Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ...



από τον π. Ανδρέα Κονάνο

Όταν ανήμερα Χριστουγέννων, το 1990,
επισκέφθηκα τον άγιο (κι επίσημα πλέον!!) Πορφύριο στον Ωρωπό,
μου είπε αυτολεξεί τα εξής,
και τα θυμάμαι ακόμα,
μετά από 23 χρόνια.
Είναι νομίζω μια φράση του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού,
και ταιριάζει και με την προηγούμενη ανάρτησή μας.

Μου είπε λοιπόν ο άγιος Πορφύριος:
¨η γνώσις τού είναι Θεόν,
εν πάση τη κτίση φυσικώς εγκατέσπαρται!.."

Δηλ, το να γνωρίζεις
και να συλλαμβάνεις με τη διάνοιά σου
ότι υπάρχει Θεός,
είναι σπαρμένο και φυτεμένο, αρχετυπικά,
με τρόπο φυσικό κι απλό,
μέσα σε όλη την κτίση.
Όλα μέσα στο σύμπαν,
μυστυριωδώς,
μιλούν για την ύπαρξη του Θεού.

Μου είπε αυτά τα λόγια κρατώντας τά χέρια μου
μέσα στα δικά του,
και μιλούσε αργά,
με νόημα,
και το ζούσε.
Και μας το μετέδιδε στην ψυχή..

Να έχουμε την ευχή και θερμή αγάπη του.

Όσιε του Θεού Πορφύριε,
πρέσβευε υπέρ ημών,
των παιδιών, αδελφών,
και φίλων σου.
Αμήν.

Πηγή: Andreas Konanos : facebook

[Toula]

ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ



από τον π. Ανδρέα Κονάνο

Πες ευχαριστώ,
για να δεις να σου χαρίζεται γενναιόδωρα
κι άλλο δώρο.

Για όλα, ευχαριστώ.

Άκου την αναπνοή σου.

Αέρας μπαίνει, αέρας βγαίνει.
Από κείνη ακριβώς τη στιγμή
που ακούστηκε το πρώτο κλάμα σου
σ' αυτή τη γη.
Συνέχεια.
Και τώρα που διαβάζεις, αναπνέεις.
Δωρεάν.

Νιώσε τα βλέφαρα που ανοιγοκλείνουν,
τα μέλη που κινούνται,
το στόμα που μιλά.
Τη γλώσσα, τα δόντια, το σάλιο,
τα υγρά, τα μαλλιά.
Νεύρα, οστά, σκελετός,
εγκέφαλος.

Τ' αυτιά σου ακούνε,
τα πόδια σε κρατούν και σε σηκώνουν,
τα νεφρά σου διαρκώς καθαρίζουν το αίμα.
Διαρκώς!!!
Συκώτι, σπλήνα, πάγκρεας,
σύστημα αναπαραγωγής
και τρόπος παρήγορης ηδονής.

Το στομάχι μου διαρκώς χωνεύει
όλα όσα τρώω,
ή τουλάχιστο προσπαθεί.
(Τελικά το κινέζικο πέφτει βαρύ).

Η αφή, η γεύση, η όσφρηση,
αγγίγματα, νοστιμιές, μυρωδιές,
χαρές που τις γεύεσαι,
άλλες πολύ κι άλλες πιο λίγο.

Ευχαριστίες πολλές για όλα αυτά,
κι άλλα πολλά πολλά που αγνοώ.

Σ' Αυτόν
που είναι Απλός,
Ταπεινός, Αφανής, Υπαρκτός.
Άγιος.

Και δέχεται να γράφω το Όνομά Του
και να περιγράφω αδέξια
τον απερίγραπτο πλούτο Του
πιέζοντας πλήκτρα πλαστικά
στο σκονισμένο laptop μου.

Πηγή: Andreas Konanos : facebook

[Toula]

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ



Χαίρομαι πολύ
όταν ανάβω το καντήλι στο δωμάτιό μου
και κρατά πολύ η φλόγα!
Και δεν σβήνει γρήγορα.
Και μένει αναμμένο μέρες.

Αυτό συμβαίνει και τώρα.
Το άναψα προχτές, κι ακόμα λάμπει.
Μ' αρέσει η θέα του.
Μου δίνει μια τόνωση ψυχής
κι ανεβάζει τη σκέψη μου.

Μ' αρέσει το καντήλι
που κρατά πολύ.

Όχι γιατί βαριέμαι να το ξανανάψω.
Μα γιατί μου δείχνει
την ομορφιά της διάρκειας.
Την ασφάλεια της σταθερότητας.
Τη λάμψη
που μπορεί να βγει μέσα στη νύχτα.
Το φωτεινό σημάδι
που ξεχωρίζει κι από μακριά.
Τη φλόγα που είναι ακόμα εκεί
όταν γυρνάς απ' τη δουλειά.

Και σε περιμένει.

Εγώ να λείπω ώρες
κι αυτό, εκεί.
Στη θέση του.
Ακίνητο.
Φως καθαρό κι ανέσπερο.

Αυτό με υποδέχεται
όταν γυρνώ
απ' τον πολύβουο κόσμο.

Η σύνθετη σκέψη μου
στη θέα του, απλοποιείται.
Οι φόβοι μου
υποχωρούν.
Η ελπίδα μου
ανασταίνεται.

Κι όταν το λάδι του τελειώνει
και η στάθμη χαμηλώνει αρκετά,
ρίχνω και πάλι
της ελιάς το χρυσαφί απόσταγμα.

Για να θυμάμαι
πως κι εγώ
κάτι χρειάζεται να δώσω.

Αν θέλω την ελπίδα να φουντώσω
κι από το ψύχος της ζωής αυτής
το μέσα μου να σώσω.

π. Ανδρέας Κονάνος

Πηγή: Andreas Konanos : facebook

[Toula]

ΤΟΣΟ ΑΣΧΕΤΟΣ...

Είμαι ακόμα αρκετά άσχετος με τα κόλπα του fb.
Με αποδείξεις.
Μόλις χτες διαπίστωσα ότι στα μηνύματα, έχει και την επιλογή ¨άλλα μηνύματα¨.
Μόλις το πάτησα είδα μερικές ακόμα χιλιάδες (στην κυριολεξία!) μηνύματα από τον Ιούλιο (!!),
που ούτε καν είχα πάρει είδηση ότι υπάρχουν.

Έτσι, έχασα μεγάλες ευκαιρίες:
κάποιοι με καλούσαν στο εξοχικό τους, άλλοι στο εξωτερικό για διακοπές τον Αύγουστο, άλλοι για φαγητό, άλλοι για διάφορες εκδηλώσεις και κάποιες χιλιάδες έδιναν ευχές εορτής κλπ !

Άρχισα να τα βλέπω όλα αυτά μόλις σήμερα.
Τόσο άσχετος.

Δεν τα είδα ακόμα όλα.
Μάλλον θα χρειαστούν λίγες μέρες ακόμα να τα τελειώσω όλα.
Όχι ότι θα απαντήσω γραπτώς στον καθένα.
Είναι άπειρα, κι είμαι ένας.
Και η δουλειά μου φυσικά δεν είναι το fb.
Θα έπαιρνα γραμματέα και βοηθό, μα είναι τόσο προσωπικά αυτά που γράφετε, ώστε πρέπει να τα διαβάζω μόνο εγώ.
Aυτό, εννοείται.

Απλά, ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου,
διότι ίσως κάποιοι, κυρίως κληρικοί που μου έγραψαν,
θα απορούν με την παντελή ¨αδιαφορία¨ μου τόσο καιρό.
Κάποιος άλλος, έγραψε: ¨σου έκανα κάτι;..¨
Δίκιο έχει κι αυτός. Δίκιο κι εγώ όμως.

Στο ξαναλέω. Δουλειά μου δεν είναι να απαντώ.
Μα να ακούω, να κατανοώ, και να προσεύχομαι,
παρακαλώντας το Θεό να στείλει κοντά σου Αγγέλους.

Αυτά για τώρα.

π. Ανδρέας Κονάνος
Πηγή : facebook

[Toula]

ΠΑΛΛΟΝΤΑΙ

Πιστεύω όταν διαβάζεις τα σχόλια του ενός και του άλλου,
εδώ ή στο κινητό ή σ' ένα γράμμα,
να μη μένεις στην επιφάνεια,
σε μια τυπική ανάγνωση.

Μα να νιώθεις τον πόνο,
ή τη χαρά,
την αγωνία και το φόβο
που πάλλονται
πίσω από απλές ηλεκτρονικές λέξεις.

Μπορεί πίσω από μια επίθεση λεκτική
να κρύβεται ένας φόβος.
Πίσω από μια έκφραση σιγουριάς,
μια μεγάλη ανασφάλεια.

Πίσω από μια απορία αντίδρασης
να σου ζητούν επαφή, σχέση,
παρέα, φιλία.

Πίσω από μια σιωπή
να δοκιμάζουν
την έγνοια σου γι' αυτούς.

Πίσω από κάτι άσχετο,
ένα μόνο βλέμμα.

Και πάνω απ' όλα
και πάντα
και παντού,
σταθερά αυτό:
μια αγάπη ακριβή
που δεν στοιχίζει και πολλά
αν η καρδιά χτυπά
κι αν συντονίζεται.

- Γυναίκα, τι ώρα είναι;
- Στραβός είσαι; δε βλέπεις το ρολόι απέναντι;

Το ρολόι το είδε, κούκλα μου,
μα ήθελε να δει
και της καρδιάς σου το θερμόμετρο γι' αυτόν.

Κι εσύ άφησες όλο τον υδράργυρο
από μέσα να χυθεί
και να τρυπήσει την καρδιά του
βέλος
θανατηφόρου αδιαφορίας.

Κρίμα.
Κι είσαι τόσο όμορφη.

π. Ανδρέας Κονάνος
Πηγή : facebook

[Toula]

ΝΕΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ

Σήμερα το βράδυ θα μπουν οι νέες εκπομπές στην ιστοσελίδα μας,
atheataperasmata.com/pandreas

Πιστεύω να ξέρεις ότι κάθε καλοκαίρι παίζονται επαναλήψεις εκπομπών στο ράδιο. Από Σεπτέμβριο παίζονται πάλι καινούργιες. Τη μία Τρίτη, η εκπομπή είναι καινούργια. Την άλλη Τρίτη, επανάληψη.
Τα λέω αυτά, σε περίπτωση που δεν τα ξέρεις, ώστε να μην έχεις άλλους λογισμούς και σκέψεις.
Και για να μη μπερδεύεσαι εσύ,
αλλά και για να μη μπερδεύεις κι άλλους....

π. Ανδρέας Koνάνος
Πηγή : facebook

[Toula]

ΟΑΣΗ.

Κάποια στιγμή θα καταλάβεις
τι σημαίνει αυτό που λένε τα βιβλία τα παλιά,
ότι όλα μάταια είναι .
Ότι όλα περνούν και φεύγουν.
Όλα.

Και τα ωραία κι όμορφα.
Κι αυτά που πόνο σε ποτίσαν.
Όλα, σα διαβατάρικα πουλιά
πετούν και χάνονται στα σύννεφα.
Τα βλέπεις σήμερα
και λες πως είναι φοβερά.
Φταίει που γεμίζουν το τοπίο.

Μετά από λίγο όμως,
όλα ξεχαστήκαν.

Οπότε,
ησύχασε.

Ή, όπως λένε οι νέοι, cool-αρε..
Μη παίρνεις τίποτε τοις μετρητοίς
και μη τρελλαίνεσαι.

Να χαίρεσαι όσο μπορείς
την κάθε σου χαρά.
Να κλαις με δάκρυα αληθινά
όταν πονάς και θλίβεσαι.

Μα όχι ακρότητες κι υπερβολές.
Ισορροπία, ψυχραιμία, απάθεια.

Ειρήνη υμίν,
μας είπε ο Χριστός μετά την Έγερσή Του.
Ειρήνη πάσι,
λέω κι εγώ σε κάθε Λειτουργία.

Μεγάλο μυστικό αυτό.
Να ' χεις ειρήνη στην ψυχή
σε κάθε ιστορία.

Επαφή με το μέσα σου κόσμο,
εκεί που κατοικεί το άγιο Φως
της θείας Βάπτισής σου.
Και η γαλήνη,
απόλυτη.
Και κύματα δε φτάνουν.
Καμία ταραχή εκεί,
καμία θλίψη,
λύπη ή κακία.

Έχουμε ένα κέντρο μέσα μας,
με ειρήνη αστασίαστη.
Αληθινή κι αιώνια.

Το 'χεις νιώσει;
Το ΄χεις αγγίξει;
Το ' χεις επισκεφτεί ποτέ
αυτό το κέντρο;

Αυτή είναι, φρονώ,
όλη η ιστορία τής πνευματικής ζωής.
Αυτό είναι το ζουμί της.

Αυτός ο στόχος, ο σκοπός,
το νόημα το μέγα.
Να βρούμε πάλι
αυτό το κέντρο μας.

Την Όαση με τους φοίνικες
και τα νερά τα κρύα.

Για να ¨κεντράρει¨ ολόσωστα
το βλέμμα της ψυχής μας.

Να ζεις την ευτυχία σου,
κανείς δεν είπε ¨όχι¨.
Μη χάνεις όμως επαφή
απ' την κρυφή χαρά σου.
Τη μόνιμη.
Που θα 'ναι πάλι εκεί βαθιά,
άτρωτη κι αναμμένη,
όταν το βράδυ αργά φορέσεις
τις μοναχικές πιτζάμες
και πας για ύπνο.

Να' ρχεται η θλίψη να σε βρει
κι εσύ να γαληνεύεις.
Όχι λόγω αδυναμίας,
μα λόγω αυτής της Όασης.

Να ' ρχεται ο λόγος ο πικρός
κι εσύ, εκεί! ,
μέσα στη γλύκα.

Της Όασης.
Του Χριστού.
Του Άγνωστου.

Ή, Τον ξέρεις;

π. Ανδρέας Κονάνος
Πηγή : facebook

[Toula]

Η συνταγή:
Επειδή τις πιο κάτω σκέψεις
τις έγραψα ακούγοντας το τραγούδι,
διάβασε κι εσύ τις παρακάτω γραμμές,
ενώ ταυτόχρονα θα ακούς την Άλκηστη...

Κάπου λέει στην αγία Γραφή,
¨και ιδού, ζώμεν!!¨
Δηλαδή, εις πείσμα των καιρών
που θα μας ήθελαν ψυχή και σώματι νεκρούς,
εμείς ζούμε!
Κάτι σα ¨σπάσιμο¨.

Περνάμε πολλά,
πόνους αβάσταχτους αρχικά,
στα όρια τρέλλας,
γκρεμούς
μοναξιές
πανικούς και σκιές..

Και ακόμα ζούμε!!
Αναπνέουμε.
Δόξα τω Θεώ,
Τον ευχαριστούμε.

Έχω φίλους μου που έφυγαν νωρίς,
που πήγα στην κηδεία τους,
ήδη από παιδί.

Θυμάμαι ήμουν φοιτητής,
έκανα μάθημα στα παιδιά στο κατηχητικό,
και ξαφνικά έφεραν στο ναό ένα φέρετρο,
σηκωμένο στις πλάτες νέων παιδιών.

Είχε τζάμι το καπάκι,
κι είδα το φίλο μου το Βαγγέλη.
'Ηταν μέσα.
Ξαπλωμένος κι όμορφος.
Γαμπρός.
Χωρίς τη νύφη.
Κι η μάνα του να ουρλιάζει από δίπλα.

Έμεινα κόκκαλο.
Κι αμήχανος.

Εγώ, ακόμα ζω.
Είμαι ακόμα ζωντανός.
Ενώ αυτός, νεκρός.
Απ' τα 19 του.

Φίλοι μου,
είμαστε ακόμα ζωντανοί!!

Μακάρι, να μας αντέξει το σκοινί
ως τη στιγμή του τέλους!
Τότε που θα μας χειροκροτήσουν οι Άγγελοι.
Οι αγαπημένοι μας.

Ελπίζουμε..

Νιώσε καλά λοιπόν,
διώξε τη μίζερη τη γκρίνια,
και βάλε το χαμόγελο
για να φωτίσει
των ματιών σου το σκοτάδι.

π. Ανδρέας Κονάνος
Πηγή : Facebook

[Toula]

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ.



Άκου τι διάβασα κι απογειώθηκα.
Και λυπήθηκα
για την τόση σοβαρότητά μου,
που - παραδόξως- διώχνει το Θεό
από κοντά μου!!

Έλεγε το κείμενο που βρήκα:

¨Γι' αυτό αγαπάω τα αστεία.
Είναι πολύ θρησκευτικά,
πολύ πνευματικά!
Όλα τα αστεία είναι πνευματικά,
γιατί ξαφνικά πυροδοτούν μια αντίδραση μέσα σου
και ξεχνάς όλη σου τη σοβαρότητα.

Για μια στιγμή είσαι ξανά ένα αθώο παιδί,
γεμάτο θαυμασμό και δέος.

Και το γέλιο σε κατακλύζει,
εξαφανίζεσαι μέσα σ' αυτό.
Το εγώ δεν υπάρχει όταν γελάς βαθιά.
Και όποτε το εγώ εξαφανίζεται,
εμφανίζεται ο Θεός.

Να το θυμάσαι
ως έναν θεμελιώδη νόμο:
Όταν το εγώ λείπει,
ο Θεός είναι παρών."

.................................................................

Θυμάμαι στο άγιο Όρος
έχω γελάσει απίστευτα μέχρι δακρύων,
από ιστορίες του αγαπητού μου π. Σ.
- ενός πολύ μεγάλου ασκητή -
ειπωμένες ακόμα και μπροστά στο κοιμητήριο
ενώπιον των τάφων των πατέρων τής μονής,
χωρίς να νιώθουμε καθόλου
ότι ασεβούμε.

Μάλιστα, το άλλο πρωί
κοινωνήσαμε κι όλας.
Αυτόν, που είναι η χαρά
και ο μακάριος Γέλως!!

Εγώ, κάνοντας τον πνευματικό και κατανυκτικό,
είπα μια μέρα στον παπα Σ.,
μπροστά στους τάφους:
¨Πάτερ μου, σκέφτεστε το τέλος σας; ετοιμάζεστε;¨
Και μου απάντησε:
¨Αν βιάζεσαι, ο δρόμος είναι ανοιχτός, ορίστε, περάστε!¨
(Και μου ' δειξε έναν άδειο τάφο!!)
Και συνέχισε:
¨Εγώ θέλω να ζήσω και περνάω μια χαρά!!
Άκου εκεί αν ετοιμάζομαι! Από τώρα, ρε κύριος;;!!
Νέος είμαι ακόμα!!¨

Ωραίοι άνθρωποι.
Γελαστοί.
Γνήσιοι.
Αυτούς αγαπώ και ζηλεύω.

π. Ανδρέας Κονάνος
Πηγή : facebook

[Toula]

ΑΙΤΗΜΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ

Θεέ μου,
χάρισέ μου εσωτερική ζωή.

Πνευματικότητα αληθινή.
Καλλιέργεια ουσιαστική.

Να ξεχνάω τα πάντα
στην προσευχή.

Να λιώνουν όλα
μέσα στο καμίνι της.

Να δροσίζομαι μέσα
στη χάρη της.

Να ζωναντεύω
από τους καταράκτες της.

Να ξεχνώ τα πάντα
στην ατμόσφαιρά της.

Να νιώθω πλούσιος
στο άγγιγμά της.

Θεέ μου,
μάθε με την αγάπη Σου.

Να νιώθω
την ενότητα μαζί Σου.
Να αισθάνομαι πως είσαι μέσα μου,
κι εγώ μέσα Σου.
Φως εντός μου,
εσύ το Φως μου.

Ότι μου μιλάς μέσα απ' τη ζωή.
Ότι απαντάς σε όλα,
κι όταν ακόμα σιωπάς.

Ότι είμαι άτρωτος.
Κι ότι κανείς να βλάψει την ψυχή μου
δεν μπορεί,
αφού όλοι είμαστε ένα,
τελικά!
Ενότητα με όλους.

Να νιώθω
το ¨Χριστόν ενεδύσασθε¨
που άκουσα στη Βάπτισή μου.

Να αισθάνομαι το φως Σου
να κυκλοφορεί εντός μου.

Στον πυρήνα της ψυχής
και του νοός μου.

Να θυμάμαι πόσο μ' αγαπάς,
πόσο με ξεχωρίζεις,
όπως κι όλους μας άλλωστε.

Πόσο πλούσιος είμαι,
σε θεία δύναμη
για ευκαιρίες υπομονής, ωρίμανσης,
προόδου πνευματικής.

Πνευματική ζωή,
το ζητούμενο.

Κρυφή ζωή,
αυτή που φανερώνει το Θεό.

Σιωπηλή ζωή,
αυτή που θα μας διδάξει
τις ¨ ξένες¨ γλώσσες.

Ειρηνική ζωή.
Ως απόδειξη ότι όντως έχω Πατέρα,
Μητέρα,
Αδερφό
Φίλο
και τα πάντα.

Πόσο θα 'θελα Χριστέ μου
να ¨ποιήσω¨
αυτό το ποίημα,
αυτή την προσευχή.

π. Ανδρέας Κονάνος
Πηγή : facebook