Πρέπει να είναι σύντομη και γιατί
Γιατί όμως λέγει ότι παρέτεινε την προσευχή , αφού η διάρκεια της προσευχής της γυναίκας ήταν σύντομη; Διότι δεν απεύθυνε μακρούς λόγους , ούτε παρέτεινε την παράκλησί της σε μήκος, αλλά είπε μόνον λίγα και απλά λόγια: “Κύριε των Δυνάμεων, Θεέ Σαβαώθ, εάν ρίξης βλέμμα ευσπλαχνίας και δης την ταπείνωσι της δούλης σου και με θυμηθής και δεν λησμονήσης την δούλη σου και δώσης στη δούλη σου ανδρικό σπέρμα, θα τα προσφέρω σε σένα και θα το αφιερώσω μέχρι την μέρα του θανάτου του. Και κρασί και οινοπνευματώδες ποτό δεν θα πιη, και ψαλίδι δεν θα ανέβη στο κεφάλι του” (Α Βασ. 1,11 ) . Ποιο πλήθος λόγων είναι αυτό; Τι εννοούσε λοιπόν λέγοντας , “επλήθυνε”; Συνέχεια έλεγε τα ίδια και τα ίδια και δεν απομακρυνόταν , ξοδεύοντας πολύ χρόνο με τα ίδια λόγια. Άλλωστε και στα Ευαγγέλια ο Χριστός έτσι διέταξε να προσευχώμαστε. Διότι λέγοντας στους μαθητές του να μην προσεύχονται όπως οι εθνικοί και να μη φλυαρούν, μας δίδαξε και το μέτρο της προσευχής , δείχνοντας ότι το να ακουσθή η προσευχή δεν εξαρτάται από τα πολλά λόγια , αλλά από τη νηφαλιότητα του νου.
Μπορεί όμως κάποιος να ισχυρισθή∙ “Αφού πρέπει να προσευχώμαστε με λίγα λόγια, τότε πώς τους είπε παραβολή για το ότι πρέπει να προσεύχονταν διαρκώς; Ότι δηλαδή υπήρχε μία χήρα η οποία με τη συνεχή παράκλησί της , έναν ωμό και απάνθρωπο δικαστή , που ούτε φόβο Θεού είχε, ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν, με τις συχνές της επισκέψεις τον έκαμψε; Και πώς ο Παύλος παροτρύνει λέγοντας: “Να επιμένετε στην προσευχή” ( Ρωμ. 12,12 ) ∙ και πάλι∙ “Συνεχώς να προσεύχεσθε” ( Α΄ Θες. 5,17 ) . Διότι αν δεν πρέπει να αποτείνουμε μακρούς λόγους και να προσευχώμαστε συνέχεια, τότε το ένα είναι αντίθετο με το άλλο.
Αλλά δεν είναι αντίθετο, μη γένοιτο, αλλά είναι και πολύ σύμφωνο. Διότι και ο Χριστός και ο Παύλος παρήγγειλαν να κάμνουμε σύντομες και πυκνές προσευχές με σύντομα διαλλείματα. Διότι, αν παρατείνης το λόγο σε μήκος, πολλές φορές ολιγωρώντας , δίνεις μεγάλη ευκαιρία στο διάβολο να αποσπάση τον νου από τα λεγόμενα∙ εάν όμως κάνης συχνές και πυκνές τις προσευχές, περιλαμβάνοντας στην πυκνότητα όλον τον χρόνο, μπορείς εύκολα να σωφρονής και να κάνης τις προσευχές με μεγάλη νηφαλιότητα∙ πράγμα που έκανε και αυτή ∙ δεν απηύθυνε μακρούς λόγους, αλλά προσερχόταν συχνά πυκνά στο Θεό.
Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Η ζωή και οι Λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Re: Η ζωή και οι Λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Πρεσβείες των Αγίων.Πότε έχουν ισχύ
Τι σημαίνει “θυμήθηκε ο Θεός τον Αβραάμ;”. Εννοεί την παράκλησι που έκανε λέγοντας ∙ “Να μην καταστρέψης τον δίκαιο μαζί με τον ασεβή”. Θα μπορούσε όμως να πη κανείς ∙ ο δίκαιος σώθηκε με την παράκλησι του πατριάρχου και όχι με την αρετή του. Ναι∙ σώθηκε και με την παράκλησι του πατριάρχου. Διότι όταν κάνουμε εμείς ό,τι μπορούμε, τότε και η προσευχή των δικαίων μας ωφελεί πάρα πολύ. Όταν όμως εμείς οι ίδιοι είμαστε οκνηροί και στηρίζουμε τις ελπίδες της σωτηρίας μας μόνο σ’ εκείνους, τότε δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτε. Όχι επειδή οι δίκαιοι είναι ανίσχυροι, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι προδίδουμε τους εαυτούς μας με τη ραθυμία μας.
Και για να μάθης ότι όταν αδιαφορούμε εμείς, είτε δίκαιοι είναι εκείνοι που παρακαλούν για μας, είτε προφήτες δεν ωφελούμαστε καθόλου ( διότι εκείνοι δείχνουν και την αρετή τους με τις παρακλήσεις αυτές, εμείς όμως δεν ωφελούμαστε εξ αιτίας της συμπεριφοράς μας) , άκουσε τον Θεό των όλων ο Οποίος λέγει στον Ιερεμία που ήταν από την κοιλιά της μητέρας του αγιασμένος ∙ “Να μην προσεύχεσαι για τον λαό αυτό, γιατί δε θα σε ακούσω” (Ιερ. 7,16 ) . Πρόσεξε την φιλανθρωπία του Κυρίου∙ προλέγει στον Προφήτη ώστε αν δεν εισακουσθούν κατόπιν οι προσευχές του, να μη νομίζη ότι αυτό συνέβη από δική του υπαιτιότητα. Γι’ αυτό του προλέγει την κακία του λαού και τον διατάσσει να μην προσεύχεται, για να μπορή και εκείνος να γνωρίζη το μέγεθος της κακίας τους και εκείνοι να μάθουν ότι ο προφήτης δεν μπορεί να τους βοηθήση καθόλου, αν δεν κάνουν και εκείνοι ό,τι μπορούν.
Έχοντας λοιπόν υπ’ όψιν αυτά αγαπητοί μου, ας καταφεύγουμε στις πρεσβείες των αγίων, αλλ’ ας μην επαναπαυώμαστε στις ικεσίες τους , αλλά και μεις οι ίδιοι να ρυθμίζουμε τη συμπεριφορά μας όπως πρέπει και ας φροντίζουμε να αλλάξουμε προς το καλλίτερο, για να μπορέση να μας βοηθήση και η πρεσβεία που γίνεται για μας.
Αυτό λέγει και ο Κύριος των όλων σε άλλον προφήτη∙ “Δεν βλέπεις τι κάνουν αυτοί; Καίνε τα λίπη και κάνουν διάφορα κατασκευάσματα προς τιμήν των αστέρων και της στρατιάς του ουρανού” (πρβλ. Ιερ. 7,17-18 ) . Σαν να του λέγη∙ Μην παρακαλάς γι’ αυτούς που δε σταματάνε την αδικία, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη νόσο από την οποία πάσχουν , αλλά ζουν με τόση αναισθησία. Δεν βλέπεις την υπερβολική τους περιφρόνησι; Δε βλέπεις την μεγάλη τους μανία; ότι ακόμη δεν χόρτασε η ασέβειά τους, αλλά όπως ο χοίρος κυλιέται μέσα στο βούρκο, κυλιούνται και αυτοί στις παρανομίες τους; Μήπως δηλαδή αν ήθελαν να επιστρέψουν περίμεναν να τους ενθαρρύνω; Δεν είμαι εγώ αυτός που μιλώ με το στόμα των προφητών και λέγω∙ “Και είπα μετά από την πορνεία της. Μετά από όλα αυτά να επιστρέψης και δεν επέστρεψε;” ( Ιερ. 3, 7 ) . Μήπως δηλαδή ζητώ τίποτε άλλο, παρά να παύσουν να είναι πονηροί και να σταματήσουν να κάνουν τα κακά; Μήπως ζητώ ευθύνες για τα αμαρτήματα του παρελθόντος, αν τους δω να θέλουν να μετανοήσουν; Δεν φωνάζω καθημερινά και δεν λέω∙ “Δεν επιθυμώ τον θάνατο του αμαρτωλού μέχρις ότου μετανοήση και ζήση”( Ιεζ. 18,23 ) . Δεν τα κάνω όλα για το εξής, για να γλυτώσουν δηλαδή από την καταστροφή όσοι έχουν παραπλανηθή; Μήπως δηλαδή αντιδρώ όταν τους δω να μετανοούν; Δεν είμαι εγώ αυτός που λέγει∙ “Ενώ ακόμη θα ομιλής, θα σου πω ∙να ,εδώ είμαι;”( Ησ. 58,9 ) . Μήπως αυτοί επιθυμούν τη σωτηρία τους τόσο, όσο εγώ επιθυμώ να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια; Μήπως λοιπόν γι’ αυτό σε δημιούργησα από το τίποτε, για να σε καταστρέψω; Μήπως χωρίς σκοπό ετοίμασα την αιώνια βασιλεία και τα αμέτρητα εκείνα αγαθά ; Μήπως γι’ αυτό δεν απείλησα και την γέεννα του πυρός , για να κάνω δηλαδή όλους από το φόβο αυτό να τρέξουν στην αιώνια βασιλεία;
Μην εγκαταλείπης λοιπόν εκείνους , μακάριε προφήτα και προσεύχεσαι σε μένα, αλλά για ένα πράγμα μόνον να φροντίζης, να ξεπεράσης δηλαδή την ασθένεια εκείνων και να τους κάνης να αισθανθούν τη νόσο τους, να τους επαναφέρης στην υγεία και τότε οπωσδήποτε θα ακολουθήση και η δική μου βοήθεια.
( Εις την Γένεσιν ΜΑ’ , ΕΠΕ 4, 96-100. PG 54, 407-408 )
Πηγή: ««ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Τι σημαίνει “θυμήθηκε ο Θεός τον Αβραάμ;”. Εννοεί την παράκλησι που έκανε λέγοντας ∙ “Να μην καταστρέψης τον δίκαιο μαζί με τον ασεβή”. Θα μπορούσε όμως να πη κανείς ∙ ο δίκαιος σώθηκε με την παράκλησι του πατριάρχου και όχι με την αρετή του. Ναι∙ σώθηκε και με την παράκλησι του πατριάρχου. Διότι όταν κάνουμε εμείς ό,τι μπορούμε, τότε και η προσευχή των δικαίων μας ωφελεί πάρα πολύ. Όταν όμως εμείς οι ίδιοι είμαστε οκνηροί και στηρίζουμε τις ελπίδες της σωτηρίας μας μόνο σ’ εκείνους, τότε δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτε. Όχι επειδή οι δίκαιοι είναι ανίσχυροι, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι προδίδουμε τους εαυτούς μας με τη ραθυμία μας.
Και για να μάθης ότι όταν αδιαφορούμε εμείς, είτε δίκαιοι είναι εκείνοι που παρακαλούν για μας, είτε προφήτες δεν ωφελούμαστε καθόλου ( διότι εκείνοι δείχνουν και την αρετή τους με τις παρακλήσεις αυτές, εμείς όμως δεν ωφελούμαστε εξ αιτίας της συμπεριφοράς μας) , άκουσε τον Θεό των όλων ο Οποίος λέγει στον Ιερεμία που ήταν από την κοιλιά της μητέρας του αγιασμένος ∙ “Να μην προσεύχεσαι για τον λαό αυτό, γιατί δε θα σε ακούσω” (Ιερ. 7,16 ) . Πρόσεξε την φιλανθρωπία του Κυρίου∙ προλέγει στον Προφήτη ώστε αν δεν εισακουσθούν κατόπιν οι προσευχές του, να μη νομίζη ότι αυτό συνέβη από δική του υπαιτιότητα. Γι’ αυτό του προλέγει την κακία του λαού και τον διατάσσει να μην προσεύχεται, για να μπορή και εκείνος να γνωρίζη το μέγεθος της κακίας τους και εκείνοι να μάθουν ότι ο προφήτης δεν μπορεί να τους βοηθήση καθόλου, αν δεν κάνουν και εκείνοι ό,τι μπορούν.
Έχοντας λοιπόν υπ’ όψιν αυτά αγαπητοί μου, ας καταφεύγουμε στις πρεσβείες των αγίων, αλλ’ ας μην επαναπαυώμαστε στις ικεσίες τους , αλλά και μεις οι ίδιοι να ρυθμίζουμε τη συμπεριφορά μας όπως πρέπει και ας φροντίζουμε να αλλάξουμε προς το καλλίτερο, για να μπορέση να μας βοηθήση και η πρεσβεία που γίνεται για μας.
Αυτό λέγει και ο Κύριος των όλων σε άλλον προφήτη∙ “Δεν βλέπεις τι κάνουν αυτοί; Καίνε τα λίπη και κάνουν διάφορα κατασκευάσματα προς τιμήν των αστέρων και της στρατιάς του ουρανού” (πρβλ. Ιερ. 7,17-18 ) . Σαν να του λέγη∙ Μην παρακαλάς γι’ αυτούς που δε σταματάνε την αδικία, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη νόσο από την οποία πάσχουν , αλλά ζουν με τόση αναισθησία. Δεν βλέπεις την υπερβολική τους περιφρόνησι; Δε βλέπεις την μεγάλη τους μανία; ότι ακόμη δεν χόρτασε η ασέβειά τους, αλλά όπως ο χοίρος κυλιέται μέσα στο βούρκο, κυλιούνται και αυτοί στις παρανομίες τους; Μήπως δηλαδή αν ήθελαν να επιστρέψουν περίμεναν να τους ενθαρρύνω; Δεν είμαι εγώ αυτός που μιλώ με το στόμα των προφητών και λέγω∙ “Και είπα μετά από την πορνεία της. Μετά από όλα αυτά να επιστρέψης και δεν επέστρεψε;” ( Ιερ. 3, 7 ) . Μήπως δηλαδή ζητώ τίποτε άλλο, παρά να παύσουν να είναι πονηροί και να σταματήσουν να κάνουν τα κακά; Μήπως ζητώ ευθύνες για τα αμαρτήματα του παρελθόντος, αν τους δω να θέλουν να μετανοήσουν; Δεν φωνάζω καθημερινά και δεν λέω∙ “Δεν επιθυμώ τον θάνατο του αμαρτωλού μέχρις ότου μετανοήση και ζήση”( Ιεζ. 18,23 ) . Δεν τα κάνω όλα για το εξής, για να γλυτώσουν δηλαδή από την καταστροφή όσοι έχουν παραπλανηθή; Μήπως δηλαδή αντιδρώ όταν τους δω να μετανοούν; Δεν είμαι εγώ αυτός που λέγει∙ “Ενώ ακόμη θα ομιλής, θα σου πω ∙να ,εδώ είμαι;”( Ησ. 58,9 ) . Μήπως αυτοί επιθυμούν τη σωτηρία τους τόσο, όσο εγώ επιθυμώ να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια; Μήπως λοιπόν γι’ αυτό σε δημιούργησα από το τίποτε, για να σε καταστρέψω; Μήπως χωρίς σκοπό ετοίμασα την αιώνια βασιλεία και τα αμέτρητα εκείνα αγαθά ; Μήπως γι’ αυτό δεν απείλησα και την γέεννα του πυρός , για να κάνω δηλαδή όλους από το φόβο αυτό να τρέξουν στην αιώνια βασιλεία;
Μην εγκαταλείπης λοιπόν εκείνους , μακάριε προφήτα και προσεύχεσαι σε μένα, αλλά για ένα πράγμα μόνον να φροντίζης, να ξεπεράσης δηλαδή την ασθένεια εκείνων και να τους κάνης να αισθανθούν τη νόσο τους, να τους επαναφέρης στην υγεία και τότε οπωσδήποτε θα ακολουθήση και η δική μου βοήθεια.
( Εις την Γένεσιν ΜΑ’ , ΕΠΕ 4, 96-100. PG 54, 407-408 )
Πηγή: ««ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Re: Η ζωή και οι Λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Το ζητούμενο∙ να πη κανείς πρώτος τις αμαρτίες του
Λέγοντας όμως αυτά μου ήλθε στον νου να φέρω στο μέσο και να εξετάσω, γιατί άραγε, ενώ αυτός ωμολόγησε την αμαρτία του και κατεδίκασε τα όσα έγιναν, και ενώ είπε, ότι διέπραξε αμάρτημα μεγαλύτερο της συγγνώμης και δεν είναι άξιος για καμμιά απολογία, δεν κατώρθωσε να καθαρισθή από τα αμαρτήματά του ( αν και βέβαια ο προφήτης λέγει, «λέγε συ τις αμαρτίες σου πρώτος , για να δικαιωθής» ( Ησ. 43,26 ), αλλά και κατακρίθηκε; Επειδή δεν τα ωμολόγησε , όπως υπέδειξε ο προφήτης. Γιατί ο προφήτης δεν είπε απλώς , «λέγε συ τις αμαρτίες σου», αλλά τι; «λέγε συ πρώτος», λέγει «τις αμαρτίες σου> Το ζητούμενο είναι αυτό. Όχι το να τις πη κανείς απλώς, αλλά να τις πη πρώτος, να μη περιμένει τον ελεγκτή και τον κατήγορο. Αυτός όμως δεν τις είπε πρώτος , αλλά περίμενε να ελεγχθή από τον Θεό, ή καλλίτερα και όταν τον έλεγχε, εκείνος ήταν αρνητικός. Αλλ’ αφού του φανέρωσε την πράξι του, τότε είπε την αμαρτία του, πράγμα που δεν είναι πλέον εξομολόγησις.
Και συ λοιπόν, αγαπητέ, όταν αμαρτήσης, μη περιμένης την κατηγορία από άλλον, αλλά, προτού κατηγορηθής και διαβληθής, εσύ ο ίδιος καταδίκαζε τις πράξεις σου∙ γιατί, αν σε ελέγξη άλλος, το κατόρθωμα δεν είναι πλέον της εξομολογήσεώς σου, αλλ’ η διόρθωσις είναι έργο εκείνου. Γι’ αυτό και κάποιος άλλος λέγει∙ «Ο δίκαιος πρώτος κατηγορεί τον εαυτό του» ( Παρ.18,17 ). Επομένως το ζητούμενο δεν είναι αυτό, το να κατηγορή δηλαδή κανείς τον εαυτό του, αλλά να τον κατηγορή πρώτος και να μη περιμένη τους ελέγχους των άλλων. Ο Πέτρος λοιπόν μετά από εκείνη την φοβερή εκείνη άρνησι, επειδή αμέσως θυμήθηκε την αμαρτία του και χωρίς κανείς να τον κατηγορή έλεγε το πλημμέλημά του και έκλαψε πικρά, τόσο πολύ καθάρισε τον εαυτό του από την άρνησι εκείνη, ώστε και πρώτος να γίνη μεταξύ των αποστόλων και ολόκληρη την οικουμένη να του εμπιστευθή ο Κύριος ( Ματθ. Κεφ. 26 και Ματθ. 16, , 13-20 ) .
( Κατά Ιουδαίων, Η΄, ΕΠΕ 34, 376-378. PG 48, 931 )
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ’
ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Έκδοσις:
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Λέγοντας όμως αυτά μου ήλθε στον νου να φέρω στο μέσο και να εξετάσω, γιατί άραγε, ενώ αυτός ωμολόγησε την αμαρτία του και κατεδίκασε τα όσα έγιναν, και ενώ είπε, ότι διέπραξε αμάρτημα μεγαλύτερο της συγγνώμης και δεν είναι άξιος για καμμιά απολογία, δεν κατώρθωσε να καθαρισθή από τα αμαρτήματά του ( αν και βέβαια ο προφήτης λέγει, «λέγε συ τις αμαρτίες σου πρώτος , για να δικαιωθής» ( Ησ. 43,26 ), αλλά και κατακρίθηκε; Επειδή δεν τα ωμολόγησε , όπως υπέδειξε ο προφήτης. Γιατί ο προφήτης δεν είπε απλώς , «λέγε συ τις αμαρτίες σου», αλλά τι; «λέγε συ πρώτος», λέγει «τις αμαρτίες σου> Το ζητούμενο είναι αυτό. Όχι το να τις πη κανείς απλώς, αλλά να τις πη πρώτος, να μη περιμένει τον ελεγκτή και τον κατήγορο. Αυτός όμως δεν τις είπε πρώτος , αλλά περίμενε να ελεγχθή από τον Θεό, ή καλλίτερα και όταν τον έλεγχε, εκείνος ήταν αρνητικός. Αλλ’ αφού του φανέρωσε την πράξι του, τότε είπε την αμαρτία του, πράγμα που δεν είναι πλέον εξομολόγησις.
Και συ λοιπόν, αγαπητέ, όταν αμαρτήσης, μη περιμένης την κατηγορία από άλλον, αλλά, προτού κατηγορηθής και διαβληθής, εσύ ο ίδιος καταδίκαζε τις πράξεις σου∙ γιατί, αν σε ελέγξη άλλος, το κατόρθωμα δεν είναι πλέον της εξομολογήσεώς σου, αλλ’ η διόρθωσις είναι έργο εκείνου. Γι’ αυτό και κάποιος άλλος λέγει∙ «Ο δίκαιος πρώτος κατηγορεί τον εαυτό του» ( Παρ.18,17 ). Επομένως το ζητούμενο δεν είναι αυτό, το να κατηγορή δηλαδή κανείς τον εαυτό του, αλλά να τον κατηγορή πρώτος και να μη περιμένη τους ελέγχους των άλλων. Ο Πέτρος λοιπόν μετά από εκείνη την φοβερή εκείνη άρνησι, επειδή αμέσως θυμήθηκε την αμαρτία του και χωρίς κανείς να τον κατηγορή έλεγε το πλημμέλημά του και έκλαψε πικρά, τόσο πολύ καθάρισε τον εαυτό του από την άρνησι εκείνη, ώστε και πρώτος να γίνη μεταξύ των αποστόλων και ολόκληρη την οικουμένη να του εμπιστευθή ο Κύριος ( Ματθ. Κεφ. 26 και Ματθ. 16, , 13-20 ) .
( Κατά Ιουδαίων, Η΄, ΕΠΕ 34, 376-378. PG 48, 931 )
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ’
ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Έκδοσις:
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Re: Η ζωή και οι Λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Είπες εκείνα που έπαθες; Δε χρειάζεται να πης το πώς θα σε βοηθήση.
Ας πιστεύουμε λοιπόν τα λόγια αυτά και ας μην προσευχώμαστε για επίδειξι, ούτε εναντίον των εχθρών μας και ας μη Του επιδεικνύουμε τον τρόπο της βοηθείας . Διότι αν στη περίπτωσι των ανθρώπων που συνηγορούν και ρητορεύουν στα κοσμικά δικαστήρια , λέμε απλώς την υπόθεσί μας , ενώ τον τρόπο της βοηθείας τον αφήνουμε σε εκείνους, ώστε να χειρισθούν το θέμα μας όπως θέλουν, πολύ περισσότερο πρέπει να κάνουμε αυτό στην περίπτωσι του Θεού. Είπες σ’ Αυτόν το δίκιο σου, είπες εκείνα που έπαθες; δεν χρειάζεται να Του πης και πώς να σε βοηθήση∙ διότι Αυτός γνωρίζει πολύ καλά το συμφέρον σου.
Υπάρχουν πολλοί που λένε αμέτρητα λόγια στην προσευχή τους , όπως∙ “Κύριε, δος μου υγεία σωματική , διπλασίασε την περιουσία μου, βοήθησέ με κατά του εχθρού μου”, πράγμα που είναι γεμάτο από πολλή ανοησία.
Γι’ αυτό πρέπει αφήνοντας όλα αυτά, να Τον ικετεύουμε και να Τον παρακαλούμε μόνο σύμφωνα με τον Τελώνη που λέγει, “Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό” ( Λουκ. 18,13 ) , και Αυτός στη συνέχεια γνωρίζει πώς να μας ελεήση.
( Περί μετανοίας Δ’ , ΕΠΕ 30, 174-176. PG 49, 304-305 )
Πηγή: ««ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Ας πιστεύουμε λοιπόν τα λόγια αυτά και ας μην προσευχώμαστε για επίδειξι, ούτε εναντίον των εχθρών μας και ας μη Του επιδεικνύουμε τον τρόπο της βοηθείας . Διότι αν στη περίπτωσι των ανθρώπων που συνηγορούν και ρητορεύουν στα κοσμικά δικαστήρια , λέμε απλώς την υπόθεσί μας , ενώ τον τρόπο της βοηθείας τον αφήνουμε σε εκείνους, ώστε να χειρισθούν το θέμα μας όπως θέλουν, πολύ περισσότερο πρέπει να κάνουμε αυτό στην περίπτωσι του Θεού. Είπες σ’ Αυτόν το δίκιο σου, είπες εκείνα που έπαθες; δεν χρειάζεται να Του πης και πώς να σε βοηθήση∙ διότι Αυτός γνωρίζει πολύ καλά το συμφέρον σου.
Υπάρχουν πολλοί που λένε αμέτρητα λόγια στην προσευχή τους , όπως∙ “Κύριε, δος μου υγεία σωματική , διπλασίασε την περιουσία μου, βοήθησέ με κατά του εχθρού μου”, πράγμα που είναι γεμάτο από πολλή ανοησία.
Γι’ αυτό πρέπει αφήνοντας όλα αυτά, να Τον ικετεύουμε και να Τον παρακαλούμε μόνο σύμφωνα με τον Τελώνη που λέγει, “Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό” ( Λουκ. 18,13 ) , και Αυτός στη συνέχεια γνωρίζει πώς να μας ελεήση.
( Περί μετανοίας Δ’ , ΕΠΕ 30, 174-176. PG 49, 304-305 )
Πηγή: ««ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 21 και 0 επισκέπτες