριτήριο δεν είναι η τήρηση του θελήματος του Κυρίου, αλλά ο λόγος της τήρησής του. Το να τηρείς το θέλημα του Κυρίου επειδή τον αγαπάς, είναι διαφορετικό από το να τον τηρείς επειδή φοβάσαι την κόλαση ή από συνήθεια.

Όμως για να μπορέσεις να ζήσεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ν´αντιμετωπίσεις μ´επιτυχία τις επιθέσεις του διαβόλου χρειάζεσαι απαραίτητα τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς τη βοήθεια του Κυρίου κανείς δεν μπορεί να σωθεί. Το είπε ο ίδιος. Πως λοιπόν μπορείς να έχεις τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος αν δεν έχεις βαπτιστεί και αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα;


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Δημοσίευσηαπό stratis » Τρί Αύγ 07, 2012 12:54 pm

Τέλος λέω ότι δεν βρίσκω καμία διαφορά σε αυτήν την προσέγγιση από τη διδασκαλία των Φαρισαίων ανά τους αιώνες



Προσωπικά δε νομίζω ότι π.χ. τα Μυστήρια, τα οποία αρνούνται οι προτεστάντες είναι απλά ένα γράμμα του νόμου. Είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος η άρνηση των Μυστηρίων όταν αυτά συντελούνται μέσω αυτού και είναι ξεκάθαρος ο Ιησούς στο θέμα της προσβολής του Αγίου Πνεύματος.

Επίσης όλες οι στρεβλώσεις των παπικών στο δόγμα που τις έχουμε χιλιοαναλύσει δε νομίζω ότι είναι και αυτές ένα γράμμα του νόμου.

Ακόμη οι πλάνες της Σκοπιάς ή των Μορμόνων δεν είναι μικροπράγματα αλλά ουσιώδεις δογματικές διαφορές.

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα παιδιά. Αλλά εν τέλει η κρίση των αλλοδόξων, αλλοθρήσκων κλπ είναι δουλειά του Θεού να αποφασίσει, όχι δική μας. Εμείς καλύτερα να κοιτάμε την καμπούρα μας.



Άβαταρ μέλους
Μηνάς
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:41 pm

Δημοσίευσηαπό Μηνάς » Τρί Αύγ 07, 2012 12:56 pm

Εγώ λέω ότι ο παγανιστής μαορί και ο σατανιστής ζουλού που μετά το κήρυγμα ενός προτεστάντη ή καθολικού ιεραπόστολου (αυτός έτυχε να φτάσει εκεί πρώτος) πίστεψε στον Υιό του Θεού και βαπτίσθηκε με ότι βάπτισμα του υπέδειξαν, και εν συνεχεία οι ομοεθνείς του έσφαξαν επειδή δεν αλλαξοπίστησε, θα σωθεί.

Και λέω επίσης ότι το γράμμα του νόμου θανατώνει αλλά το πνεύμα ζωοποιεί εις ζωήν αιώνιον.

Τέλος λέω ότι δεν βρίσκω καμία διαφορά σε αυτήν την προσέγγιση από τη διδασκαλία των Φαρισαίων ανά τους αιώνες. Εάν τηρρήσεις το νόμο κατά γράμμα, ασχέτως πνεύματος, σώνεσαι. Αν όχι, στην κόλαση.

Μηνά ο Χριστός λέει ότι όποιος δε βαπτιστεί δεν μπορεί να σωθεί όχι εγώ.



Νομίζω ότι ξεκαθάρισα τη συμφωνία μου με αυτό που λες και φαίνεται από το bold σημείο. Η διαφωνία μου έγκειται στην επιπλέον προυπόθεση που βάζεις ότι μόνο πιστοποιημένος ορθοδοξος ιερέας μπορεί αυτό να το πράξει. Αν αντιλαμβάνεσαι ότι έτσι μεταθέτεις τη σωτηριώδη σημασία του βαπτίσματος στον ιερέα και στις πιστοποιήσεις του και όχι στο Άγιο Πνεύμα και ότι δεσμεύεις το Άγιο Πνεύμα από τα πιστοποιητικά του ιερέα, καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς.


Τώρα αν βάζεις θέμα τι θα γίνει με κείνους που δεν γνώρισαν την αλήθεια του ευαγγελίου ή την γνώρισαν στραβά σ´αυτό απαντά ο στίχος απ´την προς Ρωμαίους που γράφει ο Στρατής:

Προς Ρωμαίους

Β 12 όσοι γάρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται· και όσοι εν νόμω ήμαρτον, διά νόμου κριθήσονται.


Υπάρχει μια σοβαρή παγίδα στην οποία πολλοί πέφτουμε συχνά στην προσπάθειά μας να χρησιμοποιήσουμε την ΚΔ για να υποστηρίξουμε κάποια θέση. Και η παγίδα λέει ότι με την κατάλληλη αποκοπή εδαφίων όλες οι θέσεις μπορούν να τεκμηριωθούν.

Όλο το β κεφάλαιο της προς Ρωμαίους αναφέρεται στις διαφορές μεταξύ εθνικών (απίστων, ειδωλολατρών) και Ιουδαίων (πιστών). Το να χρησιμοποιούμε αυτό το εδάφιο σαν επιχείρημα για διαχωρισμό πιστών με πιστούς είναι εκτός του πνεύματος που γράφτηκε. Στην τελική την ερώτηση περί νόμου την έκαναν και στον Κύριο. Και απάντησε ξεκάθαρα. Αυτούς τους νόμους τους τηρεί απόλυτα ο άνθρωπος που ανέφερα. Αυτό που δεν τήρησε είναι τον πρόσθετο νόμο που έθεσες. Τον πιστοποιημένο ιερέα.


Άλλωστε το κριτήριο δεν είναι η τήρηση του θελήματος του Κυρίου, αλλά ο λόγος της τήρησής του. Το να τηρείς το θέλημα του Κυρίου επειδή τον αγαπάς, είναι διαφορετικό από το να τον τηρείς επειδή φοβάσαι την κόλαση ή από συνήθεια.



Αν αυτό που λες ισχύει, τότε πρέπει και να αναθεωρήσεις τον κανόνα που έθεσες περί πιστοποιήσεων. Θα έπρεπε να πεις ότι δεν έχει σημασία το πιστοποιητικό αλλά το ποιόν του ιερέα. Κατά συνέπεια αν βαπτιστεί κανείς από πιστοποιημένο ιερέα που όμως έγινε ιερέας για το μισθό του δημοσίου υπαλλήλου και δεν έχει ορθή πορεία ενώπιον του Θεού τότε το βάπτισμα είναι άχρηστο γιατί τέτοιος ιερέας μόνο μεσίτης της έλευσης του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να είναι.


Το είπε ο ίδιος. Πως λοιπόν μπορείς να έχεις τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος αν δεν έχεις βαπτιστεί και αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα;



Μάλλον πρέπει να ξαναδιαβάσεις λίγο πιο αργά αυτά που είπα. Συμφώνησα ήδη 1000% με αυτό που αναφέρεις, ότι δηλαδή πρέπει κάποιος να βαπτιστεί αφού πιστέψει αφού ο ίδιος ο Κύριος το είπε. Τα υπόλοιπα περί πιστοποιητικών κλπ τίτλων και αποκλειστικών δικαιωμάτων δεν με βρήκαν σύμφωνω. Θα ήταν ενδιαφέρον δε το να μου υποδείξεις που ανέφερε ο Κύριος αυτά τα άλλα.

Όπως είπα ήδη είναι καλύτερα να αφήσουμε αυτό το ζήτημα. Είναι αυτό που οι άγγλοι περιγράφουν σαν a can of worms.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τρί Αύγ 07, 2012 12:57 pm

Υπάρχουν δυο σημαντικά θέματα κατά την επιλογή του Αναδόχου ενός παιδιού, που συνήθως τα παραβλέπουμε.

1. Πως επιλέγουν οι γονείς τον Ανάδοχο του παιδιού τους; Κανονικά το κριτήριο επιλογής πρέπει να είναι η πνευματική του κατάσταση και κατάρτιση και η αγάπη προς το παιδί. Πρέπει επίσης να ληφθεί σοβαρά υπόψη η γνώμη του Πνευματικού του ζευγαριού.

2. Όταν ένας Χριστιανός λαμβάνει μια πρόταση να βαφτίσει ένα παιδί, πρέπει οπωσδήποτε να το κάνει με τη σύμφωνη γνώμη του Πνευματικού του. Αν ο Πνευματικός δε δώσει τη συγκατάθεσή του δεν πρέπει ν' αναλαμβάνει την υποχρέωση να γίνει Ανάδοχος. Αν λάβει τη συγκατάθεση τότε πρέπει να προετοιμαστεί πνευματικά για το γεγονός αυτό σύμφωνα με τις οδηγίες του Πνευματικού του.

Μιλάμε για τους Χριστιανούς που ενδιαφέρονται για το πνευματικό μέλλον των παιδιών τους. Επίσης μιλάμε για τους Χριστιανούς που ενδιαφέρονται να μη βάλουν σε περιπέτεια την ψυχή τους βαπτίζοντας ένα παιδί.

Για φαντάσου να σου ζητήσουν να βαφτίσεις ένα παιδί, που οι γονείς του είναι φίλοι σου, αλλά δεν είναι κοντά στην Εκκλησία, είναι μάλλον εχθρικά διατεθειμένοι απέναντί της και θεωρούν το Βάπτισμα απλή τελετή. Είσαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να σ' αφήσουν να παίξεις το ρόλο της Νονού, όπως τον εννοείς εσύ σαν συνειδητός Χριστιανός. Βάζεις ή δε βάζεις σε περιπέτεια την ψυχή σου μ' αυτή τη Βάπτιση; Πιστεύεις ότι ο Πνευματικός σου θα συμφωνήσει να βαφτίσεις αυτό το παιδί;

Δυστυχώς εγώ έπαθα και έμαθα :oops: .

Αν μου ξαναζητήσουν τώρα να βαφτίσω ένα παιδί (ή ενήλικο, γιατί μου έτυχε κι αυτό) δεν θα το ξανακάνω ποτέ χωρίς την άδεια του Πνευματικού μου. Το ίδιο ισχύει κι αν μου ζητήσουν να επιλέξω τον Νονό των εγγονιών μου (που πολύ αμφιβάλω), θα προτείνω έναν άνθρωπο, που να είναι κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία και ν' αγαπά το παιδί.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Achilleas
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 7:09 pm

Δημοσίευσηαπό Achilleas » Τρί Αύγ 07, 2012 12:58 pm

Γιατί ο νηπιοβαπτισμός;

Εικόνα


Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια βαπτίζονταν οι άνθρωποι μεγάλοι γιατί δεν υπήρχαν οικογένειες χριστιανικές για να μεγαλώσουν παιδιά με χριστιανική ανατροφή και να τα βαπτίσουν με την θέληση των γονέων. Ήταν όλοι δηλαδή είτε Ιουδαίοι είτε εθνικοί στην θρησκεία. Μετά, από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, μετά την προτροπή του Κυρίου "Πορευθεντες μαθητευσατε πάντα τα εθνη βαπτιζοντες αυτους εις το ονομα του Πατρος και του Υιου και του Αγιου Πνευματος" (Ματθ. 44,19) και πιστή η πρώτη Εκκλησία στην ανάγκη χριστιανικής αγωγής των παιδιών, σύμφωνα με τα λόγια του Θεανθρώπου «αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να έλθουν σε μένα» (Ματθ. 19, 13-15), βαπτίζονταν και τα νήπια. Συγκεκριμένα, βαπτίζονταν ολόκληρες οικογένειες μέσα στις οποίες υπήρχαν και πολλά παιδιά, αρχίζοντας με το κήρυγμα του απ. Πέτρου, που κάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους να βαπτισθούν (τρεις χιλιάδες ανθρώπους), μικρούς και μεγάλους, με τα λόγια: «αυτά που υποσχέθηκε ο Θεός είναι για σας και για τα παιδιά σας» (Πραξ. 2, 38-39). Έτσι, η θεοσεβής Λυδία από την πόλη των Θυατείρων, βαπτίσθηκε αυτή και οι οικείοι της (Πραξ. 16,15), ο δεσμοφύλακας του Παύλου και του Σίλα βαπτίσθηκε αυτός και όλοι οι δικοί του (Πραξ. 16,33), καθώς και η οικογένεια του Στεφανά από τον απ. Παύλο (Α' Κορ. 1,16).

Να στερήσουν, αλήθεια, οι Χριστιανοί από τα παιδιά τους τον Παράδεισο, αφήνοντάς τα αβάπτιστα, όταν γνωρίζουν πως χωρίς το Άγιο Βάπτισμα δεν ανήκει κανείς στην Εκκλησία ως μέλος του Σώματος του Χριστού; (Α' Κορ. 12,12-13). Είναι δυνατόν; Με το ίδιο σκεπτικό που από καθήκον περιέτεμναν τα μωρά τους οι Ισραηλίτες και σήμερα τα μαθαίνουν οι γονείς τη γλώσσα τους ή γραφή και ανάγνωση ή τα εμβολιάζουν κατά των διαφόρων ασθενειών και χορηγούν αντιβιώσεις, χωρίς να τα ρωτήσουν, βαπτίζουν οι χριστιανοί γονείς τα παιδιά τους, διότι πιστεύουν, και έτσι είναι, ότι αυτό τα προφυλάσσει από κάθε πνευματικό κίνδυνο και τα οπλίζει με πνευματική πανοπλία κατά αυτού που παρέσυρε την Εύα και μέσω αυτής τον Αδάμ.


Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Βάπτισμα και Νηπιοβαπτισμός - π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Δευτ Φεβ 15, 2016 10:47 pm

Από την αίρεση στην Ορθοδοξία - FROM WORKER SECT TO ORTHODOXY

Εικόνα

Βάπτισμα και Νηπιοβαπτισμός

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος


Βάπτισμα

Κατά την ορθόδοξη πίστη η αναγέννηση του ανθρώπου πραγματοποιείται με το άγιο βάπτισμα. Δεν πρόκειται εδώ για το βάπτισμα του Ιωάννη, γιατί αυτό διακρίνεται από το Χριστιανικό βάπτισμα (Πράξ. ιθ' 3-5). Το Χριστιανικό βάπτισμα γίνεται εις το όνομα του Πατρός και του υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. κη' 19)

Με το Χριστιανικό βάπτισμα ενδύεται κανείς τον Χριστό, λαμβάνει το Πνεύμα της υιοθεσίας και γίνεται κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Ιησού Χριστού (Γαλ γ' 26-29. Ρωμ. η' 17). Η αγία Γραφή βεβαιώνει πώς δεν υπάρχουν δύο βαπτίσματα για τούς πιστούς το βάπτισμα με νερό, πού ακολουθείται από το άγιο Χρίσμα, είναι ή «άνωθεν αναγέννηση» του Ιω. γ' 3-5.

Το Χριστιανικό Λοιπόν βάπτισμα είναι απαραίτητο για τη σωτηρία (Μάρκ. ιστ' 16. Α' Πέτρ. γ' 20-21). Μ' αυτό αποθνήσκουμε ως προς την αμαρτία και αναγεννώμεθα πνευματικά (Πράξ. β' 38. Ρωμ. στ' 1-11. Τίτ. Υ' 5).

Με το άγιο βάπτισμα λαμβάνουμε το Πνεύμα της υιοθεσίας και γινόμαστε «τέκνα Θεού» (Ρωμ. η' 5-11. Γαλ δ' 5-6), γιατί με το βάπτισμα εvτασσόμαστε στο σώμα του Κυρίου, στην Εκκλησία (Πράξ. β' 41.47. Α' Κορ. lβ' 13. Γαλ Υ' 26-28) «εν σώμα και εν Πνεύμα... μία πίστις, ένα βάπτισμα» (Εφεσ. δ' 4-5). Ή Εκκλησία, πού είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α' Τιμ. Υ' 15), ερμήνευσε το Ιω. γ' 3-5 σε αναφορά με το άγιο βάπτισμα.

Ο άγιος Ιουστίνος (†165) συνδέει το βάπτισμα με την αναγέννηση του Ιω. γ' 3-5' μάλιστα το χαρακτηρίζει «τρόπον αναγεννήσεως» (Άπολ Α' 61). Ο Ωριγένης (185-254) Λέγει πώς το Άγιο Πνεύμα υπάρχει «εις μόνους τούς μεταλαβόvτας αυτού εν τη του βαπτίσματος δόσει» (παρά Άθαν., Πρός Σεραπ. επ. Δ', 10). Ο Τερτυλλιανός (†220) αναφέρει πώς «χωρίς το βάπτισμα δεν ανήκει σε κανένα η σωτηρία, όλως ιδιαιτέρως εξ αιτίας του Λόγου του Κυρίου, 'εάν τις δεν αναγεννηθεί εξ ύδατος', δεν έχει την Ζωήν» (Περί βαπτ. 12). Ο Μ. Άθανάσιος αναφέρει πώς ο βαπτιζόμενος «τον μεν παλαιόν απεκδύεται, ανακαινίζεται δε άνωθεν, γεννηθείς τη του Πνεύματος χάριτι» (Πρός Θεραπ., επιστ. Δ',13). (295-373)

Αλλά και στην εποχή των μεγάλων πατέρων, η Εκκλησία με τον ίδιο τρόπο ερμήνευσε τούς Λόγους της Γραφής, ταυτίζοντας τη σωτηρία και την αναγέννηση με το βάπτισμα.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρεται στο διάλογο με τον Νικόδημο (Ίω. γ' 1-21) και ονομάζει το βάπτισμα «λοχείαν», δηλαδή τοκετόν και «νέον δημιουργίας τρόπον... εξ ύδατος και Πνεύματος», «και αν ερωτήση κανείς ‘πως από ύδωρ;', τότε πρέπει να δοθεί η απάvτηση: Όπως ακριβώς εις την αρχήν το πρώτον υποκείμενον στοιχείον ήτό το χώμα και το παν ήτο έργο του Δημιουργού, έτσι και τώρα το μεν ύδωρ είναι το υποκείμενον στοιχείον, το παν δε είναι έργον της χάριτος του Πνεύματος'» (Χρυσ., Εις τό Ιω., ομιλ ΚΕ' 2).

«Διότι τίποτε το αισθητόν δεν μας παρέδωσεν ο Χριστός αλλά με αισθητά μεν πράγματα, όλα όμως νοητά. Έτσι και το βάπτισμα, η μεν δωρεά του ύδατος γίνεται με αισθητόν πράγμα, αλλά το συντελούμενον, δηλαδή η αναγέννησις και ανακαίνισις είναι νοητά. Διότι, εάν μεν ήσουν ασώματος, γυμνά θα σου παρέδιδε τα ασώματα αυτά δώρα. Επειδή όμως η ψυχή είναι στενά συνδεδεμένη με το σώμα, με αισθητά πράγματα σου παραδίδει τα νοητά» (Χρυσ., Εις το Ματθ., όμιλ. ΠΒ' 4)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (381) αναφέρει τρεις γεννήσεις: «την σωματική, την δια του βαπτίσματος και την δια της αναστάσεως» (Λόγος Μ' 2, Εις το άγιον βάπτισμα).

Αλλά και οι Πατέρες της Δυτικής Εκκλησίας, όπως ο Αυγουστίνος, ονομάζουν το βάπτισμα «μυστήριον αναγεννήσεως». Γι' αυτό και όποιος αρνείται τον νηπιοβαπτισμό, βρίσκεται αντιμέτωπος με την αγία Γραφή, αλλά και με το «τυπικό της Εκκλησίας, πού παραδόθηκε από παλαιά και τηρείται πάντοτε» (Αύγουστ., Έπιστ. πρός Σίξτο VII 32. Χ 43).

Το γεγονός της ταύτισης του βαπτίσματος με την αναγέννηση δεν σημαίνει βέβαια πώς το βάπτισμα μας απαλλάσσει από τον προσωπικό αγώνα για την διατήρηση και την καρποφορία του πνευματικού δώρου. Αντίθετα η Εκκλησία εύχεται στον Κύριο να αναδείξει τον νεοφώτιστο «αήττητον αγωνιστήν κατά των μάτην έχθραν φερομένων κατ' αυτού» και να δώσει σ' αυτόν «πάντα μελετάν εν τω νόμω σου και τα ευάρεστά σοι πράττειν».

Όπως αναφέρθηκε, το βάπτισμα μας «ενδύει» τον Χριστό και μας εισάγει στο Σώμα του Χριστού, δηλαδή στη «βασιλεία του Θεού» (Ίω. γ' 3-5), όμως αυτός είναι ο «αρραβών» (Β' Κορ. ε' 5. Έφεσ. α' 14), τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί και να χάσει. Άλλωστε η περίοδος του αρραβώνα, ακόμη και στις ανθρώπινες σχέσεις, είναι περίοδος δοκιμασίας. Γι' αυτό και απαιτείται άσκηση και αγώνας (Α' Θεσ. ε' 6-11. Α' Πέτρ. ε' 8-9).

Νηπιοβαπτισμός

Όπως αναφέραμε, στην ορθόδοξη Εκκλησία η αναγέννηση ταυτίζεται με το άγιο βάπτισμα, δεν προηγείται του βαπτίσματος. Το βάπτισμα είναι σωτηρία, γι' αυτό και δεν το στερούμε από τα μικρά παιδιά. Ο Κύριος παρήγγειλε πώς δεν πρέπει κανείς να εμποδίζει τα παιδιά να λάβουν τη χάρη (Ματθ. ιθ' 14).

Ο άγιος Ειρηναίος († 202), αναφέρει πώς ο Χριστός «ήλθε να σώσει δια του εαυτού τού όλους λέγω, όσοι δι' αυτού αναγεννώνται εις Θεόν, βρέφη και παιδιά και νέους και γέρους. Γι' αυτό ήλθε χάριν όλων των ηλικιών και έγινε βρέφος για τα βρέφη, αγιάζων τα βρέφη νήπιος μεταξύ των νηπίων, αγιάζων τούς έχοντας την ηλικίαν αυτήν...» (Ειρ.,MPL 7,784).

Ο Ωριγένης μας πληρoφoρεί για την πράξη της Εκκλησίας της εποχής του: «Τα παιδιά βαπτίζονται εις άφεσιν αμαρτημάτων... μήποτε επεί ουδείς καθαρός από ρύπου, τον ρύπον δε αποτίθεταί τις δια του μυστηρίου του βαπτίσματος, δια τούτο και τα παιδιά βαπτίζονται» (Ύπόμν. εις Ρωμ. ε' 9, βλ. Π. Τρεμπέλα, Δογματική, τόμος 3, σ. 114).

Ο Τερτυλλιανός, κάτω από αιρετικές επιδράσεις αντιτίθεται στην τότε πράξη της Εκκλησίας και αναφέρει: «Γιατί η αθώα ηλικία σπεύδει εις την άφεσιν των αμαρτιών; Επιθυμεί ίσως να συμπεριφερθεί σε πρόσκαιρα πράγματα με μεγαλύτερα προσοχή, και τα θεϊκά αγαθά να εμπιστευθεί σε κάποιον, στον όποιον δεν εμπιστεύεται ακόμη τα γήινα;» (Τερτυλ, Περί βαπτ. 18).

Ο άγιος Κυπριανός († 258), μας πληροφορεί οτι «δεν επιτρέπεται να αρνηθούμε σε κανένα άνθρωπο, πού γεννήθηκε, το έλεος και τη χάρη του Θεού. Διότι, αφού ο Κύριος λέγει στο ευαγγέλιό του πώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να Καταστρέψει τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά να τις σώσει (Λουκ. θ' 56), δεν επιτρέπεται, καθόσον εξαρτάται από μας, να απολεσθεί καμία ψυχή. Διότι τι λείπει ακόμη σε αυτόν πού σχηματίσθηκε στην κοιλία της μητέρας του με το χέρι του Θεού;». «Εάν κάτι θα μπορούσε να εμποδίσει τούς ανθρώπους να λάβουν τη χάρη, τότε θα ήταν πιο πολύ για τούς ενήλικες και ηλικιωμένους και γέρoντες εμπόδιο οι βαρύτερες αμαρτίες. Εάν όμως παρέχεται άφεση αμαρτιών ακόμη και σε πιο βαριά αμαρτωλούς και σε εκείνους πού προηγουμένως πολλαπλά αμάρτησαν εναντίον του Θεού και δεν αποκλείεται κανείς από το βάπτισμα και τη χάρη, εάν αργότερα επιστρέψει, πόσο λιγότερο επιτρέπεται το να εμποδίζει κανείς ένα παιδί, πού είναι νεογέννητο και δεν διέπραξε καμία αμαρτία, ,αλλά έχει υποστεί μόνο με την πρώτη γέννηση τη δραστικότητα του παλαιού θανάτου, επειδή κι αυτό, όπως και ο Αδάμ εγεννήθη κατά σάρκα! Έτσι μπορεί να φθάσει στην άφεση αμαρτιών γι' αυτό το λόγο πιο εύκολα, επειδή δεν υπάρχουν για συγχώρηση προσωπικές αμαρτίες, αλλά μόνο ξένες αμαρτίες »(Κυπρ., Επιστ. πρός Φίντους (BKV 2,273. 275).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, για να κατοχυρώσει τον νηπιοβαπτισμό αναφέρει την περιτομή, πού γινόταν την όγδοη ημέρα από τη γέννηση του παιδιού (Γεν. ιζ' 12) και την επάλειψη των θυρών με αίμα του αμνού (Έξοδ. ιβ' 7) και υπογραμμίζει:

«Έχομεν αιτιολογίαν, την οκταήμερον περιτομήν, πού ήτο μιά τυπική σφραγίς και εδίδετο εις αυτούς, στους οποίους δεν είχεν αναπτυχθεί ακόμη το λογικόν. Ομοίως και η επάλειψις των φλιών των θυρών, η οποία εφύλαττε με τα αναίσθητα, τα πρωτότοκα» (Γρηγ. Θεολογ., Λόγος μ' 28, ΕΠΕ 4,339).

«Έχεις νήπιον; μη δίδεις καιρόν εις την κακίαν, βάπτισέ το από την βρεφικήν ηλικίαν, αφιέρωσέ το εις το Πνεύμα από την ήλικίαν των μαλακών ονύχων» (Γρηγ. Θεολ. Λόγος , 17, ΕΠΕ 4,311).

Πηγή:

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος

Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων

Πηγή 2:

https://workersectingreece.wordpress.co ... izopoulos/




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες