Το Μυστήριο του Γάμου

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Τετ Αύγ 08, 2012 11:28 am

Μυστήριο μέγα αποκαλεί ο απόστολος Παύλος το Γάμο

Προς Εφεσίους 5.30 ότι μέλη εσμέν τού σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού· 31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν.

ενώ ο Ιησούς προκειμένου να δείξει την αξία του γάμου αλλά και της οικογένειας "εποίησε την αρχή των σημείων" στο γάμο της Κανά στη Γαλιλαία.

Κατά Ιωάννη 3.11 Ταύτην εποίησεν την αρχήν των σημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού.

Πώς όμως αντιλαμβανόμαστε εμείς το γάμο; Τι διδάσκει η Γραφή και οι Πατέρες; Ο γάμος είναι μόνο για να περνάμε καλά ή σημαίνει και δοκιμασίες;



Άβαταρ μέλους
Χρυσούλα
Δημοσιεύσεις: 33
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 6:53 pm

Δημοσίευσηαπό Χρυσούλα » Τετ Αύγ 08, 2012 12:31 pm

Ό Θεός δεν δημιούργησε άτομα, αλλά κοινωνία προσώπων μέσα στον Αδάμ υπήρχε ήδη η Εύα (Γέν. α' 27. β' 18-25. Ματθ. ιθ' 3-6).

Ό ίδιος ο Θεός, με την ευλογία του πρώτου ζεύγους, ακόμη πριν από την πτώση, συνέστησε το μυστήριo του γάμου (Γέν. α' 28). Μέσα στο γάμο εκφράζεται ή μία ανθρώπινη φύση, στην όποία μετέχουν οι σύζυγοι σαν ξεχωριστά πρόσωπα: «και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γέν. β' 24).

Έτσι ο Θεός με την αγαθότητά Του θέσπισε το γάμο, μέσα στον οποίο οι σύζυγοι ξεπερνούν τον εαυτό τους, ακόμη και μετά την πτώση, και διδάσκονται την επιστρoφή στήν ενότητα, ή όποία συνεχώς ευρύνεται και αγκαλιάζει όλο και περισσότερα πρόσωπα.

Ό γάμος πού Τελείται «εν Κυρίω»(Α' Κορ. Ζ' 39) προσλαμβάνεται σαν δεσμός στο σώμα της Εκκλησίας και έτσι δεν εκφράζει απλώς την ένωση του Χριστoύ με την Εκκλησία, αλλά ο ίδιος ο δεσμός του γάμου «εν Κυρίω» γίνεται Εκκλησία: «εγώ δε λέγω εις Xριστόν και εις την Έκκλησίαν» (Έφεσ. ε' 23).

Ή διαφορά μεταξύ του φυσικού δεσμού και του γάμου «εν Κυρίω» είναι ακριβώς αυτή: ότι με το μυστήριo, ή Εκκλησία προσλαμβάνει το δεσμό αυτό στο σώμα Της και τον εντάσσει στην υπηρεσία της αιώνιας αγάπης. Οι σύζυγοι ξεπερνούν τον εγωκεντρισμό τους και ξανατοποθετούνται στο δρόμο πού οδηγεί στην κοινωνία προσώπων, στην ενότητα της μιας ανθρώπινης Φύσης, «εις Xριστόν και εις την Έκκλησίαν». Αντίθετο ό γάμος πού δεν συνάπτεται «εν Κυρίω», ο φυσικός δηλαδή δεσμός, τελειώνει στον τάφο.

Ό γάμος ο «εν Κυρίω» ευλογείτο στην πρώτη Εκκλησία από τον επίσκοπο ή τουλάχιστoν από τούς πρεσβυτέρους πού είχαν την άδεια του επισκόπου. Mάλιστα η τέλεση του γάμου συνδεόταν με τη θεία ευχαριστία.

«Μετά γνώμης του επισκόπου την ενωσιν ποιείσθαι, ίνα ο γάμος ή κατά Κύριον, και μη κατ' επιθυμίαν» (Ίγν., επιστ. πρός Πολύκ. V).

Σ' ένα τέτοιο γάμο ή σαρκική ένωση ευλογείται και όλα έχουν μέσα στην Εκκλησία πνευματικό περιεχόμενο: «Ο δε και κατά σάρκα πράσσετε, ταύτα πνευματικά εστίν, εν Ιησού γαρ Χριστώ πάντα πράσσετε» (Ιγν., Εφεσ. 8,2).

Τό γεγονός της τέλεσης του γάμου στα πλαίσια της θείας ευχαριστίας βεβαιώνει ο Τερτυλλιανός (Ad uxorem βιβλ. 2,9. Pr. haer. 40).

Ο δε Μ. Βασίλειος σημειώνει: «ο δεσμός της φύσεως και ο ζυγός δια της ιερολογίας, ας είναι ένωσις των μακράν άπεχόντων» (Βασ., εις έξαήμ. ζ' 5). «Στην Εκκλησία δεν πραγματοποιείται φυσικός συζυγικός δεσμός, άλλά άγιο μυστήριο γάμου» (Αυγουστ., Πίστις καί έργα 7,10).



REMI
Δημοσιεύσεις: 28
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 6:38 pm

Δημοσίευσηαπό REMI » Τετ Αύγ 08, 2012 12:40 pm

ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΠΡΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗ.



Η άσκηση μέσα στο γάμο…

Πολλοί σήμερα ισχυρίζονται ότι ο όρος άσκηση αποτελεί ουτοπία ως προς την εφαρμογή του στις σύγχρονες συνθήκες ζωής και ιδιαίτερα μέσα στο γάμο. Γι´ αυτό σ’αυτό το τεύχος παρουσιάζουμε ένα άρθρο (συνέντευξη από τον Δρ. Δημήτριο Καραγιάννη, Παιδοψυχίατρο – θεραπευτή οικογένειας) του περιοδικού ´´ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ´´ που αναφέρεται στο συγκεκριμένο θέμα και αποτελεί προσπάθεια προσέγγισης και προσδιορισμού του ρόλου της άσκησης μέσα στο γάμο .Έχουμε πάντα στο νου ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η θέωση και όχι η ηθική αυτάρκεια, η αγιότητα και όχι η χλιαρότητα, η προσπάθεια και όχι η βολή.

Παρεμβολή: Είναι γνωστό ότι πολλοί έχουμε συνδυάσει τη λέξη άσκηση με το μοναχό, και αναφερόμαστε στον ασκητή μοναχό. Υπάρχει άσκηση μέσα στον γάμο;

Απάντηση: Εγώ θα ρωτούσα καλλίτερα: Υπάρχει γάμος χωρίς άσκηση; Αυτό που είναι σημαντικό είναι να δούμε τι εννοούμε όταν λέμε άσκηση, γιατί κινδυνεύουμε, και αυτό είναι τραγικό, να διαστρεβλώσουμε την έννοια της άσκησης κάνοντας μια μηχανιστική μεταφορά της άσκησης του μοναχού στην ζωή των εγγάμων, με συνέπεια να ονομάσουμε ως άσκηση την απουσία του έρωτα. Επομένως εν ονόματι της άσκησης κινδυνεύουμε να αρνηθούμε την ίδια την φύση του γάμου και τότε η τάχα ιδανική κατάσταση θα είναι οι παντρεμένοι να μην είναι παντρεμένοι. Δεν μπορεί η απουσία σχέσης να είναι το ζητούμενο στην σχέση ενός ζευγαριού.

**************************************************

Η άσκηση στο γάμο είναι η ίδια η αλληλοπεριχώρηση. Η άσκηση των προσώπων αναφέρεται στην προσπάθεια του κάθε συντρόφου να ανακαλύψει τον εαυτό του σε σχέση με το σύντροφό του.

**************************************************

Η άσκηση στο γάμο έγκειται στο γεγονός ότι ένας άντρας και μια γυναίκα θα βρεθούν μαζί, θα συνυπάρξουν και θα μπορέσουν να αλληλοπεριχωρηθούν. Η άσκηση στον γάμο είναι η ίδια η αλληλοπεριχώρηση.

Π: Δηλαδή η άσκηση στον μοναχό και η άσκηση στον γάμο, είναι ίδια ως προς τον σκοπ6, αλλά αλλάζει κατά τον τρόπο;

Απ: Η άσκηση ήταν πάντοτε συνώνυμο της ενδυνάμωσης .Ένας αθλητής ασκείται για να είναι πιο δυνατός. Ασκείται όχι στερούμενος την φύση του, αλλά προσπαθώντας να την αναπτύξει στις μεγαλύτερες δυνατότητές της. Η άσκηση των προσώπων στο γάμο αναφέρεται στην προσπάθεια του κάθε συντρόφου να ανακαλύψει τον εαυτό του σε σχέση με τον σύντροφό του. Ο Σαρτρ είχε πει πολύ σωστά ότι ο άλλος άνθρωπος για μένα είναι κόλαση. Κάθε άνθρωπος που ευρίσκεται πολύ κοντά μας κινδυνεύει να γίνεται η κόλασή μας για τι μας ενοχλεί, μας δυσκολεύει, μας εμποδίζει και περιορίζει τον ζωτικό μας χώρο. Μας εμποδίζει να έχουμε την ατομικότητά μας.

'Όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να συνυπάρξει και αφεθεί στο αυτονόητο, θα συμβιβασθεί και θα συνθηκολογήσει, με συνέπεια με την πάροδο του χρόνου να αυξάνεται το παράπονο, η γκρίνια και η μιζέρια στην σχέση. Διαφορετικά το ζευγάρι έχει να υιοθετήσει μια δυναμική στάση εγρήγορσης - άσκησης, ώστε ο σύντροφος να γίνει ευκαιρία να βρεις το γνήσιο πρόσωπό σου. Διαλέγω τον άλλο επειδή είναι διαφορετικός. Δεν μπορεί να υπάρχει ζευγάρι αν ο άλλος σύντροφος δεν είναι διαφορετικός. Στα πλαίσια της συνύπαρξης η διαφορετικότητα με φέρνει αντιμέτωπο με το τι είναι σημαντικό και τι δευτερεύων για μένα.

Πώς θα σχετιστώ χωρίς να χάσω το πρόσωπό μου, αλλά και χωρίς να μείνω κλειδωμένος στα ατoμικά μου χαρακτηριστικά. Αυτό απαιτεί μια διαρκή αλληλαντίδραση που η επίτευξή της δεν είναι ζήτημα δύο ή τριών χρόνων, αλλά μιας ζωής. Μια ζωντανή σχέση μέσα στον γάμο δημιουργείται μόνο αν κάθε μέλος, προσπαθεί και παλεύει ασκούμενο, να βρίσκει τον τρόπο να αφαιρέσει τα αυτιστικά στοιχεία που τον εμποδίζουν στην κοινωνία με το άλλο πρόσωπο.

Π: Θα πρέπει δηλ. να ξεπερνιέται η ατομικότητα του προσώπου και το στενό εγωιστικό του συμφέρον; Να πάψει πια ο καθένας να σκέφτεται ατομικά αλλά δυαδικά;

Απ: Η έννοια του εγωισμού έχει διαστραφεί. Πολλοί χριστιανοί νομίζουν ότι αποφεύγουν τον εγωισμό με το να μην χαίρονται, να μην καμαρώνουν για κάτι που έχουν πετύχει. Θεωρούν ως εγωισμό την ύπαρξη και έκφραση της επιθυμίας και σπαταλούν τεράστιες δυνάμεις για να την αποκριθούν, να την εξαφανίσουν. Στην ουσία ο εγωισμός είναι ένα εμπόδιο στην ζωή μας, αλλά δεν έχει να κάνει καθόλου με τα στοιχεία που ανέφερα. Ο εγωισμός μας αν θέλετε είναι αυτισμός. Το σύνολο των στοιχείων που σε κλείνουν στον εαυτό σου έτσι ώστε να μην μπορείς να προχωρήσεις υπέρ του εαυτού σου. Για παράδειγμα όταν ένα ατομικό επίτευγμα γίνεται μέτρο σύγκρισης και όχι αφορμή μοιράσματος, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση των συντρόφων. Αυτό παθαίνουν όλοι όσοι εμπλέκονται στο σταρ-σύστεμ αφού οι προβολείς της δημοσιότητας φωτίζοντας υπέρμετρα ένα χαρακτηριστικό τους, τους οδηγούν να χάσουν την συνολική τους αίσθηση και τελικά αυτό τους απομονώνει στην αφόρητη ανασφάλεια ενός ψευδούς εαυτού.

Δεν είναι εγωισμός το να θέλει κανείς να πετύχει στη δουλειά του, στην σχέση του, φτάνει αυτό να μην τον απομονώνει από τον άλλο. Οι ατομικοί στόχοι, είτε καριέρα λέγεται αυτό, είτε ατομική θρησκευτικότητα, διασπούν ύπουλα την σχέση και την βουλιάζουν σε ένα κρυφό εγωισμό που δεν γίνεται αντιληπτός. Το χειρότερο εμπόδιο στην άσκηση, είναι η ψευδαίσθηση της αυτάρκειας και της τελειότητας. O άγιος Ιωάννης της Κλίμακας περιγράφει πολύ καλά το πώς προσπαθώντας να πετύχεις μια αρετή μπορεί να εμπλακείς πολύ χειρότερα σ' ένα άλλο πάθος. Εγωισμός μέσα στον γάμο θα μπορούσε να ήταν το να διαβάζει κανείς θρησκευτικά βιβλία με μεγάλη προσήλωση και να αδιαφορεί για τον σύντροφο που έχει πλάι του. Επομένως ό,τι γίνεται ξεκομμένα από τον σύντροφο, γίνεται ατομικό χαρακτηριστικό που δεν προάγει την σχέση.

Π: Ποιο είναι το περιεχόμενο του γάμου; Ti εννοούμε όταν λέμε άσκηση στον γάμο;

Απ: Το δυνάμωμα των ίδιων των προσώπων. Δεν μπορεί να είναι στόχος του γάμου κάτι έξω από αυτούς. Δεν μπορεί να θέσουμε ως κύριο στόχο τα παιδιά. Η άσκηση στον γάμο είναι να βρεις τον εαυτό σου. Να βρεις την σχέση σου με τον ίδιο τον Θεό. Άσκηση στο γάμο σημαίνει ότι το κάθε πρόσωπο γίνεται περισσότερο σοφό, περισσότερο γνήσιο, περισσότερο ο εαυτός του. Ο καθένας μας γεννιέται έχοντας πολλές ψευδείς φαντασιώσεις για τον εαυτό του. Στη σχέση μας με τους άλλους πραγματικά δοκιμάζεται ποιος είναι ο πραγματικός εαυτός μας. Γίνεσαι πιο πολύ ο εαυτός σου αν σχετιστείς γνήσια. Σήμερα έχει φουντώσει το φαινόμενο των πολλαπλών σχέσεων. Οι άνθρωποι όταν βρεθούν μπροστά στο να διαπραγματευτούν μια δυσκολία παραιτούνται και διακόπτουν την σχέση. Ουσιαστικά δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους, όχι τον άλλο. Άρα μένουν πάντα οι ίδιοι χωρίς να σχετιστούν και ας έχουν συνάψει πολλαπλές σχέσεις. Γιατί δεν φτάνουν στο σημείο να συναντήσουν τον εαυτό τους.

Η ασκητική του γάμου απαιτεί διαρκή προσωπική δουλειά. Γι αυτό δεν αρκεί το χρονικό διάστημα μιας ζωής. Στη διάρκεια του γάμου βρίσκεις και άλλες πλευρές σου. Αλίμονο στο ζευγάρι που στο τέλος της ζωής του θα σχετίζεται με τον ίδιο τρόπο που σχετιζόταν στην αρχή. Αλλάζει ουσιαστικά η σχέση μέσα στον γάμο.

Ο γάμος δεν αποτελεί απλώς την επισημοποίηση και το σφράγισμα μιας σχέσης που περαιτέρω οδηγείται σε μια στασιμότητα γιατί τότε αυτό θα σήμαινε την απουσία ζωής. Οι άνθρωποι που υπήρξαν πάντα μαζί, αλλά κράτησαν τους ίδιους ρόλους και τον ίδιο τρόπο σχέσης όπως στην αρχή σημαίνει ότι δεν μετουσιώθηκαν, δεν άλλαξαν μέσα στην πορεία του γάμου τους. Δεν ανακάλυψαν τον εαυτό τους. Απλά συνυπήρξαν χωρίς να αγγιχτούν. Στην ασκητική του γάμου παλεύεις με τον σύντροφο σου και με τον εαυτό σου. Όπως αναφέρεται αντίστοιχα στα ασκητικά κείμενα η πάλη με τον Θεό. H πάλη με τον σύντροφο και τον εαυτό σου είναι που αναδεικνύει το πραγματικό πρόσωπό σου.

Π: Είπατε νωρίτερα ότι ο καθένας μέσα από τον άλλο ανακαλύπτει τον εαυτό του. Όσο δυναμώνει η σχέση του με τον άλλο τόσο ανακαλύτrτει τον εαυτό του. Το ίδιο γίνεται και με το μοναχό στην σχέση του με τον Θεό. Μέσα στον γάμο λοιπόν ο Θεός τι ρόλο παίζει;

Απ: Ο Θεός δεν έχει ανάγκη να Τον υπερασπιστούμε σαν προϊόν που πρέπει να πουλήσουμε. Δεν πρέπει δηλ. να νοιώθουμε ανασφαλείς, ώστε να πρέπει να Τον διαφημίζουμε. Γι αυτό αναφέρθηκα στον Σαρτρ ο οποίος περιγράφει τις σχέσεις με ειλικρίνεια, αλλά κατάμαυρες, ανέλπιδες, αφού στερείται τον Θεό. Αν θα μιλήσουμε σε επίπεδο πραγματικότητας, για να υπερβούμε τον εαυτό μας πρέπει να αγγίξουμε τις σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας. Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε στήριγμα πάνω στο οποίο να πατάμε, που δεν μπορούμε να είμαστε εμείς. Δεν μπορείς από μόνος σου να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Χρειάζεσαι κάπου απ' έξω να πατάς. Αν οι δύο σύντροφοι γίνουν ένα κλειστό σύστημα, τότε όλα τα αρνητικά στοιχεία που αναφέρονται για ένα απομονωμένο άτομο μπορεί να υπάρξουν σε μία σχέση με ψευδοαμοιβαιότητα π.χ. o Νάρκισσος και η Ηχώ. Η Ηχώ επαναλαμβάνει αυτά που θέλει να ακούσει ο Νάρκισσος. Επομένως ενώ εμφανίζονται επιφανειακά ως μια ιδανική σχέση ζευγαριού, στην ουσία υπάρχει απουσία σχέσης. Και αυτό γίνεται γιατί είναι κλεισμένοι ανάμεσα τους και δεν διαθέτουν σημείο αναφοράς πέρα από αυτούς. Είναι μια κλειστή δυαδικότητα ξεκομμένη και από την κοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Όλα είναι ιδανικά, αλλά τίποτα πραγματικό.

Π: Ο Ι. Χρυσόστομος αναφέρει ότι κι αν ακόμα σε στεναχωρέσει η σύντροφος σου συγχώρεσε την, και αν είναι δύστροπη εσύ φρoντισε να την διορθώσεις με την επιείκεια και την πραότητα. Πολλές φορές όμως αυτό παρερμηνεύεται.

Απ: Είναι συχνό φαινόμενο να θεωρείται ως άσκηση η ανοχή καταστάσεων τις οποίες οι ίδιοι οι άνθρωποι ενεργοποιούν. Όπως κάποιες μητέρες γκρινιάζουν πόσο τις κουράζουν τα παιδιά τους, αλλά δεν τα έμαθαν να φροντίζουν τον εαυτό τους, το ίδιο στην συζυγική σχέση κινδυνεύουν να κάνουν υπομονή, επειδή θυμώνει ο σύντροφος τους και δεν βλέπουν ότι αυτοί έχουν προκαλέσει τον θυμό του. Επιλέγουν κάποιον με τον οποίο δεν μπορούν να συνυπάρξουν, απλώς για να μην μείνουν μόνοι. Δημιουργούν βασανιστικές σχέσεις και μετά θεωρούν σαν άσκηση την ανοχή και ζητούν από τον Θεό να τους βοηθήσει ν' αντέξουν. Γνωρίζουν πολύ καλά κάποια αρνητικά στοιχεία που έχει ο σύντροφός τους από πριν, αλλά αρνούνται να τα δουν, ώστε να έχουν άλλοθι για να υποφέρουν αργότερα. Αν εσύ λοιπόν υπομένεις το σύμπτωμα το οποίο προκάλεσες, δεν έχει να κάνει με άσκηση αυτό. Διότι σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είσαι ο καλός που αντέχεις τον άλλο, ενώ στην ουσία είσαι αυτός που απομακρύνεται και απoμονώνεται .

**************************************************

Όταν κάποιος ερωτεύεται, κινδυνεύει να ερωτεύεται την εικόνα του άλλου και όχι τον άλλο. Ο έρωτάς του είναι προς την φαντασίωσή του και όχι προς τον πραγματικό άλλο.

**************************************************

Γι αυτό επιμένω ότι κύρια έκφραση της άσκησης είναι η χαρά. Χωρίς χαρά δεν υπάρχει άσκηση, απλώς παθητική αποδοχή μιας κατάστασης. Ο Θεός μπορεί να μας δώσει δυνάμεις που να μας πάνε πιο πέρα. Δεν χρειάζεται, να μας βοηθά να αντέχουμε τα προβλήματα που εμείς δημιουργούμε. Δηλ. δημιουργούμε σταυρούς με δυσλειτουργικές σχέσεις και μετά επικαλούμαστε τον Θεό για να αντέχουμε.

Π: Είπατε ότι ο άνθρωπος εάν είναι όπως και πριν το γάμο και μετά ατό αυτόν δεν έχει καταφέρει τίποτα. Μετά τον γάμο αλλάζουν πολλά πράγματα;

Απ: Όταν κάποιος ερωτεύεται, κινδυνεύει να ερωτεύεται την εικόνα του άλλου και όχι τον άλλο. O έρωτάς του είναι προς την φαντασίωσή του και όχι προς τον πραγματικό άλλο. Όμως ο πραγματικός άλλος του την διαλύει. Δεν είναι τότε η εικόνα που είχε φανταστεί. Εδώ είναι που κάποιοι δεν αντέχουν. Όταν χαλάσει η εικόνα του άλλου και αρχίζουν να έρχονται σε σχέση με τον πραγματικό άλλο, τότε αλλάζουν σύντροφο. Είναι ανασφαλείς και αδύνατοι καθώς δεν διαθέτουν την δύναμη να επηρεάζουν την ζωή τους. Ανώριμα ανασφαλή άτομα που έχουν μάθει μόνο να τα φροντίζουν, με συνέπεια όμως την απώλεια της ελευθερίας τους. Και αυτό που απoτελεί πραγματικά στόχο της άσκησης, είναι να αυξήσουν την δυνατότητα ν' αγαπούν. Όχι απλώς συναισθηματικά, αλλά οντολογικά, υπαρξιακά. Υπάρχουν κάποιοι πραγματικοί σταυροί μέσα στον γάμο. Μια αρρώστια, η γήρανση. Ο άλλος έχει σώμα που όσο και αν το φροντίζει αλλάζει, γερνάει. Αυτό κινδυνεύει ασυνείδητα να εκλαμβάνεται σαν προδοσία και η σχέση καταρρέει αν δεν περιλαμβάνει και άλλα στοιχεία που να την νοηματοδοτούν.

Στις μέρες μας κυριαρχούν δυο στοιχεία που είναι διαμετρικά αντίθετα προς την άσκηση. Το μοιραίο και το μαγικό. Δηλ. κινδυνεύουμε να αποδεχόμαστε ότι τα πράγματα είναι δοσμένα. Τα πράγματα συμβαίνουν χωρίς εμάς. Είτε το ονομάσουμε γραφτό, είτε κληρονομικότητα, είτε παγκοσμιοποίηση. Και αυτό μας αφαιρεί την ευθύνη. Η προσδοκία εξ άλλου για λύσεις αποτίθεται στο μαγικό, στο ανέξοδο. Πρόκειται για μια ανώριμη παιδική στάση που θεωρεί ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να με φροντίσουν. Η άσκηση αποτελεί μια διαμετρικά αντίθετη ενήλικη στάση, όπου αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη της πορείας της ζωής μου, δίχως, να παραβλέπω το πλήθος των αδυναμιών μου.

Π: Είναι λάθος όταν κανείς λέει αφήσου στο Θεό; Όλα θα τα λύσει αυτός και πολλές φορές μένουμε απαθείς περιμένοντας τον από μηχανής Θεό να μας λύσει τα προβλήματα χωρίς εμείς να συμμετάσχουμε.

Απ: Αυτό είναι μία στάση ανθρώπων που θεωρούν το γάμο σαν μια απλή κάλυψη σεξουαλικών αναγκών ή σαν μια κοινωνική αποκατάσταση, που δεν πιστεύουν ότι μπορούν μέσα από τον γάμο να κερδίσουν κάτι πιο σημαντικό για την ζωή τους και ανησυχούν μόνο για το πώς θα τακτοποιηθούν και ζητούν ένα καθησυχασμό, δηλαδή εκείνοι που δεν έχουν πάρει ,μια ενήλικη στάση ως χριστιανοί που καλούνται να αναλάβουν την ευθύνη της πίστης τους και της πνευματικής πορείας τους. Είναι πολύ σημαντικό να προσεύχονται οι νέοι για την σχέση τους που θα έχουν και μάλιστα να ελπίζουν σ' αυτή. Φοβάμαι ότι πολλοί νέοι αυτή την στιγμή δεν ελπίζουν ότι μπορεί να υφίσταται μια μονογαμική σχέση που να είναι και θρεπτική και πικάντικη. Και αν δεν το ελπίζουν, δεν θα το συναντήσουν. Γιατί πολλές φορές οι νέοι ενώ ονειρεύονται για την σχέση τους, όταν φτάνουν στο γάμο παραιτούνται εύκολα και μεταφέρονται στο μοντέλο που έχουν ζήσει στους γονείς τους. Επομένως κινδυνεύουν να μην ελπίζουν σε μια σχέση ζευγαριού που να γίνεται πιο ερωτική με το διάβα του χρόνου. Άρα να προσεύχονται για τη βίωση μιας σχέσης που θα τους επιτρέπει να ζουν ευχαριστηριακά και να κάνουν και οι ίδιοι τη ζωή τους πιο ερωτική πιο ζωντανή. Αν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος από τη ζωή του τότε δεν μπορεί να προσδοκά ότι όταν θα βρεθεί με ένα σύντροφο , θα αλλάξει η ζωή του μαγικά . Δύο κουρασμένοι και μίζεροι άνθρωποι θα φτιάξουν μια μίζερη κατάσταση. Γιατί όσο περνά ο καιρός οι δυσκολίες αυξάνουν. Εξάλλου αυτό είναι και όρος για να υπάρξει μια καλή ζωή. Σαν τα video-games. Ένα καλό videο game για να σου δημιουργήσει ενδιαφέρον, πρέπει να αλλάζεις levels (επίπεδα).' Σε κάθε νέο επίπεδο αυξάνει και ο βαθμός δυσκολίας που για να το αντιπαρέλθεις πρέπει να ανακαλύπτεις πηγές ενέργειας, να διαθέτεις νέα βελτιωμένα όπλα και να αποκτά αυξημένες δεξιότητες, αλλιώς λέει χάνεις ζωή.

*****************************************************

Δεν μπορώ να φανταστώ μια άσκηση μέσα στο γάμο αν δεν έχει αποτέλεσμα τη χαρά, αν δεν οδηγεί στο να βλέπεις τον σύντροφο σου, τα παιδιά σου και τους άλλους ανθρώπους ως πηγή χαράς .

*****************************************************

Έτσι είναι και η ασκητική μέσα στον Γάμο. Nα αυξάνεις τα όπλα σου με το διάβα του χρόνου, ώστε να μπορείς να αντιπαρέρχεσαι τα εμπόδια και να μπορείς να ανακαλύπτεις το σύντροφό σου τον εαυτό σου και τελικά το Θεό. Δεν φαντάζομαι να ανακαλύψεις τον άλλον χωρίς την πηγή της ζωής, τον Θεό. Δεν μπορείς κλεισμένος μέσα στην δική σου αυτάρκεια να βρεις καινούργιους τρόπους ζωής.

Π: Ισχύει ότι ο γάμος έχει μια προοπτική και θεωρείται πετυχημένος όταν αντικαθιστάς το εγώ με το εμείς;

Απ: Αν το εγώ είναι το αυτιστικό εγώ, αν δηλ. το εγώ υπάρχει ξεκομμένο από το εμείς, τότε ισχύει. Αν όμως το εμείς σημαίνει την απώλεια της ιδιαιτερότητας του κάθε προσώπου, τότε όχι, δεν ισχύει. Αποτελεί συχνό φαινόμενο να αποφασίζει κάποιος να θυσιάσει την προσωπική του ανέλιξη για χάρη μιας σχέσης και μετά να το, χρεώνει στον άλλον. Όμως η γνήσια αγάπη για τον εαυτό μας δεν έρχεται σε αντίθεση , με Την γνήσια αγάπη προς τον άλλο και επομένως δεν ακινητοποιείται εμπρός σε ψευτοδιλήμματα. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι δεν είναι σωστό να ενοχοποιείται η επιθυμία, όπως πρεσβεύουν κάποιοι οι οποίοι εν ονόματι της πίστης έχουν απολέσει Την χαρά της ζωής. Η επιθυμία είvαι το, σημείο υπέρβασης του εαυτού μας. Όταν ενοχοποιείται η επιθυμία επιτρέπεται το παράπονο και η ανάγκη. Το παράπονο είναι η δυσφορία από την μη εκφρασθείσα και μη ικανοποιηθείσα επιθυμία που λειτουργεί σαν σκουριά και διαβρώνει τα πράγματα H ανάγκη εξάλλου αντιμετωπίζει τον άλλο σαν αντικείμενο και τον χρησιμοποιεί ενώ η επιθυμία αναφέρεται στο πρόσωπό του του. Η άσκηση δεν είναι στέρηση. Δεν αποτελεί άρνηση της χαράς. Είναι αποδοχή του μόχθου που απαιτείται, αλλά τελικά δυναμώνει και δίνει χαρά. Τελικά σου προσφέρει χαρά, σε χαριτώνει. Δεν μπορώ να φανταστώ μια άσκηση στο γάμο αν δεν έχει αποτέλεσμα την χαρά, αν δεν οδηγεί στο να βλέπεις τον σύντροφό σου, τα παιδιά σου και τους άλλους ανθρώπους ως πηγή χαράς.



Άβαταρ μέλους
Χρυσούλα
Δημοσιεύσεις: 33
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 6:53 pm

Δημοσίευσηαπό Χρυσούλα » Τετ Αύγ 08, 2012 12:42 pm

Α, RΕΜΙ, TI ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!
ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ Η ΒΙΩΝΩ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΘΕΣΩ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ......
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Αύγ 10, 2012 12:36 pm

Θα προσθέσω κι εγώ εδώ ένα κειμενο που βρήκα στο forum του athos.edo.gr και μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι οι συμβουλές του Πατροκοσμά για το γάμο. Οι συμβουλές αυτές διατυπώνουν με απλότητα και σαφήνεια τη συμπεριφορά που πρέπει νά 'χουν οι Χριστιανοί τόσο κατά την περίοδο του αρραβώνα όσο και κατά την περίοδο του γάμου. Πολύ σημαντικό είναι το κομμάτι που αναφέρεται στις σχέσεις των συζύγων μέσα στο γάμο.

Διδαχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για τον γάμο

Εγεννήθη ο Κύριος , αδελφοί μου , από γυναίκα, διά να ευλογήσει την γυναίκα, επειδή και η γυναίκα έλαβε πρώτον την κατάραν εις τον παράδεισον , η γυναίκα εκρήμνησε τον κόσμον και τον επήγε εις την κόλασιν , πάλιν η γυναίκα εγέννησε τον Χριστόν και έλαβε την ευλογίαν.

Εγεννήθη ο Κύριος από αρραβωνιασμένη, διά να ευλογήσει τον γάμον, επειδή και η αρραβώνα είνε αρχή του γάμου, διά να δείξει και εσένα παράδειγμα, πως το δακτυλίδι όπου πρώτον δίδει ο άνδρας εις την γυναίκα πρέπει να είνε μαλαματένιο και να το βάλη εις το δάκτυλο της η γυναίκα καθαρή ωσάν ετούτο το μάλαμα. Ε, τότες να το δεχτής και να το βάλεις εις το δάκτυλο σου, και να προτιμήσης να χάσης την ζωή σου και το κεφάλι σου παρά να καταπατήσης την τιμή του ανδρός σου. Ομοίως στέλνεις και εσύ η γυναίκα εις τον άνδρα ένα δακτυλίδι ασημένιο , να τον διδάξεις και αυτόν. Του φανερώνεις με το δακτυλίδι και λέγεις πως ανίσως εσύ ο άνδρας και είσαι στέρεος ωσάν το ασήμι, ε, τότες να το δεχτείς και να το βάλεις εις το δάκτυλο σου , και να βάνης την ζωήν σου και το κεφάλι σου διά την γυναίκα σου. Αυτό φανερώνει η αρραβώνα του γάμου. Να χαίρεστε και να ευφραίνεστε χιλιάδες φορές οι παντρεμένες τίμια διά τα πολλά καλά όπου σας εχάρισεν ο πανάγαθος Θεός∙ σας εχάρισε και ευλογημένον γάμον. Να κλαίετε διά τους ασεβείς και απίστους∙ ανάμεσα εις τα πολλά κακά όπου έχουν, έχουν και καταφρονημένον γάμον.

Πως γίνεται ομοίως ο γάμος των χριστιανών ευλογημένος και πως γίνεται καταφρονημένος, δεν είνε εδικόν μου έργον να ηξεύρω και να το διδάσκω∙ εγώ πρέπει να ηξεύρω την καλογερικήν μου να σωθώ. Είνε άπρεπον ο καλόγηρος να διδάσκει περί γάμων. Μα πάλιν από το άπρεπον εβγαίνομεν κέρδος. Εκείνο όπου ήθελα σου ειπώ εγώ, παιδί μου, έπρεπεν ο πατέρας σου και η μητέρα σου να σου τα ειπή. Μα επειδή και εκείνοι δεν ηξεύρουν να σου τα ειπούν , σου λέγω εγώ παραμικρόν, ζήτησε και από λόγου σου να μάθης τα πολλά.

Άκουσε , παιδί μου∙ όταν θέλεις να υπανδρευθής, να ζήτήσης, πρώτον , γυναίκα να μην είνε από την συγγένεια σου, όπου το εμποδίζει ο νόμος της Εκκλησίας∙ δεύτερον, να έχη τον φόβον του Θεού εις την ψυχή της∙ και τρίτον, να είνε στολισμένη με την εντροπήν. Επήρες γυναίκα πτωχή, επήρες σκλάβα∙ επήρες γυναίκα πλούσια, έγινες εσύ σκλάβος, επήρες ραβδί της κεφαλής σου. Πρώτον να εξομολογήσθε και να στεφανώνεσθε εις την εκκλησία.

Και πως πρέπει να στεφανώνεστε; Να πάρη ο παπάς το νουνό , το γαβρό και τη νύφη, ένα δύο ανθρώπους, να πάρη μια λειτουργία, να βάλη τα στέφανα, δύο δακτυλίδια και δύο λαμπάδες. Να πηγαίνουν εις την εκκλησίαν. Να βάλη τον άνδρα εις τα δεξιά και την γυναίικα εις τα αριστερά και να πηγαίνη μέσα εις το άγιον Βήμα ο παπάς να ανάψη τας λαμπάδας και να κρεμάση τα στέφάνια εμπρός εις την αγίαν Τράπεζαν και να βάνη τα δύο δακτυλίδια επάνω, το ένα να τηράζη μέσα και το άλλο έξω, διατί φανερώνει πως όταν γυρίζη ο αρραβωνιαστικός και τηράζη την αρραβωνιαστικήν, να γυρίζη το πρόσωπον της από το άλλο μέρος∙ ομοιώς και η αρραβωνιαστική τον γαμβρόν. Και ωσάν τελειώση την λειτουργίαν, να πάρη ο παπάς δισκέλι, να το βάλη εις την μέση της Εκλησίας και να βάλη απάνω το άγιον Εαγγέλιον , τα δακτυλίδια και τα στεφάνια, να πάρη το γαμβρό και τη νύφη να τους βάλη αντάμα. Και να πάρη το θυμιατό και τις λαμπάδες αναμμένες, να θυμιάση το γαμβρό σταυροειδώς τρείς φορές.

Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποιναν, την Θεοτόκον∙ τα κάρβουνα είνε μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται∙ έτσι και η Δέσποινα η Θεοτόκος εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε. Το θυμιατό σημαίνει το Πανάγιον Πνεύμα, το κούμπωμα του θυμιατού σημαίνει την σκέπην του Αγίου Πνεύματος, οι τρείς αλυσίδες σημαίνουν την διδασκαλίαν των αγίων Αποστόλων . και έτσι θυμιάζει ο ιερεύς τον γαμβρόν , τον διδάσκει λέγοντας του: Εγώ ετούτο προσκυνώ∙ και αν θέλης και εσύ και είσαι χριστιανός ορθόδοξος, ετούτο προσκύνα. Και έτσι σκύφτει και προσκυνάει και ο παπάς και ο γαμβρός. Αυτό σημαίνει το θυμιατό.

Και ερωτά ο παπάς τον γαμβρόν: Θέλεις την Μαρίαν διά γυναίκα σου; Ανίσως και ειπή: Την θέλω, του δίδει την λαμπάδα. Ομοιώς ρωτά και την νύφην: Θέλεις εσύ , Μαρία, τον Ιωάννην διά άνδρα; Ανίσως και τον θέλει δεν ομιλεί , μόνον σκύπτει την κφαλήν της∙ ει δε και δεν τον θέλει και είνε χωρίς το θέλημα της, φωνάζει: Δεν τον θέλω. Και ωσάν ειπή πως δεν τον θέλει, ο παπάς να μη βάλη χέρι να τους στεφανώση, διότι κολάζονται. Αν είναι με το θέλημα και των δύο, ε, τότες να τους στεφανώνη. Και έπειτα από το στεφάνωμα να τους μεταλαμβάνη τα Άχραντα Μυστήρια. Και ανίσως έχουν εμπόδιον, ας τους κοινωνήση το κοινόν ποτήριον. Ύστερα τους παίρνουν ψάλλοντας, και πηγαίνουν σεις το σπίτι κάνει δέησιν ο παπάς, ευλογεί την τράπεζαν και φεύγει.

Και ωσάν περάσουν τρείς ημέρες, ε, τότες να σμίγετε το ανδρόγυνον∙ και να φυλάγετε τις Κυριακές , εορτές με ευγένειαν , ωσάν χριστιανοί. Δεν έδωκεν ο Θεός την γυναίκα διά πορνείαν , αλλά διά παιδιά. Και να μην κοιμάστε εις ένα στρώμα την Κυριακήν, διότι μας γκρεμνίζει ο διάβολος, και μάλιστα τις εορτές. Και εσύ, ο άνδρας να φεύγης την ξένην γυναίκα καθώς φεύγεις το φίδι. Και όχι μόνον την ξένην γυναίκα , αλλ’ είνε καιρός να φεύγης και την εδική σου. Έτυχεν η γυναίκα σου και έχει συνήθεια ή εγγαστρώθη, πρέπει να φυλάγεσαι, ή εγέννησε και δεν εσαράντησε, δεν εκαθαρίστηκε. Και εάν θέλης να σμίξης με την γυναίκα σου, πάρε παράδειγμα∙ ρώτησε τον γεωργόν να ιδής πόσες φορές σπέρνει τον χωράφι τον χρόνον. Μίαν φοράν και το αφήνει ως όπου γίνεται , και τότε το θερίζει∙ και ύστερα πάλι, ωσάν θέλη, το ματασπέρνει. Ομοίως και εσύ, αδελφέ μου. Έσμιξες με την γυναίκα σου, εγγαστρώθηκε; Αναχώρησε έως όπου να γεννήση, να σαραντίση και καθαρισθή, και τότε σπέρνεις και άλλο. Κάμε σαράντα πενήντα παιδιά. Ήθελα να σου είπω έν λόγον, μα είνε αισχρός κομμάτι και θέλετε με κατηγορίσετε. Δεν βλέπετε τα ζώα που σμίγουν έως πού να εγγαστρωθή το θυλικόν και ωσάν γεννήση, ε, τότες ματασμίγουν; Και ημείς οι άνθρωποι δεν εντρεπόμαστε να είμαστε χειρότεροι και από τα ζώα. Μα πάλιν δεν ημπορείς να κάμνης αυτό, σου πέφτει βαρύ; Κάμε άλλο∙ ταπεινώσου και ειπέ πως είσαι ανάξιος, αμαρτωλός και χειρότερος από τα ζώα∙ κατηγόρησε του λόγου σου, και έτσι ημπορεί να σε σπλαχνισθή ο Θεός να σε σώση. Αμή να κάμης την αμαρτίαν , να καυχάσαι, να λέγης πως είσαι άγιος, γίνεται τούτο να είνε; Ωσάν παιδιά μου πνευματικά σας συμβουλεύω∙ σας τα λέγω αυτά, μα τι να κάμω πάλιν; Βλέποντας το γένος μας εις ποίαν κατάστασιν ευρίσκεται, εστενεύτηκα και σας είπα αυτά , διά να ωφεληθήτε τίποτες.

Και να είνε ο άνδρας ωσάν βασιλεύς και η γυναίκα ωσάν βεζίρης, ήτοι ο άνδρας ωσάν κεφαλή και η γυναίκα ωσάν σώμα, τότε ευλογεί ο Θεός τον άνδρα και την γυναίκα και τα παιδιά σας και δεν σας κολλά κανένα κακόν πράγμα, μήτε αμποδέματα, μήτε γητεύματα μήτε κανένα. έτσι περνάτε και εδώ καλά και πηγαίνετε και εις τον παράδεισον να χαίρεστε πάντοτε. Και πλέον εξουσίας δεν έχετε να χωρίζεστε και μόνον ο Θάνατος και η πορνεία σας χωρίζει.

Και αν τύχη και ξεπέση η γυναίκα με άλλον άνδρα ή ο άνδρας με άλλην γυναίκα, έχουν χρέος να πηγαίνουν εις τον αρχιερέα να τους χωρίζη. Μα πάλιν εκείνος όπου αδικήθη από την γυναίκα του, και δεν την χωρίση, έχει μισθόν εις την ψυχή του. Αμή είνε τρόπος η γυναίκα σου να πορνεύση με άλλον και να την συγχωρήσης; Είνε. Και τι τρόπος είνε; Εσύ, παιδί μου, πηγαίνεις εις την ξενιτιά, εις το χωράφιον, η γυναίκα σου εξέπεσεν με άλλο πρόσωπον. Ήλθες εις το σπίτι σου. Τι πρέπει να κάμη η γυναίκα σου; Πρέπει να πάρη ένα τσεκούρι και ένα ξύλο και να σου βάλη μίαν μετάνοιαν και να σου φιλήση το χέρι και να σε ειπή: Πάρε ετούτο το τσεκούρι και το ξύλο και να με κάμης μίαν χάριν∙ βάλε με επάνω να με κάμης λιανά λιανά κομμάτια, ρίξε με να με φάνε οι σκύλοι , διατί δεν είμαι άξια να βλέπω το πρόσωπον σου, επειδή και εκαταπάτησα την τιμήν σου και από εκεί οπού ήμουν θυγατέρα του Χριστού , έγινα θυγατέρα του διαβόλου. Τι λέγεις, παιδί μου , σε βαστά η καρδιά σου να την σκοτώσης ή να την σχωρέσης; Με φαίνεται πως θα πής: Ας είσαι συγχωρημένη, μα άλλην φοράν να μη το ματακάμης. Αμή πότε την χωρίζεις; Όταν έλθης από την ξενιτιά και το μάθης από τον γείτονα σου, τότε βιάζεσαι εξ ανάγκης να την χωρίσης. Έτσι και ο Κύριος αύριον εις την Δευτέραν Παρουσίαν, ανίσως και μας εύρη ανεξομολόγητους, αμετανόητους, αδιορθώτους, βιάζεται να μας βάλη εις την κόλασιν∙ ει δε όταν μας εύρη μετανοημένους, μας σπλαχνίζεται μας βάνει εις τον παράδεισον να χαιρόμαστε πάντοτε.

Γίνεται πάλιν κατηραμένος ο γάμος να πάρης γυναίκα από την συγγένειαν σου, όπου το εμποδίζει ο νόμος, και να βάνης τύμπανα και βιολιά και τραγούδια, ντουφέκια, στολίδια και άλλα διαβολικά καμώματα. Τότε γίνεται κατηραμένος ο γάμος, γεννώνται τα παιδιά σας τυφλά, βουβά, κουφά, κουτσά, κακορρίζικα, σεληνιάζονται και τα βλέπετε εσείς οι γονείς και καίεται η καρδιά σας και σας θανατώνει ο Θεός παράκαιρα και σας βάνει εις την κόλασιν. Και να μην τον κάμνετε τον γάμον την Κυριακήν, μόνον όποια ημέρα θέλετε της εβδομάδος. Όχι πως το εμποδίζει ο νόμος, αλλά διά τα αταξίας όπου γίνονται και μάλιστα λείπετε και από την Λειτουργίαν∙ και η Λειτουργία πρέπει να γίνεται ξεχωριστή διά τον γαμβρόν και διά την νύμφην.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Δημοσίευσηαπό stratis » Παρ Αύγ 10, 2012 12:43 pm

Ο Πατροκοσμάς παντά απέριττος στο λόγο του και διδακτικός.

Θυμάμαι κι ένα ρητό κάποιων μεγάλων Πατέρων ασκητών για να δείξουν την αξία του γάμου σε αυτούς που επειδή δεν μπορούσαν να τους μιμηθούν λόγω της σαρκικής επιθυμίας ώστε να μην αισθάνονται κατώτεροι. Έλεγαν λοιπόν ότι ο γάμος είναι ο πατέρας των αγίων.

Και πράγματι. Μια Μόνικα έδωσε έναν Ιερό Αυγουστίνο, μιά Νόννη έναν Ιωάννη Χρυσόστομο και τόσοι άλλοι επιφανείς άγιοί μας που έλαβαν τις βάσεις από τους ενάρετους και ευσεβείς έγγαμους γονείς τους.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Δημοσίευσηαπό stratis » Παρ Αύγ 10, 2012 12:44 pm

Εσείς παιδιά πώς βλέπετε το θεσμό του γάμου σήμερα; Περνάει κρίση; Πώς αντιλαμβανόμαστε το γάμο και κατ'επέκταση την οικογένεια έτσι; Διότι ο καλός γάμος είναι στην ουσία η καλή οικογένεια. Ελάτε να το κουβεντιάσουμε.



Άβαταρ μέλους
dionisis
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:23 pm

Δημοσίευσηαπό dionisis » Παρ Αύγ 10, 2012 12:46 pm

Είναι αλήθεια κατά την γνώμη μου, ότι ο γάμος περνάει κρίση Στρατή μου. Αιτία είναι η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό και κατά συνέπεια η σεξουαλική απελευθέρωση έχει την πρώτιστη ευθύνη. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά μεσω των ΜΜΕ και η πλύση εγκεφάλου γίνεται διακριτικά χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Υπάρχουν κάποια ζευγάρια όπου στην οικογένεια τους υπάρχει το γράμμα του Θεού (χωρίς να κάνουν πνευματική ζωή) και πραγματικά είναι για να θαυμάζεις, όπως θα θαύμαζες κάποιον, που δεν έχει διδαχθεί ανάγνωση και ξέρει να διαβάζει.
Η σαρκική λοιπόν απόλαυση δημιουργεί προσωρινή ψεύτικη γέφυρα μεταξύ των ζευγαριών και όταν γκρεμισθεί (οι παλαιότεροι έλεγαν «έφαγαν το μέλι και τους έμεινε το βάζο») μένουν να κοιτάζονται στα μάτια και δυστυχώς δεν έχουν γνωρισθεί πραγματικά, δεν ξέρει ο ένας τον άλλον και κατά συνέπεια χωρίζουν ή ξεκινούν απιστίες ή τσακώνονται και δεν ξέρω και εγώ πόσα άλλα ακόμα...

Πολύ ωραίες οι συμβουλές του Αγίου Κοσμά. Πανέμορφες!



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Παρ Αύγ 10, 2012 12:47 pm

Εγω ενα αλλο που παρατηρω ειναι ο εγωισμος και η υπερηφανεια που εχουμε σημερα σαν ατομα.
Βλεπουμε το παραδοξο παλαιοτερα ανθρωποι που παντρευονταν χωρις καν να γνωριζονται απο συνοικεσιο και επειδη δεν περνουσε καν απο το μυαλο τους η ιδεα του διαζυγιου, σεβοταν ο ενας τις αναγκες του αλλου και εφτιαχναν ευτυχισμενες οικογενειες.
χωρις να υπαρχει αγαπη την εχτιζαν μεσα απο την οικογενεια.
Θα μου πειτε τωρα οτι υπηρχαν περιπτωσεις που ο ενας καταπιεζε ετσι τον αλλο. Παντα υπηρχε αλλα και στις μερες μας το ιδιο συμβαινει. Μηπως η γυναικα μεσα απο την ανεξαρτησια της επαψε να ειναι εκμεταλλευσιμο ειδος; πιστευω οτι τωρα ειναι χειροτερα τα πραγματα.
Δουλεια σπιτι καριερα παιδια συζυγος και αφου ειναι ιση με τον ανδρα να παιρνει συνταξη στα 65.
Και να πεφτουν τα καρπουζια απο την μασχαλη της και να χανει το ιεροτερο πραγμα για μια μανα την επαφη της με τα παιδια της. Και να γινεται υποζυγιο.
Και τοτε αρχιζει μεσα στο σπιτι το οχι εγω ο ενας προσφερω, οχι εγω ο αλλος σε μια σχεση ανταγωνιστικη.
Με τετοιες προυποθεσεις υπαρχει φοβος να ανοιξεις αναποδα το βαζο.
Και να ξεχναμε οτι η ισοτητα ειναι στον ανθρωπο και οχι στο ρολο.



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Δημοσίευσηαπό stratis » Παρ Αύγ 10, 2012 12:48 pm

Εγω ενα αλλο που παρατηρω ειναι ο εγωισμος και η υπερηφανεια που εχουμε σημερα σαν ατομα.



Δυστυχώς σε αυτό είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Πολλές φορές μέσα στο γάμο και κάτω από την πίεση της ζωής προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας σε ένα θέμα ή δείχνουμε φοβερό εγωισμό.

Τα παλιά τα χρόνια υπήρχαν ηθικές αξίες και φόβος Κυρίου. Το διαζύγιο ήταν όνειδος. Όποια ή όποιος εγκατέλειπε το σπίτι του ήταν δακτυλοδεικτούμενος. Σήμερα το διαζύγιο είναι μόδα, είναι εργαλείο απελευθέρωσης. Κολλάμε μια ασυμφωνία χαρακτήρων ή ένα "βαρέθηκα, πάμε για άλλα" και τελειώσαμε.

Είμαι υπέρ της ισότητας των 2 φύλων όμως το κίνημα του φεμινισμού κάπου έχασε το δρόμο του, εκφυλίστηκε, αλλοιώθηκε και έχασε το νόημα που θα έπρεπε να έχει. Απέκτησε έπαρση και το μόνο που ζητά είναι μια αναρχία για τη γυναίκα. Να μπορεί να κάνει ότι θέλει γιατί είναι ελεύθερη κι έχει δικαιώματα. Η χειραφέτηση λοιπόν οδήγησε στην ασυδοσία.

Σαφώς όμως δε φταίει μόνο αυτό το τελευταίο. Δείτε στον περίγυρό σας -καθώς η πλειοψηφία είμαστε νέοι- την επικρατούσα για το γάμο αντίληψη. Δεν είναι ο δρόμος για τον Παράδεισο αλλά απλά το γκαράζ που θα βάλουμε το αμάξι μετά τη βόλτα. Δηλαδή; Θα γλεντήσουμε, θα κάνουμε, θα καλοπεράσουμε για να χορτάσουμε τα πάθη μας και μετά από χρόνια με τη σάρκα αδύνατη θα παντρευτούμε για να μη μείνουμε μόνοι μας και για να δημιουργήσουμε διαδόχους.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες