Το Μυστήριο του Γάμου

[Athanasios]

Είμαι υπέρ της ισότητας των 2 φύλων όμως το κίνημα του φεμινισμού κάπου έχασε το δρόμο του, εκφυλίστηκε, αλλοιώθηκε και έχασε το νόημα που θα έπρεπε να έχει.

Σωστος και να συμπληρωσω. Δεν ξερω αν σε βρισκω συμφωνο. Η ισοτητα εγκειται στο οτι ολοι ειμαστε εικονα του Θεου. Ειμαστε ιδιοι και ισοι μεταξυ μας. Οχι ομως στους ρολους. Οχι εναντια στην φυση. Η γυναικα ειναι η μανα η ακριβοτερη λεξη για καθε ανθρωπο. Και αυτο καποιοι το αγορασαν απο την γυναικα, δινοντας της δυναμη και εξουσια. Και τωρα ηρθε η ωρα αφου την τεντωσουν και αλλο και αφου της πηραν το ρολο της μανας και της συντροφου να της παρουν και αυτη την δυναμη που της εδωσαν. Η γυναικα στο μελλον σε μια πορεια εναντια στη φυση της ισως να μην μπορεσει να ανταπεξελθει στις αναγκες (ο κοσμος αλλαζει γρηγορα) και θα της μεινει ο ρολος της απελευθερωμενης γυναικας. Η γυναικα των ριαλιτι, της μοδας, του λαιφ σταιλ μια καταστραμμενη εικονα του Θεου. Η μανα θα γινει απο μητερα απο γυναικα η μετρεσα του ανδρα. Και ο ανδρας ερμαιο της. Και το ωραιο ειναι οτι θα ειναι και περηφανη γι’ αυτο.
Αντιδρασεις θα υπαρξουν πολλες αλλα ας μου πει καποιος αν σεβομαστε τις μανες μας οπως παλιοτερα.

[dionisis]

Εγωϊσμός και υπερηφάνεια... Μήπως και η πτώση των πρωτόπλαστων δεν οφείλεται σε αυτό το πάθος; Δεν ζητήσαν συγγνώμη από τον Κύριο. Μήπως τελικά τυχαίο είναι ότι εγωϊσμός, μας ακολουθεί από την μικρή μας ηλικία; «Ξέρω εγώ τι θα κάνω! Δεν θα μου πείς εσύ. Δεν τα ξέρεις όλα εσύ!!!» Είναι παιδικό αθώο πάθος (αθελά μας μπορει να τους το καλλιεργούμε κιόλας) και δυστυχώς μα πολύ δυστυχώς μας ακολουθεί μέχρι το τέλος μας χωρις να το αντιλαμβανόμαστε! Σαν την χελώνα που κουβαλάει το καβούκι της. Με αυτό γεννήθηκε.. Το βλέπουμε στα παιδιά μας όταν τους λέμε κάτι (αντίδραση) και το βλέπουν και οι μεγαλύτεροί μας όταν μας λένε αυτοί κάτι (πάλι αντίδραση)!! Είναι τρελό και αποδικνύεται πως είμαστε τυφλοί ή βλέπουμε μόνο προς μία κατεύθυνση! Τρομερό δεν είναι;

Με αυτό λοιπόν το πάθος όχι μόνο ζευγάρια δεν συνεννούνται αλλά και οι άνθρωποι γενικότερα..

[stratis]

Θα συμφωνήσω και με τους δυο σας.

Άρα λοιπόν ο γάμος είναι ένα πνευματικό εργαστήρι όπου γίνεται κατεργασία του άνδρα και της γυναίκας, όπου καλούνται να νικήσουν τα πάθη και να αναπτύξουν τις αρετές τους.

[Νίκος]

Εγώ αδέλφια νομίζω ότι δεν είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας πολλών γάμων σήμερα ούτε η σεξουαλική απελευθέρωση, ούτε μόνο ο εγωισμός, ούτε ό φεμινισμός αλλά η λάθος αντίληψη για το τι είναι ο γάμος και ο λάθος τρόπος που προετοιμάζουμε τα παιδιά μας και προετοιμάζονται και τα ίδια για το μελλοντικό τους γάμο.

Ο γάμος κατά τον Απόστολο Παύλο είναι δρόμος θυσίας και μαρτυρίου. Γι αυτό, για να προφυλάξει τους αδελφούς τους προτείνει την παρθενία. Άλλωστε στο μυστήριο του γάμου μετά το "Ησαΐα χόρευε..." ψάλλουμε "Άγιοι μάρτυρες οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες...".

Ο γάμος είναι θυσία και υποταγή του θελήματος του ενός συζύγου στο θέλημα του άλλου. Το εγώ γίνεται εμείς και η ευτυχία του ενός συζύγου πηγάζει από την ευτυχία του άλλου.

Για να μπορέσει όμως ένας νέος άνθρωπος να ζήσει το γάμο μ´αυτό τον τρόπο πρέπει, όπως λέει ο π.Παύλος Ιωάννου σήμερα Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης σε παλιότερη ομιλία του, να ξεκινήσει η προετοιμασία του για το γεγονός αυτό από τη μικρή του ηλικία.

Πρέπει να μάθει μέσα στην οικογένεια των γονιών του να μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες, τη δασκέδαση και τον κόπο, να προτάσσει το καλό της οικογένειας απ' το θέλημά του. Πρέπει να μάθει απ´τους γονείς του για τον Χριστό και την Εκκλησία και να καταφεύγει στην προσευχή για ν' αντλεί δύναμη και κουράγιο για τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής. Πρέπει πρώτ' απ´όλα να μάθει να αγαπά και να δέχεται αγάπη, στην οποία περιλαμβάνονται όλα τα προηγούμενα και πολύ περισσότερα.

Επίσης πρέπει να διαφυλάξει τον εαυτό του (ή της), το σώμα του, το μυαλό του για να το προσφέρει σαν το πολυτιμότερο δώρο στην εκλεκτή (ή τον εκλεκτό) της καρδιάς του, όταν έρθει η ώρα που θα τον (ή την) γνωρίσει με τη χάρη του Θεού.

Όταν αντίθετα το παιδί μεγαλώνει μέσα στην οικογένεια χωρίς αγάπη, γιατί οι γονείς δεν βρίσκουν χρόνο ν´ ασχοληθούν μαζί του, και παράλληλα κακομαθαίνει, γιατί του δίνουν άκριτα ότι ζητά για να το ξεφορτώνονται.
Όταν επίσης μάθει απ´τις συμπεριφορές των γονιών του, να προτάσσει το συμφέρον του και την καλοπέραση του πάνω απ´τις ανάγκες των άλλων μελών της οικογένειας. Όταν μάθει να βλέπει τους άλλους σαν μέσο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του.
Όταν δε μάθει να είναι εγκρατής και παροδώσει τον εαυτό του (ή της) στις επιθυμίες του σώματος που γεννιόνται απ´την εφηβία και μετά.
Όταν οι γονείς του μαθαίνουν να διαλέγει το μελλοντικό σύντροφό του με λάθος κριτήρια και μάλιστα προσπαθούν να του τα επιβάλουν κιόλας.
Όταν τέλος μόλις γνωρίσει ένα πρόσωπο του αντίθετου φύλου παρασυρθεί μαζί του από την έλξη της σάρκας χωρίς να προλάβει να το γνωρίσει ως άνθρωπο.

Τότε η αποτυχία του γάμου είναι σίγουρη και μόνο ο Κύριος με την παρέμβασή του θα μπορούσε να τον διασώσει.

[Νίκος]

Η αγάπη μεταξύ των συζύγων.

- Έγραψες Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται; Έγραψα, Γέροντα.
- Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και ή Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία! Το ίδιο και στην Μαρία!».
Για να δω, θα καταλάβουν τι εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;». «Ή ευγνωμοσύνη», του λέω. Ό ένας αγαπάει τον άλλον γι' αυτό που του χαρίζει. Ή γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ό άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Ή γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και ή μεγάλη υπηρέτρια• ό άνδρας είναι ό κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ό χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ό ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ό οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.
Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθεί ό ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις. Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ό ένας για τον άλλον.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια. Ενώ, όταν υπάρχει ή πνευματική, ή ακριβή αγάπη, αν τυχόν ό ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχει μόνον ή σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. ή γυναίκα μάθη ότι ό σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχει ή αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρει πάλι στον σωστό δρόμο. Έτσι έρχεται ή Χάρη του Θεού...

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ - ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

[Dimitris]

Κοσμάς ο Αιτωλός

Ο ευλογημένος γάμος - Ο κατηραμένος γάμος

Να χαιρώμεθα, αδελφοί μου, και να ευφραινώμεθα όπου μας έδωκεν ο Κύριος μας ευλογημένον γάμον. Και παρήγγειλεν ο Κύριος να παίρνει ο άνδρας μίαν γυναίκα ομοίως και η γυναίκα ένα άνδα. Και αφού αρραβωνιασθούν, να εξομολογηθούν το ανδρόγυνον με πίστιν καθαράν, με φόβο και τρόμον και με ευλάβειαν, και να μεταλαμβάνουν τα ’χραντα Μυστήρια με φόβον και τρόμον και ευλάβειαν. Και αφού μεταλάβουν, να στεφανώνωνται μέσα είς την εκκλησίαν και ύστερα απο τρείς ημέρας να σμίγουνε. Και αν θέλετε, αδελφοί μου, να κάμνετε χαράς, να παίρνετε ψαλτάδες να ψάλλουν όλην την ημέραν, να δοξάζουν τον Κύριον μας. Τότε, αδελφοί μου, λέγεται ευλογημένος ο γάμος τότε, αδελφοί μου, χιλιάδες, μυριάδες αμποδέματα και μαγικά να σας κάμνουν, δεν σας κολλά τίποτε τότε, αδελφοί μου, εκείνο το ανδρόγυνον κάμνει παιδιά ευλογημένα, το ευλογεί ο Θεός και το αφήνει εδώ είς ταύτην την ματαίαν ζωήν και περνά καλά και ειρηνικά και πηγαίνει και είς τον παράδεισον. Εί δε και παίρνετε οι άνδρες δύο ή τρείς γυναίκας, ομοίως και αι γυναίκες απο δύο ή τρείς άνδρας, δεν είνε ευλογημένος ο γάμος, αλλά λέγεται εκείνος ο γάμος πορνεία και μοιχεία. "Εναν άνδρα έκαμεν ο πανάγαθος Θεός και μίαν γυναίκα να παίρνωνται να κάμνωσι παιδιά. Επανδρεύθης, αδελφέμου, έκαμες παιδιά; Δεν έκαμες, απέθανεν η γυναίκα σου; Μη παίρνεις άλλην γυναίκα αμή γίνου καλόγηρος να δουλεύης δια την ψηχήν σου, να υπάγης είς τον παράδεισο, παρά να παίρνης πολλάς γυναίκας και να κερδίσης όλον τον κόσμον, και να πηγαίνης είς την κόλασιν. Ώσαν πήγαίνης είς την κόλασιν, τι όφελος κάμεις; ’λλο όφελος δεν κάμνεις, αδελφέ μου, παρά που καίεσαι πάντοτε είς την κόλασιν.

Οι άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία

Και δεν παρατηρείς είς το μηνολόγιον τας εννέα Οκτωβρίου να ιδής τον βίο του αγίου Ανδρόνικου και της αγίας Αθανασίας, να ιδής τι αγώνα έκαμον; Καλότυχοι!
Ήσαν ανδρόγυνον και είχον δύο παιδιά. Και ο πανάγαθος Θεός εθέλησε να τους δοκιμάση και επήρε και τα δύο τα παιδιάμίαν ημέραν. Τι έκαμεν, αδελφοί μου, εκείνο το ευλογημένον ανδρόγυνον; Ευθύς εμοίρασαν τα πράγματατων και έγιναν και οι δύο καλόγηροι είς μοναστήρια και επέρασαν και εδώ καλά και ειρηνικά και υπήγον και είς τον παράδεισον να χαίρωνται πάντοτε με τα καλότυχα παιδιά των.
Αλλά αν κάμνετε τους γάμους σας με τραγούδια και βαρήτε τύμπανα και βιολιά και κάμνετε εκείνα όπου αγαπά ο διάβολος, το καταράται εκείνο το ανδρόγυνον ο πανάγαθος Θεός και δεν προκόπτει. Ή ο άνδρας αποθνήσκει ή η γυναίκα παράκαιρα, και παιδιά κάμνουν, και εκείνα όλα κορίτσια, στραβά, κουτσά, λωλά, αναποδιασμένα. Δεν σας λέγω περισσότερα.

[stratis]

Αλλά αν κάμνετε τους γάμους σας με τραγούδια και βαρήτε τύμπανα και βιολιά και κάμνετε εκείνα όπου αγαπά ο διάβολος

Σήμερα μάλλον γίνεται το αντίστροφο. Νταούλια, τύμπανα, δεξιώσεις, επίδειξη και κάπου εκεί στα ψιλά στριμώχνεται κι ο γάμος.

[Dimitris]

Ίσως τότε να ήταν ποιό βαρύ, τώρα το έχουμε και σαν δεδομένο.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι τότε ήταν άλλων αρχών και αυτά μάλλον τα έκαναν "κάποιοι".
Πάντως με προβλημάτησε και μένα το σημείο αυτό.
Εσείς τι λέτε;

[stratis]

Τότε που έζησε ο Πατροκοσμάς Δημήτρη η πλειοψηφία δεν είχε ούτε παπούτσια να φορέσει. Αυτές όμως οι στερήσεις δημιουργούσαν μια ταπεινότητα στο λαό και μια βαθιά πίστη στο Θεό. Οι άνθρωποι μολονότι τότε ήταν αγράμματοι ήξεραν περισσότερα από μας και σέβονταν τα Μυστήρια του Θεού.

Σήμερα όλοι τα έχουμε όλα και δεν χρειαζόμαστε πια το Θεό. Στην εκκλησία πάμε πιο πολύ για το έθιμο και το σκηνικό παρά για να ευλογήσει ο ιερέας και να επέλθει το ’γιο Πνεύμα. ’λλωστε αν σεβόμασταν το Μυστήριο, αν γνωρίζαμε για τι πραγματικά μιλάμε θα σεβόμασταν και άλλα πράγματα πριν το γάμο και δε θα ποιούσαμε το γάμο πριν το γάμο.

[Νίκος]

Όμως, Στρατή, είναι προτιμότερο να παντρεύονται τα νέα ζευγάρια στην Εκκλησία έστω από συνήθεια, έστω και χωρίς πολύ ευλάβεια, παρά να παντρεύονται με πολιτικό γάμο ή καθόλου. Γιατί τη Θεία Χάρη την παίρνουν απ΄το Μυστήριο, έστω κι αν την καθιστούν ανενεργή με τη συμπεριφορά τους, μπορούν όμως όταν "έλθουν εις εαυτόν" να την ξανβρούν και πάλι και να στηριχτουν σ΄ αυτή για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες του γάμου. Για φαντάσου να μην παντρεύονταν στην Εκκλησία καθόλου. Τότε ακόμη κι αν μετανοιώσουν τη Χάρη δεν θα την βρουν, και θα δώσουν λόγο στο Θεό και για αυτή τους την πράξη.

Εναπόκειται, όμως και στους ιερείς η τήρηση της τάξης μέσα στους ναούς κατά την τέλεση των Μυστηρίων κι ευτυχώς τον τελευταίο καιρό άκουσα με χαρά αρκετούς ιερείς να ζητούν από τους συμμετέχοντες να σεβαστούν το Μυστήριο και να αποτρέπουν τη συμμετοχή ανθρώπων, που εμφανώς από την εμφάνισή τους και τη συμπεριφορά τους δεν γνώριζαν που βρίσκονταν.