Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως

[Athanasios]

Σε ένα γυναικείο μοναστήρι, πήγε ως δόκιμος Μοναχή μία νέα. Έδειξε τόσο καλή διαγωγή, που γρήγορα την έκαναν μοναχή. Από όλες τις άλλες καλόγριες ξεχώριζε. Διακρινόταν για την αδιάκριτον υπακοή της, τη νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή, την εξυπηρέτιση και ιδιαιτέρος στα δάκρυα - σπανίως εβλέπετο να μη κλαίη. Είχε κατακτήσει την αγάπη ιδίως της ηγουμένης, αλλά και όλων των μοναζουσών. Η ηγουμένη την είχε πάντοτε ως παράδειγμα και έλεγε στις νεώτερες: " Βλέπετε την χαριτωμένη αδελφής και οτι κάμνει, να κάμνετε και "σεις. Δεν πέρασαν όμως πολλά χρόνια και από την πολύ άσκηση απέθανε., έφυγε από τούτον τον κόσμο η μοναχή αυτή. Εις τα μοναστήρια υπάρχει η ευλογημένη συνήθεια, όταν αποθάνη μέλος της αδελφότητας να του κάνουν σαρανταλείτουργο, δια την ανάπαυση της ψυχής, που έφυγε από τον κόσμο αυτό. Έτσι λοιπόν και στο μοναστήρι αυτό έγινε σαρανταλείτουργο.

Και όταν ετελείωνε, την τελευταία βραδυά, η ηγουμένη βλέπει σε όραμα τη μοναχή, η οποία της είπε:
- Μητέρα μου, όσα μνημόσυνα και αν μου κάμετε, εγώ κολάστηκα, έχασα τη ψυχή μου.

- Παιδί μου, λέει η ηγουμένη, .... εάν εσύ κολάστηκες, ποιός θα σωθή; Αλοίμονο στον ταλαίπωρο άνθρωπον!!!

Απαντά η μοναχή:
- Εγώ προτού έλθω εις την ευλογημένη συνοδεία σας, εξαπατήθηκα από ένα νέο, ο οποίος μου υποσχέθηκε, οτι θα με έπερνε, αλλά το φοβερό ήταν οτι με κατέστησε έγκυο. Μετά δε απ' αυτό το φρικτό, φέρθηκε άνανδρα και με εγκατέλειψε την δυστυχισμένη. Τότε εγώ πάνω στην απελπισία μου έκανα έκτρωση, φόνο, σκότωσα και έρριξα το παιδί, που είχα μέσα μου. Γι' αυτά τα δύο ανόσια αμαρτήματα μου έκλαψα πικρά, μετανόησα, συχάθηκα τότε τον κόσμο και τα του κόσμου, γι' αυτό και αποφάσισα να γίνω μοναχή, να δώσω την καρδιά μου στον Χριστό και εκεί να θρηνώ τις αμαρτίες μου. Γι' αυτές τις αμαρτίες έκλαψα, γι' αυτές έκανα οτι έκανα, για τα οποία όλες σας με μακαρίζατε. Πλήν όμως δεν εξομολογήθηκα τα φρικτά αυτά αμαρτήματα σε ιερέα, από ντροπή και γι' αυτό κολάσθηκα!

Ω! Θεέ μου! Τι φοβερόν! Βλέπεις αναγνώστα μου; Βλέπεις παιδί μου, ούτε τα δάκρυα, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι αγρυπνίες, μηδέ η βασίλισσα των αρετών της Μοναχικής πολιτείας, η υπακοή λέγω, ούτε τίποτε άλλο από όσα καλά έκαμε, δεν την έσωσε - εφ όσον έλλειψε η καθαρά εξομολόγησης. Δεν αρκεί να μετανοήση κανείς για τις πράξεις του και να σωθή, αλλά απαραιτήτωνς θα πρέπει και να εξομολογηθή τα αμαρτήματα για τα οποία μετανόησε.

Χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι με φοβερά ακατονόμαστα και παμπολλα αμαρτήματα, δια της μετάνοιας και καθαρής εξομολογήσεως σώθησαν και μάλιστα πολλοί απ' αυτούς, που απέδωσαν καρπούς μετανοίας άξιους, αγίασαν και τους αντιδόξασεν ο Θεός. Όπως τον άγιο Κυπριανό τον άλλοτε μάγο, τον Μωυσή τον Αιθίοπα τον άλλοτε αρχιληστή, την οσία Μαρία την Αιγυπτία, Πελαγία, Ευδοκία, Μαρίαν του Αβραμίου, που ήσαν πρώτα γυναίκες ""κοινές του υποκόσμου και τόσοι άλλοι που διαβάζουμε στο Συναξαριστή. Ενώ τόσοι, με πάμπολλα αμαρτήματα, ηγίασαν και εθαυματούργησαν διότι καθαρά εξομολογήθηκαν, η δυστυχισμένη εκείνη μοναχή, που αναφέρουμε προηγουμένως, για δύο αμαρτήματα εκολάσθη

Γι' αυτό μη ξεθαρρεύης λοιπόν αδελφέ μου και στηρίζης την ελπίδα σου στις ελεημοσύνες η σε οτι άλλο καλό και αν είναι αυτό και μη ελπίζης να σωθής, εάν δεν καθαρίσης τη ψυχή σου πρωτίστως, στο Μέγα Μυστήριο της εξομολογήσεως, σε ιερέα Ορθοδόξου Εκκλησίας και να τα πεις όλα, χωρίς ν' αφίσης τον παραμικρό λεκέ, που θα σκιάζη την αθάνατη ψυχή σου. Τότε μόνο θα αισθανθής ανακούφιση και τότε μόνο θα δικαιωθής από τον Θεό, όταν τα εξομολογηθής όλα.

Μη διστάζης, εάν είναι πολλά και φοβερά - όσα περισσότερα και μεγαλύτερα είναι τόσο μεγαλύτερη χαρά θα δώσης στον Θεό και στους Αγγέλους.

Η Γραφή μας λέγει, οτι οι Άγγελοι πανυγηρίζουν στον ουρανό " για ένα αμαρτωλόν "μετανοημένο.

[Athanasios]

«Αν με καλή μετάνοια σηκωθής από την πτώσι σου, λέει κάποιος πατήρ στο γεροντικό, μη παύσης να λυπάσαι γι’ αυτή και να στενάζης ως το τέλος της ζωής σου. Αλλιώς κινδυνεύεις να ξαναπέσης στην ίδια αμαρτία. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαλινάρι της ψυχής. Την συγκρατεί από πολλά παραστρατήματα».

«Όταν πρόκειται ν’ αρχίσης ένα οποιοδήποτε έργο, συμβουλεύει κάποιος γέροντας, κάνε ευσυνείδητα αυτή την ερώτηση στον ευατό σου: Αν αυτή τη στιγμή μ’ επισκεφθή ο Κύριός μου, τι γίνεται; Πρόσεχε ν’ ακούσης καλά τι θα σου αποκριθή η συνείδησίς σου. Αν σε αποδοκιμάζη, παράτησε ευθύς εκείνο που είχες αποφασίσει να κάνης, και άρχισε κάποιο άλλο, που θα το επιδοκιμάζη, για να τελειώσης θαρρετά.

Ο εργάτης της αρετής πρέπει να είναι κάθε στιγμή έτοιμος να αντικρύση ήρεμα τον θάνατο».

[Athanasios]

Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός

"Τι ανόητοι που είμεθα εμείς οι άνθρωποι! Πετάμε μακριά το ελαφρότερο φορτίο, την παραδοχή του λάθους μας και το “συγχώρεσέ με”, και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ, τη δικαιολογία".

[Μηνάς]

Γι' αυτά τα δύο ανόσια αμαρτήματα μου έκλαψα πικρά, μετανόησα, συχάθηκα τότε τον κόσμο και τα του κόσμου, γι' αυτό και αποφάσισα να γίνω μοναχή, να δώσω την καρδιά μου στον Χριστό και εκεί να θρηνώ τις αμαρτίες μου. Γι' αυτές τις αμαρτίες έκλαψα, γι' αυτές έκανα οτι έκανα, για τα οποία όλες σας με μακαρίζατε. Πλήν όμως δεν εξομολογήθηκα τα φρικτά αυτά αμαρτήματα σε ιερέα, από ντροπή και γι' αυτό κολάσθηκα!

Ω! Θεέ μου! Τι φοβερόν! Βλέπεις αναγνώστα μου; Βλέπεις παιδί μου, ούτε τα δάκρυα, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι αγρυπνίες, μηδέ η βασίλισσα των αρετών της Μοναχικής πολιτείας, η υπακοή λέγω, ούτε τίποτε άλλο από όσα καλά έκαμε, δεν την έσωσε - εφ όσον έλλειψε η καθαρά εξομολόγησης. Δεν αρκεί να μετανοήση κανείς για τις πράξεις του και να σωθή, αλλά απαραιτήτωνς θα πρέπει και να εξομολογηθή τα αμαρτήματα για τα οποία μετανόησε.

Δεν ξέρω ρε παίδες. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω. Εμένα κάτι δεν μου κολλάει με αυτήν την προσέγγιση που συνοψίζεται στην τελευταία φράση.

Δεν αρκεί να μετανοήση κανείς για τις πράξεις του και να σωθή, αλλά απαραιτήτωνς θα πρέπει και να εξομολογηθή τα αμαρτήματα για τα οποία μετανόησε.

Αυτό το "δεν αρκεί να μετανοήσει κανείς" δεν μου ακούγεται και τόσο Βιβλικό. Είναι γεγονός ότι η Γραφή λέει πως πρώτα πρέπει να τα βρεις με τον αδελφό που αδίκησες πριν φτάσεις ενώπιον του θρόνου για να ζητήσεις άφεση. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει ζωντανός άνθρωπος που αδικήθηκε από τον οποίο μπορεί να ζητηθεί η άφεση. Το παιδί που φονεύτηκε είναι ήδη νεκρό. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή η γυναίκα ζητούσε άφεση από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό μέσω της προσευχής της, μετανοώντας ειλικρινά, εν πνεύματι και αληθεία, και η άφεση αυτή δεν δόθηκε ποτέ επειδή δεν τήρησε κάποιο τελετουργικό.

Δηλαδή ρε σάκη πες ότι γνωρίζεις μια κοπέλα. Μιλώντας της για το Θεό σου λέει ότι έχει πράξει κάτι πολύ κακό, και ζητάει από το Θεό συνεχώς συγχώρεση για αυτό, έχοντας μετανοήσει ειλικρινά για την πράξη της και καθημερινά προσεύχεται στον Θεό να τη συγχωρέσει. Επιπλέον έχει αλλάξει όλον τον τρόπο ζωής της σαν αποτέλεσμα της μετανοίας, και όλα της τα έργα δείχνουν ειλικρινή μετάνοια. Θα της πεις ότι τίποτα δεν έχει συγχωρεθεί αν δεν πάει πρώτα σε κάποιον ιερέα με τα ανθρώπινα πειστήρια, που θα της δόσει άφεση και μέχρι τότε η θέση της είναι στην κόλαση? Έτσι θα την κρίνει ο Θεός?

Σαν αγνοών ρωτώ και όχι σαν γνώστης. Δεν λέω πιο είναι το σωστό, ρωτάω να μου πείτε. Θα πάει στην κόλαση αυτή η γυναίκα που ζητάει από τον Θεό τον ίδιο συγχώρεση έχοντας ήδη κατακρίνει τον εαυτό της και έχοντας ήδη μετανοήσει ειλικρινά? Θα πάει στην κόλαση μέχρι να επισκεφτεί κάποιον ορθόδοξο ιερέα να εξομολογηθεί με τον τυπικό/τελετουργικό τρόπο?

παρακαλώ να με διαφωτίσετε
ευχαριστώ
m

[Athanasios]

ΦΙΛΕ ΜΗΝΑ. ΜΕ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΕΓΩ.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΛΗΣΤΕΣ.
ΕΣΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΚΛΕΨΕΣ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΕΣ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕΣ.
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ.
1) ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΣ ΣΕ ΜΕΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ.
2)ΝΑ ΠΑΣ ΑΝ ΖΕΙ ΑΚΟΜΑ Ο ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ.(ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΖΕΙ?)
3) ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.
ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΩΡΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΘΑ ΕΚΤΙΜΟΥΣΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ?
ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΔΕ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΛΕΟΝ ΑΝΕΚΤΙΚΟΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΩΡΑΕΙ.

[stratis]

Ο Θεός συγχωρεί και η Γραφή είναι γεμάτη από χωρία που στηρίζουν στην εξομολόγηση Μηνά. Και με την πρώτη ευκαιρία θα τα ποστάρω καθώς αρκετά εξ αυτών τα έχω συγκεντρωμένα.

3) ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.

Σαφώς το 3.

Το σπουδαιότερο είναι να εξομολογείσαι στον πνευματικό την αμαρτία, έπειτα όλες οι αμαρτίες δεν αφορούν πάντα κάποιον αδερφό. Οι περισσότερο συνήθως στρέφονται άμεσα κατά του Θεού, από κει και πέρα όμως απαιτείται και διόρθωση στη ζωή μας.

Ο Χριστός έλυε τις αμαρτίες και μετά οι μαθητές του που είχαν λάβει τη χάρη και ως εκ τούτου οι ιερείς ανα τους αιωνές οι οποίοι με την αποστολική διαδοχή ελάμβαναν τη χάρη.

Προσοχή όμως, ο πονηρός καραδοκεί και χρειάζεται πολύ προσοχή κατά την επιλογή πνευματικού.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email

[stratis]

Θα πάει στην κόλαση αυτή η γυναίκα που ζητάει από τον Θεό τον ίδιο συγχώρεση έχοντας ήδη κατακρίνει τον εαυτό της και έχοντας ήδη μετανοήσει ειλικρινά? Θα πάει στην κόλαση μέχρι να επισκεφτεί κάποιον ορθόδοξο ιερέα να εξομολογηθεί με τον τυπικό/τελετουργικό τρόπο?

Ξεκάθαρη απάντηση; Μέσα από την Ιερά Παράδοση και τη μεταθανάτια εμπειρία μιας μοναχής που είχε κάνει έκτρωση την οποία έβαλε ο Bellsak από ότι βλέπω και είναι από το Γεροντικό αλλά ουδέποτε εξομολογήθηκε όσο και αν μετανόησε, ναι θα πάει στην κόλαση αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Το να αμαρτάνω και μετά μέσα μου να λέω συγγνώμη, δε λέει κάτι. Είναι σαν να λύω εγώ την αμαρτία. Έπειτα αυτός που ειλικρινά μετανόησε, τι κόλλημα έχει να εξομολογηθεί;

Αν π.χ. τσακωθώ εγώ με σένα Μηνά και σου πω πολύ βαριές κουβέντες, σαφώς και πρέπει να σου πω συγγνώμη εφ'όσον το μετανοιώσω και κατά 2ον να ζητήσω συγγνώμη από το Θεό με το Μυστήριο που μας δόθηκε.

Θυμάσαι Μηνά που όταν είχε γίνει ο χαμός στις Προφητείες που σου είχα στείλει ένα e-mail απαντώντας το κατά δύναμιν στις απορίες σου; Για μένα φίλε εσύ είσαι ο τέλειος παλαιοδιαθηκικός Ιουδαίος (ως καλό το λέω αυτό) όπου επειδή η κοινωνία ήταν πιο χοντροκομμένη απαιτείτο μεγαλύτερη επικοινωνία ανθρώπου-Θεού καθώς δεν υπήρχαν τα Μυστήρια με την έννοια που υπάρχουν στην Κ.Δ.

Και ας μην κολλάμε στον ορθόδοξο ιερέα, το Μυστήριο έχει τη δύναμη και ο Ιησούς λύει τις αμαρτίες μέσω του ιερέα ότι και αν είναι αυτός. Και το Μυστήριο με τη σημασία του και τη γενικότερη έννοιά του υπάρχει στη Γραφή, στα Ευαγγέλια και στον Παύλο. Μέχρι κι ο αναμάρτητος Χριστός προσήλθε στο βάπισμα μετανοίας όπου οι Ιουδαίοι εξομολογούντο τις αμαρτίες τους για να επικυρώσει την αξία του και ότι ήταν εξ ουρανού και όχι εξ ανθρώπων.

Να θυμίσω δε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί εξομολογούντο όχι απλά στον ιερέα αλλά μπροστά σε όλους συμπεριλαμβανομένου φυσικά και αυτού.

Η εξομολόγηση είναι σπουδαίο Μυστήριο όχι μόνο για την άφεση των αμαρτιών αλλά και για να ακουμπάμε πάνω σε κάποιον πνευματικό οδηγό τα βάρη μας. Και μπορεί σήμερα το ιερατείο να έχει τα προβλήματά του αλλά υπάρχουν αξιόλογοι πνευματικοί και μάλιστα έγγαμοι (επομένως οικογενειάρχες) που μπορούν να κάνουν και κάνουν πολλά.

Κοροϊδία του Μυστηρίου υπάρχει στους παπικούς όπου κλείνονται σε κουτιά για να μη φαίνονται. Μα αυτό δεν είναι μετάνοια, είναι παραβάν. Η μετάνοια περιλαμβάνει και τη διάθεση να ταπεινώσουμε τον αμαρτωλό εαυτό μας και το σατανά και επομένως με θάρρος να πούμε ότι κάναμε στον πνευματικό και ο βασικότερος κανόνας που να μας βάλει να είναι τα λόγια του Ιησού : "πήγαινε και μην αμαρτάνεις άλλο".

[Athanasios]

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΣ ΣΕ ΜΕΝΑ.
ΕΓΩ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ?
ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΩ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ?
ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ?
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΩ (ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ) ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΨΥΧΗ.
ΑΝ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΩ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ?
Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ.
ΜΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΕΜΕΝΑ ΙΚΑΝΟ ΚΑΙ ΑΞΙΟ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΕΤΟΙΟ ΔΩΡΟ?
ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΕΓΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ?

[Μηνάς]

Γράψτε λάθος αδελφοί. Δεν έπρεπε να έχω κάνει την ερώτηση ευθύς εξ αρχής. Ειδικά από τη στιγμή που την απάντηση προσωπικά την γνωρίζω εκ των προτέρων

Ο Θεός συγχωρεί και η Γραφή είναι γεμάτη από χωρία που στηρίζουν στην εξομολόγηση Μηνά.

Και δεν μπορώ να καταλάβω που κολλάει αυτό που μου γράφεις στρατή μου. Ποιος υποστήριξε το αντίθετο δηλαδή?

[stratis]

Στο γράφω βρε Μηνά επειδή ξέρω ότι βασίζεσαι πολύ στην Αγία Γραφή και πιστεύω ότι ίσως αυτό σε βοηθήσει στην απορία σου περί εξομολόγησης.