Ορθοδοξία

Ο όρκος ήταν ένα μέσο επιβεβαίωσης της αλήθειας ανεκτό στον Μωσαϊκό νόμο λόγω της πνευματικής νηπιοτητας του λαού του Θεού. Ο φιλάνθρωπος Θεός ανεχόταν να καλείται ως μάρτυρας για να στηρίζει την κλονισμένη αξιοπιστία του πεπτωκότος ανθρώπου. Μετά την ενανθρώπηση Του, βέβαια ο Χριστός περιμένει από τον αναγεννημένο άνθρωπο να είναι τόσο φιλαλήθης, ώστε το <<ναι>> του να είναι όντως <<ναι>> και το <<όχι>> του όντως <<όχι>>• και, επομένως, σε μια τέτοια ευθύτητα συνείδησης και λόγων ο όρκος περιττεύει και τελικά απαγορεύεται.
Στο υπέροχο βιβλίο του <<Κλίμαξ θείας ανόδου>> ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης μιλάει και για τον αγώνα κατά του πάθους του ψεύδους. Και παρουσιάζοντας τις ολέθριες συνέπειές του λέει: <<το ψέμα είναι εξαφάνιση της αγάπης και η ψευδορκία άρνηση του Θεού>>. Ασύγκριτα μεγαλύτερη, επομένως, πτώση από το να ψεύδεται κανείς προς τους άλλους είναι η χρήση ψευδούς όρκου, αφού με αυτή εμπαίζοντας ο άνθρωπος το Θεό, ουσιαστικά τον αρνείται και αποξενώνεται από Αυτόν.

Πηγή: Φωνή Κυρίου