Αυτό το ερώτημα το έθεσε ένα νέο μέλος του www.athonite.gr/forum, που δηλώνει ότι θέλει να πιστέψει αλλά τον εμποδίζουν κάποιες απορίες. Συνδυάζω εδώ τη δική μου απάντηση με ένα πολύ σημαντικό link, που παρέθεσε ο φίλος μου ο Αλέξανδρος:
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει:
"Ο Θεός από αγαθότητα δημιουργεί εκ του μηδενός τα δημιουργήματά Του και είναι προγνώστης αυτών που θα συμβούν.
Αν βέβαια δεν επρόκειτο να υπάρχουν, ούτε θα επρόκειτο να είναι κακοί και ούτε θα τους γνώριζε εκ των προτέρων. Διότι η γνώση αναφέρεται σ’ αυτά που υπάρχουν και η πρόγνωση αναφέρεται σ’ αυτά που οπωσδήποτε θα συμβούν, προηγείται δηλαδή η ύπαρξη και μετά ακολουθεί η καλή ή κακή ύπαρξη.
Αν όμως – παρ’ όλο που επρόκειτο να δημιουργηθούν χάρη στην αγαθότητα του Θεού – τους εμπόδιζε να δημιουργηθούν το ότι επρόκειτο να γίνουν κακοί εξ αιτίας της δικής τους προαίρεσης, τότε το κακό θα νικούσε την αγαθότητα του Θεού.
Ο Θεός λοιπόν τα δημιουργεί αγαθά όλα όσα δημιουργεί, γίνεται δε ο καθένας καλός ή κακός εξ αιτίας της δικής του προαίρεσης.
Λοιπόν αν και είπε ο Κύριος: ¨Συνέφερε τω ανθρώπω εκείνω, ει ουκ εγεννήθη¨ (Ματθαίος 26/κς: 24) το έλεγε όχι επικρίνοντας την δημιουργία του, αλλά την κακία που προστέθηκε στο δημιούργημά Του εξ αιτίας της δικής του προαίρεσης και απερισκεψίας.
Διότι η απερισκεψία της γνώμης του αχρήστευσε την ευεργεσία του Δημιουργού, όπως ακριβώς αν κάποιος, αφού δεχτεί πλούτο και εξουσία από έναν βασιλιά, θα καταδυναστεύσει τον ευεργέτη του, αυτόν ο βασιλιάς, αφού τον υποτάξει όπως του αξίζει, θα τον τιμωρήσει, αν τον δει να παραμένει μέχρι τέλους στην εξουσία του τυράννου."
(http://www.oodegr.com/oode/swthria/kakoi1.htm)
Γνωρίζω δε σημαίνει ούτε ευθύνομαι ούτε επιβάλλω.
Ο Θεός γνωρίζει, αλλά ο κάθε άνθρωπος αποφασίζει μόνος του ποια πορεία θα πάρει, χωρίς δεσμεύσεις και περιορισμούς από το Θεό. Όποια κι αν είναι η κατάληξη της επίγειας ζωής του, την ευθύνη την έχει αποκλειστικά ο ίδιος.
Ο Θεός συνδημιουργεί τον κάθε νέο άνθρωπο μαζί με τους γονείς του, τον περιβάλλει με την Αγάπη Του, του προσφέρει δώρο ανεκτίμητο τον χρόνο της επίγειας ζωής του, τον καλεί συχνά πυκνά με διάφορους τρόπους να Τον γνωρίσει καλύτερα και τον βοηθά, όποτε αυτός το ζητήσει. Μετά απ' όλα αυτά, ποια ευθύνη έχει ο Θεός, αν η διαδρομή του σ΄αυτή τη ζωή έχει άσχημη κατάληξη;