Πατερικά Κείμενα και Συμβουλές περί Θείας Εξομολόγησης

Κείμενα και συμβουλές των Πατέρων και Μητέρων της Εκκλησίας μας, παλαιότερων και νεώτερων.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Πατερικά Κείμενα και Συμβουλές περί Θείας Εξομολόγησης

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Πέμ Αύγ 08, 2019 2:14 am

Εικόνα

Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ: Τι απαντά ο Άγιος Αμβρόσιος Επίσκοπος Μεδιολάνων (+397) σε εκείνους που αμφισβητούν κατά πόσο ο ιερέας που είναι άνθρωπος με ατέλειες μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες

Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ:

«Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων, σ᾽ ἐκείνους πού ἀμφισβητοῦν κατά πόσο ὁ ἱερέας, πού εἶναι ἄνθρωπος μέ ἀτέλειες, μπορῆ νά συγχωρῆ ἁμαρτίες, ἀπαντᾶ: “Καί γιατί λοιπόν βαπτίζεσθε, ἀφοῦ δέν ἐπιτρέπεται στούς ἀνθρώπους νά δίνουν ἄφεσι ἁμαρτιῶν; Διότι ἀναντίρρητα στό βάπτισμα λαμβάνει χώρα ἄφεσι ἁμαρτιῶν. Ἀλλά ποιά διαφορά ὑπάρχει μεταξύ τῆς ἐξασκήσεως τοῦ δικαιώματος τούτου στό μυστήριο τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξασκήσεως τοῦ αὐτοῦ δικαιώματος στό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος;”(Περί μετανοίας 1. 8 PL 16, 497 [PL 16, 497])».

Ἀπό το βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙ, Μετάνοια: Τό ἀντικλείδι τοῦ Παραδείσου, Εκδ. Ἀγιος Ἰωάννης ο Δαμασκηνός (2108220542), ΑΘΗΝΑ 2012

<>

Μεταστροφές δολοφόνων προς τη Θεία Εξομολόγηση

Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ

Ἀναφέρει ὁ ἀείμνηστος Ἱεροκήρυκας και Πνευματικός Ἀρχιμ. Βενέδικτος Πετράκης (+1961):

«Διά τοῦ κηρύγματος καί τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως ακυρώθηκαν τουλάχιστον δέκα προγραμματισμένοι φόνοι!

Ἕνας ἀπ᾽ τούς παραιτηθέντες ἀπ᾽ τά φονικά σχέδιά του, μόλις βγῆκε ἀπ᾽ τήν ἐκκλησία μετά τήν ἐξομολόγησι, ἄρχισε νά λέη σέ αὐτούς πού ἦταν στήν πλατεία: “Τρέξτε ὅλοι στόν Πνευματικό νά σᾶς κάνη ἀνθρώπους!”. Ὁ ἴδιος ὄχι μόνο παρετήθηκε ἀπ᾽ τό φόνο καί συγχώρησε τόν ἐχθρό του, ἀλλά κατώρθωσε καί τόν ἔφερε στήν ἐξομολόγησι.

Σ᾽ ἕνα ἄλλο χωριό μία γερόντισσα, τῆς ὁποίας εἶχαν φονεύση τόν μοναχογιό της, ἀμέσως μόλις μετά τήν ἐξομολόγησι βγῆκε ἀπ᾽ τήν ἐκκλησία, ἔσπευσε στό μαγαζί, πλησίασε τόν φονιά τοῦ παιδιοῦ της καί τόν συγχώρησε. Τόν προέτρεψε μάλιστα νά ἐξομολογηθῆ καί ἐκεῖνος! Ὁ φονεύς βαθύτατα συγκινημένος προσῆλθε μετά δακρύων στό Μυστήριο τῆς Ἱ. Ἐξομολογήσεως!

Σ᾽ ἕνα ἄλλο χωριό τῆς ἴδιας περιοχῆς μετανόησαν καί ἐξομολογήθηκαν καί μερικοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔρθει μέ τήν ἐντολή καί τήν ἀπόφασι νά μέ ἐκτελέσουν…».

<>

Ρουμανία: Ο Πνευματικός Πατέρας Γέροντας Αρσένιος διηγείται ένα περιστατικό από τη Θεία Εξομολόγηση

Ὁ Ρουμᾶνος Γέροντας Ἀρσένιος ἀφηγεῖται:

«Σᾶς λέγω ἕνα παράδειγμα ἀπό τά συμβάντα τῆς ζωῆς μου ὡς Πνευματικοῦ: Ξενύκτισα σχεδόν τό βράδυ ἑνός Μεγάλου Σαββάτου μέ ἕνα χριστιανό, γέρο ἀπό τό Maramures (πόλι στήν βορειοδυτική Ρουμανία), πού εἶχε ἔλθει μέ μία κάππα. Μοῦ εἶπε: “Πάτερ, ἦλθα νά ἐξομολογηθῶ, νά μέ τακτοποιήσης πνευματικά”.

Ποιός εἶναι αὐτός ὁ γέρος; Στό χωριό του ἦταν ἕνας ἀξιοτίμητος ἄνθρωπος. Ἐπί 30 χρόνια ἡ γυναῖκα του εἶχε ἀκολουθήσει τήν προτεσταντική κοινότητα τῶν Ἀντβεντιστῶν. Τότε ὑπῆρχε ἕνα ρεῦμα Ἀντβεντιστῶν πολύ δυνατό ἐκεῖ. Ὅλοι οἱ Ἀντβεντιστές ἀποφάσισαν νά πιάσουν αὐτόν, πού ὀνομαζόταν Ἰωάννης καί ἦταν ἀντιπρόσωπος τοῦ χωριοῦ του νά τόν πείσουν νά ἀκολουθήση τό χωριό του τήν αἵρεσί τους. Ὄμως αὐτός εἶχε στενές σχέσεις μέ τήν ἐκκλησία καί δέν κατόρθωσαν νά καταβάλουν τό φρόνημά του. Αὐτός κρατοῦσε μέ θάρρος τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μόνο καί μόνο ἐπειδή δέν πήγαινε μέ τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως.

—Ἐγώ δέν ἔχω καμμία δουλειά νά πάω κοντά τους, μοῦ ἔλεγε.

Τόν ἐρώτησα:

—Νήστευσες; Διότι εἶχε πόθο νά κοινωνήση. Αὔριο ἦταν Πάσχα.

—Ὄχι πάτερ, καί χθές κατέλυσα, διότι τή Μεγάλη Παρασκευή ἤμουν στό νοσοκομεῖο.

Τότε εἶπα ἐγώ στόν ἑαυτό μου: “Τί κάνεις τώρα Ἀρσένιε;”

Σίγουρα ὅ,τι θά ἔκανε ὁ Χριστός. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἐπί 30 χρόνια ἀμυνόταν γιά τήν ὀρθόδοξη πίστι καί τώρα ἐγώ προβληματίζομαι, διότι ἔφαγε ἕνα κομμάτι τσουρέκι… εὑρισκόμενος καί σέ ξένο μέρος;

—Καλά μπάρμπα Γιάννη, νά νηστεύσης μέχρι αὔριο.

Καί τό αὔριο ἦταν μόνο μερικές ὧρες. Αὐτό τό ἐπιτίμιο τοῦ ἔδωσα ἐκείνη τήν στιγμή καί τόν κοινώνησα.

Βλέπετε πῶς ἐπιβάλλεται νά κάνης μιά συγκατάβασι γιά ἕνα τόσο σοβαρό θέμα; Δέν τόν κανόνισα σύμφωνα μέ τούς Κανόνες, ἀλλά ὑπολόγισα τήν πνευματική του κατάστασι καί τόν ἡρωϊκό πόλεμο πού ἐπί τόσα χρόνια ἔκανε χάριν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως».

Από το βιβλίο:

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ

Η Εξομολόγηση – Μετάνοια: Το Αντικλείδι του Παραδείσου

εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Αθήνα 2012

<>

Η Θεία Κοινωνία την ώρα του θανάτου και η Εξομολόγηση

Ένας ιερεύς ο πάπα-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μία ενάρετη χήρα, που μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!

Ο πάπα-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε: νεωκόρος, στο πλάι…

-Δεν είμαι εγώ για θάνατο!

Έγινε ένας διάλογος, όσο ήταν δυνατόν, μεταξύ του ιερέως και του άρρωστου, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος, δεν ήθελε να κοινωνήσει…

Λέγει τότε ο διάκονος, ο πατήρ Λαυρέντιος:

-Πάτερ Θεόδωρε, μου δίνετε, σας παρακαλώ το άγιο Ποτήριο, να πάω να κοινωνήσω την ετοιμοθάνατη κυρία Μαρία και εσείς να συζητήσετε με τον ασθενή μέχρι να γυρίσω και, εάν έχει πεισθεί, να τον κοινωνήσουμε μετά;

-Να πας παιδί μου, με τις ευχές μου.

Ο νεωκόρος μπροστά με το λαδοφάναρο και πίσω ο διάκονος με την Θεία Κοινωνία έφθασαν σε ένα φτωχικό σπιτάκι. Μπήκαν μέσα και είδαν γύρω από το κρεβάτι της κυρά-Μαρίας να παρευρίσκονται τα παιδιά, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς της και όλοι να κλαίνε για την υπέροχη αυτή μητέρα, γιαγιά και συγγενή.

Μόλις προχώρησε λίγο ο διάκονος, έμεινε ακίνητος! Τι είδε; Ανείπωτο θέαμα!

Περικυκλωμένη δεν ήταν μόνο από ανθρώπους η αγιασμένη αυτή ψυχούλα, αλλά και από δεκάδες Αγγέλους και Αρχαγγέλους, που συνωστίζονταν μέσα στο δωμάτιο ποιός θα πρώτο-χαϊδέψει και ποιός θα πρώτο-απαλύνει και θα πρώτο-σφουγγίσει τον ίδρωτα αυτής της υπερευλογημένης μάνας!

Και δεν ήταν μόνο αυτό!!! Ακριβώς πάνω από το κεφαλάκι της, στο προσκεφάλι της δηλαδή, ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία με ένα θεοΰφαντο μαντήλι της σκούπιζε τον ίδρωτα του πυρετού από το μέτωπό της. Τα δε χείλη της ετοιμοθάνατης ψιθύριζαν: «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε».

Και -ω του θαύματος- όλοι οι Άγγελοι έπεσαν «μπρούμυτα» και προσκύνησαν το εισερχόμενο πανάγιο Ποτήριο που είχε μέσα το τίμιο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου! Όλες οι Αγγελικές Δυνάμεις!

Και η Υπεραγία Θεοτόκος, κατά έναν ακατάληπτο τρόπο, ασπάσθηκε το άγιο Ποτήριο και οδήγησε τον διάκονο να κοινωνήσει την ετοιμοθάνατη.

Μετά τη Θεία Κοινωνία οι Άγγελοι πήραν, την ψυχή αυτής της ευλογημένης μάνας, την παρέδωσαν στα χέρια της Παναγίας και όλοι μαζί ανήλθαν στον Ουρανό. Άστραψε ο τόπος, μοσχοβόλησε το δωμάτιο και ο διάκονος με φόβο και χαρά απερίγραπτη και αγαλλίαση έφυγε. και επέστρεψε στο σπίτι του πλουσίου.

Μπήκε μέσα και τον κατέλαβε ρίγος γιατί γύρω από το κρεβάτι, του φιλάργυρου αυτού ανθρώπου, βρίσκονταν εκατοντάδες δαίμονες, οι όποιοι με τρίαινες φοβερές κατατρυπούσαν το σώμα του σε διάφορα σημεία: στα γόνατα, στα πόδια, στα χέρια, στις παλάμες, στην κοιλιά, στο λάρυγγα, στα μάτια, στο κεφάλι. Με όσα μέλη αμάρτησε, πάνω σ’ αυτά τρυπούσαν οι δαίμονες. Ούρλιαζε, φώναζε ο ταλαίπωρος πλούσιος. Παρέδωσε το άγιο Ποτήριο τρέμοντας, στα χέρια του ιερέως, ο διάκονος, και από τον τρόμο του λιποθύμησε.

O ιερεύς εις μάτην προσπαθούσε να πείσει τον πλούσιο να «ετοιμαστεί» για το τέλος! Αυτός τίποτα! Πέθανε τελικά χωρίς Θεία Κοινωνία και χωρίς Εξομολόγηση…

<>

Μπήκε στον πειρασμό να ξαναγυρίσει στην παλιά του ζωή

Κάποιο βράδυ, γύρω στίς 3 π.μ., ὁ Διονύσης τελειώνοντας τή δουλειά του σέ βραδινό κέντρο, μπῆκε στόν πειρασμό νά ξαναγυρίση στήν παλιά του ζωή. Καθώς ἔτρεχε μέ τή μηχανή του στούς ἄδειους δρόμους τῆς Ἀθήνας, ἄκουσε μία δυνατή ἀγωνιώδη φωνή νά τοῦ λέη ἐπιτακτικά:

—Διονύση, πού πᾶς;

Συγκλονίσθηκε. Κάθησε λίγη ὥρα νά συνέλθη ἀπό τήν ἔκπληξι. Ἐπέστρεψε στό σπίτι του κι ἔπεσε νά κοιμηθῆ. Πρωΐ-πρωΐ τόν ξύπνησε τό τηλέφωνο. Τό σήκωσε καί ἄκουσε τή φωνή τοῦ Γέροντά του π. Διονυσίου:

—Διονύση, παιδί μου, εἶσαι καλά;

—Κάλα, Γέροντα.

—Σέ πῆρα τηλέφωνο, γιατί χθές ἀργά τή νύκτα ἔνιωσα μία ταραχή, μία ἀγωνία γιά σένα καί σηκώθηκα νά προσευχηθῶ.

Ὁ Διονύσης τά ᾽χασε καί ρώτησε:

—Τί ὥρα ἦταν, Γέροντα;

—Γύρω στίς 3 μετά τά μεσάνυκτα.

Ὁ Διονύσης τότε κατάλαβε καί συνειδητοποίησε ὅτι ὁ Θεός εἶναι κοντά του, πολύ πιό κοντά ἀπ᾽ ὅσο νόμιζε.

<>

Θεία Εξομολόγηση – Ο Χριστός δίνει στους Αποστόλους την εξουσία αφέσεως των αμαρτιών: “Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται” (Ιωάννη 20, 23)

Θεία Εξομολόγηση

Ο Χριστός δίνει στους Αποστόλους την εξουσία αφέσεως των αμαρτιών:

Ιωάννη 20, 21-23:

“21 Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπτῳ ὑμᾶς.
22 Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον,
23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται”.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Ιωάννη 20, 21-23:

“21 Kαι ξανά ο Iησούς είπε σ’ αυτούς: Eιρήνη σε σας· όπως με απέστειλε ο Πατέρας, και εγώ αποστέλλω εσάς. 22 Kαι μόλις το είπε αυτό, φύσηξε προς αυτούς, και τους λέει: Λάβετε Πνεύμα Άγιο. 23 Aν τις αμαρτίες κάποιων συγχωρέσετε, είναι σ’ αυτούς συγχωρεμένες· αν κάποιων τις κρατάτε, είναι κρατημένες”.

<>

Η Μοναχή Πορφύρια (+2015) πρώην οδηγός ταξί, οδηγεί έναν νέο στην Θεία Εξομολόγηση

Ἀναφέρει ἡ Μοναχή Πορφυρία (+2015), πρώην ὁδηγός ταξί σέ Ἀθήνα και Πειραιά κατά τά ἔτη 1997-2017:

Ἐννέα ἡ ὥρα τὸ βράδυ, βρίσκομαι στὴν πλατεία Παγκρατίου. Ἕνα παιδὶ γύρω στὰ 17 μὲ σταματάει.

–Καλησπέρα, στὰ Village.

Ἀπὸ τὸ ραδιόφωνο τοῦ αὐτοκινήτου ἔχει ἀρχίσει τὸ ἀπόδειπνο. Τὸ παιδί, ποὺ κάθισε δίπλα μου, μοῦ λέει:

–Δὲν βγάζεις τὸν παπά, νὰ βάλεις τραγούδια;

–Γιατί, ἀγόρι μου, δὲν σοὺ ἀρέσει ἡ ἀκολουθία;

–Ἡ ἀκολουθία δὲν μὲ νοιάζει… Τοὺς παπάδες δὲν θέλω νὰ ἀκούω.

–Γιατί, τί σου ἔκαναν οἱ παπάδες;

–Ἐμένα τίποτε… Ὁ πατέρας μου τοὺς βρίζει, γι’ αὐτὸ δὲν τοὺς θέλω.

–Ὁ πατέρας σου γιατί τοὺς βρίζει;

–Δὲν ξέρω.

–Ἔχεις πάει ποτέ σου στὴν Ἐκκλησία;

–Ὄχι! Ποτέ!

–Καλά, στὴν Ἀνάσταση δὲν πάτε; Τὰ…. Χριστούγεννα δὲν πάτε;

–Ὄχι!

–Σὲ γάμους, σὲ βαφτίσια, πάτε;

–Ναί, πᾶμε.

–Ἡ μανούλα σου δὲν σοὺ ἔχει μιλήσει γιὰ τὸν Θεό;

–Ὄχι!

–Οὔτε τὸ σταυρό σου κάνεις;

–Ὄχι!

Χριστέ μου, δὲν εἶναι δυνατόν!

–Ἀγόρι μου γλυκό, στὸ σχολεῖο θρησκευτικὰ δὲν κάνετε;

–Ἐ, κάνουμε κάτι λίγο.

–Ἄκουσε νὰ σοὺ πῶ, ἀγόρι μου, ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ζωή, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ παπὰς εἶναι γιὰ νὰ μᾶς μεταφέρει τὰ λόγια του Θεοῦ. Χωρὶς τὸν Θεὸ εἴμαστε νεκροί!

–Νεκροί;

–Ναί! Χωρὶς Θεὸ εἴμαστε πνευματικὰ νεκροί. Στὸ σπίτι σᾶς εἶστε εὐτυχισμένοι, οἱ γονεῖς σου εἶναι ἀγαπημένοι;

–Μμ!! ὄχι.

–Γιατί; Τί συμβαίνει;

–Ὁ πατέρας μου εἶναι νευρικός, ὅλο μαλώνει μὲ τὴν μάννα μου καὶ μέ μας. Ὅλα του φταῖνε.

–Βλέπεις πῶς μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ εἴμαστε δυστυχισμένοι; Ἐνῶ, ὅταν εἴμαστε κοντά Του, εἴμαστε χαρούμενοι καὶ ἤρεμοι, δὲν νευριάζουμε, ξέρουμε νὰ συγχωροῦμε, εἴμαστε γεμάτοι ἀπὸ ἀγάπη. Ἐσὺ θὰ ἤθελες, ὅταν θὰ μεγαλώσεις καὶ παντρευτεῖς, νὰ κάνεις οἰκογένεια σὰν καὶ αὐτὴ ποῦ ζεῖς;

–Ὄχι, γιατί δὲν μ’ ἀρέσει.

–Γιὰ νὰ κάνεις καλύτερη οἰκογένεια, πρέπει νὰ πλησιάσεις τὸν Θεό.

–Πῶς θὰ τὸν πλησιάσω;

–Νά, θὰ σὲ πάω τώρα νὰ μιλήσεις μὲ ἕναν παπά, ὅπως τοὺς λὲς ἐσύ. Πᾶμε;

–Ὄχι, ὄχι, δὲν θέλω!

–Σὲ παρακαλῶ, σὲ ἱκετεύω, τοῦ εἶπα πολὺ γλυκά, πολὺ τρυφερά. Πήγαινε μόνο μία φορὰ καὶ μὴν ξαναπᾶς ποτέ σου, σὲ παρακαλῶ. Καὶ ἐγὼ θὰ ἔρθω μαζί σου καὶ ὕστερα θὰ σὲ πάω στὰ, VILLAGE, χωρὶς χρήματα.
Αὐτὸ τοῦ ἄρεσε καὶ μοῦ λέει:

–Τὸ λόγο σου;

–Τὸ λόγο μου!

Βιαζόμουν νὰ προλάβω, πρὶν φύγει ὁ ἱερέας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εὐτυχῶς πρόλαβα. Τὸ παλληκάρι μπῆκε γιὰ ἐξομολόγηση. Ὅταν μετὰ ἀπὸ μισῆ ὥρα βγῆκε, ἦταν τόσο ἀλλαγμένος, ποὺ μὲ εὐχαρίστησε καὶ μοῦ εἶπε: «Ὡραῖος αὐτὸς ὁ παπάς, θὰ ξανάρθω!»

Μετὰ τὸν πῆγα στὰ VILLAGE. ὅπως τοῦ εἶχα ὑποσχεθεῖ. Ἡ χαρά μου ἦταν ἀπερίγραπτη• τὸ παιδὶ ξεκινοῦσε μία νέα σωτήρια πορεία.

Από το βιβλίο: Πορφυρία Μοναχή, Ταξιδεύοντας στά Τείχη της Πόλης, ἐκδ. Νεκτάριος Παναγόπουλος, Ἀθήνα 2010

Πηγή:

HOLY CONFESSION OF YOUR HEART - ORTHODOXY - Η ΘΕΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ



Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες