Σήμερα στον Αγιο Γεώργιο, μετά την Θεία Λειτουργία, ο Ιερέας, είπε την εξής ιστορία, και θέλω να την μοιράστώ μαζί σας:
Μια δασκάλα σε κάποιο Χωριό το Πάσχα, έδωσε κενά πλαστικά αυγά στα παιδάκια και τους ζήτησε να βάλει το καθέ ένα παιδί μέσα σε αυτό κάτι που θα έχει ζωή. Μετά το Πάσχα που επιστρέψανε τα παιδάκια με τα αυγά το κάθε ένα παιδί έδειξε στην τάξη μέσα ποιά ζωή είχε βάλει στο πλαστικό εκείνο αυγό. Μερικά είχαν βάλει μυρμήγκια, άλλα είχαν βάλει πεταλούδες. Ένα παιδάκι δεν είχε βάλει τίποτα. Το αυγό του ήταν κενό. Όταν τον ρώτησε η Δασκάλα γιατι δεν βρήκε κάτι ζωντανό να βάλει μέσα στο αυγο του, της απάντησε:.... δεν βρήκα να βάλω κάτι ζωντανό, έψαξα να βρω ζωή στον Τάφο του Χριστού αλλά ήταν κενός, ο Χριστός Ανέστη και χάρισε ζωή....
Αυτό που σκέφτηκα εκείνη την ώρα είναι η Ανάσταση του Χριστού να έχει γεμίσει το δικό μου "κενό τάφο", ο κενός αυτός τάφος είναι η ψυχή μου, το μυαλό μου, η σκέψη μου, ότι Εκεινος μου έδωσε Δωρεαν και με πολλή Αγάπη και που εγώ τα διαχειρίζομαι τόσο ανάξια....!
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας,
και τοις εν τοις μνήμασι
ζωήν χαρισάμενος