Η νηστεια κατα την ορθόδοξη πιστη μας
(Εισήγηση του π. Αθανασίου Τσικόπουλου)
Νηστεία είναι η αποχή από ορισμένα φαγητά για κάποιο χρονικό διάστημα. Η νηστεία είναι αρχαίος θεσμός της Εκκλησίας μας και όχι των ανθρώπων. Είναι η πρώτη εντολή του Θεού στους Πρωτόπλαστους μέσα στον Παράδεισο.
« Από όλα τα καλά του Παραδείσου θα τρώτε», τους είπε, « εκτός από τον καρπό αυτό ». Η παράβαση αυτής της εντολής έφερε τόσα κακά στην ανθρωπότητα και πρώτα απo όλα την εξορία από τον Παράδεισο και το θάνατο.
Ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε 40 ημέρες, όταν μετά τη βάφτισή Του έμεινε στην έρημο. Το ίδιο κι ο Μωυσής πριν ανέβει στο όρος Σινά για να πάρει το νόμο. Το ίδιο κι ο προφήτης Ηλίας όταν απέκλεισε τον ουρανό τρία έτη και έξι μήνες, αλλά και όλοι οι άγιοι.
Η νηστεία μόνη της δεν είναι αρετή, αλλά είναι μέσον για την απόκτηση της αρετής.
Ο άνθρωπος που νηστεύει δυναμώνει τη θέλησή του, επιβάλλεται στον εαυτό του και υποτάσσει το σώμα του ατο πνεύμα. Δείχνει έμπρακτα την αγάπη του στο Χριστό και την υπακοή του σ ’όσα η Εκκλησία μας ορίζει. Έτσι ελκύει τη χάρη του Θεού.
Η έννοια της νηστείας, βέβαια, δεν περιορίζεται μόνο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα. Δεν είναι δηλαδή μόνο τι θα φάει κανείς, αλλά και πόσο θα φάει. Η λίγη και μετρημένη τροφή, είναι κι αυτό νηστεία Διαφορετικά, η λαιμαργία, απλούστατα αλλάζει υλικά για τον κορεσμό της.
Τέλος, να αναφέρουμε ότι νηστεία δεν είναι μόνο το να απέχουμε από κάποιες τροφές, αλλά και να φυλαγόμαστε από παρεκτροπές. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας προτρέπει: « Νηστεύσωμεν, αδελφοί, σωματικώς, νηστεύσωμεν και πνευματικώς ». Αξία έχει όχι μόνο η νηστεία των τροφών, αλλά και των παθών.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: « Δείξε μου την νμηστεία σου δια των έργων σου. Αν δεις πτωχό, ελέησέ τον. Αν δεις κάποιο εχθρό σου συμφιλιώσου. Αν δεις φίλο σου να προοδεύει, μην τον φθονήσεις. Διατήρησε τα χέρια σου, τα πόδια σου , τα μάτια σου, τα αυτιά σου καθαρά από αμαρτίες. Διότι ποιο το όφελος, όταν δεν τρώμε κρέας, όμως κατατρώμε τους αδελφούς μας; Εκείνος που κατηγορεί τον άλλο, είναι σαν να δάγκωσε τη σάρκα του πλησίον. Παρακαλώ, λοιπόν, όσοι μπορείτε να νηστεύετε, όσο είναι δυνατόν, και να αυξάνετε την καλή σας αυτή και αξιέπαινη προθυμία ».
Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
-
Athanasios
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Να μια ακόμη άποψη για το τι περιλαμβάνει η νηστεία. Κατά τον π. Αλέξανδρο Σμέμαν η νηστεία περιλαμβάνει και την τηλεόραση και το ράδιόφωνο:
"Δεν ζούμε σε μια ορθόδοξη κοινωνία και φυσικά δεν είναι δυνατό να δημιουργηθεί αυτό το «κλίμα» της Σαρακοστής σε επίπεδο κοινωνικό είτε είναι Σαρακοστή είτε όχι, ο κόσμος που μας περιβάλλει, που αποτελούμε και μεις δικό του αναπόσπαστο κομμάτι, δεν αλλάζει. Κατά συνέπεια ζητιέται από μας μια νέο προσπάθεια να σκεφτούμε την απαραίτητη θρησκευτική σχέση ανάμεσα στο «εξωτερικό» και το «εσωτερικό». Η πνευματική τραγωδία της εκκοσμίκευσης είναι εκείνη που μας σπρώχνει σε μια πραγματική θρησκευτική «σχιζοφρένεια» — ένα σπάσιμο δηλαδή της ζωής μας σε δυο κομμάτια: το θρησκευτικό και το κοσμικό, που έχουν όλο και λιγότερη αλληλοεξάρτηση. Έτσι η πνευματική προσπάθεια είναι απαραίτητη για να μεταθέσει τα παραδοσιακά έθιμα και τις συνήθειες, που είναι βασικά μέσο στην προσπάθεια μας κατά την περίοδο της Σαρακοστής μ' ένα πειραματικό και αναγκαστικά σχηματικό τρόπο θα μπορούσε κανείς να δει αυτή την προσπάθεια σε δυο πλαίσια οτη ζωή μέσα στο σπίτι και στη ζωή έξω απ’ αυτό.
Για την Ορθόδοξη αντίληψη, το σπίτι και η οικογένεια αποτελούν την πρώτη και βασικότερη περιοχή της χριστιανικής ζωής ή της εφαρμογής των χριστιανικών αρχών στην καθημερινή ζωή. Το σπίτι, δηλαδή το στυλ και το πνεύμα της οικογενειακής ζωής και όχι το σχολείο, ακόμα ούτε και η Εκκλησία, είναι εκεί να που σχηματίζει μέσα μας τη θεμελιακή αντίληψη για τον κόσμο που μορφοποιεί στο εσωτερικό μας το βασικά προσανατολισμό τον οποίο ίσως για αρκετό διάστημα δεν τον κατ αλά βαίνουμε, αλλά που τελικά θα γίνει ένας αποφασιστικός παράγοντας. Ο στάρετς Ζωσιμάς του Dostoevsky στους Αδελφούς Καραμαζώφ λέει «εκείνος που μπορεί να έχει καλές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία είναι σωσμένος για όλη του τη ζωή Το σημαντικό δε είναι ότι κάνει αυτή την παρατήρηση ύστερα από τη θύμηση της μητέρας του που τον είχε πάρει μαζί της στην Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. θυμάται την Ομορφιά της ακολουθίας, τη μοναδική μελωδία του κατανυκτικού «κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου.. » Η υπέροχη προσπάθεια για θρησκευτική αγωγή που γίνεται σήμερα στα κατηχητικά σχολεία δε σημαίνει και πολλά πράγματα, αν δεν βασίζεται στη ζωή της οικογένειας. Τι, λοιπόν, θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνει στο σπίτι στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής; Επειδή είναι αδύνατο να καλύψουμε εδώ όλες τις πλευρές της οικογενειακής ζωής θα περιοριστούμε μόνο σε μια απ’ αυτές.
Όλοι μας, χωρίς αμφιβολία, συμφωνούμε ότι ο τρόπος της οικογενειακής ζωής έχει ριζικά αλλοιωθεί με την παρουσία του" ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Αυτά τα μέσα της «μαζικής ενημέρωσης» διαποτίζουν σήμερα ολόκληρη τη ζωή Δεν χρειάζεται κανείς να βγει από το σπίτι για να βρεθεί έξω. Ολόκληρος ο κόσμος είναι μόνιμα εδώ, σε απόσταση που τον φτάνουμε ακίνητοι. Και, σιγά σιγά, ή στοιχειώδης εμπειρία να βρεθούμε σ' έναν εσωτερικό κόσμο, μέσα στην ομορφιά της -εσωτερικότητας» έχει εντελώς χαθεί από το σύγχρονο πολιτισμό μας Και αν δεν είναι ή τηλεόραση, είναι ή μουσική 'Η μουσική έπαψε να είναι κάτι που το ακούει κανείς• σταθερά πια έγινε μια -υπόκρουση θορύβου» που συνοδεύει τις συνομιλίες μας, το διάβασμα, το γράψιμο κλπ. Στην πραγματικότητα αυτή ή ανάγκη να ακούγεται συνέχεια μουσική φανερώνει την αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου να χαρεί τη σιωπή, να την καταλάβει όχι σαν κάτι αρνητικό, σαν μια απλή έλλειψη, άλλα ακριβώς σαν μια παρουσία και σαν την μοναδική προϋπόθεση για την πιο αληθινή παρουσία." Αν ο Χριστιανός του! παρελθόντος ζούσε κατά ένα μεγάλο βαθμό σ’ ένα σιωπηλό κόσμο που του έδινε πλούσιες ευκαιρίες για αυτοσυγκέντρωση στον εσωτερικό του κόσμο. Ο σημερινός χριστιανός είναι αναγκασμένος να κάνει ειδική προσπάθεια για να καλύψει αύτη την αναγκαία διάσταση της σιωπής ή οποία αυτή μόνο μπορεί να μας φέρει σε επαφή με τις υψηλές πραγματικότητες Έτσι, λοιπόν, το πρόβλημα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι περιθωριακή υπόθεση, αλλά με πολλούς τρόπους είναι ένα θέμα πνευματικής ζωής ή θανάτου.
Πρέπει κανείς να συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατο να μοιράσουμε τη ζωή μας ανάμεσα στη -χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής και στο τελευταίο σήριαλ. Αυτά τα δυο βιώματα είναι ασυμβίβαστα και το ένα, σίγουρα, θα σκοτώσει το άλλο, και είναι πολύ πιθανό, εκτός αν γίνεται μια έντονη προσπάθεια, ότι το τελευταίο σήριαλ έχει πολύ μεγαλύτερες ελπίδες σε βάρος της «χαρμολύπης» — παρά το αντίθετο. Μια πρώτη «συνήθεια» που προτείνεται είναι να μειωθεί δραστικά ή παρακολούθηση του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης στην περίοδο της Σαρακοστής. Δεν τολμούμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξει μία «γενική» νηστεία, αλλά μόνο ή «ασκητική» ή όποια, όπως ξέρουμε, σημαίνει, πρώτα απ’ όλα αλλαγή τροφής και μείωση της. φυσικά τίποτε το κακό δεν υπάρχει, λόγου χάρη, στο να συνεχίσει κανείς να παρακολουθεί στα ραδιόφωνο και στην τηλεόραση ειδήσεις, εκλεκτές σειρές, ενδιαφέροντα και πνευματικά ή δια νοητικά εμπλουτισμένα προγράμματα, 'Εκείνο που πρέπει να σταματήσει στην διάρκεια της Σαρακοστής είναι ή πλήρης -παράδοση» στην τηλεόραση — ή μετατροπή δηλαδή του άνθρωπου σε «λάχανο» πάνω σε μια πολυθρόνα κολλημένο στην οθόνη που παθητικά δέχεται ότι βγαίνει απ’ αυτή. Όταν ήμουνα παιδί (ήταν τότε ή προ-τηλεοπτική εποχή) ή μητέρα μου συνήθιζε να κλειδώνει το πιάνο την πρώτη., την τετάρτη και την έβδομη εβδομάδα της Σαρακοστής, Αυτή ή ανάμνηση είναι μέσα μου ζωηρότερη από τις μακρινές ακολουθίες της Σαρακοστής και ακόμα και σήμερα όταν παίζει το ραδιόφωνο αυτές τις μέρες με ταράζει σχεδόν όσο και μια βλαστήμια. Αναφέρω αυτή την προσωπική μου ανάμνηση μόνο σαν μια διευκρίνηση της επίδρασης που μπορούν να έχουν μερικές εξωτερικές ενέργειες στην ψυχή ενός παιδιού. Και αυτό που κρύβεται εδώ δεν είναι ένα απλό απομονωμένο έθιμο ή ένας κανόνας αλλά είναι μια εμπειρία της Σαρακοστής σαν μιας ειδικής χρονικής περιόδου, σαν κάποιου πράγματος που είναι παρόν όλο το χρόνο και που δεν πρέπει να χαθεί, να ακρωτηριαστεί, να καταστραφεί. Εδώ ακόμα, όσον άφορα τη νηστεία, μια απλή απουσία ή αποχή από την τροφή δεν είναι επαρκής, πρέπει να έχει τα θετικό της συμπλήρωμα.
Ή σιωπή που δημιουργεί ή απουσία του θορύβου του κόσμου, των θορύβων που παράγονται άπα τα μέσα της μαζικής επικοινωνίας, πρέπει να γεμίσει με θετικά περιεχόμενο. Αν ή προσευχή είναι ή τροφή για τις ψυχές μας, τροφή, επίσης, θέλει και τα μυαλό μας, γιατί ακριβώς αυτό το διανοητικό μέρος του ανθρώπου είναι που καταστρέφεται σήμερα άπα το ασταμάτητο σφυροκόπημα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, των εφημερίδων, των εικονογραφημένων εκδόσεων κλπ. Αυτό, λοιπόν, που προτείνουμε, παράλληλα με την πνευματική προσπάθεια, είναι μια διανοητική, θα λέγαμε, προσπάθεια. Πάσα, αλήθεια, αριστουργήματα, πόσους υπέροχους καρπούς της ανθρώπινης σκέψης, της φαντασίας και της δημιουργικότητας αρνούμαστε ατή ζωή μας μονό και μόνο γιατί μας είναι πολύ πιο άνετο, γυρίζοντας στο σπίτι από τη δουλειά παραδομένοι στη σωματική και διανοητική κόπωση, να πιέσουμε τα κουμπί της τηλεόρασης ή να βυθιστούμε στα τέλειο κενό ενός εικονογραφημένου περιοδικού. 'Αλλά πώς φανταζόμαστε ότι θα μπορούσαμε να προγραμματίσουμε την περίοδο της Σαρακοστής; Ίσως να κάνουμε ένα κατάλογο βιβλίων για διάβασμα; φυσικά δεν είναι απαραίτητο όλα αυτά τα βιβλία να είναι Οπωσδήποτε θρησκευτικά, δεν μπορούν όλοι να γίνουν Θεολόγοι. Όμως υπάρχει πολλή «Θεολογία» κρυμμένη σε μερικά λογοτεχνικά αριστουργήματα και καθετί που πλουτίζει τη νοημοσύνη μας, κάθε καρπός της αληθινής ανθρώπινης δημιουργίας είναι ευλογημένος από την Εκκλησία και, όταν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, αποκτάει πνευματική άξια."
Από το βιβλίο: "ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: Πορεία προς το Πάσχα"
Εγώ θα προσθέσω ότι κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής καλό είναι να καθίσουμε να σκεφτούμε το πως διαθέτουμε το χρόνο μας κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης μέρας και να δούμε ποια απ΄αυτά που κάνουμε μας ωφελούν πνευματικά και ποια όχι και θα μπορούσαμε ίσως να τα παραλήψουμε αντικαθιστώντας τα με πιο πνευματικές ασχολίες, όπως το διάβασμα που αναφέρεται στο πιο πάνω κείμενο.
"Δεν ζούμε σε μια ορθόδοξη κοινωνία και φυσικά δεν είναι δυνατό να δημιουργηθεί αυτό το «κλίμα» της Σαρακοστής σε επίπεδο κοινωνικό είτε είναι Σαρακοστή είτε όχι, ο κόσμος που μας περιβάλλει, που αποτελούμε και μεις δικό του αναπόσπαστο κομμάτι, δεν αλλάζει. Κατά συνέπεια ζητιέται από μας μια νέο προσπάθεια να σκεφτούμε την απαραίτητη θρησκευτική σχέση ανάμεσα στο «εξωτερικό» και το «εσωτερικό». Η πνευματική τραγωδία της εκκοσμίκευσης είναι εκείνη που μας σπρώχνει σε μια πραγματική θρησκευτική «σχιζοφρένεια» — ένα σπάσιμο δηλαδή της ζωής μας σε δυο κομμάτια: το θρησκευτικό και το κοσμικό, που έχουν όλο και λιγότερη αλληλοεξάρτηση. Έτσι η πνευματική προσπάθεια είναι απαραίτητη για να μεταθέσει τα παραδοσιακά έθιμα και τις συνήθειες, που είναι βασικά μέσο στην προσπάθεια μας κατά την περίοδο της Σαρακοστής μ' ένα πειραματικό και αναγκαστικά σχηματικό τρόπο θα μπορούσε κανείς να δει αυτή την προσπάθεια σε δυο πλαίσια οτη ζωή μέσα στο σπίτι και στη ζωή έξω απ’ αυτό.
Για την Ορθόδοξη αντίληψη, το σπίτι και η οικογένεια αποτελούν την πρώτη και βασικότερη περιοχή της χριστιανικής ζωής ή της εφαρμογής των χριστιανικών αρχών στην καθημερινή ζωή. Το σπίτι, δηλαδή το στυλ και το πνεύμα της οικογενειακής ζωής και όχι το σχολείο, ακόμα ούτε και η Εκκλησία, είναι εκεί να που σχηματίζει μέσα μας τη θεμελιακή αντίληψη για τον κόσμο που μορφοποιεί στο εσωτερικό μας το βασικά προσανατολισμό τον οποίο ίσως για αρκετό διάστημα δεν τον κατ αλά βαίνουμε, αλλά που τελικά θα γίνει ένας αποφασιστικός παράγοντας. Ο στάρετς Ζωσιμάς του Dostoevsky στους Αδελφούς Καραμαζώφ λέει «εκείνος που μπορεί να έχει καλές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία είναι σωσμένος για όλη του τη ζωή Το σημαντικό δε είναι ότι κάνει αυτή την παρατήρηση ύστερα από τη θύμηση της μητέρας του που τον είχε πάρει μαζί της στην Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. θυμάται την Ομορφιά της ακολουθίας, τη μοναδική μελωδία του κατανυκτικού «κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου.. » Η υπέροχη προσπάθεια για θρησκευτική αγωγή που γίνεται σήμερα στα κατηχητικά σχολεία δε σημαίνει και πολλά πράγματα, αν δεν βασίζεται στη ζωή της οικογένειας. Τι, λοιπόν, θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνει στο σπίτι στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής; Επειδή είναι αδύνατο να καλύψουμε εδώ όλες τις πλευρές της οικογενειακής ζωής θα περιοριστούμε μόνο σε μια απ’ αυτές.
Όλοι μας, χωρίς αμφιβολία, συμφωνούμε ότι ο τρόπος της οικογενειακής ζωής έχει ριζικά αλλοιωθεί με την παρουσία του" ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Αυτά τα μέσα της «μαζικής ενημέρωσης» διαποτίζουν σήμερα ολόκληρη τη ζωή Δεν χρειάζεται κανείς να βγει από το σπίτι για να βρεθεί έξω. Ολόκληρος ο κόσμος είναι μόνιμα εδώ, σε απόσταση που τον φτάνουμε ακίνητοι. Και, σιγά σιγά, ή στοιχειώδης εμπειρία να βρεθούμε σ' έναν εσωτερικό κόσμο, μέσα στην ομορφιά της -εσωτερικότητας» έχει εντελώς χαθεί από το σύγχρονο πολιτισμό μας Και αν δεν είναι ή τηλεόραση, είναι ή μουσική 'Η μουσική έπαψε να είναι κάτι που το ακούει κανείς• σταθερά πια έγινε μια -υπόκρουση θορύβου» που συνοδεύει τις συνομιλίες μας, το διάβασμα, το γράψιμο κλπ. Στην πραγματικότητα αυτή ή ανάγκη να ακούγεται συνέχεια μουσική φανερώνει την αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου να χαρεί τη σιωπή, να την καταλάβει όχι σαν κάτι αρνητικό, σαν μια απλή έλλειψη, άλλα ακριβώς σαν μια παρουσία και σαν την μοναδική προϋπόθεση για την πιο αληθινή παρουσία." Αν ο Χριστιανός του! παρελθόντος ζούσε κατά ένα μεγάλο βαθμό σ’ ένα σιωπηλό κόσμο που του έδινε πλούσιες ευκαιρίες για αυτοσυγκέντρωση στον εσωτερικό του κόσμο. Ο σημερινός χριστιανός είναι αναγκασμένος να κάνει ειδική προσπάθεια για να καλύψει αύτη την αναγκαία διάσταση της σιωπής ή οποία αυτή μόνο μπορεί να μας φέρει σε επαφή με τις υψηλές πραγματικότητες Έτσι, λοιπόν, το πρόβλημα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι περιθωριακή υπόθεση, αλλά με πολλούς τρόπους είναι ένα θέμα πνευματικής ζωής ή θανάτου.
Πρέπει κανείς να συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατο να μοιράσουμε τη ζωή μας ανάμεσα στη -χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής και στο τελευταίο σήριαλ. Αυτά τα δυο βιώματα είναι ασυμβίβαστα και το ένα, σίγουρα, θα σκοτώσει το άλλο, και είναι πολύ πιθανό, εκτός αν γίνεται μια έντονη προσπάθεια, ότι το τελευταίο σήριαλ έχει πολύ μεγαλύτερες ελπίδες σε βάρος της «χαρμολύπης» — παρά το αντίθετο. Μια πρώτη «συνήθεια» που προτείνεται είναι να μειωθεί δραστικά ή παρακολούθηση του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης στην περίοδο της Σαρακοστής. Δεν τολμούμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξει μία «γενική» νηστεία, αλλά μόνο ή «ασκητική» ή όποια, όπως ξέρουμε, σημαίνει, πρώτα απ’ όλα αλλαγή τροφής και μείωση της. φυσικά τίποτε το κακό δεν υπάρχει, λόγου χάρη, στο να συνεχίσει κανείς να παρακολουθεί στα ραδιόφωνο και στην τηλεόραση ειδήσεις, εκλεκτές σειρές, ενδιαφέροντα και πνευματικά ή δια νοητικά εμπλουτισμένα προγράμματα, 'Εκείνο που πρέπει να σταματήσει στην διάρκεια της Σαρακοστής είναι ή πλήρης -παράδοση» στην τηλεόραση — ή μετατροπή δηλαδή του άνθρωπου σε «λάχανο» πάνω σε μια πολυθρόνα κολλημένο στην οθόνη που παθητικά δέχεται ότι βγαίνει απ’ αυτή. Όταν ήμουνα παιδί (ήταν τότε ή προ-τηλεοπτική εποχή) ή μητέρα μου συνήθιζε να κλειδώνει το πιάνο την πρώτη., την τετάρτη και την έβδομη εβδομάδα της Σαρακοστής, Αυτή ή ανάμνηση είναι μέσα μου ζωηρότερη από τις μακρινές ακολουθίες της Σαρακοστής και ακόμα και σήμερα όταν παίζει το ραδιόφωνο αυτές τις μέρες με ταράζει σχεδόν όσο και μια βλαστήμια. Αναφέρω αυτή την προσωπική μου ανάμνηση μόνο σαν μια διευκρίνηση της επίδρασης που μπορούν να έχουν μερικές εξωτερικές ενέργειες στην ψυχή ενός παιδιού. Και αυτό που κρύβεται εδώ δεν είναι ένα απλό απομονωμένο έθιμο ή ένας κανόνας αλλά είναι μια εμπειρία της Σαρακοστής σαν μιας ειδικής χρονικής περιόδου, σαν κάποιου πράγματος που είναι παρόν όλο το χρόνο και που δεν πρέπει να χαθεί, να ακρωτηριαστεί, να καταστραφεί. Εδώ ακόμα, όσον άφορα τη νηστεία, μια απλή απουσία ή αποχή από την τροφή δεν είναι επαρκής, πρέπει να έχει τα θετικό της συμπλήρωμα.
Ή σιωπή που δημιουργεί ή απουσία του θορύβου του κόσμου, των θορύβων που παράγονται άπα τα μέσα της μαζικής επικοινωνίας, πρέπει να γεμίσει με θετικά περιεχόμενο. Αν ή προσευχή είναι ή τροφή για τις ψυχές μας, τροφή, επίσης, θέλει και τα μυαλό μας, γιατί ακριβώς αυτό το διανοητικό μέρος του ανθρώπου είναι που καταστρέφεται σήμερα άπα το ασταμάτητο σφυροκόπημα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, των εφημερίδων, των εικονογραφημένων εκδόσεων κλπ. Αυτό, λοιπόν, που προτείνουμε, παράλληλα με την πνευματική προσπάθεια, είναι μια διανοητική, θα λέγαμε, προσπάθεια. Πάσα, αλήθεια, αριστουργήματα, πόσους υπέροχους καρπούς της ανθρώπινης σκέψης, της φαντασίας και της δημιουργικότητας αρνούμαστε ατή ζωή μας μονό και μόνο γιατί μας είναι πολύ πιο άνετο, γυρίζοντας στο σπίτι από τη δουλειά παραδομένοι στη σωματική και διανοητική κόπωση, να πιέσουμε τα κουμπί της τηλεόρασης ή να βυθιστούμε στα τέλειο κενό ενός εικονογραφημένου περιοδικού. 'Αλλά πώς φανταζόμαστε ότι θα μπορούσαμε να προγραμματίσουμε την περίοδο της Σαρακοστής; Ίσως να κάνουμε ένα κατάλογο βιβλίων για διάβασμα; φυσικά δεν είναι απαραίτητο όλα αυτά τα βιβλία να είναι Οπωσδήποτε θρησκευτικά, δεν μπορούν όλοι να γίνουν Θεολόγοι. Όμως υπάρχει πολλή «Θεολογία» κρυμμένη σε μερικά λογοτεχνικά αριστουργήματα και καθετί που πλουτίζει τη νοημοσύνη μας, κάθε καρπός της αληθινής ανθρώπινης δημιουργίας είναι ευλογημένος από την Εκκλησία και, όταν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα, αποκτάει πνευματική άξια."
Από το βιβλίο: "ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: Πορεία προς το Πάσχα"
Εγώ θα προσθέσω ότι κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής καλό είναι να καθίσουμε να σκεφτούμε το πως διαθέτουμε το χρόνο μας κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης μέρας και να δούμε ποια απ΄αυτά που κάνουμε μας ωφελούν πνευματικά και ποια όχι και θα μπορούσαμε ίσως να τα παραλήψουμε αντικαθιστώντας τα με πιο πνευματικές ασχολίες, όπως το διάβασμα που αναφέρεται στο πιο πάνω κείμενο.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Να προσθέσω στο παραπάνω κείμενο πως και η υπερπληροφόρηση ακόμα και αν είναι πνευματική, καμιά φορά είναι επιζήμια. Πάντως στην τηλεόραση και το ραδιο θα μπορούσαμε σήμερα να προσθέσουμε και τον υπολογιστή!
Ένα πολύ όμορφο κείμενο για την νηστεία που συμπτωματικά είναι και αυτό του π. Αλέξανδρου Σμέμαν.
Μεγάλη Σαρακοστή και Νηστεία-Αλεξάνδρου Σμέμαν.
Απο enoriaka.gr
«...Ει μη εν προσευχή και νηστεία»
Παρ, 18 Μάρ 2005
Δεν μπορεί να υπάρξει Σαρακοστή χωρίς νηστεία. Όμως φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα ή δεν παίρνουν τη νηστεία στα σοβαρά ή, αν την παίρνουν, παρεξηγούν τον πραγματικό πνευματικό σκοπό της. Για μερικούς νηστεία σημαίνει ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι, για μερικούς άλλους νηστεία είναι μια προσεκτική τήρηση των νηστευτικών κανόνων.Για μερικούς νηστεία σημαίνει ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι, για μερικούς άλλους νηστεία είναι μια προσεκτική τήρηση των νηστευτικών κανόνων.Αλλά και στις δυο περιπτώσεις σπάνια η νηστεία συνδέεται με την όλη προσπάθεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Θα πρέπει πρώτα πρώτα να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας για τη νηστεία και ύστερα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Πώς μπορούμε εμείς να εφαρμόσουμε αυτή τη διδασκαλία στη ζωή μας;
Η νηστεία ή η αποχή από τις τροφές δεν είναι αποκλειστικά μια χριστιανική συνήθεια. Υπήρχε και υπάρχει ακόμα και σε άλλες θρησκείες ή και πέρα από τις θρησκείες, όπως λόγου χάρη, σε μερικές ειδικές θεραπείες κλπ. Σήμερα οι άνθρωποι νηστεύουν (απέχουν από το φαγητό) για πάρα πολλές αιτίες ακόμα και για πολιτικούς, μερικές φορές λόγους. Είναι πολύ βασικό λοιπόν να ξεχωρίσουμε το μοναδικό περιεχόμενο στη χριστιανική νηστεία. Αυτό μιας αποκαλύπτεται πρώτα απ'; όλα στην αλληλοεξάρτηση που υπάρχει ανάμεσα σε δυο γεγονότα που βρίσκονται στην Αγία Γραφή: το ένα στην αρχή της Παλαιάς Διαθήκης. Το πρώτο γεγονός είναι το «σταμάτημα της νηστείας» από τον Αδάμ στον Παράδεισο. Έφαγε, ο Αδάμ, από τον απαγορευμένο καρπό. Έτσι μάς παρουσιάζεται η πρώτη αμαρτία του ανθρώπου. Ο Χριστός, ο Νέος Αδάμ -; και αυτό είναι το δεύτερο γεγονός -; αρχίζει με νηστεία. Ο Αδάμ πειράσθηκε και υπόκυψε στον πειρασμό. Ο Χριστός πειράσθηκε και νίκησε τον πειρασμό. Η συνέπεια της αποτυχίας του Αδάμ είναι η έξωσή του από τον Παράδεισο και ο θάνατος. Ο καρπός της νίκης του Χριστού είναι η συντριβή του θανάτου και η δική μας επιστροφή στον Παράδεισο.[...]
Ο Χριστός είναι ο Νέος Αδάμ. Έρχεται να επανορθώσει την καταστροφή που επέβαλε στη ζωή ο Αδάμ, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή ζωή. Και ο Χριστός επίσης αρχίζει με νηστεία: «νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε» (Ματθ.4,2). Η πείνα είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία αναγνωρίζουμε την εξάρτησή μας από κάτι άλλο -; τη στιγμή που νιώθουμε κατεπείγουσα και απαραίτητη ανάγκη για τροφή καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε τη ζωή μέσα μας. Είναι αυτό το όριο πέρα από το οποίο ή πεθαίνω από ασιτία ή αφού ικανοποιήσω το σώμα μου έχω ξανά το αίσθημα της ζωής μέσα μου. Αυτή ακριβώς, με άλλα λόγια, είναι η στιγμή που αντιμετωπίζουμε την τελική ερώτηση: Από τι λοιπόν εξαρτάται η ζωή μου; Και εφ'; όσον η ερώτηση δεν είναι απλά μια ακαδημαϊκή ερώτηση, αλλά τη νιώθω μ'; ολόκληρο το σώμα μου, είναι επίσης και στιγμή πειρασμού. Ο Διάβολος ήρθε στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο, ήρθε επίσης και στο Χριστό μέσα στην έρημο. Πλησίασε δηλαδή δυο πεινασμένους ανθρώπους και τους είπε: Χορτάστε την πείνα σας, γιατί αυτή είναι η απόδειξη ότι εξαρτάστε ολοκληρωτικά από την τροφή, ότι η ζωή σας βρίσκεται στην τροφή. Και ο μεν Αδάμ πίστεψε και έφαγε, ο Χριστός όμως αρνήθηκε τον πειρασμό και είπε: ο άνθρωπος «ουκ επ'; άρτω μόνω ζήσεται». Αρνήθηκε να δεχτεί αυτό το ψέμα που ο διάβολος επιβάλλει στον κόσμο, το κάνει δε ολοφάνερη αλήθεια χωρίς καμιά επιπλέον συζήτηση, το κάνει θεμέλιο για όλες τις απόψεις μας, τις επιστήμες, την ιατρική, πιθανόν και για τη θρησκεία. Κάνοντας αυτό ο Χριστός αποκατέστησε τη σχέση ανάμεσα στην τροφή, τη ζωή και το Θεό, σχέση την οποία είχε σπάσει ο Αδάμ και που εμείς εξακολουθούμε να τη σπάζουμε κάθε μέρα.
Τι είναι, λοιπόν, νηστεία για μάς τους χριστιανούς; Είναι η είσοδός μας και η συμμετοχή μας σε κείνη την εμπειρία του Χριστού με την οποία μάς ελευθερώνει από την ολοκληρωτική εξάρτηση από την τροφή, την ύλη και τον κόσμο. Με κανένα τρόπο η δική μας ελευθερία δεν είναι πλήρης. Με το να ζούμε ακόμα στο μεταπτωτικό κόσμο, στον κόσμο του παλιού Αδάμ, με το να είμαστε μέρος του, εξακολουθούμε να εξαρτόμαστε από την τροφή. Αλλά όπως ακριβώς ο θάνατός μας -; από τον οποίο είναι ανάγκη οπωσδήποτε να περάσουμε -; έγινε χάρη στο θάνατο του Χριστού μια διάβαση προς τη ζωή, έτσι και η τροφή που τρώμε και η ζωή που μας δίνει μπορεί να γίνει ζωή «εν τω Θεώ» και για το Θεό. Αλλά ακόμα και ο «επιούσιος άρτος» που παίρνουμε από το Θεό μπορεί να είναι σ'; αυτή τη ζωή μας και σ'; αυτόν τον κόσμο, εκείνο που μάς δίνει δύναμη, να είναι η επικοινωνία μας με το Θεό μάλλον παρά εκείνο που μάς χωρίζει απ'; Αυτόν. Παρ'; όλα αυτά όμως μόνο η νηστεία είναι εκείνη που μπορεί να πραγματοποιήσει μια τέτοια μεταστροφή, μπορεί να μάς δώσει την υπαρξιακή βεβαίωση ότι η εξάρτησή μας από την τροφή και την ύλη δεν είναι ολοκληρωτική και τέλεια ότι ενωμένη με την προσευχή, τη χάρη και τη λατρεία μπορεί να γίνει πνευματική.
Όλα αυτά σημαίνουν, αν το νιώσουμε βαθιά, ότι η νηστεία είναι το μόνο μέσο με το οποίο ο άνθρωπος επανορθώνει την αληθινή πνευματική του φύση. Δεν είναι μια θεωρητική αλλά μια αληθινά πρακτική πρόκληση για τον «πατέρα του ψεύδους» που καταφέρνει να μάς πείσει ότι εξαρτιόμαστε μόνο από το ψωμί και να οικοδομήσει όλη την ανθρώπινη γνώση, την επιστήμη και όλη την ύπαρξη πάνω σ'; αυτό το ψέμα. Η νηστεία είναι ένα ξεσκέπασμα αυτής της απάτης και ταυτόχρονα μια απόδειξη ότι υπάρχει αυτό το ψέμα. Έχει ύψιστη σημασία το ότι ο Χριστός, ενώ νήστευε συνάντησε το Σατανά και το ότι αργότερα είπε ότι ο Σατανάς δεν αντιμετωπίζεται «ει μη εν νηστεία και προσευχή». Η νηστεία είναι ο πραγματικός αγώνας κατά του Διαβόλου γιατί είναι η πρόκληση στο νόμο που τον κάνει «άρχοντα του κόσμου τούτου». Και όμως αν κάποιος πεινασμένος ανακαλύψει ότι μπορεί πραγματικά να γίνει ανεξάρτητος απ'; αυτή την πείνα, ότι δεν θα καταστραφεί απ'; αυτή αλλά ακριβώς το αντίθετο ότι μπορεί να τη μετατρέψει σε πηγή πνευματικής δύναμης και νίκης, τότε τίποτε δεν απομένει απ'; αυτό το μεγάλο ψέμα στο οποίο ζούσαμε μετά από τον Αδάμ.
Πόσο άραγε ξεφύγαμε από την συνηθισμένη αντίληψη της νηστείας -;ότι νηστεία δεν είναι παρά η αλλαγή φαγητών, ή το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται -, απ'; όλη την επιφανειακή υποκρισία; Τελικά νηστεύω σημαίνει μόνο ένα πράγμα: πεινάω. Να φτάνω δηλαδή στα όρια εκείνης της ανθρώπινης κατάστασης οπότε φαίνεται καθαρά η εξάρτηση από την τροφή και, καθώς είμαι πεινασμένος ν'; ανακαλύπτω ότι αυτή η πείνα είναι πρώτα απ'; όλα μια πνευματική κατάσταση και που αυτή, στην πραγματικότητα, είναι πείνα για το Θεό.
Στη ζωή της πρώτης Εκκλησίας, νηστεία πάντοτε σημαίνει τέλεια αποχή από την τροφή, κατάσταση πείνας, ώθηση του σώματος στα άκρα. Εδώ -;όμως ανακαλύπτουμε ακόμα ότι η νηστεία σαν μια σωματική προσπάθεια δεν έχει κανένα νόημα χωρίς το πνευματικό συμπλήρωμά της «...εν νηστεία και προσευχή». Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την αντίστοιχη πνευματική προσπάθεια, χωρίς να τρεφόμαστε με τη Θεία Πραγματικότητα, χωρίς ν'; ανακαλύψουμε την ολοκληρωτική μας εξάρτηση από το Θεό και μόνο απ'; Αυτόν, η σωματική νηστεία θα καταντήσει μια πραγματική αυτοκτονία. Αν ο ίδιος ο Χριστός πειράστηκε ενώ νήστευε, εμείς δεν έχουμε την παραμικρή πιθανότητα ν'; αποφύγουμε έναν τέτοιο πειρασμό. Η σωματική νηστεία είναι απαραίτητη μεν αλλά χάνει κάθε νόημα και γίνεται αληθινά επικίνδυνη αν ξεκοπεί από την πνευματική προσπάθεια -; από την προσευχή και την αυτοσυγκέντρωση. Η νηστεία είναι μια τέχνη που την κατέχουν απόλυτα οι άγιοι. Θα ήταν αλαζονικό και επικίνδυνο για μάς αν δοκιμάζαμε αυτή την τέχνη χωρίς διάκριση και προσοχή. Η λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής μάς υπενθυμίζει συνέχεια τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τους πειρασμούς που περιμένουν όσους νομίζουν ότι μπορούν να στηριχτούν στη δύναμη της θέλησής τους και όχι στο Θεό.
Για το λόγο αυτό εκείνο που πρώτα απ'; όλα χρειαζόμαστε είναι μια πνευματική προετοιμασία για την προσπάθεια της νηστείας. Και αυτή είναι να ζητήσουμε από το Θεό βοήθεια επίσης να κάνουμε τη νηστεία μας θεο- κεντρική. Να νηστεύουμε εν ονόματι του Θεού. Πρέπει να ξανανιώσουμε ότι το σώμα μας είναι ναός της Παρουσίας του. Είναι ανάγκη να ξαναβρούμε ένα θρησκευτικό σεβασμό για το σώμα, την τροφή, για το σωστό ρυθμό της ζωής. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν πριν αρχίσει η νηστεία, ώστε όταν αρχίσουμε να νηστεύουμε να είμαστε εφοδιασμένοι με πνευματικό οπλισμό, με το όραμα και το πνεύμα της μάχης και της νίκης.
Κατόπιν έρχεται η ίδια η νηστεία. Σύμφωνα με όσα είπαμε παραπάνω η νηστεία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε δύο επίπεδα: πρώτα σαν ασκητική νηστεία και δεύτερον σαν γενική νηστεία. Η ασκητική νηστεία περιλαμβάνει μια δραστική μείωση της τροφής έτσι ώστε η συνεχής κατάσταση πείνας να μπορεί να βιωθεί σαν υπενθύμιση του Θεού και σαν διαρκής προσπάθεια συγκέντρωσης του νου μας στο Θεό. Όποιος το έχει δοκιμάσει αυτό -;έστω και για λίγο- ξέρει ότι η ασκητική νηστεία αντί να μάς αδυνατίζει, μάς ξαλαφρώνει, μάς ευκολύνει στην αυτοσυγκέντρωση, μάς κάνει νηφάλιους, χαρούμενους και καθαρούς. Αυτός που νηστεύει έτσι, παίρνει την τροφή σαν αληθινό δώρο του Θεού. Είναι συνέχεια στραμμένος προς τον εσωτερικό κόσμο ο οποίος, ανεξήγητα, γίνεται ένα είδος τροφής.[...]
Όσο για την γενική νηστεία είναι ανάγκη αυτή να περιορίζεται σε διάρκεια και να συνδυάζεται με τη Θεία Ευχαριστία. Με τις παρούσες συνθήκες ζωής η καλύτερη μορφή αυτής της νηστείας είναι η μέρα πριν από τη βραδινή Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. Είτε νηστεύουμε αυτή τη μέρα από νωρίς το πρωί είτε αργότερα, το βασικό σημείο είναι να ζούμε όλη τη μέρα σαν μια μέρα προσδοκίας, ελπίδας, μια μέρα πείνας για τον ίδιο το Θεό. Δηλαδή να αυτοσυγκεντρωθούμε και να σκεφτούμε αυτό που πρόκειται να έρθει, το δώρο που θα πάρουμε και που για χάρη του απαρνούμαστε όλα τ'; άλλα δώρα.
Ύστερα απ'; όσα είπαμε, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι όσο περιορισμένη και αν είναι η νηστεία μας -; εφ'; όσον είναι αληθινή νηστεία -; θα μας οδηγήσει στον πειρασμό, στην αδυναμία, στην αμφιβολία και στον ερεθισμό. Μ'; άλλα λόγια δηλαδή θα είναι μια πραγματική μάχη και πιθανόν ν'; αποτύχουμε πολλές φορές. Αλλά αν ανακαλύψουμε ότι η χριστιανική ζωή είναι μάχη και προσπάθεια, τότε βρήκαμε το βασικό στοιχείο της νηστείας. Μια πίστη που δεν έχει ξεπεράσει τις αμφιβολίες και τον πειρασμό σπάνια μπορεί να θεωρηθεί αληθινή πίστη. Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμιά πρόοδος στη χριστιανική ζωή χωρίς την πικρή εμπειρία της αποτυχίας. Πάρα πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να νηστεύουν με ενθουσιασμό και σταματούν μετά την πρώτη αποτυχία. Θα μπορούσα να πω ότι ακριβώς σ'; αυτή την πρώτη αποτυχία έρχεται η πραγματική δοκιμή. Αν μετά την αποτυχία και την συνθηκολόγηση με τις ορέξεις μας και τα πάθη μας ξαναγυρίσουμε όλα απ'; την αρχή και δεν υποχωρήσουμε όσες φορές κι αν αποτύχουμε, αργά ή γρήγορα η νηστεία μας θα φέρει τους πνευματικούς καρπούς της. Ανάμεσα στην αγιότητα και τον απαγοητευτικό κυνισμό βρίσκεται η μεγάλη και θεϊκή αρετή της υπομονής -; υπομονή πρώτα απ'; όλα για τον εαυτό μας. Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος για την αγιότητα, για κάθε σκαλοπάτι πρέπει να πληρώσουμε ολόκληρο το αντίτιμο. Έτσι, το καλύτερο και ασφαλέστερο είναι ν'; αρχίσουμε με το ελάχιστο -; ακριβώς λίγο πάνω από τις φυσικές μας δυνατότητες- και ν'; αυξήσουμε τις προσπάθειές μας λίγο λίγο, παρά να επιχειρήσουμε πηδήματα σε μεγάλα ύψη στην αρχή και να σπάσουμε μερικά κόκκαλα πέφτοντας στη γη!
Σαν συμπέρασμα: από μια συμβατική και τυπική νηστεία -; δηλαδή νηστεία από υποχρέωση και συνήθεια -; πρέπει να γυρίσουμε στην πραγματική νηστεία. Ας είναι περιορισμένη και ταπεινή αλλά να είναι συνεχής και αποφασιστική. Ας αντιμετωπίσουμε έντιμα τις πνευματικές και φυσικές μας δυνατότητες και ας ενεργήσουμε ανάλογα, ας θυμόμαστε πάντως ότι δεν μπορούμε να νηστέψουμε χωρίς να προκαλέσουμε αυτές τις δυνατότητες, χωρίς να ενεργοποιήσουμε στη ζωή μας τα θεϊκά λόγια «τα αδύνατα παρ'; ανθρώποις δυνατά εστί παρά τω Θεώ».
Από το Βιβλίο
«Μεγάλη Σαρακοστή»
Αλέξανδρου Σμέμαν
Εκδ. Ακρίτας
πηγή : OΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Ένα πολύ όμορφο κείμενο για την νηστεία που συμπτωματικά είναι και αυτό του π. Αλέξανδρου Σμέμαν.
Μεγάλη Σαρακοστή και Νηστεία-Αλεξάνδρου Σμέμαν.
Απο enoriaka.gr
«...Ει μη εν προσευχή και νηστεία»
Παρ, 18 Μάρ 2005
Δεν μπορεί να υπάρξει Σαρακοστή χωρίς νηστεία. Όμως φαίνεται ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα ή δεν παίρνουν τη νηστεία στα σοβαρά ή, αν την παίρνουν, παρεξηγούν τον πραγματικό πνευματικό σκοπό της. Για μερικούς νηστεία σημαίνει ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι, για μερικούς άλλους νηστεία είναι μια προσεκτική τήρηση των νηστευτικών κανόνων.Για μερικούς νηστεία σημαίνει ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι, για μερικούς άλλους νηστεία είναι μια προσεκτική τήρηση των νηστευτικών κανόνων.Αλλά και στις δυο περιπτώσεις σπάνια η νηστεία συνδέεται με την όλη προσπάθεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Θα πρέπει πρώτα πρώτα να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τη διδασκαλία της Εκκλησίας για τη νηστεία και ύστερα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Πώς μπορούμε εμείς να εφαρμόσουμε αυτή τη διδασκαλία στη ζωή μας;
Η νηστεία ή η αποχή από τις τροφές δεν είναι αποκλειστικά μια χριστιανική συνήθεια. Υπήρχε και υπάρχει ακόμα και σε άλλες θρησκείες ή και πέρα από τις θρησκείες, όπως λόγου χάρη, σε μερικές ειδικές θεραπείες κλπ. Σήμερα οι άνθρωποι νηστεύουν (απέχουν από το φαγητό) για πάρα πολλές αιτίες ακόμα και για πολιτικούς, μερικές φορές λόγους. Είναι πολύ βασικό λοιπόν να ξεχωρίσουμε το μοναδικό περιεχόμενο στη χριστιανική νηστεία. Αυτό μιας αποκαλύπτεται πρώτα απ'; όλα στην αλληλοεξάρτηση που υπάρχει ανάμεσα σε δυο γεγονότα που βρίσκονται στην Αγία Γραφή: το ένα στην αρχή της Παλαιάς Διαθήκης. Το πρώτο γεγονός είναι το «σταμάτημα της νηστείας» από τον Αδάμ στον Παράδεισο. Έφαγε, ο Αδάμ, από τον απαγορευμένο καρπό. Έτσι μάς παρουσιάζεται η πρώτη αμαρτία του ανθρώπου. Ο Χριστός, ο Νέος Αδάμ -; και αυτό είναι το δεύτερο γεγονός -; αρχίζει με νηστεία. Ο Αδάμ πειράσθηκε και υπόκυψε στον πειρασμό. Ο Χριστός πειράσθηκε και νίκησε τον πειρασμό. Η συνέπεια της αποτυχίας του Αδάμ είναι η έξωσή του από τον Παράδεισο και ο θάνατος. Ο καρπός της νίκης του Χριστού είναι η συντριβή του θανάτου και η δική μας επιστροφή στον Παράδεισο.[...]
Ο Χριστός είναι ο Νέος Αδάμ. Έρχεται να επανορθώσει την καταστροφή που επέβαλε στη ζωή ο Αδάμ, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή ζωή. Και ο Χριστός επίσης αρχίζει με νηστεία: «νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε» (Ματθ.4,2). Η πείνα είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία αναγνωρίζουμε την εξάρτησή μας από κάτι άλλο -; τη στιγμή που νιώθουμε κατεπείγουσα και απαραίτητη ανάγκη για τροφή καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε τη ζωή μέσα μας. Είναι αυτό το όριο πέρα από το οποίο ή πεθαίνω από ασιτία ή αφού ικανοποιήσω το σώμα μου έχω ξανά το αίσθημα της ζωής μέσα μου. Αυτή ακριβώς, με άλλα λόγια, είναι η στιγμή που αντιμετωπίζουμε την τελική ερώτηση: Από τι λοιπόν εξαρτάται η ζωή μου; Και εφ'; όσον η ερώτηση δεν είναι απλά μια ακαδημαϊκή ερώτηση, αλλά τη νιώθω μ'; ολόκληρο το σώμα μου, είναι επίσης και στιγμή πειρασμού. Ο Διάβολος ήρθε στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο, ήρθε επίσης και στο Χριστό μέσα στην έρημο. Πλησίασε δηλαδή δυο πεινασμένους ανθρώπους και τους είπε: Χορτάστε την πείνα σας, γιατί αυτή είναι η απόδειξη ότι εξαρτάστε ολοκληρωτικά από την τροφή, ότι η ζωή σας βρίσκεται στην τροφή. Και ο μεν Αδάμ πίστεψε και έφαγε, ο Χριστός όμως αρνήθηκε τον πειρασμό και είπε: ο άνθρωπος «ουκ επ'; άρτω μόνω ζήσεται». Αρνήθηκε να δεχτεί αυτό το ψέμα που ο διάβολος επιβάλλει στον κόσμο, το κάνει δε ολοφάνερη αλήθεια χωρίς καμιά επιπλέον συζήτηση, το κάνει θεμέλιο για όλες τις απόψεις μας, τις επιστήμες, την ιατρική, πιθανόν και για τη θρησκεία. Κάνοντας αυτό ο Χριστός αποκατέστησε τη σχέση ανάμεσα στην τροφή, τη ζωή και το Θεό, σχέση την οποία είχε σπάσει ο Αδάμ και που εμείς εξακολουθούμε να τη σπάζουμε κάθε μέρα.
Τι είναι, λοιπόν, νηστεία για μάς τους χριστιανούς; Είναι η είσοδός μας και η συμμετοχή μας σε κείνη την εμπειρία του Χριστού με την οποία μάς ελευθερώνει από την ολοκληρωτική εξάρτηση από την τροφή, την ύλη και τον κόσμο. Με κανένα τρόπο η δική μας ελευθερία δεν είναι πλήρης. Με το να ζούμε ακόμα στο μεταπτωτικό κόσμο, στον κόσμο του παλιού Αδάμ, με το να είμαστε μέρος του, εξακολουθούμε να εξαρτόμαστε από την τροφή. Αλλά όπως ακριβώς ο θάνατός μας -; από τον οποίο είναι ανάγκη οπωσδήποτε να περάσουμε -; έγινε χάρη στο θάνατο του Χριστού μια διάβαση προς τη ζωή, έτσι και η τροφή που τρώμε και η ζωή που μας δίνει μπορεί να γίνει ζωή «εν τω Θεώ» και για το Θεό. Αλλά ακόμα και ο «επιούσιος άρτος» που παίρνουμε από το Θεό μπορεί να είναι σ'; αυτή τη ζωή μας και σ'; αυτόν τον κόσμο, εκείνο που μάς δίνει δύναμη, να είναι η επικοινωνία μας με το Θεό μάλλον παρά εκείνο που μάς χωρίζει απ'; Αυτόν. Παρ'; όλα αυτά όμως μόνο η νηστεία είναι εκείνη που μπορεί να πραγματοποιήσει μια τέτοια μεταστροφή, μπορεί να μάς δώσει την υπαρξιακή βεβαίωση ότι η εξάρτησή μας από την τροφή και την ύλη δεν είναι ολοκληρωτική και τέλεια ότι ενωμένη με την προσευχή, τη χάρη και τη λατρεία μπορεί να γίνει πνευματική.
Όλα αυτά σημαίνουν, αν το νιώσουμε βαθιά, ότι η νηστεία είναι το μόνο μέσο με το οποίο ο άνθρωπος επανορθώνει την αληθινή πνευματική του φύση. Δεν είναι μια θεωρητική αλλά μια αληθινά πρακτική πρόκληση για τον «πατέρα του ψεύδους» που καταφέρνει να μάς πείσει ότι εξαρτιόμαστε μόνο από το ψωμί και να οικοδομήσει όλη την ανθρώπινη γνώση, την επιστήμη και όλη την ύπαρξη πάνω σ'; αυτό το ψέμα. Η νηστεία είναι ένα ξεσκέπασμα αυτής της απάτης και ταυτόχρονα μια απόδειξη ότι υπάρχει αυτό το ψέμα. Έχει ύψιστη σημασία το ότι ο Χριστός, ενώ νήστευε συνάντησε το Σατανά και το ότι αργότερα είπε ότι ο Σατανάς δεν αντιμετωπίζεται «ει μη εν νηστεία και προσευχή». Η νηστεία είναι ο πραγματικός αγώνας κατά του Διαβόλου γιατί είναι η πρόκληση στο νόμο που τον κάνει «άρχοντα του κόσμου τούτου». Και όμως αν κάποιος πεινασμένος ανακαλύψει ότι μπορεί πραγματικά να γίνει ανεξάρτητος απ'; αυτή την πείνα, ότι δεν θα καταστραφεί απ'; αυτή αλλά ακριβώς το αντίθετο ότι μπορεί να τη μετατρέψει σε πηγή πνευματικής δύναμης και νίκης, τότε τίποτε δεν απομένει απ'; αυτό το μεγάλο ψέμα στο οποίο ζούσαμε μετά από τον Αδάμ.
Πόσο άραγε ξεφύγαμε από την συνηθισμένη αντίληψη της νηστείας -;ότι νηστεία δεν είναι παρά η αλλαγή φαγητών, ή το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται -, απ'; όλη την επιφανειακή υποκρισία; Τελικά νηστεύω σημαίνει μόνο ένα πράγμα: πεινάω. Να φτάνω δηλαδή στα όρια εκείνης της ανθρώπινης κατάστασης οπότε φαίνεται καθαρά η εξάρτηση από την τροφή και, καθώς είμαι πεινασμένος ν'; ανακαλύπτω ότι αυτή η πείνα είναι πρώτα απ'; όλα μια πνευματική κατάσταση και που αυτή, στην πραγματικότητα, είναι πείνα για το Θεό.
Στη ζωή της πρώτης Εκκλησίας, νηστεία πάντοτε σημαίνει τέλεια αποχή από την τροφή, κατάσταση πείνας, ώθηση του σώματος στα άκρα. Εδώ -;όμως ανακαλύπτουμε ακόμα ότι η νηστεία σαν μια σωματική προσπάθεια δεν έχει κανένα νόημα χωρίς το πνευματικό συμπλήρωμά της «...εν νηστεία και προσευχή». Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την αντίστοιχη πνευματική προσπάθεια, χωρίς να τρεφόμαστε με τη Θεία Πραγματικότητα, χωρίς ν'; ανακαλύψουμε την ολοκληρωτική μας εξάρτηση από το Θεό και μόνο απ'; Αυτόν, η σωματική νηστεία θα καταντήσει μια πραγματική αυτοκτονία. Αν ο ίδιος ο Χριστός πειράστηκε ενώ νήστευε, εμείς δεν έχουμε την παραμικρή πιθανότητα ν'; αποφύγουμε έναν τέτοιο πειρασμό. Η σωματική νηστεία είναι απαραίτητη μεν αλλά χάνει κάθε νόημα και γίνεται αληθινά επικίνδυνη αν ξεκοπεί από την πνευματική προσπάθεια -; από την προσευχή και την αυτοσυγκέντρωση. Η νηστεία είναι μια τέχνη που την κατέχουν απόλυτα οι άγιοι. Θα ήταν αλαζονικό και επικίνδυνο για μάς αν δοκιμάζαμε αυτή την τέχνη χωρίς διάκριση και προσοχή. Η λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής μάς υπενθυμίζει συνέχεια τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τους πειρασμούς που περιμένουν όσους νομίζουν ότι μπορούν να στηριχτούν στη δύναμη της θέλησής τους και όχι στο Θεό.
Για το λόγο αυτό εκείνο που πρώτα απ'; όλα χρειαζόμαστε είναι μια πνευματική προετοιμασία για την προσπάθεια της νηστείας. Και αυτή είναι να ζητήσουμε από το Θεό βοήθεια επίσης να κάνουμε τη νηστεία μας θεο- κεντρική. Να νηστεύουμε εν ονόματι του Θεού. Πρέπει να ξανανιώσουμε ότι το σώμα μας είναι ναός της Παρουσίας του. Είναι ανάγκη να ξαναβρούμε ένα θρησκευτικό σεβασμό για το σώμα, την τροφή, για το σωστό ρυθμό της ζωής. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν πριν αρχίσει η νηστεία, ώστε όταν αρχίσουμε να νηστεύουμε να είμαστε εφοδιασμένοι με πνευματικό οπλισμό, με το όραμα και το πνεύμα της μάχης και της νίκης.
Κατόπιν έρχεται η ίδια η νηστεία. Σύμφωνα με όσα είπαμε παραπάνω η νηστεία μπορεί να πραγματοποιηθεί σε δύο επίπεδα: πρώτα σαν ασκητική νηστεία και δεύτερον σαν γενική νηστεία. Η ασκητική νηστεία περιλαμβάνει μια δραστική μείωση της τροφής έτσι ώστε η συνεχής κατάσταση πείνας να μπορεί να βιωθεί σαν υπενθύμιση του Θεού και σαν διαρκής προσπάθεια συγκέντρωσης του νου μας στο Θεό. Όποιος το έχει δοκιμάσει αυτό -;έστω και για λίγο- ξέρει ότι η ασκητική νηστεία αντί να μάς αδυνατίζει, μάς ξαλαφρώνει, μάς ευκολύνει στην αυτοσυγκέντρωση, μάς κάνει νηφάλιους, χαρούμενους και καθαρούς. Αυτός που νηστεύει έτσι, παίρνει την τροφή σαν αληθινό δώρο του Θεού. Είναι συνέχεια στραμμένος προς τον εσωτερικό κόσμο ο οποίος, ανεξήγητα, γίνεται ένα είδος τροφής.[...]
Όσο για την γενική νηστεία είναι ανάγκη αυτή να περιορίζεται σε διάρκεια και να συνδυάζεται με τη Θεία Ευχαριστία. Με τις παρούσες συνθήκες ζωής η καλύτερη μορφή αυτής της νηστείας είναι η μέρα πριν από τη βραδινή Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. Είτε νηστεύουμε αυτή τη μέρα από νωρίς το πρωί είτε αργότερα, το βασικό σημείο είναι να ζούμε όλη τη μέρα σαν μια μέρα προσδοκίας, ελπίδας, μια μέρα πείνας για τον ίδιο το Θεό. Δηλαδή να αυτοσυγκεντρωθούμε και να σκεφτούμε αυτό που πρόκειται να έρθει, το δώρο που θα πάρουμε και που για χάρη του απαρνούμαστε όλα τ'; άλλα δώρα.
Ύστερα απ'; όσα είπαμε, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι όσο περιορισμένη και αν είναι η νηστεία μας -; εφ'; όσον είναι αληθινή νηστεία -; θα μας οδηγήσει στον πειρασμό, στην αδυναμία, στην αμφιβολία και στον ερεθισμό. Μ'; άλλα λόγια δηλαδή θα είναι μια πραγματική μάχη και πιθανόν ν'; αποτύχουμε πολλές φορές. Αλλά αν ανακαλύψουμε ότι η χριστιανική ζωή είναι μάχη και προσπάθεια, τότε βρήκαμε το βασικό στοιχείο της νηστείας. Μια πίστη που δεν έχει ξεπεράσει τις αμφιβολίες και τον πειρασμό σπάνια μπορεί να θεωρηθεί αληθινή πίστη. Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμιά πρόοδος στη χριστιανική ζωή χωρίς την πικρή εμπειρία της αποτυχίας. Πάρα πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να νηστεύουν με ενθουσιασμό και σταματούν μετά την πρώτη αποτυχία. Θα μπορούσα να πω ότι ακριβώς σ'; αυτή την πρώτη αποτυχία έρχεται η πραγματική δοκιμή. Αν μετά την αποτυχία και την συνθηκολόγηση με τις ορέξεις μας και τα πάθη μας ξαναγυρίσουμε όλα απ'; την αρχή και δεν υποχωρήσουμε όσες φορές κι αν αποτύχουμε, αργά ή γρήγορα η νηστεία μας θα φέρει τους πνευματικούς καρπούς της. Ανάμεσα στην αγιότητα και τον απαγοητευτικό κυνισμό βρίσκεται η μεγάλη και θεϊκή αρετή της υπομονής -; υπομονή πρώτα απ'; όλα για τον εαυτό μας. Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος για την αγιότητα, για κάθε σκαλοπάτι πρέπει να πληρώσουμε ολόκληρο το αντίτιμο. Έτσι, το καλύτερο και ασφαλέστερο είναι ν'; αρχίσουμε με το ελάχιστο -; ακριβώς λίγο πάνω από τις φυσικές μας δυνατότητες- και ν'; αυξήσουμε τις προσπάθειές μας λίγο λίγο, παρά να επιχειρήσουμε πηδήματα σε μεγάλα ύψη στην αρχή και να σπάσουμε μερικά κόκκαλα πέφτοντας στη γη!
Σαν συμπέρασμα: από μια συμβατική και τυπική νηστεία -; δηλαδή νηστεία από υποχρέωση και συνήθεια -; πρέπει να γυρίσουμε στην πραγματική νηστεία. Ας είναι περιορισμένη και ταπεινή αλλά να είναι συνεχής και αποφασιστική. Ας αντιμετωπίσουμε έντιμα τις πνευματικές και φυσικές μας δυνατότητες και ας ενεργήσουμε ανάλογα, ας θυμόμαστε πάντως ότι δεν μπορούμε να νηστέψουμε χωρίς να προκαλέσουμε αυτές τις δυνατότητες, χωρίς να ενεργοποιήσουμε στη ζωή μας τα θεϊκά λόγια «τα αδύνατα παρ'; ανθρώποις δυνατά εστί παρά τω Θεώ».
Από το Βιβλίο
«Μεγάλη Σαρακοστή»
Αλέξανδρου Σμέμαν
Εκδ. Ακρίτας
πηγή : OΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Να προσθέσω στο παραπάνω κείμενο πως και η υπερπληροφόρηση ακόμα και αν είναι πνευματική, καμιά φορά είναι επιζήμια. Πάντως στην τηλεόραση και το ραδιο θα μπορούσαμε σήμερα να προσθέσουμε και τον υπολογιστή!
Όλα φυσικά τα παραπάνω είναι αυτά που κάνω...κάθε ημέρα...
Και μερικά ακόμα για να τα θυμάμαι..
Η αληθής νηστεία – Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου
Ν η σ τ ε ύ ε ι ς ;
Απόδειξέ το μέσα από τα έργα σου…
Ε ά ν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις
Ε ά ν δεις εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του
Ε ά ν δεις μια όμορφη γυναίκα, να μην την κοιτάξεις
Ας μη νηστεύει μόνον το στόμα… αλλά και το μάτι και η ακοή και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
Τα χέρια, από την αρπαγή και την πλεονεξία
Τα πόδια, από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα
Τα μάτια, να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων.
Δεν τρως κρέας;
Τα μάτια σου, ας μη φάνε την ακολασία
Η ακοή σου, ας μη δέχεται κακολογίες και διαβολές
Το στόμα, ας νηστεύσει από αισχρά λόγια και λοιδορίες.
Αφού δεν είμαστε σαν τα ζώα, γιατί πρέπει να δαγκώνουμε και να τρώμε τους αδελφούς μας;
πηγή : Ηλιαχτίδα
-
ORTHODOXIA
- Δημοσιεύσεις: 355
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:09 pm
- Τοποθεσία: Ομάδα Διαχείρισης
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Πάφου Γεώργιος "Η νηστεία διαλαλεί την ενότητα όλων των Ορθοδόξων"
Κυριακή, 06 Μάρτιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Μηλίτσα Πολεμίτο
Βαδίζοντας στο δρόμο της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, συναντάμε τη νηστεία σε συγκεκριμένες ημέρες τους έτους.
Η μεγαλύτερη περίοδος νηστείας είναι η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, όπου παράλληλα με την τήρηση των θρησκευτικών παραδόσεων ακολουθούμε τη νηστεία, όπως ακριβώς την ορίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Την αποτοξίνωση από τρόφιμα ζωικής προέλευσης.
Η νηστεία, όμως, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν θεωρείται αρκετή. Απαραίτητα πρέπει να συνδυάζεται με την πνευματική νηστεία, με περισσότερη προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η συνέντευξη που ακολουθεί με το Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, με θέμα τη νηστεία, την πρώτη εντολή που έδωσε στους πρωτόπλαστους ο Θεός.
Πανιερότατε, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Άγιο Πάσχα η Ορθόδοξη Εκκλησία ζητά από το ποίμνιό της να τηρήσει τη θρησκευτική παράδοση και να νηστέψει. Γιατί είναι τόσο σημαντική η περίοδος αυτή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής;
Είμαστε στα πρόθυρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Αγιότερης περιόδου της Εκκλησίας, η οποία μας προετοιμάζει για το Άγιο Πάσχα. Λέγεται Τεσσαρακοστή γιατί διακρίνεται από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Με 40 μέρες, ξεκινά από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή του Λαζάρου.
Την Παρασκευή του Λαζάρου συμπληρώνεται η Τεσσαρακοστή, παρεμβάλλεται το διήμερο της Ανάστασης του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων και ύστερα ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα.
Είναι μια περίοδος εντατικής προσευχής, νηστείας και προσπάθεια κατάκτησης της αρετής, για να μπορέσουμε επάξια να προσκυνήσουμε το Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού.
Γιατί η «Σαρακοστή», όπως ονομάζεται, να έχει σαράντα ημέρες, δηλαδή αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου;
Γιατί διαλέχτηκε να είναι 40 ημέρες η Τεσσαρακοστή, υπάρχουν δύο λόγοι. Ήταν, πρώτα, πρότυπα αγιογραφικά. Ο Μωυσής νήστεψε 40 μέρες για να παραλάβει τις Πλάκες του Νόμου, ο Ηλίας 40 ημέρες πάλι νήστεψε για να μπορέσει να αποκλείσει τον ουρανό από τη βροχή και μετά να φέρει βροχή στη γη, και έτσι οι 40 μέρες είναι αγιογραφικά.
Και ο Χριστός μετά τη βάφτισή του νήστεψε 40 μέρες. Έχει, όμως, και έναν άλλο λόγο. Οι Εβραίοι υποχρεώνονταν να δίνουν την δεκάτη, δηλαδή το 1/10 της περιουσίας, που αποκτούσαν όλη τη χρονιά, για τους φτωχούς, τις χήρες, τα ορφανά. Εμείς, που είμαστε ο νέος Ισραήλ της χάριτος, δίνουμε κάτι πολύ πιο σημαντικό, δίνουμε το 1/10 της ζωής μας. Από τις 365 μέρες του χρόνου, οι 40 ημέρες αυτής της περιόδου είναι μια αφιέρωση προς τον Θεό.
Παρεξηγημένος θεσμός
Τι είναι η νηστεία του Πάσχα για την Ορθόδοξη θρησκεία;
Η νηστεία είναι ένα μέσο που μας βοηθά στο να κατακτήσουμε την αρετή. Είναι παρεξηγημένος θεσμός η νηστεία και από αυτούς που νηστεύουν και από αυτούς που δεν νηστεύουν. Αυτοί που δεν νηστεύουν δεν διαβλέπουν κανένα όφελος από την νηστεία, γι’ αυτό και την κατάργησαν. Το πόσο καταργήθηκε, μπορούμε να το δούμε την εβδομάδα της Τυρινής.
Πόσοι αποφεύγουν το κρέας; Ή ακόμα τη Δευτέρα της Καθαράς, που για την Εκκλησία μας έχει το ίδιο βάρος με την Αγία Παρασκευή, γιατί είναι η πρώτη μέρα που ζει ο άνθρωπος μακριά από τον παράδεισο.
Επομένως, είναι μέρα πένθους. Την Καθαρά Δευτέρα, λοιπόν, οι άνθρωποι βγαίνουν στους αγρούς. Δεν τρώνε, όμως, όλοι ελιά. Πολλοί είναι αυτοί που ψήνουν και κρέας.
Αυτό, μας δείχνει πόσο πολύ κατάργησαν οι άνθρωποι τη νηστεία. Αυτοί δεν διαβλέπουν κανένα νόημα στη νηστεία. Και αν τους μιλήσεις για νηστεία, εισπράττεις ειρωνικά μειδιάματα.
Αλλά και αυτοί που νηστεύουν έχουν παρεξηγήσει τη νηστεία και νομίζουν ότι ο Θεός ευαρεστείται με το να απέχουμε, μικρό ή μεγάλο διάστημα, από κάποια είδη τροφίμων.
Μέσα τους υπάρχει μια αντίληψη λανθασμένη, εξωχριστιανική, ότι κάποια είδη τροφίμων δημιουργούν πνευματικό μολυσμό. Όταν προσπάθησε να εισέλθει και στον Χριστιανισμό αυτή η προσπάθεια, οι Απόστολοι αντιτάχθηκαν και την ονόμασαν διδασκαλία δαιμονίων, γιατί δεν υπάρχει κανένα δημιούργημα του Θεού που να προκαλεί μολυσμό.
Εκείνο το οποίο μολύνει τον άνθρωπο, το είπε ο Χριστός σε μιαν άλλη περίπτωση. Είπε ότι δεν είναι αυτά που τρώμε που μολύνουν τον άνθρωπο· εκείνα που μολύνουν τον άνθρωπο είναι τα λόγια μας, τα οποία προέρχονται από το μυαλό και την καρδιά μας. Επομένως, η νηστεία δεν έχει αυτό το νόημα.
Δεν είναι αυτοσκοπός
Ποιο είναι το νόημα της νηστείας και πόσο ωφέλιμη είναι;
Η νηστεία έχει πολλούς λόγους για τους οποίους επιβλήθηκε στην Εκκλησία. Ο πρώτος λόγος είναι μια άσκηση. Είναι ένα γύμνασμα η νηστεία, δεν είναι αυτοσκοπός.
Γίνεται για να ενδυναμώσει τον εαυτό μας. Η νηστεία είναι εξάσκηση, γιατί για 50 ημέρες τα γευστικά μας όργανα πιέζουν και ζητάνε διάφορες τροφές, εμείς όμως λέμε όχι.
Έτσι μαθαίνουμε να αντιτασσόμαστε στο πονηρό. Αν πετυχαίνουμε στη νηστεία και δεν πετυχαίνουμε στις πραγματικές μάχες με το πονηρό, τίποτε δεν κατορθώνουμε.
Αυτοί που είναι έμπειροι στους πνευματικούς αγώνες, λένε ότι ωφελεί πάρα πολύ η νηστεία. Το ότι αυτός είναι ο σκοπός της νηστείας, δηλαδή μια άσκηση, φαίνεται και από πολλές διατάξεις που τη διέπουν.
Πρώτα απ’ όλα οι πραγματικά άρρωστοι δεν πρέπει να νηστεύουν γιατί καταστρέφουν το σώμα τους. Είναι παθοκτόνος η νηστεία και όχι σωματοκτόνος. Ένας που είναι άρρωστος, με τη νηστεία θα σκοτώσει τον ίδιο τον εαυτό του. Δεν μπορεί να χωρέσει σε πνευματικούς αγώνες ένας που θα σκοτώσει τον εαυτό του.
Η πραγματική έννοια της νηστείας
Υπάρχουν μερικά συγγενικά είδη τροφής που κάποια από αυτά επιτρέπονται και κάποια απαγορεύονται, όπως π.χ. η ελιά και το λάδι. Ποιο νόημα έχει αυτό, αφού το λάδι δεν προέρχεται από ζωικό λίπος;
Τρώμε ελιές, αλλά δεν τρώμε για μερικές ημέρες λάδι. Αυτό δεν είναι γιατί έχει κάτι το λάδι, αλλά γιατί με αυτό επιτρέπονται χίλιες-δυο τροφές. Μπορείς να κάνεις όλα τα όσπρια με το λάδι, τις πατάτες και χίλια-δυο άλλα φαγητά, ενώ οι ελιές μπορούν να καταναλωθούν μόνο ως ελιές.
Και όταν η Εκκλησία εντείνει την άσκηση, απαγορεύει το λάδι για να περιορίζει τα είδη τροφών.
Όπως, επίσης, κατά τη νηστεία τρώμε ταραμά, αλλά δεν τρώμε ψάρι. Είναι λόγω της έντασης της άσκησης που επιτρέπει η Εκκλησία. Επίσης, επειδή έχει αυτό το νόημα η νηστεία, είναι άσκηση, δεν επιτρέπεται στην περίοδο νηστείας να κάνουμε πολλά είδη από νηστίσιμα φαγητά για να μας ευχαριστούν ως γεύσεις. Ούτε πολλά ούτε γευστικά. Απλώς ένα φαγητό που να σε κρατά στη ζωή.
Αυτή είναι η έννοια της νηστείας. Δεύτερος λόγος είναι ότι η νηστεία εκφράζει πάντοτε τη συντριβή μας μπροστά στο Θεό και τη μετάνοιά μας. Αν κοιτάξουμε στην Παλαιά Διαθήκη, όταν κήρυσσαν οι Προφήτες μετάνοια, ο λαός το καταλάβαινε ως νηστεία.
Στη Νινευή εστάλη π.χ. ο Ιωνάς, κήρυξε μετάνοια και οι άνθρωποι κήρυξαν αμέσως νηστεία.
Και ο βασιλιάς έβγαλε, μάλιστα, διάγγελμα, όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα. Γιατί ήταν η νηστεία είδος μετάνοιας και συντριβής. Όταν είμαστε ελεύθεροι κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Όταν έχουμε Κύριον, υπακούμε στις εντολές Του. Υπακούοντας, λοιπόν, στην Εκκλησία και αποφεύγοντας ορισμένα φαγητά, δείχνουμε ότι δεν είμαστε αυτεξούσιοι. Συντριβόμαστε και αναγνωρίζουμε έναν Κύριον.
Είναι, λοιπόν, και ένδειξη μετάνοιας. Γι’ αυτό και τοποθετούνται πάντοτε οι νηστείες πριν από μεγάλα γεγονότα της θρησκείας μας. Πριν από το Πάσχα, πριν από τα Χριστούγεννα, για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε, με τη συντριβή και τη μετάνοιά μας, για να γιορτάσουμε αυτό το γεγονός.
Διαλαλεί την ενότητα όλων των Ορθοδόξων
Ποιες άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τη νηστεία, για να φθάσει ο άνθρωπος στη μετάνοια, όπως προαναφέρατε;
Την ακολουθούν και άλλες αρετές. Λέει ο Μέγας Βασίλειος, «αληθής νηστεία η των παθών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιά ψεύδους επιορκίας».
Πρέπει, λοιπόν, η νηστεία να συνοδεύεται από άλλες αρετές για να είναι αληθινή. Αν νηστεύω το κρέας και κατακρίνω τον κόσμο και κάνω χίλιες παρεκτροπές, τότε τίποτα δεν κατορθώνω.
Η νηστεία διαλαλεί την ενότητα όλων των Ορθοδόξων σε όλο τον κόσμο. Όλοι νηστεύουμε για τον ίδιο σκοπό. Και την εποχή που δεν ήξεραν οι άνθρωποι Θεολογία, έλεγαν: Αυτός δεν νηστεύει, είναι Τούρκος.
Δηλαδή, διέκριναν από τις ημέρες της νηστείας μας τους Ορθόδοξους από τους μη Ορθόδοξους. Δηλώνει, επομένως, η νηστεία την ενότητα των χριστιανών. Και πολλούς άλλους λόγους έχει, όπως π.χ. εξοικονομούμε χρήματα από τα απλούστερα φαγητά, για να δίνουμε σε ελεημοσύνες.
Πηγή: romfea.gr
Κυριακή, 06 Μάρτιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Μηλίτσα Πολεμίτο
Βαδίζοντας στο δρόμο της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, συναντάμε τη νηστεία σε συγκεκριμένες ημέρες τους έτους.
Η μεγαλύτερη περίοδος νηστείας είναι η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, όπου παράλληλα με την τήρηση των θρησκευτικών παραδόσεων ακολουθούμε τη νηστεία, όπως ακριβώς την ορίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Την αποτοξίνωση από τρόφιμα ζωικής προέλευσης.
Η νηστεία, όμως, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν θεωρείται αρκετή. Απαραίτητα πρέπει να συνδυάζεται με την πνευματική νηστεία, με περισσότερη προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η συνέντευξη που ακολουθεί με το Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, με θέμα τη νηστεία, την πρώτη εντολή που έδωσε στους πρωτόπλαστους ο Θεός.
Πανιερότατε, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Άγιο Πάσχα η Ορθόδοξη Εκκλησία ζητά από το ποίμνιό της να τηρήσει τη θρησκευτική παράδοση και να νηστέψει. Γιατί είναι τόσο σημαντική η περίοδος αυτή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής;
Είμαστε στα πρόθυρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Αγιότερης περιόδου της Εκκλησίας, η οποία μας προετοιμάζει για το Άγιο Πάσχα. Λέγεται Τεσσαρακοστή γιατί διακρίνεται από τη Μεγάλη Εβδομάδα. Με 40 μέρες, ξεκινά από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή του Λαζάρου.
Την Παρασκευή του Λαζάρου συμπληρώνεται η Τεσσαρακοστή, παρεμβάλλεται το διήμερο της Ανάστασης του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων και ύστερα ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα.
Είναι μια περίοδος εντατικής προσευχής, νηστείας και προσπάθεια κατάκτησης της αρετής, για να μπορέσουμε επάξια να προσκυνήσουμε το Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού.
Γιατί η «Σαρακοστή», όπως ονομάζεται, να έχει σαράντα ημέρες, δηλαδή αρχίζει από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου;
Γιατί διαλέχτηκε να είναι 40 ημέρες η Τεσσαρακοστή, υπάρχουν δύο λόγοι. Ήταν, πρώτα, πρότυπα αγιογραφικά. Ο Μωυσής νήστεψε 40 μέρες για να παραλάβει τις Πλάκες του Νόμου, ο Ηλίας 40 ημέρες πάλι νήστεψε για να μπορέσει να αποκλείσει τον ουρανό από τη βροχή και μετά να φέρει βροχή στη γη, και έτσι οι 40 μέρες είναι αγιογραφικά.
Και ο Χριστός μετά τη βάφτισή του νήστεψε 40 μέρες. Έχει, όμως, και έναν άλλο λόγο. Οι Εβραίοι υποχρεώνονταν να δίνουν την δεκάτη, δηλαδή το 1/10 της περιουσίας, που αποκτούσαν όλη τη χρονιά, για τους φτωχούς, τις χήρες, τα ορφανά. Εμείς, που είμαστε ο νέος Ισραήλ της χάριτος, δίνουμε κάτι πολύ πιο σημαντικό, δίνουμε το 1/10 της ζωής μας. Από τις 365 μέρες του χρόνου, οι 40 ημέρες αυτής της περιόδου είναι μια αφιέρωση προς τον Θεό.
Παρεξηγημένος θεσμός
Τι είναι η νηστεία του Πάσχα για την Ορθόδοξη θρησκεία;
Η νηστεία είναι ένα μέσο που μας βοηθά στο να κατακτήσουμε την αρετή. Είναι παρεξηγημένος θεσμός η νηστεία και από αυτούς που νηστεύουν και από αυτούς που δεν νηστεύουν. Αυτοί που δεν νηστεύουν δεν διαβλέπουν κανένα όφελος από την νηστεία, γι’ αυτό και την κατάργησαν. Το πόσο καταργήθηκε, μπορούμε να το δούμε την εβδομάδα της Τυρινής.
Πόσοι αποφεύγουν το κρέας; Ή ακόμα τη Δευτέρα της Καθαράς, που για την Εκκλησία μας έχει το ίδιο βάρος με την Αγία Παρασκευή, γιατί είναι η πρώτη μέρα που ζει ο άνθρωπος μακριά από τον παράδεισο.
Επομένως, είναι μέρα πένθους. Την Καθαρά Δευτέρα, λοιπόν, οι άνθρωποι βγαίνουν στους αγρούς. Δεν τρώνε, όμως, όλοι ελιά. Πολλοί είναι αυτοί που ψήνουν και κρέας.
Αυτό, μας δείχνει πόσο πολύ κατάργησαν οι άνθρωποι τη νηστεία. Αυτοί δεν διαβλέπουν κανένα νόημα στη νηστεία. Και αν τους μιλήσεις για νηστεία, εισπράττεις ειρωνικά μειδιάματα.
Αλλά και αυτοί που νηστεύουν έχουν παρεξηγήσει τη νηστεία και νομίζουν ότι ο Θεός ευαρεστείται με το να απέχουμε, μικρό ή μεγάλο διάστημα, από κάποια είδη τροφίμων.
Μέσα τους υπάρχει μια αντίληψη λανθασμένη, εξωχριστιανική, ότι κάποια είδη τροφίμων δημιουργούν πνευματικό μολυσμό. Όταν προσπάθησε να εισέλθει και στον Χριστιανισμό αυτή η προσπάθεια, οι Απόστολοι αντιτάχθηκαν και την ονόμασαν διδασκαλία δαιμονίων, γιατί δεν υπάρχει κανένα δημιούργημα του Θεού που να προκαλεί μολυσμό.
Εκείνο το οποίο μολύνει τον άνθρωπο, το είπε ο Χριστός σε μιαν άλλη περίπτωση. Είπε ότι δεν είναι αυτά που τρώμε που μολύνουν τον άνθρωπο· εκείνα που μολύνουν τον άνθρωπο είναι τα λόγια μας, τα οποία προέρχονται από το μυαλό και την καρδιά μας. Επομένως, η νηστεία δεν έχει αυτό το νόημα.
Δεν είναι αυτοσκοπός
Ποιο είναι το νόημα της νηστείας και πόσο ωφέλιμη είναι;
Η νηστεία έχει πολλούς λόγους για τους οποίους επιβλήθηκε στην Εκκλησία. Ο πρώτος λόγος είναι μια άσκηση. Είναι ένα γύμνασμα η νηστεία, δεν είναι αυτοσκοπός.
Γίνεται για να ενδυναμώσει τον εαυτό μας. Η νηστεία είναι εξάσκηση, γιατί για 50 ημέρες τα γευστικά μας όργανα πιέζουν και ζητάνε διάφορες τροφές, εμείς όμως λέμε όχι.
Έτσι μαθαίνουμε να αντιτασσόμαστε στο πονηρό. Αν πετυχαίνουμε στη νηστεία και δεν πετυχαίνουμε στις πραγματικές μάχες με το πονηρό, τίποτε δεν κατορθώνουμε.
Αυτοί που είναι έμπειροι στους πνευματικούς αγώνες, λένε ότι ωφελεί πάρα πολύ η νηστεία. Το ότι αυτός είναι ο σκοπός της νηστείας, δηλαδή μια άσκηση, φαίνεται και από πολλές διατάξεις που τη διέπουν.
Πρώτα απ’ όλα οι πραγματικά άρρωστοι δεν πρέπει να νηστεύουν γιατί καταστρέφουν το σώμα τους. Είναι παθοκτόνος η νηστεία και όχι σωματοκτόνος. Ένας που είναι άρρωστος, με τη νηστεία θα σκοτώσει τον ίδιο τον εαυτό του. Δεν μπορεί να χωρέσει σε πνευματικούς αγώνες ένας που θα σκοτώσει τον εαυτό του.
Η πραγματική έννοια της νηστείας
Υπάρχουν μερικά συγγενικά είδη τροφής που κάποια από αυτά επιτρέπονται και κάποια απαγορεύονται, όπως π.χ. η ελιά και το λάδι. Ποιο νόημα έχει αυτό, αφού το λάδι δεν προέρχεται από ζωικό λίπος;
Τρώμε ελιές, αλλά δεν τρώμε για μερικές ημέρες λάδι. Αυτό δεν είναι γιατί έχει κάτι το λάδι, αλλά γιατί με αυτό επιτρέπονται χίλιες-δυο τροφές. Μπορείς να κάνεις όλα τα όσπρια με το λάδι, τις πατάτες και χίλια-δυο άλλα φαγητά, ενώ οι ελιές μπορούν να καταναλωθούν μόνο ως ελιές.
Και όταν η Εκκλησία εντείνει την άσκηση, απαγορεύει το λάδι για να περιορίζει τα είδη τροφών.
Όπως, επίσης, κατά τη νηστεία τρώμε ταραμά, αλλά δεν τρώμε ψάρι. Είναι λόγω της έντασης της άσκησης που επιτρέπει η Εκκλησία. Επίσης, επειδή έχει αυτό το νόημα η νηστεία, είναι άσκηση, δεν επιτρέπεται στην περίοδο νηστείας να κάνουμε πολλά είδη από νηστίσιμα φαγητά για να μας ευχαριστούν ως γεύσεις. Ούτε πολλά ούτε γευστικά. Απλώς ένα φαγητό που να σε κρατά στη ζωή.
Αυτή είναι η έννοια της νηστείας. Δεύτερος λόγος είναι ότι η νηστεία εκφράζει πάντοτε τη συντριβή μας μπροστά στο Θεό και τη μετάνοιά μας. Αν κοιτάξουμε στην Παλαιά Διαθήκη, όταν κήρυσσαν οι Προφήτες μετάνοια, ο λαός το καταλάβαινε ως νηστεία.
Στη Νινευή εστάλη π.χ. ο Ιωνάς, κήρυξε μετάνοια και οι άνθρωποι κήρυξαν αμέσως νηστεία.
Και ο βασιλιάς έβγαλε, μάλιστα, διάγγελμα, όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα. Γιατί ήταν η νηστεία είδος μετάνοιας και συντριβής. Όταν είμαστε ελεύθεροι κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Όταν έχουμε Κύριον, υπακούμε στις εντολές Του. Υπακούοντας, λοιπόν, στην Εκκλησία και αποφεύγοντας ορισμένα φαγητά, δείχνουμε ότι δεν είμαστε αυτεξούσιοι. Συντριβόμαστε και αναγνωρίζουμε έναν Κύριον.
Είναι, λοιπόν, και ένδειξη μετάνοιας. Γι’ αυτό και τοποθετούνται πάντοτε οι νηστείες πριν από μεγάλα γεγονότα της θρησκείας μας. Πριν από το Πάσχα, πριν από τα Χριστούγεννα, για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε, με τη συντριβή και τη μετάνοιά μας, για να γιορτάσουμε αυτό το γεγονός.
Διαλαλεί την ενότητα όλων των Ορθοδόξων
Ποιες άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τη νηστεία, για να φθάσει ο άνθρωπος στη μετάνοια, όπως προαναφέρατε;
Την ακολουθούν και άλλες αρετές. Λέει ο Μέγας Βασίλειος, «αληθής νηστεία η των παθών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιά ψεύδους επιορκίας».
Πρέπει, λοιπόν, η νηστεία να συνοδεύεται από άλλες αρετές για να είναι αληθινή. Αν νηστεύω το κρέας και κατακρίνω τον κόσμο και κάνω χίλιες παρεκτροπές, τότε τίποτα δεν κατορθώνω.
Η νηστεία διαλαλεί την ενότητα όλων των Ορθοδόξων σε όλο τον κόσμο. Όλοι νηστεύουμε για τον ίδιο σκοπό. Και την εποχή που δεν ήξεραν οι άνθρωποι Θεολογία, έλεγαν: Αυτός δεν νηστεύει, είναι Τούρκος.
Δηλαδή, διέκριναν από τις ημέρες της νηστείας μας τους Ορθόδοξους από τους μη Ορθόδοξους. Δηλώνει, επομένως, η νηστεία την ενότητα των χριστιανών. Και πολλούς άλλους λόγους έχει, όπως π.χ. εξοικονομούμε χρήματα από τα απλούστερα φαγητά, για να δίνουμε σε ελεημοσύνες.
Πηγή: romfea.gr
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Ἀπαντᾶ ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Λειτουργικῆς Ἰω. Φουντούλης
Ἡ παλιά καί ἀληθινή νηστεία συνίσταται στήν πλήρη ἀποχή τροφῆς ἤ στήν ξηροφαγία. Ἐπειδή ὅμως αὐτή δέν εἶναι δυνατόν νά τηρηθεῖ στίς μεγάλες περιόδους τῶν νηστειῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, λόγῳ δύσκολων
συνθηκῶν ζωῆς ἤ ἔλλειψης ζήλου, ἔχουν στήν πράξη ἐπινοηθεῖ διάφορες διευκολύνσεις, ὥστε νά εἶναι δυνατή ἡ ἐφαρμογή τῆς νηστείας ἀπό ὅλους τούς πιστούς.
Στήν ἀρχαία ἐποχή οἱ χριστιανοί μετά τήν ἐνάτη ὥρα (3 μ.μ.) τῶν νηστήσιμων ἡμερῶν κατέλυαν μόνο νερό καί ψωμί. Σιγά-σιγά ὅμως ὄχι μόνο ἡ διάρκεια τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀποχῆς ἀπό τροφή περιορίστηκε στά συνηθισμένα καί στίς ἄλλες μέρες ὅρια γι᾿ αὐτό μετατέθηκαν καί οἱ Ἑσπερινοί τῆς Τεσσαρακοστῆς καί οἱ Προηγιασμένες τό πρωί ἀλλά καί ἄλλα εἴδη τροφῶν ἄρχισαν νά χρησιμοποιοῦνται, ὅπως οἱ καρποί, τά ὄσπρια, τά ὀστρακόδερμα, τά μαλάκια κ.ο.κ.
Μέσα στά πλαίσια αὐτά μπορεῖ νά κατανοηθεῖ καί τό ὅτι τρῶμε ἐλιές κατά τίς ἡμέρες πού δέν τρῶμε λάδι, καί αὐγοτάραχο κατά τίς ἡμέρες πού ἀπέχουμε ἀπό ψάρια. Γιά τό πρῶτο μποροῦμε νά ἐπικαλεστοῦμε τό λόγο ὅτι οἱ ἐλιές τρώγονται ὡς καρπός, ἐνῶ ἡ ἀπαγόρευση τοῦ λαδιοῦ ἀφορᾶ στά φαγητά πού παρασκευάζονται μέ λάδι. Γιά τό δεύτερο ἡ δικαιολογία εἶναι λιγότερο εὔλογη, ἀφοῦ δέν ἰσχύει τό ἴδιο γιά τό γάλα ἤ τά αὐγά, ἀλλά καί αὐτά ἀπαγορεύονται κατά τίς νηστεῖες μας ὡς «καρπός... καί γεννήματα ὧν ἀπεχόμεθα» κατά τόν 56ο κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γνωρίζω πάντως εὐλαβεῖς χριστιανούς πού κατανοοῦν ὅτι πρόκειται γιά «οἰκονομία», καί κατά τίς ἡμέρες τῶν μεγάλων νηστειῶν, ὅπως καί τήν παραμονή πού θά κοινωνήσουν, ἀπέχουν καί ἀπό ἐλιές καί ἀπό αὐγοτάραχο.
Εἶναι ἀλήθεια πώς αὐτή τήν ἐρώτηση τήν ἀκοῦμε συχνά ἀπό καλοπροαίρετους πιστούς καί συχνότερα ἀπό μερικούς πού εἰρωνεύονται τίς νηστεῖες. Θά μποροῦσε καί στίς δύο περιπτώσεις νά ὑπογραμμιστεῖ ἡ ἐλαστικότητα καί τό φιλάνθρωπο τῶν σχετικῶν ἐθίμων καί τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν ἔχουν σκοπό νά ἐξοντώσουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά τούς βοηθήσουν νά ἀσκηθοῦν στήν ἐγκράτεια καί νά κυριαρχήσουν στά πάθη τους. Ἄν τούς σκανδαλίζουν οἱ τροφές αὐτές, μποροῦν νά ἀπέχουν ἀπό αὐτές χωρίς κατά τόν ἀπόστολο νά ἐξουθενώνουν τούς «ἐσθίοντας» ἤ νά «κρίνουν» (Ρω 14,3) τήν Ἐκκλησία γιά τήν φιλάνθρωπη τακτική της. Τό νά ἀναλάβει ἡ Ἐκκλησία ἀγώνα γιά τήν ἐκκαθάριση τῶν σχετικῶν μέ τή νηστεία ἐθίμων καί τῶν τροφῶν πού τρώγονται ἤ ὄχι σ᾿ αὐτήν, οὔτε τοῦ παρόντος εἶναι οὔτε μπορεῖ νά μείνει πάντοτε μέσα στά ὅρια τῆς σοβαρότητος. Ἐκεῖνο πού πρωτεύει εἶναι ὁ τονισμός τῆς ἀνάγκης τῆς νηστείας καί τῆς πνευματικῆς ὠφέλειας πού προέρχεται ἀπ᾿ αὐτή, καθώς καί ἡ προσπάθεια γιά τήν κατά τό δυνατόν συμμόρφωση τῶν πιστῶν στίς σχετικές ἐκκλησιαστικές διατάξεις, πού ἀρκετά ἔχουν ἀτονήσει στίς μέρες μας.
πηγή :www.apolytrosis.gr
Ἡ παλιά καί ἀληθινή νηστεία συνίσταται στήν πλήρη ἀποχή τροφῆς ἤ στήν ξηροφαγία. Ἐπειδή ὅμως αὐτή δέν εἶναι δυνατόν νά τηρηθεῖ στίς μεγάλες περιόδους τῶν νηστειῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, λόγῳ δύσκολων
συνθηκῶν ζωῆς ἤ ἔλλειψης ζήλου, ἔχουν στήν πράξη ἐπινοηθεῖ διάφορες διευκολύνσεις, ὥστε νά εἶναι δυνατή ἡ ἐφαρμογή τῆς νηστείας ἀπό ὅλους τούς πιστούς.
Στήν ἀρχαία ἐποχή οἱ χριστιανοί μετά τήν ἐνάτη ὥρα (3 μ.μ.) τῶν νηστήσιμων ἡμερῶν κατέλυαν μόνο νερό καί ψωμί. Σιγά-σιγά ὅμως ὄχι μόνο ἡ διάρκεια τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀποχῆς ἀπό τροφή περιορίστηκε στά συνηθισμένα καί στίς ἄλλες μέρες ὅρια γι᾿ αὐτό μετατέθηκαν καί οἱ Ἑσπερινοί τῆς Τεσσαρακοστῆς καί οἱ Προηγιασμένες τό πρωί ἀλλά καί ἄλλα εἴδη τροφῶν ἄρχισαν νά χρησιμοποιοῦνται, ὅπως οἱ καρποί, τά ὄσπρια, τά ὀστρακόδερμα, τά μαλάκια κ.ο.κ.
Μέσα στά πλαίσια αὐτά μπορεῖ νά κατανοηθεῖ καί τό ὅτι τρῶμε ἐλιές κατά τίς ἡμέρες πού δέν τρῶμε λάδι, καί αὐγοτάραχο κατά τίς ἡμέρες πού ἀπέχουμε ἀπό ψάρια. Γιά τό πρῶτο μποροῦμε νά ἐπικαλεστοῦμε τό λόγο ὅτι οἱ ἐλιές τρώγονται ὡς καρπός, ἐνῶ ἡ ἀπαγόρευση τοῦ λαδιοῦ ἀφορᾶ στά φαγητά πού παρασκευάζονται μέ λάδι. Γιά τό δεύτερο ἡ δικαιολογία εἶναι λιγότερο εὔλογη, ἀφοῦ δέν ἰσχύει τό ἴδιο γιά τό γάλα ἤ τά αὐγά, ἀλλά καί αὐτά ἀπαγορεύονται κατά τίς νηστεῖες μας ὡς «καρπός... καί γεννήματα ὧν ἀπεχόμεθα» κατά τόν 56ο κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γνωρίζω πάντως εὐλαβεῖς χριστιανούς πού κατανοοῦν ὅτι πρόκειται γιά «οἰκονομία», καί κατά τίς ἡμέρες τῶν μεγάλων νηστειῶν, ὅπως καί τήν παραμονή πού θά κοινωνήσουν, ἀπέχουν καί ἀπό ἐλιές καί ἀπό αὐγοτάραχο.
Εἶναι ἀλήθεια πώς αὐτή τήν ἐρώτηση τήν ἀκοῦμε συχνά ἀπό καλοπροαίρετους πιστούς καί συχνότερα ἀπό μερικούς πού εἰρωνεύονται τίς νηστεῖες. Θά μποροῦσε καί στίς δύο περιπτώσεις νά ὑπογραμμιστεῖ ἡ ἐλαστικότητα καί τό φιλάνθρωπο τῶν σχετικῶν ἐθίμων καί τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν ἔχουν σκοπό νά ἐξοντώσουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά τούς βοηθήσουν νά ἀσκηθοῦν στήν ἐγκράτεια καί νά κυριαρχήσουν στά πάθη τους. Ἄν τούς σκανδαλίζουν οἱ τροφές αὐτές, μποροῦν νά ἀπέχουν ἀπό αὐτές χωρίς κατά τόν ἀπόστολο νά ἐξουθενώνουν τούς «ἐσθίοντας» ἤ νά «κρίνουν» (Ρω 14,3) τήν Ἐκκλησία γιά τήν φιλάνθρωπη τακτική της. Τό νά ἀναλάβει ἡ Ἐκκλησία ἀγώνα γιά τήν ἐκκαθάριση τῶν σχετικῶν μέ τή νηστεία ἐθίμων καί τῶν τροφῶν πού τρώγονται ἤ ὄχι σ᾿ αὐτήν, οὔτε τοῦ παρόντος εἶναι οὔτε μπορεῖ νά μείνει πάντοτε μέσα στά ὅρια τῆς σοβαρότητος. Ἐκεῖνο πού πρωτεύει εἶναι ὁ τονισμός τῆς ἀνάγκης τῆς νηστείας καί τῆς πνευματικῆς ὠφέλειας πού προέρχεται ἀπ᾿ αὐτή, καθώς καί ἡ προσπάθεια γιά τήν κατά τό δυνατόν συμμόρφωση τῶν πιστῶν στίς σχετικές ἐκκλησιαστικές διατάξεις, πού ἀρκετά ἔχουν ἀτονήσει στίς μέρες μας.
πηγή :www.apolytrosis.gr
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Η νηστεία για τη διατροφή και τη θρησκεία
Διανύουμε την Σαρακοστή, την πιο μακρά και αυστηρή νηστεία της παράδοσης μας, με τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης να έχουν εκτοπιστεί από το οικογενειακό τραπέζι, όπου πλέον κυριαρχούν τα λαχανικά, τα όσπρια και τα θαλασσινά.
Μια νηστεία την οποία ολοένα και περισσότερος κόσμος ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, για λόγους, θρησκευτικούς, οικονομικούς ή και για λόγους διατροφικής αποτοξίνωσης.
Άλλωστε, η συγκλίνουσα θέση εκκλησίας και επιστήμης για την τήρηση της νηστείας είναι ότι συντελεί στη σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Κοινή συνισταμένη τους είναι η ψυχική, πνευματική και σωματική υγεία, η οποία επιτυγχάνεται με την αλλαγή της διατροφής και την προσευχή.
Εξάλλου, από τα αρχαιότατα χρόνια η νηστεία συνηθιζόταν ως μέσο κάθαρσης, εξιλασμού και δοκιμασία που βοηθούσε τους ανθρώπους να πλησιάσουν το θεό.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι αρχαίοι ασιατικοί λαοί νήστευαν για θρησκευτικούς λόγους. Οι Αιγύπτιοι και για λόγους υγιεινής. Οι Έλληνες θεωρούσαν τη νηστεία ως δοκιμασία, που συνέτεινε στην προσέγγιση του ανθρώπου στο «θείον». Κυρίως νήστευαν οι ιερείς, οι βασιλείς και οι στρατηγοί προκειμένου να θυσιάσουν. Όσοι συμμετείχαν στα «μυστήρια», όπως οι Αθηναίοι, κατά τις εορτές των «Ελευσινίων» και των Θεσμοφορίων, οι Λακεδαιμόνιοι πριν τις πολεμικές επιχειρήσεις. Οι ιερείς του Δία στην Κρήτη δια βίου από κρέας και ψάρι.
Ιδιότυπες νηστείες είχαν καθιερώσει σχολές και οργανώσεις, όπως οι Ορφικοί και οι Πυθαγόρειοι.
Σύμφωνα με την Εκκλησία, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πατέρας Μάξιμος Παπαγιάννης «Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως και της Τετάρτης και Παρασκευής, ανάγονται στους αποστολικούς χρόνους, έχουν επικυρωθεί από Οικουμενική Συνοδό και θεσμοθετήθηκαν κατά μίμηση της σαραντάμερης νηστείας του Ιησού Χριστού στην έρημο, πριν την έναρξη του έργου του»
«Δεν νηστεύουμε για να χάσουμε κιλά ή για το καλό της υγείας μας, αλλά για το καλό της ψυχής μας. Ετυμολογικά η λέξη νηστεία -νη-εσθίω- σημαίνει δεν τρώγω. Επίσης, συναινεί αποχή από τα πάθη και τις αδυναμίες μας. Δεν περιορίζεται μόνο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα. Διαφορετικά, η λαιμαργία, αλλάζει υλικά για τον κορεσμό της», τονίζει.
Εξηγεί ότι η νηστεία είναι ένας συνδυασμός τροφής, ελεημοσύνης και προσευχής. «Με την ασκητική, το άτομο απαλλάσσεται από τα πάθη και τις εξαρτήσεις, ώστε να στρέψει την προσοχή του στο Θεό», λέει ο πατέρας Μάξιμος και προσθέτει: «Η ταπείνωση του εαυτού μας, έναντι του Θεού και η άσκηση των αρετών (φιλανθρωπία, αγάπη, κατανόηση των ασθενέστερων), είναι η θεραπευτική μέθοδος της εκκλησίας. Ο άνθρωπος που νηστεύει, δυναμώνει τη θέλησή του, επιβάλλεται στον εαυτό του και υποτάσσει το σώμα του στο πνεύμα, προσελκύοντας τη χάρη του Θεού» .
Η «κυρά Σαρακοστή» λοιπόν, η γυναίκα με τα σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα και μύτη, λόγω νηστείας και με εφτά πόδια για τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, έχει εγκατασταθεί για τα καλά στα σπιτικά. Πρόκειται για ένα έθιμο, με την κλασική φιγούρα της λαογραφίας μας, κατασκευασμένη από χαρτί ή ζυμάρι στο ρόλο ενός ιδιόμορφου ημερολογίου για να μετρούν οι πιστοί τις βδομάδες της νηστείας.
Το έθιμο, της «Κυράς Σαρακοστής» θυμίζει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η Μαρίνα Γρηγοράκου, μητέρα τεσσάρων παιδιών. Όπως λέει: «Κάθε Καθαρά Δευτέρα, στο σπίτι μας, εμφανίζεται η "Κυρά Σαρακοστή", από την οποία κόβουμε ένα "ποδαράκι" κάθε Σάββατο, μαζί μ' ένα μεγάλο πανέρι γεμάτο νηστίσιμα σνακς για τα μικρότερα παιδιά». Η νηστεία αυτή την περίοδο, η οποία είναι πολύ μεγάλη, επισημαίνει, τηρείται απαρέγκλιτα την Καθαρή Δευτέρα και τη Μεγάλη εβδομάδα, καθώς και τις Τετάρτες και Παρασκευές. «Τις άλλες ημέρες είμαστε περισσότερο ελαστικοί, παρόλο που τα μεγαλύτερα κορίτσια προσέχουν περισσότερο», τονίζει και προσθέτει ότι η οικογένεια ακολουθεί όλες τις νηστείες, κυρίως με την απουσία τροφών ζωικής προέλευσης και ότι ως νοικοκυρά δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα επιλογής στη μαγειρική. «Τα παιδιά δεν διαμαρτύρονται διότι ξεκίνησαν να νηστεύουν οπό μικρά και έχουν συνηθίσει. Αντί για γάλα πίνουν φυσικό χυμό και ασβέστιο παίρνουν από τους ξηρούς καρπούς», λέει η κ. Γρηγοράκου, και σημειώνει πως «υπάρχουν πολλά άλλα "επιτρεπόμενα" είδη, υψηλής διατροφικής αξίας, όπως τα θαλασσινά, το λάδι, το ταχίνι κλπ, τα οποία είναι πολύ ωφέλιμα και αποτοξινώνουν και τον οργανισμό».
Η σημασία και ο ρόλος των φωτοχημικών ουσιών, που περιέχονται στα φρούτα, τα όσπρια και τα λαχανικά (μέταλλα, ιχνοστοιχεία, καροτινοειδείς ουσίες, βιταμίνες κ.α) για την υγεία του ανθρώπου, αποτελεί σημαντικό πεδίο έρευνας για την επιστημονική κοινότητα.
Τα πλεονεκτήματα της νηστείας, η οποία σημειώνει αυξητική τάση τελευταία, ιδίως από τους νέους, είναι πολλά, καθώς, αποτοξινώνει τον οργανισμό, βελτιώνει τη λειτουργία του εντέρου, περιορίζει την πρόσληψη επιβλαβών ουσιών.
Ταυτόχρονα «ξεκουράζει» το πεπτικό σύστημα και το ήπαρ, ελαττώνει τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια, βοηθάει στον «καθαρισμό» των αρτηριών, «ρίχνει», την αυξημένη αρτηριακή πίεση και βοηθάει στην καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου.
Σε ό,τι αφορά στα παιδιά έχει καταρριφθεί, πλέον, η παλαιότερη άποψη για την αρνητική επιρροή της νηστείας στην ομαλή ανάπτυξή τους. Πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης καταδεικνύει πως 180 - 200 μέρες νηστείας τον χρόνο όχι μόνο δεν «φρενάρουν» την ανάπτυξη των παιδιών που απέχουν από την κατανάλωση ζωικών τροφίμων, αλλά βοηθούν και στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, κόντρα στη διαρκώς αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία.
Κατερίνα Ρουμελιώτη
πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
anagrafes.com
Διανύουμε την Σαρακοστή, την πιο μακρά και αυστηρή νηστεία της παράδοσης μας, με τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης να έχουν εκτοπιστεί από το οικογενειακό τραπέζι, όπου πλέον κυριαρχούν τα λαχανικά, τα όσπρια και τα θαλασσινά.
Μια νηστεία την οποία ολοένα και περισσότερος κόσμος ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, για λόγους, θρησκευτικούς, οικονομικούς ή και για λόγους διατροφικής αποτοξίνωσης.
Άλλωστε, η συγκλίνουσα θέση εκκλησίας και επιστήμης για την τήρηση της νηστείας είναι ότι συντελεί στη σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Κοινή συνισταμένη τους είναι η ψυχική, πνευματική και σωματική υγεία, η οποία επιτυγχάνεται με την αλλαγή της διατροφής και την προσευχή.
Εξάλλου, από τα αρχαιότατα χρόνια η νηστεία συνηθιζόταν ως μέσο κάθαρσης, εξιλασμού και δοκιμασία που βοηθούσε τους ανθρώπους να πλησιάσουν το θεό.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι αρχαίοι ασιατικοί λαοί νήστευαν για θρησκευτικούς λόγους. Οι Αιγύπτιοι και για λόγους υγιεινής. Οι Έλληνες θεωρούσαν τη νηστεία ως δοκιμασία, που συνέτεινε στην προσέγγιση του ανθρώπου στο «θείον». Κυρίως νήστευαν οι ιερείς, οι βασιλείς και οι στρατηγοί προκειμένου να θυσιάσουν. Όσοι συμμετείχαν στα «μυστήρια», όπως οι Αθηναίοι, κατά τις εορτές των «Ελευσινίων» και των Θεσμοφορίων, οι Λακεδαιμόνιοι πριν τις πολεμικές επιχειρήσεις. Οι ιερείς του Δία στην Κρήτη δια βίου από κρέας και ψάρι.
Ιδιότυπες νηστείες είχαν καθιερώσει σχολές και οργανώσεις, όπως οι Ορφικοί και οι Πυθαγόρειοι.
Σύμφωνα με την Εκκλησία, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πατέρας Μάξιμος Παπαγιάννης «Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως και της Τετάρτης και Παρασκευής, ανάγονται στους αποστολικούς χρόνους, έχουν επικυρωθεί από Οικουμενική Συνοδό και θεσμοθετήθηκαν κατά μίμηση της σαραντάμερης νηστείας του Ιησού Χριστού στην έρημο, πριν την έναρξη του έργου του»
«Δεν νηστεύουμε για να χάσουμε κιλά ή για το καλό της υγείας μας, αλλά για το καλό της ψυχής μας. Ετυμολογικά η λέξη νηστεία -νη-εσθίω- σημαίνει δεν τρώγω. Επίσης, συναινεί αποχή από τα πάθη και τις αδυναμίες μας. Δεν περιορίζεται μόνο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα. Διαφορετικά, η λαιμαργία, αλλάζει υλικά για τον κορεσμό της», τονίζει.
Εξηγεί ότι η νηστεία είναι ένας συνδυασμός τροφής, ελεημοσύνης και προσευχής. «Με την ασκητική, το άτομο απαλλάσσεται από τα πάθη και τις εξαρτήσεις, ώστε να στρέψει την προσοχή του στο Θεό», λέει ο πατέρας Μάξιμος και προσθέτει: «Η ταπείνωση του εαυτού μας, έναντι του Θεού και η άσκηση των αρετών (φιλανθρωπία, αγάπη, κατανόηση των ασθενέστερων), είναι η θεραπευτική μέθοδος της εκκλησίας. Ο άνθρωπος που νηστεύει, δυναμώνει τη θέλησή του, επιβάλλεται στον εαυτό του και υποτάσσει το σώμα του στο πνεύμα, προσελκύοντας τη χάρη του Θεού» .
Η «κυρά Σαρακοστή» λοιπόν, η γυναίκα με τα σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα και μύτη, λόγω νηστείας και με εφτά πόδια για τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, έχει εγκατασταθεί για τα καλά στα σπιτικά. Πρόκειται για ένα έθιμο, με την κλασική φιγούρα της λαογραφίας μας, κατασκευασμένη από χαρτί ή ζυμάρι στο ρόλο ενός ιδιόμορφου ημερολογίου για να μετρούν οι πιστοί τις βδομάδες της νηστείας.
Το έθιμο, της «Κυράς Σαρακοστής» θυμίζει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η Μαρίνα Γρηγοράκου, μητέρα τεσσάρων παιδιών. Όπως λέει: «Κάθε Καθαρά Δευτέρα, στο σπίτι μας, εμφανίζεται η "Κυρά Σαρακοστή", από την οποία κόβουμε ένα "ποδαράκι" κάθε Σάββατο, μαζί μ' ένα μεγάλο πανέρι γεμάτο νηστίσιμα σνακς για τα μικρότερα παιδιά». Η νηστεία αυτή την περίοδο, η οποία είναι πολύ μεγάλη, επισημαίνει, τηρείται απαρέγκλιτα την Καθαρή Δευτέρα και τη Μεγάλη εβδομάδα, καθώς και τις Τετάρτες και Παρασκευές. «Τις άλλες ημέρες είμαστε περισσότερο ελαστικοί, παρόλο που τα μεγαλύτερα κορίτσια προσέχουν περισσότερο», τονίζει και προσθέτει ότι η οικογένεια ακολουθεί όλες τις νηστείες, κυρίως με την απουσία τροφών ζωικής προέλευσης και ότι ως νοικοκυρά δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα επιλογής στη μαγειρική. «Τα παιδιά δεν διαμαρτύρονται διότι ξεκίνησαν να νηστεύουν οπό μικρά και έχουν συνηθίσει. Αντί για γάλα πίνουν φυσικό χυμό και ασβέστιο παίρνουν από τους ξηρούς καρπούς», λέει η κ. Γρηγοράκου, και σημειώνει πως «υπάρχουν πολλά άλλα "επιτρεπόμενα" είδη, υψηλής διατροφικής αξίας, όπως τα θαλασσινά, το λάδι, το ταχίνι κλπ, τα οποία είναι πολύ ωφέλιμα και αποτοξινώνουν και τον οργανισμό».
Η σημασία και ο ρόλος των φωτοχημικών ουσιών, που περιέχονται στα φρούτα, τα όσπρια και τα λαχανικά (μέταλλα, ιχνοστοιχεία, καροτινοειδείς ουσίες, βιταμίνες κ.α) για την υγεία του ανθρώπου, αποτελεί σημαντικό πεδίο έρευνας για την επιστημονική κοινότητα.
Τα πλεονεκτήματα της νηστείας, η οποία σημειώνει αυξητική τάση τελευταία, ιδίως από τους νέους, είναι πολλά, καθώς, αποτοξινώνει τον οργανισμό, βελτιώνει τη λειτουργία του εντέρου, περιορίζει την πρόσληψη επιβλαβών ουσιών.
Ταυτόχρονα «ξεκουράζει» το πεπτικό σύστημα και το ήπαρ, ελαττώνει τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια, βοηθάει στον «καθαρισμό» των αρτηριών, «ρίχνει», την αυξημένη αρτηριακή πίεση και βοηθάει στην καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου.
Σε ό,τι αφορά στα παιδιά έχει καταρριφθεί, πλέον, η παλαιότερη άποψη για την αρνητική επιρροή της νηστείας στην ομαλή ανάπτυξή τους. Πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης καταδεικνύει πως 180 - 200 μέρες νηστείας τον χρόνο όχι μόνο δεν «φρενάρουν» την ανάπτυξη των παιδιών που απέχουν από την κατανάλωση ζωικών τροφίμων, αλλά βοηθούν και στη διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, κόντρα στη διαρκώς αυξανόμενη παιδική παχυσαρκία.
Κατερίνα Ρουμελιώτη
πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
anagrafes.com
Μην ταράζεσθε και μην ανησυχείτε διότι αυτός που γνωρίζει όσα υποφέρετε
και είναι σε θέση να τα εμποδίσει είναι φανερό ότι δεν τα εμποδίζει, επειδή προνοεί και ενδιαφέρεται για σας.
και είναι σε θέση να τα εμποδίσει είναι φανερό ότι δεν τα εμποδίζει, επειδή προνοεί και ενδιαφέρεται για σας.
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΝΗΣΤΕΨΕΙΣ
π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού
Γιατί να νηστεύω;
- γιατί ο Χριστός πρώτος νήστεψε σαράντα μέρες μετά την Βάπτισή Του και θέλω η ζωή μου να είναι μίμηση της ζωής του Χριστού
- γιατί μου το λέει η Εκκλησία, που είναι η πνευματική μου οικογένεια και θέλω να υπακούω στους κανόνες και τις αρχές που το πνευματικό μου σπίτι ορίζει
- γιατί η τροφή με έβγαλε από τον Παράδεισο, ενώ η νηστεία μπορεί να με ξαναβάλει, καθώς δείχνω στο Θεό και τον εαυτό μου ότι μπορώ να παραιτηθώ από το δικαίωμά μου να φάω ό,τι θέλω και έτσι ασκούμαι στην παραίτηση από τον εγωισμό και κάθε κακή επιθυμία
- γιατί η νηστεία με βοηθά να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου γενικότερα, να προσευχηθώ περισσότερο, να κοινωνήσω το Χριστό, να ζήσω με περισσότερη πνευματική αναζήτηση
- γιατί η νηστεία με βοηθά να αποτοξινωθώ από τροφές που ο οργανισμός μου δεν τις έχει συνεχώς ανάγκη και να πλουτίσω την διατροφή μου
- γιατί έχω και ψυχή εκτός από κορμί
- γιατί έτσι μπορώ να θυμηθώ καλύτερα ότι υπάρχει για μένα και πνευματική πείνα και πνευματική δίψα για πίστη και Θεό
- γιατί ξαναβρίσκω την αθλητική –ασκητική διάσταση της πίστης μου, τρώω για να ζω και δεν ζω για να τρώω, προπονούμαι και για την αληθινή νηστεία που είναι η αποξένωσή μου από το κακό, ο περιορισμός της γλώσσας μου, της κατάκρισης, του ψέματος, του θυμού, η αγάπη και η ελεημοσύνη στον πλησίον μου
- γιατί θυμάμαι τις γιορτές της πίστης μας όταν νηστεύω την Σαρακοστή του Πάσχα, των Χριστουγέννων, του Δεκαπενταυγούστου, των Αγίων Αποστόλων, την Παναγία και το Σταυρό του Χριστού κάθε Τετάρτη και Παρασκευή
- γιατί αποκτώ μια ευλογημένη συνήθεια που με κάνει να μην είμαι μόνος μου, να συμβαδίζω με το υπόλοιπο σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία και να αντιστέκομαι στο πνεύμα του καταναλωτισμού!
charmolypi.blogspot.com
π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού
Γιατί να νηστεύω;
- γιατί ο Χριστός πρώτος νήστεψε σαράντα μέρες μετά την Βάπτισή Του και θέλω η ζωή μου να είναι μίμηση της ζωής του Χριστού
- γιατί μου το λέει η Εκκλησία, που είναι η πνευματική μου οικογένεια και θέλω να υπακούω στους κανόνες και τις αρχές που το πνευματικό μου σπίτι ορίζει
- γιατί η τροφή με έβγαλε από τον Παράδεισο, ενώ η νηστεία μπορεί να με ξαναβάλει, καθώς δείχνω στο Θεό και τον εαυτό μου ότι μπορώ να παραιτηθώ από το δικαίωμά μου να φάω ό,τι θέλω και έτσι ασκούμαι στην παραίτηση από τον εγωισμό και κάθε κακή επιθυμία
- γιατί η νηστεία με βοηθά να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου γενικότερα, να προσευχηθώ περισσότερο, να κοινωνήσω το Χριστό, να ζήσω με περισσότερη πνευματική αναζήτηση
- γιατί η νηστεία με βοηθά να αποτοξινωθώ από τροφές που ο οργανισμός μου δεν τις έχει συνεχώς ανάγκη και να πλουτίσω την διατροφή μου
- γιατί έχω και ψυχή εκτός από κορμί
- γιατί έτσι μπορώ να θυμηθώ καλύτερα ότι υπάρχει για μένα και πνευματική πείνα και πνευματική δίψα για πίστη και Θεό
- γιατί ξαναβρίσκω την αθλητική –ασκητική διάσταση της πίστης μου, τρώω για να ζω και δεν ζω για να τρώω, προπονούμαι και για την αληθινή νηστεία που είναι η αποξένωσή μου από το κακό, ο περιορισμός της γλώσσας μου, της κατάκρισης, του ψέματος, του θυμού, η αγάπη και η ελεημοσύνη στον πλησίον μου
- γιατί θυμάμαι τις γιορτές της πίστης μας όταν νηστεύω την Σαρακοστή του Πάσχα, των Χριστουγέννων, του Δεκαπενταυγούστου, των Αγίων Αποστόλων, την Παναγία και το Σταυρό του Χριστού κάθε Τετάρτη και Παρασκευή
- γιατί αποκτώ μια ευλογημένη συνήθεια που με κάνει να μην είμαι μόνος μου, να συμβαδίζω με το υπόλοιπο σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία και να αντιστέκομαι στο πνεύμα του καταναλωτισμού!
charmolypi.blogspot.com
Μην ταράζεσθε και μην ανησυχείτε διότι αυτός που γνωρίζει όσα υποφέρετε
και είναι σε θέση να τα εμποδίσει είναι φανερό ότι δεν τα εμποδίζει, επειδή προνοεί και ενδιαφέρεται για σας.
και είναι σε θέση να τα εμποδίσει είναι φανερό ότι δεν τα εμποδίζει, επειδή προνοεί και ενδιαφέρεται για σας.
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Νηστεία και Διάκριση
Να τι γράφει ο Γέροντας Παίσιος ο Αγιορείτης για τη διάκριση στη νηστεία στις Επιστολές του που στάλθηκαν στο Ιερό Ησυχαστήριο του Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου:
Εκτός από αυτές τις αιτίες που ανέφερα για τον μη φυσιολογικό πόλεμο της σαρκός, θα πρέπει να προσέχουμε και άλλα πράγματα που γίνονται και αυτά αιτία για να αυξηθεί ο πόλεμος, πχ το θέμα της διαίτης μας.
Κατ' αρχάς το τηγάνι θέλει πέταγμα, για να μην τηγανίζει πια την σάρκα μας, και να γλιτώσει και το στομάχι μας από το έλκος.
Όλα τα βραστά ωφελούν με ωμό λάδι. Από τα χορταρικά θα πρέπει να αποφεύγουμε τα σινάπια, που δημιουργούν πύρωση στη σάρκα.
Όταν πολεμάται κανείς από τον ύπνο, θα πρέπει να αποφεύγει από τα χορταρικά τα μαρούλια, τα πολλά ζοχιά και πιο πολύ τις παπαρούνες και την ήρα από το σιτάρι και τα σκόρδα.
Πόλεμο επίσης σαρκικό προξενεί το γάλα του κουτιού (ιδίως όταν συνηθίζεται τακτικά και πίνεται πηχτό). Ωφέλιμο είναι το φυσικό γάλα, που φέρνει ύπνο, όταν πάσχουμεαπό αϋπνίες, όπως και το φλαμούρι φέρνει ύπνο σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Το τσάΪ το ΕυρωπαΪκό (που βγαίνει στην Κίνα) διώχνει τον ύπνο, όταν θέλουμε να αγρυπνίσουμε, όπως και ο καφές. Εκτός δε που βοηθάει για την αγρυπνία ένας καφές, πολύ βοηθάει και στους νέους, όταν καμιά φορά περνούν κανένα φυσιολογικό σαρκικό μπουρίνι.
Τυχαίνει καμιά φορά να μας έρχεται ένα σαρκικό σύνεφο ξαφνικά, και να σκοτίζεται ο νους, και να παραλύει το σώμα κλπ. και ενώ σ' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αγώνας, είναι αφοπλισμένος ο άνθρωπος τόσο από το νου, που βρίσκεται σαν μεθυσμένος, όσο και από τη σάρκα, που είναι παραλυμένη και ζητάει ύπνο, φαγητό κλπ. Σ' αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις πολύ βοηθάει ένας καφές - και δύο στην ανάγκη- που αμέσως του διώχνει με την τόνωση όλη εκείνη τη μέθη την σαρκική, παράλληλα την υπνηλία και την παράλυση, καθώς και τη λιγούρα, και του δίνει όλες τις προϋποθέσεις πια για να αγωνιστεί στη νηστεία, την αγρυπνία και προσευχή, με μετάνοιες και άλλους πνευματικούς αγώνες, και έτσι λαμβάνει την διπλή υγεία του.
Το μέλι είναι πολύ ωφέλιμο, αλλά πολλή πύρωση δημιουργεί, και καλά είναι οι νέοι να το αποφεύγουν το πολύ, όπως το πολύ βούτυρο, ακόμη και το πολύ τυρί. Μέλι μπορεί να χρησιμοποιεί κανείς το πρωί, μια κουταλιά του γλυκού σ' ένα ποτήρι χλιαρό νερό, να το διαλύει και να το πίνει, εάν θέλει καλό και ωφέλιμο ρόφημα, το οποίο πολύ βοηθάει για την πέψηκαι στους δυσκοίλιους. Επίσης, γι' αυτήν την περίπτωση πολύ βοηθούν τα βραστά σύκα, τα ψητά ή βραστά κρεμμύδια, και περισσότερο τα αγριόπρασα, ιδίως όταν τα χρησιμοποιήσουμε και με ωμό λάδι.
Τα ωμά κρεμμύδια ως τροφή, όταν είναι φρέσκα, ή όταν τα παλιά τα αφήνουμε στην παγωνιά, για να φύγει το φαρμάκι, ή όταν αργότερα αρχίσουν να φυτρώνουν, μόνον τότε δεν βλάπτουν και δεν δημιουργούν ανωμαλίες στα έντερα, στα οποία, όταν έχουνβλάβη, πολύ βλάπτει και το βρόχινο νερό, ιδίως όταν είναι άδειο από φαγητό το στομάχι.
Στο φαγητό σου το κρασί να το αποφεύγεις, διότι προξενεί πύρωση και πόλεμο σαρκικό μαζί με την ζάλη, και τότε είναι οπλισμένος ο εχθρός από τα όπλα που του έδωσες.
Εάν είσαι γέρος ή νέος αλλά φιλάσθενος, τότε χρησιμοποίησε λίγο κρασί, το οποίο συμπληρώνει κάπως τη λιτή τροφή σου. Το κρασί πολύ βοηθάει τα εξαντλημένα γεροντάκια και τους εξαντλημένους νέους που παρουσιάζουν ακράτεια ούρων, και τονώνει τα νεφρά τους. Επίσης βοηθάει το κρασί και σ' αυτούς που έχουν αδύνατο στομάχι, και δεν επιδέχεται το νερό. Πολύ βοηθάει σ' αυτές τις περιπτώσεις να βάζουμε δύο πόντους κρασί στο ποτήρι και μετά να το γεμίζουμε νερό και να πίνουμε το θολωμένο αυτό κρασόνερο, διότι δεν κάνει να το κόψουμε τελείως το νερό, επειδή είναι απαραίτητο για τα νεφρά.
Όταν καμιά φορά φράξουν τα ούρα, πολύ αποτελεσματική είναι η ρόκα (το χορταρικό) και περισσότερο βοηθάνε τα γκαμηλόχορτα, που βγαίνουν στη έρημο του Σινά, τα οποία να τα φάει κανείς ωμά ή με λίγο λάδι ωμό.
Και τα πολλά νερά δεν ωφελούν, διότι και αυτά δημιουργούν φουσκωμάρα και πόλεμο, ιδίως το βράδυ, εκτός που μας εμποδίζει το φούσκωμα αυτό στην αναπνοή για την αδιάλειπτη προσυχή. Γι' αυτό καλό είναι να αποφεύγει κανείς όλα τα αρμυρά, τα οποία βλάπτουν, όπως και τα πολλά γλυκά, που φέρνουν δίψα, καθώς και τους πολλούς ξηρούς καρπούς, που φέρνουν και δίψα αλλά και πόλεμο, και να χρησιμοποιεί κανείς τις ελαφρές και λιτές τροφές, για να βοηθηθεί στο Πνευματικό του πέταγμα της προσευχής.
Όσο μπορεί κανείς να αποφεύγει γενικά όλες τις λιπαρές τροφές και τις σάλτσες, που γλιτσιάζουν την ψυχή, καθώς τα παστά και τις κονσέρβες, γιατί όλα αυτά, εκτός που είναι ανθυγιεινά στο σώμα, είναι ανθυγιεινά και στην ψυχή με τις πυρώσεις και τους ιδρώτες κλπ που βγάζει η σάρκα, και αναγκάζουν τον άνθρωπο όλο να πλένεται, γιατί αλλιώς βρωμάει σαν Τούρκος, που δεν έχει Άγιο Μύρο, ενώ με την ασκητική ζωή εξαϋλώνεται κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος και ενώ δεν πλένεται, εν τούτοις γυαλίζει και ευωδιάζει.
Εκτός όμως από τις τροφές που θα πρέπει να προσέχουμε, θα πρέπει να προσέχουμε και τις κανονικές ώρες, για να μας βοηθάνε στον πνευματικό μας αγώνα, διότι έχει και αυτό μεγάλη σημασία. Καλά είναι το πρωί στις 3 βυζαντινή (9 με το κοσμικό) να τρώει κανείς για μεσημέρι και το απόγευμα στις 10 βυζαντινή (4 με το κοσμικό) να τρώει το βραδυνό του, το οποίο να είναι συνήθως λίγο ανάλατο, καθώς ανέςφερα, για να μην πίνει πολλά νερά ούτε την ώρα του φαγητού αλλά ούτε και την ώρα της χωνέψεως, που βλάπτουν, παρά μετά από τρεις ώρες. Έτσι θα έχει και το στομάχι ελαφρό από φουσκωμάρες, που δεν αραίωσε τα υγρά του μες πολλά νερά και έκαναν τη χώνεψη καλά, και αποφεύγει κανείς όλες τις ξυνίλες και πικρίλες.
Καλό είναι να αποφεύγει κανείς και την ποικιλία των φαγητών, διότι εκτός που είναι και καλογερικό, η ποικιλία δημιουργει πάντα ανωμαλίες, γιατί δεν ταιριάζει πολλές φορές η μία τροφή με την άλλη.
Να τι γράφει ο Γέροντας Παίσιος ο Αγιορείτης για τη διάκριση στη νηστεία στις Επιστολές του που στάλθηκαν στο Ιερό Ησυχαστήριο του Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου:
Εκτός από αυτές τις αιτίες που ανέφερα για τον μη φυσιολογικό πόλεμο της σαρκός, θα πρέπει να προσέχουμε και άλλα πράγματα που γίνονται και αυτά αιτία για να αυξηθεί ο πόλεμος, πχ το θέμα της διαίτης μας.
Κατ' αρχάς το τηγάνι θέλει πέταγμα, για να μην τηγανίζει πια την σάρκα μας, και να γλιτώσει και το στομάχι μας από το έλκος.
Όλα τα βραστά ωφελούν με ωμό λάδι. Από τα χορταρικά θα πρέπει να αποφεύγουμε τα σινάπια, που δημιουργούν πύρωση στη σάρκα.
Όταν πολεμάται κανείς από τον ύπνο, θα πρέπει να αποφεύγει από τα χορταρικά τα μαρούλια, τα πολλά ζοχιά και πιο πολύ τις παπαρούνες και την ήρα από το σιτάρι και τα σκόρδα.
Πόλεμο επίσης σαρκικό προξενεί το γάλα του κουτιού (ιδίως όταν συνηθίζεται τακτικά και πίνεται πηχτό). Ωφέλιμο είναι το φυσικό γάλα, που φέρνει ύπνο, όταν πάσχουμεαπό αϋπνίες, όπως και το φλαμούρι φέρνει ύπνο σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Το τσάΪ το ΕυρωπαΪκό (που βγαίνει στην Κίνα) διώχνει τον ύπνο, όταν θέλουμε να αγρυπνίσουμε, όπως και ο καφές. Εκτός δε που βοηθάει για την αγρυπνία ένας καφές, πολύ βοηθάει και στους νέους, όταν καμιά φορά περνούν κανένα φυσιολογικό σαρκικό μπουρίνι.
Τυχαίνει καμιά φορά να μας έρχεται ένα σαρκικό σύνεφο ξαφνικά, και να σκοτίζεται ο νους, και να παραλύει το σώμα κλπ. και ενώ σ' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αγώνας, είναι αφοπλισμένος ο άνθρωπος τόσο από το νου, που βρίσκεται σαν μεθυσμένος, όσο και από τη σάρκα, που είναι παραλυμένη και ζητάει ύπνο, φαγητό κλπ. Σ' αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις πολύ βοηθάει ένας καφές - και δύο στην ανάγκη- που αμέσως του διώχνει με την τόνωση όλη εκείνη τη μέθη την σαρκική, παράλληλα την υπνηλία και την παράλυση, καθώς και τη λιγούρα, και του δίνει όλες τις προϋποθέσεις πια για να αγωνιστεί στη νηστεία, την αγρυπνία και προσευχή, με μετάνοιες και άλλους πνευματικούς αγώνες, και έτσι λαμβάνει την διπλή υγεία του.
Το μέλι είναι πολύ ωφέλιμο, αλλά πολλή πύρωση δημιουργεί, και καλά είναι οι νέοι να το αποφεύγουν το πολύ, όπως το πολύ βούτυρο, ακόμη και το πολύ τυρί. Μέλι μπορεί να χρησιμοποιεί κανείς το πρωί, μια κουταλιά του γλυκού σ' ένα ποτήρι χλιαρό νερό, να το διαλύει και να το πίνει, εάν θέλει καλό και ωφέλιμο ρόφημα, το οποίο πολύ βοηθάει για την πέψηκαι στους δυσκοίλιους. Επίσης, γι' αυτήν την περίπτωση πολύ βοηθούν τα βραστά σύκα, τα ψητά ή βραστά κρεμμύδια, και περισσότερο τα αγριόπρασα, ιδίως όταν τα χρησιμοποιήσουμε και με ωμό λάδι.
Τα ωμά κρεμμύδια ως τροφή, όταν είναι φρέσκα, ή όταν τα παλιά τα αφήνουμε στην παγωνιά, για να φύγει το φαρμάκι, ή όταν αργότερα αρχίσουν να φυτρώνουν, μόνον τότε δεν βλάπτουν και δεν δημιουργούν ανωμαλίες στα έντερα, στα οποία, όταν έχουνβλάβη, πολύ βλάπτει και το βρόχινο νερό, ιδίως όταν είναι άδειο από φαγητό το στομάχι.
Στο φαγητό σου το κρασί να το αποφεύγεις, διότι προξενεί πύρωση και πόλεμο σαρκικό μαζί με την ζάλη, και τότε είναι οπλισμένος ο εχθρός από τα όπλα που του έδωσες.
Εάν είσαι γέρος ή νέος αλλά φιλάσθενος, τότε χρησιμοποίησε λίγο κρασί, το οποίο συμπληρώνει κάπως τη λιτή τροφή σου. Το κρασί πολύ βοηθάει τα εξαντλημένα γεροντάκια και τους εξαντλημένους νέους που παρουσιάζουν ακράτεια ούρων, και τονώνει τα νεφρά τους. Επίσης βοηθάει το κρασί και σ' αυτούς που έχουν αδύνατο στομάχι, και δεν επιδέχεται το νερό. Πολύ βοηθάει σ' αυτές τις περιπτώσεις να βάζουμε δύο πόντους κρασί στο ποτήρι και μετά να το γεμίζουμε νερό και να πίνουμε το θολωμένο αυτό κρασόνερο, διότι δεν κάνει να το κόψουμε τελείως το νερό, επειδή είναι απαραίτητο για τα νεφρά.
Όταν καμιά φορά φράξουν τα ούρα, πολύ αποτελεσματική είναι η ρόκα (το χορταρικό) και περισσότερο βοηθάνε τα γκαμηλόχορτα, που βγαίνουν στη έρημο του Σινά, τα οποία να τα φάει κανείς ωμά ή με λίγο λάδι ωμό.
Και τα πολλά νερά δεν ωφελούν, διότι και αυτά δημιουργούν φουσκωμάρα και πόλεμο, ιδίως το βράδυ, εκτός που μας εμποδίζει το φούσκωμα αυτό στην αναπνοή για την αδιάλειπτη προσυχή. Γι' αυτό καλό είναι να αποφεύγει κανείς όλα τα αρμυρά, τα οποία βλάπτουν, όπως και τα πολλά γλυκά, που φέρνουν δίψα, καθώς και τους πολλούς ξηρούς καρπούς, που φέρνουν και δίψα αλλά και πόλεμο, και να χρησιμοποιεί κανείς τις ελαφρές και λιτές τροφές, για να βοηθηθεί στο Πνευματικό του πέταγμα της προσευχής.
Όσο μπορεί κανείς να αποφεύγει γενικά όλες τις λιπαρές τροφές και τις σάλτσες, που γλιτσιάζουν την ψυχή, καθώς τα παστά και τις κονσέρβες, γιατί όλα αυτά, εκτός που είναι ανθυγιεινά στο σώμα, είναι ανθυγιεινά και στην ψυχή με τις πυρώσεις και τους ιδρώτες κλπ που βγάζει η σάρκα, και αναγκάζουν τον άνθρωπο όλο να πλένεται, γιατί αλλιώς βρωμάει σαν Τούρκος, που δεν έχει Άγιο Μύρο, ενώ με την ασκητική ζωή εξαϋλώνεται κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος και ενώ δεν πλένεται, εν τούτοις γυαλίζει και ευωδιάζει.
Εκτός όμως από τις τροφές που θα πρέπει να προσέχουμε, θα πρέπει να προσέχουμε και τις κανονικές ώρες, για να μας βοηθάνε στον πνευματικό μας αγώνα, διότι έχει και αυτό μεγάλη σημασία. Καλά είναι το πρωί στις 3 βυζαντινή (9 με το κοσμικό) να τρώει κανείς για μεσημέρι και το απόγευμα στις 10 βυζαντινή (4 με το κοσμικό) να τρώει το βραδυνό του, το οποίο να είναι συνήθως λίγο ανάλατο, καθώς ανέςφερα, για να μην πίνει πολλά νερά ούτε την ώρα του φαγητού αλλά ούτε και την ώρα της χωνέψεως, που βλάπτουν, παρά μετά από τρεις ώρες. Έτσι θα έχει και το στομάχι ελαφρό από φουσκωμάρες, που δεν αραίωσε τα υγρά του μες πολλά νερά και έκαναν τη χώνεψη καλά, και αποφεύγει κανείς όλες τις ξυνίλες και πικρίλες.
Καλό είναι να αποφεύγει κανείς και την ποικιλία των φαγητών, διότι εκτός που είναι και καλογερικό, η ποικιλία δημιουργει πάντα ανωμαλίες, γιατί δεν ταιριάζει πολλές φορές η μία τροφή με την άλλη.
Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.
Re: Η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Αλεξανδρούπολη
Θετικές είναι οι επιδράσεις της νηστείας στην υγεία, σύμφωνα με την επιδημιολογική παρουσίαση της μελέτης που δημοσίευσε πρόσφατα το περιοδικό «Υγεία και εργασία», που αποτελεί έκδοση του μεταπτυχιακού Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας του Πανεπιστημίου Θράκης.
"Η μελέτη η οποία στηρίχτηκε σε μια παλιότερη που είχε κάνει το Πανεπιστήμιο στα μοναστήρια της Μεσαιωνικής και Λακωνικής Μάνης έδειξε ότι υπάρχουν θετικές επιδράσεις στην υγεία συγκρίνοντας τις τιμές των δεικτών χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων αλλά και σωματικού βάρους πριν και μετά τη νηστεία σε μοναχούς" ανέφερε στο enet.gr ο διευθυντής του Εργαστηρίου Υγιεινής και Προστασίας Περιβάλλοντος του Τμήματος Ιατρικής του ΔΠΘ Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, υπογραμμίζοντας ότι "υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι, ισχύει για τους μοναχούς ισχύει και για τον γενικό πληθυσμό".
Η μελέτη τέθηκε υπόψη και των γιατρών που είναι μοναχές στην Ιερά Μονή Παναγίας του Έβρου στη Μάκρη. Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντινίδη σχολιάστηκε με ποικίλους τρόπους ενώ εντοπίστηκαν και σφάλματα. Εκείνο όμως που επισημάνθηκε από τις μοναχές είναι ότι "η ορθόδοξη θέση σε αυτά τα ζητήματα της νηστείας δεν είναι απλώς ότι πρέπει να αποφεύγει κανείς κάποια φαγητά αλλά ότι πρέπει να έχει μια συνολική εγκράτεια".
Ολ. Ορφ.
www.enet.gr
Θετικές είναι οι επιδράσεις της νηστείας στην υγεία, σύμφωνα με την επιδημιολογική παρουσίαση της μελέτης που δημοσίευσε πρόσφατα το περιοδικό «Υγεία και εργασία», που αποτελεί έκδοση του μεταπτυχιακού Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας του Πανεπιστημίου Θράκης.
"Η μελέτη η οποία στηρίχτηκε σε μια παλιότερη που είχε κάνει το Πανεπιστήμιο στα μοναστήρια της Μεσαιωνικής και Λακωνικής Μάνης έδειξε ότι υπάρχουν θετικές επιδράσεις στην υγεία συγκρίνοντας τις τιμές των δεικτών χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων αλλά και σωματικού βάρους πριν και μετά τη νηστεία σε μοναχούς" ανέφερε στο enet.gr ο διευθυντής του Εργαστηρίου Υγιεινής και Προστασίας Περιβάλλοντος του Τμήματος Ιατρικής του ΔΠΘ Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, υπογραμμίζοντας ότι "υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι, ισχύει για τους μοναχούς ισχύει και για τον γενικό πληθυσμό".
Η μελέτη τέθηκε υπόψη και των γιατρών που είναι μοναχές στην Ιερά Μονή Παναγίας του Έβρου στη Μάκρη. Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντινίδη σχολιάστηκε με ποικίλους τρόπους ενώ εντοπίστηκαν και σφάλματα. Εκείνο όμως που επισημάνθηκε από τις μοναχές είναι ότι "η ορθόδοξη θέση σε αυτά τα ζητήματα της νηστείας δεν είναι απλώς ότι πρέπει να αποφεύγει κανείς κάποια φαγητά αλλά ότι πρέπει να έχει μια συνολική εγκράτεια".
Ολ. Ορφ.
www.enet.gr
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 26 και 0 επισκέπτες