Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Πνευματικά θέματα της Ορθόδοξης πίστης μας - Spiritual subjects of our Orthodox faith.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό stratis » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:02 pm

Τί είναι ο Θεός; Ξέρω ότι το ερώτημα φαντάζει λίγο τολμηρό αλλά το θέτω σε μια ομάδα αδερφών που στην πλειοψηφία τους μελετούν το λόγο του Θεού. Όπως ο Νέστορας είχε ρωτήσει τι είναι η πίστη, έτσι θέλω να ρωτήσω τι είναι για τον καθένα μας ο Θεός. Πώς τον αντιλαμβανόμαστε αλλά κυρίως πως τον αισθανόμαστε στην καρδιά μας.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:04 pm

Η πρώτη απάντηση, που έρχεται στο μυαλό μου είναι το "Σύμβολο της Πίστεως", το οποίο περιγράφη την τριαδική θεότητα, όπως το διατύπωσαν με βάση την εμπειρία και τη σοφία τους οι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων, μετά από φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Η δεύτερη απάντηση είναι η ευχή που διαβάζει ο ιερέας στη Θεία Λειτουργία λίγο πριν τη Θεία Ευχαριστία:

"Ἄξιον καὶ δίκαιον σὲ ὑμνεῖν, σὲ εὐλογεῖν, σὲ αἰνεῖν, σοὶ εὐχαριστεῖν, σὲ προσκυνεῖν ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας σου. Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἀνέκφραστος, ἀπερινόητος, ἀόρατος, ἀκατάληπτος, ἀεὶ ὢν ὡσαύτως ὤν· σὺ καὶ ὁ μονογενής σου Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον. Σὺ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες καὶ παραπεσόντας ἀνέστησας πάλιν καὶ οὐκ ἀπέστης πάντα ποιῶν ἕως ἡμᾶς εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνήγαγες καὶ τὴν βασιλείαν σου ἐχαρίσω τὴν μέλλουσαν. Ὑπὲρ τούτων ἁπάντων εὐχαριστοῦμεν σοι καὶ τῷ μονογενεῖ σου Υἱῷ καὶ τῷ Πνεύματί σου τῷ Ἁγίῳ· ὑπὲρ πάντων ὧν ἴσμεν καὶ ὧν οὐκ ἴσμεν, τῶν φανερῶν καὶ ἀφανῶν εὐεργεσιῶν, τῶν εἰς ἡμᾶς γεγενημένων."
και σε μετάφραση:

"Ἄξιο καὶ δίκαιο εἶναι νὰ σὲ ὑμνοῦμε, νὰ σὲ εὐλογοῦμε, νὰ σὲ δοξολογοῦμε, νὰ σὲ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ σὲ προσκυνοῦμε σὲ κάθε τόπο ποὺ κυβερνᾶ ἡ πρόνοιά σου. Γιατὶ ἐσύ ᾿σαι Θεός, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἐκφράσουμε μὲ τὸ λόγο, οὔτε νὰ σὲ βάλωμε στὸ νοῦ μας, οὔτε νὰ σὲ δοῦμε μὲ τὰ μάτια, οὔτε νὰ σὲ καταλάβωμε· δὲν ἀλλάζεις ποτὲ καὶ εἶσαι πάντα καὶ παντοῦ ὁ ἴδιος, ἐσὺ καὶ ὁ μονογενής σου Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σου. Σὺ ἀπὸ τὸ μηδὲν μᾶς ἔδωσες ὕπαρξη κι ὅταν ξεπέσαμε πάλι μᾶς σήκωσες καὶ δὲν ἔπαψες νὰ κάνης τὰ πάντα, ὥσπου μᾶς ἀνέβασες στὸν οὐρανὸ καὶ μᾶς χάρισες τὴ μέλλουσα βασιλεία σου. Γιὰ ὅλ᾿ αὐτά, σένα εὐχαριστοῦμε, τὸν Πατέρα καὶ τὸν μονογενή σου Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· γιὰ ὅλ᾿ αὐτά, ὅσα ξέρομε κι ὅσα δὲν ξέρομε, γιὰ ὅσες βλέπομε κι ὅσες δὲν βλέπομε εὐεργεσίες, ποὺ ἔκαμες σὲ μᾶς".

Η ερώτηση που έβαλες Στρατή είναι αδύνατο ν' απαντηθεί από κανένα απ' τους ζώντες, εκτός από ελάχιστους αγίους (που είμαι σίγουρος οτί υπάρχουν, αλλά κρύβονται). Τον Θεό στο μεγαλείο Του, τη δύναμή Του και τη δόξα Του, την απέραντη αγάπη Του και τη δικαιοσύνη Του, την ειρήνη και το Φως το ανέκφραστο, θα τον γνωρίσουμε μετά το θάνατό μας, είτε αξιωθούμε απ' την άπειρη ευσπλαχνία Του να βρεθούμε για πάντα κοντά Του, είτε χαθούμε στο βαθύ σκοτάδι και στο πόνο του αιώνιου αποχωρισμού απ' Αυτόν (ό μη γένοιτο).

Αυτό που μένει είναι να τηρούμε τις εντολές Του και να παρακαλούμε ταπεινά, να μας αξιώσει πριν φύγουμε απ΄αυτή τη ζωή να γνωρίσουμε έστω και φευγαλέα λίγο απ' το Φως της Υπαρξής Του.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:07 pm

<<...ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι...>> (Β. Κορ. 6,9)

<<Ο Θεος δεν μπορει να συλληφθει με το νου. Αν μπορουσε να συλληφθει δεν θα ηταν Θεος. (Ευαγριος ο Ποντικος)

Ενας Θεος που απαιτουμε να τον καταλαβαινουμε εξονυχιστικα με τις δυνατοτητες του λογικου μας μυαλου, κατανταει να μην ειναι τιποτε περισσοτερο απο ενα ειδωλο, σχηματοποιημενο κατα τη δικη μας εικονα ενας τετοιος Θεος οπωσδηποτε δεν ειναι ο αληθινος και ζωντανος Θεος της Βιβλου και της Εκκλησιας. Ο ανθρωπος ειναι κατ΄ εικονα Θεου, αλλα το αντιθετο δεν αληθευει.

Oι Ελληνες Πατερες παρομοιαζουν τη συναντηση του ανθρωπου με το Θεο με την εμπειρια καποιου που περπαταει πανω στα βουνα μεσα στην ομιχλη, κανει ενα βημα μπροστα και ξαφνικα βρισκει οτι ειναι στην ακρη ενος γκρεμου, διχως στερεο εδαφος κατω απο τα ποδια του, παρα μονο μια απυθμενη αβυσσο. Η' αλλου χρησιμοποιουν το παραδειγμα ενος ανθρωπου που στεκεται τη νυχτα, σ΄ενα σκοτεινο δωματιο, ανοιγει το παραθυροφυλλο σ' ενα παραθυρο και καθως κοιταζει εξω, μια ξαφνικη λαμψη αστραπης τον κανει να οπισθοχωρησει τρομαγμενος και για μια στιγμη τυφλωμενος. Αυτο ειναι το αποτελεσμα οταν ερχεται κανεις προσωπο με προσωπο με το ζωντανο μυστηριο του Θεου. Μας φερνει ιλιγγο, ολα τα γνωριμα πατηματα εξαφανιζονται και φαινεται να μην υπαρχει για μας τιποτε για να πιαστουμε, τα εσωτερικα μας ματια ειναι τυφλωμενα, οι φυσικες μας δυνατοτητες κλονιζονται.

Ο Θεος που ειναι απειρα πιο περα απο την κατανοηση μας, μας αποκαλυπτει τον εαυτο του σαν προσωπο, μας καλει τον καθενα με το ονομα μας και εμεις του απαντουμε. Αναμεσα σε μας και τον υπερτατο Θεο υπαρχει μια σχεση αγαπης, παρομοια με εκεινη που υπαρχει αναμεσα στον καθενα μας και στους αλλους, που μας ειναι παρα πολυ αγαπητοι. Γνωριζουμε τους αλλους ανθρωπους μεσω της αγαπης μας γι΄ αυτους και μεσω της δικης τους για μας.

Ο Θεος ειναι και μακρυτερα απο εμας, και κοντυτερα σε μας, αο οτιδηποτε αλλο. Και βρισκουμε, παραδοξα, οτι αυτοι οι δυο πολοι δεν αλληλοκαταργουνται. Αντιθετα, οσο πιο πολυ μας ελκυει ο ενας πολος τοσο πιο ζωντανα αποκτουμε αντιληψη του αλλου ταυτοχρονα. Προχωρωντας στην οδο, ο καθενασ βρισκει οτι ο Θεος γινεται ολο και πιο οικειος και ολο πιο μακρινος, πολυ γνωστος και ομως αγνωστος, πολυ γνωστος στο πιο μικρο παιδι, ακατανοητος στον πιο λαμπρο θεολογο. Ο Θεος κατοικει σε φως απροσιτο ενω ο ανθρωπος βρισκεται μεσα στην παρουσια του με τρυφερη εμπιστοσυνη και τον προσφωνει σαν φιλο. Ο Θεος ειναι και τερμα και αφετηρια. Ειναι ο οικοδεσποτης που μας καλωσοριζει στο τερμα του ταξιδιου, αλλα ειναι και ο συντροφος που περπαταει διπλα μας στο καθε βημα στην Οδο.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:08 pm

Στο <<Συμβολο της Πιστεως>> δεν λεμε, <<Πιστευω οτι υπαρχει καποιος Θεος>> λεμε, <<Πιστευω εις ενα Θεον>>. Αναμεσα στην πιστη οτι και στην πιστη εις υπαρχει μια κρισιμη διακριση. Μου ειναι δυνατο να πιστευω οτι καποιος ή κατι υπαρχει κι ομως αυτη η πεποιθηση να μην εχει πρακτικο αποτελεσμα στη ζωη μου.

Αντιθετα, οταν λεω σε ενα πολυαγαπημενο φιλο, <<σε πιστευω>>, κανω κατι πολυ περισσοτερο απο το εκφρασω την πεποιθηση οτι αυτο το προσωπο υπαρχει. <<Σε πιστευω>> σημαινει: στρεφομαι σε σενα, ακουμπω πανω σου, σε εμπιστευομαι απολυτα και ελπιζω σε σενα.
Η πιστη στο Θεο λοιπον, δεν μοιαζει καθολου με το ειδος της λογικης βεβαιοτητας που πετυχαινουμε στην Ευκλειδεια γεωμετρια. Ο Θεος δεν ειναι το συμπερασμα σε μια σειρα συλλογισμων, η λυση σ΄ενα μαθηματικο προβλημα. Το να πιστευεις στο Θεο δεν ειναι το να δεχεσαι τη δυνατοτητα της υπαρξης του επειδη μας εχει <<αποδειχθει>> με καποιο θεωρητικο επιχειρημα, αλλα ειναι το να εμπιστευτουμε τον Ενα που ξερουμε και αγαπαμε. Η πιστη δεν ειναι η υποθεση πως κατι ισως ειναι αληθεια, αλλα η βεβαιοτητα οτι καποιος ειναι εκει.

Επειδη η πιστη δεν ειναι λογικη βεβαιοτητα αλλα προσωπικη σχεση, και επειδη αυτη η προσωπικη σχεση ειναι ακομη πολυ ατελης στον καθενα μας κι εχει αναγκη να εξελισσεται συνεχεια ειναι δυνατο να συνυπαρχει η πιστη και η αμφιβολια. Αυτα τα δυο δεν αποκλειονται αμοιβαια.

<<Κυριε, πίστευω, βοηθει μου τη απιστια>>(Μαρκ.9,24).

Η θεοτητα είναι απλη και αδιαιρετη και δεν εχει μερη. Η ουσια σημαινει τον ολο Θεο όπως είναι στον εαυτο του, οι ενεργειες σημαινουν τον ολο Θεο όπως είναι σε δραση. Ο Θεος μεσα στην ολοτητα του είναι απολυτα παρων σε κάθε μια από τις θεες ενεργειες του. Επομενως η διακριση ουσια-ενεργειες είναι ενας τροπος να καθορισουμε ταυτοχρονα ότι ο ολος Θεος είναι απροσιτος και οτιο ολος Θεος, εξωτερικευοντας την αγαπη του, εχει γινει προσιτος στον ανθρωπο.

Λογω αυτης της διακρισης αναμεσα στη θεια ουσια και στις θειες ενεργειες μπορουμε να βεβαιωσουμε την δυνατοτητα μιας αμεσης ή μυστικης ενωσης αναμεσα στον ανθρωπο και το Θεο –αυτό που οι Ελληνες Πατερες οριζουν ως θεωση του ανθρωπου-αλλα ταυτοχρονα αποκλειουμε οποιαδηποτε πανθειστικη ταυτιση μεταξυ των δυο: γιατι ο ανθρωπος μετεχει στις ενεργειες του Θεου, όχι στην ουσια. Υπαρχει ενωση αλλα όχι συγχωνευση ή συγχυση. Αν και <<ενωμενος>> με το θειο, ο ανθρωπος ακομη παραμενει ανθρωπος, δεν εξαφανιζεται ουτε εκμηδενιζεται, αλλα αναμεσα σε αυτόν και το Θεο συνεχιζει παντα να υπαρχειμια σχεση προσωπου προς προσωπο <<Εγω Συ>>.

Τετοιος λοιπον είναι ο Θεος μας: ακατανοητος στην ουσια του, όμως γνωστος στις ενεργειες του, περα και πανω από όλα οσα μπορουμε να σκεφτουμε ή να εκφρασουμε, κι όμως κοντυτερα σε μας από οσο η ιδια η καρδια μας. Με τον αποφατικο τροπο κατά κοματιαζουμε όλα τα ειδωλα ή τις νοητικες εικονες που σχηματιζουμε γι’ αυτόν, γιατι ξερουμε ότι όλα είναι αναξια της υπερβατικης μεγαλοσυνης του.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:08 pm

<<Πιστευω εις ένα Θεον>>: ετσι βεβαιωνουμε στην αρχη του <<Πιστευω>>. Αλλα αμεσως μετα συνεχιζουμε για να πουμε πολύ περισσοτερα από αυτό. Πιστευω, συνεχιζουμε,σε έναν Θεο που είναι ταυτοχρονα τρεις. Πατερας. Υιος και Αγιο Πνευμα. Υπαρχει μεσα στο Θεο πραγματικη διαφοροποιηση αλλα και αληθινη ενοτητα. Ο Θεος των Χριστιανων δεν είναι μονο μια μοναδα αλλα μια ενωση, όχι μονο ενοτητα αλλα και κοινοτητα. Δεν είναι ένα προσωπο μονο του, που αγαπαει μονο τον εαυτο του, δεν είναι μια μοναδα που αυτοπεριεχεται ή <<Ο Ενας>>. Είναι ενοτητα τριων : τρια ισα προσωπα που το καθενα κατοικει μεσα στα αλλα δυο με την δυναμη μιας αεναης κινησης αμοιβαιας αγαπης.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:10 pm

Από τον "Περί Αγάπης Λόγο" του Άγιου Μάξιμου του Ομολογητού:

"τέσ. ἀνοικ. ε΄. Ὥσπερ ὁ ἥλιος ἀνατέλλων καί τόν κόσμον φωτίζων, δείκνησί τε ἑαυτόν καί τά ὑπ᾿ αὐτοῦ φωτιζόμενα πράγματα· οὕτω καί ὁ τῆς δικαιοσύνης Ἥλιος τῷ καθαρῷ νῷ ἀνατέλλων, καί ἑαυτόν δείκνυσι, καί πάντων τῶν ὑπ᾿ αὐτοῦ γεγονότων καί γενησομένων τούς λόγους.
τέσ. ἀνοικ. στ΄. Οὐκ ἐκ τῆς οὐσίας αὐτοῦ τόν Θεόν γινώσκομεν, ἀλλ᾿ ἐκ τῆς μεγαλουργίας αὐτοῦ καί προνοίας τῶν ὄντων. Διά τούτων γάρ ὡς δι᾿ ἐσόπτρων, τήν ἄπειρον ἀγαθότητα καί σοφίαν καί δύναμιν κατανοοῦμεν.
τέσ. ἀνοικ. ζ΄. Ὁ καθαρός νοῦς, ἤ ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων εὑρίσκεται, ἤ ἐν τῇ τῶν ὁρατῶν φυσικῇ θεωρίᾳ, ἤ ἐν τῇ τῶν ἀοράτων· ἤ ἐν τῷ φωτί τῆς ἁγίας Τριάδος.
τέσ. ἀνοικ. η΄. Ἐν τῇ τῶν ὁρατῶν θεωρίᾳ γενόμενος ὁ νοῦς, ἤ τούς φυσικούς αὐτῶν λόγους ἐρευνᾷ, ἤ τούς δι᾿ αὐτῶν σημαινομένους, ἤ αὐτήν τήν αἰτίαν ζητεῖ.
τέσ. ἀνοικ. θ΄. Ἐν δέ τῇ τῶν ἀοράτων διατρίβων, τούς τε φυσικούς αὐτῶν λόγους ζητεῖ, καί τήν αἰτίαν τῆς γενέσεως αὐτῶν, καί τά τούτοις ἀκόλουθα. Καί τίς ἡ περί αὐτούς πρόνοια καί κρίσις.
ρ΄. Ἐν δέ Θεῷ γενόμενος, τούς περί τῆς οὐσίας (984) αὐτοῦ πρῶτον λόγους, ζητεῖ μέν ὑπό τοῦ πόθου φλεγόμενος, οὐκ ἐκ τῶν κατ᾿ αὐτόν δέ τήν παραμυθίαν εὑρίσκει· ἀμήχανον γάρ τοῦτο, καί ἀνένδεκτον πάσῃ γενητῇ φύσει ἐξ ἴσου· ἐκ δέ τῶν περί αὐτόν παραμυθεῖται· λέγω δή, τῶν περί ἀϊδιότητος, ἀπειρίας τε καί ἀοριστίας· ἀγαθότητός τε καί σοφίας καί δυνάμεως, δημιουργικῆς τε καί προνοητικῆς καί κριτικῆς τῶν ὄντων. Καί τοῦτο πάντη καταληπτόν αὐτοῦ μόνον, ἡ ἀπειρία, καί αὐτό τό μηδέν γινώσκειν, ὑπέρ νοῦν γινώσκειν, ὥς που [edit. ὥσπερ] οἱ θεολόγοι ἄνδρες εἰρήκασι, Γρηγόριός τε καί Διονύσιος.

Και σε μετάφραση:

95. Όπως ο ήλιος, όταν ανατέλλει και φωτίζει τον κόσμο, αναδεικνύει και τον εαυτό του και όλα τα αντικείμενα, που φωτίζονται απ’ αυτόν, έτσι και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, όταν ανατέλλει μέσα στον καθαρό νου, αναδεικνύει και τον εαυτό Του
96. Δεν γνωρίζουμε το Θεό από την ουσία Του, αλλά από το μεγαλείο των ενεργειών Του και τη φροντίδα του για τα πλάσματά του. Επειδή μέσω αυτών σαν μέσ’ από καθρέφτη, κατανοούμε την άπειρη αγαθότητα, τη σοφία και τη δύναμή Του.
97. Ο καθαρός νους απασχολείται είτε με τα απλά καθημερινά ανθρώπινα πράγματα, είτε με την πνευματική θεώρηση των ορατών, είτε των αοράτων, είτε βρίσκεται υπό το φως της Αγίας Τριάδος.
98. Όταν ο (καθαρός) νους μελετά τα ορατά, τότε ή ερευνά τη φυσική τους υπόσταση, ή το νόημά της, ή ακόμη και την προέλευσή τους.
99. Όταν (ο καθαρός νους) μελετά τα αόρατα, τότε και τη φυσική τους υπόσταση αναζητά, και την αιτία για την οποία έγιναν και όσα προκύπτουν απ΄ αυτά, αλλά και ποιος είναι αυτός που μεριμνά και αποφασίζει γι αυτά.
100. Όταν όμως (ο καθαρός νους) συγκεντρωθεί στο Θεό, πρώτα προσπαθεί να κατανοήσει τα περί της ουσίας του, φλεγόμενος από θείο πόθο, αλλά δεν τον βοηθούν σ’ αυτό οι δυνατότητές του, γιατί αυτό είναι αδύνατο κι ασύλληπτο εξ ίσου για κάθε δημιούργημα. Απ’ όσες ιδιότητες της ουσίας του Θεού προσπαθεί να κατανοήσει (ο καθαρός νους) αναφέρω, για παράδειγμα την αϊδιότητα, την απειρία και την αοριστία, την αγαθότητα, την σοφία και τη δύναμη, τη δημιουργική και την προνοητική και εκείνη που κρίνει τα πάντα. Και απ΄ όλα αυτά κατανοητή είναι μόνο η απειρία Του, κι ότι τίποτε δεν γνωρίζουμε γι Αυτόν, κι ότι η γνώση Του υπερβαίνει τις δυνατότητες του ανθρωπίνου νου, όπως μας είπαν και οι θεολόγοι Άγιοι Πατέρες, όπως ο Γρηγόριος και ο Διονύσιος.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:15 pm

Το πρωτο προσωπο της Τριαδος, ο Θεος Πατερας, ειναι η κρηνη της θεοτητας, η πηγη, αιτια ή αρχη της προελευσης για τα αλλα δυο προσωπα. Ειναι ο συνδεσμος της ενοτητας αναμεσα στους τρεις: υπαρχει ενας Θεος επειδη υπαρχει ενας Πατερας. <<η ενωση ειναι ο Πατερας, απο τον οποιο και προς τον οποιο η ταξη των προσωπων διανυει την πορεια της>> (αγ. Γρηγοριος ο Θεολογος>>. Απο τα αλλα δυο προσωπα το καθενα οριζεται με ορους, αναλογα με την σχεση τους προς τον Πατερα: ο Υιος <<γενναται>> απο τον Πατερα, το Πνευμα <<εκπορευεται>> απο τον Πατερα. Στη Λατινικη Δυση, συνηθως πιστευεται οτι το Πνευμα προερχεται <<απο τον Πατερα και απο τον Υιο>> και η λεξη filioque (<<και εκ του Υιου>>) εχει προστεθει στο Λατινικο κειμενο του <<Πιστευω>>. Η Ορθοδοξια θεωρει το filioque οχι μονο μιαν ανευθυνη προσθηκη – γιατι εισχωρησε στο <<Πιστευω>> διχως την συναινεση της Χριστιανικης Ανατολης- αλλα επισης φρονει οτι το δογμα της <<διπλης εκπορευσης>> οπως κοινα λεγεται, ειναι θεολογικα ανακριβες και πνευματικα βλαβερο. Συμφωνα με τους Ελληνες Πατερες του 4ου αι., που η Ορθοδοξη Εκκλησια ακολουθει ως σημερα, ο Πατερας ειναι η μονη πηγη και το πεδιο ενοτητας μεσα στη θεοτητα. Με το να θεωρησουμε τον Υιο πηγη οπως τον Πατερα, ή σε συνδυασμο με αυτον ριψοκινδυνευουμε μια συγχυση στα διακριτικα χαρακτηριστικα των προσωπων (ιδιωματα).

Εικόνα

Το δευτερο προσωπο της Τριαδος ειναι ο Υιος του Θεου, ο <<Λόγος>> του. Μιλωντας με αυτο τον τροπο για το Θεο ως Υιο και Πατερα, πρεπει αμεσως να υπονοησουμε μια κινηση αμοιβαιας αγαπης. Συνεπαγεται οτι προαιωνια ο ιδιος ο Θεος, ως Υιος, σε υιικη υπακοη και αγαπη αποδιδει στο Θεο Πατερα την υπαρξη που ο Πατερας απο πατρικη αυτοδιαθεση αιωνια τον γεννα.
Ειναι μεσα και μεσω του Υιου που ο Πατερας μας αποκαλυπτεται: <<εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη, ουδεις ερχεται προς τον Πατερα ει μη δι΄ οδου>>(Ιωαν. 14,6)
Αυτος ειναι που γεννηθηκε στην γη σαν ανθρωπος απο την Παρθενο Μαρια, στην πολη της Βηθλεεμ. Αλλα ο Λογος του θεου εργαζεται επισης και πριν απο την ενσαρκωση. Αυτος ειναι η αρχη της ταξης και του σκοπου που διαπερνα ολα τα πραγματα ελκοντας τα σε ενοτητα με το Θεο και κανοντας ετσι τος συμπαν εναν <<κοσμο>> ενα αρμονικοκαι ολοκληρωμενο συνολο. Ο Δημιουργος -Λογος εχει προσδωει σε καθε δημιουργημα τον δικο του ενυπαρχοντα λογο ΄η εσωτερικη αρχη που το διαφοροποιει απολυτα, και που ταυτοχρονα το ελκυει και το κατευθυνει προς τον Θεο. Το ανθρωπινο εργο μας ως τεχνιτων ΄η κατασκευαστων ειναι να διακρινουμε αυτον τον λογο που κατοικει στο καθε πραγμα και να τον αφησουμε να εκδηλωθει δεν προσπαθουμε να κυριαρχουμε αλλα να συνεργαζομαστε.

Το τριτο προσωπο ειναι το Αγιο Πνευμα, ο <<ανεμος>> ή η <<αναπνοη>> του Θεου. Ενω αντιλαμβανομαστε την ανισοτητα των τυπικων καταταξεων, θα μπορουσαμε ισως να πουμε οτι το Πνευμα ειναι ο Θεος μεσα μας, ο Υιος ειναι ο Θεος μαζι μας, και ο Πατερας, ο Θεος πανω ΄η περ’ απο μας. Ομως η σχεση ειναι αμοιβαια. Το πνευμα μας παρουσιαζει τον Υιο, αλλα ο Υιος ειναι εκεινος που μας στελνει το Πνευμα.
Υπαρχει μια διακριση αναμεσα στην <<αιωνια εκπορευση>> του Πνευματος και στην <<εγκοσμια αποστολη>> του. Το Ππνευμα στελνεται στον κοσμο, εν χρονω, απο τον Υιο, αλλα, οσον αφορα την προελευση του μεσα στην αιωνια ζωη της Τριαδος, το πνευμα εκπορευεται απο τον Πατερα μονο.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:16 pm

<<Συ εκ του μη οντος εις το ειναι ημας παρηγαγες>> (Λειτουργια του αγ. Ιωαννου του Χρυσοστομου). πως μπορουμε να καταλαβουμε τη σχεση του Θεου με τον κοσμο που εχει δημιουργησει; τι εννοειται με την φραση <<εκ του μηδενος>>; Γιατι ο Θεος δημιουργησε;
Οι λεξεις <<εκ του μη οντος>> δηλωνουν πρωτο και κυριο, οτι ο Θεος δημιουργησε το συμπαν με μια πραξη της ελευθερης θελησης του. τιποτε δεν τον πιεσε να δημιουργησει, το διαλεξε να το κανει. ο κοσμος δεν δημιουργηθηκε ασκοπα ή απο αναγκη δεν ειναι μια αυτοματη απορροια ή ξεχειλισμα απο το Θεο, αλλα η συνεπεια της θεικης εκλογης.

Αν τιποτε δεν αναγκασε τον Θεο να δημιουργησει, γιατι τοτε αποφασισε να το κανει; αν μπορουμε να δωσουμε μια απαντηση σε αυτη την ερωτηση, η απαντηση μας πρεπει να ειναι: το κινητρο του Θεου για δημιουργια ειναι η αγαπη του.

Αντι να πουμε οτι δημιουργησε το συμπαν απο το μηδεν, θα επρεπε να πουμε οτι το δημιουργησε απο τον ιδιο τον εαυτο του που ειναι αγαπη. Δεν θα επρεπε να σκεφτομαστε το Θεο σαν κατασκευαστη ή το Θεο σαν τεχνιτη, αλλα τον Θεο ως εραστη. Η δημιουργια δεν ειναι τοσο μια πραξη της ελευθερης θελησης του, οσο της ελευθερης αγαπης του. το να αγαπας σημαινει να μοιραζεσαι, οπως τοσο καθαρα μα εχει δειξει το Τριαδικο δογμα: Ο Θεος δεν ειναι μονο ενας αλλα ενας μεσα σε τρεις, επειδη ειναι μια κοινωνια προσωπων, που μετεχουν με αγαπη το ενα στο αλλο. ο κυκλος της θεικης αγαπης ομως δεν εχει παραμεινει κλειστος. Η αγαπη του Θεου ειναι, στη κυριολεκτικη σημασια της λεξης, <<εκστατικη>> - μια αγαπη που κανει το Θεο να βγαινει απο τον εαυτο του και να δημιουργει πραγματα διαφορετικα απο τον ιδιο. απο εκουσια εκλογη ο Θεος δημιουργησε τον κοσμο με <<εκστατικη>> αγαπη, ωστε να υφιστανται εκτος απο τον ιδιο αλλες πραξεις για νε μετεχουν στην ζωη και στην αγαπη που ειναι δικα του.

Ο Θεος δεν δημιουργησε απο εξαναγκασμο, αλλα αυτο δε σημαινει οτι υπηρξε κατι τυχαιο ή ασυνεπες σε αυτη την πραξη της δημιουργιας. Ο Θεος ειναι ολα αυτα που κανει, και ετσι η πραξη της δημιουργιας δεν ειναι κατι ξεχωριστο απο τον εαυτο του. Στην καρδια του Θεου και στην αγαπη του ο καθενας απο μας παντα υπηρχε. Προαιωνια ο Θεος ειδε τον καθενα μας σαν μια ιδεα ή σκεψη με το θεικο του νου, και για τον καθενα προαιωνια εχει ενα ιδιαιτερο και χαρακτηριστικο σχεδιο. Παντοτε υπηρχαμε για αυτον, η δημιουργια σημαινει οτι σε καποια ορισμενη χρονικη στιγμη αρχιζουμε να υπαρχουμε και για τους εαυτους μας.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:17 pm

(Ιωαν. Κεφ. 4ο, 19-24)
"19 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. 20 οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. 21 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. 22 ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. 23 ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. 24 πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν."


Και σε μετάφραση:

"19 Tου λέει η γυναίκα: Kύριε, βλέπω πως εσύ είσαι προφήτης. 20 Oι προπάτορές μας λάτρεψαν το Θεό στο βουνό αυτό, ενώ εσείς λέτε πως στα Iεροσόλυμα είναι ο τόπος όπου πρέπει να τον λατρεύουν. 21 Tης λέει ο Iησούς: Γυναίκα, πίστεψέ με, ότι έρχεται ο καιρός, που δε θα λατρεύετε τον Πατέρα ούτε στο βουνό αυτό ούτε στα Iεροσόλυμα. 22 Eσείς λατρεύετε εκείνο που δε γνωρίζετε, ενώ εμείς λατρεύουμε εκείνο που γνωρίζουμε, γιατί η σωτηρία από τους Iουδαίους είναι προκαθορισμένο να έρθει. 23 Έρχεται, όμως, ο καιρός, από τώρα κιόλας, κατά τον οποίο οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνούν τον Πατέρα πνευματικά κι αληθινά. Γιατί ο Πατέρας έτσι θέλει να είναι εκείνοι που τον προσκυνούν. 24 O Θεός είναι πνεύμα, κι εκείνοι που τον προσκυνούν, πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά. "

Εδώ ο Κύριος λέει στη Σαμαρείτιδα ότι ο Θεός είναι πνεύμα. Τι σημαίνει όμως πνεύμα; Κυριολεκτικά σημαίνει άνεμος. Αυτό που πνέει. Όμως εδώ ο Κύριος χρησιμοποεί τη λέξη πνεύμα σαν το αντίθετο της ύλης, δηλαδή κάτι μη υλικό, κάτι που δεν να περιγραφεί με την ανθρώπινη γλώσσα, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τα υλικά.

Παράλληλα της δίνει την έννοια της απανταχού παρουσίας του Θεού, αφού της λέει ότι δεν χρειάζεται να πάει κάποιος σε ειδικό τόπο για να λατρέψει το Θεό, αλλά μπορεί να τον λατρέψει οπουδήποτε.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Ο Θεός Πατέρας, Τι είναι για σένα ο Θεός;

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Δευτ Αύγ 20, 2012 7:18 pm

(Ιωάν. Κεφ. 14, 1 και 7-11)
"1 Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε.....
7 εἰ ἐγνώκειτέ με, καὶ τὸν πατέρα μου ἐγνώκειτε ἄν· καὶ ἀπ' ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτόν. 8 Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. 9 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τοσούτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; 10 οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. 11 πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι. "


Και σε μετάφραση:

"1 Ας μην ταράζεται η καρδιά σας. Πιστεύετε στο Θεό και σ’ εμένα πιστεύετε. ...
7 Οταν θα γνωρίζατε εμένα θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου. Έτσι, από τώρα πια, τον γνωρίζετε και τον έχετε δει. 8 Tου λέει ο Φίλιππος: Kύριε, δείξε μας τον Πατέρα, κι αυτό μας φτάνει! 9 Tου λέει ο Iησούς: Tόσον καιρό είμαι μαζί σας, Φίλιππε, και δε μ’ έχεις γνωρίσει; Όποιος έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα. Πώς, λοιπόν, λες εσύ: Δείξε μας τον Πατέρα; 10 Δεν πιστεύεις πως εγώ είμαι μέσα στον Πατέρα κι ο Πατέρας μέσα σε μένα; Tα λόγια που σας λέω, δεν τα λέω αυθαίρετα, και ο Πατέρας, που μένει μέσα μου, αυτός πραγματοποιεί τα έργα.. 11 Nα με πιστεύετε που σας λέω πως εγώ είμαι μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας μέσα σε μένα. Διαφορετικά, πιστέψτε με χάρη στα έργα αυτά. "


Στην περικοπή αυτή ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, λέει ότι, το να πιστεύει κάποιος στο Θεό είναι το ίδιο με το να πιστεύει σ΄Αυτόν, και ότι, όποιος γνωρίσει τον Κύριο, γνωρίζει και τον Πατέρα.


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες