Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ

Μερικά πράγματα,
καλό είναι να μην τα ξέρεις.
Ειδικά,
όταν δεν σε αφορούν άμεσα.

Γλιτώνεις πολλά.
Κυρίως γλιτώνεις
ψυχική φθορά,
ταραχή
και αναστάτωση.

Δεν θέλω να ξέρω
παρασκήνια,
τι είπε ο ένας,
τι έκανε ύπουλα ο άλλος,
πώς εκλέχτηκε στην τάδε θέση ο παράλλος,
τις ραδιούργιες της άλλης κλπ.

Δεν μας αφορά τίποτε απ’ αυτά.

Ούτε βοηθά κάπου.
Λέει κάπου ο απόστολος Παύλος,
¨Δεν θέλω να ξέρω τίποτε άλλο,
παρά μόνο το Χριστό!¨

Αρκεί η γνώση Του
για να χορτάσεις,
να γαληνέψεις,
και να το.. βουλώσεις.

Μένοντας
σε μια εσωτερική
κι εξωτερική
ησυχία.

Για όσο περισσότερο γίνεται.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το να προσκολλάσαι
άρρωστα,
είναι κάτι που δεν σε αφήνει
να προχωρήσεις,
και να δεις την αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι ότι ΜΠΟΡΕΙΣ μια χαρά
να ζήσεις
και χωρίς τον τάδε και την τάδε,
που έχει γίνει αρρώστια σου.

Μερικές φορές,
στην πραγματικότητα,
δεν είναι ότι αγαπάς,
μα έχεις ανάγκη
τον όποιον άλλο.

Ανάγκη.
(Θυμάσαι που παρακαλάμε στην Εκκλησία,
υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής κλπ ... και ανάγκης;..
Ε, αυτό είναι που λέμε τώρα. )

Για να αγαπώ, όμως,
είναι ανάγκη
να μη σε έχω ανάγκη,
μα να το κάνω
ελεύθερα!
Και για να το κάνω ελεύθερα,

είναι ανάγκη να τροφοδοτούμαι κι εγώ από κάπου,
ώστε να χορταίνω προσωπικά,
και να αντέχω τις ανθρώπινες διακυμάνσεις.
Κι αυτό το κάπου,
είναι η Χάρη του Θεού,
που δεν έχει αυξομειώσεις ούτε προδίδει ποτέ.

Και να βρω τη χαρά μέσα μου πρώτα.

Και μετά
όλα τα άλλα,
γίνονται πιο άνετα,
πιο χαρούμενα, λιγότερο πιεστικά,
χωρίς να πνίγεις κανέναν με την αγάπη σου,
και χωρίς να σε πονά κανείς,
όταν για δικούς του λόγους
σε προσπερνά και φεύγει...

Θα πεις: Λόγια.
Το ξέρω.
Ειδικά αν πονάς,
μπορεί να τα ακούς και σα βλακείες όλα αυτά.

Μα μιλώ σε όσους μπορούν
τούτη τη στιγμή
με διαύγεια να ακούσουν...
------------------------------------------------------
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Κυριακή 22 Ιανουαρίου, ώρα 6:30 μ.μ
στο κέντρο νεότητος Ι.Μ. Μεσσηνίας,
έναντι Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Υπαπαντής.

Θέμα: Εύκολος ή δύσκολος ο δρόμος του Χριστού;

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΛΙΚ, ΚΙ ΑΛΛΑΞΕ ΠΙΣΤΑ!

Η χαρά του Χριστού
είναι μεγαλύτερη
από κάθε κοσμική εξουσία,
δύναμη και διάκριση.
Είναι μια χαρά
εντελώς άλλης φύσης
και προέλευσης.

Η προσευχή
βοηθά πολύ
για να τα νιώσεις
όλα αυτά.
Και μετά,
όλα αντιμετωπίζονται
αλλιώς.

Οι λογισμοί αλλάζουν,
τα προβλήματα χάνουν τη δύναμή τους,
σαν τα χιόνια που λιώνουν
αυτές τις μέρες,
και γεμίζουν τα έγκατα της γης
νερό πολύτιμο.
------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο μας, Στο Βάθος Κήπος.
Στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια.
Η δύναμή σου κοιμάται, περιμένει ένα ερέθισμα
Ορθόδοξη Αλήθεια
► http://readpoint.com/orthodoksialithia

Από τον π. Ανδρέα Κονάνο

Είναι δυνατόν να μην υπάρχει μια θεία αγάπη πίσω απ' όλα όσα περνάς; Σκέψου κι απάντησέ μου, αν μπορείς: Είναι δυνατόν ο Θεός -«ο καλός Θεός», όπως Τον έλεγε ο πατήρ Παΐσιος-, είναι δυνατόν ο καλός αυτός Θεός να επιτρέψει να συμβεί κάτι για έναν κακό σκοπό; Οι λογισμοί σου σε τρομάζουν. Μα όλα σε καλό θα βγουν. Αυτό που λέω δεν είναι ψευδαίσθηση, θα το δεις. Η ζωή η ίδια σου 'χει αποδείξει πάνω στα πράγματα ότι πολλά απ' αυτά που φοβόσουν και είχες τρομάξει κι απελπιστεί τελικά αντιμετωπίστηκαν. Και βρήκες μέσα σου δυνάμεις.

Ακόμα και παιδιά μικρά στο σχολείο το διαπιστώνουν και το λένε. Κοριτσάκια και αγοράκια πρώτης λυκείου μου λένε στο σχολείο: «Νόμιζα στη ζωή μου ότι αυτό δεν θα το άντεχα ποτέ. Κι όμως, όταν συνέβη, το άντεξα μια χαρά. Ούτε εγώ δεν το πίστευα ότι θα τα κατάφερνα».

Εχεις μέσα σου δυνατότητες, χαρίσματα, ψυχικά αποθέματα, ενεργητικότητα. Ολα αυτά είναι σε κατάσταση λανθάνουσα και υπνώττουσα. Η δύναμή σου κοιμάται και περιμένει το ερέθισμα. Και το ερέθισμα αυτό είναι άλλοτε η κίνηση στον δρόμο, κάτι απότομο και προσβλητικό που θα σου πει κάποιος, μια συκοφαντία που θα μάθεις ότι είπαν για σένα στο τηλέφωνο. Για παράδειγμα, μιλάς με κάποιον και στα καλά καθούμενα σου λέει: «Εμαθα απ' τον τάδε για σένα αυτό κι αυτό. Αληθεύει;» «Πότε σ' το είπε αυτό; Σου είπε έτσι για μένα; Ποιος;» «Αυτός».

Και αρχίζεις να σκαλίζεις γεγονότα και ταράζεσαι και συγχύζεσαι. Και είναι κι ο Θεός παρών εκείνη τη στιγμή και περιμένει να βγει από μέσα σου ένα άλλο επίπεδο αγιότητος. Να φτάσεις κάπου που ως τώρα πιθανόν δεν είχες φτάσει και να κάνεις ένα κλικ πιο ψηλά. Και σου λέει: «Μπορείς να μάθεις να στέκεσαι όρθιος ακόμα και όταν σε συκοφαντούν; Μπορείς να καταλάβεις, παιδί μου, ότι η αξία σου δεν εξαρτάται απ' το τι θα πει ο ένας κι ο άλλος, αλλά από το τι θα πω Εγώ; Μπορείς να καταλάβεις ότι, ακόμα κι αν όλος ο κόσμος σε συκοφαντεί, Εγώ σε αγαπώ; Μπορείς να καταλάβεις ότι, και αμαρτωλός πολύ αν είσαι, Εγώ πάλι σ' αγαπώ και σε περιμένω; Μπορείς σήμερα να νιώσεις ήρεμος, ασφαλής μέσα στην αγάπη, τη στοργή και τη φροντίδα μου για σένα; Αυτό περιμένω να δω από σένα τώρα που χτύπησε το τηλέφωνο και σου είπαν τις συκοφαντίες που άκουσαν για σένα, κι εσύ ταράζεσαι».

Αν το δεις όμως αλλιώς όλο αυτό και, αντί να ταράζεσαι, ανεβαίνεις επίπεδα κατανόησης της ζωής και του Θεού, τότε η ζωή σου θα αποκτήσει άλλο νόημα. Ολα θα είναι ένα ερέθισμα για να διδαχθείς απ' τον Θεό μια μεγάλη αλήθεια, μια πραγματικότητα άλλη, κάτι διαφορετικό κάθε στιγμή.

«Τοις αγαπώσιν τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν». Γι' αυτούς που αγαπούν τον Θεό όλα οδηγούνται στο καλύτερο αποτέλεσμα. Ολα συνεργούν.

Από το βιβλίο του π. Ανδρ. Κονάνου «Στο βάθος κήπος»

[Toula]

ΜΗ ΣΚΑΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ

Αν το καλοσκεφτείς,
ένα ¨τσαφ¨
όλη
η ζωή μας.
Και πέρασε...

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

Η ΑΚΑΤΑΔΕΧΤΗ

Είπε ο ταπεινός
στη θλίψη,
αν θέλει,
να συγκατοικίσουνε.

Και του ‘πε
αυτή
πως θα το σκεφτεί
καλύτερα.

Διότι δεν μπορεί,
λέει,
όλη μέρα
το χαμόγελο
και το τραγούδι του.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Ημερολόγιο ήσυχο
στον τοίχο,
μια ημερομηνία
και οι άγιοι σιωπηλοί
κι αναμάρτητοι,
σημειωμένοι μόνο
με το μικρό τους όνομα,
όπως τους φώναζε
η μητέρα τους.

Κύριε,
κανείς τους
δεν ήθελε
να μεγαλώσει.
Τάσος Λειβαδίτης
-------------------------------------------------
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ, στο ΣΠΗΛΙ,
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, στις 4 το απόγευμα.
Λεπτομέρειες, προσεχώς.

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΠΟΣΗ ΩΡΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ;

Μισή ώρα
προσευχή,
ανανεώνει την ψυχή.
Και το πεντάλεπτο
καλό είναι,
μα λίγα πράγματα
θα νιώσεις.

Είναι
σαν το ερωτευμένο ζευγάρι:
Δεν θέλει
τις σύντομες συναντήσεις,
μα αυτές που κρατούν
όσο πιο πολύ πάει.
Αν ακούς ζευγάρι
να συναντιέται για πεντάλεπτο,
μάλλον το πάνε
για διάλυση,
και σίγουρα
δεν είναι ερωτευμένοι.

Βέβαια,
απ’ το τίποτα,
καλό είναι και το λίγο.
Μα όσοι μπορούν
κι έχουν άνεση,
ας ζήσουν το βάθος,
ας δώσουν χρόνο στην ψυχή,
για να χορτάσει γλυκασμό,
θεία αγάπη
κι ευλογία,
ως τα βάθη της.
-------------------------------------------------
Θυμάσαι ίσως ότι κάποτε είχαμε πει
ότι κι ένα τρίλεπτο προσευχής,
ησυχίας και σιωπής,
τονώνει.
Μα τώρα, πάμε ένα κλικ πιο πέρα.
Όσοι μπορούμε.
Και κυρίως όσοι θέλουν θαύματα
κι αλλαγές στη ζωή τους.
-----------------------------------------------
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ, στο ΣΠΗΛΙ,
στο πνευματικό κέντρο του αγίου Ραφαήλ.
ΚΥΡΙΑΚΗ, 29 Ιανουαρίου, στις 4 το απόγευμα.
Θέμα: «H ζωή κοντά στο Χριστό είναι ανάσα, οξυγόνο και χαρά!».

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ..

Στις ομιλίες που κάνω σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου,
με περιμένουν στο τέλος και κάποιοι άνθρωποι,
συνήθως νέοι,
που μου συστήνονται ως ¨άθεοι¨, ¨άσχετοι¨,
¨αμφισβητίες¨, ¨αγνωστικιστές¨ κλπ.

Είναι κι αυτό ένα ενδιαφέρον κομμάτι της όλης βραδιάς.
Τους συναντώ πάντα με έκπληξη και δέος.
Διότι στο 99% των περιπτώσεων,
διαπιστώνω ότι πίσω απ’ την επιφανειακή
επιθετικότητα κι αντίδραση,
πρόκειται για υπέροχες ψυχές, πληγωμένες,
με πικρές εμπειρίες στο θρησκευτικό περιβάλλον που γνώρισαν,
αλλά με γνήσια δίψα κι αναζήτηση.
Με αγνότητα αισθημάτων,
και κάτι πολύ αυθεντικό,
που όλοι οι άλλοι ¨σίγουροι¨ και ¨καθώς πρέπει¨
που με χαιρέτησαν πριν λίγο,
ίσως θα το ζήλευαν,
αν το έβλεπαν και το αναγνώριζαν.

Δεν με ενοχλεί ο πιστός, εννοείται.
Η γνήσια πίστη, άλλωστε, είναι το ζητούμενο για όλους μας.
Με προβληματίζει όμως ο βολεμένος κι άψαχτος,
που γίνεται και ναρκισιστικά επιθετικός στους ¨κακούς¨ εχθρούς,
και σίγουρος για όλα,
χωρίς να έχει επίγνωση και συνείδηση
τι ακριβώς κάνει και τι πιστεύει.

Δεν με τρομάζει όποιος δηλώνει άθεος.
Διότι θέλω να βλέπω μέσα του,
αυτό που βλέπει κι ο Χριστός μας.
Εκείνο το σημείο της ψυχής του,
εκεί που λέει ¨κι εσύ, παιδί μου είσαι¨.
Παιδί του Χριστού.
Όχι όμως συστημάτων,
φαντασιώσεων,
άρρωστων αντιλήψεων
και νοσηρού κλίματος.

Κάτι τέτοια σκέφτομαι
όταν με χαιρετά το ¨άσχετο¨ παιδί σου,
όταν τελειώνω τις ¨σχετικές¨ ομιλίες μου.
------------------------------------------------------------------
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ, στο ΣΠΗΛΙ,
στο πνευματικό κέντρο του αγίου Ραφαήλ.
ΚΥΡΙΑΚΗ, 29 Ιανουαρίου, στις 4 το απόγευμα.
Θέμα: «H ζωή κοντά στο Χριστό είναι ανάσα, οξυγόνο και χαρά!».

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΚΑΠΟΤΕ ΗΣΟΥΝ ¨ΠΑΠΑΔΑΚΙ¨...

Στο βιογραφικό μεγάλων άθεων,
διαβάζουμε φράσεις σαν αυτές:
Είχε πατέρα ιερέα.
Η θεία του ήταν μοναχή και τον είχε πολύ βοηθήσει.
Πήγε σε σχολείο εκκλησιαστικό.
Οι γονείς του ήταν πολύ πιστοί και αυστηροί
και τηρούσαν όλους τους εκκλησιαστικούς κανόνες.
Πρώτα σπούδασε θεολογία.
Κάθε χρόνο πήγαινε σε ιερά προσκυνήματα και μονές.
Ο θείος του φρόντισε να λάβει όλη την σωστή πνευματική αγωγή.
Και άλλα παρόμοια, που δείχνουν ένα ¨λαμπρό¨ πνευματικό ξεκίνημα,
που δεν προμήνυε με τίποτα τη μελλοντική ¨καταιγίδα¨.

Δεν είναι τυχαίο, επίσης,
ότι οι πιο πολλοί αντιδραστικοί
και σημαντικοί άνθρωποι του καιρού μας,
σε συνεντεύξεις που δίνουν στα μέσα επικοινωνίας,
ή σε παρέες που εμπιστεύονται,
αναφέρουν ότι στα παιδικά τους χρόνια
πήγαιναν κάπου κατηχητικό,
ότι ήταν ¨παπαδάκια¨ στο ιερό,
ότι πήγαιναν σε χριστιανικές κατασκηνώσεις,
νήστευαν, εξομολογούνταν, κοινωνούσαν,
και γενικώς ¨μύριζαν λιβάνι¨.

Όμως κάτι στράβωσε στην πορεία.

Για πολλούς,
όλα αυτά δείχνουν
πόσο πολύ χάλασαν αυτά τα παιδιά
στην πορεία του χρόνου.

Για άλλους – στους οποίους ανήκω κι εγώ –
όλα αυτά είναι αφορμή για καθρέφτισμα,
αυτοκριτική κι αυτογνωσία,
ώστε να δούμε την ποιότητα του χριστιανισμού
που διδάσκουμε και διαδίδουμε.

Ο Χριστός σίγουρα είναι ένας.
Μα οι εικόνες για το Χριστό
που βγαίνουν προς τον κόσμο μας,
άπειρες!
Όσοι και οι άνθρωποι που τις διδάσκουν.
Άλλες υγιείς,
με οξυγόνο, ανάσα ζωής και χαρά.
Κατάφαση του κόσμου,
αποδοχή του όλου ανθρώπου,
χωρίς να ακρωτηριάζεται και να ευνουχίζεται
ούτε η ψυχή, μα ούτε το κορμί.
Άλλες εικόνες του Χριστού όμως,
πάσχουν εγκληματικά.
Και κάνουν ζημιά μεγάλη.

Όταν φυσικά κάποιος είναι νέος,
δεν μπορεί να κρίνει εύκολα τον μεγαλύτερο,
ούτε έχει την σιγουριά για τον εαυτό του,
ώστε να πιστέψει ότι έχει δίκιο,
ειδικά αν μιλά με ιερέα,
που έχει κάτι σαν ¨αλάθητο¨ σε κάθε λόγο του.

Όταν όμως αυτός ο νέος μεγαλώσει και ωριμάσει,
όταν σπουδάσει, διαβάσει, ταξιδέψει,
κι όταν δει λίγο πιο κει,
τότε ξυπνά και καταλαβαίνει.
Και τρελαίνεται.

Κι όλη αυτή η ¨πνευματικότητα¨
και ¨υπακοή¨ των παιδικών χρόνων,
μετά,
γίνεται θυμός, οργή, αντίδραση
και επανάσταση.

Γι’ αυτό σου λέω,
ο Χριστός σήμερα είναι αναγκαίος
πιο πολύ από κάθε άλλη εποχή.
Όμως ο Χριστός.
Όχι εγώ κι εσύ.

Ούτε οι ιδέες μας γι’ Αυτόν.
Μα η γεύση Του.
Η εμπειρία Του.
Η ανάσα Του.
Η Ζωή Του.
Το άγγιγμά Του.

Κύριε, φανερώσου.

Εμείς, η πλειοψηφία,
αποτύχαμε να Σε νιώσουμε,
να Σε διδάξουμε,
να Σε κηρύξουμε.

Μας νοιάζει βασικά η δόξα,
η εξουσία,
ο χειρισμός,
το χρύσωμα της ψευτιάς μας
με τη λάμψη του φωτοστέφανού Σου.

Ψεύτες.
( Θα ‘θελα πολύ να πω, ¨ων πρώτος ειμι εγώ¨,
μα καταντάει ψέμμα κι αυτό, κι υποκρισία.)

π. Ανδρέας Κονάνος
fb

[Toula]

ΑΛΛΟ ΑΜΒΩΝΑΣ, ΑΛΛΟ ΣΚΛΗΡΗ ΖΩΗ

Καλά τα λόγια
στη θεωρία,
στη κηρύγματα
στην ασφάλεια του άμβωνα
και το όποιο μπλα μπλα.

Μα την ώρα του πόνου;..
Εκεί σε θέλω,
φίλε μου,
εκεί σε θέλω,
ψυχή μου.

Που όλα τα ξεχνάς και παραλύεις.
Κείνη την ώρα,
Κύριε,
θύμιζέ μου
όσα έχω τόσες φορές διαβάσει,
ακούσει,
κηρύξει,
και πιστέψει.

Βοήθειά μας
οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες,
που όχι μόνο είπαν,
μα κυρίως έζησαν τα θεία νοήματα,
και τα έκαναν βιώματα,
εμπειρίες,
πράξη ζωής,
σχέση με το Θεό,
τον αδελφό
και την κτίση.
--------------------------------------------------------
Απόσπασμα απ' το βιβλίο μας, Στο Βάθος Κήπος,
στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια.


Τι θα κερδίσεις μέσα από τα δυσάρεστα της ζωής
Ορθόδοξη Αλήθεια
► http://readpoint.com/orthodoksialithia

Από τον π.Andreas Konanos

Εκεί που ο άλλος νομίζει ότι θα σου κάνει ζημιά και θα σου βάλει τρικλοποδιά να πέσεις, με τον νέο τρόπο που το χειρίζεσαι σου δίνεται μια επιτάχυνση να τρέξεις γρηγορότερα. Ο πειρασμός που σου βάζουν γίνεται για σένα ώθηση για πρόοδο. Αυτό που ο άλλος νομίζει ότι θα σε καταστρέψει εσένα σε δυναμώνει, σε κάνει πιο ισχυρό, πιο ώριμο, πιο δυνατό και πιο ανθεκτικό στη συνέχεια. Και έμπειρο, μετά, στη ζωή. Και αποκτάς τη μεγάλη κατανόηση της ζωής. Και γίνεσαι ένας βράχος. Και σπάνε πάνω σου τα κύματα. Κι ενώ παλιά βούλιαζες και πνιγόσουν, τώρα θα μάθεις να παίζεις με τα κύματα. Δεν απογοητεύεσαι ούτε απελπίζεσαι πλέον.

Ολα αυτά θα είναι αποτελέσματα του νέου νου μας. Του «φιλόσοφου νου», όπως τον ονομάζουν ο Αγιος Χρυσόστομος και πολλοί άλλοι Πατέρες. Ολοι οι Αγιοι Πατέρες αυτό μας συμβουλεύουν. «Το μυαλό σου να μάθει να φιλοσοφεί τη ζωή». Οχι να γίνεις φιλόσοφος με την έννοια την κοσμική, αλλά να βλέπεις τα πράγματα εις βάθος. Κι όχι επιφανειακά. Και φιλοσοφία την ώρα του πειρασμού θα πει να σκεφτείς: «Αν ο Θεός δεν το ήθελε, θα 'χε γίνει αυτό; Δεν θα είχε βρει τρόπο ο Θεός να το αποτρέψει;» Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι ο Θεός οπωσδήποτε συμφωνεί με ό,τι γίνεται, μέσα απ' την καρδιά Του. Για παράδειγμα, γίνεται ένας φόνος. Εδώ δεν θα πούμε ότι ο Θεός το ήθελε. Δεν πιστεύουμε ότι ο Θεός το προκάλεσε. Μα το επέτρεψε. Δηλαδή, παρόλο που δεν αρέσει στον Θεό της αγάπης ο φόνος, εντούτοις επέτρεψε να γίνει. Αφού το επέτρεψε, θα κοιτάξουμε από δω και πέρα πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Είναι αποτρόπαιο αυτό που έγινε, είναι δυσάρεστο, πολύ κακό κι αρνητικό. Μας προκαλεί πόνο κι οδύνη. Ναι. Αλλά, αφού ο Θεός το ανέχεται και το επιτρέπει, θα κοιτάξω και εγώ πώς μέσα απ' αυτό τον μεγάλο πόνο θα πάρω μια διδασκαλία κι ένα μάθημα ωριμότητας και γνώσης.

Τι ήθελε ο Θεός; «Γιατί, Κύριε, μου το έδωσες;» Οχι το «γιατί» της απαίτησης ή του τσακωμού. Οχι έτσι. Μα της ταπεινής αναζήτησης. Ωστε να εξιχνιάσω όσο γίνεται το μυστήριο.

«Θέλω, Κύριε, να με βοηθήσεις να καταλάβω. Τι θέλεις να καταλάβω, Κύριε, μέσα απ' αυτή την περιπέτεια; Δίδαξέ με. Κι εγώ θα καταλάβω. Πες μου και θα μάθω. Εχω καλή προαίρεση. Θέλω να μάθω τα μυστικά Σου. Τι μπορώ να μάθω μέσα απ' τα δυσάρεστα της ζωής, Κύριε;»

Μήπως να καταλάβω ότι στη ζωή συμβαίνουν απρόοπτα; Να συνειδητοποιήσω, μήπως, το αβέβαιο του μέλλοντος; Να παραδίνομαι σ' εσένα; Να ζω κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μου, ώστε να τα κάνω όλα όσο πιο καλά μπορώ και να χαίρομαι τον καθέναν σαν να 'ναι η τελευταία φορά που τον βλέπω, άρα να τον δω με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την αγάπη, με όλη μου τη φροντίδα; Τι θέλεις να μάθω μέσα απ' αυτό το δυσάρεστο που έγινε στη ζωή μου; Δεν ξέρω τι ισχύει για κάθε φορά που περνάς δύσκολα. Πάντως, ένα είναι βέβαιο: ο Θεός θέλει κάτι να μάθεις. Κάπου να σε βοηθήσει. Κάτι να διδαχθείς.

Από το βιβλίο του π. Ανδρ. Κονάνου «Στο βάθος κήπος»