Νέστορα, προσπαθώντας να σε βοηθήσω να κατανοήσεις εσύ κι όσοι διαβάζουθν τη συζήτησή μας, το γιατί τα "μυστήρια" που τελούνται από αιρετικούς δεν μεταφέρουν τη Θεία Χάρι, παραθέτω πιο κάτω ένα απόσπασμα απ´το βιβλίο "Ερωταποκρίσεις για την πίστη μας", που κυκλοφορεί μέσω του site της Αποστολικής Διακονίας. (Υπάρχει και στο δικό μου site σε μορφή PDF)
148. Τίἐννοοῦμε λέγοντας τελείωση τῶν μυστηρίων;
᾿Εννοοῦμε τά τέλεια μυστήρια, τά κανονικά καί ἔγκυρα, τά ὁποῖα τελούμενα στούς πιστούς μποροῦν νά μεταδώσουν τά σωτήριά τους ἀποτελέσματα. Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό ἀπαιτοῦνται ὁρισμένοι ὅροι.
149. ῾Η τέλεση τῆς ἐξωτερικῆς πράξεως τοῦ μυστηρίου εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν τελείωση τοῦ μυστηρίου;
῾Η τέλεση τῆς ἐξωτερικῆς πράξεως τοῦ μυστηρίου, πού εἶναι τό αἰσθητό σημεῖο του καί ἀποτελεῖται ἀπό λόγους καί τελετές καθορισμένες ἀπό τήν ᾿Εκκλησία, εἶναι ἀναγκαία γιά τήν τελείωση τοῦ μυστηρίου.
Δέν πρέπει ὅμως νά ἐκληφθεῖ ὡς κάτι τό μαγικό, πούἐνεργεῖ ἁπλά μέ συλλαβές καί ἐξωτερικές κινήσεις, καί μηχανικά διοχετεύει τήν ἁγιάζουσα χάρη, ἀλλά σάν λογική παράσταση καί ἔκφραση τῆς πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία προτίθεται νά μεταδώσει τή σώζουσα χάρη. Αὐτό φυσικά ἔχει σημασία γιά τίς χριστιανικές ἐκεῖνες κοινότητες πού, ἄν καί κατά τό ἐξωτερικό μέρος τελοῦν ὀρθῶς τά μυστήρια, ὅμως ἄλλα πρεσβεύουν περί τῆς οὐσίας τους. Τό φαινόμενο αὐτό δημιουργεῖ προβλήματα στήν κατ’ οἰκονομίαν εἰσδοχή τῶν ἑτεροδόξων στούς κόλπους τῆς ᾿Ορθόδοξης Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας.
150. Μποροῦν οἱ λαϊκοί νά τελέσουν τά ἐκκλησιαστικά μυστήρια;
῎Οχι, δέν μποροῦν. ῾Η ἰδέα ὅτι μποροῦν ἀνήκει στούς Προτεστάντες, οἱ ὁποῖοι, συνεπεῖς πρός τίς βασικές ἐκκλησιολογικές τους ἀρχές, ἀπέρριψαν τό ἱερατεῖο. Κατά τήν ὀρθόδοξη πίστη τά μυστήρια τελεῖ μόνο τό ἱερατεῖο, ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος. Τῶν λειτουργῶν τῶν μυστηρίων τό ὁποιοδήποτε θρησκευτικό φρόνημα ἤ ὁ ἠθικός βίος δέν ἀσκοῦν ἐπίδραση στό κύρος τῶν ἱερῶν μυστηρίων. ῾Ο λόγος εἶναι προφανής. Τά μυστήρια ἀντλοῦν τήν ὑπόσταση καί τήν ὅποια δύναμή τους ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν Κύριο ᾿Ιησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος παραμένει καί ἐνεργεῖ τό σωτήριο ἔργο του στό μυστικό σῶμα του, τήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο ἱερέας εἶναι ἁπλά τό ἀπαραίτητο ὄργανο, διά τοῦ ὁποίου ἡ θεία χάρη τελειοῖ τό μυστήριο.
Μέ ἄλλα λόγια τό κύρος τῶν μυστηρίων δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τό ὅποιο ποιόν τοῦ λειτουργοῦ, ἀλλά ἀπό τήν κεφαλή τῆς ᾿Εκκλησίας, τόν Κύριο. ῎Αν ἐξαρτιόταν ἀπό τό φρόνημα τοῦ λειτουργοῦ καί τήν ἠθική του ποιότητα, θά ἦταν κάτι ἀμφίβολο πού θά ἔθετε σέ κίνδυνο τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Δέν μπορεῖς ν’ ἀμφιβάλλεις ἄν στό μυστήριο, λ.χ. τῆς θείας εὐχαριστίας, ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος δέν μεταποιοῦνται σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ, ἐπειδή ὁ ἱερέας εἶναι ἄτακτος στή ζωή του. Κάτι τέτοιο θά ἦταν πραγματικά ὀλέθριο.
᾿Εκεῖνο πού ἀπαιτεῖται ἀπό τόν ἱερέα εἶναι ἡ πρόθεσή του, πού ἐκφράζεται ἐξωτερικά, νά τελέσει τό μυστήριο ὄχι πρός ἐμπαιγμό ἤ ὑποδειγματική διδασκαλία (νά δείξει δηλαδή σέ κάποιον πῶς τελεῖται τό μυστήριο), ἀλλά μέ σοβαρότητα, σύμφωνα μέ τόν καθιερωμένο τύπο τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αρκεῖ βέβαια νά ἐνεργεῖ ἐλεύθερα καί ὄχι ἀναγκαστικά.
151. Εἶναι ἔγκυρα τά ὑπό τῶν αἱρετικῶν τελούμενα μυστήρια;
᾿Ασφαλῶς ὄχι. ῎Εγκυρα καί κανονικά εἶναι μόνο τά μυστήρια τά ὁποῖα τελοῦνται στό ἔδαφος τῆς ἀληθινῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ ᾿Ορθόδοξη Καθολική. ᾿Επί τῇ βάσει τῆς ἀρχῆς τῶν Πατέρων «ὅπου ἡ ᾿Εκκλησία ἐκεῖ τό Πνεῦμα τό ῞Αγιο», ἡ ὀρθόδοξη θεολογία δέχεται τήν ᾿Εκκλησία ὡς τή μόνη ταμειοῦχο τῆς θείας χάριτος κιβωτό, ἑπομένως ὅ,τι ὑπάρχει ἔξω ἀπ’ αὐτή δέν μπορεῖ νά μεταδώσει τή λυτρωτική χάρη τοῦ Κυρίου. Οἱ αἱρετικοί πού εἶναι ἔξω ἀπό τήν ᾿Εκκλησία δέν μποροῦν νά μεταδώσουν τή χάρη, τήν ὁποία ἔχασαν. Δίδει κανείς ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔχει, ὄχι ἐκεῖνο πού δέν ἔχει.
Κατά ἀκρίβεια δογματική τά μυστήρια τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἑτεροδόξων (Ρωμαιοκαθολικῶν, Προτεσταντῶν κ.ἄ.) εἶναι ἄκυρα, δηλαδή δέν παρέχουν τή θεία χάρη. ῾Υπάρχει ὅμως παράλληλα καί ἕνα ἄλλο μέτρο ἐκτιμήσεως στήν ᾿Ορθόδοξη Καθολική ᾿Εκκλησία. Εἶναι τό μέτρο τῆς οἰκονομίας. Εἶναι δέ ἡ οἰκονομία ἡ προσωρινή παρέκκλιση ἀπό τήν αὐστηρότητα τῆς δογματικῆς ἀκρίβειας. ᾿Εκεῖνο δηλαδή πού κατά τή δογματική ἀκρίβεια ἀπορρίπτεται ὡς ἀσύστατο καί ἄκυρο, κατά τήν οἰκονομία μπορεῖ κατά περίπτωση νά γίνει ἀποδεκτό. Αὐτό, πού γινόταν καί στήν ἀρχαία ᾿Εκκλησία, εἶναι ἔκτακτη συγκατάβαση τῆς ᾿Εκκλησίας, πού ἐξυπηρετεῖ τίς ἀνάγκες καί τό δικό της πνευματικό ὄφελος. Τό μέτρο αὐτό, πού δέν μπορεῖ νά εἶναι τακτικός θεσμός, ἀφορᾶ μόνο στίς περιπτώσεις προσχωρήσεως τῶν αἱρετικῶν στούς κόλπους τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Σέ περίπτωση, πού τό μέτρο τῆς οἰκονομίας διευρυνθεῖ ἔστω καί γιά τά ἐκτός αὐτῆς μυστήρια, πού τελοῦνται μέ τό ὀρθό τελετουργικό τυπικό καί στό ὄνομα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, τότε διευρύνονται καί τά ὅρια τῆς ὁρατῆς ᾿Εκκλησίας, πράγμα πολύ ἐπικίνδυνο γιά τή συνείδηση καί τήν πνευματική της ζωή.
Τό δογματικό πρόβλημα, πού δημιουργεῖται μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ μέτρου τῆς οἰκονομίας εἶναι μεγάλο. ῎Η τά μυστήρια τῶν αἱρετικῶν εἶναι ἀπό ἄποψη δογματική ἄκυρα, ὁπότε ὅποιο μέτρο οἰκονομίας δέν ἔχει νόημα, ἤ τό μέτρο τῆς οἰκονομίας εἶναι ἰσχυρό, ὁπότε παραβλάπτεται τό δόγμα τῆς πίστεως. Φυσικά, ὅπως λένε καί γίνεται ἀποδεκτό, ἡ οἰκονομία δέν ἀφορᾶ ζητήματα δογματικά. ῞Ομως τό κύρος τῶν μυστηρίων δέν εἶναι θέμα δογματικό; Πῶς ἕνας ἑτερόδοξος, φέρ’ εἰπεῖν, πού εἶναι ἐκτός τῆς ἀληθινῆς ᾿Εκκλησίας, γίνεται κοινωνός ὀρθόδοξου μυστηρίου, συνάπτοντας γάμο μέ ὀρθόδοξο μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας; Τό μυστήριο τοῦ γάμου δέν εἶναι θέμα δογματικό;
Τέλος εἶναι δύσκολο νά ἐννοήσουμε, πῶς ἕνα μυστήριον πού εἶναι φύσει ἄκυρο (ἄν καί ὄχι ἐντελῶς ἀνυπόστατο), μέ τό μέτρο τῆς οἰκονομίας γίνεται ἔγκυρο καί ἀποδεκτό. Οἱ πρακτικοί βέβαια λόγοι εἶναι κατανοητοί. Μέ τό δόγμα ὅμως τί γίνεται; Νά ὑποθέσουμε, ὅτι ἡ᾿Εκκλησία, ὡς κυρίαρχο σῶμα, μπορεῖ νά μεταβάλλει κατά τίς περιστάσεις τό φύσει ἄκυρο σέ ἔγκυρο πρός ἐξυπηρέτηση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου της;
Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Μολονότι ο Νέστορας δεν είναι πλέον κοντά μας, θεωρώ ηθική υποχρέωση να απαντήσω σε κάποια πράγματα που έγραψε όχι ως απάντηση σε αυτόν αλλά στους αναγνώστες μας και αυτό γιατί ο Θεός μας έδωσε τα όπλα, τη Γραφή και τους Πατέρες για να ανασκευάζουμε την πλάνη.
Έχουμε ξαναπεί ότι το τυπικό είναι απλό λειτουργικό βιβλίο. Πάμε τώρα παρακάτω. Επικίνδυνες παραδόσεις και λόγια ανθρώπων τα λόγια και η διδασκαλία ενός Ιωάννου Χρυσοστόμου; Ενός Μεγάλου Βασιλείου; Ενός Γρηγορίου Θεολόγου; Ενός Γρηγορίου Νίσσης; Ενός Ευαγρίου Ποντικού; Ενός Μαξίμου Ομολογητού; Ενός Ιωάννου Δαμασκηνού; Δηλαδή δε μίλησαν εν Πνεύματι Αγίω αυτοί οι άνθρωποι; Πριν έρθει ο Ιησούς στον κόσμο υπήρχαν οι προφήτες. Αυτά γιατί δεν τα αποκαλούμε λόγια ανθρώπων; Άνθρωποι δεν τα είπαν; Ναι αλλά εν Πνεύματι. Έτσι εν Πνεύματι μίλησαν και οι Πατέρες. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Ιδού:
Κατά Ιωάννην ΣΤ 13 όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν·
Ο Ιησούς δεν τα είπε όλα. Είπε τα βασικά. Το Πνεύμα το Άγιο ΘΑ μας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με το εξής:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.
Θα οικοδομήσει. Μέλλοντας χρόνος. Θα οικοδομήσει. Πώς; Με τον Παράκλητο που έστειλε και εκπορεύθη παρά του Πατρός.
Άλλωστε τα παραπάνω λόγια του φίλου δείχνουν μια ανακολουθία. Διότι αυτοί οι άνθρωποι τους οποίους αρνείται, είναι αυτοί, οι Πατέρες που στην Α' Οικουμενική Σύνοδο καθόρισαν τα βιβλία της Βίβλου ποια θα είναι. Εδώ πώς τους εμπιστεύεται κανείς σε αυτό το τόσο κεφαλαιώδες θέμα; Δεν υφίσταται επικίνδυνη παράδοση= δίνω σε κάποιον ; Τόσα και τόσα βιβλία κυκλοφορούσαν, σαν άνθρωποι πώς δεν έσφαλλαν; Κι όμως τη Βίβλο όπως αυτοί καθόρισαν, αυτοί διαβάζουν ακόμη κι οι αιρετικοί που δε δέχονται τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Η χρήση αγγλικής ορολογίας που χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον σε δουλειές και όχι σε πνευματικά θέματα όπου η ελληνική γλώσσα είναι πλουσιοτάτη για να αποδοθούν τα νοήματα. Γενικότερα η ανάγνωση των ποστ δείχνουν εγκεφαλικό τρόπο σκέψης, όχι καρδιακό.
Τις αιρέσεις δε τις δημιούργησε κανείς παρά μόνο κάποιοι άλλοτε πλανεμένοι και άλλοτε κενόδοξοι άνθρωποι οι οποίοι έβρισκαν θύματα που τους ακολουθούσαν. Ο Ιησούς μία Εκκλησία ίδρυσε:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής. 19 και δώσω σοι τας κλείς της βασιλείας των ουρανών, και ό εάν δήσης επί της γής, έσται δεδεμένον εν τοίς ουρανοίς, και ό εάν λύσης επί της γής, έσται λελυμένον εν τοίς ουρανοίς.
Για μία Εκκλησία μιλάει, αυτής της μίας Εκκλησίας η συνέχεια είμαστε εμείς, η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία. Αν κάποιοι έφυγαν, έφυγαν από μόνοι τους. Δεν τους έδιωξε κανείς. Αν οι Φράγκοι αλλοίωσαν τον επίσκοπο Ρώμης πολιτικοποιώντας την δε φταίμε εμείς. Αν ο Λούθηρος ξύπνησε ή μάλλον αγουροξύπνησε δε φταίμε εμείς. Ο Ιησούς όταν έφυγε μια Εκκλησία άφησε, σε αυτή τη μία έστειλε το Άγιο Πνεύμα όπως φανερώνει το χωρίο που ανωτέρω παρέθεσα.
Όσο για την περιτομή δε νομίζω ότι στοιχειοθετούσε δογματική διαφορά, για αυτό και προσπελάστηκε. Αντίθετα όταν οι Κορίνθιοι χωρίζονταν σε ομάδες, ο Παύλος τους έψεξε:
Προς Κορινθίους Α' Α 10 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοί και εν τή αυτή γνώμη. 11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. 12 λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει· εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. 13 μεμέρισται ο Χριστός;
Κι όμως κάποιοι, αυτοί που δημιούργιες τις αιρετικές ομάδες μεμέρισαν ή μάλλον νομίζουν ότι μεμέρισαν το Χριστό και κατέχουν ένα κομμάτι. Όσο για την επαφή μας με αυτούς λέει πάλι ο απόστολος Παύλος:
Προς Τίτον Γ 10 αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού,
Γιατί το λέει; Για να μην πέσουμε κι εμείς θύματα της πλάνης. Με το ζόρι άλλωστε δε σώζεται κανένας.
Στον απόστολο Παύλο παρουσιάστηκε ο ίδιος ο Ιησούς με τρομερά σημεία όταν κατευθυνόταν στη Δαμασκό. Το παράδειγμα είναι ατυχές.
προς αποφυγίν παρεξηγήσεων δεν είχα ισχυριστεί ότι επιτυγχάνεται η πίστη. Επιτυγχάνεται όμως η γνώση και η διάκριση, το να ξεχωρίξει κανείς την αλήθεια από το ψέμα, το καλό από το καλό, τον καρπό από το κουκούτσι. Το να πρωτοασχολείται κανείς με κάτι τόσο μεγάλο και με τόση έκταση και να εμένει σε θέσεις που άνετα καταρρίπονται στη Γραφή με ύφος αυθεντίας είναι σφάλμα.
Νομίζω ότι τόσο καιρό αναφέρω βιβλικά επιχειρήματα, άλλο αν κάποιος αδυνατεί να τα εννοήσει. Π.χ. το ότι μία Εκκλησία ιδρύθηκε, σε Αυτήν εστάλη το Πνεύμα γιατί εκεί είναι κεφαλή ο Χριστός (μεμέρισται ο Χριστός λέει ο Παύλος;) και μόνον εκεί είναι έγκυρα τα Μυστήρια το αποδείξαμε. Από κει και πέρα είναι θέμα είναι για τον καθένα μας που αρνείται τα Μυστήρια θέμα παραδοχής σφάλματος και κάμψης του εγωισμού. Σε πάμπολλα θέματα ομιλώ με βιβλικά επιχειρήματα και πολλές από τις αλήθειες της Εκκλησίας μας τις έχουμε βασίσει πάνω στις ευαγγελικές περικοπές στο αντίστοιχο θέμα.
Άλλωστε όταν κανείς μας ζητά επιχειρήματα επί της Γραφής θα πρέπει να είναι σε θέση να τα κατανοεί αλλιώς προς τι το θέμα παρά μη μόνο για εντυπωσιασμό. Αυτό άλλωστε είχε κατά νου ο Παύλος όταν έλεγε:
Προς Κορινθίους Α' Γ 2 γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα. ούπω γάρ ηδύνασθε
Συγκεκριμένα εδώ:
Η θυσία του Χριστού προσφέρεται και επαναλαμβάνεται κάθε Κυριακή στη Θεία Ευχαριστία. Υπάρχουν όμως προϋποθέσεις. Ο Παύλος άλλωστε λέει:
Προς κορινθίους Α' ΙΑ 27 ώστε ός αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον τού Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται τού σώματος και τού αίματος τού Κυρίου. 28 δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ τού άρτου εσθιέτω και εκ τού ποτηρίου πινέτω· 29 ο γάρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα τού Κυρίου.
Τι σημαίνει μεσάζων; Τι σημαίνει διαλεκτοί από ποιον; Από τον Ιησού Χριστό.
Κατά Ματθαιον ΙΗ 18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, έσται δεδεμένα εν τώ ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται λελυμένα εν τώ ουρανώ.
Τα λόγια αυτά τα απηύθηνε στους αποστόλους, όχι στον κόσμο. Όταν μίλαγε στον κόσμο μιλούσε στον κόσμο κι όταν μιλούσε στους αποστόλους μίλαγε στους αποστόλους. Άλλωστε στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των οίνων και των ιχθύων δεν έδωσε Αυτός, είπε να χωρίσουν τα πλήθη σε ομάδες και οι μαθητές να δώσουν. Κατ'οικονομία δηλαδή συμβολική προεικόνιση της Εκκλησίας όπου ο Ιησούς χορηγεί και οι ιερείς, οι διάδοχοι των αποστόλων μεταδίδουν στο εκκλησίασμα.
Το "εξομολούμαι απευθείας στο Θεό" είναι πολύ εύκολο και πολύ διαδεδομένο. Στα κρυφά αμαρτάνουμε στα κρυφά εξομολογούμαστε. Κι όμως στην πρώτη κιόλας Εκκλησία η εξομολόγηση γινόταν και μάλιστα ενώπιον όλων. Προφάσεις εν αμαρτίαις.
Απάντησα παραπάνω λέγοντας:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.
Αυτό είναι το ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ το πνευματικό, αν κάποιος περιμένει να δει τούβλα και πέτρες τα λόγια περιττεύουν. Δε μίλησε για Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία γιατί τότε πολύ απλά δεν υπήρχαν αιρέσεις. Δε νομίζω ότι είναι τόσο δυσνόητο. Μία ήταν η Εκκλησία και Μία παραμένει. Τα υπόλοιπα διεθνή κλαμπ μόνα αυτοπροσδιορίζονται ως εκκλησίες.
Πράγματι αλλά πολλοί μύωπες την παρερμήνευσαν και αποσχίστηκαν διαστρέφοντάς την. Πήραν το πινέλο και μουτζούρωσαν τον πίνακα.
Αχ αυτός ο πίνακας έχει τόσα πολλά και δεν τα βλέπουν όλοι όλα. Δεν υπήρχαν ιερείς τότε; Για να δούμε:
Πράξεις Αποστόλων
ΙΔ 19 Επήλθον δε από Αντιοχείας και Ικονίου Ιουδαίοι και πείσαντες τους όχλους και λιθάσαντες τον Παύλον έσυραν έξω της πόλεως, νομίσαντες αυτόν τεθνάναι.
20 κυκλωσάντων δε αυτόν των μαθητών αναστάς εισήλθεν εις την πόλιν, και τή επαύριον εξήλθε σύν τώ Βαρνάβα εις Δέρβην. 21 ευαγγελισάμενοί τε την πόλιν εκείνην και μαθητεύσαντες ικανούς υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, 22 επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, παρακαλούντες εμμένειν τή πίστει, και ότι διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού. 23 χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ' εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθεντο αυτούς τώ Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι.
Χειροτόνησαν ιερείς στην κάθε εκκλησία, μιλάμε για πλήθος δηλαδή!
Προς Τίτον
Α 7 δεί γάρ τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, 8 αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, εγκρατή, 9 αντεχόμενον τού κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός ή και παρακαλείν εν τή διδασκαλία τή υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν
Εδώ ο απόστολος συμβουλεύει τον Τίτο σχετικά με τη χειροτονία επισκόπων. Και όλη η Προς Τίτον επιστολή είναι μια οδηγία - συμβουλή σχετικά με τη χειροτονία πρεσβυτέρων και επισκόπων.
Το ξεπήδημα των αιρέσεων δεν επέφερε τυπικά. Δεν έχει ανάγκη η Εκκλησία να προστατεύσει τα Μυστήρια, ο Χριστός τα προστατεύει. Οι όποιες αλλαγές όπως π.χ. η εξομολόγηση κατά μόνας και όχι ενώπιον του εκκλησιάσματος ή το ότι το ιερό καλύπτεται από τέμπλο οφείλονται σε πρακτικούς λόγους όχι θεολογικούς που αλλοιώνουν το δόγμα της Τριάδος. Άλλωστε γίνονται και σήμερα εξομολογήσεις όπως τότε καθώς και υφίστανται ναοί όπως οι τότε.
Σύμφωνοι! Αλλά προτιμώ η εξιδανίκευσή μου να πηγάζει από λόγια Θεού, παρά από λόγια ανθρώπων και τις επικίνδυνες παραδόσεις και τυπικά τους. But that, is just me of course…
Έχουμε ξαναπεί ότι το τυπικό είναι απλό λειτουργικό βιβλίο. Πάμε τώρα παρακάτω. Επικίνδυνες παραδόσεις και λόγια ανθρώπων τα λόγια και η διδασκαλία ενός Ιωάννου Χρυσοστόμου; Ενός Μεγάλου Βασιλείου; Ενός Γρηγορίου Θεολόγου; Ενός Γρηγορίου Νίσσης; Ενός Ευαγρίου Ποντικού; Ενός Μαξίμου Ομολογητού; Ενός Ιωάννου Δαμασκηνού; Δηλαδή δε μίλησαν εν Πνεύματι Αγίω αυτοί οι άνθρωποι; Πριν έρθει ο Ιησούς στον κόσμο υπήρχαν οι προφήτες. Αυτά γιατί δεν τα αποκαλούμε λόγια ανθρώπων; Άνθρωποι δεν τα είπαν; Ναι αλλά εν Πνεύματι. Έτσι εν Πνεύματι μίλησαν και οι Πατέρες. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Ιδού:
Κατά Ιωάννην ΣΤ 13 όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν·
Ο Ιησούς δεν τα είπε όλα. Είπε τα βασικά. Το Πνεύμα το Άγιο ΘΑ μας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με το εξής:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.
Θα οικοδομήσει. Μέλλοντας χρόνος. Θα οικοδομήσει. Πώς; Με τον Παράκλητο που έστειλε και εκπορεύθη παρά του Πατρός.
Άλλωστε τα παραπάνω λόγια του φίλου δείχνουν μια ανακολουθία. Διότι αυτοί οι άνθρωποι τους οποίους αρνείται, είναι αυτοί, οι Πατέρες που στην Α' Οικουμενική Σύνοδο καθόρισαν τα βιβλία της Βίβλου ποια θα είναι. Εδώ πώς τους εμπιστεύεται κανείς σε αυτό το τόσο κεφαλαιώδες θέμα; Δεν υφίσταται επικίνδυνη παράδοση= δίνω σε κάποιον ; Τόσα και τόσα βιβλία κυκλοφορούσαν, σαν άνθρωποι πώς δεν έσφαλλαν; Κι όμως τη Βίβλο όπως αυτοί καθόρισαν, αυτοί διαβάζουν ακόμη κι οι αιρετικοί που δε δέχονται τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Μπορείς σε παρακαλώ να μου δώσεις ένα τέτοιο παράδειγμα? ΕΙλικρινα το επιθυμώ, διότι το δοκάρι που έχω στο μάτι μου δε με αφήνει να δω κάτι τέτοιο. Θα ήθελα στ´αληθεια να μου υποδείξεις τουλάχιστον μία τέτοια οπτική γωνιά μου.
Η χρήση αγγλικής ορολογίας που χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον σε δουλειές και όχι σε πνευματικά θέματα όπου η ελληνική γλώσσα είναι πλουσιοτάτη για να αποδοθούν τα νοήματα. Γενικότερα η ανάγνωση των ποστ δείχνουν εγκεφαλικό τρόπο σκέψης, όχι καρδιακό.
QUOTE
Νέστορα, φίλε μου, δεν είναι θέμα προσωποληψίας και τυπικού, είναι θέμα Ορθοδοξίας και αίρεσης.
Τσουβάλιασμα δηλαδη… Καλώς. Ας πορευθεί τελοσπάντων ο καθένας μας με τη δική του λογική. Ας κρατήσω λοιπόν κι εγώ ψηλά μια ταμπέλα «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» για να είμαι αρεστός, καθαρός και….«ωραίος».
Κάτι που όλοι έχουμε ξεχάσει, είναι ότι η θρησκεία μας έχει προ πολλού απεμπλακεί από τα κενόδοξα δεσμευτικά τυπικά και εμπεριέχει σε τεράστιο βαθμό το αίσθημα της ελευθερίας. Εξ’ ου και η προσωπική σχέση που δυνάμεθα να έχουμε πλέον με τον Θεό, διαμέσω πάντα του Μεσσία μας Ιησού Χριστού. Αλλά με τι ασχολούμαι ε… ψιλά γράμματα μάλλον…
Από τότε λοιπόν, άνθρωποι οι οποίοι ήταν «κολλημένοι» με το γράμμα του Νόμου, τρύπωσαν στην ομαδούλα του Αποστόλου Παύλου για να κατασκοπεύσουν και να στηλιτεύσουν την «ελευθερία» της χάρης του Ευαγγελίου (για να μιλήσω με ορθόδοξους χριστιανικούς όρους κι εγώ) την οποία και διεμήνυε ο πολυαγαπημένος μας Παύλος. Φανταστείτε ότι ο Απόστολος Παύλος συναναστρεφόταν εν τη Ιουδαία με απερίτμητο εθνικό (Τίτος)! Τι ντροπή…
Τις αιρέσεις δε τις δημιούργησε κανείς παρά μόνο κάποιοι άλλοτε πλανεμένοι και άλλοτε κενόδοξοι άνθρωποι οι οποίοι έβρισκαν θύματα που τους ακολουθούσαν. Ο Ιησούς μία Εκκλησία ίδρυσε:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής. 19 και δώσω σοι τας κλείς της βασιλείας των ουρανών, και ό εάν δήσης επί της γής, έσται δεδεμένον εν τοίς ουρανοίς, και ό εάν λύσης επί της γής, έσται λελυμένον εν τοίς ουρανοίς.
Για μία Εκκλησία μιλάει, αυτής της μίας Εκκλησίας η συνέχεια είμαστε εμείς, η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία. Αν κάποιοι έφυγαν, έφυγαν από μόνοι τους. Δεν τους έδιωξε κανείς. Αν οι Φράγκοι αλλοίωσαν τον επίσκοπο Ρώμης πολιτικοποιώντας την δε φταίμε εμείς. Αν ο Λούθηρος ξύπνησε ή μάλλον αγουροξύπνησε δε φταίμε εμείς. Ο Ιησούς όταν έφυγε μια Εκκλησία άφησε, σε αυτή τη μία έστειλε το Άγιο Πνεύμα όπως φανερώνει το χωρίο που ανωτέρω παρέθεσα.
Όσο για την περιτομή δε νομίζω ότι στοιχειοθετούσε δογματική διαφορά, για αυτό και προσπελάστηκε. Αντίθετα όταν οι Κορίνθιοι χωρίζονταν σε ομάδες, ο Παύλος τους έψεξε:
Προς Κορινθίους Α' Α 10 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοί και εν τή αυτή γνώμη. 11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. 12 λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει· εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. 13 μεμέρισται ο Χριστός;
Κι όμως κάποιοι, αυτοί που δημιούργιες τις αιρετικές ομάδες μεμέρισαν ή μάλλον νομίζουν ότι μεμέρισαν το Χριστό και κατέχουν ένα κομμάτι. Όσο για την επαφή μας με αυτούς λέει πάλι ο απόστολος Παύλος:
Προς Τίτον Γ 10 αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού,
Γιατί το λέει; Για να μην πέσουμε κι εμείς θύματα της πλάνης. Με το ζόρι άλλωστε δε σώζεται κανένας.
Ο Απόστολος Παύλος τι να πει δηλαδή? Την Τετάρτη τους σκότωνε και την Πέμπτη κήρυττε δηλαδη!!! Νιούφης κι αυτός ε?
Στον απόστολο Παύλο παρουσιάστηκε ο ίδιος ο Ιησούς με τρομερά σημεία όταν κατευθυνόταν στη Δαμασκό. Το παράδειγμα είναι ατυχές.
100% ατυχές το παράδειγμά σου. Επιτυγχάνεται η Πίστη και η ευθυγράμμιση σου με το Λόγο του Θεού διαμέσω εμπειρίας, ωρίμανσης και μελέτης ή διαμέσω αγαπης (απέναντι στον Κύριο και Θεό σου και τον πλησίον σου), διαρκούς μετάνοιας και προσευχής? Δηλαδή να αφήσω κι εγώ μουσί μακρύ, να αποκτήσω ζάρες και ύφος, να περιμένω-σιωπήσω από το forum και μετά να επανέλθω «έτοιμος» και «ώριμος» να ομιλώ! Αυτό δε μου λές? Αυτά τα κάνουν οπαδοί του σαι μπαμπα και των ομοίων του φίλε μου. Αυτά σε Ανελέυθερες θρησκείες όπου ουδείς πλην του κρισνογκουρου δεν έχει δικαίωμα να ομιλεί γι’ αυτό ακριβώς!!! Επειδή είναι νιούφης!!! Όχι στη δικιά μας. την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού.
προς αποφυγίν παρεξηγήσεων δεν είχα ισχυριστεί ότι επιτυγχάνεται η πίστη. Επιτυγχάνεται όμως η γνώση και η διάκριση, το να ξεχωρίξει κανείς την αλήθεια από το ψέμα, το καλό από το καλό, τον καρπό από το κουκούτσι. Το να πρωτοασχολείται κανείς με κάτι τόσο μεγάλο και με τόση έκταση και να εμένει σε θέσεις που άνετα καταρρίπονται στη Γραφή με ύφος αυθεντίας είναι σφάλμα.
Άσε τις τάξεις και τα σχολειά και βρες μου ατράνταχτα Βιβλικα επιχειρήματα ως προς το ότι ατόπησα, ως προς το ότι έκανα λάθος, ως προς το ότι έκαψα την ψυχή μου με αυτό που έκανα. Μόνο έτσι μπορείς να με προστατέψεις, μόνο έτσι μπορώ να σε προστατέψω κι εγώ. Όλα τα άλλα είναι λόγια, λόγια, λόγια.
Νομίζω ότι τόσο καιρό αναφέρω βιβλικά επιχειρήματα, άλλο αν κάποιος αδυνατεί να τα εννοήσει. Π.χ. το ότι μία Εκκλησία ιδρύθηκε, σε Αυτήν εστάλη το Πνεύμα γιατί εκεί είναι κεφαλή ο Χριστός (μεμέρισται ο Χριστός λέει ο Παύλος;) και μόνον εκεί είναι έγκυρα τα Μυστήρια το αποδείξαμε. Από κει και πέρα είναι θέμα είναι για τον καθένα μας που αρνείται τα Μυστήρια θέμα παραδοχής σφάλματος και κάμψης του εγωισμού. Σε πάμπολλα θέματα ομιλώ με βιβλικά επιχειρήματα και πολλές από τις αλήθειες της Εκκλησίας μας τις έχουμε βασίσει πάνω στις ευαγγελικές περικοπές στο αντίστοιχο θέμα.
Άλλωστε όταν κανείς μας ζητά επιχειρήματα επί της Γραφής θα πρέπει να είναι σε θέση να τα κατανοεί αλλιώς προς τι το θέμα παρά μη μόνο για εντυπωσιασμό. Αυτό άλλωστε είχε κατά νου ο Παύλος όταν έλεγε:
Προς Κορινθίους Α' Γ 2 γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα. ούπω γάρ ηδύνασθε
Συγκεκριμένα εδώ:
QUOTE
Το ερώτημα δεν είναι τι θα σου έλεγε να κάνεις, αλλά σε ποιον πνευματικό να πας. Να βρεις τον κατάλληλο και να μπεις από μόνος πλήρως στο θέμα του Μυστηρίου και την αναγκαιότητα του η οποία αποδεικνύεται στη Γραφή:
Κτ Ματθ. Ιη 18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, έσται δεδεμένα εν τώ ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται λελυμένα εν τώ ουρανώ.
Να βάλω σώνει και καλά μεσάζοντα δηλαδή…. Ουφ… δεν καταλαβαίνουμε τίποτα τελικά… τίποτα… Αναγκαιότητα… Άκου λέξεις…
το αίμα του Χριστού, ο οποίος με την ενέργεια του αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε χωρίς ψεγάδι τον εαυτό του στο Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα, έτσι ώστε να λατρεύουμε το Ζωντανό Θεό;
15 Γι' αυτό άλλωστε είναι και μεσίτης μιας καινούργιας διαθήκης, ώστε με το θάνατό του, που συντελέστηκε για την απολύτρωση του ανθρώπου από τις παραβάσεις του στην περίοδο της πρώτης διαθήκης, να λάβουν οι καλεσμένοι την υποσχεμένη αιώνια κληρονομιά.
16 Καθόσο όπου υπάρχει διαθήκη, προϋποθέτει απαραίτητα το θάνατο του διαθέτη.
Πέθανε για εμάς ο Ένας και μοναδικός μεσάζοντας κι εμείς ακόμα ψαχνόμαστε να βρούμε και άλλους. Και καλά, να καταλάβω ότι κάποιοι από εμάς χρειαζόμαστε μεσάζοντα. Το καταλαβαίνω και το δέχομαι. Αλλά από το «Χρειαζόμαστε κατά προαίρεση» μέχρι το «Είμαστε αναγκασμένοι» η απόσταση είναι τεράστια.
QUOTE
Οι απόστολοι θα λύσουν, όχι ο καθένας μόνος του.
Καθολικός είσαι? Απ’ όσο ξέρω όχι. Πώς γίνεται να λές κάτι τέτοιο…?
Η θυσία του Χριστού προσφέρεται και επαναλαμβάνεται κάθε Κυριακή στη Θεία Ευχαριστία. Υπάρχουν όμως προϋποθέσεις. Ο Παύλος άλλωστε λέει:
Προς κορινθίους Α' ΙΑ 27 ώστε ός αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον τού Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται τού σώματος και τού αίματος τού Κυρίου. 28 δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ τού άρτου εσθιέτω και εκ τού ποτηρίου πινέτω· 29 ο γάρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα τού Κυρίου.
Τι σημαίνει μεσάζων; Τι σημαίνει διαλεκτοί από ποιον; Από τον Ιησού Χριστό.
Κατά Ματθαιον ΙΗ 18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, έσται δεδεμένα εν τώ ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται λελυμένα εν τώ ουρανώ.
Τα λόγια αυτά τα απηύθηνε στους αποστόλους, όχι στον κόσμο. Όταν μίλαγε στον κόσμο μιλούσε στον κόσμο κι όταν μιλούσε στους αποστόλους μίλαγε στους αποστόλους. Άλλωστε στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των οίνων και των ιχθύων δεν έδωσε Αυτός, είπε να χωρίσουν τα πλήθη σε ομάδες και οι μαθητές να δώσουν. Κατ'οικονομία δηλαδή συμβολική προεικόνιση της Εκκλησίας όπου ο Ιησούς χορηγεί και οι ιερείς, οι διάδοχοι των αποστόλων μεταδίδουν στο εκκλησίασμα.
Το "εξομολούμαι απευθείας στο Θεό" είναι πολύ εύκολο και πολύ διαδεδομένο. Στα κρυφά αμαρτάνουμε στα κρυφά εξομολογούμαστε. Κι όμως στην πρώτη κιόλας Εκκλησία η εξομολόγηση γινόταν και μάλιστα ενώπιον όλων. Προφάσεις εν αμαρτίαις.
QUOTE
Και μιας και είπα δέντρο, ο Παύλος όταν μίλαγε στους εθνικούς για το τους ιουδαίους και ότι κάποτε θα επιστρέψουν μίλησε για 1 δέντρο, το οποίο είναι η Εκκλησία
Το σύνολο των αληθινά πιστών δηλαδή. Με άλλα λόγια όσοι αποδέχονται τον Ιησού Χριστό για Σωτήρα τους. Ε? Σωστα Στρατή? Δε μίλησε κάπου για «Ορθόδοξη, Ανατολική Εκκλησία». Ε?
Απάντησα παραπάνω λέγοντας:
Κατά Ματθαίον ΙΣΤ 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής.
Αυτό είναι το ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ το πνευματικό, αν κάποιος περιμένει να δει τούβλα και πέτρες τα λόγια περιττεύουν. Δε μίλησε για Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία γιατί τότε πολύ απλά δεν υπήρχαν αιρέσεις. Δε νομίζω ότι είναι τόσο δυσνόητο. Μία ήταν η Εκκλησία και Μία παραμένει. Τα υπόλοιπα διεθνή κλαμπ μόνα αυτοπροσδιορίζονται ως εκκλησίες.
Και ο αυθεντικός πίνακας είναι η Αγία Γραφή. Άπειρο ζουμί! Γάλα και κρέας αστείρευτο και ατελείωτο! Κάθε μέρα να τη μελετάς, στο τέλος θα ανακαλύπτεις πράγματα. Γιατί είναι τέλεια. Όπως και ο Θεός μας. Και στο τέλειο, η ομορφιά δεν εξαντλείται
Πράγματι αλλά πολλοί μύωπες την παρερμήνευσαν και αποσχίστηκαν διαστρέφοντάς την. Πήραν το πινέλο και μουτζούρωσαν τον πίνακα.
Αυτό που σου είπα ήταν ότι οι άνθρωποι τότε, προκειμένου να κοινωνήσουν έκαναν συναθροίσεις, δοξολογούσαν, υμνούσαν, λάτρευαν, προσεύχονταν και στο τέλος κοινωνούσαν. Ούτε παπάδες είχαν (Ο Απόστολος Παύλος δεν ήταν πάντα δίπλα τους) ούτε πνευματικούς, ούτε τυπικά, ούτε τίποτα. Συνεπώς δεν καταλαβαίνω τι σοι επιχείρημα είναι το ότι «τότε δεν υπήρχαν αιρέσεις». Το ξεπήδημα αιρέσεων δηλαδή επέβαλλε στη εκκλησία να εφεύρει τυπικά, προκειμένου να προστατεύσει τα Μυστήρια?
Αχ αυτός ο πίνακας έχει τόσα πολλά και δεν τα βλέπουν όλοι όλα. Δεν υπήρχαν ιερείς τότε; Για να δούμε:
Πράξεις Αποστόλων
ΙΔ 19 Επήλθον δε από Αντιοχείας και Ικονίου Ιουδαίοι και πείσαντες τους όχλους και λιθάσαντες τον Παύλον έσυραν έξω της πόλεως, νομίσαντες αυτόν τεθνάναι.
20 κυκλωσάντων δε αυτόν των μαθητών αναστάς εισήλθεν εις την πόλιν, και τή επαύριον εξήλθε σύν τώ Βαρνάβα εις Δέρβην. 21 ευαγγελισάμενοί τε την πόλιν εκείνην και μαθητεύσαντες ικανούς υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, 22 επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, παρακαλούντες εμμένειν τή πίστει, και ότι διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού. 23 χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ' εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθεντο αυτούς τώ Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι.
Χειροτόνησαν ιερείς στην κάθε εκκλησία, μιλάμε για πλήθος δηλαδή!
Προς Τίτον
Α 7 δεί γάρ τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, 8 αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, εγκρατή, 9 αντεχόμενον τού κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός ή και παρακαλείν εν τή διδασκαλία τή υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν
Εδώ ο απόστολος συμβουλεύει τον Τίτο σχετικά με τη χειροτονία επισκόπων. Και όλη η Προς Τίτον επιστολή είναι μια οδηγία - συμβουλή σχετικά με τη χειροτονία πρεσβυτέρων και επισκόπων.
Το ξεπήδημα των αιρέσεων δεν επέφερε τυπικά. Δεν έχει ανάγκη η Εκκλησία να προστατεύσει τα Μυστήρια, ο Χριστός τα προστατεύει. Οι όποιες αλλαγές όπως π.χ. η εξομολόγηση κατά μόνας και όχι ενώπιον του εκκλησιάσματος ή το ότι το ιερό καλύπτεται από τέμπλο οφείλονται σε πρακτικούς λόγους όχι θεολογικούς που αλλοιώνουν το δόγμα της Τριάδος. Άλλωστε γίνονται και σήμερα εξομολογήσεις όπως τότε καθώς και υφίστανται ναοί όπως οι τότε.
Στρατής,Jan 28 2007, 08:54 PM έγραψε:Ο Ιησούς δεν τα είπε όλα. Είπε τα βασικά. Το Πνεύμα το ’Aγιο ΘΑ μας οδηγήσει σε όλη την Αλήθεια.
Θέλω μόνο να κάνω μια διευκρίνιση εδώ για να μην υπάρξει παρεξήγηση αυτής της φράσης.
Ο Χριστός τα είπε όλα. Στη διδασκαλία Του όπως είναι αποτυπωμένη από τους 4 ευαγγελιστές, ο Κύριος μας δίδαξε όλη την Αλήθεια του Ευαγγελίου Του, την οποία αν κατανοήσουμε με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος και την εφαρμόσουμε στην επίγεια ζωή μας, θα κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Οι Απόστολοι με τις Επιστολές και οι Πατέρες με τα κείμενά τους ερμηνεύουν τα λόγια του Χριστού με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, ώστε όποιος τα μελετά να μην πλανηθεί, όπως έπαθαν οι αιρετικοί. Στα λόγια του Κυρίου δεν μπορεί κανείς να προσθέσει ή να αφαιρέσει ούτε μια λέξη χωρίς να πέσει σε πλάνη.
Ο Κύριος επίσης έθεσε τις βάσεις της Εκκλησίας και παρέδωσε τα Μυστήρια άμεσα ή έμμεσα. Εδώ κολάει το "Είπε τα βασικά", όσον αφορά την οργάνωση της Εκκλησίας και το τυπικό της λατρείας, το οποίο ερμηνεύτηκε και διαμορφώθηκε με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος από τους Αποστόλους και τους Πατέρες τόσο με τις Οικουμενικές Συνόδους όσο και με τα κείμενά τους.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Θέλω μόνο να κάνω μια διευκρίνιση εδώ για να μην υπάρξει παρεξήγηση αυτής της φράσης
Με την οποία συμφωνώ απόλυτα και για να διευκρινίσω ο Ιησούς είπε ότι:
Κατά Ιωάννην ΙΔ Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή·
Το Άγιο Πνεύμα θα μας οδηγήσει στο να μας φανερωθεί η κατανόηση, το νόημα αυτής της Αλήθειας.
Μια και ξεκινήσαμε να λέμε ότι δεν νοείται "συνκοινωνία" με αιρετικούς, δηλαδή κοινωνία των Ορθοδόξων σε "Θεία Ευχαριστία" άλλου δόγματος, όπως και κοινωνία ετερόδοξων από το Άγιο Ποτήριο κατά την Ορθόδοξη Θεία Ευαχριστία, ας εξηγήσουμε και τους λόγους που οδηγούν σ´αυτό το συμπέρασμα.
Πέραν της μη εγκυρότητας του Μυστηρίου, που τελείται σε μη καθαγιασμένο χώρο κι από άνθρωπο που δεν είναι χειροτονημένος κανονικά ιερέας, υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον τρόπο που ερμηνεύουν και τελούν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας οι ετερόδοξοι.
Συγκεκριμένα οι ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν μεν στην δια του Αγίου Πνεύματος μετατροπή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά θεωρούν ότι οι λαϊκοί δεν έχουν δικαίωμα να κοινωνούν του Αίματος του Κυρίου, στερώντας τους έτσι στην πραγματικότητα τη Θεία Κοινωνία. Επίσης δεν κοινωνούν τα παιδιά παρά μόνο μετά από κάποια ηλικία (πρώτη κοινωνία), επειδή λέει δεν κατανοούν το Μυστήριο σε μικρότερη ηλικία, λες κι η Θεία Χάρις απαιτεί την κατανόηση του ανθρώπου για να ενεργήσει, ή είναι δυνατή η κατανόηση του τρόπου ενέργειας της Θείας Χάριτος έστω κι απ´τους ενήλικους.
Οι Προτεστάντες κι οι Διαμαρτυρόμενοι (υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις ομολογίες) σε γενικές γραμμές πιστεύουν ότι η Θεία Ευχαριστία τελείται μόνο εις ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου, κι ότι δεν γίνεται μετουσίωση του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά η κοινωνία γίνεται με διάφορους τρόπους ανάλογα με την ομολογία.
Επομένως στην πραγματικότητα η κοινωνία των ετερόδοξων πέραν των άλλων εκκλησιαστικων προβλημάτων, δεν είναι Θεία Κοινωνία κατά την Ορθόδοξη αντίληψη, κι έτσι δεν ωφελεί σε τίποτα η συμμετοχή ενός Ορθόδοξου σ´αυτή. Εκτός απ´αυτό, όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω η "συνκοινωνία" ενός Ορθόδοξου με αιρετικούς, όπως λένε οι Πατέρες τις Εκκλησίας, θεωρείται ως οικειοθελής να συμμετοχή στην αίρεση αυτή.
Ούτε όμως και τον ετερόδοξο η Ορθόδοξη Θεία Κοινωνία τον ωφελεί, όχι γιατί δεν μεταδίδει την Θεία Χάρι δια της Κοινωνίας του ανθρώπου με τον ίδιο τον Κύριο, αλλά γιατί ο ετερόδοξος, λόγω των εσφαλμένων αντιλήψεών του για το τι είναι η Θεία Κοινωνία (κι όχι μόνο), δεν είναι ο ίδιος προετοιμασμένος για να δεχθεί την Κοινωνία με τον Κύριο και να μπορέσει να την αξιοποιήσει πνευματικά.
Πέραν της μη εγκυρότητας του Μυστηρίου, που τελείται σε μη καθαγιασμένο χώρο κι από άνθρωπο που δεν είναι χειροτονημένος κανονικά ιερέας, υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον τρόπο που ερμηνεύουν και τελούν το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας οι ετερόδοξοι.
Συγκεκριμένα οι ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν μεν στην δια του Αγίου Πνεύματος μετατροπή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά θεωρούν ότι οι λαϊκοί δεν έχουν δικαίωμα να κοινωνούν του Αίματος του Κυρίου, στερώντας τους έτσι στην πραγματικότητα τη Θεία Κοινωνία. Επίσης δεν κοινωνούν τα παιδιά παρά μόνο μετά από κάποια ηλικία (πρώτη κοινωνία), επειδή λέει δεν κατανοούν το Μυστήριο σε μικρότερη ηλικία, λες κι η Θεία Χάρις απαιτεί την κατανόηση του ανθρώπου για να ενεργήσει, ή είναι δυνατή η κατανόηση του τρόπου ενέργειας της Θείας Χάριτος έστω κι απ´τους ενήλικους.
Οι Προτεστάντες κι οι Διαμαρτυρόμενοι (υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις ομολογίες) σε γενικές γραμμές πιστεύουν ότι η Θεία Ευχαριστία τελείται μόνο εις ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου, κι ότι δεν γίνεται μετουσίωση του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά η κοινωνία γίνεται με διάφορους τρόπους ανάλογα με την ομολογία.
Επομένως στην πραγματικότητα η κοινωνία των ετερόδοξων πέραν των άλλων εκκλησιαστικων προβλημάτων, δεν είναι Θεία Κοινωνία κατά την Ορθόδοξη αντίληψη, κι έτσι δεν ωφελεί σε τίποτα η συμμετοχή ενός Ορθόδοξου σ´αυτή. Εκτός απ´αυτό, όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω η "συνκοινωνία" ενός Ορθόδοξου με αιρετικούς, όπως λένε οι Πατέρες τις Εκκλησίας, θεωρείται ως οικειοθελής να συμμετοχή στην αίρεση αυτή.
Ούτε όμως και τον ετερόδοξο η Ορθόδοξη Θεία Κοινωνία τον ωφελεί, όχι γιατί δεν μεταδίδει την Θεία Χάρι δια της Κοινωνίας του ανθρώπου με τον ίδιο τον Κύριο, αλλά γιατί ο ετερόδοξος, λόγω των εσφαλμένων αντιλήψεών του για το τι είναι η Θεία Κοινωνία (κι όχι μόνο), δεν είναι ο ίδιος προετοιμασμένος για να δεχθεί την Κοινωνία με τον Κύριο και να μπορέσει να την αξιοποιήσει πνευματικά.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
Κάνω μία προσπάθεια για την ερμηνεία τής Θείας Λειτουργίας όσο μπορώ κατά την δύναμη μου. Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί και δίδονται, άλλά επειδή πάντα κάτι λίπη κάνω αυτήν την προσπάθεια, να δώσω χονδρικά άλλά ουσιώδη στοιχεία πώς πρέπει να στεκόμαστε κατά την Θεία Λειτουργία, και να παίρνουμε και εμείς μέρος και να λαμβάνουμε την Χάριν,καί να μην στεκόμαστε σαν ένα ξένο σώμα σαν από συνήθεια μέσα στην Εκκλησία μόνο και μόνο ότι είναι Κυριακή και πρέπει να πάω στην Εκκλησία. Πρώτον και σπουδαίο είναι για τον κάθε έναν, αφού μπει στην Εκκλησία και πάρει την θέση του δεν πρέπει να μιλάει .Οταν εισερχόμεθα στον Ναόν λέει ο ιερός Χρυσόστομος εισερχόμεθα στα ανάκτορα των Ουρανών περπατούμε σε τόπο πού αστράφτει από φώς. Όλοι ή Αγία Τριάδα είναι παρών με μυριάδες Αγγέλων φτάνει να ξέρουμε ότι τά μύρια είναι δέκα χιλιάδες. Εδώ όμως λέει για μυριάδες. Για να μην πω πολλά ότι δεν μιλούν στην Εκκλησία λέω τούτο μόνο. Ο φτωχούλης μας ο Κωσμάς ο Αιτωλός λέει, αυτός πού μιλάει βάζει αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του.
Αρχινώντας την Θ.Λειτουργία από την Είσοδο τού Ευαγγελίου συμβολίζει τον ερχομό τού Χριστού στον κόσμο, και το όνομα Αυτού Εμμανουήλ μέθ,υμών ο Θεός. Ο τρόπος πού κρατεί ο ιερέας το Ευαγγέλιο κατά την Είσοδο, το κρατά μπροστά από το πρόσωπο του το οποίον το καλύπτει τελείως και αφήνει μόνον μία χαραμάδα να βλέπει μόνον τά πόδια του να περπατάει. Αυτό συμβολίζει ότι ό Χριστός όταν ήρθε στον κόσμο επισκίασε κάθε σοφία, γνώση και θεούς "τών ειδώλων" καί αυτήν ακόμη την Α. Γραφή. Γι αυτό κατά ανάλογη στάση αφού δεχόμαστε τον Χριστό με σκυμμένο κεφάλι, χάρη ευλαβείας κάνουμε και την ανάλογη ευχή μέσα μας, λέγοντας.Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ή ότι άλλο επιθυμεί η ψυχή σου. Οι ψάλτες ψάλουν αντιφωνηκά πότε ο ένας και πότε ο άλλος για να σπάει η μονοτονία ενός μόνον ψάλτη όσο και καλά να ψάλει.Kaτά την Μικρά Είσοδο μπροστά προχωρούν τά παιδιά με αναμμένες λαμπάδες . Αυτό συμβολίζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο πού ήρθε πιο μπροστά από τον Χριστό για να μάς τον δήξει. Ιδού ο Αμνός τού Θεού. Μία άλλη ερμηνεία είναι ότι ο Χριστός είναι η Σοφία τού Θεού στον κόσμο, και το Φώς τού κόσμου. Όποια ερμηνεία να πάρεις ή και τής δύο είναι ωραίες. Πριν την ανάγνωσιν τού Απόστολου ο Ιερέας μεγαλοφώνος θα πεί το Δύναμης, και ψάλλετε πολύ μελωδικά ο Τρισάγιος ύμνος, το ’γιος ο Θεός κ.τ.λ. Το Δύναμης συμβολίζει το θαύμα πού έγινε το 450 στην Κωνσταντινούπολη και έχει ως εξής. Την χρονολογία αυτή καί επί 4 μήνες όλη η γή κουνιόταν από σεισμούς, καί ο κόσμος από φόβο δέν κοιμόταν στά σπίτια τους, αλλά έξω στά πάρκα μέσα σέ σκηνές, όπως πρίν στήν Καλαμάτα, αλλά ποτέ δέν έπαψαν νά προσεύχονται στόν Θεό.Καί ξαφνικά ένα σύννεφο άρπαξε ένα παιδί καί τό πήγε μέχρι τόν ουρανό καί εκεί εδιδάχθει από τούς Αγγέλους πώς να ψάλετε το ’γιος ο θεός, καί γιαυτό ψάλετε τόσο μελωδικά από τούς ψάλτες χωρίς τεμπελιά. Επιστρέφοντας το παιδί κάτω στήν γή ψέλνοντας με τούς Αγγέλους το ’γιος ο Θεός άρχισε και ο λαός να ψάλει μαζί, καί αυτμάτος σταμάτησαν οί σεισμοί. Μέ διαταγή της βασίλισσας Πουλχερίας πού δόθηκε, να ψάλεται
ελληνικά όπως έγινε το θαύμα, σε όλες τής Εκκλησίες σέ όλα τα μεροι.Καί στούς παπικούς να βρεθείς ψάλετε Ελληνικά εάν δεν το άλλαξαν Κατά την ώρα αυτή προσπαθώ νοερός να βρίσκομε εκεί, και σε κάθε άλλη περίπτωση κάνω το ίδιο. Το μέρος πού έγινε αυτό το θαύμα ονομάστηκε ψομαθιά ή κάπως έτσι.Αμέσως διαβάζεται ο Απόστολος καί εν συνεχεία το Ευαγγέλιο. Μετά το Εύαγγελιο ο Ιερέας θα αρχίσει να θυμιάζει εντατικά λέγοντας το Ανάστασιν Χριστού θεασάμενον τήν Κυριακή, ή Δεύτε προσκυνήσουμε καθημερινός και τον 50 ψαλμό. Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη στιγμή, γιατί αυτό συμβολίζει ότι ο Ιρέας επικαλείται το ’γιο Πνεύμα να έρθει να μας φωτίσει, να μας βοηθήσει να κάνουμε με τον ιερέα την αναίμακτο Θυσία. Καί τότε γίνεται ή Είσοδο τών Τημίων Δώρων ,βγαίνοντας ο Ιερέας από τήν βόρια πύλη δια μέσου του κεντρικού διαδρόμου έρχεται και τοποθετεί τα Δώρα ταύτα επάνω στήν Αγία Τράπεζα - Θυσιαστήριο Αφιέρωμα----για να αγιαστούν. Ο Ν. Καβάσιλας λέει. Οι δε πιστοί ψάλουν και πέφτουν κάτω εμπρός στόν Ιερέα με μεγάλο σεβασμό και ευλάβειαν, και παρακαλούν να τους μνημονεύσει στην προσφορά των Τιμίων Δώρων. Διότι δεν υπάρχει άλλος δυνατότερος τρόπος Ικεσίας που να δίνει βέβαιες ελπίδες από την φρικτή αυτή Θυσία.Η Είσοδος αυτή συμβολίζει την διαδρομή μεατά την έγερση του Λαζάρου από την Βιθυνία στην Ιερουσαλήμ, μία διαδρομή περί μία ή δύο ώρες. Ο Χριστός καθήμενος επάνω στον θρόνο λόγο Ταπεινώσεως, γιατί οι βασιλείς πήγαιναν με ωραία άλογα μπαίνει στην αγία πόλη. Ο Ιερέας αυτήν την στιγμή συμβολίζει τον όνο ή το πουλάρι που κάθισε ο Χριστός, το οποίο συμβολίζεται με το μεγάλο μανδήλι που έχει στους ώμους του. Και ακούμε μεγαλοφώνος . Τας Θύρας Τας Θύρας εν Σοφία πρόσκωμεν. Και απαγγέλωμεν το Σύμβολο της πίστεως μας. Αυτό καθιερώθηκε από τον Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο (511-518)να ψάλετε σε κάθε Λειτουργία για τυχόν ετεροδόξους που ήθελαν να μπουν στην Εκκλησία, γιαυτό και λέει Τας Θύρας, γιατί πρόσεχαν στις πόρτες οι διάκονοι να μην μπουν μέσα οι αιρετικοί. Και τότε εκφώνως ακούμε. Λάβετε Φάγετε κ.τ.λ. Αυτός ακριβός απαράλλακτος είναι ο Μυστικός Δείπνος. Έστω νοερός μπορείς να πάρεις και εσύ μέρος στον Μυστικό Δείπνο και να δεχτείς την ταπεινότητα του Χριστού να σου πλύνει και εσένα τα πόδια. Δακρύζεις αληθινά όταν μπορεί να τα καταλάβεις, και να ιδείς όσο Ύψος είχε τόσο χαμηλά έπεσε. Όταν γεννιόμαστε εμείς με όλες τις φροντίδες των γιατρών στα πούπουλα Αυτός γεννήθηκε μέσα στον στάβλο. Η Θ. Λειτουργία είναι το Μυστήριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού. Είμαστε παρόντες στον Γολγοθά, κοντά στον Σταυρό του Κυρίου. ’ραγε όμως στεκόμαστε με το μέρος των μαθητών του Χριστού ή με το μέρος των σταυρωτών Του; Διότι όταν την ώρα πού ο Χριστός θυσιάζεται για την σωτηρία μας εμείς φωνασκούμε ή ασχολούμεθα με μέριμνες βιοτικές ή σκεπτόμαστε πράγματα γήινα τότε βρισκόμαστε στο μέρος των υβριστών και των σταυρωτών του Κυρίου. Δεν είμαστε κοντά στην Παναγία και τον αγαπημένο μαθητή, αλλά κοντά στους Ρωμαίους στρατιώτες που εμπαίζουν τον Κύριο, κοντά στους Εβραίους που τον φτύνουν και τον ειρωνεύονται. Και βέβαια δεν θέλουμε να μοιάσουμε μα αυτούς. Εγώ θα προσπαθήσω να συμμορφωθώ τώρα που έμαθα κάποια κριμένα Θεού Μυστικά. Μία από της μεγαλύτερες στιγμές είναι κατά την ώρα που βγαίνει ο δίσκος με το τραγούδι της φωνής της δραχμής καθώς πέφτει στο καλαθάκι, ντρίνκ, ντρίνκ Δεν απαγορεύεται από την Γραφή αλλά είναι σε ακατάλληλη ώρα. Κλίνει η ωραία πύλη και ο Ιερέας γονατιστός λέει της πιο ωραίες προσευχές. Τα Σα Εκ Των Σων Σοι Προσφέροντες κατά πάντα και δια πάντα. Οι ψάλτες πολύ μελωδικά ψάλουν το Σε υμνούμε. Ιερέας. Έτι προσφέρομεν σοι την λογικήν. Ταύτην και αναίμακτον λατρείαν και παρακαλούμεν σε και δεόμεθα, και ικετεύομεν κατάπεμψον το πνεύμα σου το Άγιον εφ' ημάς και τα προκείμενα δώρα ταύτα . Ευλόγησον, δέσποτα τον ’γιον ’ρτον. Και ποίησον τον με ’ρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου. Το δε εν τω ποτηρίω τούτω Τίμιον Αίμα του Χριστού σου. Μεταβάλω τω πνεύματι σου τω ’γιο. Αμήν Αμήν Αμήν. Ώστε γενέσθαι τοις μεταλαμβάνουσιν εις νηψιν ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών, εις κοινωνίαν του Αγίου πνεύματος εις βασιλείας ουρανών κ.τ.λ. Τι ’για λόγια, τι γέμισμα καρδιάς, τι αγαλλίαση, όταν προσπαθήσουμε να συνταυτισθούμε με τη την Θ.Λειτουργία μας. Δεν υπάρχει άλλη θρησκεία τέτοια και ας λένε ότι θέλουν αυτοί που τα λένε, κάποιος άλλος τους οδηγεί να τα πούνε. Ξέρεται ότι αυτήν την επίκληση στην Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας το 1439 απέτισε ο πάπας από τους δικούς μας, αφού είχαν κάνει πολλές υποχωρήσεις να δεχτούν να καταργηθεί από τους Ιερείς μας η επίκληση αυτή; Τι δαιμονική απαίτηση. Αυτή η Θ.Λειτουργία που κάνουμε εμείς οι ορθόδοξοι, γιατί είναι και άλλες, είναι του Ιωάννη Χρυσοστόμου. Με την βοήθεια και την έμπνευση του Αποστόλου Παύλου που του ερμήνευε μυστικά στο αυτί έγραψε την Θ.Λειτουργία. Ξέρεται αν και έχουν περάσει 1600 χρόνια ότι το δεξί του αυτί από την μεριά που του μίλαγε ο Απόστολος διατηρείται ακόμη ολόκληρο πάνω στο σκελετωμένο σώμα του; Όσοι είχαν την καλή τύχη και πέρασαν από το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στο ’γιο Όρος θα το είδαν. Ω Αγία Ορθοδοξία πόσο σε αγαπώ. Γυρίζω πίσω την ώρα του δίσκου. Αυτήν την στιγμή κλίνει η Ωραία Πύλη που σημαίνει ότι ο Χριστός αφού τον έβαλαν στον τάφο έκλεισαν τον τάφο με μια πολύ βαριά πέτρα. Κλείσιμο Ωραίας Πύλης - κλείσιμο Τάφου με την πέτρα. Είμαστε ακριβός στο Ματθαίου ΚΖ-61 Και απέναντι του τάφου στέκονται η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία (Παναγία) Και τι κάνουν εκεί; Καθόλου δύσκολο να καταλάβεις τι κάνουν εκεί. Κλαίνε απαρηγόρητα. Προσπάθησε νοερός να βρεθείς κοντά τους να της παρηγορήσεις. Πες λόγια παρηγοριάς .Όλοι την εγκατέλειψαν για δεύτερη φορά οι μαθητές . Μία την ώρα της δίκης του Κυρίου και τώρα. Είναι μόνες δύο ανήμπορες γυναίκες και σε λίγο θα νυχτώσει. Ώ ’γιες γυναίκες του Θεού πανάγιες. Δεν είχε άδικο ο ’γιος Γρηγόριος όταν λέει ότι η χριστιανοσύνη είναι θρησκεία των γυναικών γιατί άντεξαν περισσότερο στους διωγμούς και αλλού λέει. Ώ γυναικεία φύσις που δεν διαφέρεις από τον άνδρα παρά μόνο στο σώμα, αλλά όχι στην καρδιά. Και αυτό το ωραίο που αξίζει βραβείο ΝΟΜΠΕΛ Οι άνδρες με περισσότερο εγωισμό, αρέσκονται να λένε ότι είναι η κεφαλή του σπιτιού Εάν ο άνδρας είναι κεφαλή, η γυναίκα είναι η καρδιά. Μπορεί να λήψη η καρδιά από το σώμα.; Και όταν ο άνδρας ανεβαίνει, τη σκάλα της επιτυχίας την κρατάει η γυναίκα.; Κοριτσάκια μικρά νίκησαν αυτοκράτορες όταν δικαζόντουσαν αρνούμενα να αρνηθούν την πίστη τους προτιμώντας να παλέψουν με τα θηρία. Διαβάστε Αγία Σοφία και οι τρείς θυγατέρες αυτής. Κοιτάτε μέσα στους ναούς δέκα γυναίκες δύο άνδρες. Κάτι απαραίτητο. Όλη αυτήν την ώρα που είναι οι γυναίκες εκεί στον τάφο εμείς στεκόμαστε όρθιοι. Είναι η πιο σπουδαία μου στιγμή. Και όμως αυτήν την ώρα όλοι κάθονται και κουβεντιάζουν. Σε λίγο ανοίγει η ωραία πύλη, ίσον φεύγει η πέτρα από τον Τάφο. Αυτή είναι η Ανάστασης του Κυρίου. Όρθιοι χωρίς μηλιά ευχόμενοι μέσα από την καρδιά---Χριστός Ανέστη. Αρχινάει η Αγία Κοινωνία. Από την στιγμή που αρχινάει η Θ.Λειτουργία κέντρο είναι να φθάσουμε στην Αγία Κοινωνία, και να είμαστε όρθιοι. Αλλιώς μοιάζουμε σαν αυτόν που άρμεγε την αγελάδα και αφού γέμισε ο κουβάς έδωσε μια στον κουβά και έχυσε το γάλα. Και μαζί με τους ψάλτες να ψάλουμε και εμείς Μνήσθητη μου Κύριε εν τη Βασιλεία σου. Αυτός δεν είναι ο πόθος μας; Και φθάνουμε στην προσευχή της Κυριακής = Πάτερ υμών, το οποίο συναντάμε μέσα στις Εκκλησίες μας κατά τους χρόνους 344-επί Κύριλλου Ιεροσολύμων. Εμείς οι Ορθόδοξοι συναθροιζόμαστε στην Θ.Λειτουργία σαν στρατός για να πολιορκήσουμε τον Θεό με τις προσευχές μας. ΟΙ παπικοί κατεβάζουν τον Ουρανό στην γη. Εμείς οι Ορθόδοξοι ανεβάζουμε την γη στον Ουρανό. Η μελέτη της Γραφής και η Θ.Λειτοτργία είναι ένα χρυσωρυχείο που δεν στερεύει ποτέ. Μια σχολή από όπου δεν αποφοιτά ποτέ κανείς. Ένας ωκεανός που δεν εξαντλείται. Μία τροφή που χορταίνει αλλά δεν φέρνει κορεσμό. Ένα νερό που ξεδιψά αλλά γίνεται όλο ένα πιο λαχταριστό πιο ποθητό πιο αναγκαίο. Μόνος μου μονολογώ και λέω ότι ο Θεός μας έχει βάλει μια μαγνητική δύναμη μια ακατανόητο έλξη προς Αυτόν, και επιβαιώνεται ακόμη καλύτερα όταν βλέπεις κάθε Κυριακή στις Εκκλησίες όπου είναι γεμάτες είτε αυτοί πιστεύουν λίγο η πολύ. Εάν υποθέσουμε ότι άκουγες ένα από τα πιο αγαπημένα σου τραγούδια της νεότις σου, πόσο θα το ανεχόσουνα πριν το βαρεθείς. Πως γίνεται να ακούμε για χρόνια την ίδια Θ.Λειτουργία χωρίς να την βαρεθούμε, αλλά και ούτε να πούμε ότι την μάθαμε από μνήμη όλη. Πάρτε τον πιο παλιό Ιερέα ή ψάλτη και αφαιρέσετε του τα βιβλία από μπροστά του θα ιδείς ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει με την πρέπουσα σειρά Εγώ ο πολύξερος που της περισσότερες φορές δεν ξέρω τι θα πούμε μετά από την μία πράξη έως την άλλη. Δεν είναι από τα Μυστήρια του Θεού όλα αυτά; Δεν είναι η Μυστηριακή ένωση με τον Θεό; Τότε τι είναι; Μνήσθητη μου εν τη Βασιλεία Σου. Αμήν
TEΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
HARRYS
Κάνω μία προσπάθεια για την ερμηνεία τής Θείας Λειτουργίας όσο μπορώ κατά την δύναμη μου. Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί και δίδονται, άλλά επειδή πάντα κάτι λίπη κάνω αυτήν την προσπάθεια, να δώσω χονδρικά άλλά ουσιώδη στοιχεία πώς πρέπει να στεκόμαστε κατά την Θεία Λειτουργία, και να παίρνουμε και εμείς μέρος και να λαμβάνουμε την Χάριν,καί να μην στεκόμαστε σαν ένα ξένο σώμα σαν από συνήθεια μέσα στην Εκκλησία μόνο και μόνο ότι είναι Κυριακή και πρέπει να πάω στην Εκκλησία. Πρώτον και σπουδαίο είναι για τον κάθε έναν, αφού μπει στην Εκκλησία και πάρει την θέση του δεν πρέπει να μιλάει .Οταν εισερχόμεθα στον Ναόν λέει ο ιερός Χρυσόστομος εισερχόμεθα στα ανάκτορα των Ουρανών περπατούμε σε τόπο πού αστράφτει από φώς. Όλοι ή Αγία Τριάδα είναι παρών με μυριάδες Αγγέλων φτάνει να ξέρουμε ότι τά μύρια είναι δέκα χιλιάδες. Εδώ όμως λέει για μυριάδες. Για να μην πω πολλά ότι δεν μιλούν στην Εκκλησία λέω τούτο μόνο. Ο φτωχούλης μας ο Κωσμάς ο Αιτωλός λέει, αυτός πού μιλάει βάζει αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του.
Αρχινώντας την Θ.Λειτουργία από την Είσοδο τού Ευαγγελίου συμβολίζει τον ερχομό τού Χριστού στον κόσμο, και το όνομα Αυτού Εμμανουήλ μέθ,υμών ο Θεός. Ο τρόπος πού κρατεί ο ιερέας το Ευαγγέλιο κατά την Είσοδο, το κρατά μπροστά από το πρόσωπο του το οποίον το καλύπτει τελείως και αφήνει μόνον μία χαραμάδα να βλέπει μόνον τά πόδια του να περπατάει. Αυτό συμβολίζει ότι ό Χριστός όταν ήρθε στον κόσμο επισκίασε κάθε σοφία, γνώση και θεούς "τών ειδώλων" καί αυτήν ακόμη την Α. Γραφή. Γι αυτό κατά ανάλογη στάση αφού δεχόμαστε τον Χριστό με σκυμμένο κεφάλι, χάρη ευλαβείας κάνουμε και την ανάλογη ευχή μέσα μας, λέγοντας.Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ή ότι άλλο επιθυμεί η ψυχή σου. Οι ψάλτες ψάλουν αντιφωνηκά πότε ο ένας και πότε ο άλλος για να σπάει η μονοτονία ενός μόνον ψάλτη όσο και καλά να ψάλει.Kaτά την Μικρά Είσοδο μπροστά προχωρούν τά παιδιά με αναμμένες λαμπάδες . Αυτό συμβολίζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο πού ήρθε πιο μπροστά από τον Χριστό για να μάς τον δήξει. Ιδού ο Αμνός τού Θεού. Μία άλλη ερμηνεία είναι ότι ο Χριστός είναι η Σοφία τού Θεού στον κόσμο, και το Φώς τού κόσμου. Όποια ερμηνεία να πάρεις ή και τής δύο είναι ωραίες. Πριν την ανάγνωσιν τού Απόστολου ο Ιερέας μεγαλοφώνος θα πεί το Δύναμης, και ψάλλετε πολύ μελωδικά ο Τρισάγιος ύμνος, το ’γιος ο Θεός κ.τ.λ. Το Δύναμης συμβολίζει το θαύμα πού έγινε το 450 στην Κωνσταντινούπολη και έχει ως εξής. Την χρονολογία αυτή καί επί 4 μήνες όλη η γή κουνιόταν από σεισμούς, καί ο κόσμος από φόβο δέν κοιμόταν στά σπίτια τους, αλλά έξω στά πάρκα μέσα σέ σκηνές, όπως πρίν στήν Καλαμάτα, αλλά ποτέ δέν έπαψαν νά προσεύχονται στόν Θεό.Καί ξαφνικά ένα σύννεφο άρπαξε ένα παιδί καί τό πήγε μέχρι τόν ουρανό καί εκεί εδιδάχθει από τούς Αγγέλους πώς να ψάλετε το ’γιος ο θεός, καί γιαυτό ψάλετε τόσο μελωδικά από τούς ψάλτες χωρίς τεμπελιά. Επιστρέφοντας το παιδί κάτω στήν γή ψέλνοντας με τούς Αγγέλους το ’γιος ο Θεός άρχισε και ο λαός να ψάλει μαζί, καί αυτμάτος σταμάτησαν οί σεισμοί. Μέ διαταγή της βασίλισσας Πουλχερίας πού δόθηκε, να ψάλεται
ελληνικά όπως έγινε το θαύμα, σε όλες τής Εκκλησίες σέ όλα τα μεροι.Καί στούς παπικούς να βρεθείς ψάλετε Ελληνικά εάν δεν το άλλαξαν Κατά την ώρα αυτή προσπαθώ νοερός να βρίσκομε εκεί, και σε κάθε άλλη περίπτωση κάνω το ίδιο. Το μέρος πού έγινε αυτό το θαύμα ονομάστηκε ψομαθιά ή κάπως έτσι.Αμέσως διαβάζεται ο Απόστολος καί εν συνεχεία το Ευαγγέλιο. Μετά το Εύαγγελιο ο Ιερέας θα αρχίσει να θυμιάζει εντατικά λέγοντας το Ανάστασιν Χριστού θεασάμενον τήν Κυριακή, ή Δεύτε προσκυνήσουμε καθημερινός και τον 50 ψαλμό. Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη στιγμή, γιατί αυτό συμβολίζει ότι ο Ιρέας επικαλείται το ’γιο Πνεύμα να έρθει να μας φωτίσει, να μας βοηθήσει να κάνουμε με τον ιερέα την αναίμακτο Θυσία. Καί τότε γίνεται ή Είσοδο τών Τημίων Δώρων ,βγαίνοντας ο Ιερέας από τήν βόρια πύλη δια μέσου του κεντρικού διαδρόμου έρχεται και τοποθετεί τα Δώρα ταύτα επάνω στήν Αγία Τράπεζα - Θυσιαστήριο Αφιέρωμα----για να αγιαστούν. Ο Ν. Καβάσιλας λέει. Οι δε πιστοί ψάλουν και πέφτουν κάτω εμπρός στόν Ιερέα με μεγάλο σεβασμό και ευλάβειαν, και παρακαλούν να τους μνημονεύσει στην προσφορά των Τιμίων Δώρων. Διότι δεν υπάρχει άλλος δυνατότερος τρόπος Ικεσίας που να δίνει βέβαιες ελπίδες από την φρικτή αυτή Θυσία.Η Είσοδος αυτή συμβολίζει την διαδρομή μεατά την έγερση του Λαζάρου από την Βιθυνία στην Ιερουσαλήμ, μία διαδρομή περί μία ή δύο ώρες. Ο Χριστός καθήμενος επάνω στον θρόνο λόγο Ταπεινώσεως, γιατί οι βασιλείς πήγαιναν με ωραία άλογα μπαίνει στην αγία πόλη. Ο Ιερέας αυτήν την στιγμή συμβολίζει τον όνο ή το πουλάρι που κάθισε ο Χριστός, το οποίο συμβολίζεται με το μεγάλο μανδήλι που έχει στους ώμους του. Και ακούμε μεγαλοφώνος . Τας Θύρας Τας Θύρας εν Σοφία πρόσκωμεν. Και απαγγέλωμεν το Σύμβολο της πίστεως μας. Αυτό καθιερώθηκε από τον Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο (511-518)να ψάλετε σε κάθε Λειτουργία για τυχόν ετεροδόξους που ήθελαν να μπουν στην Εκκλησία, γιαυτό και λέει Τας Θύρας, γιατί πρόσεχαν στις πόρτες οι διάκονοι να μην μπουν μέσα οι αιρετικοί. Και τότε εκφώνως ακούμε. Λάβετε Φάγετε κ.τ.λ. Αυτός ακριβός απαράλλακτος είναι ο Μυστικός Δείπνος. Έστω νοερός μπορείς να πάρεις και εσύ μέρος στον Μυστικό Δείπνο και να δεχτείς την ταπεινότητα του Χριστού να σου πλύνει και εσένα τα πόδια. Δακρύζεις αληθινά όταν μπορεί να τα καταλάβεις, και να ιδείς όσο Ύψος είχε τόσο χαμηλά έπεσε. Όταν γεννιόμαστε εμείς με όλες τις φροντίδες των γιατρών στα πούπουλα Αυτός γεννήθηκε μέσα στον στάβλο. Η Θ. Λειτουργία είναι το Μυστήριο του Σταυρικού θανάτου του Χριστού. Είμαστε παρόντες στον Γολγοθά, κοντά στον Σταυρό του Κυρίου. ’ραγε όμως στεκόμαστε με το μέρος των μαθητών του Χριστού ή με το μέρος των σταυρωτών Του; Διότι όταν την ώρα πού ο Χριστός θυσιάζεται για την σωτηρία μας εμείς φωνασκούμε ή ασχολούμεθα με μέριμνες βιοτικές ή σκεπτόμαστε πράγματα γήινα τότε βρισκόμαστε στο μέρος των υβριστών και των σταυρωτών του Κυρίου. Δεν είμαστε κοντά στην Παναγία και τον αγαπημένο μαθητή, αλλά κοντά στους Ρωμαίους στρατιώτες που εμπαίζουν τον Κύριο, κοντά στους Εβραίους που τον φτύνουν και τον ειρωνεύονται. Και βέβαια δεν θέλουμε να μοιάσουμε μα αυτούς. Εγώ θα προσπαθήσω να συμμορφωθώ τώρα που έμαθα κάποια κριμένα Θεού Μυστικά. Μία από της μεγαλύτερες στιγμές είναι κατά την ώρα που βγαίνει ο δίσκος με το τραγούδι της φωνής της δραχμής καθώς πέφτει στο καλαθάκι, ντρίνκ, ντρίνκ Δεν απαγορεύεται από την Γραφή αλλά είναι σε ακατάλληλη ώρα. Κλίνει η ωραία πύλη και ο Ιερέας γονατιστός λέει της πιο ωραίες προσευχές. Τα Σα Εκ Των Σων Σοι Προσφέροντες κατά πάντα και δια πάντα. Οι ψάλτες πολύ μελωδικά ψάλουν το Σε υμνούμε. Ιερέας. Έτι προσφέρομεν σοι την λογικήν. Ταύτην και αναίμακτον λατρείαν και παρακαλούμεν σε και δεόμεθα, και ικετεύομεν κατάπεμψον το πνεύμα σου το Άγιον εφ' ημάς και τα προκείμενα δώρα ταύτα . Ευλόγησον, δέσποτα τον ’γιον ’ρτον. Και ποίησον τον με ’ρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου. Το δε εν τω ποτηρίω τούτω Τίμιον Αίμα του Χριστού σου. Μεταβάλω τω πνεύματι σου τω ’γιο. Αμήν Αμήν Αμήν. Ώστε γενέσθαι τοις μεταλαμβάνουσιν εις νηψιν ψυχής, εις άφεσιν αμαρτιών, εις κοινωνίαν του Αγίου πνεύματος εις βασιλείας ουρανών κ.τ.λ. Τι ’για λόγια, τι γέμισμα καρδιάς, τι αγαλλίαση, όταν προσπαθήσουμε να συνταυτισθούμε με τη την Θ.Λειτουργία μας. Δεν υπάρχει άλλη θρησκεία τέτοια και ας λένε ότι θέλουν αυτοί που τα λένε, κάποιος άλλος τους οδηγεί να τα πούνε. Ξέρεται ότι αυτήν την επίκληση στην Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας το 1439 απέτισε ο πάπας από τους δικούς μας, αφού είχαν κάνει πολλές υποχωρήσεις να δεχτούν να καταργηθεί από τους Ιερείς μας η επίκληση αυτή; Τι δαιμονική απαίτηση. Αυτή η Θ.Λειτουργία που κάνουμε εμείς οι ορθόδοξοι, γιατί είναι και άλλες, είναι του Ιωάννη Χρυσοστόμου. Με την βοήθεια και την έμπνευση του Αποστόλου Παύλου που του ερμήνευε μυστικά στο αυτί έγραψε την Θ.Λειτουργία. Ξέρεται αν και έχουν περάσει 1600 χρόνια ότι το δεξί του αυτί από την μεριά που του μίλαγε ο Απόστολος διατηρείται ακόμη ολόκληρο πάνω στο σκελετωμένο σώμα του; Όσοι είχαν την καλή τύχη και πέρασαν από το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στο ’γιο Όρος θα το είδαν. Ω Αγία Ορθοδοξία πόσο σε αγαπώ. Γυρίζω πίσω την ώρα του δίσκου. Αυτήν την στιγμή κλίνει η Ωραία Πύλη που σημαίνει ότι ο Χριστός αφού τον έβαλαν στον τάφο έκλεισαν τον τάφο με μια πολύ βαριά πέτρα. Κλείσιμο Ωραίας Πύλης - κλείσιμο Τάφου με την πέτρα. Είμαστε ακριβός στο Ματθαίου ΚΖ-61 Και απέναντι του τάφου στέκονται η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία (Παναγία) Και τι κάνουν εκεί; Καθόλου δύσκολο να καταλάβεις τι κάνουν εκεί. Κλαίνε απαρηγόρητα. Προσπάθησε νοερός να βρεθείς κοντά τους να της παρηγορήσεις. Πες λόγια παρηγοριάς .Όλοι την εγκατέλειψαν για δεύτερη φορά οι μαθητές . Μία την ώρα της δίκης του Κυρίου και τώρα. Είναι μόνες δύο ανήμπορες γυναίκες και σε λίγο θα νυχτώσει. Ώ ’γιες γυναίκες του Θεού πανάγιες. Δεν είχε άδικο ο ’γιος Γρηγόριος όταν λέει ότι η χριστιανοσύνη είναι θρησκεία των γυναικών γιατί άντεξαν περισσότερο στους διωγμούς και αλλού λέει. Ώ γυναικεία φύσις που δεν διαφέρεις από τον άνδρα παρά μόνο στο σώμα, αλλά όχι στην καρδιά. Και αυτό το ωραίο που αξίζει βραβείο ΝΟΜΠΕΛ Οι άνδρες με περισσότερο εγωισμό, αρέσκονται να λένε ότι είναι η κεφαλή του σπιτιού Εάν ο άνδρας είναι κεφαλή, η γυναίκα είναι η καρδιά. Μπορεί να λήψη η καρδιά από το σώμα.; Και όταν ο άνδρας ανεβαίνει, τη σκάλα της επιτυχίας την κρατάει η γυναίκα.; Κοριτσάκια μικρά νίκησαν αυτοκράτορες όταν δικαζόντουσαν αρνούμενα να αρνηθούν την πίστη τους προτιμώντας να παλέψουν με τα θηρία. Διαβάστε Αγία Σοφία και οι τρείς θυγατέρες αυτής. Κοιτάτε μέσα στους ναούς δέκα γυναίκες δύο άνδρες. Κάτι απαραίτητο. Όλη αυτήν την ώρα που είναι οι γυναίκες εκεί στον τάφο εμείς στεκόμαστε όρθιοι. Είναι η πιο σπουδαία μου στιγμή. Και όμως αυτήν την ώρα όλοι κάθονται και κουβεντιάζουν. Σε λίγο ανοίγει η ωραία πύλη, ίσον φεύγει η πέτρα από τον Τάφο. Αυτή είναι η Ανάστασης του Κυρίου. Όρθιοι χωρίς μηλιά ευχόμενοι μέσα από την καρδιά---Χριστός Ανέστη. Αρχινάει η Αγία Κοινωνία. Από την στιγμή που αρχινάει η Θ.Λειτουργία κέντρο είναι να φθάσουμε στην Αγία Κοινωνία, και να είμαστε όρθιοι. Αλλιώς μοιάζουμε σαν αυτόν που άρμεγε την αγελάδα και αφού γέμισε ο κουβάς έδωσε μια στον κουβά και έχυσε το γάλα. Και μαζί με τους ψάλτες να ψάλουμε και εμείς Μνήσθητη μου Κύριε εν τη Βασιλεία σου. Αυτός δεν είναι ο πόθος μας; Και φθάνουμε στην προσευχή της Κυριακής = Πάτερ υμών, το οποίο συναντάμε μέσα στις Εκκλησίες μας κατά τους χρόνους 344-επί Κύριλλου Ιεροσολύμων. Εμείς οι Ορθόδοξοι συναθροιζόμαστε στην Θ.Λειτουργία σαν στρατός για να πολιορκήσουμε τον Θεό με τις προσευχές μας. ΟΙ παπικοί κατεβάζουν τον Ουρανό στην γη. Εμείς οι Ορθόδοξοι ανεβάζουμε την γη στον Ουρανό. Η μελέτη της Γραφής και η Θ.Λειτοτργία είναι ένα χρυσωρυχείο που δεν στερεύει ποτέ. Μια σχολή από όπου δεν αποφοιτά ποτέ κανείς. Ένας ωκεανός που δεν εξαντλείται. Μία τροφή που χορταίνει αλλά δεν φέρνει κορεσμό. Ένα νερό που ξεδιψά αλλά γίνεται όλο ένα πιο λαχταριστό πιο ποθητό πιο αναγκαίο. Μόνος μου μονολογώ και λέω ότι ο Θεός μας έχει βάλει μια μαγνητική δύναμη μια ακατανόητο έλξη προς Αυτόν, και επιβαιώνεται ακόμη καλύτερα όταν βλέπεις κάθε Κυριακή στις Εκκλησίες όπου είναι γεμάτες είτε αυτοί πιστεύουν λίγο η πολύ. Εάν υποθέσουμε ότι άκουγες ένα από τα πιο αγαπημένα σου τραγούδια της νεότις σου, πόσο θα το ανεχόσουνα πριν το βαρεθείς. Πως γίνεται να ακούμε για χρόνια την ίδια Θ.Λειτουργία χωρίς να την βαρεθούμε, αλλά και ούτε να πούμε ότι την μάθαμε από μνήμη όλη. Πάρτε τον πιο παλιό Ιερέα ή ψάλτη και αφαιρέσετε του τα βιβλία από μπροστά του θα ιδείς ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει με την πρέπουσα σειρά Εγώ ο πολύξερος που της περισσότερες φορές δεν ξέρω τι θα πούμε μετά από την μία πράξη έως την άλλη. Δεν είναι από τα Μυστήρια του Θεού όλα αυτά; Δεν είναι η Μυστηριακή ένωση με τον Θεό; Τότε τι είναι; Μνήσθητη μου εν τη Βασιλεία Σου. Αμήν
TEΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
HARRYS
Αλλ' ώς ο ληστής ομολογώ Σοι,
Μνύσθητί μου, Κύριε,
Εν τη Βασιλεία Σου.
Μνύσθητί μου, Κύριε,
Εν τη Βασιλεία Σου.
Γνωρίζει κανείς να μας πει τίποτε για το Σαρανταλείτουργο; Είχα διαβάσει παλαιότερα σχετικά με το Σαρανταλείτουργο για τους κεκοιμημένους και πόσο ωφελούνται αλλά δυστυχώς δε θυμάμαι πολλά. Επίσης διαπίστωσα ότι στο Σαρανταλείτουργο μνημονεύονται και ζώντες γιατί στην ενορία μας υπάρχουν φάκελοι με δίπτυχα όπου μπορεί μια οικογένεια να προμηθευτεί και να αναγράψει στη μία πλευρά τους ζώντες και στην άλλη τους κεκοιμημένους.
Στρατής,Apr 1 2007, 07:32 PM έγραψε: Γνωρίζει κανείς να μας πει τίποτε για το Σαρανταλείτουργο;
Σε κάποιες μεγάλες ενορίες και στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους και κυρίως κατά τη νηστεία των Χριστουγέννων, αλλά όχι την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, τελείται Θεία Λειτουργία καθημερινά. Η παράδοση λέει ότι αν θέλουμε να βοηθηθεί κάποιος ζων ή κεκοιμημένος μπορούμε να ζητήσουμε να μνημονεύεται το όνομά του στην Ιερά Πρόθεση κάθε μέρα για σαράντα συνεχόμενες μέρες.
Σε κάποιες ενορίες για να γίνει αυτό πρέπει ο ενδιαφερόμενος να πηγαίνει από ένα προσφορο κάθε μέρα και τις σαράντα μέρες, σε άλλες όχι.
Στην ερώτηση αν αυτό έχει αποτέλεσμα γι αυτόν, υπέρ του οποίου γίνεται, η απάντηση είναι ότι ισχύει, ότι για όλες τις προσευχές μας προς τον Κύριο, ο Κύριος ακούει πάντοτε τις προσευχές μας και πάντοτε απαντά, αλλά όποτε Εκείνος νομίζει κι όπως νομίζει.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΑΠΕΜΨΕΤΕ Ή ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ Ο,ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΣΟΔΟ (ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΙΕΡΟ) ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ Ή ΖΩΝΤΕΣ Ή ΑΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΚΑΤ´ΕΥΘΕΙΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΕΡΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΑΠΕΜΨΕΤΕ Ή ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ Ο,ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΣΟΔΟ (ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΙΕΡΟ) ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ Ή ΖΩΝΤΕΣ Ή ΑΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΚΑΤ´ΕΥΘΕΙΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΕΡΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΜΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ (ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ) ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ (ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ).
http://www.youtube.com/user/KERMENI?gl=GR&feature=mhee
http://www.youtube.com/user/KERMENI?gl=GR&feature=mhee
Ο ιερέας έχει ήδη μνημονεύσει τα ονόματα νωρίτερα από όσο γνωρίζω και έχω δει και αφού κάνει την μεγάλη εισόδο πάει κατ'ευθείαν στο ιερό. Βέβαια αρκετοί ιερείς μνημονεύουν και μετά την είσοδο πριν μπουν στο ιερό.
Πάντως στείλαμε e-mail και στο γέροντα Μάξιμο για να έχουμε και τη δική του απάντηση στο θέμα.
Πάντως στείλαμε e-mail και στο γέροντα Μάξιμο για να έχουμε και τη δική του απάντηση στο θέμα.
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 25 και 0 επισκέπτες