Από την άλλη η Θεία Κοινωνία είναι και κατά πολλούς Πατέρες ένα είδος φαρμάκου που μας χορηγείται με κάθε Θεία Ευχαριστία και το φάρμακο ως συνήθως μετά από Α διάστημα αρχίζει να δρα και να θεραπεύει.
Σωστο παραδειγμα Στρατη.
Ας πουμε οτι εγω ειμαι αλκολικος και αυτο με κανει ευεξαπτο και τσακωνομαι με την γυναικα μου και δερνω τα παιδια μου.
Θα παρω ενα φαρμακο που περνουν καποιοι αλλοι για να γιατρευτουν, ή θα παω στον γιατρο εφοσον εχω συνηδειτοποιησει οτι εχω προβλημα;
Αν ακολουθησω αυτο που κανουν οι αλλοι αυτο θα με σκοτωσει.
Γιατι εγω εκεινη την ωρα δεν βλεπω δεν ξερω.
Η γερόντισσα λοιπόν συνιστά σε όλους να κοινωνούν ότι κι αν κάνουν. Ο Χριστός είναι ο Χριστός λέει, και όλοι τον δικαιούνται. Και το βασικότερο στο οποίο και στηρίζει τη θέση αυτή, είναι αυτό που είπα πιο πριν, υπσοτηρίζει η γερόντισσα ότι η Θεία Κοινωνία, δηλ ο Χριστός, θα κάνει και σε αυτόν που για εμάς κοινωνά αναξίως το θαύμα του και σιγά σιγά από μόνος του θα διορθωθεί και θα ισιώσει.
Η γεροντισσα απο την πλευρα της (και ισως ετσι πρεπει να κανει για να σωθει), βλεπει ολους τους ανθρωπους καλυτερους απο αυτη και γι' αυτο λεει οτι μπορουν να κοινωνησουν.
Ο γιατρος της ψυχης μας ομως που μας γνωριζει πιστευω οτι ειναι ο μονος αρμοδιος.
Ο Χριστός είναι ο Χριστός λέει και όλοι τον δικαιούνται
Σιγουρα ολοι τον δικαιουνται.
Οσοι ομως δεν τον αξιζουν καιγονται και οσοι τον αξιζουν φωτιζονται.