Το Μυστήριο του Γάμου

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Γαβριήλ
Δημοσιεύσεις: 110
Εγγραφή: Τετ Αύγ 01, 2012 3:36 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Γαβριήλ » Κυρ Ιουν 16, 2013 7:22 pm

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και η οικογενειακή ζωή

Εικόνα

Ο θεσμός της οικογενείας σήμερα βρίσκεται σε κρίση παγκοσμίως. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, του οποίου φέτος εορτάζουμε τα 1600 χρόνια από την κοίμησή του, θεωρείται ο δημιουργός της θεολογίας του καθημερινού βίου. Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται θέσεις και συμβουλές του αγίου Χρυσοστόμου για το σημαντικότερο μέρος του καθημερινού βίου, την οικογένεια.

Ο Θεός προγνωρίζοντας το τι θα επακολουθούσε μετά την δημιουργία των ανθρώπων τους έπλασε βιολογικά έτοιμους για «γάμου κοινωνίαν». Η δημιουργία αναφέρεται αρχικά μόνο στον Αδάμ. «Του Αδάμ καθεύδοντος, η γυνή κατασκευάζετο». Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι ο Μωυσής δεν χρησιμοποιεί το ρήμα «έπλασεν» όταν μιλά για την Εύα αλλά το «ωκοδόμησεν» θέλοντας να δείξει ότι αυτή έγινε από την ίδια ουσία του Αδάμ, όχι από άλλη, διαφορετική. Η γυναίκα λοιπόν δεν υπολείπεται σε κάτι από τον Αδάμ. Είναι ανθρώπινη ύπαρξη τέλεια αλλά και ισότιμη προς αυτόν. Ο Θεός προγνωρίζοντας την πτώση των πρωτοπλάστων επινοεί τον γάμο και την ανάγκη της αμοιβαίας παρηγοριάς τους.

Πριν από την παρακοή και την έξοδο από την παραδείσια ζωή δεν υπήρχε ο γάμος. Οι πρωτόπλαστοι ζούσαν παρθενική ζωή, μιμούμενοι την ζωή των Αγγέλων. Λέγει ο άγιος Χρυσόστομος: «Τα της συνουσίας έγιναν μετά την παράβαση• μέχρι τότε ζούσαν ως άγγελοι μέσα στον παράδεισο, χωρίς να φλέγωνται από την σαρκική επιθυμία, ούτε να πολιορκούνται από άλλα πάθη, ούτε να πιέζονται από τις φυσικές ανάγκες, αλλά αφού δημιουργήθηκαν εντελώς άφθαρτοι και αθάνατοι, δεν είχαν ανάγκη ούτε να φορούν ρούχα. Πριν μπει η αμαρτία και η παρακοή ήσαν ντυμένοι με την θεϊκή δόξα, γι’ αυτό και δεν ντρέπονταν αν και ήσαν γυμνοί». Οι πρωτόπλαστοι δεν κατόρθωσαν να διατηρήσουν την ανώτερη αυτή ζωή για τον εαυτό τους. Φάνηκαν ανάξιοι των τόσων μεγάλων αγαθών που τους έδωσε ο Θεός.

Αυτά που προ της πτώσεως ήσαν περιττά, ενδύματα, τέχνες, εργασία, γίνονται αναγκαία λόγω της καταστάσεως της αδυναμίας και ασθενείας των ανθρώπων. Σε αυτή την ασθένεια του ανθρώπου έχει την αιτία ο γάμος, δημιουργός του όμως είναι ο Θεός.

Ποιά είναι η ασθένεια των μεταπτωτικών ανθρώπων; Ο Χρυσόστομος επισημαίνει ότι η ασθένεια είναι έλλειψη αυτάρκειας. Ούτε ο άνδρας ούτε η γυναίκα είναι «αυτάρκεις». Είναι και των δύο η φύση «ενδεής» (ανεπαρκής). Άρα δεν είναι πλήρεις. Ο ένας πρέπει να συμπληρώνει τον άλλον. Λέει: «Επειδή η φύση μας από τον Δημιουργό έγινε ανεπαρκής (ενδεής) και δεν είναι αυτάρκης από μόνη της, κανόνισε ο Θεός προς το συμφέρον μας να συμπληρώνεται η ανεπάρκεια αυτή με την ωφέλεια που προκύπτει από την συνάθροιση μας. Γι’ αυτό και δημιουργήθηκε και ο γάμος, ώστε εκείνο που λείπει από τον ένα να συμπληρώνεται από τον άλλο και η ενδεής φύση μας να γίνεται με αυτόν τον τρόπο αυτάρκης και να έχει την δυνατότητα, ενώ έγινε θνητή, να διατηρεί με την διαδοχή για πολύ χρονικό διάστημα την αθανασία». Δηλαδή μέσα στον γάμο ο σύζυγος και η σύζυγος ενώνονται και ολοκληρώνονται ως προσωπικότητες.

Για να μην εξαφανισθεί το ανθρώπινο γένος μετά την είσοδο του θανάτου ο «ευμήχανος» Θεός «συνεχώρησεν δια της συνουσίας αυξηθήναι το γένος». Η γέννηση των παιδιών, η τεκνογονία, είναι πολύ μεγάλη παρηγοριά λόγω της θνητότητος των ανθρώπων. Ο γάμος γίνεται αρχικά μέσον προς τεκνογονία. Για να κτυπήσει το φοβερό πρόσωπο του θανάτου ο Θεός χάρισε «την των παίδων διαδοχήν». Οι πρώτοι άνθρωποι με την απόκτηση τέκνων έβλεπαν την συνέχιση της ζωής τους και παρηγορούνταν για τον θάνατό τους. Η τεκνοποιΐα θεωρείται αρχική αιτία του γάμου. Μετά την ανάσταση του Χριστού με την οποία καταργήθηκε ο θάνατος, ο Χρυσόστομος λέει ότι δεν χρειαζόταν η παρηγοριά της τεκνογονίας. Παρηγοριά τώρα είναι η προσδοκία της προσωπικής αναστάσεως και κληρονομιάς της ουρανίου Βασιλείας του Θεού, που προϋποθέτουν σωφροσύνη και αρετή.

Ο Χρυσόστομος, όπως και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, δέχεται ότι η συνουσία έχει την θέση της μόνο μέσα στον γάμο και όχι έξω από αυτόν. Όσοι υποτιμούν (βδελύσσονται) τον γάμο, κατά τον άγιο Ιωάννη, κάνουν έργο «σατανικόν» και «απάνθρωπον», και περιφρονούν το δώρο του Θεού, την ρίζα της δικής μας γενέσεως. Σχολιάζοντας την Γένεσιν, το πρώτο βιβλίο της Π.Δ., αναφέρει ότι η «συνουσία» των συζύγων δεν είναι αρκετή για την γέννηση τέκνων. Είναι απαραίτητη η βοήθεια του Θεού, «η άνωθεν συμμαχία, που κινεί την φύση «προς γονήν». «Την γέννηση των παιδιών δεν την κάνει οπωσδήποτε ο γάμος, αλλά εκείνος ο λόγος του Θεού που λέγει ‘αυξάνεσθε και πληθύνεστε και γεμίστε την γη’. Και το βεβαιώνουν αυτό όσοι σύναψαν βέβαια γάμο αλλά δεν έγιναν πατέρες».

Ο άνθρωπος μετά την πτώση δεν έχασε το θεϊκό δώρο της ελευθερίας να επιλέγει το καλό η το κακό. Η επιθυμία πρέπει να κινείται κατά τον Χρυσόστομο μέσα σε όρια, να έχει μέτρο. Αν βγει από τα όρια τότε παρασύρει στην αμαρτία, ενώ η ίδια δεν είναι αμαρτία. Στην «αμετρία», την υπέρβαση των ορίων, στο αχαλίνωτο της επιθυμίας βρίσκεται και ο λόγος του γάμου. Με τον γάμο ο άνθρωπος μένει μέσα στα όρια και η επιθυμία δεν γίνεται αμαρτία. «Επειδή γαρ εισήλθεν η επιθυμία, εισήλθε και γάμος, την αμετρίαν εκκόπτων και πείθων μια χρήσθαι γυναικί». Έξω από τον γάμο η επιθυμία πραγματοποιούμενη εκδηλώνεται ως πορνεία, μοιχεία η ομοφυλοφιλία.

Εάν μεταξύ των συζύγων δεν υπάρχει σωφροσύνη ο γάμος δεν είναι τίμιος. «Πως τίμιος ο γάμος;» Η απάντηση: «Ότι εν σωφροσύνη, διατηρεί τον πιστόν». Επειδή όμως η «πύρωση της σαρκός», τα σαρκικά πάθη, είναι τόσο δυνατά που γίνονται εμπόδιο στην σωφροσύνη προβάλλει τον γάμο ως φάρμακο κατά της πορνείας. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του που εισάγουν την ασκητική διάσταση μέσα στον γάμο. Ο γάμος δεν έχει γίνει για να ασελγούμε, ούτε να πορνεύουμε, αλλά για να σωφρονούμε. Και συνεχίζει: «Δύο λοιπόν είναι αυτά για τα οποία έχει θεσπισθεί ο γάμος, και για να σωφρονούμε και για να γινόμαστε πατέρες, και από τα δύο αυτά πρώτη είναι η αιτία της σωφροσύνης».

Ο τονισμός φυσικά της σωφροσύνης δεν αποκλείει την τεκνογονία. Η «μίξις» δόθηκε «προς παιδοποιΐαν». Τα τέκνα αποτελούν συνδετικό κρίκο, «γέφυρα» που ενώνει τους συζύγους. Με την αρετή της σωφροσύνης ο γάμος είναι γαλήνιο λιμάνι. Επικρατεί ειρήνη, ευχάριστο περιβάλλον, ομόνοια και αγάπη των συζύγων. Ο γάμος με τις βιοτικές του μέριμνες δεν είναι εμπόδιο στην άσκηση των αρετών. Φέρνει ως παράδειγμα το ζεύγος των αγίων αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, που αν και «εργαστηρίων προειστήκεσαν και τέχνην μετεχειρίζοντο», ήταν δηλ. υπεύθυνοι στο εργαστήριο κατασκευής σκηνών τίποτε δεν τους εμπόδισε να επιδείξουν ακρίβεια στην τήρηση των εντολών του Θεού, όπως οι μοναχοί. Εάν ο γάμος εμπόδιζε την αρετή τότε φταίει ο Θεός που τον εισήγαγε. Τονίζει ο άγιος: «Μη θεωρείτε τον γάμο εμπόδιο για να ευαρεστήσετε τον Θεό… διότι εάν ο γάμος, αγαπητέ, και η ανατροφή των τέκνων θα γινόταν εμπόδιο στο δρόμο της αρετής, δεν θα τον εισήγε στην δική μας ζωή ο Δημιουργός… δεν εμποδίζει σε τίποτε στην χριστιανική μας ζωή εάν θέλουμε να αγωνιστούμε». «Γιατί αν είμαστε άγρυπνοι, εάν νήφωμεν, ούτε ο γάμος, ούτε η ανατροφή, ούτε κάτι άλλο θα μπορέσει να μας εμποδίσει να γίνουμε ευάρεστοι στον Θεό».

Παραδέχεται όμως ότι οι κόποι και οι αγώνες που πρέπει να κάνουν για την σωτηρία τους οι έγγαμοι είναι μεγαλύτεροι από τους κόπους και τους αγώνες των μοναχών. Οι μεγαλύτεροι όμως κόποι θα αμειφθούν με «λαμπρότερους στεφάνους». Αν οι έγγαμοι δεν απορροφηθούν από το κυνήγι των υλικών αγαθών, κάνουν χρήση των αγαθών και όχι κατάχρηση, τότε ο γάμος δεν γίνεται εμπόδιο. Εμπόδιο είναι η προαίρεση του ανθρώπου, ο οποίος κάνει κατάχρηση του γάμου. «Μετά συμμετρίας τω γάμω χρω και πρώτος εν τη βασιλεία έση και πάντων απολαύσεις των αγαθών».

Γάμος, «μυστήριον μέγα»

Ο γάμος χαρακτηρίζεται «μυστήριον μέγα» από τον απόστολο Παύλο. Για πρώτη φορά βρίσκουμε εκτενέστερη ανάλυση από τον Χρυσόστομο του μυστηριακού χαρακτήρα του γάμου. Ο γάμος είναι μυστήριο της Εκκλησίας και προϋποθέτει την παρουσία του Χριστού. Τύπος της Εκκλησίας είναι ο γάμος. Όπως η Εύα προήλθε από την πλευρά του Αδάμ, ενώ κοιμόταν, έτσι και η Εκκλησία προήλθε από τον Χριστό, που ήταν νεκρός πάνω στον σταυρό. Από την λογχισμένη πλευρά του Χριστού βγήκε «αίμα και ύδωρ», από τα οποία έγινε η Εκκλησία. Στο μυστήριο του γάμου είναι παρών ο Χριστός. Πως; Με το «ύδωρ» του βαπτίσματος αναγεννώμεθα και με το «αίμα» του Χριστού δια της Θείας Ευχαριστίας τρεφόμαστε πνευματικά. Επομένως οι σύζυγοι είναι μέλη του σώματος του Χριστού. Από αυτό προκύπτει η εντολή του αποστόλου Παύλου ότι οι άνδρες έχουν υποχρέωση να αγαπούν τις γυναίκες τους «ως τα εαυτών σώματα».

«Και όχι μόνο γι’ αυτό πρέπει να αγαπάμε την γυναίκα μας, επειδή δηλαδή είναι μέλος μας και δημιουργήθηκε από μας», λέει ο άγιος Χρυσόστομος, «αλλά και επειδή ο Θεός όρισε νόμο γι’ αυτό ακριβώς το πράγμα, λέγοντας το εξής• “κάθε άνδρας θα εγκαταλείψει τον πατέρα του και την μητέρα του και θα συνδεθεί στενά με την γυναίκα του, και θα γίνουν οι δυό τους μία σάρκα”. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και ο Παύλος μας διάβασε αυτόν τον νόμο, για να μας παρακινήσει από παντού προς την αγάπη αυτή».
Ο γάμος είναι μυστήριο αγάπης. Μόνο στον ενάρετο γάμο βρίσκεται η αληθινή αγάπη, η γαλήνη, η αληθινή ευτυχία, η οποία συμβαδίζει με την σωφροσύνη. Βλέποντας ο άνδρας τα πνευματικά χαρίσματα της γυναίκας του αυξάνεται η αγάπη και ο πόθος του γι’ αυτήν και δεν παρασύρεται από άλλες γυναίκες.

Ο άγιος Χρυσόστομος θέλει να λειτουργεί ο γάμος σαν λιμάνι, να μη γίνεται αφορμή ναυαγίου. Η αποχή από την σαρκική επαφή να αποφασίζεται και από τα αμφότερα μέρη. Αναφέρει σχετικά ο άγιος: «Διέταξε ο Χριστός με το στόμα του Παύλου να μη στερεί ο ένας τον άλλο, αλλά μερικές γυναίκες με την δήθεν επιθυμία της εγκράτειας απομακρύνθησαν από τους άνδρες τους, χάριν της ευλαβείας, και τους έσπρωξαν στην μοιχεία και σε βάραθρο απωλείας». «Δεν θα στερεί ο ένας τον άλλον χωρίς συμφωνία. Τι σημαίνει αυτό; Δεν θα εγκρατεύεται, λέει ο Παύλος, η γυναίκα αν δεν το θέλει ο άνδρας. Ούτε ο άνδρας αν δεν το θέλει η γυναίκα. Για ποιό λόγο; Γιατί γεννιούνται μεγάλα κακά από αυτή την εγκράτεια• επειδή και μοιχείες και πορνείες και διάλυση οικογενειών από αυτό έγιναν. Γιατί αν έχοντας τις δικές τους γυναίκες πορνεύουν, πολύ περισσότερο αν τους την στερήσεις». Η αδυναμία του ενός από τους συζύγους προκαλεί συνεχείς πειρασμούς, εκνευρισμούς, διαμάχες, συγκρούσεις. Χάνεται έτσι η ηρεμία, η ομόνοια και η ειρηνική συμβίωση• η άσκηση δε που επιδιώκεται είναι άχρηστη γιατί διώχνει την αγάπη. «Ποιό είναι το κέρδος της νηστείας και της εγκράτειας όταν σπάσει η αγάπη; Κανένα».

Ο γάμος είναι ένα μυστήριο• και ως γεγονός ζωής αλλά και ως τελετή στον ιερό ναό. Μετά την τελετή αυτή τα συμπόσια που συνήθως ακολουθούν, ας γίνονται, αλλά να είναι σεμνά, να προκαλούν χαρά και ευχαρίστηση χωρίς να προσβάλλεται η σωφροσύνη. Λέει ο άγιος Χρυσόστομος: «Είναι δυνατόν να κάνομε εύθυμο τον γάμο, με πλούσια τραπέζια, με ρούχα• δεν τα περιορίζω αυτά. Επιτρέπεται να ευφραινόμαστε με ρούχα, επιτρέπεται με τις παρουσίες σεβαστών ανδρών, σεβαστών γυναικών. Τα πάντα όμως πρέπει να γεμίζουν από σωφροσύνη, τα πάντα από σεμνότητα, τα πάντα από κοσμιότητα».

Ο άγιος Χρυσόστομος αντιμετωπίζοντας τα καθημερινά προβλήματα της οικογενείας της εποχής του θεωρεί ότι αυτά οφείλονται στην έλλειψη ορθών κριτηρίων στην εκλογή της η του συζύγου. Απευθύνεται στους γονείς που τότε έπαιζαν ένα σημαντικό ρόλο στην εκλογή και λέει στον πατέρα: «Όταν περιεργάζεσαι και αναζητάς υποψήφιο γαμπρό, να προσεύχεσαι• πες στον Θεό• όποιον θέλεις εσύ στείλε• ανάθεσε σ’ Αυτόν την υπόθεση, και αφού τον τίμησες μ’ αυτή την τιμή θα σε ανταμείψει. Παρακαλείτε πάντοτε τον Θεό να γίνει μεσίτης σ’ όλα τα έργα σας. Γιατί, αν ρυθμίσουμε έτσι τα ζητήματα μας, ούτε διαζύγιο θα υπάρξει ποτέ, ούτε υποψία για μοιχεία, ούτε αφορμή για ζηλοτυπία, ούτε διαμάχες και φιλονικείες, αλλά θα απολαύσουμε πολλή ειρήνη και ομόνοια• και όταν υπάρχει ομόνοια, θα ακολουθήσουν και άλλες αρετές». Αυτή η προσευχή βέβαια μπορεί να γίνεται στις ημέρες μας από κάθε υποψήφιο που επιθυμεί να παντρευτεί.
Προϋποθέσεις για έναν επιτυχημένο γάμο

Επιτυχημένος γάμος είναι αυτός που δεν θέτει σαν βάση επιτυχίας τον πλούτο αλλά την αρετή. Ο άνδρας πρέπει να έχει ευλάβεια ψυχής, καλωσύνη, σύνεση, φόβο Θεού. Λέει ο Χρυσόστομος: «Μια νέα κόρη που είναι συνετή, ελεύθερη και καλλιεργεί την ευσέβεια, αξίζει όσο όλη η οικουμένη». «Πολλοί που είχαν αποκτήσει μεγάλη περιουσία, τα έχασαν όλα, γιατί δεν είχαν μυαλωμένη γυναίκα ικανή να τα διατηρήσει».

Πολλοί θέλουν η γυναίκα τους να είναι όμορφη. Είναι όμως αυτό αρκετό για να επιτύχει ένας γάμος; Τονίζει ο άγιος: «Η ομορφιά του σώματος, όταν δεν συνοδεύεται από την αρετή της ψυχής, θα μπορέσει να σκλαβώσει τον άνδρα για είκοσι και τριάντα μέρες, δεν θα διαρκέσει όμως περισσότερο, αλλά αφού δείξει την κακία της, θα διαλύσει την αγάπη. Οι γυναίκες όμως που λάμπουν εξ αιτίας της ομορφιάς της ψυχής, όσο προχωρεί ο καιρός και φανερώνουν την ευγένεια της ψυχής τους, τόσο περισσότερο ελκύουν τους άνδρες τους».

Ας δούμε όμως τι λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και για τις υποχρεώσεις των συζύγων. Απευθύνει τον λόγο κυρίως στους άνδρες. Ίσως επειδή ο ανδρικός εγωϊσμός δύσκολα δαμάζεται και πολλές φορές συμπεριφέρονται με σκληρότητα. Ο Χρυσόστομος καταδικάζει την εξάσκηση σωματικής βίας και την κακοποίηση της γυναίκας από τον άνδρα, φαινόμενο που όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, συμβαίνει και σήμερα. Αντιθέτως απαιτεί από τον άνδρα θυσιαστικό φρόνημα, μεγάλη συγχωρητικότητα και όχι απειλές και εκφοβισμό. Με την επιείκεια και την ημερότητα θα εξασφαλίζεται η βαθιά ειρήνη της οικογενείας και θα απομακρύνεται η δυσαρέσκεια και θα αυξάνεται η αφοσίωση του ενός συζύγου προς τον άλλο. Τονίζει ο Χρυσόστομος: «Δεν υπάρχει τίποτε, τίποτε πολυτιμότερο από το να αγαπιέται κανείς τόσο πολύ από την γυναίκα του και να την αγαπάει».

Ο άγιος Χρυσόστομος αναφέρεται και σε ένα συνεκτικό στοιχείο, θεμέλιο της συζυγίας, την επικοινωνία των συζύγων. Είναι η καθημερινή αλληλεπίδραση των δύο συζύγων. Η επικοινωνία γίνεται με λόγια η χωρίς λόγια. Είναι θετική η αρνητική. Το σπουδαιότερο στοιχείο της επικοινωνίας είναι η συζήτηση. Ετυμολογικά (συν + ζητώ), δηλαδή από κοινού αναζητώ του τι πρέπει να γίνεται στα θέματα που αφορούν την κοινή ζωή και την οικογένεια. Η συζήτηση πρέπει να γίνεται με οικειότητα, αλληλοσεβασμό, σε κλίμα ελευθερίας, ισοτιμίας και αγάπης. Τότε μπορεί να βρεθεί η λύση σε περίπτωση διαφωνίας η σύγκρουσης. «Γιατί τίποτε δεν είναι πικρότερο από την μάχη που γίνεται από τον άνδρα ενάντια στην γυναίκα. Γιατί είναι πικρές, πραγματικά, οι μάχες που γίνονται ανάμεσα σε πρόσωπα που αγαπιούνται, και δείχνουν ότι όταν κανείς διχάζεται με το ίδιο του το μέλος, όπως λέγεται, αυτό πρέπει να προκαλείται από μεγάλη πικρία. Το μέρος, λοιπόν, των ανδρών είναι να αγαπούν και των γυναικών να υποχωρούν. Εάν λοιπόν καθένας συνεισφέρει το δικό του μέρος, όλα θα είναι στερεά. Και η γυναίκα γίνεται φιλική και αγαπιέται».

Η αμοιβαία εκδήλωση στοργής είναι αναγκαίο στοιχείο της συζυγικής αγάπης. Η αγάπη φανερώνεται με την τρυφερότητα, την ευγένεια, το ενδιαφέρον. Η αγάπη εκφράζεται με λόγια. Οι λέξεις είναι η τροφή των συναισθημάτων, ζωντανεύουν την αγάπη. Στα απλά καθημερινά πράγματα βρίσκεται συχνά το μυστικό της ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς τα ξέχασαν αυτά σήμερα οι σύζυγοι. Ξεχνούν να εκφράσουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό τους για τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τις προσπάθειες, τις επιτυχίες που κάνει ο καθένας στον τομέα του, ακόμη και ένα κομπλιμέντο για την εμφάνιση και το καθημερινό ντύσιμο, το καλομαγειρεμένο φαγητό. Η γυναίκα ακτινοβολεί, αυξάνει το φιλότιμό της όταν νιώθει ότι την αγαπούν. Το ίδιο συμβαίνει και στους άνδρες. Σ’ αυτούς αυξάνεται η καλή αυτοπεποίθηση. Η αγάπη συντηρείται με την επινόηση τρόπων εκδήλωσεώς της. Η ικανοποίηση των ιδιαιτέρων επιθυμιών και η ανοχή των αδυναμιών του άλλου βοηθούν την συνοχή των συζύγων.

Ο άγιος Χρυσόστομος με τον τονισμό της αγάπης λέει στην ουσία ότι οι σύζυγοι πρέπει να μάθουν να συγχωρούν και να ανέχονται. Ο πιο ώριμος από τους δυό πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα. Μέσα στον γάμο δεν έχει σημασία ποιός έκανε ένα λάθος η γιατί το έκανε. Εκείνο που είναι ζητούμενο, είναι ποιός είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να διορθωθεί η κατάσταση. «Να ανεχόμαστε, λέει ο άγιος, ο ένας τον άλλο με αγάπη. Πως είναι δυνατόν να ανέχεσαι αν είσαι οργίλος και κακόγλωσσος; Πες τον τρόπο: Με αγάπη. Αν δεν ανέχεσαι τον πλησίον, πως θα σε ανεχθεί ο Θεός; Αν συ δεν υποφέρεις αυτόν που είναι σύνδουλος σου, πως θα σε ανεχθεί εσένα ο Κύριος»;

Με την αγάπη προλαμβάνεται η αποξένωση των συζύγων και η νέκρωση της σχέσης, που συνήθως έρχεται με την πάροδο του χρόνου, την κόπωση και την αδιαφορία. Τότε μιλούμε για συμβατικό γάμο. Ο άγιος Ιωάννης γνωρίζει ότι ο τρόπος της επικοινωνίας είναι αναγκαίος για να προλαμβάνονται οι συγκρούσεις. Αυτό εξαρτάται από το τι θα πει και το πως θα μιλήσει κάποιος. Στο ερώτημα: «Τι λοιπόν πρέπει να της πω;» δίνει την παρακάτω απάντηση.

Ακούστε με προσοχή τις συμβουλές του:
«Λόγια αγάπης να της λες… Εγώ από όλα, την δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτε δεν μου είναι οδυνηρό, όσο το να βρεθώ σε διάσταση μαζί σου. Κι’ αν όλα χρειαστεί να τα χάσω, κι’ αν στους εσχάτους βρεθώ κινδύνους, ο,τιδήποτε κι’ αν πάθω, όλα μου είναι υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Και τα παιδιά τότε μου είναι πολύ αγαπητά, εφ’ όσον εσύ με συμπαθείς. Όλα δικά σου είναι. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα του. Κι αν δεν έχω εγώ εξουσία στο σώμα μου, αλλά εσύ, πόσο μάλλον δικά σου είναι όλα τα άλλα». Και συνεχίζει: «Ποτέ να μη μιλάς με πεζό τρόπο, αλλά με φιλοφροσύνη, με τιμή, με αγάπη πολλή. Να την τιμάς, και δεν θα βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει την τιμή από τους άλλους. Να την προτιμάς από όλους για όλα, για την ομορφιά, για την σύνεση της, και να την επαινείς. Να κάνεις φανερό ότι σε αρέσει η συντροφιά της και ότι προτιμάς να μένεις στο σπίτι για να είσαι μαζί της, από το να βγαίνεις στην αγορά. Από όλους τους φίλους να την προτιμάς, και από τα παιδιά που σου χάρισε ακόμα, κι αυτά εξ αιτίας της να τα αγαπάς».

Πόσο καλά επικοινωνείτε; Μιλάτε μεταξύ σας; Μοιράζεστε τις σκέψεις σας; Τι πράξεις κάνετε για την καθημερινή επικοινωνία σας; Αφιερώνετε χρόνο, από αυτό που απόμεινε, για να είστε μαζί και να μιλήσετε ήρεμα; Η μήπως αδιαφορείτε για τα ενδιαφέροντα και τα προβλήματα του άλλου και αφήνετε ανεξέλεγκτη τη γλώσσα σας; Αυτό δεν είναι το συμπέρασμα του παραπάνω κειμένου που ακούσαμε;

[...]

Δυστυχώς σήμερα στον κόσμο κυριαρχεί μία ουμανιστική θεώρηση της ζωής, που έχει ως στόχο την ανθρώπινη ευδαιμονία. Πολλοί διδάσκουν ότι πρέπει να γίνουμε καλοί άνθρωποι και αυτό θα φέρει την ειρήνη και την ευτυχία. Αυτό όμως ουσιαστικά δεν είναι τίποτα. Αν δεν γίνουμε Χαριτωμένοι άνθρωποι, δηλαδή δοχεία της θείας Χάριτος, «εποιήσαμεν ουδέν». Πρέπει να αποστραφούμε τον στείρο και ψυχρό ηθικισμό, που οδηγεί στην τυπολατρεία και να αγωνιστούμε σύμφωνα με τις υποθήκες των Πατέρων της Εκκλησίας μας για την κατάκτηση του αγιασμού, της «υιοθεσίας», που αποτελεί την ύψιστη τιμή για την ανθρώπινη φύση. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί και μέσα στον κόσμο και μέσα στην οικογένεια. Υπεύθυνα γράφουμε ότι γνωρίζουμε ανθρώπους οικογενειάρχες που έχουν Χάρη Θεού που δεν την έχουν μοναχοί, γιατί αγωνίζονται σωστά και ζουν θεάρεστα, με τον τρόπο που υποδείκνυε και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στους χριστιανούς της εποχής του.

Αρχιμ. Εφραίμ, Καθηγούμενου Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Απόσπασμα από το Περιοδικό “Πεμπτουσία”, τεύχος No 25


Πηγή: http://www.xfd.gr



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Ιουν 28, 2013 11:23 pm

Ο γάμος ως Μυστήριο αγάπης

Εικόνα

του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη. Ηγουμένου της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους

Είναι κοινή διαπίστωση ότι σήμερα ο γάμος περνά κρίση. Αυτό μαρτυρεί το πλήθος των διαζυγίων. Αυτό μαρτυρούν τα τόσα ζεύγη που χωρίς να φθάσουν στο διαζύγιο, ζουν κατά συνθήκη και κατ΄ ανοχή συζυγική ζωή και δε βρίσκουν καμιά ευτυχία και καμιά χαρά στο δεσμό τους.

Ένα σοβαρό αίτιο της κρίσης αυτής είναι ότι οι ερχόμενοι εις γάμου κοινωνία Χριστιανοί δεν ζουν τον γάμο ως Μυστήριο.

Πολλοί Χριστιανοί επηρεασμένοι από το κοσμικό και το άθεο κλίμα της εποχής μας, που είναι σήμερα διάχυτο (εφημερίδες, τραγούδια, περιοδικά, θεάματα, διαφημίσεις) αντιλαμβάνονται τον γάμο ως φυσικό, βιολογικό ή κοινωνικοοικονομικό μόνο γεγονός. Ο πανσεξουαλισμός έχει επηρεάσει βαθύτατα τη σκέψη του σύγχρονου ανθρώπου, με αποτέλεσμα να τοποθετεί την ευτυχία του αποκλειστικά και μόνο στο σεξ. Έτσι ο γάμος θεωρείται ως μια νόμιμη και εγκεκριμένη από την κοινωνία ερωτική σχέση χωρίς καμία συνείδηση ευθύνης και αποστολής. Όταν παρέλθει η ερωτική ευχαρίστηση τότε και ο γάμος δεν έχει νόημα. Οι σύζυγοι χωρίζουν, για να βρουν νέο σύντροφο και νέα περιπέτεια.

Όταν όμως ο γάμος μένει φυσικό και κοινωνικό γεγονός, χωρίς να γίνει «Μυστήριο», χωρίς δηλαδή να περάσει μέσα στην Εκκλησία, τη Βασιλεία αυτή του Θεού, και να μεταμορφωθεί, δεν είναι δυνατόν να σωθεί και να σώσει.

Ο γάμος ως φυσικό και κοινωνικό γεγονός ανήκει στον κόσμο που υπάρχει εκτός της Εκκλησίας. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο έξω της Εκκλησίας κόσμος, ζωή, άνθρωπος, φύση, κοινωνία, είναι αλύτρωτα. Είναι όψεις του πεσόντος κόσμου, που λόγω προπατορικού αμαρτήματος έχει δηλητηριαστεί, έχει αρρωστήσει θανάσιμα. Έτσι και ο γάμος ως φυσικό ή κοινωνικό γεγονός είναι άρρωστος και αδύνατος από την ίδια του τη φύση να λυτρώσει τον άνθρωπο και να του χαρίσει ακέραια και ολοκληρωμένη ζωή.

Όταν ο γάμος γίνει «Μυστήριο» μεταθέτει τους συζύγους και τον φυσικό τους γάμο από τον παλαιό, αλύτρωτο και χωρίς Θεό κόσμο του εγωισμού, της φθοράς και του θανάτου, στον καινό, θεανθρώπινο κόσμο της Βασιλείας του Θεού, της αγάπης της Εκκλησίας.

Κάθε Μυστήριο άλλωστε είναι μια μετάβαση και μια μεταμόρφωση του παλαιού κόσμου και της παλαιάς ζωής εις καινό κόσμο και καινή εν Χριστώ ζωή που προσφέρεται ως δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Ιδιαιτέρως με το άγιο Βάπτισμα ο άνθρωπος αφήνει τον παλαιό κόσμο, για να εισέλθει οριστικώς στην Βασιλεία του Θεού και με την θεία Ευχαριστία ενώνεται δια του Χριστού με την Αγία Τριάδα και με όλους τους λελυτρωμένους πιστούς.

Χωρίς τη θεία Ευχαριστία δεν θα υπήρχε η Εκκλησία, διότι οι πιστοί δεν θα ήταν δυνατόν να ενωθούν με τον Θεό και να γίνουν νέο θεανθρώπινο Σώμα.

Αυτό που γίνεται στη θεία Ευχαριστία γίνεται και στο Μυστήριο του Γάμου. Οι σύζυγοι ενώνονται με τον Χριστό και μέσω του Χριστού μεταξύ τους σε μια αιώνια και θεανθρώπινη ένωση. Από μια ένωση του παλαιού, αρρωστημένου κόσμου μεταμορφώνονται σε μια υγιή εν Χριστώ ένωση μέσα στην καινή κτίση της Βασιλείας του Θεού.

Απλούστερο: με το Μυστήριο του Γάμου δεν ενώνονται μόνο ο γαμπρός και η νύφη, αλλά ενώνεται μαζί τους και ο Χριστός ή μάλλον αμφότεροι ενώνονται εν Χριστώ, ο οποίος καθιστά έτσι την ένωση τους αγία, τέλεια, υγιή, θεανθρώπινη.

Εννοείται ότι για να είναι ο γάμος γεγονός μεταμορφώσεως στις διαστάσεις της Βασιλείας του Θεού, δεν αρκεί η εκ μέρους των μελλόνυμφων τυπική παρακολούθηση της ιερολογίας του Γάμου χωρίς καμία συνειδητή συμμετοχή στο τελούμενο Μυστήριο.

Μετά από συνειδητή μετοχή στο Μυστήριο ιδρύεται ένα νέο σπίτι, μια μικρή Εκκλησία, ένα μικρό Βασίλειο του Τριαδικού Θεού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Μυστήριο αρχίζει, όπως και τα άλλα Μυστήρια, με την ευλογία της Αγίας Τριάδος:<< Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…>>. Ό,τι ενώνει τους συζύγους δεν είναι μόνο η φυσική έλξη των δύο φύλων, η κοινωνική σκοπιμότητα κ.τ.λ. αλλά πρώτιστα όλων ο Χριστός. Στο νέο σπίτι δεν βασιλεύει αυταρχικώς ο άνδρας ή η γυναίκα, αλλά ο Χριστός, διότι αμφότεροι θέλουν να κάνουν το θέλημα του Χριστού και όχι το δικό τους θέλημα. Με την ίδρυση της χριστιανικής οικογένειας ιδρύεται ένα μικρό Βασίλειο του Θεού. Οι σύζυγοι κατά την ιεροτελεστία στεφανώνονται ως βασιλείς, ενώ ψάλλεται το «Κύριε ο Θεός ημών δόξη και τιμή στεφάνωσον αυτούς».

Είναι τόσο αγία η θεανθρώπινη ένωση του κατά Θεόν γάμου, ώστε ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού, παρομοιάζει τη σχέση των συζύγων με την σχέση του Χριστού προς την Εκκλησία. «Το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν».

Εννοείται όμως ότι για να είναι ο γάμος μια φανέρωση και μια αποκάλυψη του γάμου του Χριστού με την Εκκλησία, πρέπει οι σύζυγοι συνεχώς να ξεπερνούν τον παλαιό άνθρωπο που κρύβουν μέσα τους, να σταυρώνουν τον εγωισμό και τα πάθη τους και να αποκτούν σε βάθος την αγία αρετή της ταπεινοφροσύνης. Από την άποψη αυτή ο γάμος είναι μια συμμετοχή στον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.

Κανείς δεν μπορεί να ζήσει την καινή αναστημένη ζωή του Χριστού, εάν δεν σταυρωθεί πρώτα μαζί Του και δεν θάψει τον παλαιό άνθρωπο. Οι δυο σύζυγοι βοηθούνται αμοιβαίως να σταυρώσουν τον παλαιό άνθρωπο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Είναι είδος μαρτυρίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ακολουθία του Γάμου ψάλλεται το « Άγιοι Μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες…», ενώ γίνεται λιτανεία προηγουμένου του ιερέα φέροντος το ιερό Ευαγγέλιο. Η λιτανεία αυτή μας υπενθυμίζει ότι ο Γάμος είναι μια συνεχή πορεία των συζύγων προς τη Βασιλεία του Θεού, σε συνεχή αγώνα για την κατάκτηση της αγιότητας. Η πορεία αυτή των συζύγων θα γίνει προηγουμένου του Χριστού και του Ευαγγελίου μέσω της μαρτυρικής οδού του καθημερινού αγώνα των συζύγων να απαρνούνται τον κακό εαυτό τους και να κάνουν το θέλημα του Θεού, προσφερόμενοι στον σύντροφο της ζωής τους.

Εάν οι Χριστιανοί σύζυγοι δεν αποδεχθούν τον Γάμον των ως αγώνα και θυσία, πώς θα επιζήση η σχέσις των, όταν εμφανισθούν αι πρώται δυσκολίες;

Πρέπει πάντως να κατανοηθή ότι ο γάμος και η οικογένεια δεν μπορούν να σωθούν, εάν οι χριστιανοί σύζυγοι δεν κατηχηθούν και δεν αποκτήσουν συνείδηση της ουσίας του γάμου ως Μυστηρίου της Εκκλησίας.

Πολλά έχομε να πράξωμε προς την κατεύθυνση αυτή οι ποιμένες της Εκκλησίας μας. Το έργο μας δεν είναι έργο ληξιάρχου- ευλογίας και καταγραφής ενός κοινωνικού γεγονότος- αλλά έργο ποιμένος και χειραγωγού εν Χριστώ.

Οι μελλόνυμφοι, οι νεόνυμφοι και οι έγγαμοι Χριστιανοί πρέπει να διδαχθούν από τους ποιμένας των ποιά σημασία έχει ο γάμος των, διατί είναι «Μυστήριον» και πώς δύνανται αξίως να διάγουν τον έγγαμο βίο των.

Εις το δύσκολο αυτό έργο μας- έργο πράγματι ποιμαντικό- πρέπει να βοηθηθούμε και από τους λαϊκούς αδελφούς που είναι οι χείρες και οι πόδες των κληρικών.

Ο αγιασμός και η σωτηρία του γάμου και της οικογένειας δεν είναι έργο μόνον του επισκόπου και των πρεσβυτέρων, αλλ’ ολοκλήρου της κοινότητος, της ενορίας και δι’ αυτό όλοι καλούνται να συμπαρασταθούν εις τους ποιμένας, έκαστος κατά την κλήση του και το δοθέν εις αυτόν χάρισμα.

Πηγή: neotita.gr


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Φωτεινή
Δημοσιεύσεις: 2060
Εγγραφή: Παρ Νοέμ 29, 2013 9:01 am
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Φωτεινή » Κυρ Δεκ 08, 2013 2:39 pm

Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει,πόσο σπουδαίο και ιερό είναι το μυστήριο του Γάμου.Είναι αναγκαίο κατά τη γνώμη μου να υπάρχει μεταξύ των δύο φύλων συμφωνία χαρακτήρων,αμοιβαία έλξη και βασικότατο κοινό στοιχείο η πίστη στον Θεό!
Επειδή είμαι ελεύθερη,ακούω κατά καιρούς διάφορες συμβουλές <<για το καλό μου>>.Μου λένε να <<κλείσω τα μάτια>> και να παντρευτώ οποιονδήποτε...γιατί περνάνε τα χρόνια...και έτσι κι αλλιώς είναι όλοι οι άντρες ίδιοι.
Σε άλλους επικρατεί και η άποψη να παντρευτείς απλά και μόνο για να κάνεις παιδί.Κι αν ο άντρας στην πορεία δεν σου κάνει,τον διώχνεις και θα σου μείνει τουλάχιστον το παιδί.Τόσο απλά!Άκρως εγωιστικό,ανήθικο και ανεύθυνο!Φρίττω όταν ακούω τέτοιες απόψεις.Δεν θα μπορούσα να φανταστώ έναν γάμο χωρίς αγάπη,ταύτιση,σεβασμό,κατανόηση και βοηθό τον Θεό και την Παναγία.
Πώς θα στεριώσει ένας γάμος χωρίς αγάπη;Πώς θα στεριώσει χωρίς την παρουσία και την Πρόνοια του Θεού;Πάνω σε ποιά θεμέλια θα χτιστεί και θα ανθίσει η σχέση των συζύγων....ειδικά στην δύσκολη εποχή που ζούμε;


Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε.
Μάρκος ε' 36

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Κυρ Δεκ 08, 2013 3:00 pm

Αγαπητή Φωτεινή, συμφωνώ σε αυτά που αναφέρεις. Πιστεύω πως αυτές οι απόψεις που επικρατούν στον κόσμο όλο και περισσότερο οφείλονται στην προπαγάνδα του υλισμού, όπου η υποτιθέμενη ευτυχία μπορεί να βρίσκεται σε αυτόν και μόνο. Ζούμε σε μια εποχή ισοπέδωσης, όπου (όπως είπες) επικρατεί η άποψη μεταξύ πολλών γυναικών πως «όλοι οι άντρες είναι ίδιοι» και αντίστοιχα μεταξύ πολλών αντρών πως «όλες οι γυναίκες είναι ίδιες».
Το μόνο «ίδιο» που έχουμε όλοι μας είναι πως δεν είμαστε τέλειοι.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Κυρ Δεκ 08, 2013 9:46 pm

Ο Γάμος Φωτεινή μου είναι ένωση δύο ανθρώπων σε μια ψυχοσωματική ενότητα με συγκολλητική ουσία την εν Χριστώ Αγάπη. Χωρίς αυτη οι δυσκολίες της ζωής και οι φυγόκεντρες τάσεις του εγωισμού πολύ σύντομα τον μετατρέπουν σε ερείπια.

Εικόνα

Κατά την άποψή μου, δεν έχει κανένα νόημα Γάμος χωρίς αληθινή Αγάπη.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Φωτεινή
Δημοσιεύσεις: 2060
Εγγραφή: Παρ Νοέμ 29, 2013 9:01 am
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Φωτεινή » Κυρ Δεκ 08, 2013 10:53 pm

Συμφωνώ μαζί σου,Νίκο.Δυστυχώς δεν το βλέπουν όλοι έτσι!Χαίρομαι τα ανδρόγυνα που βλέπω κάθε Κυριακή στην Ενορία μου μαζί με τα παιδιά τους!Τί πιο ωραίο από έναν ευλογημένο γάμο και παιδιά που "μεγαλώνουν" μέσα στην εκκλησία!


Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε.
Μάρκος ε' 36

Άβαταρ μέλους
Domna
Δημοσιεύσεις: 340
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 6:36 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Domna » Κυρ Δεκ 22, 2013 4:50 pm

Ο Έγγαμος Βίος
Η κατ´οικόν εκκλησία


Εικόνα

Οι οικογένεια , είναι μια μικρή κατ´οικόν εκκλησία , γι´ αυτό πρέπει να είναι στερεωμένη στην ασάλευτη Πέτρα , που λέγεται : Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ !!!
Το ξεκίνημα της , να γίνεται με έναν Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Γάμο , ο οποίος
είναι και ένα από τα επτά Μυστήρια της Αγίας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας . Η αγνότητα των μελλονύμφων είναι εντολή του Θεού και μεγάλη ευλογία.

Συγχρόνως όμως και με έναν Πνευματικό Πατέρα Εξομολόγο , σαν Οδηγό , για να είναι σίγουρο , πως το « ταξίδι » του Γάμου που ξεκινούν και οι δύο σύζυγοι , θα είναι πετυχημένο , με σκοπό τον αγιασμό και την ολοκλήρωση της πνευματικής προσωπικότητας τους , που θα τους οδηγήσει στην σωτηρία και στην αιωνότητα . Γιατί και αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της κοινής συβιώσεως και συνυπάρξεως τους.
Ετσι με την υπακοή που θα κάνουν στον Πνευματικό τους Πατέρα και Οδηγό , θα αποφεύγουν και τις παγίδες που μας στήνει σε τούτο τον κόσμο ο αντίδικος της ψυχής μας και την συνυπάρξεως τους.
Ετσι με την υπακοή που θα κάνουν στον Πνευματικό τους Πατέρα και οδηγό , θα αποφεύγουν και τις παγίδες που μας στήνει σε τούτο τον κόσμο ο αντίδικος της ψυχής μας , ο πονηρός σατάν.
Θα ήταν όμως παράλειψη να μην τονισθεί ότι οι σύζυγοι πρέπει να έχουν υπομονή μεταξύ τους και να ανέχωνται ο ένας τον άλλον, γιατί έτσι θα αξιωθούν να αγιάσουν , και να κάνουν μια επιτυχημένη οικογένεια .
Μας το λέει και ο ίδος ο Χριστός και ο Θεός μας , « ... ο δέ υπομείνας εις τέλος , ούτος σωθήται » ( Ματθ. 10, 22 ) .
Ετσι δε θα φτάνουν ποτέ σε χωρισμούς και διαζύγια που δεν ευαρεστούν καθόλου το Θεό , αλλά μόνο τον πονηρό , και συνήθως αυτός είναι η αιτία όλων των διαφωνιών και διενέξεων.

Ας θυμηθούμε τι γράφει ο Απόστολος των εθνών Παύλος προς τους Γαλάτας , αλλά και προς όλους εμάς : « αλλήλων τά βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε τόν νόμον του Χριστού » ( Γαλ. 6, 2 ) , καθώς επίσης και προς τους Εβραίους οι οποίοι πίστευσαν στο Χριστό « ... δι´ υπομονής τρέχομεν τόν προκείμενον ημίν αγώνα » ( Εβρ. 12, 1 ).
Βλέπετε , σε πόσα σημεία μας θυμίζει η Αγία Γραφή τη μεγάλη αρετή της υπομονής ; Ακόμη θα λέγαμε ότι η υπομονή είναι νόμος και εντολή του Θεού.
Αυτήν όμως τη μεγάλη αρετή μπορούμε να την αποκτήσουμε μόνον πατώντας τον εγωισμό μας , αποφεύγοντας τις υπερβολικές και πολλές φορές , παράλογες απαιτήσεις και τα διάφορα λόγια , που δεν ωφελούν τις σχέσεις μεταξύ των συζύγων, είτε λέγονται αυτά ως αστεία είτε και σοβαρά. Επίσης πρέπει να διακατέχονται οι σύζυγοι από αγάπη και συμπαράσταση και όχι από αδιαφορία , γιατί και η αγάπη είναι εντολή του Θεού.
Με αυτές τις βασικές προυποθέσεις , ξεκινώντας οι σύζυγοι και ζώντας ενσυνείδητη χριστιανική ζωή θα είναι ειρηνικοί , θα προοδεύουν πνευματικά και θα αρχίσουν λίγο - λίγο να προγεύωνται τον Παράδεισο.
Στα παιδιά που θα τους χαρίσει ο Θεός , όταν τα βαπτίζουν , θα πρέπει να βάζουν ορθόδοξα χριστιανικά ονόματα και αν επεβαίνουν γονείς , πεθερικά και συγγενείς για κάτι διαφορετικό , να συμβουλεύωνται τον πνευματικό τους πατέρα και οδηγό.

Να προσέχουν οι γονείς και να μην παραλείπουν να φορούν στα παιδιά τους , καθώς και οι ίδιοι , ένα Σταυρό και όχι ματόχανδρα , ζώδια , άγκυρες , πέταλα
ή σκέτες αλυσίδες. Η εκκλησία ψάλλει και βροντοφωνάζει αίωνες τώρα ότι :
« Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης . Σταυρός η ωραιότης της εκκλησίας. Σταυρός βασιλέων κραταίωμα. Σταυρός Αγγέλων η δόξα , και των δαιμόνων το τραύμα » ( Από την υμνολογία της Εκκλησίας μας ) .
Να προσπαθήσουν ακόμη να δώσουν να καταλάβουν στα παιδιά τους , με διάκριση βέβαια , άλλα και με πειθώ αν χρειαστεί , προ πάντων να μην τα παροτρύνουν ώστε να ντύνωνται καρναβάλια και να πηγαίνουν σε επικύνδυνα , ίσως και αμαρτωλά μέρη , δήθεν για διασκέδαση , γιατί αυτή η κοσμική συνήθεια , που είναι και ειδωλολατρική , σε τίποτε δεν ωφελεί . Αντίθετα , δημιουργεί περιττά έξοδα , ίσως και προβλήματα στην οικογένεια , βλάπτει την ψυχή και το κυριώτερο δεν αναπαύουμε τον Πανάγαθο Θεό και Πατέρα μας γιατί αν θελήσουμε να προσέξουμε , θα δούμε πως τα εγκλήματα , οι μεγάλες ληστείες , οι κοροιδίες και πολλά αντικοινωνικά έργα γίνονται , δυστυχώς από μεταμφιεσμένους συνανθρώπους μας.

Μέσα στο σπίτι να υπάρχουν απαραιτήτως σε μια βολική και ήσυχη γωνιά ή και σε κάποιο τοίχο , κατά προτίμηση ανατολικά , αλλά εάν δε βολεύει , ας είναι και αλλού , ένας Σταυρός τοποθετημένος στο κέντρο , μια εικόνα του Σωτήρος μας Χριστού δεξιά , μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου αριστερά και αν είναι δυνατόν , από μία εκόνα με τους Αγίους , που μας τιμούν και τους τιμούμε με τα ονοματά τους , από κάτω.

Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε παραδοσιακό εικονοστάσι και μάλιστα πολλές φορές τοποθετημένο σε πολύ υψηλό μέρος , ώστε να μη μπορούμε να το φτάνουμε με ευκολία. Αλλά έτσι οπως θα είναι στον τείχο οι εικίνες , μπορούμε από κάτω ακριβώς να τοποθετήσουμε ένα μικρό τραπέζι , ή πιο ψηλά μία εταζέρα , εάν έχουμε μικρά παιδιά , και επάνω ένα καντήλι , στο οποίο θα καίμε ελαιόλαδο , όχι σπορέλαιο ή πυρηνέλαιο ή όπως μερικοί από άγνοια βάζουν καμμένα λάδια , προφασιζόμενοι ότι το ελαιόλαδο δεν το καίει το καντίλι. Πληροφοριακά λέμε , ότι υπάρχουν πάρα πολλά παρθένα ελαιόλαδα 0-1% , τα οποία ανάβουν στο καντήλι θαυμάσια. Το ελαιόλαδο για την Εκκλησία μας και την Παράδοσή της έχει συμβολικό χαρακτήρα. Βλέπουμε όλα τα ιερά βιβλία που αναφέρονται σε διάφορες ευχές , μόνον για « Ε Λ Α Ι Ο Ν » ομιλούν και όχι σπορέλαιο , ηλιέλαιο , καλαμποκέλαιο , σογιέλαιο ή πυρηνέλαιο.
Ακόμη αν θυμηθούμε το περιστέρ που άφησε ο προφήτης Νώε από την κιβωτό μετά τον κατακλυσμό , βλέπουμε πως επέστρεψε έχοντας στο στόμα κλαδί ελιάς , σύμβολο συμφιλίωσεως και ειρήνης. Γι´αυτό θα είναι καλό να μη νοθεύουμε την Παράδοση. Καλό είναι το καντήλι στο σπίτι να ανάβει πάντοτε , απαραιτήτως όμως , κάθε Σαββατοκύριακο , μεγάλες γιορτές ή και τα βράδια. Ευχής όμως έργον να είναι ακοίμητο , διότι αυτό θα είναι μεγάλη ευλογία , εφ´όσον βέβαια και η ζωή των οικείων είναι θεοσεβής , χριστοκεντρική και ταπεινή. Εχει επίσης και το συμβολικό χαρακτήρα , ότι εμείς ομολογούμε την ελπίδα μας στο Θεό , ότι η πίστη μας είναι ζωντανή και φέγγει παντού , μα και η ψυχή μας σε συνεχή προετοιμασία ζητάει , φλέγεται και ποθεί την Επουράνια Βασιλεία.

Γενικά θα βλέπαμε , ότι μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα σ´εκείνη την γωνιά , υπάρχει ξεχωριστή χάρη και ευλογία , εκτός του ότι και το ελαιόλαδο που βάζουμε είναι μια μικρή προσφορά στο Δωρεοδότη πάντων των αγαθών και ας μην κάνουμε λογισμό φιλαργυρίας για το ελαιόλαδο , γιατί ο Πανάγαθος Θεός και Πατέρας μας , έχει τον τρόπο Του να μας τον ανταποδώσει. Δίπλα στο καντήλι να αφήσουμε το θυμιατό , με το οποίο θα θυμιάζουμε το προσκυνητάρι με τις εικόνες , μετά να θυμιάζουμε τις έμψυχες εικόνες του Θεού , δηλαδή τους ανθρώπους που βρίσκονται στο σπίτι , κατόπιν όλο το σπίτι και στο τέλος , εάν είναι δυνατόν , να το αφήσουμε στο μπαλκόνι , για να ευωδιάσει το θυμίαμα σε όλη την πλάση και δημιουργία του Θεού. Υπενθυμίζουμε ότι το καρβουνάκι πρέπει να το ανάβουμε πάντα με προσοχή , γιατί πολλές φορές σκάζει μέσα στο σπίτι και έχουμε φόβο πυτκαγιάς ή ζυμίας. Ποτέ να μη χρησιμοποιούμε οινόπνευμα όταν το ανάβουμε , γιατλι υπάρχει κίνδυνος σωματικού ατυχήματος. Να χρησιμοποιούμε για το άναμμα του ένα ψιλό γνήσιο μοναστηριακό μελισσοκέρι , γιατί τα χοντρά κεριά της παραφίνης στάζουν και μυρίζουν άσχημα. Σ´αυτή λοιπόν την ευλογημένη γωνιά , που το αναμένο καντήλι και η ευωδία του θυμιάματος δίνουν κατάνυξη στην ψυχή , ερχόμαστε ένας - ένας ή και όλοι μαζι , ο πατέρας , η μητέρα και τα παιδιά για να συνομιλήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας , ο οποίος μας προίκισε και με το ιδιαίτερο δώρο να επικοινωνούμε και να συνομιλούμε μαζί του , σαν λογικές υπάρξεις , με την προσευχή , σε αντίθεση με τα άλλα.

http://thomais.lesvou.gr/eggamos



Άβαταρ μέλους
ΑΝΤΑ Κ.
Δημοσιεύσεις: 229
Εγγραφή: Τετ Μαρ 06, 2013 7:36 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό ΑΝΤΑ Κ. » Παρ Φεβ 14, 2014 9:05 pm

Με την ευλογία της Εκκλησίας
ο φυσικός δεσμός γίνεται ισόβια πνευματική ένωση,ικανή
με την χάρη του Θεού να εκπληρώσει τους θείους σκοπούς
του γάμου είναι: α) Η αλληλοβοήθεια,η αλληλοσυμπλήρωση
και ο εξαγιασμός του ζεύγους των συζύγων με τελικό σκοπό
την σωτηρία τους .

Εικόνα

Πηγή: http://fosilaron.blogspot.gr/2009/11/7-1.html


Ὁ βλάσφημος ἀρνεῖται τὸ βάπτισμά του, ἀρνεῖται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. (Άγιος Νεκτάριος).

Άβαταρ μέλους
Φωτεινή
Δημοσιεύσεις: 2060
Εγγραφή: Παρ Νοέμ 29, 2013 9:01 am
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΤΕΛΕΣΙΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Δημοσίευσηαπό Φωτεινή » Δευτ Μαρ 10, 2014 9:08 pm

Εικόνα

Δεν επιτρέπεται η τέλεση θρησκευτικού γάμου γενικά στις περιόδους νηστείας και συγκεκριμένα:

1.Όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές (εκτός αν υπάρχει τις ημέρες αυτές κατάλυση εις πάντα, δηλ. το Άγιο Δωδεκαήμερο,
την α΄ εβδομάδα του Τριωδίου, την Διακαινήσιμο εβδομάδα και την εβδομάδα της Πεντηκοστής)

2. Από της Παρασκευής της Τυρινής μέχρι της Κυριακής του Πάσχα, αμφοτέρων των ημερομηνιών συμπεριλαμβανομένων.

3. Την 5ην και 6ην Ιανουαρίου, παραμονή και εορτή των Θεοφανείων.

4. Από της 1ης μέχρι της 14ης Αυγούστου, αμφοτέρων των ημερομηνιών συμπεριλαμβανομένων.

5. Την 28ην και 29ην Αυγούστου, παραμονή και ανήμερα της εορτής του Τιμίου Προδρόμου (Αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου).

6. Την 13ην και 14ην Σεπτεμβρίου, παραμονή και ανήμερα της εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

7. Από της 15ης Νοεμβρίου μέχρι της 25ης Δεκεμβρίου, αμφοτέρων των ημερομηνιών συμπεριλαμβανομένων.

8. Από την 25η μέχρι την 28η Ιουνίου (όταν οι ημέρες αυτές περιλαμβάνονται στη νηστεία των Αγ. Αποστόλων)

9. Επίσης, ας αποφεύγεται η τέλεση Γάμου την παραμονή και ανήμερα της πανηγύρεως του Ιερού Ναού.

Το ιερό μυστήριο του Γάμου, λόγω του χαρμόσυνου χαρακτήρα του, συνιστάται να τελείται ημέρα Κυριακή.

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr


Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε.
Μάρκος ε' 36

Άβαταρ μέλους
Κωνσταντίνα
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:26 pm
Τοποθεσία: Στο παραμύθι μου

Δημοσίευσηαπό Κωνσταντίνα » Σάβ Φεβ 28, 2015 9:37 am

Θα δανειστώ τα λόγια του γέροντα Αιμιλιανού σχετικά με την επιλογή του συντρόφου από την ομιλία του περί Γάμου που έγινε στα Τρίκαλα το 1971. Κι όμως, είναι ακόμα επίκαιρη! Τα έλεγε λίγο έξω απ'τα δόντια. :D

Μη διάλεξης άνθρωπο που σπαταλά τις ώρες του στις λέσχες, στις διασκεδάσεις, στα ταξίδια και στις πολυτέλειες. Ούτε αυτόν που θα ανακάλυψης ότι κάτω από τα λόγια της αγάπης του κρύβει εγωισμό. Μη διάλεξης ως γυναίκα σου εκείνη που μοιάζει με μπαρούτι και, μόλις της πης κάτι, αρπάζει φωτιά. Δεν κάνει για σύζυγός σου.

Ακόμη, όταν θέλης να κάνης έναν πραγματικά επιτυχημένο γάμο, μην πλησιάζης εκείνη την νέα ή τον νέο, που δεν μπορεί να εγκαταλείψη τους γονείς του. Είναι σαφής η εντολή του Χριστού: «Δια τούτο καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού». Όταν βλέπης τον άλλον προσκολλημένο στην μάννα ή στον πατέρα, όταν βλέπης ότι τους ακούει με το στόμα ανοικτό και ότι είναι έτοιμος να κάνη ό,τι πη ο πατέρας και η μάννα, φύγε μακριά. Είναι ένας άρρωστος συναισθηματικά, ένας ανώριμος ψυχικά άνθρωπος και δεν θα μπόρεσης να κάνης μαζί του οικογένεια, θα πρέπη να έχη λεβεντιά αυτός τον οποίον θα κάνης σύζυγό σου. Αλλά πώς μπορεί να έχη λεβεντιά, εάν ακόμη δεν έμαθε, δεν κατάλαβε, δεν χώνεψε ότι το σπίτι του ήταν η γλάστρα στην οποία τον έβαλαν, για να τον βγάλουν κατόπιν και να τον φυτέψουν κάπου άλλου;

Επίσης, όταν πρόκειται να διαλέξης τον άνθρωπο της ζωής σου, πρόσεξε μήπως είναι κλειστός τύπος, οπότε δεν έχει φίλους. Αν σήμερα δεν έχη φίλους, αύριο θα δυσκολευθή πολύ να έχη εσένα ως φίλο και σύζυγο.

Πρόσεξε τους γκρινιάρηδες, τους παραπονιάρηδες, τους μελαγχολικούς που μοιάζουν με κλαψοπούλια. Πρόσεξε εκείνους που συνεχώς παραπονούνται: Δεν με αγαπάς, δεν με καταλαβαίνεις. Κάτι σε αυτά τα πλάσματα του Θεού δεν πηγαίνει καλά. Πρόσεξε ακόμη τους φανατικούς και τους θρησκόληπτους. Όχι τους θρησκευόμενους αλλά τους θρησκόληπτους, οι οποίοι ταράσσονται για ασήμαντα πράγματα, όλα τους φταίνε και είναι υπερευαίσθητοι. Πώς θα μπόρεσης να ζήσης με έναν τέτοιον άνθρωπο; Θα είναι σαν να κάθεσαι πάνω σε αγκάθια.

Ακόμη πρόσεξε εκείνους που βλέπουν τον γάμο σαν κάτι το κακό, σαν μια φυλακή. Εκείνους που λένε: Μα, δεν σκέφθηκα ποτέ στην ζωή μου τον γάμο.

Πρόσεξε και κάτι ψευτοχριστιανούς, που βλέπουν τον γάμο σαν κάτι το χαμηλό, σαν αμαρτία, που χαμηλώνουν αμέσως τα μάτια τους, όταν ακούσουν κάτι σχετικό με τον γάμο. Εάν παντρευθής έναν τέτοιο, θα είναι αγκάθι για σένα, φόρτωμα για το μοναστήρι του, αν καλογερέψη.

Πρόσεξε όσους νομίζουν ότι είναι τέλειοι και δεν βρίσκουν στον εαυτό τους κανένα ελάττωμα, ενώ στους άλλους βρίσκουν συνεχώς ελαττώματα. Πρόσεξε όσους νομίζουν ότι είναι «οι εκλεκτοί του Θεοϋ» και μπορούν να αναμορφώσουν όλον τον κόσμο.

Να προσέξης και ένα σοβαρό θέμα, το κληρονομικό. Να γνωρίσης καλά τον πατέρα, την μάννα, τον παππού, την γιαγιά, τον θείο. Ακόμη να υπάρχουν οι στοιχειώδεις υλικές προϋποθέσεις.

Προ πάντων όμως να προσέξης την πίστι του ανθρώπου. Έχει πίστι; Έχει ιδανικά ο άνθρωπος, τον οποίον σκέπτεσαι να κάνης σύντροφο της ζωής σου; Αν ο Χριστός γι' αυτόν δεν σημαίνη τίποτε, πώς θα μπόρεσης να μπης εσύ στην καρδιά του; Εάν δεν μπόρεσε να εκτιμήση τον Χριστόν, έχεις την εντύπωσι πως θα εκτιμήση εσένα; Λέγει στον άνδρα η Αγία Γραφή, η γυναίκα σου να είναι «γυνή διαθήκης σου», δηλαδή της πίστεώς σου. της θρησκείας σου, να είναι αυτή που θα σε συνδέη με τον Θεόν. Τότε μόνον μπορείς να κάνης, όπως λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, έναν γάμο «μετά γνώμης του επισκόπου», δηλαδή με έγκρισι εκκλησιαστική και όχι με τυπική άδεια. Προηγουμένως συζήτησε με τον πνευματικό σου. Εξέτασε μαζί του το κάθε τι και εκείνος θα σταθή πλάι σου σαν πραγματικός φίλος και, όταν φθάσετε στο ποθούμενο τέρμα, τότε πλέον ο γάμος θα είναι για σένα ένα δώρο του Θεού. θα είναι ένα χάρισμα, διότι «έκαστος ίδιον χάρισμα έχει». Στον καθένα μας ο Θεός δίνει το δικό του χάρισμα. Στέλνει τον έναν στον γάμο και τον άλλον στην παρθενία. Όχι ότι ο Θεός κάνει την εκλογή λέγοντας εσείς να πάτε από εδώ και εσείς από εκεί, αλλά εκείνο που διαλέγει η καρδιά μιας, για εκείνο μας δίνει ο Θεός το θάρρος, το κουράγιο, την δύναμι, για να το φέρωμε εις πέρας.

Αν έτσι διαλέξετε τον άνθρωπό σας, τότε ευχαριστήσατε τον Θεόν. Συνδέστε τον με τον πνευματικό σας. Αν δεν έχετε, διαλέξτε και οι δυο έναν πνευματικό, ο οποίος θα είναι ο Γέροντάς σας, ο πατέρας σας, εκείνος που θα σας θυμίζη και θα σας δείχνη τον Θεόν.


Το χαμόγελο είναι το φως του προσώπου μας που δείχνει πώς η καρδιά μας είναι μέσα.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 9 και 0 επισκέπτες