Το Μυστήριο του Γάμου

Τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η χρησιμότητα τους, η απόδειξη της Θείας προέλευσής τους μέσα από την Αγία Γραφή.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:15 pm

Στρατή μου, εγώ κι η γυναίκα μου δεν είχαμε τα ίδια προβλήματα, αλλά είχαμε ένα κλασσικό πρόβλημα κι ένα ασυνήθιστο. Εγώ έχω αίμα με θετικό ρέζους κι η γυναίκα μου αρνητικό. Αυτό σημαίνει με την παλιά κλασσική θεωρία ότι μπορούσαμε να κάνουμε μόνο ένα παιδί. Με τις σύγχρονες μεθόδους χρειάζεται μετά από κάθε τοκετό ένεση αντιρέζους για να επαναφέρει τον οργανισμό της γυναίκας. Η διαδικασία αυτή όμως, όπως ανακαλύψαμε αργότερα, δεν εξασφαλίζει 100%.

Πριν κάνουμε το πρώτο μας παιδί είχαμε κι ένα εξωμήτριο, όπου χάθηκε η μια ωοθήκη. Έτσι η πιθανότητες να κάνουμε παιδιά στένεψαν πολύ.Παρ΄όλα αυτά ο Κύριος μας έδωσε δυο υπέροχα παιδιά, ένα αμέσως κι ένα μετά από 10 χρόνια.

Αλλά (υπήρχε κι αλλά) κατά την εγκυμοσύνη του δεύτερου παιδιού διαταράχθηκε το ανοσοποιητικό σύστημα της συζύγου μου ανεπανόρθωτα κι από τότε αντιμετωπίζει προβλήματα από αυτόνοσα νοσήματα, που δεν είναι μέχρι στιγμής ιάσιμα, αλλά ούτε ευτυχώς και θανάσιμα, την ταλαιπωρούν όμως αφάνταστα.

Ας είναι δοξασμένο τ' Όνομα του Θεού. Όλοι είμαστε στα χέρια Του. Μέσ΄απ΄τη χαρά και τη λύπη μας οδηγεί στη σωτηρία μας, αρκεί νά ΄χουμε εμπιστοσύνη στην Αγάπη Του, κι όταν λέμε "γεννηθήτω το θέλημά Σου" να το εννοούμε.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Γεώργιος
Δημοσιεύσεις: 52
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:15 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Γεώργιος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:16 pm

Ευχαριστώ που μπήκατε στην ουσία της υπόθεσης και δεν απαντήσατε επιφανειακά. Απαντήσατε με βιώματα και μοιραστήκατε εμπειρίες που δείχνουν την εμπιστοσύνη σας στο Θεό.
Να υποθέσω λοιπόν ότι το :
"είμαι έτσι το αποδέχομαι και δε κάνω παιδία" το θεωρείτε δειλία και απιστία; Είναι για σας κάτι σαν το δε κάνω παιδιά λόγο ότι 'θα γίνει πόλεμος', 'θα έρθει ο αντίχριστος' κ.τ.λ;



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:17 pm

"26 Nομίζω, λοιπόν, ότι για την ικανοποίηση της παρούσα ανάγκης, καλά θά είναι ο άνθρωπος να συμπεριφέρεται ως εξής: 27 Έχεις δεθεί με γυναίκα; Mη ζητάς τη διάλυση του δεσμού σου. Eίσαι αδέσμευτος; Mη ζητάς γυναίκα. 28 Mα κι αν παντρευτείς, δε σημαίνει πως αμάρτησες. Kι αν μία γυναίκα παρθένος παντρευτεί, δε σημαίνει πως αμάρτησε. Θα έχουν, όμως, και θλίψεις εξ αιτίας της σάρκας τους όσοι παντρεύονται, κι εγώ νοιάζομαι για σας. 29 Kαι μάλιστα σας λέω τούτο αδελφοί, ότι ο καιρός που απομένει είναι περιορισμένος. Έτσι κι εκείνοι που έχουν γυναίκες είναι σαν να μην έχουν, 30 κι εκείνοι που λυπούνται σαν να μην έχουν λύπη, κι εκείνοι που χαίρονται σαν να μην έχουν χαρά, κι εκείνοι που αγοράζουν σαν να μην έχουν τίποτε δικό τους, 31κι εκείνοι που μεταχειρίζονται τα πράγματα του κόσμου αυτού σαν να μην τα μεταχειρίζονται καθόλου, γιατί η μορφή του κόσμου αυτού είναι πρόσκαιρη. " (Κορινθ. Α΄κεφ. 7)

Φίλε Γιώργο, σ΄αυτόν τον κόσμο όλα είναι προσωρινά και φθαρτά κι όλα παίρνουν αξία ή χάνουν την αξία τους όταν καθρεφτίζονται στην προοπτική της αιώνιας ζωής. Οι χάρες κι οι λύπες είναι δοκιμασίες για την ειλικρινή πίστη μας κι αφοσίωσή μας στο μόνο απολύτως εφετόν που είναι η Αγάπη του Κυρίου. Ότι ισχύει για μας ισχύει και για τα παιδιά μας. Όπως εμείς αφού ήρθαμε στον κόσμο αυτό, είναι δεδομένο ότι θ΄αγωνιστούμε, θα δοκιμαστούμε και θα φύγουμε κάποια στιγμή για την άλλη, την αιώνια ζωή νικητές ή ηττημένοι, το ίδιο θα συμβεί και στα παιδιά μας. Εμείς απ΄τη στιγμή που επιλέξαμε με την ελεύθερη βούλησή μας την σωτηρία μας μέσω του Γάμου, θα πρέπει να έχουμε αποδεχθεί τα του Γάμου, δηλαδή τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της συμβίωσης και την τεκνογονία και ανατροφή των τέκνων, όσων μας δώσει ο Κύριος. Σαν καλοί προπονητές όμως θα πρέπει να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας, γυμνάζοντάς τα σταδιακά στην Χριστιανική ασκητική, ώστε όταν θ΄αποκτήσουν την πλήρη ευθύνη του εαυτού τους να μπορέσουν να σταθούν όρθια στην καταιγίδες που τους επιφυλάσσει η δική τους ζωή.

Παράλληλα θα προσευχόμαστε γι αυτά κάθε μέρα στον Κύριο να τα προστατεύει και να κάνει γι αυτά ότι είναι το καλύτερο για τη σωτηρία της ψυχής τους, όπως Εκείνος νομίζει. Γιατί "ο καιρός που απομένει είναι περιορισμένος. Έτσι κι εκείνοι που έχουν γυναίκες είναι σαν να μην έχουν, 30 κι εκείνοι που λυπούνται σαν να μην έχουν λύπη, κι εκείνοι που χαίρονται σαν να μην έχουν χαρά," κι εκείνοι που έχουν παιδιά, προσθέτω εγώ, είναι σαν να μην έχουν, γι αυτό πρέπει ν΄αποδεχόμαστε όσα παιδιά μας δώσει ο Θεός να τα περιβάλλουμε με την αγάπη μας, χωρίς να τα ειδωλοποιούμε όμως, και νά ΄μαστε έτοιμοι (όσο είναι δυνατό φυσικά) να δοκιμαστούμε και μέσω αυτών, ακόμη και να τα χάσουμε, αφού ο Κύριος δίνει κι ο Κύριος παίρνει, χωρίς να πάψουμε ούτε μια στιγμή να Τον δοξάζουμε για ότι κι αν συμβεί.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:18 pm

Θα πιαστώ από μια λέξη του Νίκου, "προπονητές".

Ο Τριαδικός Θεός είναι ο πρόεδρος της ομάδας και εμείς με τη γυναίκα μας οι προπονητές. Τα παιδιά είναι οι καλοί και ελπιδοφόροι παίκτες που μας έφερε ο πρόεδρος. Εμείς πρέπει να φανούμε καλοί προπονητές, να τους αναδείξουμε, να τους μάθουμε το παιχνίδι, το πως λειτουργεί η ομάδα, να τους σταθούμε και να τους στηρίξουμε στους τραυματισμούς. Ο πρόεδρος είναι ανα πάσα στιγμή διαθέσιμος για την ομάδα και ακούει ότι του πούμε στεκόμενος αρωγός σε όλα. Αν εμείς ως προπονητές δεν προσέξουμε τους παίκτες, τα παιδιά μας δηλαδή τότε θα έρθει η ώρα που θα λογοδοτήσουμε στον πρόεδρο.

Να υποθέσω λοιπόν ότι το :
"είμαι έτσι το αποδέχομαι και δε κάνω παιδία" το θεωρείτε δειλία και απιστία; Είναι για σας κάτι σαν το δε κάνω παιδιά λόγο ότι 'θα γίνει πόλεμος', 'θα έρθει ο αντίχριστος' κ.τ.λ;



Το 2ο είναι λίγο διαφορετικό από το πρώτο σου παράδειγμα Γιώργο. Οι σύγχρονοι πατέρες μπρόστα στο φόβο του πολέμου που λέει η αποκάλυψη, τα γεγονότα της συντελείας δε συνιστούν το να μην κάνουμε τίποτε περιμένοντας τις εξελίξεις -που ίσως δε ζήσουμε κιόλας- αλλά να προχωρούμε στη ζωή εμπιστευόμενοι το Θεό σε όλα. Για το πρώτο κομμάτι δεν μπορώ να πω τίποτε, ούτε αν είναι δειλία ή απιστία ή οτιδήποτε άλλο. Δειλία και απιστία εν προκειμένω είναι το ίδιο πράγμα. Διότι αν υπήρχε πίστη δε θα υφίστατο η δειλία. Αλλά ποιος θεωρείται και προσδιορίζεται ως πιστός, ως αλήθινα πιστός όπως βλέπουμε την έννοια αυτή στο Ευαγγέλιο ώστε να ξεχωρίσει ο άπιστος;



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:19 pm

Στρατής,Oct 15 2007, 10:23 AM έγραψε: Θα πιαστώ από μια λέξη του Νίκου, "προπονητές".

Ο Τριαδικός Θεός είναι ο πρόεδρος της ομάδας και εμείς με τη γυναίκα μας οι προπονητές. Τα παιδιά είναι οι καλοί και ελπιδοφόροι παίκτες που μας έφερε ο πρόεδρος. Εμείς πρέπει να φανούμε καλοί προπονητές, να τους αναδείξουμε, να τους μάθουμε το παιχνίδι, το πως λειτουργεί η ομάδα, να τους σταθούμε και να τους στηρίξουμε στους τραυματισμούς. Ο πρόεδρος είναι ανα πάσα στιγμή διαθέσιμος για την ομάδα και ακούει ότι του πούμε στεκόμενος αρωγός σε όλα. Αν εμείς ως προπονητές δεν προσέξουμε τους παίκτες, τα παιδιά μας δηλαδή τότε θα έρθει η ώρα που θα λογοδοτήσουμε στον πρόεδρο.

Άκουσα ότι ο ΠΑΟΚ ψάχνει για προπονητή, είσαι;
:D :D :D :D :D

Πέρα απ΄την πλάκα είναι πολύ καλή παρομοίωση, αν και δεν πρωτοτύπησα στην παρομοίωση των Χριστιανών με τους αθλητές, πολλοί Πατέρες παλιότεροι και σύγχρονοι χρησιμοποιούν αυτή την παρομοίωση για ν΄ αναπαραστήσουν τη Χριστιανική ασκητική.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:20 pm

Ψάχνοντας για πηγές στα θέματα γύρω από το Γάμο, ανακάλυψα το site www.teleiosgamos.gr , το οποίο μπορεί να μην έχει αμιγώς Ορθόδοξη αντιμετώπιση του Γάμου, αλλά έχει μια σειρά από συμβουλές για τους συζύγους, που είναι κατά βάση σωστές:

"Για το μυστήριο του γάμου, όπως και για τα υπόλοιπα, η Εκκλησία συμβουλεύει τους πιστούς ώστε να κατανοήσουν με τον καλύτερο τρόπο τη σημασία του και πώς πρέπει να λειτουργούν μέσα σ’ αυτόν. Οι συμβουλές είναι απλές και δηλώνουν κυρίως ότι οι σύζυγοι αποτελούν ένα σώμα και ότι πάντα οφείλουν να σκέφτονται για το συμφέρον και των δύο. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε πώς είναι σωστό να συμπεριφερόμαστε μέσα στο γάμο, αν και πολλές φορές είναι δύσκολο να το δεχτούμε. Ας μάθουμε λοιπόν ποιες είναι οι συμβουλές της Εκκλησίας, θα μας βοηθήσουν να πιστέψουμε περισσότερο στο μεγαλείο του γάμου και της συντροφικότητας και να κρατάμε τις απαραίτητες ισορροπίες. Θα διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι ο μεγαλύτερος αριθμός ανταποκρίνεται στην εποχή μας και ότι ελάχιστες φράσεις μπορεί να σας ξενίσουν.

Σύμφωνα με την Εκκλησία λοιπόν έχετε στο μυαλό σας ότι :

Όταν παντρευτείτε δεν είστε ελεύθεροι και μόνοι, ανήκετε ο ένας στον άλλο.

Γίνετε καλοί σύζυγοι, μοιράζοντας με σωστές αναλογίες τα βάρη της οικογένειας.

Μη μετράτε μόνο τα λάθη του άλλου ενώ παραγράφετε τα δικά σας.

Για έναν καυγά χρειάζονται δύο, φροντίστε να είστε ο ένας που θα τον αποφύγει

Μην αφήνετε να παραμένουν σκιές στη σχέση σας, ξεκαθαρίστε εγκαίρως οτιδήποτε αχνό προκύψει.

Μάθετε να ακούτε και όχι μόνο να μιλάτε ή το χειρότερο να διατάζετε.

Η πραγματικότητα δεν αλλάζει με το να στεναχωριέστε υπέρμετρα. Αναζητείστε τρόπους διεξόδου.

Μάθετε να προσεύχεστε ζητώντας τη βοήθεια του Θεού.

Μην απορροφάστε από τις δουλειές σας, με συνέπεια να μη «σας βλέπει» το σπίτι σας. Έχουν και οι δικοί σας την ανάγκη σας.

Μην αποποιείστε τις ευθύνες σας.

Φροντίστε να διδάσκεται με τις πράξεις σας και όχι μόνο με τα λόγια σας.

Μη φθάνετε εύκολα στα άκρα. Πάντα υπάρχει μια διέξοδος στα προβλήματα.

Με την ευγένεια που συμπεριφέρεστε προς τους έξω, με την ίδια να συμπεριφέρεστε και προς τους δικούς σας. Μην έχετε δύο πρόσωπα.

Μη κρατάτε κρυφά χαρτιά από τον σύντροφό σας. Κάποτε θα σας αποκαλυφθούν

Οι γυναίκες μη θεωρείτε υποτιμητικό το να φροντίζετε το σπίτι σας.

Οι σύζυγοι δεν εξουσιάζετε το σώμα σας. Ανήκει και στον άλλο.

Αν πέσετε σε σφάλμα, πείτε το μόνος σας. Μη αφήνετε να το μάθει ο/η σύζυγος σας από άλλους, που θα πουν τη δική τους εκδοχή.

Μη διστάζετε να ζητάτε συγνώμη όταν φταίτε.

Μην αφήνετε τρίτους γενικά να αναμειγνύονται στα προσωπικά και οικογενειακά σας.

Οπλιστείτε με αγάπη και διάκριση, κάντε το σταυρό σας και ριχτείτε στην πάλη της ζωής. Θα νικήσετε.

Φυλαχτείτε από το θυμό, τη βαναυσότητα, την απρεπή γλώσσα. Είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι

Μην προχωράτε σε επικίνδυνες σχέσεις με άλλο πρόσωπο. Διακινδυνεύετε την ευτυχία σας. Όλα μαθαίνονται κάποια μέρα και τότε είναι πολύ αργά.

Αποκτήστε Πνευματικό στην οικογένειά σας. Θα σας συμβουλεύει με νηφαλιότητα και σοφία.

Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική αγωγή."


(Όπως ανακάλυψα αργότερα οι προτροπές αυτές προέρχονται από ένα φυλλάδιο της Ι.Μ. Δημητριάδος με τίτλο "Καλοστεριωμένοι" για ένα επιτυχημένο γάμο, για μια ευτυχισμένη οικογένεια! http://www.pigizois.net/arxeia/ilektronika...enoi_gamos.pdf)

Εσείς συμφωνείτε μ΄αυτές τις προτροπές; Είναι κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε ή ν΄αφαιρέσετε;


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό stratis » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:21 pm

"Σύμφωνα με την Εκκλησία" αλλά δε μας λέει το βασικότερο, να έχουμε Θεό στη ζωή μας. :)



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:22 pm

Σκέφτηκα το επόμενο θέμα γύρω απ΄το Γάμο να είναι η προετοιμασία των νέων για το Γάμο, αλλά νομίζω ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε εκεί θα πρέπει να μιλήσουμε πρώτα για το προηγούμενο στάδιο, που είναι η Χριστιανική ανατροφή των παιδιών. Η ένταξη των παιδιών στην Εκκλησία ξεκινά από πολύ νωρίς, από την εγκυμοσύνη, όπως λέει ο Γέροντας Παΐσιος:

Εγκυμοσύνη και θηλασμός.

Ή ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη. 'Αν ή μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ, όταν ή μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται. Γι' αυτό ή γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να λέει την Ευχή, να μελετάει λίγο από το Ευαγγέλιο, να ψάλει, να μην έχει άγχος, αλλά και οι άλλοι να προσέχουν να μην την στενοχωρούν. Τότε το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι αγιασμένο και οι γονείς δεν θα έχουν πρόβλημα μαζί του, ούτε όταν είναι μικρό, ούτε όταν μεγαλώσει.
Ύστερα, όταν γεννηθεί το παιδί, πρέπει να το θηλάσει, όσο πιο πολύ μπορεί. Το μητρικό γάλα δίνει υγεία στα παιδιά. Με τον θηλασμό τα παιδιά δεν θηλάζουν μόνο γάλα, θηλάζουν και αγάπη, στοργή, παρηγοριά, ασφάλεια, και αποκτούν έτσι δυνατό χαρακτήρα. Άλλα και την ίδια την μητέρα την βοηθάει ό θηλασμός. Όταν οι μητέρες δεν θηλάζουν τα παιδιά, δημιουργούνται ανωμαλίες στον οργανισμό τους, που μπορεί να οδηγήσουν σε μαστεκτομές.
Παλιά μια μητέρα μπορεί να θήλαζε και το παιδί της γειτόνισσας, αν δεν είχε γάλα. Τώρα πολλές μητέρες βαριούνται να θηλάσουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά. Ή μάνα που τεμπελιάζει και δεν θηλάζει το παιδί, μεταδίδει τεμπελιά και στο παιδί. Παλιά τα κουτιά με το συμπυκνωμένο γάλα είχαν απ' έξω μια μάνα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα παιδάκι. Τώρα έχουν μια μάνα που κρατάει κάτι λουλούδια! Δεν θηλάζουν οι μάνες τα παιδιά, οπότε τα παιδιά μεγαλώνουν απαρηγόρητα Ποιος θα τους δώσει στοργή και αγάπη; Το κουτί με το γάλα της αγελάδας; Θηλάζουν από το «παγωμένο» μπουκάλι και παγώνει ή καρδιά τους. "Ύστερα, όταν μεγαλώσουν, ζητούν παρηγοριά στο μπουκάλι, στις ταβέρνες. Πίνουν, για να ξεχάσουν το άγχος, και γίνονται αλκοολικά. Αν δεν πάρουν στοργή τα παιδιά, δεν θα έχουν να δώσουν στοργή, και πάει σχοινί-κορδόνι. Έρχονται μετά οι μανάδες: «Κάνε προσευχή, πάτερ! Χάνω το παιδί μου» (σ. 84-85).

Η ευθύνη των γονέων για την ανατροφή των παιδιών. Να εμπιστευθούν οι γονείς τα παιδιά τους Στον Θεό.

... Ο Θεός έδωσε στους Πρωτοπλάστους, στον Αδάμ και την Εύα, την μεγάλη ευλογία να γίνονται συνδημιουργοί Του. Στην συνέχεια οι γονείς, οι παππούδες κλπ. είναι και αυτοί συνδημιουργοί με τον Θεό, γιατί δίνουν το σώμα, ενώ ό Θεός δίνει την ψυχή.
Ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να νοιαστεί για τα παιδιά. Όταν βαπτιστή το παιδάκι, ό Θεός διαθέτει και έναν Άγγελο, για να το προστατεύει, οπότε το παιδί προστατεύεται από τον Θεό, από τον Φύλακα Άγγελο και από τους γονείς. Ό Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά του και το βοηθάει. Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο οι γονείς απαλλάσσονται από τις ευθύνες. Αν οι γονείς πεθάνουν, ό Θεός, και από ψηλά και από κοντά, αλλά και ό Φύλακας Άγγελος από κοντά, συνεχίζουν για πάντα να προστατεύουν το παιδί. Οι γονείς πρέπει να βοηθούν πνευματικά τα παιδιά, όταν είναι μικρά, γιατί τότε και τα ελαττώματα τους είναι μικρά και εύκολα μπορούν να κοπούν. Είναι όπως ή φρέσκια πατάτα λίγο αν την ξύσης, ξεφλουδίζεται. Αν όμως παλιώσει, πρέπει να πάρεις μαχαίρι να την καθαρίσεις και, αν έχει και κανένα μαυράκι, πρέπει να προχώρησης και πιο βαθιά.
Αν τα παιδιά βοηθηθούν από μικρά και γεμίσουν Χριστό, θα είναι κοντά Του για πάντα. Και να ξεφύγουν λίγο, όταν μεγαλώσουν, λόγω της ηλικίας ή μιας κακής συναναστροφής, πάλι θα συνέλθουν. Γιατί ό φόβος του Θεού και ή ευλάβεια, που πότισαν τις καρδιές τους στην μικρή ηλικία, δεν είναι δυνατόν ποτέ να εξαλειφθούν.
Ύστερα, στην εφηβεία, που είναι ή πιο δύσκολη ηλικία, ή αγωνία των γονέων είναι μεγαλύτερη για τα παιδιά τους, μέχρι να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν. Οι γονείς τότε ας κάνουν ό,τι μπορούν, για να τα βοηθήσουν, και ό,τι δεν μπορούν να κάνουν, γιατί ξεπερνάει τις δυνάμεις τους, ας το αναθέτουν στον Παντοδύναμο Θεό. Όταν εμπιστευθούν τα παιδιά τους στον Θεό, τότε ό Θεός είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει για πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως. Αν λ.χ. τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό, και όχι να βρίσκουν διαφόρους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πει ή μητέρα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν μ' ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Φρόντισε τα Εσύ».
Μου έκανε εντύπωση προχθές στην Αγρυπνία μια μητέρα που την γνώριζα από παλιά. Ήρθε να με χαιρετήσει. Βλέπω να έχει μαζί της μόνον τα μεγαλύτερα παιδιά. «Που είναι τα μικρά;», την ρωτάω. «Στο σπίτι, Γέροντα, μου λέει. Τέτοια μέρα θέλαμε να 'έρθουμε στην Αγρυπνία και είπαμε με τον σύζυγο: Αφού σε Αγρυπνία πάμε, δεν πάμε κάπου για διασκέδαση, ό Θεός θα διάθεση έναν Άγγελο να φύλαξη τα μικρά μας». Σπάνια συναντάς σήμερα τέτοια εμπιστοσύνη, γιατί τώρα, όπως έλειψε ή εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς, έλειψε και ή εμπιστοσύνη των γονέων στον Θεό. Και ακούς συχνά πολλούς γονείς να λένε: «Γιατί το δικό μας παιδί να πάρει κακό δρόμο; Εμείς εκκλησιαζόμαστε». Δεν δίνουν το κατσαβίδι στον Χριστό να σφίξη στα παιδιά λίγο καμιά ...βίδα. Θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους. Και ενώ υπάρχει ό Θεός, που προστατεύει τα παιδιά, και ό Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός, αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχει Θεός, σαν να μην υπάρχει Φύλακας Άγγελος, οπότε εμποδίζουν την θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνονται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ό Καλός Θεός θα προστατέψει τα παιδιά (σ. 91-93).

Η πνευματική αναγέννηση των παιδιών.

- Γέροντα, για την ανατροφή των παιδιών ευθύνονται μόνον οι γονείς;
Κυρίως οι γονείς ευθύνονται, γιατί, ανάλογα με την ανατροφή που θα δώσουν στα παιδιά, θα γίνουν καλοί κληρικοί, καλοί εκπαιδευτικοί κλπ., και θα βοηθούν και αυτά με την σειρά τους τα παιδιά και τα δικά τους και του κόσμου. Ή μητέρα μάλιστα έχει περισσότερη ευθύνη από τον πατέρα για την ανατροφή των παιδιών.
Αν οι γονείς κατά το διάστημα που το παιδάκι είναι ακόμη στην κοιλιά της μητέρας προσεύχονται, ζουν πνευματικά, το παιδάκι θα γεννηθεί αγιασμένο. Και στην συνέχεια, αν το βοηθήσουν πνευματικά, θα γίνει αγιασμένος άνθρωπος και θα βοηθάει την κοινωνία, είτε στην Εκκλησία θα διακονεί είτε στην εξουσία θα ανέβει κ.λπ. Πρέπει όλοι να βοηθούμε τα παιδιά, ώστε να γίνουν σωστοί άνθρωποι και να μείνει λίγο προζύμι για τις επόμενες γενιές. Γιατί τώρα, όπως πάνε τα πράγματα, πάει να χαθεί και το προζύμι. Και αν χαθεί το προζύμι, μετά τι θα γίνει;
Οι γονείς που γεννούν τα παιδιά και τους δίνουν το σώμα πρέπει να συντελέσουν, όσο μπορούν, και στην πνευματική αναγέννηση τους. Γιατί ό άνθρωπος, εάν δεν αναγεννηθεί πνευματικά, είναι για την κόλαση. Ύστερα οι γονείς, ό,τι δεν μπορούν να κάνουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους, θα το αναθέσουν σε δασκάλους. Γι' αυτό λέει και ή Εκκλησία μας «τους γονείς ημών και διδασκάλους». Υπάρχουν όμως και οι πνευματικοί Πατέρες, που μπορεί να μην έχουν παιδιά, αλλά βοηθούν πιο θετικά στην αγωγή των παιδιών, γιατί εργάζονται για την πνευματική τους αναγέννηση.
Θέλω να πω, όλοι πρέπει να βοηθούν, καθένας με τον τρόπο του, με το παράδειγμα του, για να αναγεννηθούν τα παιδιά, ώστε να ζήσουν ειρηνικά σ' αυτήν την ζωή και να πάνε στον Παράδεισο. Όταν τα παιδιά γίνουν πνευματικοί άνθρωποι, ούτε νόμους χρειάζονται ούτε τίποτε. «Δικαίω νόμος ου κείται (Α' Τιμοθ. 1, 9). Ό νόμος είναι για τους παρανόμους. Ή πνευματική εξουσία είναι ανώτερη από τις ανθρώπινες εξουσίες (σ. 93-94).

Το παράδειγμα των γονέων.

- Γέροντα, όταν το παιδί δεν υπάκουη και αντιδρά, πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;
- Για να μην υπάκουη το παιδί και να φέρεται άσχημα, κάτι θα φταίει. Μπορεί να βλέπει άσχημες σκηνές ή να ακούει άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό. Πάντως τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα. Περισσότερο μάλιστα τα βοηθάει ή μητέρα με το παράδειγμα της, με την υπακοή της και τον σεβασμό της προς τον σύζυγο. Αν σε κάποιο θέμα έχει διαφορετική γνώμη από εκείνον, ποτέ να μην την εκφράζει μπροστά στα παιδιά, για να μην το εκμεταλλεύεται ο πονηρός. Ποτέ να μη χαλάει τον λογισμό των παιδιών για τον πατέρα. Ακόμη και αν φταίει ο πατέρας, να τον δικαιολογεί. Αν λ.χ. φερθεί άσχημα, να πει στα παιδιά: «ο μπαμπάς είναι κουρασμένος, γιατί ξενύχτησε, για να τελειώσει μια επείγουσα δουλειά. Και αυτό για σας το κάνει».
Πολλοί γονείς μαλώνουν μπροστά στα παιδιά και τους δίνουν άσχημα μαθήματα. Τα καημένα τα παιδιά θλίβονται. Αρχίζουν μετά οι γονείς, για να τα παρηγορήσουν, να τους κάνουν όλα τα χατίρια. Πηγαίνει ο πατέρας και καλοπιάνει το παιδί: «τι θέλεις, χρυσό μου, να σου πάρω;». Πηγαίνει και ή μάνα, το καλοπιάνει κι εκείνη και τελικά τα παιδιά μεγαλώνουν με νάζια και καμώματα και υστέρα, αν δεν μπορούν οι γονείς να τους δώσουν ότι τους ζητούν, τους απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν...
Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να έχουν αγάπη μεταξύ τους, να έχουν σεβασμό, να φέρονται με σύνεση, να προσεύχονται κ.λπ., τότε αυτά τα τυπώνουν στην ψυχή τους. Γι' αυτό λέω ότι ή καλύτερη κληρονομιά, που μπορούν να αφήσουν οι γονείς στα παιδιά τους, είναι να τους μεταδώσουν την δική τους ευλάβεια... (σ. 94-96).

Γέροντος Παϊσίου ΛΟΓΟΙ Δ'
"ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ"


Εγώ τι παραπάνω να πω απ΄το Γέροντα; Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι τα παιδιά από βρέφη πρέπει να συνηθίζουν στο περιβάλλον του ναού, στις εικόνες στις ψαλμωδίες, στη Θεία Κοινωνία, να είναι το δεύτερο σπίτι τους. Επίσης πρέπει να βλέπουν τους γονείς τους να εκκλησιάζονται τακτικά, να προσεύχονται, να εμπιστεύονται τη ζωή τους στο θέλημα του Θεού, να νηστεύουν, ν΄αγαπούν ο ένας τον άλλον, τα παιδιά, τους γονείς κι όλους τους συνανθρώπους τους, να σέβονται και ν΄αγαπούν την Εκκλησία. Τα βιώματα αυτά γράφονται ανεξίτηλα στο μυαλό των παιδιών κι όσο κι αν ο δρόμος τους αργότερα τα παρασύρει μακριά απ΄την Εκκλησία, θα υπάρχει πάντα μέσα τους ο νόστος, ο πόθος δηλαδή της επιστροφής.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Κωνσταντίνα
Δημοσιεύσεις: 181
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:26 pm
Τοποθεσία: Στο παραμύθι μου

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Κωνσταντίνα » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:23 pm

Νίκος,Oct 19 2007, 06:52 AM έγραψε: Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι τα παιδιά από βρέφη πρέπει να συνηθίζουν στο περιβάλλον του ναού, στις εικόνες στις ψαλμωδίες, στη Θεία Κοινωνία, να είναι το δεύτερο σπίτι τους. Επίσης πρέπει να βλέπουν τους γονείς τους να εκκλησιάζονται τακτικά, να προσεύχονται, να εμπιστεύονται τη ζωή τους στο θέλημα του Θεού, να νηστεύουν, ν΄αγαπούν ο ένας τον άλλον, τα παιδιά, τους γονείς κι όλους τους συνανθρώπους τους, να σέβονται και ν΄αγαπούν την Εκκλησία. Τα βιώματα αυτά γράφονται ανεξίτηλα στο μυαλό των παιδιών κι όσο κι αν ο δρόμος τους αργότερα τους παρασύρει μακριά απ΄την Εκκλησία, θα υπάρχει πάντα μέσα τους ο νόστος, ο πόθος δηλαδή της επιστροφής.

Σωστά. Είναι ευλογία να σε αξιώνει ο Θεός να γίνεις γονέας, όσες δυσκολίες και ευθύνες υπάρχουν. Το παράδειγμα από τους γονείς πλάθει το χαρακτήρα των παιδιών.


Το χαμόγελο είναι το φως του προσώπου μας που δείχνει πώς η καρδιά μας είναι μέσα.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Το Μυστήριο του Γάμου

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Σάβ Αύγ 18, 2012 1:24 pm

Η προετοιμασία για το Γάμο

Ας προχωρήσουμε όμως, αφού μιλήσαμε για το σκοπό του Γάμου και για την ανατροφή των (μικρών) παιδιών, στο ν΄ ανακαλύψουμε σταδιακά το τι μπορεί να γίνει ώστε ο Γάμος να είναι Χριστιανικός (εν Χριστώ) και να είναι επιτυχημένος.

Το επόμενο θέμα που μπορούμε να συζητήσουμε είναι η προετοιμασία των νέων για ένα επιτυχημένο Γάμο. Ο π. Παύλος Ιωάννου (Σισανίου και Σιατίστης) σε μια ομιλία του στο ραδιόφωνο της Κύπρου μιλάει για το πότε και πως μπορούν να προετοιμαστούν οι νέοι για ν΄ αυξήσουν τις πιθανότητές τους να συνάψουν ένα επιτυχημένο Χριστιανικό Γάμο. Παρόμοιες σκέψεις και προτροπές υπάρχουν και σε πολλές ομιλίες για το Γάμο του π. Αθανασίου (Λεμεσού). Τις ομιλίες αυτές χρησιμοποιώ σαν κύριο κορμό για τις παρακάτω σκέψεις γύρα απ΄ το θέμα μας.

Η προετοιμασία των νέων για το Γάμο ξεκινά από την ηλικία, που αρχίζουν να συνειδητοποιούν το διακριτό ρόλο, που παίζουν ο πατέρας κι η μητέρα, ο άνδρας κι η γυναίκα μέσα στο σπίτι, δηλαδή στην προεφηβεία ή στις αρχές της εφηβείας. Τότε τα παιδιά επίσης αρχίζουν να νοιώθουν και το σώμα τους ν΄ αλλάζει και ν΄ αποκτά τα χαρακτηριστικά του φύλου.

Το ένα μέρος τις προετοιμασίας αφορά την πνευματική και συναισθηματική ενηλικίωση και το άλλο αυτή καθαυτή την προετοιμασία για το Γάμο, δηλαδή για τη συμβίωση μ΄ έναν άνθρωπο του αντιθέτου φίλου και την ανατροφή των παιδιών.

1. Ο νέος(-α) πρέπει πρώτ΄ απ΄ όλα και πάνω απ΄ όλα να μάθει να παίρνει και να δίνει Αγάπη.

Δυστυχώς αυτό το μάθημα δεν διδάσκεται. Βιώνεται. Ο νέος ή η νέα πρέπει να βιώσει μέσα στην οικογένεια, στο ευρύτερο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, στο σχολείο και στην Εκκλησία, την Αγάπη. Και λέω δυστυχώς γιατί πολλές οικογένειες σήμερα δεν μεταδίδουν στα παιδιά αγάπη. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε γιατί η σχέση μεταξύ των γονιών έχει ταλαιπωρηθεί κι έτσι έχουν πάψει να προσφέρουν αγάπη ο ένας στον άλλο και το περίσσευμά της στα παιδιά τους, είτε γιατί οι γονείς είναι τόσο απασχολημένοι με τις βιοτικές μέριμνες, ώστε έχουν ξεχάσει ότι το κυριότερο πράγμα που πρέπει να προσφέρουν στα παιδιά τους είναι η αγάπη, είτε γιατί οι ίδιοι οι γονείς όταν ήταν παιδιά δεν εισέπραξαν αγάπη κι έτσι δεν ξέρουν πως να τη δώσουν και το πρόβλημα διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά, είτε τέλος γιατί δεν υπάρχουν ο ένας ή κι οι δυο γονείς.

Η Αγάπη είναι η βάση της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό και τους άλλους ανθρώπους γύρω του. Χωρίς αυτή ο νέος άνθρωπος, όχι μόνο δεν μπορεί να έχει έναν επιτυχημένο Γάμο, αλλά ούτε καν να συμβιώσει με τους υπόλοιπους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, στο σπίτι του ή στη δουλειά του.

Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, όμως πηγάζει και στηρίζεται από την αγάπη στο Θεό. Αν ο νέος άνθρωπος μάθει ν΄ αγαπά το Θεό ειλικρινά και απόλυτα και πέρα από κάθε τι άλλο στη ζωή του, τότε αυτόματα, όπως λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, θ΄ αγαπά και τους συνανθρώπους του και αντίστροφα είναι αδύνατο ν΄ αγαπά ειλικρινά τους συνανθρώπους του χωρίς ν΄ αγαπά το Θεό.

«16. «Όποιος μ’ αγαπά», λέγει ο Κύριος, «θα τηρήσει τις εντολές μου. Κι αυτή είναι η δική μου εντολή, ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο». Όποιος, λοιπόν, δεν αγαπά τον πλησίον του, δεν τηρεί την εντολή. Κι όποιος δεν τηρεί την εντολή, ούτε και τον Κύριο μπορεί ν’ αγαπήσει. Ι7. Είναι ευτυχής ο άνθρωπος, που μπορεί ν’ αγαπήσει όλους τους ανθρώπους εξ ίσου.» (Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, «Περί Αγάπης Λόγος»)

Η αγάπη προς το Θεό τρέφεται και δυναμώνει με την προσευχή, την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας και την πνευματική μελέτη. Έτσι ο νέος άνθρωπος που θα μάθει να τηρεί αυτή την πορεία στη ζωή του, είναι βέβαιο ότι και το Θεό θα μάθει ν΄ αγαπά και τη σχέση του με τους συνανθρώπους του θα βάλει σε σωστή βάση.

Η συνήθειες αυτές μπορούν να μεταδοθούν από τους γονείς, τους δασκάλους και τους πνευματικούς καθοδηγητές στους νέους, περισσότερο με το παράδειγμα και λιγότερο με το λόγο. Γιατί ο έφηβος(-η) αναζητά στα πρόσωπα που εμπιστεύεται τα σημάδια των αποτελεσμάτων της αγάπης τους στο Θεό και τους ανθρώπους, για ν΄ αποφασίσει κι αυτός να υιοθετήσει τη συμπεριφορά που του προτείνεται.

Στις περιπτώσεις αυτές υποκρισία δεν χωρεί. Όποιος αναλάβει να διδάξει με το λόγο και το παράδειγμα τα παιδιά του ή τη νεολαία πρέπει να θυμάται το φοβερό λόγο του Κυρίου: «6 Ός δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τώ πελάγει της θαλάσσης.» (Ματθ. κεφ.17, 6). Είναι προτιμότερο αν ο ίδιος, εξ αιτίας της αδυναμίας του, δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά που διδάσκει, να παραδεχτεί ταπεινά την αδυναμία του, και να βασίσει τη διδασκαλία του στα λόγια και το παράδειγμα άλλων ενάρετων μορφών της Εκκλησίας και του ίδιου του Κυρίου.

2. Ο νέος(-α) πρέπει να μάθει να σέβεται τον εαυτό του ως ψυχοσωματική ενότητα και με τον ίδιο τρόπο να σέβεται και τους άλλους γύρω του, του ίδιου ή του αντίθετου φύλου.

«36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δε Ιησούς έφη αυτώ· Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου και εν όλη τή ψυχή σου και εν όλη τή διανοία σου· 38 αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 δευτέρα δε ομοία αυτή· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 40 εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται.» (Ματθ. κεφ.22)

Ο Κύριος υποθέτει στο λόγο αυτό ότι ο άνθρωπος αγαπά και σέβεται πρώτα απ΄ όλα τον εαυτό του ως πλάσμα και εικόνα του Θεού, τον οποίο αγαπά με όλη την ψυχή του κι όλη τη διάνοιά του. Αυτό το αυτονόητο δυστυχώς σήμερα δεν ισχύει και πολλοί νέοι κυρίως άνθρωποι, απογοητευμένοι από τη συμπεριφορά του περιβάλλοντός τους απέναντί τους ή ακόμη κι απ΄ τη ίδια τη δική τους συμπεριφορά, αυτοκαταστρέφονται ψυχικά και σωματικά χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που τους προσφέρει η σύγχρονη πραγματικότητα για το σκοπό αυτό. Ενδεικτικά αναφέρω τα ξενύχτια μέσα σε περιβάλλον με έντονη μουσική, χαμηλό φωτισμό και κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ, χρήση ναρκωτικών ή διεγερτικών ή παραισθησιογόνων, έκθεση σε ανώφελο και παράλογο κίνδυνο με τρελές κούρσες με αυτοκίνητα ή μοτοσικλέτες, ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή για διάφορους λόγους, ακατάλληλα ή αποπροσανατολιστικά βιβλία ή περιοδικά ή DVDs, απερίσκεπτες κι υποτιμητικές για την ανθρώπινη υπόσταση σωματικές επαφές με άτομα του ίδιου ή του αντίθετου φύλου, συμμετοχή σε οργανώσεις ή σωματεία ή ομάδες που έχουν σκοπό την υποταγή της προσωπικότητάς τους σε σκοπούς άσχετους με τον προορισμό του ανθρώπου, όπως υποτιθέμενα φίλαθλα σωματεία, ή αναρχικές ομάδες, ή συμμορίες, ή φιλοσοφικο-ιδεολογικά σχήματα (π.χ. σαιεντολόγοι, μασσώνοι, νεοεποχίτες κλπ).

Ο νέος θα μάθει με την καθοδήγηση του οικογενειακού περιβάλλοντος και του Πνευματικού του να παίρνει από την Εκκλησία τα κατάλληλα εφόδια που θα τον βοηθήσουν να προστατεύσει τον εαυτό του και το χαρακτήρα του από τα τραύματα που μπορούν να του προξενήσουν, αυτά που αναφέρθηκαν στην προηγούμενη παράγραφο και παράλληλα ν΄ αναδείξει τα τάλαντα με τα οποία τον έχει προικίσει ο Θεός.

Ο σεβασμός του εαυτού του και η ανάδειξη της προσωπικότητάς του, είναι μια πολύ καλή βάση, ώστε ο νέος άνθρωπος, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει τον εαυτό του, ν΄ αντιμετωπίσει και τους ανθρώπους γύρω του, συνομήλικους, μικρότερους και μεγαλύτερους, του ίδιου ή του αντίθετου φύλου, του στενού ή του ευρύτερου περιβάλλοντός του ή κι εντελώς ξένους.

3. Ο νέος άνθρωπος πρέπει να μάθει ν΄ αποδέχεται και ν΄ αγαπά ως δώρο του Θεού τα σημάδια του φύλου του και την έλξη προς το αντίθετο φύλο και ν΄ ανακαλύψει το ρόλο πρόκειται να παίξουν στη ζωή του.

Ο Θεός δημιούργησε την Εύα από το πλευρό του Αδάμ, ως σύντροφό του, επειδή ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού είναι κοινωνικός και χρειαζόταν απαραιτήτως ένα σύντροφο για να μοιράζεται το περίσσευμα της αγάπης του Θεού. Ο Θεός ευχήθηκε στο ζευγάρι να αυξάνονται και να πληθύνονται και να κυριεύσουν τη γη. Η τεκνογονία με όποιο τρόπο κι αν επρόκειτο να γίνει συμπλήρωνε την εικόνα της οικογένειας, πατέρας, μητέρα, παιδιά κατά το πρότυπο της Αγίας Τριάδος (λέει ο π. Αθανάσιος Λεμεσού).

Του πρωτόπλαστους προ της πτώσεως συνέδεε συζυγική αγάπη, προερχόμενη από το καθημερινό μοίρασμα της αγάπης του Θεού, χωρίς στην αγάπη αυτή να περιέχεται το σαρκικό στοιχείο (κατά τον Αγ. Ιωάννη το Χρυσόστομο), γιατί αυτό δεν ήταν απαραίτητο στην προπτωτική κατάσταση του ανθρώπου. Παρ΄ όλα αυτά ο Αδάμ και η Εύα είχαν στην προσωπικότητά τους τα ειδικά χαρακτηριστικά του άνδρα και της γυναίκας ώστε ν΄ αλληλοσυμπληρώνουν και ν΄ αναπαύουν ο ένας τον άλλον και για να γίνουν κάποια στιγμή γονείς.

Μετά την πτώση σαν αποτέλεσμα της διάρρηξης της σχέσης των πρωτοπλάστων με το Θεό, άλλαξε η σχέση των ανθρώπων μεταξύ τους, με τη φύση αλλά και ο τρόπος της τεκνογονίας. Επειδή η τεκνογονία πλέον επρόκειτο να έχει και επώδυνη πλευρά, χρειαζόταν ένα μέσο για τη στήριξή της και το μέσον που δώρισε ο Θεός στους ανθρώπους για το σκοπό αυτό είναι η σωματική έλξη, επί πλέον της πνευματικής που ήδη υπήρχε.

Είναι αδύνατον να σταθεί αρμονικά, λοιπόν, ζευγάρι στο οποίο δεν θα υπάρχει εκτός από την πνευματική συγγένεια και σωματική έλξη, όπως επίσης είναι αδύνατον να παραμείνει αδιατάρακτη μια σχέση, που θα βασίζεται μόνο στη σωματική έλξη χωρίς να υπάρχει πνευματική συγγένεια, επειδή ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ενότητα και δεν αναπαύεται ούτε μόνο με το ένα ούτε μόνο με το άλλο.

Κατά συνέπεια το αγόρι και το κορίτσι πρέπει να ενημερωθούν από τους γονείς τους, καθώς αισθάνονται το σώμα τους ν΄ αλλάζει και να παίρνει τα χαρακτηριστικά του φύλου, κι αρχίζουν να αισθάνονται έλξη προς το αντίθετο φύλο, ότι αυτά είναι δώρα Θεού προορισμένα να συμβάλουν και αυτά στην επίτευξη του συνολικού σκοπού του ανθρώπου, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Όσο τα δώρα αυτά χρησιμοποιούνται σωστά είναι ευλογία, αν όμως διαστραφεί το νόημά τους (λέει ο Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής) και χρησιμοποιηθούν λάθος μπορεί να γίνουν όργανο καταστροφής.

4. Τέλος ο νέος άνθρωπος πρέπει να μάθει να εντάσσει τα πάντα στη ζωή του στη Οδό προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Όλα όσα κάνουμε σ΄ αυτή τη ζωή είναι καλά κι ευλογημένα, εφ΄ όσον μας βοηθούν στην επίτευξη του βασικού μας στόχου, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών, δηλαδή η ολοκλήρωση της σχέσης μας με το Θεό.

Η σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους, του οικογενειακού περιβάλλοντος και του ευρύτερου περιβάλλοντός, αλλά και την ανθρωπότητα ολόκληρη πρέπει να διέπονται απ΄ αυτή την σκέψη.

Ο Κύριος είπε: «34 Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής· 36 και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. 37 Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος» (Ματθ. κεφ. 10)

Αυτό δε σημαίνει ότι δε θ΄ αγαπούμε μ΄ όλη μας την καρδιά τους ανθρώπους κι ιδιαίτερα τα μέλη της οικογενείας μας κι ακόμη πιο ιδιαίτερα το σύντροφό μας και τα παιδιά μας, αλλά πρώτα απ΄ όλα και πάνω απ΄ όλα είναι η αγάπη μας στο Θεό κι αποτέλεσμα αυτής της αγάπης είναι η αγάπη μας για όλους τους άλλους.

Αφού, λοιπόν, η αγάπη το κατ΄ εξοχήν έργο του ανθρώπου πρέπει να εντάσσεται στην προοπτική της Βασιλείας των Ουρανών, πολύ περισσότερο όλα τ΄ άλλα δευτερεύοντα έργα του ανθρώπου πρέπει οπωσδήποτε να εντάσσονται σ΄ αυτή. Δηλαδή οι σπουδές, η αναζήτηση εργασίας, η καριέρα, η επιλογή μεταξύ Γάμου και μοναχισμού, η στάση απέναντι σε θέματα ιδιοκτησίας και κατανάλωσης, η διαχείριση των χρημάτων, η διαχείριση του χρόνου, η ψυχαγωγία κλπ., όλα είναι καλά κι ευλογημένα όταν βοηθούν στο βασικό σκοπό της ζωής του ανθρώπου και όχι καλά ή αμαρτίες όταν τον εμποδίζουν σ΄αυτόν.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 2 και 0 επισκέπτες