ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ

[gkou]

Δεν εξετάζεται ο τόπος, αλλά ο τρόπος της προσευχής

Και αν είσαι έξω, κραύγαζε και λέγε «ελέησέ με», χωρίς να κινής τα χείλη, αλλά φωνάζοντας με την ψυχή σου˙ διότι ο Θεός μας ακούει και όταν σιωπούμε. Δεν εξετάζεται ο τόπος αλλά ο τρόπος της προσευχής. Ο Ιερεμίας βρισκόταν μέσα σε βόρβορο και προκάλεσε την προσοχή του Θεού˙ ο Δανιήλ ήταν μέσα σε λάκκο λιονταριών και κέρδισε την εύνοια του Θεού˙ ο ληστής σταυρώθηκε και δεν τον εμπόδισε ο σταυρός, αλλά του άνοιξε τον παράδεισο˙ τον εμπόδισε ο σταυρός, αλλά του άνοιξε τον παράδεισο. Ο Ιώβ ήταν στην κοπριά και έκανε σπλαχνικό τον Θεό˙ ο Ιωνάς βρισκόταν στην κοιλιά του κήτους και τον άκουσε ο Θεός. Και αν είσαι σε λουτρό, να προσεύχεσαι, και αν είσαι σε δρόμο, και αν είσαι στο κρεββάτι, όπου και αν βρίσκεσαι, να προσεύχεσαι. Είσαι ναός του Θεού, να μη ζητάς τόπο˙ διάθεσι μόνο χρειάζεται. Και αν παρουσιασθής σε δικαστή, να προσεύχεσαι˙ όταν οργίζεται ο δικαστής, να προσεύχεσαι. Η θάλασσα ήταν μπροστά, οι Αιγύπτιοι πίσω, ο Μωυσής στη μέση˙ η στενότητα του χώρου ήταν μεγάλη, αλλά μεγάλο ήταν το πλάτος της προσευχής. Πίσω τους κατεδίωκαν οι Αιγύπτιοι, μπροστά ήταν η θάλασσα, στη μέση η προσευχή˙ και τίποτε δεν έλεγε ο Μωυσής ˙ και του λέγει ο Θεός˙ «Γιατί φωνάζεις σε μένα;» (Εξ. 14,1). Το στόμα βέβαια δε μιλούσε, η ψυχή όμως φώναζε.
Και συ λοιπόν, αγαπητέ, όταν παρουσιασθής σε δικαστή που οργίζεται πάρα πολύ, που τυραννάει, που απειλεί με τις πιο μεγάλες απειλές και σε άλλους δημίους που κάνουν το ίδιο, προσευχήσου στο Θεό και προσευχόμενος τα κύματα ηρεμούν. Ο δικαστής είναι εναντίον σου; Εσύ να καταφεύγης στον Θεό. Ο άρχοντας είναι κοντά σου; Εσύ κάλεσε τον Κύριο. Μήπως είναι άνθρωπος για να πας σε κάποιον τόπο; Ο Θεός είναι πάντοτε κοντά. Αν θέλης να παρακαλέσης κάποιον άνθρωπο, ερωτάς τι κάνει, κοιμάται, ασχολείται˙ και αν έχη υπηρεσία, δε σου απαντάει. Στο Θεό όμως δε συμβαίνουν τίποτε από αυτά. Όπου και αν πας και Τον καλέσης, ακούει˙ ούτε ασχολία, ούτε μεσίτης, ούτε υπηρέτης εμποδίζει.
Πες, «ελέησέ με» και αμέσως ο Θεός έρχεται κοντά σου˙ διότι λέγει˙ «Ενώ εσύ μιλάς, θα πω˙ Να, εγώ είμαι παρών» (Ησ. 58, 9). Πω, πω, λόγος γεμάτος από καλωσύνη! Δεν περιμένει να τελειώσης την προσευχή σου, και παίρνεις τη χορήγησι.
(Εις την επίλυσιν της Χαναναίας, ΕΠΕ 33, 466-472. PG 52, 457-459)


Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

[Achilleas]

Υπάρχουν πολλά ζητήματα που ενδιαφέρουν τον άνθρωπο. Αλλ' αν υπάρχει ένα ζήτημα που πρέπει περισσότερο να τον ενδιαφέρει, είναι το ζήτημα της σωτηρίας του. Δυστυχώς όμως για το ύψιστο αυτό θέμα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αδιάφοροι, ούτε θέλουν να ακούσουν. - Ουφ λένε, αυτά τώρα θα ακούμε; Για την ψυχή ας φροντίζουν οι παπάδες και οι καλόγεροι! Είναι απορροφημένοι από τις φροντίδες για απόλαυση υλικών πραγμάτων. Λευτά μαζεύουν, αλλάζουν ερωτικούς συμντρόφους, χαρτοπαίζουν, γλεντούν και διασκεδάζουν. Πήχτρα από κόσμο είναι τα νυχτερινά κέντρα. Καμμιά ένοια ή σκέψη για την αιωνιότητα και για τη σωτηρία της ψυχής. Αλλά μέσα στο πλήθος των ανθρώπων υπάρχουν και μερικοί που δεν ξεχνούν τον προορισμό τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την άγια ανησυχία. Μοιάζουν με τον άνθρωπο εκείνο του Ευαγγελίου που ήταν όλο ανησυχία και αγωνία και πήγε στο Χριστό και τον ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να σωθεί. Κι ο Χριστός του απάντησε: " Τήρησον τας εντολάς" (Ματθ. 19,17). Ητήρηση των εντολών είναι ο δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία. Η προσευχή είναι το μέσο με το οποίο ο άνθρωπος αντλεί δύναμη από το Θεό και νικάει κάθε πειρασμό και πετυχαίνει κάθε αρετή. Τόπος προσυχής ο ναός του Θεού. Αλλά και έξω από το ναό προσευχή, οπουδήποτε σταθεί ο άνθρωπος. "Εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού ευλόγει, η ψυχή μου τον Κύριον" (Ψαλμ. 102,22). Και αν δεν μπορεί με το στόμα του, την κάνει μέσα από τα βάθη της καρδιάς του. Ας μην ακούει κανένας. Ακούει ο Θεός. Και αυτή είναι η νοερά και μυστική προσευχή. Αυτή συνιστούν οι άγιοι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Τη νοερά και μυστική προσευχή αυτή προσευχή αγαπούν οι όσιοι και οι ασκητές, αλλά και άνθρωποι ευσεβείς που ζουν μέσα στον κόσμο και δουλεύουν σε διάφορες δουλειές.

[Νίκος]

Πως είναι δυνατόν ν' αγαπάς κάποιον πάνω απ' όλα και να μην επικοινωνείς μαζί του; Όποιος πιστεύει αληθινά ότι ο Θεός είναι ο Ουράνιος Πατέρας μας, ο Δημιουργός των πάντων, Αυτός που μας χαρίζει τη Ζωή και της δίνει νόημα, Αυτός που μας περιμένει στο τέλος της επίγειας διαδρομής μας να μας βάλει μέσα στην αγκαλιά Του και να μοιραστεί μαζί μας τη Δόξα Του, πως είναι δυνατόν να μην Τον αγαπήσει με όλη του την καρδιά και να μην αναζητά τρόπους να επικοινωνεί μαζί Του.

"Η προσευχή είναι η αναπνοή της ψυχής. Όπως το σώμα έχει ανάγκη την αναπνοή για να ζήσει, έτσι κι η ψυχή έχει ανάγκη την προσευχή για να συνδέεται με την όντως Ζωή," λέει ο π. Αθανάσιος Λεμεσού και συνεχίζει, "χωρίς προσευχή δεν μπορεί να υπάρξει καμιά πνευματική πρόοδος".

Το θέμα της προσευχής είναι ανεξάντλητο και εξαιρετικό σημαντικό. Αχιλλέα σ' ευχαριστούμε, που μας δίνεις την ευκαιρία να το συζητήσουμε.

Σε πρώτη ευκαιρία θα παραθέσω και σχετικά κείμενα για την αξία της προσευχής των Πατέρων της Εκκλησίας, αλλά και σύγχρονων Πατέρων και Θεολόγων.

Με την ευκαιρία αυτή ανοίγουμε νέα κατηγορία θεμάτων: "Πνευματικά μηνύματα" ,όπου θα μεταφερθούν κι οι παλιότερες συζητήσεις από της κατηγορίες Γενικότερα Θεματα" και "Ορθοδοξία και Σύγχρονη Κοινωνία", που ταιριάζουν περισσότερο κάτω απ' αυτό τον τίτλο.

[Νίκος]

Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού
1 Ιανουαρίου, 2011 — VatopaidiFriend

του Μεγάλου Βασιλείου



Προσευχές πάλι, οι όποιες διαδέχονται την ανάγνωση, βρίσκουν τη ψυχή πιο νεαρή και πιο ακμαία, αφού έχει συγκινηθεί από τον πόθο προς τον Θεό (που προκάλεσε η ανάγνωση). Καλή δε προσευχή είναι εκείνη που προκαλεί μέσα στην ψυχή, σαφή την έννοια του Θεού. Και αυτό είναι ενοίκηση του Θεού, το να έχει κανείς εγκατεστημένο μέσα του το Θεό με τη μνήμη. Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού, όταν δεν διακόπτεται η συνέχεια αυτής της μνήμης από γήινες φροντίδες, όταν δεν ταράσσεται ο νους από απροσδόκητα πάθη, αλλά αποφεύγοντάς τα όλα ο φιλόθεος αναχωρεί στο Θεό, και εκδιώκοντας ό,τι μας προσκαλεί στην κακία, ενδιατρίβει στις ασχολίες που οδηγούν στην αρετή.

-Πώς κατορθώνει κανείς την συγκέντρωση στην προσευχή;

Εάν μέσα του βεβαιωθεί ότι μπροστά του είναι ο Θεός. Διότι εάν κάποιος που βλέπει έναν άρχοντα ή προϊστάμενο και συζητεί μαζί του έχει το βλέμμα προσηλωμένο σ’ αυτόν, πόσο μάλλον αυτός που προσεύχεται στο Θεό θα έχει το νου προσηλωμένο σ’ Αυτόν που ελέγχει καρδίες και νεφρούς -«ετάζων καρδίας και νεφρούς ό Θεός» (Ψαλμ. 10)-εφαρμόζοντας αυτό που λέγει η Γραφή: «…και τα χέρια που υψώνουν στον ουρανό να είναι καθαρά, χωρίς οργή και εριστικότητα» (Α’ Τιμόθ. 2, 8 ),

Όταν ο Κύριος είπε στην προσευχή του: «Πάτερα μου, αν είναι δυνατόν, ας μην πιώ αυτό το ποτήρι» (Ματθ. 26′, 39), ύστερα συμπλήρωσε: «αλλά ας μη γίνει το δικό μου θέλημα αλλά το δικό σου». Συνεπώς πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν μας έχει επιτραπεί να ζητούμε ό,τι θέλουμε, αφού δεν γνωρίζουμε ούτε καν το συμφέρον μας: «…εμείς δεν ξέρουμε ούτε τί ούτε πώς να προσευχηθούμε…» (Ρωμ. 8′ 26). Ώστε τα αιτήματα πρέπει να τα υποβάλλουμε στο Θεό με πολλή περίσκεψη, σύμφωνα με το θέλημά του· κι εάν δεν εισακουσθούμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι χρειάζεται επίμονη και καρτερία, σύμφωνα με την παραβολή του Κυρίου για το ότι «πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε και να μην αποκάμουμε» (Λουκ. 18, 1) και με τον άλλο λόγο του Κυρίου που είπε σε άλλη περίσταση ότι: «… για την αναίδειά του θα σηκωθεί και θα του δώσει ό,τι χρειάζεται» (Λουκ. 11′ 8 )· ή χρειάζεσαι διόρθωση και επιμέλεια, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Θεός σε κάποιους ανθρώπους διά μέσου του Προφήτη: «όταν εκτείνετε τα χέρια σας ,θα αποστρέψω τα μάτια μου από σας. Και εάν αυξήσετε τις δεήσεις σας , δεν θα εισακουστείτε, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα. Λουσθείτε, και γίνετε καθαροί…» κ.λπ. (Ήσ. Α’ 15-16). Ότι δε και τώρα γίνονται και είναι τα χέρια των πολλών γεμάτα αίματα, δεν πρέπει καθόλου ν’ αμφιβάλλουν αυτοί που πιστεύουν σ’ εκείνη την κρίση του Θεού…

-Ποιό είναι το «ταμιείον», στο όποιο προστάζει ο Κύριος να εισέλθει ο προσευχόμενος;

Ταμείο συνήθως ονομάζουμε ένα χώρο κενό και απόμερο, που βάζουμε ό,τι θέλουμε να αποθηκεύσουμε, ή που είναι δυνατόν να κρυφτούμε, όπως αναφέρεται από τον Προφήτη: «Βάδιζε, λαέ μου, μπες μέσα στο ταμείο σου, κλείσε τη πόρτα σου, κρύψου…» (Ήσ. 26′ 20).Η δύναμη της εντολής γίνεται σαφής από τα συμφραζόμενα, διότι ο λόγος απευθύνεται σ’ αυτούς που πάσχουν από ανθρωπαρέσκεια. Ώστε αν κάποιος ενοχλείται από αυτό το πάθος, καλά κάνει που αποσύρεται στην προσευχή και απομονώνεται, μέχρι να μπορέσει ν’ αποκτήσει τη διάθεση να μην προσέχει τους επαίνους των ανθρώπων, αλλά να αποβλέπει μόνο στο Θεό, όπως λέγει ο Ψαλμωδός: «όπως τα μάτια των δούλων είναι προσηλωμένα στα χέρια του Κυρίου τους, και τα μάτια της δούλης στα χέρια της Κυρίας της, έτσι και τα δικά μας μάτια να είναι στραμμένα προς τον Κύριο και Θεό μας…» (Ψαλμ. 122′ 2). Εάν όμως κάποιος με τη χάρη του Θεού είναι καθαρός από εκείνο το πάθος, δεν έχει ανάγκη να κρύβει το καλό.

Όταν ο διάβολος επιχειρεί να μας επιβουλευθεί και προσπαθεί να εκτοξεύσει τους λογισμούς του σαν πυρακτωμένα βέλη με πολλή σφοδρότητα μέσα στην αμέριμνη και ήσυχη ψυχή και ξαφνικά να την πυρπολήσει και να υπενθυμίζει μακροχρόνια και επίμονα εκείνα που έσπειρε μία φορά, τότε πρέπει αυτές τις επιβουλές να τις αντιμετωπίσουμε με εγρήγορση και εντατική προσοχή, όπως ο αθλητής που αποτρέπει τις λαβές των αντιπάλων με την ακριβέστατη επιφυλακή και την ταχύτητα του σώματος, και να αναθέσουμε στην προσευχή και την πρόσκληση της συμμαχίας του Θεού τη διεξαγωγή του πολέμου και την αποφυγή των βελών. Διότι αυτό μας δίδαξε ο Παύλος, λέγοντας: «… εκτός από όλα αυτά, κρατάτε πάντα την πίστη σαν ασπίδα, πάνω στην οποία θα μπορέσετε να σβήσετε τα φλογισμένα βέλη του πονηρού…» (Εφ. 6, 16). Και αν λοιπόν υποβάλλει τις πονηρές φαντασίες του κατά την ώρα της προσευχής, να μη σταματήσει η ψυχή να προσεύχεται, ούτε να νομίζει ότι αυτή είναι υπεύθυνη για την σπορά του εχθρού στον αγρό της και για τις ποικίλες φαντασίες του πονηρού, αλλά σκεπτόμενη ότι η φαντασία των άτοπων σκέψεων οφείλεται στην αναίδεια του εφευρέτη της πονηρίας, ας εντείνει τη γονυκλισία και ας ικετεύει το Θεό να διαλυθεί το πονηρό τείχος της μνήμης των άτοπων λογισμών, ώστε ανεμπόδιστα, με τη δύναμη του νου να διαβεί στη στιγμή ακάθεκτη προς το Θεό, χωρίς να διακόπτεται σε κανένα σημείο από τις εφόδους των πονηρών ενθυμήσεων.

Εάν στέκεσαι ενώπιον του Θεού όπως πρέπει και προσφέρεις όλες σου τις δυνάμεις, μην απομακρυνθείς μέχρι να λάβεις το αίτημά σου· εάν όμως σε κατακρίνει η συνείδησή σου ότι καταφρονείς και εάν, ενώ μπορείς, δεν προσεύχεσαι συγκεντρωμένος, μην τολμήσεις να σταθείς ενώπιον του Θεού, για να μη γίνει η προσευχή σου αφορμή αμαρτίας. Εάν όμως, επειδή εξαντλήθηκες από την αμαρτία, δεν μπορείς να προσεύχεσαι απερίσπαστα, να βιάζεις όσο μπορείς τον εαυτό σου και να στέκεσαι επίμονα ενώπιον του Θεού, έχοντας το νου σου σ’ Αυτόν και συμμαζεύοντάς τον στον εαυτό του· και ο Θεός συγχωρεί, επειδή αδυνατείς να σταθείς όπως πρέπει ενώπιον Του, όχι από καταφρόνηση, αλλά από αδυναμία. Εάν βιάζεις τον εαυτό σου μ’ αυτό τον τρόπο σε κάθε καλό έργο, μην αποκάμεις μέχρι να λάβεις το αίτημά σου, αλλά κτύπα την πόρτα Του ζητώντας το αίτημά σου. Διότι λέγει: «όποιος ζητάει παίρνει, όποιος ψάχνει βρίσκει και όποιος χτυπάει του ανοίγεται» (Λουκ. 11′, 10). Διότι τί άλλο θέλεις να επιτύχεις παρά μόνο την κατά Θεό σωτηρία;

(«Ο κόσμος της Προσευχής», εκδ. Κάλαμος)

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com

[Νίκος]

Προσευχή και Άγιο Πνεύμα



Ω άνθρωπε μάθε την κατά Χριστόν ταπείνωση, και ο Κύριος θα σου χαρίσει να γευθείς τη γλυκύτητα της προσευχής. Κι αν θέλεις να προσεύχεσαι καθαρά, γίνε ταπεινός, γίνε εγκρατής, εξομολογήσου ειλικρινά και θα σε αγαπήσει η προσευχή. Γίνε υπάκουος, υποτάξου ευσυνείδητα στις αρχές, μείνε ευχαριστημένος με όλα και τότε ο νους σου θα καθαριστεί από μάταιους λογισμούς. Να θυμάσαι πως σε βλέπει ο Κύριος, γι' αυτό πρόσεχε, μήπως λυπήσεις με κάτι τον αδελφό, μην τον κατακρίνεις και μη τον στεναχωρήσεις ούτε μ' ένα βλέμμα, και το Πνεύμα το Άγιο θα σε αγαπήσει και θα σε βοηθήσει σε όλα.

Το Άγιο Πνεύμα μοιάζει πολύ με αγαπημένη, γνήσια μητέρα. Η μητέρα αγαπάει το παιδί της και πονάει γι' αυτό. Έτσι και το Άγιο Πνεύμα σπλαχνίζεται, συγχωρεί, θεραπεύει, νουθετεί και χαροποιεί. Και αναγνωρίζεται το Άγιο Πνεύμα στην ταπεινή προσευχή.

Όποιος αγαπάει τους εχθρούς, αυτός γρήγορα θα γνωρίσει τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Όποιος δεν τους αγαπάει γι' αυτόν δεν θέλω ούτε καν να γράψω. Όμως τον λυπάμαι, γιατί βασανίζει τον εαυτό του και τους άλλους και δεν θα γνωρίσει τον Κύριο.

Στις εκκλησίες τελούνται οι ιερές ακολουθίες και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί σ' αυτές. Η ψυχή, ωστόσο, είναι ο καλύτερος ναός του Θεού, και όποιος προσεύχεται εσωτερικά, γι' αυτόν όλος ο κόσμος έγινε ναός του Θεού. Αυτό όμως δεν είναι για όλους.

Πολλοί προσεύχονται προφορικά ή προτιμούν να προσεύχονται με βιβλία. Και αυτό καλό είναι και ο Κύριος δέχεται την προσευχή τους. Αν όμως κανείς προσεύχεται και σκέφτεται άλλα πράγματα, ο Κύριος δεν εισακούει αυτή την προσευχή.

Η αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξαιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας. Όποιος αγαπάει το Θεό, αυτός μπορεί να Τον σκέφτεται μέρα και νύχτα, γιατί το ν' αγαπάς το Θεό καμιά εργασία δεν το παρεμποδίζει.

Όσιος Σιλουανός ο Aθωνίτης

(Δημοσιεύτηκε από τον ΝΙΚΟΖ στο agiooros.net/forum)

[Νίκος]

Τι λέμε στην προσευχή μας;



Η προσευχή είναι συγχρόνως το πιο απλό και το πιο δύσκολο πράγμα.

Πως να προσευχόμαστε; Ο Κύριος όταν τον ρώτησαν οι Απόστολοι τους είπε το "Πάτερ Ημών".

Τι δείχνει αυτή η προσευχή; Πρώτα ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας, άρα του μιλάμε με σεβασμό αλλά ταυτόχρονα με αγάπη και οικειότητα.

Πρώτα η δοξολογία. Έπειτα παρακαλούμε να γίνει το θέλημά του, επειδή πιστεύουμε ότι αυτό θα είναι το καλύτερο, που μπορεί να μας συμβεί.

Ύστερα ζητούμε αυτά που μας είναι αναγκαία, όχι μόνο για μας αλλά και για τους άλλους. Μόνο τ' αναγκαία όμως δεν φλυαρούμε. Τα γνωρίζει ο Θεός και μάλιστα καλύτερα από μας, αλλά είπε να τα ζητάμε.

Ύστερα την επιβίωση της ψυχής μας, "μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν...". Παραδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε μόνοι μας με τις επιθέσεις των πειρασμών και ζητούμε τη βοήθεια και την προστασία Του.

Αυτό είναι μάλλον το εσώτατο κομμάτι της προσευχής. Η προσωπική μας προσευχή.

Για να το καταφέρουμε όμως χρειάζεται συγκέντρωση και κατάνυξη. Χρειάζεται ν' απομακρύνουμε τους "θορύβους" από το περιβάλλον. Σ' αυτό βοηθάει μια από τις τυπικές ακολουθίες της Εκκλησίας μας, όπως το Απόδειπνο ή το Μεσονυκτικό. Συζητήστε το με τον Πνευματικό σας, εκείνος ξέρει.

Ανάργυρος Φιλώτας

[minos]

Πολλα παιδια κυριως οι Ανδρες που μπαινουν στο Αγιον Ορος "δειχνουν" στις γυναικες τους στα παιδια τους την ευχη Του Ιησου μας, τουλαχιστον ας την μεταδιδουμε σωστα.

Κυριε Ιησου Χριστε Υιε Του Θεού ελέησον με τον αμαρτωλο.


Μην ξεχναμε να βαζουμε το Υιε Του Θεού γιατι ειναι δογματικη τρικλοποδια του πονηρου.

Ολοι μας ας λεμε την ευχουλα για να μας εχει ο Θεός καλα εμας, τα παιδια μας και ολο το κοσμο.


Και για να σας δειξο λιγο την δυναμη της οταν μια νοικοκυρα ξεχναει τι ηθελε να κανει ή ποια δουλεια δεν εκανε......................................ας λεει την ευχη και ο εξω απο εδω θα της τα θυμησει ολα προκυμενου να σταματηση την ευχή .

[Φοιτητής]

Αδελφέ mino ο λόγος πιστεύω που λέμε "μισή" την ευχή είναι η έλλειψη συγκέντρωσης.
Το ζητούμενο πιστεύω είναι να περιεργαζόμαστε το όνομα του Κυρίου και να τον αναζητάμε στην καθημερινότητα μας. Αν το να λέμε μισή την ευχή μας βοηθάει σε αυτό τότε γιατί πιστεύεις ότι δεν είναι θεμιτό;

[aposal]

Η καρδιακή, ή νοερά (προσ)ευχή είναι το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε Θεού, ελεησόν με". Η ευχή αυτή εν συντομία γίνεται "Κύριε ελέησον".
Το πώς πρέπει να τη λέμε, αν δηλαδή πρέπει να την λεμε στην πλήρη της εκδοχή, ή σε πιο συντομευμένη, είναι θέμα που πρέπει να το συζητήσουμε με τον πνευματικό μας.

[ΠΟΠΗ]

και εγω πιστεύω οτι την ευχη πρέπει να την λέμε ολόκληρη και να μην την ''κόβουμε'' σαν να βαριόμαστε να την πούμε όλη.
Ειχα ακούσει και στο ράδιο, στην Εκκλησία της Ελλάδος, οτι πρέπει μάλιστα να τονίζουμε το ελεησόν με.