Αδελφική αγάπη (Στάρετς Λεωνίδας)

[Toula]

Μαθητής: Δεν βλέπω αγάπη ανάμεσα στους αδελφούς και δεν βρίσκω κανένα, με τον όποιο να μπορώ να συζητήσω πάνω σε θέματα Αγίας Γραφής.

Γέρων: Δεν είναι δυνατό να μην υπάρχει αγάπη ανάμεσά τους! Αυτό είναι το σωστό συμπέρασμα, στο οποίο πρέπει να καταλήγεις. Αν δεν βλέπεις αγάπη ανάμεσά τους, αυτό οφείλεται σε σένα. Συ δεν έχεις αγάπη. Συ πρέπει να δείξεις αγάπη. Και τότε θα δεις, ότι η αγάπη κατοικεί πλούσια μέσα στην καρδιά τους. Και μη το ξεχνάς ποτέ. Έχομε εντολή από τον Θεό να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας. Μα να ζητάμε εμείς αγάπη από τους άλλους —αυτό η άγια Γραφή δεν το λέει πουθενά! Όταν οι άλλοι δεν μπορούν, ή δεν έχουν την τόλμη, να συζητήσουν μαζί σου πάνω στις άγιες Γραφές, μην επιμένεις. Όποιος έχει ταπείνωση, έχει και απλότητα· και όποιος έχει απλότητα, δεν περιεργάζεται τα κρίματα του Θεού. Τα δέχεται με πίστη. Και αρκείται στις έννοιες – γνώσεις, πού η πίστη του αποκαλύπτει. Ο Θεός δεν θα μας ζητήσει λόγο, γιατί δεν γίναμε θεολόγοι, άλλα γιατί δεν φροντίσαμε για τον εαυτό που πάντοτε μας δίδει, όσα είναι για το συμφέρον μας. Γιατί εμείς είμαστε νήπια. Και δεν μπορούμε να εννοήσουμε τα κρίματα Εκείνου, πού κυβερνά τον κόσμο, ολόκληρο.

Και έτσι, Του ζητάμε πράγματα, πού, αν και θα μπορούσαν να υπηρετήσουν την σωτηρία μας, εμάς θα μας έβλαπταν, γιατί θα τα χρησιμοποιούσαμε κατά τρόπο επιζήμιο. Γι’ αυτό, ο στοργικός Πατέρας μας δεν μας αφήνει να γευτούμε όλα τα χαρίσματα Του που συντελούν στην σωτηρία. Επειδή μπορεί να μας γίνουν αιτία απώλειας! Τι θα γινόταν, αν ο Θεός, που όλα τα γνωρίζει, εκπλήρωνε τον κάθε μας πόθο; Εγώ νομίζω, χωρίς όμως να είμαι και σίγουρος γ ι ‘ αυτό, ότι τότε όλος ο κόσμος θα χανόταν! Ο Θεός δεν απορρίπτει τις προσευχές των εκλεκτών Του. Μα και δεν εκπληρώνει όλα τα αιτήματά τους. Και αυτό, επειδή φροντίζει για όλα με τον πιο καλό τρόπο. Και μη ξεχνάς ποτέ, ότι οι άνθρωποι που ζουν, χωρίς να προσέχουν τον εαυτό τους, δεν γίνονται ποτέ άξιοι να τους επισκεφθεί η χάρη του Θεού. Και αν ποτέ βρεθούν άξιοι τέτοιων δωρεών, χάρις στην αγαθότητα του Θεού και μόνο, τούτο συμβαίνει λίγο πριν από το τέλος τής ζωής τους.

Λες, ότι δεν έχεις κάμει καμιά πνευματική προκοπή μέχρι τώρα, επειδή αυτό διαπιστώνεις! Δεν έχεις δίκιο. Μόνο τα αισθήματα αυτά μπορούν να σπείρουν την αληθινή ταπείνωση μέσα στην καρδιά σου. Και όταν αποκτήσεις πραγματική συναίσθηση, ότι στερείσαι καρπών πνευματικών, τότε μόνο θα το καταλάβεις καλά ότι πρέπει να καταβάλλεις αμείωτη προσπάθεια να βιάσεις τον εαυτό σου, χάριν του Χριστού. Αν δεν την έχεις αυτήν την απλότητα, απόκτησέ την: Με το να μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Με το να θυμάσαι τον σκοπό, για τον οποίο ήρθες εδώ. Με το να θυμάσαι την ζέση και την ψυχική διάθεση που είχες στην αρχή, τότε που επισκέφθηκε την καρδιά σου ο Θεός. Αυτή η αλλοίωσης της δεξιάς του Υψίστου. Για εκείνον που βρίσκεται σε υπακοή, του Θεού συνεργούνος τίποτα δεν είναι δύσκολο. Η αληθινή αυταπάρνηση κάνει πάντοτε εύκολο τον ζυγό της σωτηρίας. Και επειδή οι πειρασμοί δεν ξεπερνούν ποτέ τις δωρεές του Θεού, όποιος επιθυμεί να σωθεί, μπορεί (με την δύναμη του Ονόματος Εκείνου που δίνει σε όλους δύναμη, δηλ. του Κυρίου Ιησού!) όλα να τα κάμει. Και αυτό είναι μια τόσο ιερή αλήθεια που, όποιος διαθέτει έστω και λίγη ζωντανή πίστη, ποτέ δεν θα την αμφισβητήσει. Του ολιγόπιστου, ακόμη και το ελάχιστο μόριο σκόνης, του φαίνεται βουνό! Αντίθετα, του πιστού όλα του φαίνονται απλά. Γιατί, όποιος έχει πίστη, μπορεί να μετακινήσει ακόμη και ολόκληρα βουνά πειρασμούς.

Πηγή: isagiastriados.com

http://www.diakonima.gr