Ο αόρατος πόλεμος, τα δαιμόνια.

[stratis]

Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας οι δαίμονες είναι παρόντες παντού, καθημερινά και κατά χιλιάδες. Απλά ο Θεός δεν επιτρέπει εμείς να τους βλέπουμε. Αυτοί όμως είναι εκεί, δίπλα μας, πάνω μας, πίσω μας, μας παρακινούν σε κάθε αμαρτία, ανάβουν τη σπίθα, την κρατούν ζωντανή και μετά τη φουντώνουν. Ακόμη και τις νύχτες μπορεί να μας κυνηγήσουν στον ύπνο μας. Έχετε αναγνωρίσει ρε παιδιά αυτή τη λυσσαλέα μάχη των δαιμόνων εις βάρος μας; Σήμερα ανεβαίνοντας το δρόμο προς το σπίτι το απόγευμα, αντιλήφθηκα ότι σχεδόν στο παραμικρό ψυχικά επιζήμιο γεγονός από πίσω μπορώ να δω ότι κρύβεται τουλάχιστον ένας από αυτούς.

[Νίκος]

Πως δηλαδή το αντιλήφθηκες;

[stratis]

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Τις προάλλες είχα πάει με το γιο μου στη θάλασσα. Είχε αρκετό κύμα. Αποφάσισα να μπούμε -άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά- κρατώντας τον αγκαλιά και μετά από 5-6 λεπτά να βγούμε ώστε να μη χάσουμε το μπάνιο. Έρχεται λοιπόν λίγο πριν βγούμε ένας τύπος που κουνούσε χέρια ποδιά και μου μιλούσε αλλά με τον αέρα που είχε δεν άκουγα καν. Αλλά ούτε κι έδινα σημασία, προσποιούμενος ότι δε τον έβλεπα καθώς δε μου αρέσουν συζητήσεις με αγνώστους στην παραλία που ανακατεύονται στο τι κάνεις. Σαν είδα ότι ο γιος μου άρχιζε να νιώθει άβολα αποφάσισα να βγούμε. Αυτός που είχε κι ένα πακιστανό μαζί του κινήθηκε προς το μέρος μου. Με ρωτούσε αν είναι δικό μου το παιδί, αν είμαι έλληνας και είχε γενικώς όψη ολίγον τι αρκούδου! Δεν πολυμιλούσα και τον προσπέρασα αλλά αυτός σκύλιασε. "Τι έκανες στο παιδάκι;!", "θα το πνίξεις", "δολοφόνε!" κι όσο αδιαφορούσα τόσο μαινόταν ουρλιάζοντας ότι είμαι δολοφόνος! Και σκεπτόμουν ότι σκύλιαζε ο δαίμονας που τον είχε καταλάβει εκείνη την ώρα γιατί δεν ανταποκρινόμουν στη διάθεσή του για τσακωμό. Αλλά και μετά όσο τον παρατηρούσα από μακριά τόσο ο δαίμονας μου έβαζε σκέψεις να κάνω το ένα ή να πω το άλλο. Ευτυχώς δεν έκανα τίποτα.

Αλλά κι όταν τσακωνόμαστε ή βρίζουμε κάποιον ο δαίμονας δεν είναι που μας παροτρύνει και μας εμπνέει; Ή όταν χτυπάμε πχ κάποιον και δεν έχουμε σταματημό αλλά θέλουμε να του κάνουμε περισσότερο κακό, πάλι ο δαίμονας δεν είναι που μας τσιγκλάει;

Όταν μια κοπέλα ντύνεται και φέρεται προκλητικά ακριβώς για να προκαλέσει, κάποιος δαίμονας δεν έχει βάλει το δάχτυλό του; Κι όταν κάποιος μετά δεν μπορεί να ξεκολλήσει τα μάτια του απ'αυτήν ή κάνει πονηρές σκέψεις, ο δαίμονας δεν κρύβεται από πίσω;

Κάποτε κάποιος μου είπε κάτι πολύ προχωρημένο -έως και τρομακτικό θα έλεγα- που όμως είναι σωστό. Όταν ο άνθρωπος συμμετέχει σε σεξουαλικές πράξεις εκτός γάμου τότε συμμετέχουν ενεργά -ο νοών νοείτω- και δαίμονες ακριβώς για να "εξιτάρουν" περισσότερο τους συμμετέχοντες και να τους αγκιστρώσουν περισσότερο στην αμαρτία.

Κι όλες αυτές οι φωνές που ακούμε της αναβολής κάθε φορά που πάμε να κάνουμε κάτι καλό, από το δαίμονα δεν προέρχονται;

[Νίκος]

Ε, φταίει κι ο δαίμονας, αλλά κι εμείς είμαστε τραβάτε με κι ας κλαίω . Άμα δε δώσουμε δικαιώματα στο διάβολο δεν έχει καμιά εξουσία πάνω μας. Θέλουμε και παθαίνουμε.

[stratis]

Συμφωνώ απόλυτα. Από τις ανοικτές χαραμάδες μπαίνει ο πονηρός. Πλην όμως εργάζεται με μαεστρία και εκπληκτικό τρόπο, πράγμα όχι παράδοξο για μια πείρα χιλιάδων χρόνων τώρα στον τομέα. Η Εκκλησία πιστεύω ότι μπορεί και πρέπει να φωτίσει το πλήρωμά της για αυτή την πλευρά όσο κι αν θα κινδυνεύσει να κατηγορηθεί από κάποιους προοδευτικούς.

[Athanasios]

Να ρωτήσω κάτι;
Πιστεύετε ότι οι Άγιοι συμμετέχουν στον αόρατο αυτό πόλεμο;

[Νίκος]

Θανάση εννοείς αν πρεσβεύουν υπέρ ημών;

[stratis]

Καλό το ερώτημα. Φαντάζομαι ότι το εννοεί κυριολεκτικά. Π.χ. σου βάζει πειρασμό ο δαίμονας; Ο άγιος έρχεται να σε φωτίσει.

Στον Αόρατο Πόλεμο το αγίου Νικοδήμου του αγιορείτη δε θυμάμαι να κάνει σχετικές αναφορές ο άγιος. Μάλλον μας δίνει όπλα πνευματικά και συμβουλές για να μην οδηγηθούμε σε οριστική πτώση στο πεδίο της μάχης.

Σκέπτομαι όμως με το φτωχό μου το μυαλό ότι ο χριστιανός που αγωνίζεται με τον αρμόζοντα τρόπο που έχουμε αναλύσει εδώ μέσα άπειρες φορές, είναι δυνατό να πολεμά μοναχός του; Άλλωστε ο Χριστός δε διαβεβαίωσε τον Πέτρο ότι θα είναι μαζί μας ως τη Συντέλεια;

[Athanasios]

Οχι δεν εννοω αν πρεσβευουν υπερ ημων. Αυτο το θεωρω δεδομένο.
Καλα το καταλαβες Στρατη.

Στις λυσεις που δεχομαστε μεσα απο την απελπισια μας που μας την διογκωνει ο πονηρος λογισμος ερχεται η γαληνη μεσα μας απο ενα τυχαιο συμβαν?
Τα θαυματα ειναι πολεμος των αγιων υπερ ημων?
Οι εμφανισεις τους για να μας τονωσουν ψυχικα και πνευματικα ειναι?

Ειναι αυτα πολεμος μεταξυ αγιων και δαιμονων? Ακομα και αν καποιος δεν πιστευει αλλα στο τελος αυτος γινετε απο τους καλυτερους πιστους?

[Νίκος]

Η γνώμη μου είναι ότι, η μόνη βοήθεια που έχουμε στον αόρατο πόλεμο είναι αυτή της Θείας Χάριτος. Οι Άγιοι και ο άγγελος φύλακάς μας πρεσβεύουν υπέρ ημών.