Επίκαιρα πνευματικά μηνύματα από τον π. Ανδρέα Κονάνο

[Toula]

ΦΙΛΕ, ΠΑΡΕ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ!

Η αρρωστημένη κρίση μας
για τους άλλους
είναι μοναδική.

Και χρήζει ειδικής θεραπείας.
Και σπάνιας
θαυματουργίας.

Εμείς,
οι άνθρωποι της εκκλησίας,
τα ξέρουμε όλα.

Θεία και ανθρώπινα.

Μερικές φορές μάλιστα
νιώθουμε σιγουριά για κάποιον,
ότι θα πάει στην κόλαση.
(Εξαιτίας μιας άποψης,
μιας θέσης,
μιας αμαρτίας ή κακίας)

Λογικά,
αν αυτό γίνει τελικά,
θα γίνει
μετά θάνατον.

Η κόλαση
εκεί τοποθετείται
χρονικά.
Όταν τα μάτια κλείσουνε
για πάντα.

Εμείς όμως
- τ’ αστεία ανθρωπάκια-
το βάζουμε σκοπό
να κάνουμε από τώρα
κόλαση
τη ζωή του.

Έτσι, ο ¨υποψήφιός¨ μας
θα ζήσει δυο φορές
το δράμα τής απώλειας.

Μια φορά
στην άλλη τη ζωή.
Και μια σ’ αυτή,
ως πρόγευση.

Χάρη στον ένθερμο
δικό μας
¨ζήλο¨
να προλάβουμε τις εξελίξεις.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

Έλα, πάρε ένα χαπάκι ακόμα!..

Πες τα, παπα Χαράλαμπέ μου!..



π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος- Κατανόηση, αγάπη
Απόσπασμα ομιλίας 28-12-2013 στην Ενορία Πύργoυ


π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΦΟΒΟΣ ¨ΧΡΙΣΤΟΥ¨.

Έβλεπα ειδήσεις
και μου 'ρθε αυθόρμητα στο νου,
σε στυλ ελεύθερου συνειρμού..

¨Ένα τρελοκομείο όλη η γη...
Και φοβάμαι..
Και δεν βλέπω λύση
στον ορίζοντα..¨

Κάποτε, το όνομα "Χριστός¨
μου φάνταζε σα λύση.
Τώρα,
που διαπιστώνω
ποιοι Τον κρατούν στα χέρια τους,
στο στόμα τους,
στην πέννα τους...
Φοβάμαι ακόμα πιο πολύ...

Μιλάω και για μένα.
(Διευκρινίζω).
Φοβάμαι και εμένα.

Δεν είναι σπόντες
όλοι αυτοί οι συνειρμοί
για άλλους.
Δεν βλέπω εκτός μου
την αιτία αυτού τού φόβου.

Απλά, η έξω μου πραγματικότητα
με κάνει να φοβάμαι
πιο πολύ.

Με φοβίζει ο φανατισμός,
και η σκληροκαρδία.

Η ψυχασθένεια
που βαφτίζεται υγεία.

Η κακία και εμπάθεια,
που κρύβεται πίσω
από λέξεις ιερές
που φέρνουν κατά τ' άλλα
δέος, συστολή,
δάκρυ, κατάνυξη.

Και φωνάζω
στον άγνωστο Θεό,
¨βοήθεια!!!¨

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή :facebook

[Toula]

ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ;

Θέλω όταν κάνω προσευχή
να τα ξεχνάω όλα.
Να φεύγω απ’ την αίσθηση
αυτής της τής γης,
ν’ αγγίζω τα αιώνια.

Εκεί
που όλοι κάνουν like
σε όλους κι όλα.

Εκεί
που μόνο ¨ναι¨
και ¨αμήν¨ και ¨αλληλούια¨
ακούγεται ακατάπαυστα.

Στο χώρο αυτό
τον άχωρο.
Στο χρόνο αυτό
τον άχρονο.

Εκεί να βυθίζομαι
εκεί να βαφτίζομαι
εκεί να ανθίζω.

Και να λέω
με νηφάλια κι εκστατική
επίγνωση:
Δόξα τω Πατρί
και τω Υιώ
και τω αγίω Πνεύματι.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΧΑΡΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Τι όμορφη που είναι η ζωή!
Τα δώρα της.
Οι εκπλήξεις της.

Οι απαντήσεις
που μας δίνει ο Θεός
στις προσευχές μας.

Η αγάπη Του
που ξεφυτρώνει αναπάντεχα
σαν χαμομήλι
σ' ανοιξιάτικο λειβάδι...

Ζήσε!
Πρέπει να ζήσεις!
Να χαρείς!

Δεν αξίζει τίποτε
να σου πάρει τη χαρά.

Χαίρε, λοιπόν,
και αγάλλου!

Το αξίζεις.
Σου πάει.
Το μπορείς.

Με τη βοήθειά Του...

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΑΟΡΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Όταν μπαίνεις σπίτι,
κι έχεις και παιδιά,
ν' αγκαλιάζεις τον άνθρωπό σου
και να του δίνεις
ένα ζεστό φιλί.

Κι εσύ, μαμά.
Κι εσύ, μπαμπά.
Όχι μονάχα ο ένας!

Το βλέπουν τα παιδιά,
κι είναι
σα να 'χουν παρακολουθήσει
σεμινάριο οικογενειακής ζωής
και ευτυχίας.

Έτσι θα μάθουν
η αγάπη τι εστί.

Έτσι θα μάθουν
να ερωτεύονται αγνά.

Έτσι θα καταλάβουν
τι σημαίνει
πως ¨ο Θεός αγάπη εστί¨ .

Έτσι θα πλησιάσουν
το Χριστό
εύκολα κι αβίαστα.

Θα Τον ακούν
όχι μόνο από λόγια και κηρύγματα,
μα θα εκπέμπεται
απ’ της μαμάς και του μπαμπά
τα καρδιακά τα κύματα.

Τικ - Ιησούς .
Τακ – Χριστός.

Τικ - τακ.
Ιησούς - Χριστός.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΠΑΡΘΕΝΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ

Κάποιοι έχουν το χάρισμα
να ισιώνουνε
ακόμα και λογισμούς στραβούς.

Και κάποιοι άλλοι
ακόμα και τα ίσια
τα βλέπουνε στραβά.

Θυμάμαι
κι εκείνο το φοιτητή
που πήγε στον π. Παΐσιο,
με λογισμό καθαρό,
απλό κι αθώο.

Πέφτει πάνω στο Γέροντα, ενώ τον αγνοούσε.
-Θα ήθελα τον π. Παΐσιο.
-Τι τον θέλεις, ρε παιδί;
-Είναι πολύ καλός γέροντας, θέλω να ωφεληθώ.
-Μπα, δεν είναι καλός, του απαντά ο ίδιος ο π. Παΐσιος, για να διακρίνει πόσο αθώο είναι το παιδί.
-Είναι, πάτερ μου. Πώς δεν είναι!
-Πάντως τώρα δεν είναι εδώ, είναι στις Καρυές.
-Θα τον περιμένω. Το αξίζει.
-Ξέρεις τι κάνει στις Καρυές, ο π. Παΐσιος; Πάει να πάρει τσιγάρα.
-Δεν πειράζει, πάτερ. Θα τον περιμένω, κι ας πάρει και τσιγάρα. Κάποιο λόγο θα έχει.
-Μα θα τα καπνίσει κι όλας!
-Δεν πειράζει. Εγώ θέλω να πάρω μια συμβουλή και να ωφεληθώ.

Κι ο γέροντας εδάκρυσε
μπροστά στην τόση αγνότητα
του νέου.

Αγνότητα
όχι οπωσδήποτε κορμιού,
μα κυρίως
καρδιάς και λογισμού.

ΥΓ. ώσπου να γίνει κι αυτός ο νεαρός, ¨κανονικός¨ χριστιανός. Να ¨στρώσει¨ σαν το καινούργιο Fiat μου, που πήγα μέχρι Βόλο. Τότε, πριν χρόνια.
Και ξέρεις πώς θα ¨στρώσει¨: κάνοντας παρέα με μένα και με σένα.

π. Ανδρέας Kονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

Για πάντα!!!

Και για τους πάντες!!

Η γλώσσα του μέλλοντος,
η ατμόσφαιρα του Θεού
η προϋπόθεση της σωτηρίας
η απόδειξη της αληθείας
ο καρπός τής μέθεξης του Θεού
ο λόγος που ζω
ο σκοπός που αγωνίζομαι
Αυτός που κοινωνώ
αυτό που όταν μ' αγγίζει
ζω αιώνια,
ήδη από τώρα!....

Η αγάπη του Θεού.



Αγάπη για πάντα
Εκπομπή Αθέατα Περάσματα του π.Ανδρέα Κονάνου

[Toula]

ΜΕ ΦΡΕΝΑΡΕ ΠΑΛΙ Η ΑΝΗΦΟΡΑ ΣΟΥ

Σκέφτομαι κι αυτούς που δουλεύουν
τόσες ώρες κάθε μέρα,
για λίγα ευρώ.
Σχεδόν για ψίχουλα.

Μαρούσι - Μοσχάτο,
κάθε πρωί,
με τον ηλεκτρικό,
για 450 το μήνα..

Τι να φας,
τι να κρατήσεις,
τι να αγοράσεις,
τι να πληρώσεις,
τι να κεράσεις,
τι να σου μείνει...

Και ντρέπεσαι τόσο.
Και θες ν' αγαπήσεις
και να κάνεις πράγματα.
Αλλά με τι;

Ούτε τις μπογιές
για να ζωγραφίσεις τα όνειρά σου
δεν μπορείς να αγοράσεις!
Δανεικές κι αυτές.

Και στη δουλειά,
μια πίκρα πλανάται.

Μακριά απ' τα παιδιά σου
τόσες ώρες.
Με το τρελό άγχος
να προλάβεις χίλια πράγματα.

Με σύζυγο ή χωρίς.
Χωρισμένος,
ή έτοιμος να χωρίσεις.

Εσείς οι δυο,
ζείτε μαζί,
μα σα χωρισμένοι.

Ήρθαν τόσα πολλά ανάποδα
στη ζωή σου.
¨Σα να μας μούντζωσαν, ρε πάτερ¨,
μου το περιέγραψε
κάποιος φίλος.

Χωρίς αγάπη,
χωρίς λεφτά,
χωρίς ζεστασιά,
χωρίς κίνητρα,
χωρίς νειάτα.

Ενώ είσαι νέος,
βάσει ταυτότητας.

Ενώ ξεκίνησες με τόσα όνειρα
κι εσύ.

Ενώ, έχτιζες κι εσύ τα κάστρα σου
στην άμμο τής παιδικής σου παραλίας
κι έκανες σχέδια
να κατακτήσεις τον κόσμο
και να γίνεις τρανός.

Πού πήγαν όλα;
Τι χάλασε;

υγ. έγραψα μεν το ποίημα της χαράς εχτές,
μα άκουσα τόσα πάλι σήμερα,
που κόβω πάλι ταχύτητα
άθελά μου.
Συντονιζόμενος κάπως στο σερνάμενο βηματισμό σου.
Πάντως, εύχομαι.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook

[Toula]

ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΜΟΥ, ΡΕ ΦΙΛΕ!

Ο τηλεφωνητής μου χτες
γέμισε με προφορικά μηνύματα.
Σαν τη μέρα τής γιορτής μου ήταν!

Απ’ όλα,
με συγκίνησαν πιο πολύ, δύο:
Μια γιαγιά που μόνο έκλαιγε
ρουφώντας διαρκώς τη μύτη της
κι έτσι δεν καταλάβαινα
όλες τις λέξεις που έλεγε.

Κι ένας άγνωστός μου
φυλακισμένος
(πρώην ναρκομανής και αλκοολικός),
που λιτά είπε:
Γιατί ρε πάτερ, μού το ‘κανες αυτό;
σε περίμενα στο κελί μου και σήμερα,
μα με έστησες!
Γιατί, ρε πάτερ;

Και κατάλαβα
ότι στον κόσμο αυτό
υπάρχουν τόσο όμορφες ψυχές.
Μα τόσο όμορφες.
Κλεισμένες σε φυλακές,
ιδρύματα,
κι άγνωστα σπίτια.

Που περιμένουν το Θεό
να πάει να τους βρει.
Μέσα από μια προσευχή,
από μια φωνή ή μια επίσκεψη,
από ένα πακέτο τσιγάρα
ή από ένα φιλί.

Ό, τι έχει ανάγκη ο καθένας.

ΥΓ. Θυμάμαι που, μια νεανική παρέα, πήγαμε πριν χρόνια επίσκεψη σε μια φυλακή. Δεν ήμουν ιερέας τότε.
Υπεύθυνος ήταν ένας ιερέας. Με ξάφνιασε όταν είπε να πάρουμε κούτες τσιγάρα για τους φυλακισμένους, κι όχι ¨είδη ευλαβείας¨ και πράγματα που θύμιζαν Θεό. Με ξάφνιασε ευχάριστα.
Κατάλαβε ο άνθρωπος, ότι ο Θεός αγγίζει τον άνθρωπο, πρώτα εκεί που βρίσκεται, και μετά τον ανεβάζει σ’ άλλα ¨κόλπα¨, πιο θεϊκά!
Οι φυλακισμένοι, μας κοίταζαν σαν το Μωυσή που κατέβηκε απ’ το Σινά.
Μόνο που εμείς κρατούσαμε αντί για πλάκες Νόμου,
τσιγάρα Παπαστράτος.

π. Ανδρέας Κονάνος
πηγή : facebook