Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από την πόλη του Ληξουρίου βρίσκεται η Μονή του Κορωνάτου. Κατά την παράδοση ο άρχοντας Λέων Πολυκαλάς, αφού έφυγε καταδιωκόμενος από την Κορώνη Πελοποννήσου, κατέφυγε στην επαρχία Παλλικής στην Κεφαλονιά και έφερε μαζί του μία εικόνα της Θεομήτορος. Στη συνέχεια την απέθεσε με τιμές σε ναό, που ανεγέρθη με δική του φροντίδα και έξοδα γύρω στα τέλη του 15ου αιώνα. Τον επόμενο αιώνα ο ναός καταστράφηκε πιθανότατα από σεισμούς. Ένας βοσκός από την οικογένεια Μεγαλογένους του χωριού Πολυκαλάτων έβοσκε τα πρόβατά του στο χώρο όπου σήμερα είναι η Μονή. Το κριάρι καθημερινά ξέκοβε από το κοπάδι και πήγαινε στην πηγή που είναι κάτω από τη συκιά (στο χώρο όπου ήταν πριν από τους σεισμούς ο ναός) για να πιει νερό. Ο βοσκός, αφού το παρακολούθησε, είδε πάνω στη συκιά μια λάμψη εκτυφλωτική. Πλησιάζοντας είδε μια εικόνα της Παναγίας με μικρό εγκόλπιο. Την κατέβασε από το δέντρο και την πήγε στο σπίτι του. Όμως η εικόνα έφευγε και πήγαινε στη συκιά που τη βρήκε ο βοσκός. Αυτό έγινε πολλές φορές, ώστε ο βοσκό αναγκάστηκε να κοινοποιήσει το θαύμα και με τη συνδρομή των συγχωριανών του χτίστηκε ο ναός εκ νέου. Η πρωτότυπη εικόνα της Κορωνιώτισσας χάθηκε. Αντίγραφο αυτής αυτής είναι η θαυματουργή εικόνα που βρίσκεται σήμερα στο θρόνο. Ονομάζεται και «Δακρυρροούσα» γιατί στους σεισμούς της 23ης Ιανουαρίου 1867, ενώ δεν γκρεμίστηκε ο Ναός η εικόνα βρέθηκε στο δάπεδο με δάκρυα στα μάτια.
