ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

χριστε ελπιδα της ζωης

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΜΕΣ' ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Ο Σποριάς



Μια μέρα βγήκε ένας Σποριάς
να σπείρει τον αγρό του
εκεί ‘τανε η σκέψη του
αυτό ήτανε το βιός του.

Μια χούφτα έπεσε σιμά
στο δίπλα μονοπάτι
την αφάνισαν τα πουλιά
το πέλμα του διαβάτη.

Αν θες κι εσύ η σπορά
να φτάσει ως το θερισμό
έλα μαζί μας να σκάψεις
βαθιά τον αγρό. (δις)

Καμπόσοι σπόροι έπεσαν
εκεί που ήταν βράχοι
νερό δε βρήκαν, δίψασαν
και χάθηκαν μονάχοι.

Πιο πέρα στο χωράφι του
αγκάθια είχαν μείνει
έπεσε μέσα ο σπόρος του
δεν μπόρεσε να γίνει.

Αν θες κι εσύ … (δις)

Μα εκεί που η γη ήταν έτοιμη
και καλοσκαλισμένη
εβλάστησ’ έκανε καρπό
αυτό ο Σποριάς προσμένει.

Πέτρες, αγκάθια και κλαδιά
ας διώξει η σκαπάνη
να πάρει τον καρπό ο Χριστός
Να δώσει το στεφάνι.

Αν θες κι εσύ … (τρις)

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

Ριζοτόμοι



Παντού γύρω φυτρωμένα
των παθών τα κούφια δέντρα
μέσα μας σαν δάσος απολιθωμένο,
την απελπισιά σκορπίζουν
της κακίας και μαυρίζουν
της καρδιάς το χώμα το πρασίνισμενο.

Άκαρπα και άχρηστα καμμένα δέντρα των παθών στο χώμα της ψυχής
βαθειά είναι χρόνια τώρα ριζωμένα ριζοτόμοι όμως θα γενούμε ΄μείς.

Ζητάμε, πάντα ζητάμε χαρά να βρούμε κι όλο να ζούμε
μέσα στα δάση της Θείας χάρης στα καρποφόρα ουράνια δέντρα.
Στη ρίζα θε να χτυπάμε όλα τα σκάρτα άκαρπα δέντρα
και να φυτεύουμε της αγάπης της αρετής τα ουράνια κέδρα.

Μας βαραίνουν στη ζωή μας
και στην πιο κρυφή πνοή μας
μαυρισμένα δέντρα ορθωτά ακόμη.
Άχρηστοι κορμοί καμμένοι
κι άλλο τώρα δε μας μένει
να γενούμε των παθών μας ριζοτόμοι.

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΕΣΥ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΣ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΖΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΜΕ ΟΠΛΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΘΕΛΩ ΝΑ Σ' ΑΡΕΣΩ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

[ΜΑΝΩΛΗΣ]

ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ