Αμφιβολίες πίστεως, εκεί που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί...

[stratis]

Φίλοι μου σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το δυνατό θέμα αφενός γιατί εδώ επιχειρούμε να απαντούμε στα δύσκολα ερωτήματα και αφετέρου γιατί ξέρω πως ο παρακάτω συλλογισμός που θα παραθέσω απασχολεί αρκετό κόσμο.

Συζητούσα πριν από λίγες ημέρες με κάποιον ο οποίος ναι μεν πιστεύει και είναι γενικά ένας σωστός άνθρωπος αλλά δεν μετέχει των Μυστηρίων μολονότι τα δέχεται και γενικώς για να το πω πολύ απλά δεν είναι ας το πούμε ένας ενεργός στον πνευματικό αγώνα χριστιανός. Όταν τον ρώτησα, μου είπε ότι έχει τις αμφιβολίες του. Δε μου είπε ακριβώς τι εννοούσε με τον όρο αμφιβολίες, ίσως γιατί και για αυτόν δεν είναι ξεκάθαρο. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνω προσωπικά. Και έχει είπε τις αμφιβολίες αυτές γιατί βλέπει στον κόσμο δυστυχία, πολέμους, πείνα, μια ολόκληρη ήπειρο, την Αφρική σε πλήρη εγκατάλειψη, παιδιά να μην έχουν να φάνε, παιδιά να κακοποιούνται κτλ. Άλλος να γεννιέται και να ζει μια καλή ζωή και άλλος να μην έχει τίποτε απολύτως. Άλλος να είναι καλός άνθρωπος και να τρώει "χασστούκια" κι άλλος παλιάνθρωπος και να είναι μια χαρά. Η ύπαρξη δηλαδή αυτών των σημείων της δυστυχίας δημιουργεί ένα πέπλο αμφιβολίας.

Είναι αυτό που πολλές φορές ακούμε από πολλούς συνανθρώπους μας. Αφού υπάρχει Θεός γιατί επιτρέπει κάποια πράγματα.

Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και είναι ένα λογισμός του διαβόλου τον οποίο βάζει στον ανθρώπινο νου για να δημιουργήσει ένα κλίμα αμφιβολίας θα ήθελα να το συζητήσουμε εδώ μαζί. Να εξηγήσουμε με επιχειρήματα σε αυτούς τους ανθρώπους που προβληματίζονται και εκμεταλλεύεται ο πονηρός τις χαραμάδες και τους δημιουργεί αμφιβολίες. Θα παρακαλούσα επίσης να αποφύγουμε ξερά post copy paste αλλά να αναπτύξουμε τις θέσεις μας πάντοτε βέβαια στηρίζοντάς τες σε αγιογραφικά και πατερικά επιχειρήματα. Νομίζω ότι μας δίνεται μια σπάνια ευκαιρία να δώσουμε απάντηση σε ένα δύσκολο ερώτημα που βασανίζει πολλούς αδερφούς και τους εμποδίζει να αναπτύξουν το δικό τους πνευματικό αγώνα ακριβώς για να μην πετύχουν.

[Athanasios]

Ας υποθεσουμε οτι καποιος μας υποσχεται ενα ταξιδι.
Καποιες διακοπες σε ενα υπεροχο μερος.
Γεματοι χαρα το δεχομαστε και μαζι με αυτο και τις οποιες ταλαιπωριες για να φτασουμε στον τελικο μας προορισμο.
Θα τρεχαμε στις τραπεζες, στις αστυνομιες για διαβατηρια, στα ταξιδιωτικα γραφεια, θα στριμωχνομασταν, θα σπρωχναμε και θα μας σπρωχναν, θα στοιβαζαμε πραγματα στις βαλιτσες μας κλπ, κλπ.
Ε.. Εφοσον μπορουμε να κανουμε τοσες θυσιες τις οποιες και παραβλεπουμε για ενα επιγειο ταξιδι; Ας αναλογιστουμε τι θα επρεπε να κανουμε για την Ουρανια Βασιλεια;
Και θα μου πει καποιος θα φτασουμε στην Ουρανια Βασιλεια;
Θα απαντησω οτι αν καποιος αρχισει τις ετοιμασιες τοτε θα πειστει από μονος του, ειμαι σιγουρος, οτι αν τις κανει θα φτασει.
Αντιθετα ποιος του εγγυαται αυτου που ετοιμαζεται για το επιγειο ταξιδι ακομα και αν βγαλει εισιτηριο, ακομα και αν στριμωχτει στις τραπεζες, ακομα και αν βριστει με τους γυρω του, στο τελος θα παει το ταξιδι που του ταξανε;
Χωρις μαχες δεν κερδιζεται τιποτα και ποσο μαλλον η Ουρανια Βασιλεια. Ας σκεφτουμε δε οτι εχθρος μας σε αυτη την μαχη ειναι ο χειροτερος εχθρος του ανθρωπου. Αλλα και ο μεγαλυτερος συμπαραστατης του στον αγωνα, που θα τον στεφανωσει στο τελος ειναι ο Θεος μας, ο Κυριος Ιησους Χριστος. Που σταυρωθηκε ταπεινωθηκε, εξετευλιστηκε και μας εδειξε τον δρομο.
Ας ξεκινησουμε και εμεις λοιπον τον δρομο για το ταξιδι μας και ας μην μας νοιαζει καθολου η μικρη αυτη διαδρομη, οσο δυσκολη και αν ειναι.
Εξαλλου οσο ποιο δυσκολη ειναι τοσο καλυτερος θα ειναι ο μισθος της Ουρανιας Βασιλειας.

Και έχει είπε τις αμφιβολίες αυτές γιατί βλέπει στον κόσμο δυστυχία, πολέμους, πείνα, μια ολόκληρη ήπειρο, την Αφρική σε πλήρη εγκατάλειψη, παιδιά να μην έχουν να φάνε, παιδιά να κακοποιούνται κτλ.

Λυπαμαι για τα παιδια που πεθαινουν απο την πεινα, για αυτους που κακοποιουνται,
αλλα ποιο πολυ λυπαμαι για τις τοσες ψυχες που χανονται και ειναι αυτοι που δημιουργουν αυτον τον πονο και την δυστυχια στους ανθρωπους.
Για το Θεο αυτοι που υποφερουν ειναι και οι στεφανωμενοι.
Και αμφισβητωντας κατι τετοιο, αμφισβητουμε και την Κριση του Θεου.
Κατα συνεπεια δεν μπορουμε να λεμε οτι πιστευουμε.

[stratis]

Το ουσιαστικό ερώτημα όμως παραμένει Θανάση. Ότι δηλαδή τα σημάδια αυτά, οι αδικίες, δημιουργούν σε πολλούς αμφιβολίες γιατί ο Θεός δε θα έπρεπε λένε αφού υπάρχει να τα επιτρέπει. Εδώ έρχονται και προστίθενται οι αμφιβολίες. Τι απαντούμε;

[Athanasios]

Γιατι Στρατη ο ανθρωπος εχει πλαστει ελευθερος. Εχει το δικαιωμα της επιλογης, οπως το ειχαν και οι πρωτοπλαστοι.
Ας υποθεσουμε οτι ο Θεος εμποδιζε καθε αδικο να αδικησει στη γη, πρωτη περιπτωση.
Ποτε θα γινοταν η Κριση; Τωρα;
Και εφοσον ο αδικος εμποδιζοταν θα ειχε την ιδια τυχη με τον δικιο;
Αυτο θα ηταν δικαιο;
Ας υποθεσουμε τωρα οτι επιβραβευε καθε δικαιο ανθρωπο δευτερη περιπτωση εδω στην γη, εφοσον ο αδικος εμποδιζοταν να κανει την αδικια του.
Δεν θα ειχε δικαιωμα ο αδικος να ζητησει την Βασιλεια των Ουρανων, αφου δεν θα ειχε πραξει αδικιες;
Ολοι στο ιδιο τσουβαλι; Δικαιοι και αδικοι;

Oταν ο Χριστος σταυρωνοταν ειχε καποιο σχεδιο ο Θεος για να σωθει; Ή ο Ιησους το ιδιο και το αυτο;
Αυτο δεν μας διδαξε; Αυτο δεν θαυμασαμε σε αυτον; Οτι ακομα και Θεος θυσιαστηκε για μας;

[stratis]

Θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση σε όλους όσους αμφιβάλλουν.

Και το σωστό είναι να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Σε τι πιστεύουμε; Τι είναι η Εκκλησία μας; Τι μας επαγγέλεται; Μας υπόσχεται κάτι το επίγειο; Όχι. Η πίστη μας είναι ουσιαστικά εσχατολογική και βασίζεται στο μετά θάνατον. Σε αυτό που μας περιμένει μετά. Αυτός λοιπόν που πιστεύει στον Ιησού Χριστό σημαίνει ότι πιστεύει στην Ανάστασή Του και προσδοκά την αιώνιο ζωή που μας υποσχέθηκε. Είναι μέγιστης σημασίας να ξεκαθαρίσουμε αυτό το σημείο. Που πιστεύουμε, τι πιστεύουμε και αν πιστεύουμε, διαφορετικά ας μην πάμε παρακάτω.

Έπειτα μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος πλάστηκε και τοποθετήθηκε στον Παράδεισο όπου ούτε δυστυχία ούτε φθορά ούτε αδικία υπήρχε. Με την παρακοή όμως ο άνθρωπος επέλεξε τη φθορά και τα συνεπακόλουθα. Η αμαρτία διέφθειρε τον άνθρωπο και έτσι επήλθε και η σωματική φθορά και ο σωματικός θάνατος. Ο Θεός άφησε ελεύθερο τον άνθρωπο ευθύς εξαρχής. Ο άνθρωπος όμως προτίμησε να εκπέσει και να συνεργαστεί με τους πεπτωκότες αγγέλους και το σατανά παρά με το Θεό.

Αδικίες, πείνα, πόλεμοι, βαρβαρότητα και φτώχεια υπήρχαν πάντα. Κι ο Χριστός για αυτό ήρθε στον κόσμο. Για να μας δώσει την ελπίδα, για να μας δείξει ένα άλλο δρόμο. Και όσοι βλέπουμε τα μωρά που πεθαίνουν από την πείνα ή τα παιδιά που τα εκμεταλλεύονται ή όσους αδικούνται ας σκεφτούμε ότι πρώτος Αυτός εμπαίχθηκε, διώχθηκε, ραπίστηκε, εμπτύστηκε, αλυσοδέθηκε, έφαγε άπειρο ξύλο, φραγγελώθηκε, σταυρώθηκε και τελικά πέθανε πάνω στο Σταυρό.

Κτ Ματθαίον ΚΣΤ' 55 Εν εκείνη τή ώρα είπεν ο Ιησούς τοίς όχλοις· Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων συλλαβείν με·

59 οι δε αρχιερείς οι πρεσβύτεροι και το συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά τού Ιησού όπως θανατώσωσιν αυτόν

67 Τότε ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού και εκολάφισαν αυτόν, οι δε ερράπισαν 68 λέγοντες· Προφήτευσον ημίν, Χριστέ, τις εστιν ο παίσας σε;

ΚΖ 28 29 και πλέξαντες στέφανον εξ ακανθών επέθηκαν επί την κεφαλήν αυτού και κάλαμον επί την δεξιάν αυτού, και γονυπετήσαντες έμπροσθεν αυτού ενέπαιζον αυτώ λέγοντες· Χαίρε, ο βασιλεύς των Ιουδαίων·

30 και εμπτύσαντες εις αυτόν έλαβον τον κάλαμον και έτυπτον εις την κεφαλήν αυτού. 31 και ότε ενέπαιξαν αυτώ, εξέδυσαν αυτόν την χλαμύδα και ενέδυσαν αυτόν τα ιμάτια αυτού, και απήγαγον αυτόν εις το σταυρώσαι

Κτ Ιωάννην ΙΗ' 22 ταύτα δε αυτού ειπόντος είς των υπηρετών παρεστηκώς έδωκε ράπισμα τώ Ιησού ειπών·

Κτ Μάρκον ΙΕ και παρέδωκε τον Ιησούν φραγελλώσας ίνα σταυρωθή.

Από τη στιγμή που ο ίδιος ο Θεός κακόπαθε έτσι ενώ θα μπορούσε απλούστατα να μην τα υποστεί όλα αυτά, τότε δεν μπορούμε να λέμε ότι επειδή υπάρχουν αδικίες δεν υπάρχει Θεός ή γενικά έχουμε αμφιβολίες. Δεν κυβερνά ο Θεός τον κόσμο, ο άνθρωπος τον κυβερνά και από τη στιγμή που ο άνθρωπος σταύρωσε και φέρθηκε έτσι στον ευεργέτη, Πατέρα και δημιουργό του, στο Θεό τον ίδιο, θα φοβηθεί και θα σεβαστεί το διπλανό του;

Άλλωστε ο Θεός δε μας υποσχέθηκε επίγειες δόξες και ευτυχίες. Ο ίδιος μας λέει:

Κτ Ιωάννην ΙΗ' Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ τού κόσμου τούτου

Η βασιλεία του Ιησού Χριστού δεν είναι αυτού του κόσμου. Ο Χριστός δεν κάνει κουμάντο εδώ. Ήρθε, μας μίλησε, μας φανέρωσε και έφυγε περιμένοντάς μας. Στη γη κάνει κουμάντο ο άνθρωπος και κυρίως ο διάβολος. Αυτός άλλωστε αποκαλείται ως:

Κτ Ιωάννην ΙΒ 30 απεκρίθη ο Ιησούς και είπεν· Ου δι' εμέ αύτη η φωνή γέγονεν, αλλά δι' υμάς. 31 νύν κρίσις εστί τού κόσμου τούτου, νύν ο άρχων τού κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω· 32 καγώ εάν υψωθώ εκ της γής, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν. 33 τούτο δε έλεγεν σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν.

Ο διάβολος είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου και ο Ιησούς με το να υψωθή δηλαδή να σταυρωθεί μας δείχνει το δρόμο για εδώ. Δε μας είπε επίσης ότι:

Κτ Μάρκον Η' Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι

Να σηκώσουμε λέει το σταυρό και να ακολουθήσουμε. Ούτε για εκδρομή ούτε για πικνικ μας είπε. Θα πει κανείς ότι όλοι οι σταυροί δεν είναι ίδιοι. Άλλοι δείχνουν ελαφριοί και άλλοι ασήκωτοι. Άλλος απλά περνά μια πρόσκαιρη δοκιμασία και άλλος μια ζωή ζει στη φτώχεια, το κρύο και την πείνα. Πώς όμως ο άνθρωπος θα κρίνει για το σταυρό του καθενός όταν ο δεν μπορεί να δώσει εδώ και αιώνες απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα; Ο Θεός δίνει τους σταυρούς κατά την κρίση Του και αν κάποιον τον παιδέψει περισσότερο εδώ θα τον ανταμοίψει περισσότερο μετά. Βλέπουμε άλλωστε:

Κτ Λουκάν ΙΣΤ 25 είπε δε Αβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες σύ τα αγαθά σου εν τή ζωή σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά· νύν δε ώδε παρακαλείται,

Ο φτωχός Λάζαρος στην αιώνιο ζωή βρήκε ανάπαυση μεγάλη. Έπειτα διαβάζουμε στην Αποκάλυψη:

Γ' 19 εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω·

Οι αδικίες, οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση ήταν οι συνέπειες της ελεύθερης επιλογής του ανθρώπου να φύγει από τον Παράδεισο και την πρόνοια του Θεού και να πορευτεί μόνος και αποκλειστικά υπεύθυνος στον κόσμο. Ο Θεός βλέπει, προγνωρίζει αλλά δεν είναι αυτός που ευθύνεται για όλα αυτά. Άλλωστε η βαθμιαία αυτή πτώση είναι που θα οδηγήσει στο τέλος του κόσμου:

Κτ Ματθαίον ΚΔ' 6 μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων· οράτε, μη θροείσθε· δεί γάρ πάντα γενέσθαι, αλλ' ούπω εστί το τέλος. 7 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους· 8 πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου. 10 και τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους. 11 και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς, 12 και διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. 13 ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. 14 και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τή οικουμένη εις μαρτύριον πάσιν τοίς έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος.

Βλέπετε ότι οι θλίψεις, οι πόλεμοι και οι καταστροφές είναι απαραίτητα σημάδια πριν το τέλος και ο Ιησούς μας τα είπε τόσο στο Ευαγγέλιο όσο και στην Αποκάλυψη ακριβώς για να τα προγνωρίσουμε κι εμείς ώστε να μη μας δημιουργούνται αμφιβολίες τώρα που σε εμάς συνέβη να τα ζήσουμε. Η οδός άλλωστε δεν είναι ευθεία ούτε στρωμένη με ροδοπέταλα αλλά:

Κτ Ματθαίον Ζ' 13 Εισέλθατε διά της στενής πύλης· ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής· 14 τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν

[stratis]

Γιατι Στρατη ο ανθρωπος εχει πλαστει ελευθερος. Εχει το δικαιωμα της επιλογης, οπως το ειχαν και οι πρωτοπλαστοι.

Οι αμφιβολίες Θανάση αναφέρονται στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει επιλογή. Όπως π.χ. στα παιδιά της Αφρικής που πεθαίνουν από την πείνα, τη δίψα και το AIDS. Βέβαια κι εδώ βλέπουμε ότι οι άνθρωποι προτιμούν να αναλώνονται σε εμφυλίους και σκοτωμούς, απόδειξη της ελευθερίας του ανθρώπου. Εγώ για αυτές τις αμφιβολίες προσπάθησα να δώσω μια απάντηση πιο πάνω όσο καλύτερα μπορούσα σε πρώτη φάση και στηριζόμενος στο λόγο του Θεού.

[Athanasios]

Οι αμφιβολίες Θανάση αναφέρονται στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει επιλογή. Όπως π.χ. στα παιδιά της Αφρικής που πεθαίνουν από την πείνα, τη δίψα και το AIDS.

Eμεις ομως που εχουμε δικαιωμα επιλογης, τους αφηνουμε αβοηθητους, και οχι μονο, αλλα και τα προκαλουμε για να μην αυξηθει ο πληθυσμος του πλανητη, και να περναμε καλυτερα.
Τι να πουμε οτι τα χρηματα των 5 ποιο πλουσιων ανθρωπων θα εφταναν να εξαληφθει η πεινα στον κοσμο;
Αυτοι εχουν δικαιωμα επιλογης, και πραγματικα τους λυπαμαι για το πραγματικο τελος τους.
Οταν η χηρα απο την πενιχρη συνταξη της δεινει ενα ευρω για αυτους που δυστυχουν, δεν ανταλλασεται με τιποτα με τις φαμφαρες των πλουσιων που ακομα και αν κανουν κατι καλο, φωναζουν και τα καναλια να το διαφημισουν, και μετα το περνανε και στα εξοδα τους για να τα γλυτωσουν απο την εφορια.
Αυτοι δεν εχουν καμμια δικαιολογια; μπροστα στο Θεο, και ειναι πολυ μικρη οποια και αν ειναι αυτη, η επιγεια τιμωρια τους.
Αντιθετα για τους βασανισμενους ειναι μεγαλος ο "πλουτος" που εχουν να λαβουν.

[stratis]

Οταν η χηρα απο την πενιχρη συνταξη της δεινει ενα ευρω για αυτους που δυστυχουν

Κτ Μάρκον ΙΒ 41 Καί καθίσας ο Ιησούς κατέναντι τού γαζοφυλακίου εθεώρει πώς ο όχλος βάλλει χαλκόν εις το γαζοφυλάκιον. 42 και πολλοί πλούσιοι έβαλλον πολλά· και ελθούσα μία χήρα πτωχή έβαλε λεπτά δύο, ό εστι κοδράντης. 43 και προσκαλεσάμενος τους μαθητάς αυτού είπεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλε των βαλλόντων εις το γαζοφυλάκιον· 44 πάντες γάρ εκ τού περισσεύοντος αυτοίς έβαλον· αύτη δε εκ της υστερήσεως αυτής πάντα όσα είχεν έβαλεν, όλον τον βίον αυτής.

Νομίζω ότι και ο Χριστός συμφωνεί μαζί σου Θανάση.

Eμεις ομως που εχουμε δικαιωμα επιλογης, τους αφηνουμε αβοηθητους, και οχι μονο, αλλα και τα προκαλουμε για να μην αυξηθει ο πληθυσμος του πλανητη, και να περναμε καλυτερα.

Κι εδώ συμφωνώ. Οι μεν πλούσιοι αφήνουν π.χ. την Αφρική να αργοπεθαίνει για να απαλλαχθούν από τους "άχρηστους" που όλο ζητούν, οι δε Αφρικανοί σε χώρες φτωχές ότι βγάζουν από την ξυλεία, τα διαμάντια και το πετρέλαιο το ξοδεύουν σε όπλα και αιματηρούς εμφυλίους αδιαφορώντας για το μέλλον των παιδιών τους και την εξασφάλιση των στοιχειωδών αναγκών όπως το νερό, η τροφή και τα φάρμακα.

Πώς λοιπόν αμφιβάλλουμε για το Θεό; Ο Θεός μας έδωσε τα μέσα. Εμείς όμως δεν τα χρησιμοποιούμε ορθά. Εμείς αδιαφορούμε. Π.χ. πόσοι και πόσοι δεν πετούν το φαγητό στα σκουπίδια όταν άλλοι δεν έχουν να φάνε; Πόσοι δε σπαταλούν χρήματα σε λούσα όταν άλλοι δεν έχουν τίποτε; Πόσοι σκορπούν το νερό όταν άλλοι πολεμούν για αυτό; Δεν είναι ότι εξαντλήσαμε τα πάντα και είμαστε πλέον στο έλεος του Θεού, είναι ότι ο Θεός μας έδωσε τα πάντα αλλά εμείς έχουμε άλλα σχέδια. Τους έχοντες χρεία λαούς τους βλέπουμε ως ενοχλητικά παράσιτα που πρέπει να εξοντωθούν για να πάψουν να μας ζητούν και όχι ως πλάσματα του Θεού που μας χρειάζονται.

[Athanasios]

Oι αντιρρησεις μου ειναι κατα ποσο ο Αρχων αυτου του κοσμου ειναι ο Εωσφορος.
Ειναι ναι αλλα οσο του επιτραπει και οσο εμεις οι ανθρωποι το επιλεξουμε.
Και ξερω οτι το ξερεις αυτο πολυ καλα.
Ειναι Αρχοντας για αυτους που θελουν να ζουν μακρια απο τον Θεο.
Αυτους τους διαφεντευει και τους καθοδηγει.
Για αυτους που πιστευουν στον Θεο, ο Θεος ειναι κοντα τους και επεμβαινει παντα για το καλυτερο για αυτους.
Εδω λοιπον ο Αρχων του Κακου εχει πραγματικα εξουσια. (ελεγχομενη ομως.).
Και για αυτον που την εχει επιλεξει.
Αυτους που ειναι κοντα στον Θεο, επιτρεπει στον διαβολο να τους δοκιμασει μονο αφου σαν Θεος προγνωριζει οτι θα σπασει το κεφαλι του.
Το τελος του ερχεται με την Δευτερα Παρουσια που θα λαβει και την θεση που του αρμοζει.

[stratis]

Σήμερα το πρωί σκέφτηκα και μια άλλη παράμετρο. Ουσιαστικά ξέρουμε από την πίστη μας ότι εδώ, η επίγεια ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία δοκιμασία, ένα τεστ για το αν θα κερδίσουμε μια θέση στη Βασιλεία των ουρανών. Ένας αγώνας πρόκρισης δηλαδή!

Ο άνθρωπος απέκτησε υλικά αγαθά και δύναμη μεγάλη με το πέρασμα του χρόνου. Ο Θεός του έδωσε την ελευθερία στο πως θα κινηθεί και θα χρησιμοποιήσει κάποια πράγματα τα οποία κέρδισε μέσα από την επιστήμη. Η ανεπηρρέαστη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι που θα κρίνει και την κατάληξή του κατά τη 2α Παρουσία. Άλλωστε ο Χριστός είπε ότι δε θα κρίνει κανέναν αυτός αλλά ότι όλοι με τη ζωή τους και τις πράξεις τους θα κρίνουν τον εαυτό τους. Ο Θεός λοιπόν δεν παρεμβαίνει με τον τρόπο που πολλοί θα ήθελαν γιατί τότε θα παραβίαζε την ελευθερία που μας έδωσε και η ζωή θα θύμιζε Μονόπολη.

Η αδικία και η ανισότητα λοιπόν είναι αποτέλεσμα της επιλογής των ανθρώπων και η συντήρησή τους σε συνάρτηση με τη μεγέθυνσή τους αποτελεί πάλι αποτέλεσμα της ελευθερίας του ανθρώπου.

Oι αντιρρησεις μου ειναι κατα ποσο ο Αρχων αυτου του κοσμου ειναι ο Εωσφορος

Είναι σύμφωνα με τη Βίβλο αλλά και τα όσα βλέπουμε γύρω μας γιατί σωστά είπες ότι για να σε εξουσιάσει ο διάβολος πρέπει να τον αφήσεις αλλά από ότι παρατηρεί κανείς οι περισσότεροι είτε συνειδητά είτε όχι πάνε μαζί του. Ή αν θες να το θέσουμε πιο ορθά, ο διάβολος δρα ανενόχλητος πάνω στη γη και εναπόκειται στον καθένα μας με ποιον θα πάει.