Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΚΑΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ



Ο τρόπος σου
μετρά πολύ.

Μπορείς να πεις
την πιο βαριά κουβέντα
και να φανεί σα χάδι.

Ένα μονάχα βλέμμα σου
μπορεί
να ξεγυμνώσει ανήθικα
τον άλλο.

Κι ένα χαμόγελό σου
να φέρει την ανάσταση
στην πιο θαμμένη σχέση.

Κάπου όμως κουράστηκες.

Κι όλο ξεχνιέσαι
τελευταία.

Κι αφήνεσαι
να βγαίνουν λέξεις απ' το στόμα σου
που φέρνουν
δάκρυα και αίμα.

Και κάνουν
τον αέρα του σπιτιού σου
γεμάτο βέλη,
λόγχες
και καλάζνικωφ.

¨Παράτα με,
κλείστο,
φύγε,
άσε με,
θέλω ησυχία,
φέρε δω το κοντρόλ,
βούλωστο επιτέλους,
σκάστε όλοι εδώ μέσα,
αυτό το φαΐ δεν τρώγεται,
τι ήθελα κι έμπλεξα μαζί σας¨.

Αυτό που πράγματι σε πνίγει
όμως
είναι μια κούραση
άλλου είδους.

Μα δεν το λες.
Δεν έμαθες.
Δεν σ' έμαθαν.
Ντρέπεσαι άλλωστε.

Άλλα σου φταίνε για τα νεύρα σου.

Φταίει το φιλί
που κάτι μήνες
έχεις να γευτείς.

Η αγκαλιά
που σαν το λούνα παρκ
των παιδικών σου χρόνων
κάποτε ταξιδιάρικα
σε μέθαγε γλυκά.

Τώρα η αγκαλιά σου
έπιασε αράχνες.

Κι όλο κινήσαι
αντίστροφα.

Θέλεις να πεις
¨αγάπα με λιγάκι¨
και λες
¨βαρέθηκα κοντά σου τόσα χρόνια¨.

Σου αξίζει μια ανανέωση,
μα αντί γι' αυτό
εσύ
κατεδαφίζεις.

Πεθύμησες τη νιότη σου
κι αντί γι' αυτό
ασπρίζουν τα μαλλιά σου.

Είναι κρίμα
να ΄σαι τόσο ευαίσθητος
και ν' αντιδράς
σα παγωμένη πέτρα.

Έχεις καρδιά ευαίσθητη
και παριστάνεις
τον αδιάφορο.

Κι αντί ν' αφήσεις το παιδάκι
που εντός σου κρυφοκλαίει
να ακουστεί,
εσύ το πνίγεις
με τσιγάρο, αλκοόλ κι ουσίες.

Χρειάζεσαι αποτοξίνωση.
Για να ανθίσει ο έρωτας ξανά.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΜΕ ΛΕΝΕ ΙΟΡΔΑΝΗ

Είδα μια όμορφη ταινία
και κατάλαβα
ότι οι δακρυικοί μου πόροι
ακόμα λειτουργούν.

Κι ένιωσα
των ματιών μου το νερό
σαν τη δροσιά
του Ιορδάνη.

Λες να 'ναι ασέβεια
αυτό που λέω;

Πιστεύω πάντως
πως το ίδιο άγιο Πνεύμα
που τότε άγγιξε τα ύδατα,
αυτό το Ίδιο
αγγίζει κάθε τι όμορφο που γίνεται
σ' αυτό τον κόσμο.

Μια τέλεια μελωδία
ή ζωγραφιά,
ένα ζεστό φαΐ που γίνεται μ' αγάπη
ένα φιλί που δίνεις στο παιδί σου
πριν ξαπλώσει.

Είναι πολύ φτωχό για το Θεό
να Τον φαντάζομαι
δραστήριο και ενεργό
μόνο την ώρα της Λατρείας
μία ή δυο ώρες τη βδομάδα δηλαδή.

Κι όλη την άλλη μέρα;
Αμέτοχος; Απόμακρος;
Κοιμάται;
Τι κάνει;

Όταν για ώρες κάθομαι στο facebook
ο Ιησούς απουσιάζει;

Όταν διαβάζω,
σκέφτομαι,
ή πλένω το κορμί μου,
το άγιο Πνεύμα μ' αποστρέφεται
άραγε;

Είναι κι αυτό μήπως
¨πνευματικό¨
σαν κάτι ανέραστες ψυχές
που γνώρισα
στο διάβα τής ζωής μου
που είχανε κλείσει το Θεό
σε τέσσερις τοίχους,
και σε κανόνες απαράβατους
και σε κουτάκια αεροστεγώς κλεισμένα
με φορμόλη;..

Πόσο χαίρομαι
που η Βάπιστή σου Κύριε
έγινε σε ποτάμι!

Άπλα, άνοιγμα,
ορίζοντας και φως,
γη και αέρας.
Άνθρωποι δίπλα περπατούν,
χορτάρια συγκρατούν τις όχθες.
Ουρανός,
άγγελοι,
ροή νερού ακατάπαυστη.

Για να θυμίζουν όλα αυτά
Εσένα,
και τον Πατέρα
και το Πνεύμα.

Πως δεν μπορείς ν' αντέξεις
την κλεισούρα
του καθωσπρεπισμού.

Ότι προτιμάς
το χύμα της ζωής μου
απ' το ψέμμα του ηθικισμού.

Ότι σ' αρέσει η κίνηση και η ροή
κι όχι μια στασιμότητα ενοχική,
που καθηλώνει
βασανιστικά και άρρωστα
το σώμα μου
και την ψυχή.

Χριστέ μου,
κάνε με σαν ποτάμι.
Κάνε με Ιορδάνη.

Κάνε με ζωντανό,
ευέλικτο
και ανοιχτό.
Κάνε με νερό.

Κουράστηκα πια
να τα ξέρω όλα.
Βαρέθηκα
τις σιγουριές μου.

Κύριε, Θεέ των Πατέρων,
δος μου
των υδάτων τη χάρη
για να νιώσω
του Απρόβλεπτου Ιησού μου
το χάδι.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Έπειδή στο προφίλ αυτό μπαίνουν κάθε μέρα χιλιάδες φίλοι και γνωστοί, εκ των οποίων οι περισσότεροι ακούνε την εκπομπή μας στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας, για να αποφύγω προσωπικές συζητήσεις και απαντήσεις στον καθένα χωριστμά, θεωρώ χρέος μου να τους ενημερώσω για τα εξής:

Πριν λίγο με πήρε τηλέφωνο η κοπέλλα που σηκώνει τα τηλέφωνα του ραδιοφώνου τής Πειραϊκής Εκκλησίας (με τιμά που δεν το ανέθεσαν σε κάποια καθαρίστρια, μετά από τα 7 χρόνια συνεργασίας!) και μου ανακοίνωσε την απόφαση του διευθυντή του σταθμού, του κ. Λυκούργου Μαρκούδη, στο εξής να σταματήσει η εκπομπή ¨Αθέατα Περάσματα¨. Η τηλεφωνήτρια, μου τόνισε ότι η απόφαση αυτή έχει και την έγκριση του Σεβασμιωτάτου.
Η μοναδική λιτή εξήγηση που μου δόθηκε για την διακοπή: ¨Λόγω ανανέωσης του προγράμματος. Ευχαριστούμε για τη μέχρι τώρα συνεργασία. Χαίρετε.¨
Και η απάντησή μου, αυτολεξί: ¨Εντάξει. Χαίρετε¨. Ούτε λέξη παραπάνω. Τι φταίει άλλωστε η κοπέλλα; Εντολή εκτελούσε.

Την απόφαση αυτή είχε πάρει ο κ. Μαρκούδης και παλαιότερα (2008), ένα μόλις χρόνο αφού είχε αρχίσει η εκπομπή μας (2007), και μου έδωσε πάλι την ίδια εξήγηση : ¨Φέτος, δεν θα παίζεται η εκπομπή σας, πάτερ, λόγω ανανέωσης του προγράμματος¨.
Ρώτησα τότε, ¨Έχω αρχίσει μόλις ένα χρόνο την εκπομπή, και φεύγω κι όλας;.. Μα τι συνέβη; έκανα κάτι λάθος;..¨
Μετά από συζήτηση μαζί μου, απεκάλυψε τον πραγματικό πρόβλημα που είχε: ¨Πάτερ, παίρνουν συνέχεια τηλέφωνο στο σταθμό και σε ζητούν, και σε θαυμάζουν, και μιλούν για σένα, αντί να μιλάνε για το Θεό. Γίνεται προσωποκεντρική η εκπομπή σου, κι αντί να οδηγεί στο Χριστό οδηγεί σε σένα¨.
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι άνθρωποι με αγαπούν πολύ! Άρα, πρέπει να το σταματήσουμε αυτό.
Το 2008, τελικά, δεν ίσχυσε η απόφαση του κ. Μαρκούδη, διότι δεν του επετράπη να τη θέσει σε εφαρμογή.
Τώρα, όμως, θα ισχύσει.

Δεν θα πω περισσότερα (λεπτομέρειες, παρασκήνια κλπ ιστορίες), αν και έχω αρκετά, με ονόματα και στοιχεία. Είναι αυτό που λέει ο κόσμος, ¨Καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου, διότι αν το ανοίξω, θα πω πολλά¨

Ευχαριστώ το Θεό για όλα.
Οι εκπομπές που υπάρχουν ήδη στο διαδίκτυο, θα είναι προσβάσιμες για όποιον θέλει. Κι αν κάνω κάποια καινούργια ομιλία, θα την αναρτώ στο διαδίκτυο.
Μα κι εκεί να μην υπήρχαν, δεν θα πάθαινε κανείς τίποτε, ούτε θα έχανε κάτι. Μου είπε ένας αγιορείτης πρόπερσι για να με προσγειώσει, σε περίπτωση που δεν συνεχίσω κάποτε τις εκπομπές στο μέλλον, μια παροιμία λίγο σόκιν: Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι κι αν δεν ακούν τις εκπομπές σου!
(Και η μετάφραση για τους πιο σεμνούς: σιγά το πράμα! )
Είχε τόσο δίκιο ο άνθρωπος!!

Αυτό που θλίβει δεν είναι η παύση τής εκπομπής.
Μα ο τρόπος που γίνεται αυτή η παύση.
Και το ήθος που βγάζει μια τέτοια κίνηση, από ανθρώπους που νοιάζονται για την ωφέλεια και στήριξη των απλών πιστών!
Κανένας διάλογος, καμία συζήτηση, καμία συνεργασία ή δημοκρατία.
Απόφαση, διαταγή, εκτέλεση, τέλος.

Χριστέ μου, αυτά ήταν το όνειρό σου όταν έχυνες το Αίμα Σου, άραγε;!..
Δόξα τω Θεώ για όλα.

Δεν θα μπω τώρα σε κουβέντες και σχόλια με τους φίλους, διότι δεν βγάζουν πουθενά. Ούτε θα ανοίξω διάλογο.
Ήθελα απλά να γνωρίζεις τις εξελίξεις, που σ' ένα βαθμό, σε αφορούν.

Και η ζωή συνεχίζεται κανονικά.

Και ο θάνατος τυλίγει τα πάντα σ' αυτό τον κόσμο και μας περιμένει όλους.
Ο μόνος εχθρός.
Το μόνο κύριο πρόβλημα.
Όλα τ' άλλα, είναι τρίχες!..

Ο λόγος του Θεού υπάρχει, ο Χριστός, το Ευαγγέλιο και η Εκκλησία υπάρχουν, κηρύγματα γίνονται παντού, πατέρες υπάρχουν, βιβλία πατερικά κλπ, άπειρα.

Όλα καλά!

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Anastasios68]

Δύσκολο να μη στεναχωρηθείς στο άκουσμα αυτής της είδησης.

[Φωτεινή]

Δύσκολο να μη στεναχωρηθείς στο άκουσμα αυτής της είδησης.

Συμφωνώ κι εγώ...έχει όμως ο Θεός....θα φροντίσει!!

[Νίκος]

Προφανώς είναι λάθος να κόβεται μια εκπομπή που μεταδίδει με απλά λόγια το Ευαγγέλιο στις καρδιές των ανθρώπων, μόνο και μόνο επειδή είναι πολύ δημοφιλής ο παραγωγός της ή απλά για λόγους ανανέωσης.

Πρότεινα στον πατέρα Ανδρέα (στο facebook) να συνεχίσει τις εκπομπές του μέσω του δικτυακού Ρ/Σ "Άγια Μετέωρα" του φίλου μας Νίκου. Μακάρι να το δεχτεί.

[Νίκος]

ΚΑΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ

Ο τρόπος σου
μετρά πολύ.

Μπορείς να πεις
την πιο βαριά κουβέντα
και να φανεί σα χάδι.

Ένα μονάχα βλέμμα σου
μπορεί
να ξεγυμνώσει ανήθικα
τον άλλο.

Κι ένα χαμόγελό σου
να φέρει την ανάσταση
στην πιο θαμμένη σχέση.

Κάπου όμως κουράστηκες.

Κι όλο ξεχνιέσαι
τελευταία.

Κι αφήνεσαι
να βγαίνουν λέξεις απ' το στόμα σου
που φέρνουν
δάκρυα και αίμα.

Και κάνουν
τον αέρα του σπιτιού σου
γεμάτο βέλη,
λόγχες
και καλάζνικωφ.

¨Παράτα με,
κλείστο,
φύγε,
άσε με,
θέλω ησυχία,
φέρε δω το κοντρόλ,
βούλωστο επιτέλους,
σκάστε όλοι εδώ μέσα,
αυτό το φαΐ δεν τρώγεται,
τι ήθελα κι έμπλεξα μαζί σας¨.

Αυτό που πράγματι σε πνίγει
όμως
είναι μια κούραση
άλλου είδους.

Μα δεν το λες.
Δεν έμαθες.
Δεν σ' έμαθαν.
Ντρέπεσαι άλλωστε.

Άλλα σου φταίνε για τα νεύρα σου.

Φταίει το φιλί
που κάτι μήνες
έχεις να γευτείς.

Η αγκαλιά
που σαν το λούνα παρκ
των παιδικών σου χρόνων
κάποτε ταξιδιάρικα
σε μέθαγε γλυκά.

Τώρα η αγκαλιά σου
έπιασε αράχνες.

Κι όλο κινήσαι
αντίστροφα.

Θέλεις να πεις
¨αγάπα με λιγάκι¨
και λες
¨βαρέθηκα κοντά σου τόσα χρόνια¨.

Σου αξίζει μια ανανέωση,
μα αντί γι' αυτό
εσύ
κατεδαφίζεις.

Πεθύμησες τη νιότη σου
κι αντί γι' αυτό
ασπρίζουν τα μαλλιά σου.

Είναι κρίμα
να ΄σαι τόσο ευαίσθητος
και ν' αντιδράς
σα παγωμένη πέτρα.

Έχεις καρδιά ευαίσθητη
και παριστάνεις
τον αδιάφορο.

Κι αντί ν' αφήσεις το παιδάκι
που εντός σου κρυφοκλαίει
να ακουστεί,
εσύ το πνίγεις
με τσιγάρο, αλκοόλ κι ουσίες.

Χρειάζεσαι αποτοξίνωση.
Για να ανθίσει ο έρωτας ξανά.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

Αυτό που πονάει μέσα μας είναι ο πληγωμένος εγωισμός μας. Δεν μάθαμε ν' αγαπάμε για τους άλλους, αλλά για να κερδίσουμε σε αντάλλαγμα τη δική τους αγάπη. Αυτή είναι αγάπη ιδιοτελής και δεν έχει καμιά σχέση μ' αυτό που μας δίδαξε ο Χριστός.



"43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν." (Ματθ. ε' 43-48)

Ίσως είναι πραγματικά δύσκολο ν' αγαπάμε τους εχθρούς μας, αλλά υπάρχουν πολλά βήματα πριν απ' αυτό. Πρώτα πρώτα η στάση μας πολλές φορές είναι αυτή που κάνει τους γύρω μας να μας φέρονται αδιάφορα ή άσχημα. Αν αλλάξουμε πρώτα εμείς στάση απέναντί τους θα δούμε αμέσως αλλαγή και στη δική τους συμπεριφορά. Επίσης πολλές φορές έχουμε δημιουργήσει εμείς "εχθρούς" με τη συμπεριφορά μας και εύκολα θα γίνουν φίλοι, αν εμείς αρχίσουμε να τους φερόμαστε καλύτερα ή φροντίσουμε να άρουμε τις παρεξηγήσεις που μας χωρίζουν.

Ο Χριστιανός δεν έχει εχθρούς, επειδή με τη συμπεριφορά του δεν δημιουργεί εχθρούς. Κι αν κάποιοι είναι εχθρικά διατεθειμένοι απέναντί του, επειδή είναι Χριστιανός, τότε η έχθρα αυτή δεν είναι προσωπική και είναι μεγάλο πνευματικό όφελος για το Χριστιανό. Και μόνο για το πνευματικό όφελος που έχουμε απ' αυτούς που μας φέρονται εχθρικά για την πίστη μας, αρκεί για να μας κάνει να τους είμαστε ευγνώμονες.

Επομένως το φάρμακο για τη μοναξιά και τη γκρίνια είναι η έμπρακτη ανιδιοτελής αγάπη. Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τους γύρω μας, να ενδιαφερθούμε για το πως μπορούμε να τους αναπαύσουμε (να τους κάνουμε να αισθανθούν καλύτερα). Να δούμε τι τους ευχαριστεί, να τους μιλήσουμε πιο φιλικά, πιο ζεστά, πιο ανθρώπινα. Τότε θα ζήσουμε ένα θαύμα. Στην αρχή θα παραξενευτούν με την αλλαγή της στάσης μας και ίσως δείξουν προσωρινά δυσπιστία, αλλά σύντομα δε θ' αντέξουν στην επίθεση αγάπης που δέχονται και θα αντιδράσουν 9 στις 10 φορές θετικά και 1 στις 10 αδιάφορα ή αρνητικά, όμως η στάση τους δεν θα έχει σχέση με μας, αλλά με δικά τους προβλήματα.

Ο Χριστιανός είναι άνθρωπος φωτεινός. Εκπέμπει γύρω του το Φως της αγάπης του Χριστού, ειρήνη και σταθερότητα. Ακόμη κι αν κάποιος δεν τον γνωρίζει, αισθάνεται ότι μπορεί να στηριχτεί πάνω του χωρίς να φοβάται ότι θα τον προδώσει ή θα τον απογοητεύσει. Μπροστά στο Φως του Χριστού, τα χιόνια λιώνουν, οι σκιές απομακρύνονται, οι καρδιές και οι αγκαλιές ανοίγουν.

Μη νομίζετε, ότι όλ' αυτά είναι θεωρίες. Σας βεβαιώνω, ότι είναι δοκιμασμένα και επιτυχημένα τις περισσότερες φορές. Οι λίγες περιπτώσεις που η δική μας αλλαγή στάσης δεν έχει ανάλογη αντίδραση από τους γύρω μας, χρειάζονται περισσότερο ψάξιμο. Μπορεί να υπάρχουν βαθύτερες αιτίες ή πληγές, από δικές μας παλιότερες ενέργειες ή από βιώματα των άλλων, που δεν έχουν σχέση με μάς, ή απλά κάποιοι μπορεί να μη θέλουν, βρε αδελφέ, να ανταποδώσουν την αγάπη μας. Δικαίωμά τους είναι, δεν μπορούμε να τους υποχρεώσουμε. Τότε έρχεται η ώρα ν' αποδείξουμε πόσο ανιδιοτελής είναι η αγάπη μας.

Πράγματι έχουμε ανάγκη από την αγάπη των άλλων. Η καρδιά του ανθρώπου είναι σαν το φυτό που ποτίζεται με αγάπη. Όταν δεν ποτίζεται τακτικά, μαραίνεται και μαραζώνει, όχι όμως κατ' ανάγκην από ανθρώπινη αγάπη. Όσοι έχουν την ευλογία να είναι συνδεδεμένοι με την πηγή της Αγάπης το Χριστό, έχουν μικρότερη ανάγκη από ανθρώπινη αγάπη, αλλά και πολύ μεγαλύτερα αποθέματα να σκορπίσουν γύρω τους αγάπη. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε ακόμη ανάγκη να νοιώθουμε τη ζεστασιά της ανθρώπινης αγάπης, γι αυτό ας φροντίσουμε να τη δίνουμε απλόχερα σε όλους, ώστε να έχουμε την ελπίδα κάποιοι απ΄αυτούς να την ανταποδώσουν.

Τώρα, όσον αφορά τον έρωτα και τις σωματικές εκδηλώσεις της αγάπης, είναι ένα ακανθώδες θέμα που δεν ξέρω, αν μπορούμε να το αναπτύξουμε χωρίς κίνδυνο παρεξήγησης μέσα σ' αυτές τις λίγες γραμμές. Το έχουμε συζητήσει αναλυτικά στα πλαίσια άλλων θεμάτων και θεωρώ ότι έχει καλυφθεί σε μεγάλο βαθμό. Βεβαίως δεν εννοώ τις αγνές εκδηλώσεις αγάπης μεταξύ γονιών και παιδιών ή αδελφών ή Χριστιανών ή οποιονδήποτε ανθρώπων που τους συνδέει αγνή αγάπη. Ο άνθρωπος έχει διπλή φύση, ψυχή και σώμα, και είναι λογικό να συμμετέχει και το σώμα στις αμοιβαίες εκδηλώσεις αγάπης, με μέτρο όμως και διακριτικότητα, γιατί δεν σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο ούτε έχουν τις ίδιες συνήθειες και παραδόσεις.

Αιτία της κακής μας σχέσης με τους άλλους είναι συχνά η ακηδία, δηλαδή η πνευματική τεμπελιά και αδράνεια. Η ακηδία μας απομακρύνει από την πηγή της Αγάπης, το Χριστό, και μας κάνει να νιώθουμε άδειοι, χωρίς σκοπό και ανίκανοι όχι μόνο ν' αγαπήσουμε, αλλά και να κουνήσουμε ακόμη και το δάχτυλό μας. Οι αιτίες της ακηδίας μπορεί να είναι πολλές και τις έχουμε συζητήσει σε άλλο σχετικό θέμα, αλλά η έξοδος απ' αυτή είναι δύσκολη και είναι αναγκαία η βοήθεια του Πνευματικού μας. Όταν σταθούμε ξανά στα πόδια μας πνευματικά, θα μπορέσουμε και πάλι να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τους γύρω μας, όπως περιγράψαμε πιο πάνω.

[Toula]

ΑΚΟΥ Ν' ΑΚΟΥΣΕΙΣ!

Δεν νιώθω ότι μου συμπαραστέκεσαι.
Διότι δεν έχω πάθει κάτι κακό, δεν είμαι άρρωστος, ούτε εμπερίστατος. Απλά ένιωσα ένα ξάφνιασμα με τις εξελίξεις.

Νιώθω όμως την αγάπη σου πιο έντονα από χτες, και θέλω να ευχαριστήσω:
- τους πολλούς πατέρες, μοναχούς και μοναχές, από Ελλάδα και εξωτερικό, που έγραψαν δημόσια, αλλά και τους δεκάδες άλλους που μου έστειλαν ιδιαιτέρως μήνυμα αγάπης.
- τους σεβαστούς Μητροπολίτες ανά την Ελλάδα, και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς (Μητροπόλεων, αλλά και άλλους), που μου προσφέρουν το ραδιοφωνικό τους χώρο για τυχόν άλλες εκπομπές.
- τους πολλούς υπευθύνους εκκλησιαστικών μπλοκ και ειδήσεων, που ζήτησαν να συνεργαστούμε.

Κυρίως όμως θαύμασα αυτό:
Θα είδες ότι δεν έλαβα καθόλου μέρος στα χθεσινά σχόλια.
Δεν έγραψα ούτε λέξη.
Κι όμως, δεν παρατηρήθηκε κανένα ¨επεισόδιο¨, ούτε ¨άνοιξαν μύτες¨.

Το ήθος που απέπνεαν τα σχόλια τής συντριπτικής πλειοψηφίας των 100άδων συμμετεχόντων, παρόλη την ποικιλία των χαρακτήρων,
συνέπιπτε στα εξής: ήταν γνήσιο, ώριμο, ανθρώπινο, αυθεντικό, αυθόρμητο, εκκλησιαστικό.
Άλλος θεολογικά, άλλος με χιούμορ ή ελαφρά ειρωνία, άλλος με αυτοσαρκασμό ή πίκρα, σίγμε αγάπη.
Χωρίς φανατισμούς, ακρότητες, βρισιές και κακίες.

Ο θυμός και η ένταση είναι φυσική αντίδραση, (αν μιλάμε για φυσιολογικούς ζωντανούς ανθρώπους, κι όχι για διασωληνωμένους..)
Άλλο όμως θυμώνω δικαίως κι οργίζομαι, κι άλλο αμαρτάνω.

Είχα μια αγωνία μη ξεφύγει κάποιος κι αρχίσει να λέει κακίες.
Είδα όμως με πολλή χαρά ότι έχετε επίπεδο.
Κι αυτό αποδεικνύει ότι στην ενορία και κοντά στους πατέρες που βοηθιέστε, συντελείται ουσιαστικό έργο εσωτερικής ζωής και καλλιέργειας εις βάθος, χωρίς ακρότητες και καταστάσεις του στυλ ¨πάμε για ξύλο!¨.

Συγχαίρω εσάς, καθώς και τους πνευματικούς πατέρες που κρύβονται πίσω από εσάς, και σας εμπνέουν ένα τέτοιο ήθος. Και ζητώ την ευχή τους.

Όσοι όμως έχετε ένα τέτοιο ήθος, χωρίς να ανήκετε ενεργά στην εκκλησιαστική ζωή, χωρίς πνευματικούς πατέρες κλπ, νιώθω την ανάγκη να σας πω (παραφράζοντας) περίπου αυτό που είπε ο Κύριος στη Χαναναία και τον εκατόνταρχο:

¨ Φίλε, έχεις μεγάλη κι ωραία καρδιά! Ούτε οι χριστιανοί δεν είμαστε έτσι! Σε θαυμάζω, γιατί είσαι ο πιο ωραίος!! ¨

Ίσως να μην είσαι ¨χριστιανός¨ σαν εμένα, κι ο κόσμος να σε λέει ¨ολίγον αλήτη¨, μα πιστεύω ακράδαντα ότι ο Θεός σε αγκαλιάζει πατρικά και σε ονομάζει παιδί Του αγαπημένο.

Τιμή μου μεταξύ των φίλων μου να είναι και τέτοιοι ¨αλήτες¨.
Έχω πολύ δρόμο για να φτάσω την ομορφιά τους.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Πήγα σ' ένα σπίτι.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο, με τα λαμπάκια να αναβοσβήνουν.
Δυο νέα ζευγάρια με τα παιδάκια τους.
Παρήγγειλαν διάφορα. Κόψαμε και βασιλόπιτα.
Το ¨φλουρί¨ έπεσε σ' ένα απ' τα μωρά που κοιμώταν στην κούνια του.

Γελάσαμε μέχρι δακρύων, συζητήσαμε,
νιώσαμε την εγγύτητα της αγάπης,
μοιραστήκαμε τον πόνο του ο καθένας.
Κουβέντες συνηθισμένες, με απλότητα και ειλικρίνεια,
χωρίς φτιαχτό ύφος ή λόγια βιτρίνας.

Τους κοίταζα κι ένιωθα τη χαρά που μπορεί να κρύβει ένα όμορφο σπιτικό.
Θαύμαζα την αγάπη και το σεβασμό που έβγαζε ο ένας για τον άλλο.
Έβλεπα την τιμή της κάθε γυναίκας προς τον άντρα της,
και την φροντίδα των συζύγων προς τις καλές συζύγους τους.
Αμοιβαία όλα.
Συναγωνισμός αγάπης.

Δεν μιλήσαμε καθόλου για το Θεό.
Όπως δεν μιλήσαμε και για την αναπνοή μας.
Μα αναπνέαμε συνέχεια.

Σχέσεις που ακόμα δεν έχουν φθαρεί.
Εδώ και χρόνια φρέσκες, ζωογόνες κι αληθινές.

Τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά,
διότι προχτές με ρώτησε ένας νέος:
¨πάτερ, έχετε δει όμορφα κι αγαπημένα ζευγάρια σήμερα; υπάρχουν;¨

Ναι. Υπάρχουν.
Είναι τα φυσιολογικά. Όχι τα δήθεν. Μα τα απλά.
Η θεϊκότητά τους έγκεται στην αυθεντικότητά τους.

Τα 'χουμε ξαναπεί αυτά.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΑΝΑΓΚΗ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ!..

Ο πατήρ (χ), με αγαπά πολύ. Με ακούει και κλαίει.
Η κόρη του όμως, με θεωρεί νεωτεριστή. Με ακούει αυτή και βγάζει ευθύς σπυράκια!!
Ο αδερφός της έρχεται κρυφά για εξομολόγηση σε μένα. Μη και το μάθει η ¨μεγάλη¨ κι έχουν πάλι άλλα στο σπίτι.
Η πεθερά της είναι πατριαρχική. Κάθε χρόνο εκδρομή στο Φανάρι.
Μα ο ανιψιός της (της γιαγιάς), αναρχικός.
Αυτός δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό το ¨πανηγύρι¨.
Η δική του μητρόπολη είναι στα Εξάρχεια.
Μια φορά μόνο πήγε Ιεροσόλυμα, έτσι, από περιέργεια.
Έφαγε ένα κεραμίδι στο κεφάλι, μια φλασιά από άλλο κόσμο,
και τώρα είναι μοναχός στον άγιο Σάββα.

Ο φίλος τού αναρχικού εξομολογείται στο άγιο Όρος.
Σε γέροντα, πρώην ντράμερ σε συγκρότημα ροκ.
Αυτόν, τον αγαπούσε ο π. Παΐσιος πολύ. Όλο τα λέγανε.
Στο γέροντα αυτό εξομολογείται κι ο πατήρ (δ).
Ο πατήρ (δ) κατηγορείται όμως ότι είναι της ¨λειτουργικής ανανέωσης¨.
Ο πατήρ (δ) όμως, της ¨λειτουργικής ανανέωσης¨, είναι κολλητός φίλος του πατρός (ψ) που είναι της Ρωμανίδιας θεολογίας.

Ο γιος του πατρός (ψ), (της ρωμανίδιας θεολογίας) πήγε το φετινό καλοκαίρι στην κατασκήνωση μιας χριστιανικής οργάνωσης.
Και πέρασε, λέει, τέλεια.
Η οργάνωση αυτή όμως είναι κάτι σαν ¨κόκκινο πανί¨ για την κοπέλα τού παιδιού. Διότι ο δικός της πνευματικός, είναι του παλαιού ημερολογίου, και ούτε ν’ ακούσει για κατασκηνώσεις και αίθουσες.

Η κυρία Παγώνα μού έφερε προχτές μελιτζάνες κοκκινιστές. Σκέτο μέλι.
Αυτή, θεωρεί τον πατέρα (λ) πλανεμένο. Της το' πε ο άγιος πνευματικός της.
Ο γείτονας όμως του διπλανού μου διαμερίσματος, ήταν χτες στην αγρυπνία του πατρός (λ), του ¨πλανεμένου¨. Και γύρισε ο άνθρωπος μες στην κατάνυξη, κι έψελνε ενώ ξεκλείδωνε την πόρτα.

Η πεθερά του έχει αφήσει ένα διαμέρισμα, κληρονομιά στο σύλλογο ¨φίλοι της σοκολάτας (γ)¨. Μια σοκολάτα που ο θεολόγος (φ) απεκάλυψε ότι έχει σχέση με λόμπυ των σιωνιστών. Στο λόμπυ αυτό όμως, πέρυσι, έκανε αγιασμό ο μητροπολίτης (χ) , από άλλη μητρόπολη.
Ο διάκος τού μητροπολίτη (χ), παράτησε τα κοσμικά και πήγε στο άγιο Όρος ν’ ασκητέψει, για να γλιτώσει την ένταση και αμαρτία του κόσμου.

Μα τώρα πολεμούν το μοναστήρι του, λέγοντας ότι κάνει ανοίγματα στον οικουμενισμό. Ο διάκος τώρα θέλει να φύγει κι από δω, να πάει σε κάποιο άλλο μοναστήρι, ακόμα πιο αυστηρό.
Ορθοδοξία ή θάνατος, το σύνθημά του.
Σ΄ αυτό το αυστηρό όμως, πάω κι εγώ εδώ και χρόνια, που είμαι κοσμικός και χαλαρός.
Και η ανιψιά τού ηγούμενου – της αυστηρής αυτής μονής- παντρεύτηκε προχτές το γιο τού βενζινά μου, που’ ναι φωτομοντέλο. Άγαλμα. Απόλλωνας. Αυτός, των αρχαίων.
Όχι ο βενζινάς.Άυτός είναι χρυσαυγίτης.
Μιλάμε για το γιο.
Μα γι’ αυτόν, το γιο, δεν ξέρω αν είναι ¨δικός μας¨ ή ¨με τους άλλους¨.

Εσύ, με ποιους είσαι;
Με μας ή με τους άλλους;

υγ. εννοείται ότι όλα τα παραπάνω είναι μυθοπλασία.
Εντελώς φανταστικά, υποθετικά, ψεύτικα.
Μα όχι και τόσο άσχετα με την πραγματικότητα και τον πυρήνα τής τρέλας που διαπερνά σαν ¨κύμα παφλάζον¨ και τσουνάμι , όλο το χώρο μας.
Στον παράδεισο, θα υπάρχουν άραγε κι εκεί αυτή η ένταση, η κόντρα και ο πόλεμος, ανάμεσα στις ¨γειτονιές¨ τα ¨μαγαζάκια¨ και τις ¨κλίκες¨;..

Τα χάπια μου.
Πάω να διαβάσω τα ¨Μετά¨
τού Αρκά.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : Facebook