Αμφιβολίες πίστεως, εκεί που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί...

Πνευματικά θέματα της Ορθόδοξης πίστης μας - Spiritual subjects of our Orthodox faith.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
stratis
Δημοσιεύσεις: 434
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:12 pm

Re: Αμφιβολίες πίστεως, εκεί που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί.

Δημοσίευσηαπό stratis » Δευτ Αύγ 20, 2012 8:22 pm

Επανέρχομαι σε αυτό το θέμα διότι πρόσφατα συζητούσα με κάποιον -κυριολεκτικά με ξεζούμισε αλλά δόξα τω Θεώ πιστεύω ότι με τη βοήθειά Του τα κατάφερα- για όλα αυτά για τα οποία είχα ανοίξει αυτό το θέμα. Γιατί ο Θεός τα αφήνει να γίνονται; Είναι σκληρός, είναι έτσι, είναι αλλιώς.

Τελικά η απάντηση είναι πολύ απλή όπως όλα άλλωστε ασχέτως αν εμείς τα περιπλέκουμε. Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από το Θεό. Ο άνθρωπος χειρίστηκε τις τύχες του κόσμου και του πλανήτη δίχως Θεό απ' όταν εξέπεσε του Παραδείσου. Ο Θεός δεν υπήρξε πουθενά συμμέτοχος. Η απομάκρυνση του ανθρώπου, η απόλυτη ελευθερία του και η ανικανότητά του είναι αυτή που οδήγησε στα πεινασμένα παιδιά της Αφρικής και της Ασίας, στα 500.000.000 εκτρώσεις (ναι είναι αλήθεια! άλλωστε μόνο στην Κύπρο γίνονται περί τις 40.000 το χρόνο) το χρόνο παγκοσμίως, στην εγκληματικότητα, τους πολέμους, τους λίγους πλούσιους και τους πολλούς φτωχούς, στην καταστροφή του περιβάλλοντος κτλ. Ο άνθρωπος τα έκανε αυτά, αυτός τα αποφάσισε, όχι ο Θεός. Αν ο άνθρωπος επέστρεφε αυτή τη στιγμή πάλι στο Θεό, ο Θεός θα έδινε τη λύση σε όλα, όπως κάνει άλλωστε και στον κάθε μετανοημένο που επιστρέφει κοντά Του. Γιατί τα άφησε ο Θεός; Μα ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, διαφορετικά αν δε τη σεβόταν θα είχε πλάσει τον Πινόκιο ή κάποια μαριονέτα και όχι τον άνθρωπο για να την κάνει ότι θέλει. Η ελευθερία μας μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε και αυτή θα μπορούσε πάλι να μας λυτρώσει.



Άβαταρ μέλους
Athanasios
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm

Re: Αμφιβολίες πίστεως, εκεί που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί.

Δημοσίευσηαπό Athanasios » Δευτ Αύγ 20, 2012 8:23 pm

Ο Θεος τιμησε τον ανθρωπο και του εδωσε ολη αυτη την υπεροχη κληρονομια.
Απομακρυνομενος απο το Θεο δεν μπορει να αντιληφθει ουτε την ουσια αυτης της κληρονομιας απο το Θεο ουτε την αξια της φυσης και των συνανθρωπων του.
Αδυνατει να τα σεβαστει γιατι πιστευει οτι απλα τα βρηκε και ειναι δικα του.

Ο ανθρωπος μη μπορωντας να την διαχειριστει δεν παραδεχεται το λαθος του και κατηγορει τον ευεργετη του.
Φανταστειτε να μας εδινε ο πατερας μας ολη του την περιουσια. Και εμεις αντι να την τιμησουμε και να τον ευγνωμονουμε, αφου την καταξοδεψουμε και ερθουμε σε δυσμενη θεση, τοτε να κατηγορουμε τον πατερα μας γιατι δεν μας εσωσε.



Γρηγόρης
Δημοσιεύσεις: 12
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:28 pm

Re: Αμφιβολίες πίστεως, εκεί που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί.

Δημοσίευσηαπό Γρηγόρης » Δευτ Αύγ 20, 2012 8:24 pm

Αυτη ειναι η ιστορια ενος Θεϊκου σημειου στην Ρωσσια που συνεβη στις μερες μας, το οποιο μαλιστα γραφτηκε και στις Σοβιετικες εφημεριδες.

Η πετρωμενη κοπελα.(+)

Αυτη η ιστορια συνεβη σε μια απλη σοβιετικη οικογενεια στην πολη Κουϊμπισεβε κοντα στη Σαμαρα στα τελη της δεκαετιας του 50. Μανα και κορη ετοιμαζονταν να γιορτασουν το νεο ετος. Η κορη με το ονομα Ζογια καλεσε επτα φιλες και φιλους τις για να γιορτασουν με πολυ μουσικη και χορο. Ηταν περιοδος της νηστειας των Χριστουγεννων* και η πιστη μανα ζητησε απ την Ζογια να μην κανει αυτη τη γιορτη αλλα η κορη δεν την ακουσε. Τ'απογευμα η μητερα πηγε στην εκκλησια για να προσευχηθει.

Ηρθαν οι καλεσμενοι αλλα ο μνηστηρας της Ζογιας που τον ελεγαν Νικολα δεν φανηκε. Δεν εκατσαν να τον περιμενουν για πολυ και αρχισαν το χορο. Κοπελες και αγορια χωριστικαν σε ζευγαρια και η Ζογια εμεινε μονη της χωρις <παρτενερ>. Μεσ'την απογνωση της πηρε την εικονα του Αγιου Νικολαου και ειπε <<Θα παρω αυτον τον Νικολα και θα παω να χορεψω μ'αυτονα>>,-μην ακουγοντας τις φιλες τις που την συμβουλευαν να μην πραξει τετοια ασεβεια. <<Αν υπαρχει Θεος, θα με τιμωρησει>>-πεταξε προς απαντηση τους η Ζογια. Αρχισαν παλι ολοι τον χορο, δεν περασε πολυ ωρα και ξαφνικα στο δωματιο σηκωθηκε ενα τρομερο βουητο, βροντες και και ελαμψε ενα εκτυφλωτικο φως.

Η χαρα μετατραπηκε σε εφιαλτη. Ολοι με τρομο ετρεχαν να φυγουν απ το δωματιο. Μονο η Ζογια εμεινε να στεκεται κρατωντας σφιχτα την εικονα του Αγιου στο στηθος της,-πετρωμενη, κρυα σαν μαρμαρο. Οι προσπαθειες των γιατρων να την συνεφερουν δεν απεδωσαν καρπους. Οι βελονες των ενεσεων σπαγανε και λυγιζανε σαν να προσπαθουσαν να διαπερασουν πετρα. Θελησαν να παρουν την κοπελα στο νοσοκομειο για παρακολουθηση, αλλα δεν μπορεσαν να την μετακινησουν. Εμοιαζε σαν τα ποδια της να ητανε καρφωμενα στο πατωμα. Ομως η καρδια της χτυπουσε-η Ζογια ζουσε. Απ'αυτη τη στιγμη πλεον ομως δεν μπορουσε ουτε να φαει ουτε να πιει.

Οταν γυρισε η μητερα της και ειδε τι συνεβη λιποθυμισε και την μετεφεραν στο νοσοκομειο απ'οπου γυρισε μετα απο μερικες μερες.Η πιστη της στο ελεος του Θεου και οι ζεστες προσευχες της για την συγχωρεση της κορης της , την δυναμωναν. Συνηλθε πληρως και με δακρυα προσευχοτανε για συγχωρεση και βοηθεια.

Τις πρωτες μερες το σπιτι ηαταν ζψσμενο με πληθος κοσμου. Ερχονταν απο μακρια πιστοι, ιατροι, πνευματικοι ανθρωποι και απλα περιεργοι. Αλλα συντομα με εντολη των αρχων το σπιτι εκλεισε για τους επισκεπτες. Το φρουρουσαν με οκταωρες βαρδιες δυο αστυνομικοι. Μερικοι απ'τους φρουρους , νεαρη σε ηλικια (28-32 ετων), κατατρομαζαν οταν τα μεσανυχτα ξ Ζογια ουρλιαζε δυνατα. Τις νυχτες η μανα της προσευχοταν διπλα της.

<< Μαμα! Προσευχησου!-φωναζε η Ζογια - Προσευχησου!>>. Για τα συμβαντα ενημερωσαν τον Πατριαρχη και του ζητησαν να προσευχηθει για να συγχωρεθει η ΖΟγια. Ο Πατριαρχης απαντησε << Οποιος που την τιμωρησε, αυτος θ την συγχωρεσει>>

Απ' τους επισκεπτες της Ζογιας αφησαν να περασουν τα εξης ατομα>

1 Ενας διασημος καθηγητς ιατρικης που ηρθε απ τη Μοσχα. Βεβαιωσε οτι η καρδια της Ζογιας συνεχιζε να χτυπαει παρα που εξψτερικα φαινοταν να ειχε πετρωσει.

2 Μετα απο παρακληση της μανας προσηλθαν ιερεις ωστε να παρουν απ'τα πετρωμενα χερια της Ζογιας την εικονα του Αγιου Νικολαου. Ομως ουτε κι αυτοι μπορεσαν να κανουν κατι.

3Την ημερα των Χριστουγεννων προσηλθε ο Ιερομοναχος Σεραφειμ. Εκανε αγιασμο στο δωματιο. Μετα απ'αυτο μπορεσε να παρει την εικονα του Αγιου απ'τα πετρωμενα χερια της κοπελας και αποδιδωντας τις πρεπουσες τιμες στον Αγιο, την εβαλε στην θεση της. Ειπε<<Τωρα πλεον πρεπει να περιμενουμε σημεια την Μεγαλη Μερα (δλδ. το Πασχα)! Αν δεν συμβουν, πλησιαζει το τελος του κοσμου>>.

4. ΕΠισκεφθηκε την Ζογια κι ο μητροπολιτης του Κρουτιτσκι και Κολομενσκιι Νικολαος, ο οποιος επισης διαβασε ευχες και ειπε επισης να περιμενουμε σημεια το Πασχα.

5. Πριν την εορτη του ευαγγελισμου της Θεοτοκου(εκεινο το χρονο ηταν το Σαββατο της τριτης εβδομαδας της μεγαλης νηστειας) προσηλθε ενας ευγενικος γεροντας και ζητησε να τον αφησουν να δει την Ζογια. αλλα οι αστυνομικοι που φρουρουσαν το σπιτι του το αρνηθηκαν.

Ηρθε και την επομενη μερα αλλα παλι δεν τον αφησαν.

Την τριτη φορα, την ημερα του Ευαγγελισμου οι φυλακες τον αφησαν. Τον ακουσαν μαλιστα οι αστυνομικοι ναλεει με συμπαθεια προς την Ζογια <<Λοιπον, κουραστηκες να στεκεσαι?>>

Περασε λιγη ωρα και οταν οι αστυνομικοι μπηκαν στο σπιτι για να πουν στον γεροντα να φυγει αυτος δεν φαινοταν πουθενα. Ολοι πιστεψαν οτι επροκειτο για τον ιδιο τον αγιο Νικολαο αυτοπροσωπως.

Ετσι λοιπον η Ζογια στεκοταν 4 μηνες (128 μερες , μεχρι το Πασχα, που εκεινο το Χρονο επεφτε 23 Απριλιου (6 Μαϊου με το νεο).

Την νυχτα προς την ανασταση του Κυριου η Ζογια αρχισε να φωναζει ιδιαιτερα δυνατα <<Προσευχεστε!>>

Τρομος κυριευσε τους αστυνομικους και αρχισαν να τις κανουν ερωτησεις <<Γιατι φωναζεις τοσο τρομερα?>> και τους απαντησε <<Φοβερο, η γη καιγεται! Προσευχεστε! Ολος ο κοσμος πεθαινει απ'τις αμαρτιες, προσευχεστε!!>>

Απ'αυτην τη στιγμη ξαφνικα η κοπελα ξαναζωντανεψε. Οι μυες τις μαλακωσαν, ζντανεψαν. Την βαλαν στο κρεββατι αλλα αυτη συνεχιζε να φωναζει και να παρακαλει ολους να προσευχηθουν για τον κοσμο που πεθαινει απ τις αμαρτιες, για την γη που φλεγεται απ τις ανομιες.

-Πως ζουσες?-την ρωτουσαν-Ποιος σε ταιζε.?

-Περιστερια, περιστερια με ταιζαν-ηατν η παντηση εννοώντας το ελεος και την συγχωρεση του Κυριου. Ο Κυριος της συγχωρησε τ'αμαρτηματα της δια της μεσολαβησεως του Αγιου Νικολαου του θαυματουργου και εξαιτιας των μεγαλων δεινων που υπεφερε στεκουμενη σαν πετρα για 128 ημερες.

Αυτα τα συμβαντα τοσο πολυ επηρεασαν τους κατοικους της πολης αυτης, ωστε πολυ ανθρωποι βλεποντας τα θαυματα, ακουγωντας τις κραυγες και τις παρακλησεις για προσευχη υπερ των ανθρωπων που πεθαινουν μεσ'την αμαρτια, πιστεψαν στο Θεο. Ετρεξαν στις εκκλησιες με ταπεινωση. Οι αβαπτιστοι , βαπτιζονταν. Αυτοι που δεν φορουσαν σταυρο αρχισαν να το φορανε. Η ζητηση ηταν τοσο μεγαλη που οι εκκλησιες δεν ειχαν αρκετους σταυρους για να δωσουν στο κοσμο.

Με φοβο και με δακρυα στα ματια προσευχοταν ο κοσμος για να συγχωρθουν οι αμαρτιες τους επαναλαμβανωντας τα λογια της Ζογιας<<Φοβερο. Η γη καιγεται! Πεθαινουμε απ τις αμαρτιες μας. Προσευχεστε! Οι ανθρωποι πεθαινουν μεσ' τα ανομηματα τους!>>

Την τριτη μερα του Πασχα η Ζογια αποδημησε εις Κυριον περνωντας ενα σκληρο αγωνα-128 ημερες ορθοσταστιας μπρος το προσωπο του Κυριου, προς συγχωρεση των αμαρτιων της. Το Αγιο Πνευμα κρατησε ζωντανη την ψυχη της, αναστενωντας την απο τις θανασιμες αμαρτιες , ωστε στην μελλουσα ανασταση ζωντανων κ νεκρων να αναστηθει μαζι με το σωμα για λαβει ζωη αιωνια. Βλεπετε κ τ' ονομα Ζογια ειναι απ'το ελληνικο <Ζωη>.


Επιλογος
Ο Σοβιετικος τυπος δεν μπορεσε να σιωπησει γι'αυτο το γεγονος. Καποιος επιστημων απαντωντας σε επιστολες πολλων αναγνωστων στην εφημεριδα παραδεχοταν οτι οντως τα ιστορια με την Ζωη δεν ειναι παραμυθι, ομως προκειται για μια περιπτωση τετανου, πρωτοφανης για τα επιστημονικα δεδομενα.

Πρωτον βεβαια στον τετανο δεν υπαρχει τετοιου βαθμου σκληροτητα- <πετρωμα> και οι γιατροι παντα μπορουν να κανουν ενεσεις στον αρρωστο. Επιπλεον επι τετανου μπορεις να μετακινησεις τον αρρωστο απ ενα μερος σε αλλο και μπορει να ξαπλωσει. Αλλα η Ζωη στεκοτανε ορθια, τοσο οσο δεν θα αντεχε ουτε υγιης ανθρωπος να κατσει και δεν μπορουσαν να την κουνησουν απ τη θεση της....και φυσικα ο τετανος απο μονος του δεν σπρωχνει τον ανθρωπο προς το Θεο και δεν διδει Θεϊκα σημεια, αλλα στην περιπτωση της Ζωης οχι απλα χιλιαδες ανθρωποι στραφηκαν με πιστη προς τον Θεο, αλλα και την πιστη τους την φαναιρωναν με πραξεις. Καναν τον σταυρο τους και αρχισαν να ζουν χριστιανικα. Φαινεται οτι δεν μπορει ο τετανος να ειναι η αιτια ολων αυτων των γεγονοτων αλλα η ενεργεια του Ιδιου του Θεου, ο Οποιος με τα θαυματα στεριωνει την πιστη, ωστε οι ανθρωποι να γλυτωσουν απ'τις αμαρτιες τους και την τιμωρια που τους περιμενει εξαιτιας αυτων.


*Τα χριστουγεννα εορταζονται στην Ρωσσια στις 7 Ιανουαριου (με το παλιο)
+Μεταφραζω απ τα Ρωσσικα. Ζητω την κατανοηση σας για τις οποιες ατελειες.




Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 6 και 0 επισκέπτες