Το Μυστήριο του Γάμου

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:06 pm

Στρατή τα ενδημικά προβλήματα είναι αυτά που δημιουργούνται, επειδή οι σύζυγοι πηγαίνουν στο Γάμο για λάθος λόγους, με λάθος επιλογή συντρόφου και σε λάθος στιγμή. Τα προβλήματα αυτά είναι συνεχείς συγκρούσεις που προκύπτουν από έντονο εγωισμό, έλλειψη αληθινής αγάπης, διαφωνία στον τρόπο που φαντάζεται ο καθένας τον ιδανικό σύντροφο και τον ιδανικό γάμο, διαφωνία για το είδος την ποσότητα και την ποιότητα των μεταξύ τους σαρκικών σχέσεων, διαφωνία στο αν θα πρέπει πότε και πόσα παιδιά να κάνουν, διαφωνία στον τρόπο ανατροφής των παιδιών, διαφωνία στην αντιμετώπιση των γονέων και των λοιπών συγγενών εκατέρωθεν κλπ. 1 στις 3 φορές τα προβλήματα αυτά οδηγούν στο διαζύγιο, ή σε μόνιμη φαγωμάρα ή σε ψυχρή ανακωχή και ψυχική απομάκρυνση κι έχουν τρομερά αποτελέσματα στη σωστή ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε. Αρκούμαστε απλώς στη διαπίστωση ή ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες για να βελτιώσουμε την ποιότητα και την πνευματική προοπτική του δικού μας Γάμου, πολύ δε περισσότερο του Γάμου των παιδιών μας, δίνοντας τους από σήμερα τη σωστή οπτική γωνία και ανατροφή. Γιατί, όπως λέει ο π. Παύλος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, ο σωστός Γάμος χτίζεται από τη μικρή ηλικία. Κι εμείς μεν όπως ήταν να μεγαλώσουμε μεγαλώσαμε, στα παιδιά μας όμως οφείλουμε να δώσουμε μια διαφορετική προοπτική.

Για αυτό κι εγώ ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια ανάλυσης των αιτίων που δημιουργούν τα προβλήματα στο Γάμο κι ελπίζω με τη βοήθειά σας να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Ας συνεχίσουμε όμως την ανάλυση του σκοπού του Γάμου.

Δεν είναι, λοιπόν η τεκνογονία ο βασικός σκοπός του Γάμου, όπως λέει το παραπάνω άρθρο της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος. Από που προκύπτει αυτό; Ο Θεός ευχήθηκε στους πρωτόπλαστους "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής" (Γεν. κεφ.1, 27), αλλά το είπε ως ευχή όχι ως εντολή. Αυτό προκύπτει από το ότι ο Αδάμ κι η Εύα δεν είχαν σαρκική σχέση μέχρι την πτώση τους, όπως φαίνεται απ΄το χωρίο: "Αδάμ δέ έγνω Εύαν τήν γυναίκα αυτού, καί συλλαβούσα έτεκε τόν Κάϊν καί είπεν· εκτησάμην άνθρωπον διά τού Θεού." (Γεν. κεφ. 4, 1). Εάν λοιπόν δεν προηγείτο η πτώση ο πολλαπλασιασμός του ανθρωπίνου γένους θα γινόταν με άλλο τρόπο κι όχι με το σημερινό. Πως θα ήταν αυτός ο τρόπος, μια ένδειξη είναι τρόπος με τον οποίο η Παναγία συνέλαβε και γέννησε τον "Νέο Αδάμ" τον Κύριο, δηλαδή με άσπορο σύλληψη και αναίμακτο και χωρίς πόνους τοκετό. Το ότι ο σημερινός τρόπος κύησης και τοκετού είναι αποτέλεσμα της πτώσης φαίνεται και από το: "καὶ τή γυναικί είπε· πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου καί τόν στεναγμόν σου· εν λύπαις τέξη τέκνα, καί πρός τόν άνδρα σου η αποστροφή σου, καί αυτός σου κυριεύσει." (Γεν. Κεφ. 3, 16). Επίσης ο Αδάμ μετά την τιμωρία, που ακολούθησε την πτώση: "καί εκάλεσεν Αδάμ τό όνομα τής γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων" (Γεν. κεφ. 3, 20), που σημαίνει ότι μέχρι τότε δεν ήταν, αλλά με άλλο τρόπο θα γινόταν ο πολλαπλασιασμός του ανθρωπίνου γένους.

Ένδειξη αυτού του άλλου τρόπου είναι τα λόγια του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου στους Φαρισαίους: "7 Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ." (Κατά Ματθαίον, κεφ. 3)

Επίσης η τεκνογονία δεν μπορεί να είναι βασικός σκοπός του Γάμου και για δυο ακόμη λόγους:

1. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι ο βασικός σκοπός του ανθρώπου και άρα και του ανδρόγυνου μετά το Γάμο, αλλοιώς ο Κύριος δεν θα έλεγε: "26 Εί τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι." (Κατά Λουκάν, κεφ 14), βάζοντας έτσι τον αγώνα για ν' ακολουθήσουμε το βήματα Του πολύ πάνω οτιδήποτε άλλο έχουμε σ΄αυτή τη ζωή, ακόμη και τα παιδιά μας.

2. Τι θα γίνει αν ένα ζευγάρι δεν αποκτήσει παιδιά; Όχι από δική τους υπαιτιότητα, αλλά επειδή αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ο Προφήτης Μαλαχίας κατηγορεί τους Εβραίους που πίστευαν ότι μοναδικός σκοπός του Γάμου είναι η τεκνογονία και χώριζαν τις γυναίκες τους αν ήταν στείρες: "Κύριος διεμαρτύρατο αναμέσον σου και αναμέσον γυναικός νεότητός σου, ην εγκατέλειπες, και αύτη κοινωνός σου και γυνή διαθήκης σου. Kαι ου καλόν εποίησεν; Kαι υπόλειμμα πνεύματος αυτού. Και είπατε. Tι άλλο ή σπέρμα ζητεί ο Θεός; Kαι φυλάξασθε εν τω πνεύματι υμών, και γυναίκα νεότητός σου μη εγκαταλίπης..." (Μαλαχ. κεφ. 2, 14-15), και τους προτρέπει ακόμη κι αν η γυναίκα τους δεν γεννά παιδιά, να μείνουν μαζί της γιατί "αύτη κοινωνός σου και γυνή της διαθήκης σου", δηλαδή αυτή είναι η γυναίκα με την οποία σου δόθηκε να επικοινωνείς και να κερδίσεις μαζί της την διαθήκη του Κυρίου. Είναι φανερό οτι η τεκνογονία που είναι συνδημιουργία Θεού και ανθρώπου, "καί συλλαβούσα έτεκε τόν Κάϊν καί είπεν· εκτησάμην άνθρωπον διά τού Θεού." (Γεν. κεφ. 4, 1), όταν λοιπόν δεν είναι θέλημα Θεού η απόκτηση τέκνων από ένα ζευγάρι, οφείλει να κάνει υπακοή στο θέλημά Του και να επικεντρωθεί στην πνευματική καλλιέργεια μέσω της σχέσης τους.

(Περισσότερα για το Γάμο στις επόμενες δημοσιεύσεις)


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:07 pm

Ας δούμε τώρα την αντίθετη πλευρά του θέματος. Δηλαδή, καλά η τεκνοποίηση δεν είναι ο κύριος σκοπός του Γάμου, είναι όμως υποχρεωτικό στοιχείο του Γάμου;

Η απάντηση βρίσκεται κατά τη γνώμη μου και πάλι στα λόγια τους Θεού στους πρωτόπλαστους μετά την πτώση τους:

"16 Και στη γυναίκα είπε: Θα πολλαπλασιάσω τις λύπες σου και και τον αναστεναγμό σου. Με λύπες θα γεννάς παιδιά και στον άνδρα σου θα είναι η επιθυμία σου, κι αυτός θα σε εξουσιάζει. 17 Και στον Αδάμ είπε: Επειδή άκουσες ταν λόγια τής γυναίκας σου, και έφαγες από το δέντρο, από το οποίο μόνο σε είχα προστάξει να μη φας, να είναι καταραμένη η γη την οποία εργάζεσαι. Με λύπες θα τρως τους καρπούς της όλες τις ημέρες τής ζωής σου. 18 Αγκάθια και τριβόλια θα βλαστάνει για σένα και θα τρως το χορτάρι τού χωραφιού. 19 Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, μέχρις ότου επιστρέψεις γη στη γη, από την οποία πλάστηκες, επειδή είσαι χώμα και στο χώμα θα επιστρέψεις. 20 Και ο Αδάμ αποκάλεσε το όνομα της γυναίκας του Ζωή, επειδή αυτή θα ήταν η μητέρα όλων των ζωντανών." (Γέν. κεφ. 3)

Για τους πρωτόπλαστους αυτά το λόγια ήταν η τιμωρία τους, αλλά κι ο δρόμος της σωτηρίας τους. Δηλαδή, ο Κύριος τους ανέθεσε με τον τρόπο αυτό την αποστολή τους μέσω της οποίας θα μπορούσαν να ξανακερδίσουν το χαμένο Παράδεισο. Μεταξύ των άλλων, λοιπόν, τους ανέθεσε και το καθήκον της τεκνοποιίας, για την υποστήριξη της οποίας ο Κύριος επέτρεψε εκτός απ΄τη δυσάρεστη πλευρά να υπάρχει και η ευχάριστη. Χωρίς την σαρκική έλξη αυτή είναι πολύ πιθανόν οι άνθρωποι να μην είχαν καν τη διάθεση να κάνουν παιδιά. Όμως η απόλαυση της ευχάριστης πλευράς της σαρκικής σχέσης χωρίς την αποδοχή της τκνοποιίας σημαίνει ουσιαστικά και άρνηση της σωτηριώδους διεξόδου της μεταπτωτικής οικογένειας, μέσω της αποδοχής των ρόλων που ανέθεσε ο Θεός στους μεταπτωτικούς ανθρώπους. Για το λόγο αυτό η Ορθόδοξη θεώρηση του Γάμου απορρίπτει κάθε μορφή αποφυγής της τεκνογονίας, πλην της αποχής, η οποία πάντως, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στου Κορινθίους, θα πρέπει να γίνεται μόνο για λόγους πνευματικής άσκησης: "5 Mην αποστερείτε ο ένας στον άλλο (τη σωματική επαφή), εκτός αν γίνεται αυτό με σύμφωνη γνώμη και των δυο σας για λίγο καιρό, για να αφοσιωθείτε στη νηστεία και στην προσευχή. Kατόπιν, όμως, να σμίγετε πάλι σαν αντρόγυνο για να μην σας πειράζει ο Σατανάς εξαιτίας της έλλειψης αυτοκυριαρχίας σας." (Προς Κοριθ. κεφ. 7).

Αυτό σημαίνει ότι ένα ανδρόγυνο θ΄αποκτήσει παιδιά περισσότερα απ΄όσα μπορεί να μεγαλώσει; Τα παιδιά είναι συνδημιουργία Θεού και ανθρώπου. Το ζευγάρι, που πιστεύει στην Πρόνοια του Θεού και προσδοκά στη βοήθεια της Χάριτός Του για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών, θα πρέπει ν' αφήνει την απόφαση για τον αριθμό των παιδιών και τον χρόνο γέννησής τους στο Θεό. Τότε όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης ο Θεός σε κάθε παιδί δίνει και τα "προικιά" του, δηλαδή βοηθά τους γονείς να βρουν τα μέσα για να το μεγαλώσουν. Ισχύει και γι αυτή την περίπτωση ο λόγος του Κυρίου στην επί του Όρους ομιλία: "25 Γι’ αυτό σας λέω, μην ανησυχείτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Δεν είναι μήπως η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή και το σώμα από τα ρούχα; 26 Παρατηρήστε τα πουλιά τ’ ουρανού που δε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε συνάζουν σε αποθήκες, όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Eσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ’ αυτά; 27 Aλλά και ποιος από σας μπορεί, με το να ανησυχεί, να προσθέσει έστω και λίγα εκατοστά στη διάρκεια της ζωής του; 28 Kαι για ρούχα τι ανησυχείτε; Παρατηρήστε προσεκτικά τα κρίνα στην εξοχή και μάθετε πώς μεγαλώνουν. Oύτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. 29 Kι όμως, σας λέω, ούτε ο Σολομών με όλη του τη δόξα, δεν ντυνόταν σαν ένα απ’ αυτά. 30 Kι αν της εξοχής το χορτάρι, που σήμερα υπάρχει κι αύριο πετιέται στο φούρνο, ο Θεός το ντύνει έτσι, δε θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; 31 Mην ανησυχείτε, λοιπόν, λέγοντας τι θα φάμε ή τι θα πιούμε ή τι θα ντυθούμε – 32 άλλωστε όλα αυτά τα επιδιώκουν οι ειδωλολάτρες - επειδή ξέρει ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι όλα αυτά τα χρειάζεστε. 33 Aντίθετα, να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, κι όλα αυτά θα σας προστεθούν. 34 Mην ανησυχείτε, λοιπόν, για την αυριανή ημέρα, γιατί η αυριανή ημέρα θα φροντίσει για τα δικά της. Aρκετό είναι για την κάθε μέρα το δικό της πρόβλημα. " (Κατά Ματθαίον κεφ.6).


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:08 pm

Η αλήθεια είναι Νίκο ότι ο σκοπός του γάμου είναι η κοινή προσπάθεια για ην είσοδο στη Βασιλεία των ουρανών. Πλην όμως παρατηρούμε ότι ζευγάρια που δεν τεκνοποίησαν, είχαν αυτό το κάτι, αυτό τον καημό που τους έτρωγε, ίδιως όσο τα χρόνια περνούσαν. Δε μιλώ βέβαια για ακραίες καταστάσεις όπου ο ένας ρίχνει την ευθύνη στον άλλο. Εδώ βέβαια το κενό το καλύπτει μια υιοθεσία.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:09 pm

Στρατής,Oct 11 2007, 07:04 PM έγραψε: Πλην όμως παρατηρούμε ότι ζευγάρια που δεν τεκνοποίησαν, είχαν αυτό το κάτι, αυτό τον καημό που τους έτρωγε, ίδιως όσο τα χρόνια περνούσαν. Δε μιλώ βέβαια για ακραίες καταστάσεις όπου ο ένας ρίχνει την ευθύνη στον άλλο. Εδώ βέβαια το κενό το καλύπτει μια υιοθεσία.

Κατά μία έννοια έχεις δίκιο Στρατή. Όμως τα αγιασμένα ζευγάρια, Αβραάμ και Σάρα, Ιωακείμ και Άννα και Ζαχαρίας και Ελισάβετ, παρά τον πόνο τους διατήρησαν άσβεστη την ελπίδα τους στο Θεό μέχρι τα βαθιά τους γεράματα κι ο Θεός βλέποντας τον πόνο τους και παράλληλα την εμπιστοσύνη τους στην Πρόνοιά Του του άμειψε πλουσιοπάροχα, χαρίζοντάς του παιδιά όπως ο Ισαάκ, η Παναγία κι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα γεγονότα που αφορούν τον Αβραάμ και τη Σάρρα όπως περιγράφονται στο βιβλίο της Γεννέσεως:

" 9 Είπε δε προς αυτόν· που Σάρρα η γυνή σου; ο δε αποκριθείς είπεν· ιδού εν τη σκηνή. 10 είπε δε· ἐπαναστρέφων ήξω προς σε κατά τον καιρόν τούτον εις ώρας, και έξει υιόν Σάρρα η γυνή σου. Σάρρα δε ήκουσε προς τη θύρᾳ της σκηνής, ούσα όπισθεν αυτού. 11 Αβραάμ δε και Σάρρα πρεσβύτεροι προβεβηκότες ημερών, εξέλιπε δε τη Σάρρᾳ γίνεσθαι τα γυναικεία. 12 εγέλασε δε Σάρρα εν εαυτή, λέγουσα· ούπω μεν μοι γέγονεν έως του νυν, ο δε κύριός μου πρεσβύτερος. 13 και είπε Κύριος προς Αβραάμ· τι ότι εγέλασε Σάρρα εν εαυτή, λέγουσα· άρα γε αληθώς τέξομαι; εγώ δε γεγήρακα. 14 μη αδυνατήσει παρά τω Θεώ ρήμα; εις τον καιρόν τούτον αναστρέψω προς σε εις ώρας· και έσται τη Σάρρᾳ υοός. 15 ηρνήσατο δε Σάρρα λέγουσα· ουκ εγέλασα· εφοβήθη γαρ. και είπεν αυτή· ουχί, αλλά εγέλασας. (Γενεσ. κεφ. 18 )"

"1 ΚΑΙ Κύριος επεσκέψατο την Σάρραν, καθά είπε, και ἐποίησε Κύριος τη Σάρρᾳ καθά ελάλησε, 2 και συλλαβούσα έτεκε τω Αβραάμ υἱόν εις το γήρας, εις τον καιρόν, καθά ελάλησεν αυτώ Κύριος. 3 και εκάλεσεν Αβραάμ το όνομα του υιού αυτού του γενομένου αυτώ, όν έτεκεν αυτώ Σάρρα, Ισαάκ. 4 περιέτεμε δε Αβραάμ τον Ισαάκ τη ημέρᾳ τη ογδόη, καθά ενετείλατο αυτώ ο Θεός. 5 και Αβραάμ ήν εκατόν ετών, ηνίκα εγένετο αυτώ Ισαάκ ο υιός αυτού. 6 είπε δε Σάρρα· γέλωτά μοι εποίησε Κύριος· ός γαρ αν ακούση, συγχαρείται μοι. 7 και είπε· τις αναγγελεί τω Αβραάμ, ότι θηλάζει παιδίον Σάρρα; ότι έτεκον υιόν εν τω γήρα μου." (Γενεσ. κεφ. 21)

Δεν τα μεταφράζω γιατί το κείμενο είναι απλό. Η Σάρρα αμφισβήτησε τα λόγια του Θεού και γέλασε, γιατί δεν πίστευε ότι μπορεί να γεννήσει στα βαθιά της γεράματα. Όμως ο Κύριος που είναι καρδιογνώστης την έψεξε για την απιστία της και της είπε: "νομίζεις ότι είναι δυνατόν ο Θεός να μην μπορεί να πραγματοποιήσει τα λόγια του;" (Γενεσ. κεφ, 18, 14). Κι αφού πέρασε άλλος ένας χρόνος ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση Του κι έδωσε παιδί στον Αβραάμ και τη Σάρρα, παρ΄όλο που ο Αβραάμ ήταν 100 χρονών κι η Σάρρα δεν είχε από χρόνια περίοδο.

Τα ίδια γεγονότα συνέβησαν και στην περίπτωση του Ζαχαρία και της Ελισσάβετ. Εδώ η πιστή κι επιμένουσα στην προσευχή και την εμπιστοσύνη στο Θεό ήταν η Ελισσάβετ:

"5 Εγένετο εν ταίς ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. 6 ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι εναντίον τού Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασιν τού Κυρίου άμεμπτοι. 7 και ουκ ήν αυτοίς τέκνον, καθότι η Ελισάβετ ήν στείρα, και αμφότεροι προβεβηκότες εν ταίς ημέραις αυτών ήσαν. 8 Εγένετο δε εν τώ ιερατεύειν αυτόν εν τή τάξει της εφημερίας αυτού έναντι τού Θεού, 9 κατά το έθος της ιερατείας έλαχε τού θυμιάσαι εισελθών εις τον ναόν τού Κυρίου· 10 και πάν το πλήθος ήν τού λαού προσευχόμενον έξω τή ώρα τού θυμιάματος. 11 ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών τού θυσιαστηρίου τού θυμιάματος. 12 και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν. 13 είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· Μή φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην· 14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τή γενέσει αυτού χαρήσονται. 15 έσται γάρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, 16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. 17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον. 18 και είπε Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Κατά τι γνώσομαι τούτο; εγώ γάρ ειμι πρεσβύτης και η γυνή μου προβεβηκυία εν ταίς ημέραις αυτής. 19 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· Εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον τού Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα. 20 και ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι άχρι ής ημέρας γένηται ταύτα, ανθ' ών ουκ επίστευσας τοίς λόγοις μου, οίτινες πληρωθήσονται εις τον καιρόν αυτών. 5 Εγένετο εν ταίς ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. 6 ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι εναντίον τού Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασιν τού Κυρίου άμεμπτοι. 7 και ουκ ήν αυτοίς τέκνον, καθότι η Ελισάβετ ήν στείρα, και αμφότεροι προβεβηκότες εν ταίς ημέραις αυτών ήσαν. 8 Εγένετο δε εν τώ ιερατεύειν αυτόν εν τή τάξει της εφημερίας αυτού έναντι τού Θεού, 9 κατά το έθος της ιερατείας έλαχε τού θυμιάσαι εισελθών εις τον ναόν τού Κυρίου· 10 και πάν το πλήθος ήν τού λαού προσευχόμενον έξω τή ώρα τού θυμιάματος. 11 ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών τού θυσιαστηρίου τού θυμιάματος. 12 και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν. 13 είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· Μή φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην· 14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τή γενέσει αυτού χαρήσονται. 15 έσται γάρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, 16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. 17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον. 18 και είπε Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Κατά τι γνώσομαι τούτο; εγώ γάρ ειμι πρεσβύτης και η γυνή μου προβεβηκυία εν ταίς ημέραις αυτής. 19 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· Εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον τού Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα. 20 και ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι άχρι ής ημέρας γένηται ταύτα, ανθ' ών ουκ επίστευσας τοίς λόγοις μου, οίτινες πληρωθήσονται εις τον καιρόν αυτών. 21 και ήν ο λαός προσδοκών τον Ζαχαρίαν, και εθαύμαζον εν τώ χρονίζειν αυτόν εν τώ ναώ. 22 εξελθών δε ουκ ηδύνατο λαλήσαι αυτοίς, και επέγνωσαν ότι οπτασίαν εώρακεν εν τώ ναώ· και αυτός ήν διανεύων αυτοίς, και διέμενεν κωφός. 23 και εγένετο ως επλήσθησαν αι ημέραι της λειτουργίας αυτού απήλθεν εις τον οίκον αυτού. 24 Μετά δε ταύτας τας ημέρας συνέλαβεν Ελισάβετ η γυνή αυτού· και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε, 25 λέγουσα ότι Ούτω μοι πεποίηκεν ο Κύριος εν ημέραις αίς επείδεν αφελείν το όνειδός μου εν ανθρώποις.
...................
57 Τή δε Ελισάβετ επλήσθη ο χρόνος τού τεκείν αυτήν, και εγέννησεν υιόν. 58 και ήκουσαν οι περίοικοι και οι συγγενείς αυτής ότι εμεγάλυνε Κύριος το έλεος αυτού μετ' αυτής, και συνέχαιρον αυτή. 59 Καί εγένετο εν τή ημέρα τή ογδόη ήλθον περιτεμείν το παιδίον, και εκάλουν αυτό επί τώ ονόματι τού πατρός αυτού Ζαχαρίαν.60 και αποκριθείσα η μήτηρ αυτού είπεν· Ουχί, αλλά κληθήσεται Ιωάννης. 61 και είπον προς αυτήν ότι Ουδείς εστιν εν τή συγγενεία σου ός καλείται τώ ονόματι τούτω· 62 ενένευον δε τώ πατρί αυτού το τι αν θέλοι καλείσθαι αυτόν. 63 και αιτήσας πινακίδιον έγραψε λέγων· Ιωάννης εστί το όνομα αυτού· και εθαύμασαν πάντες. 64 ανεώχθη δε το στόμα αυτού παραχρήμα και η γλώσσα αυτού, και ελάλει ευλογών τον Θεόν. 65 και εγένετο επί πάντας φόβος τους περιοικούντας αυτούς, και εν όλη τή ορεινή της Ιουδαίας διελαλείτο πάντα τα ρήματα ταύτα, 66 και έθεντο πάντες οι ακούσαντες εν τή καρδία αυτών, λέγοντες· Τί άρα το παιδίον τούτο έσται; και χείρ Κυρίου ήν μετ' αυτού.
" (Λουκ. κεφ. 1)

Και σε μετάφραση:
"5 Tον καιρό, λοιπόν, του Hρώδη, του βασιλιά της Iουδαίας, ζούσε ένας ιερέας από την ιερατική τάξη του Aβιά, που λεγόταν Zαχαρίας και που η γυναίκα του προερχόταν από τους απογόνους του Aαρών και το όνομά της ήταν Eλισάβετ. 6 Ήταν και οι δυο τους δίκαιοι μπροστά στο Θεό, καθώς ζούσαν άμεμπτοι με βάση όλες τις εντολές και όσα ζητά ο Kύριος. 7 Όμως δεν είχαν παιδί, γιατί η Eλισάβετ ήταν στείρα, και οι δυο τους ήταν προχωρημένης ηλικίας. 8 Συνέβη, λοιπόν, ενώ εκτελούσε αυτός τα ιερατικά καθήκοντα απέναντι στο Θεό σαν ιερέας της τάξεως που είχε τη σειρά. 9 Σύμφωνα με τη συνήθεια του ιερατείου, του έπεσε ο κλήρος να μπει στο ιερό για να θυμιατίσει, 10 ενώ όλο το πλήθος του λαού προσευχόταν έξω την ώρα του θυμιάματος. 11 Tότε εμφανίστηκε σ’ αυτόν ένας άγγελος του Kυρίου, που στεκόταν δεξιά από το θυσιαστήριο του θυμιάματος. 12 Μόλις τον είδε ο Zαχαρίας ταράχτηκε και τον κυρίευσε φόβος. 13 Αλλά ο άγγελος του είπε: Μη φοβάσαι Zαχαρία, γιατί η παράκλησή σου εισακούστηκε και η γυναίκα σου η Eλισάβετ θα γεννήσει σε σένα γιο και θα τον ονομάσεις Iωάννη. 14 Aυτός θα είναι για σένα πηγή χαράς και αγαλλίασης και πολλοί άλλοι θα χαρούνε για τη γέννησή του, 15 γιατί θα είναι μεγάλος απέναντι στον Kύριο. Kρασί και μεθυστικά ποτά δε θα πιει, αλλά θα είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου από την κοιλιά ακόμα της μάνας του 16 και πολλούς από τους γυιους του Ισραήλ θα τους κάνει να επιστρέψουν στον Kύριο το Θεό τους. 17 Αυτός είναι που θα έρθει πριν απ’ Αυτόν με το πνεύμα και τη δύναμη του Hλία, για να ξαναστρέψει την αγάπη γονιών προς τα παιδιά τους, να δώσει σε ανυπόταχτους τη φρόνηση των δικαίων και να ετοιμάσει λαό προπαρασκευασμένο για τον Kύριο. 18 Eίπε τότε ο Zαχαρίας στον άγγελο: Πώς θα είμαι σίγουρος γι’ αυτό; Γιατί εγώ είμαι γέρος και η γυναίκα μου προχωρημένης ηλικίας. 19 Τότε αποκρίθηκε ο άγγελος και του είπε: Eγώ είμαι ο Γαβριήλ, που στέκομαι δίπλα στο Θεό, και με έστειλε σε σένα για να σου μιλήσω και να σου πω τα καλά αυτά νέα. 20 Να, λοιπόν, θα μείνεις βουβός και δε θα μπορείς να μιλήσεις ως την ημέρα που θα γίνουν αυτά, επειδή δεν πίστεψες στα λόγια μου, τα οποία θα πραγματοποιηθούν στην ώρα τους. 21 Στο μεταξύ, ο λαός περίμενε το Zαχαρία κι απορούσε γιατί καθυστερούσε μέσα στο ιερό. 22 Αλλά αυτός όταν βγήκε, δεν μπορούσε να τους μιλήσει. Tότε κατάλαβαν ότι είδε κάποιο όραμα μέσα στο ναό κι’ εκείνος τους έκανε νοήματα και παρέμενε άλαλος. 23 Όταν πια συμπληρώθηκαν οι μέρες της ιερατικής του υπηρεσίας, επέστρεψε στο σπίτι του. 24 Ύστερα, λοιπόν, από τις μέρες αυτές έμεινε έγκυος η γυναίκα του η Eλισάβετ, η οποία κρυβόταν για πέντε μήνες λέγοντας: 25 M’ αυτόν τον τρόπο ενέργησε ο Kύριος, που έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου για να απαλείψει τη ντροπή που ένιωθα ανάμεσα στους ανθρώπους.
...................
57 Αφού συμπληρώθηκαν οι μέρες της Eλισάβετ για να γεννήσει, γέννησε γιο. 58 Όταν άκουσαν οι γείτονες και οι συγγενείς της, ότι ο Kύριος έδειξε μεγάλο έλεος σ’ αυτή, συμμετείχαν στη χαρά της. 59 Όταν έφτασε η όγδοη μέρα, ήρθαν να κάνουν περιτομή στο παιδί και το αποκαλούσαν το παιδί Zαχαρία, επειδή αυτό ήταν το όνομα του πατέρα του. 60 Tους απάντησε όμως η μητέρα του και τους είπε: Όχι Zαχαρίας αλλά Iωάννης θα ονομαστεί. 61Tότε εκείνοι της είπαν: Δεν υπάρχει κανένας ανάμεσα στους συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό! 62 ΄Ύστερα ρωτούσαν με νοήματα τον πατέρα του, πώς θα ήθελε εκείνος να ονομαστεί. 63 Eκείνος τότε ζήτησε μια μικρή πλάκα κι έγραψε: Iωάννης είναι το όνομά του. Τότε όλοι απόρησαν. 64 Ακριβώς τη στιγμή εκείνη ελευθερώθηκε το στόμα του και τη γλώσσα του κι άρχισε να μιλάει δοξολογώντας το Θεό! 65 Αμέσως φόβος κυρίευσε τότε όλους που κατοικούσαν γύρω τους και σ’ όλη την ορεινή περιοχή της Iουδαίας συζητούσαν όλα αυτά τα γεγονότα. 66 Kι όλοι όσοι τα άκουσαν, τα φύλαγαν μέσα στην καρδιά τους λέγοντας: Tι πρόκειται άραγε να γίνει το παιδί αυτό; Γιατί το χέρι του Kυρίου ήταν μαζί του.
"

Τι προκύπτει απ΄τα κείμενα αυτά:

1. Από το στίχο: "Ήταν και οι δυο τους δίκαιοι μπροστά στο Θεό, καθώς ζούσαν άμεμπτοι με βάση όλες τις εντολές και όσα ζητά ο Κύριος." (Λουκ. κεφ 1, 6), προκύπτει ότι ο Ζαχαρίας κι η Ελισάβετ παρά τον πόνο της ατεκνίας τους παρέμειναν δίκαιοι και άμεμπτοι και τηρούσαν τις εντολές του Θεού.

2. Ο Αβραάμ στη μια περίπτωση κι η Ελισσάβετ στην άλλη παρέμειναν να πιστεύουν ακράδαντα στο Έλεος του Θεού και να ελπίζουν να λυθεί το πρόβλημα της ατεκνίας μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Έφθασε δηλαδή η πίστη έστω και του ενός απ΄το ζευγάρι για να γίνει το θαύμα.

3. Ο Κύριος ακούει της προσευχές και τις παρακλήσεις των ελπιζόντων σ΄Αυτόν, αλλά απαντά με το δικό Του τρόπο και στο δικό Του χρόνο.

Συμπέρασμα, τα ζευγάρια που δεν κάνουν παιδιά πρέπει να συνεχίζουν να ζουν κατά το θέλημα του Θεού και να ελπίζουν στο Έλεός Του. Εάν αποφασίσουν κάποια στιγμή να υιοθετήσουν παιδί θα το κάνουν προς δόξαν Θεού και για το συμφέρον του παιδιού κι όχι για να καλύψουν δικές τους ελλείψεις.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:10 pm

Νίκο είσαι σωστός σε όλα. Τα πρότυπα που αναδεικνύεις τα καλύτερα. Μόνο που η εποχή μας δε φαίνεται να τα ακολουθεί.

Βασικά και πολύ απλά, το γάμο που είναι κάτι το ιερό, το κάναμε απλό κοινωνικό γεγονός. Το γάμο που είναι η εκκίνηση, τον κάναμε κατάληξη μιας μακράς σχέσης που τα έχει κάνει όλα πλην του να δοκιμαστεί.



Άβαταρ μέλους
Κωνσταντίνα
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:26 pm
Τοποθεσία: Στο παραμύθι μου

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Κωνσταντίνα » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:11 pm

Νίκος,Oct 12 2007, 08:36 AM έγραψε:Tα ζευγάρια που δεν κάνουν παιδιά πρέπει να συνεχίζουν να ζουν κατά το θέλημα του Θεού και να ελπίζουν στο Έλεός Του.


Θα ζουν αλλά θα έχουν έναν πόνο στην καρδιά :( Προσπαθείς με κάποιον τρόπο να το ξεπεράσεις, αλλά σίγουρα το παιδί δε μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο. Γίνεσαι συνδημιουργός με το Θεό, μεγαλώνεις έναν άνθρωπο, είναι από τα πιο σπουδαία και υπεύθυνα πράγματα της ζωής κάποιου. Το μόνο που σε αναπαύει είναι ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού.


Το χαμόγελο είναι το φως του προσώπου μας που δείχνει πώς η καρδιά μας είναι μέσα.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:12 pm

Ntina,Oct 12 2007, 09:06 PM έγραψε:Θα ζουν αλλά θα έχουν έναν πόνο στην καρδιά :( Προσπαθείς με κάποιον τρόπο να το ξεπεράσεις, αλλά σίγουρα το παιδί δε μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο. Γίνεσαι συνδημιουργός με το Θεό, μεγαλώνεις έναν άνθρωπο, είναι από τα πιο σπουδαία και υπεύθυνα πράγματα της ζωής κάποιου. Το μόνο που σε αναπαύει είναι ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού.

Ντίνα μου, ο πόνος υπάρχει πράγματι, αλλά δεν είναι η μοναδική περίπτωση που ο άνθρωπος χρειάζεται ν΄απαρνηθεί το θέλημά του και τα όνειρά του και ν' αποδεχτεί το θέλημα του Θεού. Λέει ο Γέροντας Παΐσιος:

"Δυσκολίες στην τεκνοποιία.

Σε μερικές γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι, γιατί δεν κάνουν οικογένεια εγκαίρως. Αρχίζουν να διαλέγουν. «Όχι, αυτός είναι έτσι, εκείνος είναι αλλιώς», δίνουν μια υπόσχεση σε κάποιον, κοιτάζουν συγχρόνως και άλλον, λένε μετά «όχι» σ' εκείνον που έδωσαν την υπόσχεση - και αυτός, αντί να το θεώρηση ευλογία που τον αφήνει πριν παντρευτούν, πάει να αυτοκτονήσει. Ε, τι οικογένεια θα κάνη μια τέτοια κοπέλα; Άλλες γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, γιατί στα νεανικά τους χρόνια έζησαν άτακτη ζωή. Μερικές πάλι επηρεάζονται από την διατροφή. Πολλές τροφές περιέχουν πολλά φάρμακα και ορμόνες.

Υπάρχουν και ανδρόγυνα που, μόλις παντρευτούν, θέλουν αμέσως να αποκτήσουν παιδί και, αν λίγο καθυστερήσουν, αρχίζουν να αγωνιούν. Άλλα πώς να κάνουν παιδί, ενώ είναι γεμάτοι αγωνία και άγχος; Αν διώξουν την αγωνία και το άγχος και βάλουν στην ζωή τους μια καλή πνευματική σειρά, τότε θα κάνουν παιδί.

Μερικές φορές ό Θεός σκόπιμα αργεί να δώσει παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο. Είδατε, και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ, στα γεράματα έδωσε παιδί, για να εκπληρωθεί και στις δύο περιπτώσεις το προαιώνιο σχέδιο Του για την σωτηρία των ανθρώπων.

Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους. Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ό Θεός δεν τον αφήνει. Τίποτε δεν κάνουμε εμείς, και ό Θεός πόσα κάνει για μας! Με πόση αγάπη και απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να το κάνη;

Ένα ανδρόγυνο είχε πέντε παιδιά, αλλά, όταν τα παιδιά τους μεγάλωσαν, αποκαταστάθηκαν και έφυγαν από κοντά τους, έμειναν μόνοι. Τότε αποφάσισαν να κάνουν ακόμη ένα παιδί, για να το έχουν στα γεράματα τους. Παρόλο που ή γυναίκα ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να τεκνοποίηση και ανθρωπίνως αυτό ήταν αδύνατο, είχαν όμως μεγάλη πίστη στον Θεό και απέκτησαν ένα αγόρι. Έτσι είχαν μαζί τους στα γεράματα τους τον μικρότερο γιο τους, που τον μεγάλωσαν και τον τακτοποίησαν και αυτόν.

Το θέμα της τεκνοποιίας δεν εξαρτάται μόνον από τον άνθρωπο, εξαρτάται και από τον Θεό. Όταν ό Θεός βλέπει ταπείνωση στο ανδρόγυνο που έχει δυσκολία να απόκτηση παιδιά, τότε όχι μόνον ένα παιδί τους δίνει, αλλά και πολυτέκνους μπορεί να τους κάνη. Όταν όμως βλέπει πείσμα και εγωισμό, αν τους εκπλήρωση το αίτημα τους, θα τους ανάπαυση στο πείσμα τους και στον εγωισμό τους. Πρέπει να αφεθούν εν λευκώ στον Θεό. «Θεέ μου, να πουν, Εσύ για το καλό μας φροντίζεις• "γενηθήτω το θέλημα Σου" (Ματθ. 6, 10)». Τότε θα γίνει αυτό που ζητούν. Γιατί, όταν λέμε «γενηθήτω το θέλημα Σον» και αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στον Θεό, τότε γίνεται το θέλημα του Θεού. Άλλα εμείς από το ένα μέρος λέμε «γενηθήτω το θέλημα σου», και από το άλλο μέρος επιμένουμε στο θέλημα το δικό μας. Τότε τι να κάνη και ό Θεός; (σ. 68—70).

Περιπτώσεις ατεκνίας.

... Ό Θεός σε πολλούς δεν δίνει παιδιά, για να αγαπήσουν τα παιδιά όλου του κόσμου σαν δικά τους και να βοηθήσουν για την πνευματική τους αναγέννηση. Κάποιος δεν είχε παιδιά, αλλά, όταν έβγαινε από το σπίτι του, όλα τα παιδιά της γειτονιάς έτρεχαν κοντά του και τον περιτριγύριζαν με πολλή αγάπη. Δεν τον άφηναν να πάει στην δουλειά του. Βλέπετε, ό Θεός δεν του έδωσε δικά του παιδιά, αλλά του χάρισε την ευλογία να τον αγαπούν σαν πατέρα όλα τα παιδιά της γειτονιάς του και με τον τρόπο του να τα βοηθάει πνευματικά. Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.

Άλλοτε πάλι ό Θεός δεν δίνει παιδιά, για να βολεύεται και κανένα ορφανό. Είχα γνωρίσει κάποτε έναν καλό Χριστιανό, που εξασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου. Όταν πέρασα μια φορά από την πόλη που έμενε, τον επισκέφτηκα και ή πολλή καλοσύνη του με έκαμψε να παραμείνω και να φιλοξενηθώ μια μέρα στο σπίτι του. Γνώρισα και την σύζυγο του, που του έμοιαζε και αυτή στις αρετές. Και από μεν την σύζυγο έμαθα για την πνευματική ζωή του συζύγου, από δε τον σύζυγο για την πνευματική κατάσταση της συζύγου. Αργότερα έμαθα γι' αυτούς και από πολλούς Χριστιανούς, που τους γνώριζαν, γιατι τους είχαν ευεργετήσει. Ο άνθρωπος αυτός του Θεού εξασκούσε τίμια το επάγγελμα του δικηγόρου. Εάν έβλεπε ότι κάποιος ήταν απατεώνας, όχι μόνο δεν αναλάμβανε την υπόθεση, αλλά και τον ήλεγχε αυστηρά, για να συνέλθει. Εάν έβλεπε ένοχο, αλλά μετανοιωμένο, προσπαθούσε να συμβιβάσει κάπως τα πράγματα ή να ελαττωθεί ή ποινή. Εάν έβλεπε φτωχό αδικημένο, δεν έπαιρνε καθόλου χρήματα και προσπαθούσε στην δίκη να δικαιωθεί. Ζούσε πολύ απλά, και έτσι τα λίγα χρήματα που έβγαζε του έφθαναν, ακόμη και για να βοηθάει φτωχές οικογένειες. Το σπίτι του πιστού δικηγόρου ήταν μια πραγματική πνευματική όαση μέσα στην Σαχάρα της πόλεως. Εκεί μαζεύονταν άνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, με οικογενειακά προβλήματα, στους οποίους συμπαραστεκόταν σαν καλός πατέρας. Είχε και γνωστούς σε διάφορες θέσεις και, όποιον έπαιρνε τηλέφωνο, για να εξυπηρέτηση κάποιον για καμιά δουλειά, για αρρώστιες κλπ., κανείς δεν του έλεγε «όχι», γιατί όλοι τον αγαπουσαν και τον εκτιμούσαν.

Με τον ίδιο τρόπο εργαζόταν και ή γυναίκα του. Βοηθούσε φτωχά παιδιά ή νέους που είχαν δυσκολίες στις σπουδές τους. Σαν μάνα την είχαν. Κάποια στιγμή όμως μου εξέφρασε ένα παράπονο. «Όταν παντρεύτηκα, πάτερ, μου είπε, αμέσως παραιτήθηκα από καθηγήτρια, γιατί είπα να γίνω μια καλή μητέρα. Ζητούσα από τον Χριστό να μου δώσει ακόμη και είκοσι παιδιά, αλλά δυστυχώς ούτε ένα δεν μου έδωσε». Τότε της είπα: «Εσύ, αδελφή, έχεις περισσότερα από πεντακόσια παιδιά, και ακόμη παραπονιέσαι; Ο Χριστός είδε την αγαθή σου προαίρεση και θα σε ανταμείψει γι' αυτήν. Τώρα που βοηθάς για την πνευματική αναγέννηση τόσων παιδιών, γίνεσαι καλύτερη μητέρα από πολλές μητέρες και ξεπερνάς και όλες τις πολύτεκνες μητέρες. Θα έχεις και μεγαλύτερο μισθό, γιατί με την πνευματική αναγέννηση εξασφαλίζονται τα παιδιά πνευματικά στην αιώνια ζωή». Είχαν εν τω μεταξύ υιοθετήσει μια κοπέλα και της είχαν γράψει την περιουσία τους. Αυτή τους γηροκόμησε και, όταν αναπαύτηκαν, πήγε σε Μοναστήρι - αν και το σπίτι τους ήταν σαν Μοναστήρι, γιατί διαβάζονταν όλες οι Ακολουθίες. Στον Εσπερινό και στο Απόδειπνο είχαν και άλλους εν Χριστώ αδελφούς• Μεσονυκτικό και Όρθρο τα διάβαζαν οι τρεις. Οι ευλογημένες αυτές ψυχές πολλές ψυχές πονεμένων ανέπαυσαν. Ό Θεός να ανάπαυση και αυτούς.
Γι' αυτό λέω ότι ό μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ό άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο.

-Μερικοί, Γέροντα, που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, σκέφτονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι.
Ναι, καλύτερα να υιοθετήσουν. Δεν πρέπει όμως να επιμένουν. Αυτό που θέλει ό άνθρωπος δεν είναι πάντοτε και το θέλημα του Θεού.

-Γέροντα, οι θετοί γονείς πρέπει σε κάποια ηλικία να πουν στο παιδί ότι το έχουν υιοθετήσει;
Ε, το καλύτερο είναι να το πουν στο παιδί σε κάποια ηλικία. Άλλα αυτό που έχει σημασία είναι να αγαπούν πολύ και σωστά το παιδί. Υπάρχουν παιδιά που ζουν με τους πραγματικούς γονείς τους και αγαπούν άλλους ανθρώπους πιο πολύ, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν αγάπη (σ. 70-73)."

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ:
ΤΟΜΟΣ Β΄"ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ"


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:13 pm

Όσοι από εδώ έχουμε παιδιά, κατανοούμε αυτή τη διαφορά που έχει μια οικογένεια άτεκνη με μία που απέκτησε και άλλα μέλη. Όλα αυτά που κάνεις στη ζωή, τα κάνεις για κάποιον, αγωνίζεσαι για τα παιδιά σου. Τώρα που σας γράφω έχω δίπλα μου το γιο μου ο οποίος τα χει κάνω όλα άνω κάτω. Δε θέλω καν να φανταστώ πως θα ήταν αν δεν μου τον είχε εμπιστευτεί ο Θεός... Και αυτό το κενό φαίνεται όταν περάσουν τα χρόνια, όχι τόσο όταν κανείς είναι ακμαίος. Αυτό έχω παρατηρήσει.



Άβαταρ μέλους
Γεώργιος
Δημοσιεύσεις: 52
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:15 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Γεώργιος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:14 pm

Αν κάποιος πάσχει από μια γονιδιακή ασθένεια, πώς το βλέπεται θα ήταν καλό να σκέφτεται το γάμο και κατ' επέκταση την τεκνοποιία;
Είναι αρκετά σκληρό να ξέρεις εκ των προτέρων ότι το παιδί σου πιθανόν να νοσήσει από το δικό σου πρόβλημα. Και σε αυτό έχει συμβάλλει αρκετά η επιστήμη. Παλαιότερα αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα για έναν νέο καθώς δεν υπήρχε η γνώση. Να σας πω μια δύσκολη περίπτωση. Ετερόζυγος φορεάς μεσογειακής αναιμίας με Αα γονίδια με γυναίκα πάλι ετερόζυγο φορέα Αα, έχουν πιθανότητες για παιδιά με γονίδια 25% ΑΑ (καθαρός) 50% Αα (Ετερόζυγος φορεάς) και 25% αα (να νοσεί). Να νοσεί, δηλαδή μεταγγίσεις κάθε τρεις και λίγο και αμά το σώσεις. Θα μου πείτε προσευχή και εμπιστοσύνη στο Θεό, και πολύ καλά θα μου πείτε. Τι γίνεται όμως όταν το ξέρεις, θα πρέπει να το αποφύγεις κανονικά; Δηλαδή είναι λάθος να πεί κανείς 'είμαι έτσι το αποδέχομαι και δε κάνω παιδία';
Και το παράδειγμα δίνει 75% πιθανότητες να μην έχει άμεσα πρόβλημα το παιδί. Τι γίνεται στις περιπτώσεις όπου επιστημονικά ξέρεις ότι 100% θα νοσήσει το παιδί σου; Δυσκολές περιπτώσεις. Δε ξέρω αν είναι τελικά καλό να ξέρεις με την επιστήμη ή όχι. Και από την άλλη αν έχεις δυνατότητα να μάθεις και απλά δε θες, είναι καλό;



Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:15 pm

Πολύ καλή η ερώτηση και δείχνει Γιώργο πόση πίστη έχουμε στο Θεό. Όσοι πιστεύουν βάζουν κατά μέρος την επιστήμη. Και τελικά ρε φίλε όσο προχωρά η επιστήμη τόσο αμφισβητείται και κλονίζεται η πίστη στο Θεό. Μη το ένα, μη το άλλο κτλ., οι φόβοι δηλαδή της επιστήμης επισκιάζουν την πίστη στο Θεό.

Κι εδώ σκέφτηκα πολύ αν θα έπρεπε να γράψω το παρακάτω. Αν το κάνω μου είναι δύσκολο, αν όχι πάλι τότε προδίδω και πουλάω το Θεό. Αλλά εδώ πολλοί έχουμε μοιραστεί πολλά. Στην οικογένεια έχω χάσει 2 άτομα από νεοπλασματική ασθένεια. Τις 2 γιαγιάδες μου. Η μία πριν να γεννηθώ εγώ και η άλλη είχε ασθενήσει όταν γεννήθηκα και έγινε καλά και έζησε άλλα 22 χρόνια ώσπου ασθένησε ξανά. Συγγενικού τύπου νεοπλασίες και ίσως κληρονομική η μία από αυτές. Όσο το ερεύνησα άλλου το επιβεβαίωσα αλλού το είδα να μην ισχύει. Η ουσία είναι ότι ασθένησα κι εγώ, έπειτα πέρασαν κάποια χρόνια και ξανασθένησα. Αν γινόντουσαν τότε εξετάσεις και φαινόταν ότι σε πιθανή εγκυμοσύνη θα ίσχυε το και το, εγώ ας πούμε ότι δε θα υπήρχα. Κι αν εξαιρέσουμε το τι είδους άνθρωπος είμαι και ότι καλύτερα να μην υπήρχα, θα είχα χάσει το δικαίωμα στη ζωή, η οποία θα είχε τουλάχιστον διάρκεια 28 ετών παρά τις όποιες αντιξοότητες. Λίγα είναι 28 χρόνια; Ξέρετε πόσες αμαρτίες έκανα σε αυτά; Ουουουου... Οι γιατροί μου μου είπαν να μην δειλιάσω και ότι δεν τίθεται θέμα κληρονομικότητας. Ουδέν οίδα. Έριξα στο Θεό την ευθύνη της απόφασης. Τώρα έχω το παιδί μου. Ξέρω ότι αν πάθει κάτι, θα πάθω κι εγώ μαζί του. Τρέμω στην ιδέα να τον δω να περνάει ότι τράβηξα εγώ. Μα αν τρέμω εγώ και φοβάμαι και θέλω την προστασία του, δε θα φροντίσει για αυτό ο κανονικός του Πατέρας; Αυτός τον αγαπά περισσότερο από εμένα. Ο Θεός θα αφήσει ένα παιδί να ταλαιπωρηθεί για κάτι που δε φταίει; Θα πει κανείς "γιατί; εσύ δεν ταλαιπωρήθηκες;". Εγώ ίσως και να το έφαγα μόνος μου το κεφάλι μου αλλά δεν είναι του παρόντος. Πάνω σε αυτό το θέμα μπορώ να αναλώνομαι επί ώρες και να πω διάφορα. Π.χ. αν ο Θεός δεν ήθελε να γίνω πατέρας, θα είχα πεθάνει τότε και τι καλά που θα τανε και θα ήμουν και στον Παράδεισο και όχι εδώ κάτω κτλ κτλ κτλ ή δε θα έκανα ποτέ παιδί με τα φάρμακα που έχω πάρει και θα ήταν και φυσιολογικό. Κι άλλες πολλές σκέψεις έκανα που μπορώ να γράφω όλη νύχτα. Το μόνο που έλεγα ήταν αν είμαστε άξιοι με τη γυναίκα μου, δώσε μας Θεέ μου τη χαρά αυτή και αν είναι προς συμφέρον όλων, και των παιδιών και ημών. Ο Θεός μας έδωσε το Γιάννη για την ώρα. Από όταν αντιληφθήκαμε την παρουσία του μέχρι σήμερα, χαράξαμε ένα δρόμο για το παιδί και πως θα τον αναθρέψουμε. Λάθη που έγιναν σε μας, να μη γίνουν σε αυτόν. Αυτόν τηρούμε μέχρι σήμερα και είναι πραγματικά εκπληκτικά τα αποτελέσματα, γιατί όσο σάπιος και να είναι ο γονιός, ένα παιδάκι είναι αθώο (των παιδιών άλλωστε είναι η Βασιλεία των ουρανών λέει ο Χριστός) και όσο κάνει κάποια πράγματα τόσο βλέπεις τη χάρη πάνω του. Όπως ο κηπουρός που ποτίζει ένα δένδρο. Τι σημασία έχει τι είδους άνθρωπος είναι ο κηπουρός; Το νερό το ρίχνει στο δένδρο και αυτό ποτίζεται και μεγαλώνει.

Ίσως αυτές οι σκέψεις να είναι χαραμάδες που μπαίνει ο δαίμονας. Λένε οι Πατέρες ότι σκέψεις που γεννούν απελπισία, στενοχώρια κτλ, δεν είναι εκ του Θεού αλλά εκ του πονηρού. Ο Θεός φέρνει χαρά, ελπίδα, υπομονή, ανακούφιση στην ψυχή. Κάνω λοιπόν το σταυρό μου και συνεχίζω λέγοντας στο Θεό ότι Αυτός πρέπει να φροντίσει για το παιδί μου και τη σωτηρία του. Χωρίς εμένα λέει ο Χριστός δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε. ’ρα λοιπόν του λέω κι εγώ, έλα και κάνε κουμάντο. Είμαστε παιδιά σου, μη μας αφήσεις μόνους. Κι αν θα παραχωρούσε μια τέτοια δοκιμασία στο παιδί, θα Τον παρακαλούσα να μην το κάνει και να τη φέρει σε μένα. Αν πάλι το κάνει, να φροντίσει παράλληλα να μας στηρίξει κι εμάς.

Με την πίστη μετακινήθηκαν βουνά, περπάτησαν χωλοί, ανέβλεψαν τυφλοί, έκλεισαν στόματα λεόντων, αναστήθηκαν νεκροί και κυριολεκτικά και πνευματικά, στάθηκαν πάνω στη θάλασσα, χόρτασαν πλήθη, ανοίχθηκαν περάσματα στη θάλασσα και τόσα τόσα άλλα. Εδώ θα κωλύσουμε; Το σταυρό μας και το Χριστό μας πάντοτε, όχι μόνο στα άσχημα και μετά να Τον ξεχνάμε.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες