ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Πνευματικά θέματα της Ορθόδοξης πίστης μας - Spiritual subjects of our Orthodox faith.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Απρ 06, 2017 7:37 pm

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΟ 1868 ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΙΩΣΕ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Εικόνα

Πατριάρχης Κύριλλος Β' (1868)


Ο  Πατριάρχης Κύριλλος Β', γεννημένος στη Σάμο το 1795 , διετέλεσε πατριάρχης Ιεροσολύμων την περίοδο 1845-1872. Σύμφωνα με τον Ουόρεν, ήταν «ένας ευγενικός, καλόκαρδος ηλικιωμένος άνδρας».


Το Μεγάλο Σάββατο του 1868 - λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Επισκόπου Μελέτιου – ο Πατριάρχης Κύριλλος τίθεται για πρώτη φορά επικεφαλής της τελετής, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στον πατριαρχικό θρόνο 24 χρόνια. Ο αρχαιολόγος Ουόρεν, που εξακολουθεί να διερευνά την αθέατη πλευρά του θαύματος, αποφασίζει να συναντήσει τον πατριάρχη μετά την τελετή. Το ίδιο είχε πράξει ένα χρόνο νωρίτερα και με τον Επίσκοπο Μελέτιο. Σύμφωνα με τη διήγησή του, ο πατριάρχης τού απάντησε με ευγένεια σ’ όλα τα ερωτήματά του. Γράφει ο Βρετανός αρχαιολόγος:



«Ήμουν πάντα πολύ φιλικός με τον ηλικιωμένο πατριάρχη... Πολύ ευγενικά μου περιέγραψε τον τρόπο που όλα αυτά συνέβησαν. Όπως ακολουθούν παρακάτω. Αφού εισέρχεται στον εσωτερικό θάλαμο του Τάφου μένει μόνος του.


Γονατίζει μπροστά στην ταφόπλακα, κοιτάζοντας προς βορρά, και καθώς προσεύχεται για να καταστεί φανερό το φως, σταδιακά αυτό εμφανίζεται. Δεν κατέρχεται από τον ουρανό, αλλά εμφανίζεται και πηγάζει από την ίδια την ταφόπλακα. Καθώς προσεύχεται με περισσότερη θέρμη, το φως δυναμώνει και αναδύεται ως μια απαλή φλόγα, ύψους περίπου μισής ίντσας [1,27 εκατοστά], την οποία συγκεντρώνει με τα δύο του χέρια και προσεκτικά την τοποθετεί στο σκεύος της κανδήλας το οποίο γεμίζει ολότελα από τη φλόγα».


Ο Πατριάρχης Κύριλλος διηγείται στον Ουόρεν ότι το Φως αναδύθηκε μέσα από την ταφόπλακα, σαν ένα λεπτό πέπλο φωτός, και αφού πρώτα το συγκέντρωσε με τα δύο του χέρια σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο, χωρίς βεβαίως να καίγεται, μετέφερε την ιερή φλόγα μέσα στο σκεύος της κανδήλας. Το Φως περιγράφεται και πάλι σαν ένα ρευστό πυρ που έχει μάζα και βαρύτητα. Ήταν η πρώτη φορά που ο ηλικιωμένος πατριάρχης βίωνε την ανάδυση του Φωτός μέσα στον Τάφο, τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΧΑΡΗΣ Κ. ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ. ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ . ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. 


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Παρ Απρ 07, 2017 11:48 am

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΦΩΤΟΣ
Προσωπική μαρτυρία για το Άγιο Φως του κ. Λυκούργου Μαρκούδη,
υπεύθυνου προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού Πειραϊκή Εκκλησία.
Πηγή ηχητικού ντοκουμέντου: http://mystakidis.com/istologio/?p=120
Απομαγνητοφώνηση: Θ. Α.

Εικόνα

Άνθρωποι που θέλουν να αυτοαποκαλούνται "ορθολογιστές", ΧΩΡΙΣ να έχουν πάει ποτέ να παρατηρήσουν από κοντά το ίδιο το φαινόμενο του Αγίου Φωτός, φτιάχνουν χημικά και λαμπάδες, και σκαλίζουν αρχαίες (αστήρικτες) δηλώσεις άλλων, πεπεισμένοι για την υποτιθέμενη απάτη. Και θέλουν να "ξεχνούν" ότι κάποιοι άνθρωποι ΠΗΓΑΝ εκεί, και έδωσαν τη μαρτυρία τους!

Σοφία: Θέλω να μιλήσουμε γι’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, που είναι το Άγιο Φως.
Άκουσες κάτι στην τηλεόραση; Μπορώ να σου πω ότι δεν άκουσα τίποτα εγώ.

Λυκούργος: Ούτε εγώ. Με πήραν τηλέφωνο χθες και μου είπαν τι γινότανε. Εν πάση περιπτώσει δεν το είδα. Αλλά είναι δεδομένο ότι τέτοιες εβδομάδες, μια εβδομάδα πριν το Πάσχα, όπως και πέρυσι και πρόπερσι, θα ασχοληθούν με το Άγιο Φως.

Εάν δεν θέλει κάποιος να το πιστέψει είναι δικαίωμά του. Μπράβο του, μη το πιστέψει! Δεν θα πάμε με το πιστόλι, να του το βάλουμε στο κεφάλι και να του πούμε ότι είναι αλήθεια. Όπως σε καμία περίπτωση δεν θα πάρουμε τους κυρίους επιστήμονες, συγγραφείς, ειδήμονες, κ.τ.λ. που ξαφνικά αρχίζουν να μας λένε ότι το Άγιο Φως ανάβει με το φωσφόρο, για να τους πούμε «Ελάτε εσείς, να πάμε στον Πανάγιο Τάφο να δώσετε τα δικά σας κεριά». Όχι, αγαπητέ! Δεν θα σας πάρουμε να πάτε στον Πανάγιο Τάφο, δεν σας θέλουμε στον Πανάγιο Τάφο. Είναι θέμα πίστης κι αν κάποιος δεν το πιστεύει είναι δικαίωμά του.

Σοφία: Πες μας τι έγινε για να μπούμε στο κλίμα.

Λυκούργος: Ξαφνικά έχουν αρχίσει πάλι να βγαίνουν και να λένε τις όποιες βλακείες και αηδίες για το Άγιο Φως, ότι το Άγιο Φως δεν είναι θαύμα, ότι είναι μια πλάνη που κάνουν κάτω, στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και ότι κοροϊδεύουν τον κόσμο, γιατί βουτάνε τα κεριά του Πατριάρχη μέσα στα θειάφια, στους φωσφόρους – και δεν ξέρω εγώ πού – και κάποια στιγμή τα ανάβουν και ο κόσμος ενθουσιάζεται που βλέπει το Φως να βγαίνει.

Πήγε κανείς να δει πώς βγαίνει το Άγιο Φως;

Σοφία: Φαντάζομαι θα έχουν πάει οι ακροατές μας.

Λυκούργος
: Όχι από αυτούς που το κρίνουνε, όχι. Γιατί αν είχαν πάει δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουνε. Με έχει αξιώσει ο Θεός να βρεθώ στα Ιεροσόλυμα και θα δώσω λόγο για τις φορές που βρέθηκα εκεί και για το χάλι που εξακολουθεί να είναι η ψυχή μου. Πραγματικά θα δώσω λόγο γιατί κάποιοι λένε ότι είμαι τυχερός. Όχι, είμαι δυστυχισμένος! Είμαι πολύ δυστυχισμένος γιατί με έχει αξιώσει να πάω τόσες φορές και δεν ξέρω αν θα με αξιώσει πόσες άλλες – μπορεί και καμία. Και μολονότι έχω ζήσει πολλές μέρες της ζωής μου στα πανάγια προσκυνήματα, δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, η ψυχή μου εξακολουθεί να είναι χάλια. Εγώ, λοιπόν, έχω να δώσω πολύ μεγάλο λόγο και δεν είμαι περήφανος, δυστυχώς. Είναι τιμή μου και καμάρι μου που με αξίωσε να βρεθώ εκεί. Δεν θα πάψω ποτέ να Τον ευχαριστώ που βρέθηκα από δεκαπέντε χρονών και από τότε βρίσκομαι συνέχεια στα Ιεροσόλυμα.

Σοφία: Θα ήθελα να μας περιγράψεις, Λυκούργο, αυτό που έζησες.

Λυκούργος: Το Άγιο Φως είναι θέμα πίστης. Όπως και οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στην Εκκλησία μας είναι θέμα πίστης. Εγώ θα μιλήσω μόνο για μένα. Γιατί ο Θεός δεν έχει ανάγκη ούτε από συνήγορο ούτε από εισαγγελέα. Εγώ θα ήμουν ο τελευταίος των τελευταίων που θα μπορούσε να μιλήσει υπέρ του Θεού. Μακάρι ο Θεός να μιλήσει υπέρ εμού, όταν θα έρθει η ώρα εκείνη μπροστά στο φοβερό Του βήμα. Αλλά δεν το βλέπω μ’ αυτά που κάνω.

Σοφία: Έχει σημασία η μαρτυρία, όμως. Εσύ ήσουν μάρτυρας εκεί.

Λυκούργος: Εγώ, λοιπόν, θα πω μόνο αυτά που έζησα και θα σας πω τι γίνεται για να ξέρουν και οι ακροατές και να μη δειλιάζουν όταν ακούν τους διάφορους «ειδήμονες».

Το Άγιο Φως, εγώ, δεν το είδα. Και δεν το είδα γιατί έτσι θέλει ο Θεός. Ήμουν από τους ελάχιστους τυχερούς που ακουμπούσα τον Πανάγιο Τάφο. Κι όμως δεν το είδα. Βγήκε από μπροστά μου, ο μακαριστός Πατριάρχης Διόδωρος, κρατώντας τα αναμμένα κεριά. Και δεν ξέρω πως άναψαν.

Σοφία: Τα είδες αναμμένα;

Λυκούργος: Ναι, τα είδα αναμμένα. Δεν ήταν βουτηγμένα σε φωσφόρο και θειάφια και οτιδήποτε άλλο. Ας πούνε ό,τι θέλουνε δε μ’ ενδιαφέρει αυτό. Ξέρω όμως – και όσοι έχουν πάει στον Πανάγιο Τάφο το ξέρουν και τους το έχω πει –, όσες φορές βρισκόμαστε εκεί με Έλληνες, μεταφέρω μόνο δική μου εμπειρία και τίποτα άλλο, για να μη νομίσουν ότι θέλω να παρακινήσω τον κόσμο σε πλάνη. Μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, πάνω απ’ την είσοδο υπάρχουν πάρα πολλά καντήλια, τα οποία για να τα ανάψεις πρέπει να τα κατεβάσεις με τις τροχαλίες, να κατέβουν χαμηλά, να πάρεις και μια σκαλίτσα να ανέβεις και χεράκι-χεράκι να τ’ ανάψεις. Έχω δει πάρα πολλές φορές τον αγαπητό μας πατέρα Παντελεήμονα να κάνει αυτή την εργασία – το καθήκον, το δικαίωμα. Κάθε μέρα. Κάποιες ώρες αλλάζουν το λαδάκι, τα φυτιλάκια και τα ανάβουν. Το Μεγάλο Σάββατο είναι το έθος να σβήνουν τα πάντα στον Πανάγιο Τάφο. Και τα καντήλια. Τα καντήλια, λοιπόν, τα έσβησαν – με τον τρόπο που σου είπα. Ακριβώς εκεί που κατεβαίνουν τα καντήλια (με τις τροχαλίες) στεκόμουνα εγώ.

Όταν βγήκε ο Πατριάρχης κρατούσε στα χέρια του τα αναμμένα κεριά απ’ το Άγιο Φως. Πριν μπει στον Πανάγιο Τάφο τα καντήλια ήταν σβηστά. Κι επειδή το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κοιτάω προς τα πάνω – πού αλλού μπορείς να κοιτάς εκείνη την ώρα; – κοίταγα τα καντήλια και τα είχα δει σβηστά. Όταν βγήκε ο Πατριάρχης, μπροστά μου, με τα κεριά αναμμένα και κοίταξα προς τα πάνω, τα καντήλια ήταν αναμμένα. Και δεν τα είχε κατεβάσει κανένας κάτω. Δεν είχε πάει κανείς με καμία σκάλα, δεν είχαν κουνηθεί καθόλου, ούτε τα «θειάφια-ξεθειάφια», ούτε «φωσφόρια» υπήρχαν, ούτε τίποτα γιατί απλούστατα κανένας, αγαπητοί επιστήμονες συγγραφείς εκ Θεσσαλονίκης – και δεν ξέρω εγώ από που αλλού ορμώμενοι –, δεν ξέρει κάθε χρόνο τι ώρα βγαίνει το Άγιο Φως. Πέρυσι βγήκε στις 14:05. Εκείνη τη χρονιά είχε βγει στις 12:15. Κάθε χρονιά, ανάλογα με τον συνωστισμό που υπάρχει, δυσκολεύεται το βήμα του Πατριάρχη.

Σοφία: Αυτό είναι κάτι καινούργιο, δεν το έχω ξανακούσει.

Λυκούργος: Πώς είναι δυνατόν να ξέρουν αυτό που λένε, αυτοί οι κατ’ εμέ «ευκολόπιστοι», οι επιστήμονες; Δεν ξέρω τι σημαίνει επιστήμη, τελικά... Ότι υπολογίζουν το χρόνο και στα 15’ αυτό που έχουν βουτήξει μέσα, ανάβει· όταν τον Πατριάρχη, τον δικό μας τον Ελληνορθόδοξο, που για να περπατήσει από το Ιερό του Ναού μέχρι τον Πανάγιο Τάφο, όταν δεν έχει κόσμο, του παίρνει 5’ και το Μεγάλο Σάββατο που – μόνο ο Ναός – έχει μέσα 15.000, εκεί συνωστισμένος μπροστά, μπορεί να του πάρει 40-45’ περπάτημα! Μια απόσταση που δεν ξεπερνάει τα 60 μέτρα. Πώς είναι δυνατόν να υπολογίσουν το χρόνο; Αυτή είναι η δική μου απορία! Το Άγιο Φως λοιπόν, εκείνη το φορά που ήμουν μπροστά, έτσι άναψε τα καντήλια πάνω από τον Πανάγιο Τάφο. Κι επειδή εγώ είμαι ο δυσκολόπιστος, είμαι αυτός που όταν μου λένε για θαύματα κοιτάω πίσω τις εικόνες, να δω μήπως έχουν κάνει κάτι, όταν μου λένε ότι κάτι ακούγεται πάω και κοιτάω να δω μήπως ακουμπάει η πέτρα με κάτι άλλο και μεταφέρει κάποιον ήχο, όταν μου λένε ότι η εικόνα δακρύζει ή ανοιγοκλείνει τα μάτια της θα πάω 5-6 φορές να την δω, να την φωτογραφήσω, για να’ χω αποδείξεις γιατί δεν τα πιστεύω... Δεν είμαι ευκολόπιστος, είμαι δύσπιστος πάρα πολύ.

Σοφία: Δεν είσαι ο μοναδικός που θα κάνει έτσι...

Λυκούργος: Θα πω ότι την ώρα που βγήκε το Άγιο Φως το ’ξερα, τι συμβαίνει. Το Άγιο Φως βγαίνει, δεν λέω ότι «δεν βγαίνει» – για να μην παρεξηγηθώ έτσι όπως το’ πα. Είτε το πιστεύει κάποιος είτε όχι, είτε το δει είτε όχι, ΒΓΑΙΝΕΙ. Προς δόξαν Θεού και όχι δική μας. Όταν βγήκε, λοιπόν, το Άγιο Φως, δίπλα μου στεκόντουσαν άνθρωποι που μου λέγανε αυτό που έβλεπαν· γιατί έτσι τους επέτρεπε ο Θεός, να δούνε. Εμένα δεν μου επέτρεπε, και καλά έκανε. Δεν χρειάζεται να τα δω κι όλα. Ένας κύριος με μακριά γενειάδα στεκόταν δίπλα μου κι όταν βγήκε το Άγιο Φως, που ανάβουμε όλοι μας τα 33 κεράκια που κρατάμε – που δεν είναι βουτηγμένα πουθενά –, για περίπου τρία λεπτά το Άγιο Φως δεν καίει, Σοφία. Και αν πιάσεις τα 33 κεριά και τα κάνεις μασούρι και ανάψεις φωτιά, η φλόγα δεν ξεπερνάει τα είκοσι εκατοστά σε ύψος.

Σοφία: Και δεν καίει;

Λυκούργος: Δεν καίει. Και το σβήσαμε με την παλάμη μας. Κι εγώ. Και δεν κάηκα. Και δεν μου άφησε και ίχνος. Δοκίμασε να σβήσεις ΔΥΟ κεριά, όχι 33! Να τα σβήσεις με το χέρι. Θα καείς, θα τσιρίξεις!

Σοφία: Και βέβαια...

Λυκούργος: Σβήσαμε 33 και δεν... τσιρίξαμε. Και δίπλα μου είναι αυτός ο κύριος, με τη μακριά γενειάδα· σηκώνει τη γενειάδα του και βάζει τα 33 κεριά με τη φλόγα από κάτω και... δεν κάηκε.

Σοφία: Είναι σημαντικό αυτό που μας λες γιατί είναι πολύ καλό να έχουμε μαρτυρία από ανθρώπους που τα είδαν με τα ίδια τους τα μάτια.

Λυκούργος: Το είπα σήμερα, αυτό είναι ιστορία· όχι γιατί ο Θεός έχει ανάγκη από υπερασπιστή και συνήγορο για να υπερασπιστεί, αλλά επειδή έχω ανάγκη εγώ να το πω γιατί νιώθω ντροπή και τύψεις που δεν μπορώ να πω κάτι γι’ Αυτόν που μάς έχει χαρίσει τόσα. Το Άγιο Φως είναι ένα μεγάλο θαύμα. Αγιοφωτομάχοι υπάρχουν πολλοί, όπως υπήρχαν και οι εικονομάχοι. Καλώς.

Να ξέρουν οι αιρετικοί επιστήμονες, που δεν το έψαξαν καθόλου, ποτέ οι Αρμένιοι δεν μπαίναν να πάρουν το Άγιο Φως. Ήταν πάντοτε δικαίωμα των Ελληνορθοδόξων. Μια χρονιά., τον 16ο αιώνα, πλήρωσαν το σουλτάνο και πήραν ειδικό φιρμάνι να μπουν. Κεκλεισμένων των θυρών πέταξαν έξω τους Ορθοδόξους. Και το Άγιο Φως, εκείνη τη χρονιά, δεν βγήκε στον Πανάγιο Τάφο που μπήκαν οι Αρμένιοι – που είναι μονοφυσιτικό δόγμα. Απ’ έξω από την πύλη του Ναού, που είχε κλείσει, σε εκείνες τις τρεις κολόνες που υπάρχουν μέχρι και σήμερα, ήταν γονατιστός ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης. Και την προκαθορισμένη ώρα, δηλαδή το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, κλαίγοντας εκεί, σχίστηκε η κολόνα, βγήκε το Άγιο Φως και άναψε στα χέρια του. Και αυτή η μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη σε ιστορικές πηγές. Μόνο τότε είχαν μπει οι Αρμένιοι. Και από τότε υπάρχει φιρμάνι, επί Τουρκοκρατίας, που απαγόρευε σε οποιονδήποτε άλλον πλην των ορθοδόξων Ρωμαίων – γιατί Ρωμηούς μας λέγαν τότε – να μπουν στον Πανάγιο Τάφο το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου για να πάρουν το Άγιο Φως.

Και κάτι ακόμα: το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ο Πανάγιος Τάφος ελέγχεται. Και ελέγχεται από τέσσερεις, τους εκπροσώπους των χριστιανικών δογμάτων: αρμένιοι, κόπτες συριανοί, ο ελληνορθόδοξος φύλακας και – το συγκλονιστικό – απ’ τον γενικό αστυνομικό διευθυντή της παλαιάς πόλεως της Ιερουσαλήμ. Τι ψάχνουνε; Να δουν ότι είναι όλα τα καντήλια και τα κεριά σβηστά, ότι δεν υπάρχει φιτίλι, δεν υπάρχει μαντήλι, δεν υπάρχει ό,τι μπορείς να φανταστείς, σπίρτα, αναπτήρας... Τίποτα που να μπορείς να ανάψεις φωτιά. Είναι εκεί ο Ελληνορθόδοξος και οι αλλόδοξοι που κοιτάνε να δουν μήπως κάνει κανένα κόλπο ο Έλληνας και κρύψει τίποτα. Και είναι και ο αστυνομικός διευθυντής που δεν είναι καν χριστιανός!

Σοφία: Τι άλλο περιμένει κανείς...;

Λυκούργος: Το πιστοποιώ, λοιπόν, ότι είναι όλα σβηστά και βγαίνουν έξω και σφραγίζουν τον Πανάγιο Τάφο – σαν πρώτο έλεγχο. Στον δεύτερο έλεγχο, όταν φτάσει ο Πατριάρχης μπροστά, θα τού βγάλουν τα άμφια. Και θα πάει ο αστυνομικός διευθυντής να τον ψάξει με τα χέρια του για να δει ότι δεν έχει πάνω του σπίρτα, αναπτήρες. Τότε θα μπει μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Και στο τρίτο έλεγχο, πίσω από τον Πατριάρχη, στον προθάλαμο του Παναγίου Τάφου, θα σταθεί ο Αρμένιος εκπρόσωπος. Όταν σταθεί εκεί θα κάθεται και θα βλέπει στιγμή-στιγμή, δευτερόλεπτο-δευτερόλεπτο τι κάνει ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Θα κοιτάει να δει μήπως βγάλει κάτι, μήπως βουτήξει κάτι. Γιατί; Γιατί αν κάνει κάτι λάθος, θα βγει, θα του χώσει μια μπουνιά – που είναι πολύ εύκολο να το κάνει – και θα βγει να φωνάξει ότι κάνουν απάτη μέσα, οι ορθόδοξοι Έλληνες – είναι δικός μας ο Πανάγιος Τάφος.

Σοφία: Θα ήταν το πρώτο που θα γινόταν!

Λυκούργος: ΤΡΕΙΣ έλεγχοι, αγαπητοί επιστήμονες· είκοσι αιώνες. Κανένας δεν έχει βρει το παραμικρό. Και μη μου πουν ότι ο Πανάγιος Τάφος είναι κτίριο του 1810. Και ΠΡΙΝ το 1810 υπήρχε αντίστοιχο κτίριο εκεί, πριν καεί.

Σοφία: Λένε πολλοί, Λυκούργο, και θα ήθελα να απαντήσεις πάνω σ’ αυτό: ότι δεν υπάρχουν πηγές από κάποιον αιώνα και πριν που να μιλάνε για το Άγιο Φως.

Λυκούργος: Σωστά. Για πολλά πράγματα δεν υπάρχουν πηγές από κάποιον αιώνα και πριν.

Σοφία: Βασίζονται σ’ αυτό και λένε ότι εφόσον δεν υπάρχουν αναφορές για το Άγιο Φως πριν από τον 6ο αιώνα, άρα δεν υπήρχε.

Λυκούργος: Βεβαίως, δεν υπάρχουνε ιστορικές αναφορές ούτε για την Ελλάδα, για την αρχαία Αθήνα, για όλους τους αιώνες. Άρα κάποια στιγμή η αρχαία Αθήνα σταμάτησε να υπάρχει. Δεν υπάρχουν αναφορές ούτε για την Κωνσταντινούπολη, για όλους τους αιώνες, ούτε για το Βυζάντιο, όπως ακριβώς εξελίχθηκε. Άρα κι αυτό δεν υπήρξε. Και το σημαντικότερο: για 3,5 αιώνες πάνω στον Πανάγιο Τάφο και στο φρικτό Γολγοθά, υπήρχε ειδωλολατρικός ναός κτισμένος, αφιερωμένος στο Δία και στην Αθηνά. Τι λέτε ότι θα μπορούσε να γίνει εκεί; Για 3,5 αιώνες οι χριστιανοί ήταν υπό διωγμό μέχρι που ήρθε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος και υπογράφει το περίφημο διάταγμα των Μεδιολάνων και δίνει την ανεξιθρησκεία. Και όταν πάει η Αγία Ελένη στα μέσα του 4ου αιώνα αρχίζουν σιγά-σιγά να φτιάχνονται για πρώτη φορά οι εκκλησίες και να δημιουργείται σιγά-σιγά η λατρεία, το τελετουργικό και το τυπικό, που μέχρι σήμερα φτάνει στις μέρες μας και εφαρμόζεται. Το 614 ο Ναός καταστράφηκε από πέτρα μέχρι πέτρα και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Και σφαγιάστηκαν όλοι. Και όχι μόνο τότε. Πέρασαν καταστροφές και σφαγές. Πάντοτε υπήρχε κάτι. Είναι σίγουρο ότι οι πηγές που υπήρχαν χάθηκαν και ιστορικά γεγονότα, άλλα καταγράφηκαν και άλλα όχι.

Μετράμε την πίστη με το καντάρι, με το γραμμάριο, με τι; Αν το θαύμα είναι 100 κιλά θαύμα, αν είναι 94; Τι ακριβώς είναι το θαύμα; Το θαύμα είτε το πιστεύουμε είτε δεν το πιστεύουμε. Όπως εγώ δεν θα προσπαθήσω ποτέ να πείσω κανέναν ότι είναι το Άγιο Φως έτσι. Ας μην προσπαθούν όλοι οι άλλοι να με πείσουν ότι δεν είναι. Ας κρατήσουν την άποψή τους. Κι ας μην περιμένουνε να τους μπάσουμε στον Πανάγιο Τάφο για να διαπιστώσουν ιδίοις όμασι πώς ανάβει το Άγιο Φως. Δεν μπορούμε να τους το κάνουμε αυτό. Και δεν παίρνω τον λόγο κανενός Πατριάρχου αυτή τη στιγμή και κανενός ορθοδόξου. Δεν μπορούμε γιατί το Άγιο Φως βγαίνει και για μένα και για σένα. Και για όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς και για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο.

Βγαίνει το αναστάσιμο αυτό Φως για να καταυγάσει τη ψυχή μας, να την κάνει να αγάλλεται και να νιώσει την χαρά που σε λίγες ώρες θα νιώσει ακούγοντας το «Χριστός Ανέστη». Αυτό είναι το Άγιο Φως και αυτό γίνεται το Μεγάλο Σάββατο μεσημέρι. Ενώ εδώ, σε όλες τις εκκλησίες, η ακολουθία του Αγίου Φωτός γίνεται το βράδυ της Ανάστασης, όταν δεν έρχεται το Άγιο Φως, εδώ και 17 χρόνια έρχεται το Άγιο Φως στην Ελλάδα με ειδική πτήση – καταργήστε την κι αυτήν σας παρακαλώ, έτσι; Δεν πρέπει ούτε τιμές αρχηγού κράτους να αποδίδουμε, δεν κάνει. Προς Θεού –. Πριν από αυτά τα χρόνια αλλά και σε πάρα πολλές εκκλησίες που δεν πάει το Άγιο Φως, οι ιερείς ευλογούν τη λαμπάδα και το καντήλι πάνω στην Αγία Τράπεζα, την σταυρώνουν και δίνουν απ’ αυτό το αγιασμένο φως – γιατί έτσι αγιάζεται το φως – στους πιστούς να το πάρουν σπίτι τους. Το Φως των Ιεροσολύμων – το Άγιο Φως – είναι άλλο, το φως που αγιάζουν πάνω στην Αγία Τράπεζα άλλο· αλλά εξίσου Άγιο. Γιατί, να μην θαρρούμε ότι και όταν γίνεται η Θεία Λειτουργία δεν γίνεται ένα μεγάλο θαύμα, όταν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μεταλαμβάνεται στους πιστούς! Μακάρι να είχαμε τη συναίσθηση αυτού του θαύματος κι ας μη βλέπαμε ποτέ το Άγιο Φως κι ας μη βλέπαμε ποτέ μεγάλα θαύματα, ούτε ιάσεις, ούτε τίποτα.

Σοφία: Δεν θα χρειαζόταν.

Λυκούργος: Άλλωστε, όταν έζησε ο Κύριός μας ανέστησε νεκρούς. Έκανε τυφλούς να δούνε. Παράλυτους να περπατήσουν, μπροστά στα μάτια του κόσμου, που ήταν γύρω Του. Και παρ’ όλα αυτά, αυτός ο κόσμος Τον καταδίκασε σε σταυρικό θάνατο. Πόσο μάλλον εμείς που δεν τον είδαμε ποτέ το Θεό μας. Απλά προσπαθούμε να Τον νιώσουμε και ευχόμαστε να Τον αντικρύσουμε στην μέλλουσα Βασιλεία.

Πηγή: oodegr.com


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Απρ 07, 2017 12:47 pm

Ο Ρώσος διπλωμάτης Βασίλι Ποζνιακόβ (1560 μ.Χ.). ΠΩΣ ΒΙΩΣΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Εικόνα

Ο Ρώσος διπλωμάτης Βασίλι Ποζνιακόβ (1560 μ.Χ.)


Ο Βασίλι Ποζνιακόβ ήταν Ρώσος έμπορος και διπλωμάτης, που καταγόταν από την πόλη Σμολένσκ δυτικά της Μόσχας. Τον Οκτώβριο του 1558 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους ως αντιπρόσωπος του πρώτου τσάρου της Ρωσίας, Ιβάν του Τρομερού. Όταν έφτασε στην Ιερουσαλήμ παρέδωσε στον Πατριάρχη Γερμανό οικονομική χορηγία του τσάρου.


Το χρονικό στο οποίο κατέγραψε τις εμπειρίες του διασώζεται σε τρία χειρόγραφα. Ο Ρώσος περιηγητής υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της τελετής του Αγίου Φωτός, κατά τη διάρκεια της οποίας, ως αντιπρόσωπος του Ρώσου τσάρου, κατείχε πλεονεκτική θέση, ακριβώς μπροστά στην είσοδο του Τάφου. Απ αυτή τη θέση μεταφέρει το Άγιο Φως στην πατρίδα περιγράφει όσα βίωσε εκείνη την ημέρα:
«Δυο ώρες πριν νυχτώσει, ο ήλιος διεισδύει μέσα στον μεγάλο ναό από τον ακάλυπτο τρούλο. Μια αχτίδα σταματά πάνω στον σταυρό που ορθώνεται επιβλητικά πάνω από τον Τάφο του Κυρίου, στο εσωτερικό του ναού. Με την εμφάνιση αυτής της αχτίδας, ως ουράνιο σημάδι, ο πατριάρχης αρχίζει να ψέλνει τον εσπερινό μέσα στον ναό μαζί με τους πιστούς


... Φτάνοντας στον άγιο Τάφο, ο πατριάρχης κάνει τρεις φορές την περιφορά του, προσευχόμενος με δάκρυα στον Θεό... Τελικά σταμάτησε μπροστά στην είσοδο του Τάφου και διέταξε τους Τούρκους να αφαιρέσουν τις σφραγίδες. Ανοίγει ο ίδιος την πόρτα και όλο το πλήθος βλέπει την ευλογία του Θεού να κατέρχεται από τα ουράνια πάνω στον άγιο Τάφο υπό τη μορφή μνας πολύχρωμης φωτιάς, η οποία κατέρχεται πάνω στη μαρμάρινη πέτρα όπως η αστραπή στον ουρανό. Καμία από τις κανδήλες που κρέμονταν πάνω από τον τάφο δεν ήταν αναμμένη. Στη θέαση αυτής της θεϊκής ευσπλαχνίας, οι πιστοί χαίρονται και δακρύζουν από ευτυχία. Ο Λατίνος ηγούμενος, Βονιφάτιος, θέλησε να εισέλθει στον Τάφο πριν από τον δικό μας πατριάρχη, όμως, οι μοναχοί Ιωσήφ και Μαλαχίας από το Σινά, καθώς και ο μοναχός Μωυσής από τη μονή του Αγίου Σάββα, τον σταμάτησαν και δεν του επέτρεψαν την είσοδο.



Ο Πατριάρχης Γερμανός εισήλθε τότε μόνος του στον Τάφο, με τα δυο του χέρια γεμάτα με λαμπάδες· πλησίασε στο μνήμα του Κυρίου κρατώντας τις λαμπάδες και η φωτιά κατήλθε στον άγιο Τάφο, στα χέρια του πατριάρχη και στις λαμπάδες, κι αυτές άναψαν μέσα στα χέρια του, υπό την παρουσία όλου του πλήθους, κάτι που ο Θεός επέτρεψε και σ’ εμάς τους αμαρτωλούς να το δούμε. Μια χριστιανική κανδήλα άναψε επίσης πάνω στον άγιο Τάφο. Ο πατριάρχης βγήκε από εκεί με τα δυο χέρια του γεμάτα από δεσμίδες αναμμένων λαμπάδων και όταν πέρασε το κατώφλι του Τάφου, ανέβηκε και στάθηκε πάνω σ’ ένα μέρος που είχε ετοιμαστεί ειδικά για την περίσταση. 


Το πλήθος τον περικύκλωσε και οι χριστιανοί έλαβαν τη φλόγα από τα χέρια του... Η φλόγα των λαμπάδων που κρατούσε ο πατριάρχης δεν έκαιγε καθόλου, όση ώρα την είχε στα χέρια του. Όμως, από τη στιγμή που οι πιστοί πήραν τη φλόγα στα δικά τους χέρια, αυτή έγινε συνηθισμένη φλόγα που καίει τα πάντα»


Το Μεγάλο Σάββατο του 1560, σύμφωνα με τη διήγηση του Ποζνιακόβ, όλο το πλήθος αντίκρισε την κάθοδο του Αγίου Φωτός υπό τη μορφή μιας «πολύχρωμης φωτιάς» η οποία κατήλθε στον Τάφο όπως «η αστραπή στον ουρανό». Η περιγραφή του Ρώσου διπλωμάτη έχει ιδιαίτερη αξία διότι η θέση στην οποία βρισκόταν, ως τιμώμενο πρόσωπο, ακριβώς μπροστά στην είσοδο του Τάφου, του παρείχε τη δυνατότητα να αντικρίσει από κοντά την ανάφλεξη των λαμπάδων του Πατριάρχη Γερμανού κατά την πορεία του προς τον Τάφο. Η ανάφλεξη των λαμπάδων του πατριάρχη έλαβε χώρα «τη στιγμή που πλησίασε στο μνήμα», ενώπιον του πλήθους, και ο Ποζνιακόβ αναφέρει ότι αξιώθηκε να την αντικρίσει με τα ίδια του τα μάτια. Επιπλέον, διαβεβαιώνει ότι η φλόγα που άναψε στις λαμπάδες του πατριάρχη δεν έκαιγε - φαινόμενο που καταγράφηκε για πρώτη φορά από τον Άραβα Ιμπν αλ-κας το έτος 947.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΧΑΡΗΣ Κ. ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ. ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ . ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. 


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Πέτρος
Δημοσιεύσεις: 1646
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 19, 2015 9:32 am

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό Πέτρος » Παρ Απρ 07, 2017 2:18 pm

Γιατί μία χρονιά βγήκε το Άγιο Φως από την κολώνα της εισόδου του Ναού της Αναστάσεως!



Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Σάβ Απρ 08, 2017 7:39 pm

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ ΤΟ 1926 ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ

Εικόνα

 Μοναχός Μητροφάνης (1926)



Ο  μοναχός Μητροφάνης γεννήθηκε το 1900 στην Κερασούντα του Πόντου. Το 1921, κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους, σφαγιάσθηκε όλη η οικογένειά του. Ο ίδιος, 21 ετών, αιχμαλωτίσθηκε και μεταφέρθηκε σε φυλακή στο Ντιγιάρμπακιρ, όπου οι αιχμάλωτοι εξαναγκάζονταν σε παραγωγή χαλικιού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν από το μολυσμένο φαγητό και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Μετά από μερικούς μήνες παραμονής στα κάτεργα, ο π. Μητροφάνης κατάφερε να δραπετεύσει. Χωρίς πατρίδα και οικογένεια, μοναδικό σκοπό της ζωής του είχε πλέον να καταφέρει να φτάσει ζωντανός στην Ιερουσαλήμ, προκειμένου να προσκυνήσει στον Τάφο του Ιησού. 



Επί εβδομάδες βάδιζε ξυπόλυτος μέσα στα βουνά, σαν το αγρίμι, κρυβόμενος από τους ανθρώπους. Κατευθυνόμενος προς νότο, έφτασε στο Αλέππο της Συρίας· απ’ εκεί μετέβη στη Βηρυτό του Λιβάνου και εν συνεχεία, βαδίζοντας επί ημέρες παράλληλα προς τις ακτές, κατέληξε στο λιμάνι της Χάιφας στο Ισραήλ. Η περιπλάνησή του ολοκληρώθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1923, όταν έφτασε στην Ιερουσαλήμ, όπου και εκπλήρωσε το τάμα του στον άγιο Τάφο. Δύο χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε μοναχός και διορίστηκε φύλακας του Παναγίου Τάφου. Με αυτή την ιδιότητά του συμμετείχε στην τελετή του Μεγάλου Σαββάτου του 1925. Επί πολλούς μήνες τον διακατείχε η απορία και η αμφιβολία σχετικά με την πραγματική φύση του θαύματος. Η πίστη του είχε κλονιστεί και αναρωτιόταν αν ήταν πραγματικά ένα γνήσιο θαύμα. Η απάντηση στο ερώτημά του ήρθε λίγους μήνες αργότερα, το Μεγάλο Σάββατο του 1926, όταν κατάφερε να κρυφτεί σε μια εσοχή στην οροφή του Τάφου, απ’ όπου μπορούσε να παρακολουθεί όσα συνέβαιναν στο εσωτερικό του.


Αυτά που βίωσε εκείνη την ημέρα τα διηγήθηκε μετά από 55 χρόνια, το Πάσχα του 1980, στον Κύπριο ιερέα Σάββα Αχιλλέως, ο οποίος τα κατέγραψε στο σύγγραμμά του Είδα το Άγιο Φως. Το έτος εκείνο ο πατήρ Μητροφάνης ήταν 80 ετών και αριθμούσε ήδη 56 συνεχόμενα έτη φύλακας του Παναγίου Τάφου.



Όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε, όταν ήταν 25ετής νέος, είχε κυριευθεί από έναν ανεξέλεγκτο πόθο να αντικρίσει με τα ίδια του τα μάτια όσα συνέβαιναν στο εσωτερικό του Τάφου τη στιγμή που κατερχόταν το Άγιο Φως. «Έπρεπε να δω, ως άλλος άπιστος Θωμάς», λέει, «με τα μάτια μου, τι ακριβώς γίνεται μέσα στον Τάφο για να πιστέψω». Επί πολύ καιρό αναζητούσε τον τρόπο για να δώσει απάντηση στα ερωτήματά του, όταν, μια ημέρα που καθάριζε τον θόλο στην οροφή του Τάφου, ανακάλυψε μια μικρή εσοχή όπου μετά βίας χωρούσε το σώμα ενός άνδρα. Αυτό ήταν το μοναδικό μέρος στο οποίο θα μπορούσε να κρυφτεί προκειμένου να παρακολουθήσει αθέατος την έλευση του Φωτός.



Τα μεσάνυχτα της Μεγάλης Παρασκευής του 1926, ο π. Μητροφάνης βάζει σε εφαρμογή το παράτολμο σχέδιό του. Στις 00:30 τη νύχτα ζητά από έναν βοηθό του να του φέρει μια σκάλα για να ελέγξει τις κρεμάμενες κανδήλες. Αφού ανέβηκε στην οροφή του Τάφου, προέτρεψε τον βοηθό του να πάρει πίσω τη σκάλα, με τη δικαιολογία ότι θακατέβαινε με έναν πήδο αργότερα. 



Ο π. Μητροφάνης,όμως, παρέμεινε στην κρύπτη όλη τη νύχτα. Οι ώρες πουακολούθησαν ήταν μαρτυρικές, όπως διηγείται, διότι άρχισε να διακατέχεται από έναν πρωτόγνωρο τρόμο. Ενοχές και τύψεις τον βασάνιζαν γι’ αυτό που τόλμησε να κάνει.
«Άρχισα να φτύνω τον εαυτό μου», λέει, «για το κατάντημα και την ανώριμη απόφασή μου... Όλος ο κόσμος πιστεύει. Μόνο εσύ, π. Μητροφάνη, δεν πιστεύεις».Επί δώδεκα ώρες παρέμεινε ακίνητος και σιωπηλός.Μαζί του είχε λίγο νερό και έναν μικρό φακό, τον οποίο χρησιμοποίησε στις 11 το πρωί, όταν ο Τάφος σφραγίστηκε με μελισσοκέρι και έμεινε μόνος στο σκοτάδι. Μια ώρα αργότερα, σύμφωνα με το τυπικό, η πόρτα του Τάφου αποσφραγίστηκε και αργότερα εισήλθε ο Έλληνας πατριάρχης. Ο π. Μητροφάνης διηγείται τα εξής:



«Τότε διέκρινα τη μορφή του πατριάρχη, που έσκυψε για να εισέλθει μέσα στο ζωοδόχο μνήμα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, που η αγωνία μου βρισκόταν σε φοβερή υπερένταση μέσα στη νεκρική σιγή, που μόλις άκουγα την αναπνοή μου, ξαφνικά άκουσα έναν ελαφρύ συριγμό. Έμοιαζε με λεπτή πνοή ανέμου. Και αμέσως είδα ένα αλησμόνητο θέαμα, ένα γαλάζιο φως να γεμίζει ολόκληρο τον ιερό χώρο του ζωοδόχου Τάφου... Πόση ανησυχία είχε εκείνο το γαλάζιο φως, μέσα από το οποίο έβλεπα καθαρά τον πατριάρχη, από το πρόσωπο του οποίου κυλούσε ο ιδρώτας... Και σαν να φωτιζόταν από το φως εκείνο, άρχισε να αναγιγνώσκει τις ευχές... Και αμέσως το γαλάζιο φως άρχισε να μεταμορφώνεται σ’ ένα ολόλευκο φως, όπως εκείνο της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Εν συνεχεία το ολόλευκο εκείνο φως μεταμορφώθηκε σε μια ολοφώτεινη σφαίρα σαν τον Ήλιο, που έμεινε ακίνητη πάνω από την κεφαλή του πατριάρχη. Κατόπιν, είδα τον πατριάρχη να κρατάει τις δεσμίδες των 33 κεριών. Και όπως ανύψωνε αργά τα χέρια του, άναψε αυτομάτως η αγία κανδήλα και οι τέσσερις δεσμίδες των κεριών του. Εκείνη τη στιγμή η ολοφώτεινη σφαίρα εξαφανίστηκε. Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα και το σώμα μου καιγόταν ολόκληρο».
Αυτή είναι η διήγηση του π. Μητροφάνη σχετικά με το τόλμημά του το Μεγάλο Σάββατο του έτους 1926. Είναι ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας που, χωρίς να το δικαιούται, βίωσε την κάθοδο του Αγίου Φοιτάς μέσα στον Τάφο του Ιησού.




Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να παραθέσουμε μια ανάλογη μαρτυρία, η οποία αφορά το Μεγάλο Σάββατο του 2013. Το έτος εκείνο, βρισκόμουν για πρώτη φορά στο ψηλότερο σημείο του ναού, στον εσωτερικό εξώστη που βρίσκεται κάτω από τον μεγάλο τρούλο (στη θέση λήψης της φωτογραφίας της σελ. 273). Ακριβώς δίπλα μου βρισκόταν ένας Κύπριος ομογενής, ο MICHAEL  XIOUROUPPA, 15 ετών, ο οποίος είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ από την Αυστραλία, μαζί με τους γονείς του. Ενώ στεκόμασταν στον εξώστη, ένα ιδιαίτερο συναίσθημα και ένας ξαφνικός ηλεκτρισμός που υπήρξε στην ατμόσφαιρα με ώθησαν να κοιτάξω ψηλά, χωρίς όμως να δω κάτι. Εκείνη τη στιγμή ο MICHAEL γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε με έκπληξη, σαν να είχε συμβεί κάτι πολύ σημαντικό, χωρίς όμως να μου μιλήσει. Ας αφήσουμε τον ίδιο να περιγράψει τι είχε συμβεί:




«Κάποια στιγμή, ένα φως άρχισε να κατέρχεται από τον τρούλο. Ήταν σαν να έλαμπε ο Ήλιος μέσα από έναν μεγεθυντικό φακό. Η εστία του φωτός γινόταν ολοένα και πιο έντονη και φωτεινή, και άρχισε να μεταμορφώνεται αργά στο σχήμα μιας φωτεινής σφαίρας, που έμοιαζε με λευκό Ήλιο. Εκείνη τη στιγμή κοίταξα προς το μέρος σου Χάρη και σε είδα να κοιτάζεις ψηλά, και νόμισα ότι και εσύ τα έβλεπες όλα αυτά. Όταν ο Ήλιος κατήλθε, αιωρήθηκε πάνω από τον Τάφο, φωτίζοντας όλο τον ναό. Το φως αναπηδούσε στους τοίχους τόσο γρήγορα, που τα μάτια μου δεν μπορούσαν να το ακολουθήσουν. Δεν μπορούσα να δω τίποτε άλλο μέσα στον ναό εκτός από το λευκό φως. Είχαν γίνει όλα λευκά. Κάποια στιγμή, ο Ήλιος μπήκε ακαριαία μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Και αμέσως μετά άκουσα τη μητέρα μου να φωνάζει ότι το Άγιο Φως είχε έλθει και έτσι έμεινα με την εντύπωση ότι όλα αυτά που είδα, τα είχε δει όλος ο κόσμος. Λίγο μετά χτύπησαν οι καμπάνες και ο κόσμος άρχισε να ανάβει τις λαμπάδες του με το Άγιο Φως».



Μία ώρα μετά την τελετή, και ενώ βρίσκονταν μέσα σε λεωφορείο, ο  MICHAEL ρώτησε τους γονείς του: «Τι νομίζετε ότι ήταν ο λευκός Ήλιος;» Και εκείνοι του απάντησαν: «Ποιος Ήλιος;» Τότε συνειδητοποίησε ότι είχε δει το Άγιο Φως και ότι αυτά που είδε, δεν τα είχε δει κανείς άλλος. Μέχρι τότε πίστευε ότι αυτά συνέβαιναν κάθε χρόνο και ότι τα έβλεπαν οι πάντες. 


Ο MICHAEL, που ήταν ένα παιδί με σπάνια αθωότητα, αξιώθηκε να βιώσει μια εμπειρία του Άκτιστου Φωτός. Βεβαίως, ο λευκός Ήλιος που κατήλθε από τον τρούλο, δεν ήταν μόνος του. Μαζί του κατήλθε και ο Αναστημένος Χριστός. Οι μαρτυρίες του π. Μητροφάνη και του MICHAEL έχουν πολλές ομοιότητες και φανερώνουν μία μυστική και αθέατη πλευρά του Αγίου Φωτός, η οποία εκδηλώνεται σε πολύ ολίγους.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΧΑΡΗΣ Κ. ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ. ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ . ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. 


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Δευτ Απρ 10, 2017 9:30 am

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ.

Οι χριστιανοί αναφέρουν την ύπαρξη μυστηριώδους φωτοχυσίας στον Τάφο του Ιησού και φλόγας που ανάβει θαυματουργικά ήδη από τον 1ο αι. μ.Χ. Για την ακρίβεια ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης (4ο αι. μ.Χ.), στο έργο του «Δεύτερος λόγος περί αναστάσεως», αναφέρει ότι οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης – τα ίδια τα ξημερώματα της ανάστασης– είδαν μέσα στον τάφο τα σάβανα του Ιησού, ενώ ήταν ακόμη σκοτάδι (για το σκοτάδι βλ. κατά Ιωάννην, 20, 1), επειδή ο τάφος μέσα ήταν λουσμένος στο φως. Το ίδιο αναφέρει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός τον 8ο αι. μ.Χ., μοναχός στη μονή του αγ. Σάββα, έξω από τα Ιεροσόλυμα, μεγάλος ποιητής και μουσικός. Κατά κάποιους μάλιστα, από αυτό εμπνεύστηκε το στίχο «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια», που βρίσκεται στην ακολουθία της νύχτας του Μ. Σαββάτου, ποίημα δικό του


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τρί Απρ 11, 2017 9:20 am

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 836 Μ.Χ. ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ.
Άγιος Θεόδωρος ο Σαββαίτης (836 μ.Χ.)


Ο Άγιος Θεόδωρος ο Σαββαίτης γεννήθηκε στην 'Εμεσα της Συρίας περί το 776 και σε ηλικία 19 ετών έγινε μοναχός στη μονή του  Αγίου Σάββα, 15 χλμ. νοτιοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Στη μονή παρέμεινε 41 έτη, μέχρι το 836.
Το έτος εκείνο, την ημέρα της Μεγάλης Πέμπτης, χειροτονήθηκε επίσκοπος Εδέσσης και δύο ημέρες αργότερα, το Μεγάλο Σάββατο, συμμετείχε στην τελετή του Αγίου Φωτός. Το γεγονός αυτό καταγράφεται στον βίο του αγίου, που γράφτηκε στη μονή του Αγίου Σάββα περί το έτος 860 από τον επίσκοπο Εμέσης Βασίλειο, ο οποίος ήταν ανιψιός του αγίου.

Το έργο διασώζεται σε αρκετά ελληνικά χειρόγραφα, ενώ μεταφράσεις του διασώζονται επίσης σε αραβικά και γεωργιανά χειρόγραφα.
Ο συγγραφέας του έργου, επίσκοπος Βασίλειος, κάνει λόγο για τις τέσσερις ημέρες που παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ ο άγιος Θεόδωρος, από τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι την Κυριακή του Πάσχα του 836, και με τρόπο λακωνικό αναφέρει τα εξής:

 «Αφού [ο άγιος] γευμάτισε με τους πατριάρχες και πέρασε μαζί τους τη Μεγάλη Παρασκευή, το Άγιο Σάββατο, μετά το άναμμα των κανδηλών της Αγίας Αναστάσεως από το ουράνιο φως, λειτούργησε μαζί με τους πατριάρχες, και ομοίως τέλεσε τη λαμπρή γιορτή κατά την αγία και μεγάλη Κυριακή...».
Σύμφωνα με την ανωτέρω αναφορά, η ανάφλεξη των κανδηλών του Παναγίου Τάφου από το ουράνιο φως το έτος 836 παρουσιάζεται ως μία φυσιολογική και αναμενόμενη εξέλιξη, γεγονός που καταδεικνύει ότι η τελετή του Αγίου Φωτός είχε ήδη καθιερωθεί και εδραιωθεί.
...καί μεγάλη Κυριακή τήν λαμπροφόρον έορτήν τελέσας...

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΧΑΡΗΣ Κ. ΣΚΑΡΛΑΚΙΔΗΣ, ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. 


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Τετ Απρ 12, 2017 8:37 am

 Μαρτυρία του Άραβα λόγιου Ιμπν αλ- Κας (940 μ Χ)
 
«Το Πάσχα των Χριστιανών, το Μ. Σάββατο, οι πιστοί εξέρχονται από τον τόπο του Τάφου για να μεταβούν γύρω από τον βράχο που περιβάλλεται από κάγκελα. Από εκεί κοιτάζουν τον Τάφο και όλοι μαζί προσεύχονται και προσκυνούν ενώπιον του Θεού του Υψίστου, από την πρώιμη προσευχή μέχρι τη δύση του ηλίου. Ο εμίρης και ο ιμάμης του τεμένους είναι παρόντες. Ο σουλτάνος κλειδώνει την πόρτα του Τάφου. Όλοι παραμένουν ακίνητοι μέχρις όταν να αντικρίσουν ένα φως παρόμοιο με λευκή φωτιά το οποίο βγαίνει από το εσωτερικό του Τάφου. Τότε ο σουλτάνος ανοίγει την πόρτα και εισέρχεται κρατώντας μια λαμπάδα, την ανάβει με αυτό το φως και εν συνεχεία εξέρχεται. Η φλόγα της αναμμένης λαμπάδας δεν καίει. Τη δίνει στον ιμάμη που τη μεταφέρει και ανάβει τις κανδήλες του τεμένους. Όταν αυτή η λαμπάδα έχει περάσει σε τρία χέρια, τότε καίει και μεταμορφώνεται σε φλόγα [κανονική]. Έπειτα συντάσσουν και παραδίδουν στον σουλτάνο μια αναφορά, βεβαιώνοντας ότι η φλόγα έχει έρθει την τάδε ώρα και ημέρα. Εάν έχει εμφανιστεί εκείνη την ημέρα στην ώρα της προσευχής είναι για αυτούς ένα σημάδι ότι η χρονιά δεν θα είναι γόνιμη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα είναι χρονιά ξηρασίας. Εάν η φλόγα έχει εμφανιστεί κατά τη μεσημβρινή ώρα, αυτό υποδεικνύει μια χρονιά με έλλειψη τροφίμων».

Μαρτυρία του Λατίνου Οθμάρου (10ος αιώνας).

Η μετάφραση από τα λατινικά στα ελληνικά, είναι του διδάκτορα Φιλοσοφίας, Δ. Γεωργοβασίλη.

«Ανοίγω το ζήτημα για χάρη του ενδόμυχου πόθου των φίλων μου. Από όσα η ευσπλαχνία του Θεού επέτρεψε σε μένα τον αμαρτωλό να ιδώ με τα σαρκικά μου μάτια στα Ιεροσόλυμα, τίποτε πιο αληθινό από αυτά δεν μπορεί να ειπωθεί. Παρατήρησα, όπως ακριβώς κάτι φαίνεται στην όραση του ανθρώπου, ότι φανερώθηκε από τον ουρανό προς τον Τάφο του Κυρίου ένα αόρατο Φως. Και αληθινά, εκείνο άναψε εκεί και έγινε ολοφάνερα ορατό».

(Βιβλιοθήκη του Μονάχου, Κώδικας Lat. 629, φ. 21β, 13ος αιώνας).


Επιστολή του κληρικού Νικήτα προς τον αυτοκράτορα Κων/νο Πορφυρογέννητο (947 μ Χ).

(Ο Άραβας εμίρης στον Έλληνα πατριάρχη Χριστόδουλο): 
«Αρχιεπίσκοπε, δεν επιτρέπεται να τελέσεις τώρα αυτή τη γιορτή· γι’ αυτό έχω έρθει εδώ. Διότι πραγματοποιώντας το θρυλικό θαύμα με δόλιο μαγικό τέχνασμαγέμισες ολόκληρη τη Συρία με τη θρησκεία των χριστιανών· και σχεδόν μας έκανες μέρος του ρωμαϊκού κράτους ανατρέποντας τα ήθη μας. Όμως, ο αγαπητός από τον Θεό αρχιεπίσκοπος με ήρεμη φωνή απάντησε: ‘’Αν και βέβαια τα είδατε μια ή και δύο φορές, δεν πιστέψατε σε αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν τόσες πολλές φορές αλλά είναι για σας ανεκτότερο, να λέτε πως τάχα αυτό το θαύμα γίνεται με κάποιο δόλιο μαγικό τέχνασμα’’. Και αφού μπροστά στον Αρχιεπίσκοπο (ο Εμίρης) έβαλε ξαφνικά στην κανδήλα, που υπάρχει στον άγιο Τάφο, σίδηρο αντί για φιτίλι, όλοι μας την είδαμε να ανάβει σαν κερί με θεϊκή συναίνεση. Μέχρι πότε θέλετε να μας βασανίζετε, αν και βλέπετε με θαυμασμό αυτό το υπερφυσικό φαινόμενο; […] Ο πάνσοφος Αρχιεπίσκοπος […] μαζί με τους βέβηλους Αγαρηνούς σφράγισε τον θεϊκό Τάφο και αφού σήκωσε σαν τον Μωυσή τα χέρια του προς την Ανατολή, μαζί με τους χριστιανούς, παρακαλούσε εκτενώς τον μοναδικό Θεό. Αλλά γύρω στην έκτη ώρα της ημέρας, αφού σήκωσε το βλέμμα του προς τον θείο Τάφο του Σωτήρος, βλέπει την εμφάνιση του θεϊκού φωτός. Γιατί άγγελος άνοιξε γι’ αυτόν την πόρτα της εισόδου. Έτσι βρήκε την ευκαιρία να μεταδώσει από εκείνο το φως σε πολυάριθμες λαμπάδες, που υπήρχαν μέσα σε εκείνη την αγία μεγάλη εκκλησία του Θεού, όπως συνήθιζε να κάνει, και ενώ δεν είχε σηκωθεί ακόμη από τον Τάφο είδε ξαφνικά ολόκληρη την εκκλησία του Θεού να είναι γεμάτη από το ανέγγιχτο θεϊκό φως και όλους να είναι γεμάτοι από θάμβος γι’ αυτήν την αναπάντεχη εμφάνιση του Φωτός, αλλά ακόμα και αυτούς τους άθεους Αγαρηνούς (τους είδε) γεμάτους από έκπληξη και ντροπή. Γιατί από την Ανάληψη του Χριστού μέχρι τότε λένε πως κάθε χρόνο η ακτινοβολία του θεϊκού φωτός φανερωνόταν σε μια κανδήλα από εκείνες που υπάρχουν στον Άγιο Τάφο, ενώ τώρα η εξάπλωση του θεϊκού φωτός λάμπει σε ολόκληρη την Εκκλησία».      


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Πέμ Απρ 13, 2017 8:02 am

Μαρτυρίες των Αράβων κατακτητών
Εκτενείς περιγραφές του θαύματος του αγίου Φωτός κάνουν και οι Άραβες συγγραφείς Ahmed ibn al-Kassa (θ. 936 μ.Χ.) στο έργο του Signs of Quibla («Σημεία του Κίμπλα»), Abu l-Abbas Ahmad (θ. 947 μ.Χ.), al-Biruni (1000 μ.Χ.) κ.ά., ενώ η Ιερουσαλήμ ήταν ακόμη στα χέρια των μουσουλμάνων Αράβων και οι χριστιανοί που ζούσαν εκεί ήταν Ορθόδοξοι. Φυσικά, ΠΡΙΝ από τις σταυροφορίες και την κυριαρχία των παπικών («ρωμαιοκαθολικών») σταυροφόρων στους Αγ. Τόπους (η α΄ σταυροφορία κηρύχτηκε τον 11ο αι., δηλ. το 1095 μ.Χ.).
Ο al-Biruni π.χ. γράφει: «Οι Χριστιανοί έχουν ήδη σβήσει τα φανάρια τους και τις δάδες τους από πριν, και περιμένουν, μέχρι να δουν μια καθαρή λευκή φωτιά, που κάνει το κανδήλι να ανάβει. Με την φωτιά αυτή ανάβουν τα κανδήλια μέσα στα τεμένη και τους ναούς. Μετά γράφεται μια αναφορά προς τον Χαλίφη σχετικά με την ώρα που κατέβηκε η φωτιά. Αν γινόταν αμέσως μετά την μεσημβρινή ώρα, αναμενόταν γόνιμη χρονιά, αλλά αν καθυστερούσε μέχρι την εσπέρα ή αργότερα, τότε θα αναμενόταν άγονη χρονιά. Η ίδια πηγή αναφέρει επίσης πως κάποιος κυβερνήτης είχε φέρει μαζί του ένα τεμάχιο χάλκινου σύρματος αντί φυτιλιού, για να μην μπορέσει να αναφλεγεί και να φανεί έτσι πως το όλο φαινόμενο απέτυχε. Όμως κατέβηκε το πυρ, και ο χαλκός πήρε φωτιά. Η κάθοδος αυτής της φωτιάς από ψηλά, σε μια μέρα που επαναλαμβάνεται μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, γίνεται αφορμή να μένουμε έκπληκτοι….» (άρα ήταν αυτόπτης μάρτυρας).


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.

Άβαταρ μέλους
ΦΩΤΗΣ
Δημοσιεύσεις: 10076
Εγγραφή: Κυρ Αύγ 19, 2012 12:18 pm
Τοποθεσία: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΝΤΗ

Re: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ.

Δημοσίευσηαπό ΦΩΤΗΣ » Παρ Απρ 14, 2017 8:20 am

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΑΡΕΘΑΣ.

Ο Μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας, στο μήνυμά του προς τον Εμίρη της Δαμασκού (αρχές 10ου αι.) γράφει: «Κάθε χρόνο μέχρι τώρα, την ημέρα της αγίας Του Αναστάσεως, ο Πανάγιος και Πολύτιμος Τάφος Του κάνει θαύματα…. (όντας όλα τα φώτα της Ιερουσαλήμ σβηστά και)… με την θύρα (του Παναγίου Τάφου) σφραγισμένη… και οι Χριστιανοί να στέκονται τριγύρω του, μέσα στον Ναό της Αναστάσεως […], φωνάζοντας «Κύριε Ελέησον!», ξαφνικά εμφανίζεται μια αστραπή φωτός και ανάβει το καντήλι, και στην συνέχεια όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ παίρνουν από το φως αυτό και ανάβουν τα δικά τους τα κεριά…».
Εντυπωσιακή αναφορά στο θαύμα του Αγίου Φωτός κάνει ο κληρικός Νικήτας, το 947 μ.Χ., σε επιστολή του προς τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο.
Ας σημειωθεί τώρα ότι οι σταυροφόροι, που ήταν παπικοί, δεν αγαπούσαν καθόλου το θαύμα του αγίου Φωτός, γιατί το άναβαν πάντοτε οι Ορθόδοξοι, πράγμα που αποδυνάμωνε την κυριαρχία του καθολικισμού στους Αγ. Τόπους, που επιδίωκαν αυτοί. Έτσι, ο στρατιωτικός ιερέας του πρώτου βασιλέα της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνου Fulcher (Fulk) της Σαρτρ, έγραψε ότι το Άγιο Φως δεν εμφανίστηκε μέχρι να απομακρυνθούν οι Λατίνοι μοναχοί και κληρικοί από την εκκλησία του Αγίου Κουβουκλίου. Avdulovsky F.M., Holy Fire Coming From Holy Sepulchre of Our God and Savior Jesus Christ on The Great Saturday in Jerusalem. («Το Άγιο Φως το Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού κατά το Μεγάλο Σάββατο») Μόσχα, 1887, σελ. 37-41.
Ο Αρμένιος ιστορικός του 12ου αι. Ματθαίος Εδέσσης μάς λέει πως το 1102 το Άγιο Φως αρνήθηκε να εμφανιστεί, αφού οι Φράγκοι (σταυροφόροι) είχαν αρπάξει τους Αγίους Τόπους από τους τοπικούς ιερείς και είχαν βγάλει τους Έλληνες έξω από τα μοναστήρια με τις κλωτσιές. Οι νεόφερτοι «πήραν το μήνυμα», και αποκατέστησαν τους διωγμένους. Το Φως εμφανίστηκε, με μια μέρα καθυστέρηση.


Κύριε είσαι παντογνώστης. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι Σε αγαπώ. Αξίωσέ με να Σε υπηρετώ με αφοσίωση και με αγάπη μέχρι την τελευταία μου αναπνοή.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 5 και 0 επισκέπτες

cron