Αδέλφια απόψε μαζί μου τραγουδείστε, Γύρω απ' το τραπέζι το ψωμί μας μοιραστείτε. Αστε το τζάκι η φωτιά ν' ανασαίνει, η Μικρή η Ζύμη ν' ανεβαίνει.
Στις μπορές αν λύγισες, στις συμφορές, κακό αν σε πίκρανε, στο σπίτι μας μπες, κερνάει η αγάπη μας παρηγοριά, λύπης σφουγγάρι, ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΡΔΙΑ.
Κύριε, στην πόρτα Σε βλέπω να στέκεις, το χέρι απλώνεις, μ' αγάπη μου γνέφεις. Κύριες, κοντά μου να 'ρθεις μη χρονίσεις, τη Μικρή τη Ζύμη να ευλογήσεις.
Στις μπορές αν λύγισες, στις συμφορές, κακό αν σε πίκρανε, στο σπίτι μας μπες, κερνάει η αγάπη μας παρηγοριά, λύπης σφουγγάρι, ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΡΔΙΑ.
Δεν είν' η νιότη που μας δένει ούτε η ίδια γειτονιά, δεν είν' τα χρόνια απ' το σχολείο ούτε η σχέση απ' τη δουλειά!
Αυτό που ζούμε δε χωράει στο μυαλό πάνω απ' την φύση και τους νόμους, θαύμα καινό!
Αδελφέ μου, νιώθω ότι είσαι ο άλλος μου εαυτός! Η ψυχή μου κι η δική σου δυο σταγόνες φως που αστράφτουν. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πού αρχίζω εγώ, πού είσαι εσύ και πού είν' οι άλλοι πού είν' ο Θεός!
Όλα είν' ένα, μόνο ένα είν' η αγάπη του Θεού, αυτή είναι που κινεί τον κόσμο, είμαστε όλοι μια ψυχή.
Στην λογική του Παραδείσου δεν υπάρχουν αριθμοί κι άμα πεθάνεις για τον άλλον πάλι ζεις!