ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

[ΦΩΤΗΣ]

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ Κ.Λ.Π.
Έτσι φλυαρούν πότε -πότε και για το νερό του πόταμου (Νείλου). Γιατί, βλέποντας να πέφτουν πολλές βροχές στα μέρη της Αιθιοπίας και ξέροντας ότι από κείνες τις βροχές γίνεται η πλημμύρα του ποταμού, προτρέχουν και το λένε προτού να έλθει το νερό στην Αίγυπτο. Αυτό όμως και οι άνθρωποι θα μπορούσαν να το πουν, αν μπορούσαν να τρέξουν σαν εκείνους.
Και όπως ο σκοπός του Δαυίδ, ανεβαίνοντας σε ψηλό μέρος, έβλεπε κάποιον που ερχόταν πρωτύτερα από άλλον σκοπό, που ήταν χαμηλά στις υπώρειες του βουνού και προτρέχοντας, έλεγε πριν από άλλους σκοπούς, όχι όσα δεν έγιναν, Αλλά αυτά, που κείνη την ώρα είχανε μπει μπροστά και γίνονταν, έτσι κι' αυτοί (οι δαίμονες) προτιμούν να κουράζονται και ειδοποιούν άλλους (μοναχούς), μόνον για να τους απατούν. Αν όμως η Πρόνοια του Θεού αποφασίσει εν τω μεταξύ κάτι, για τα νερά ή για τους οδοιπόρους (διότι της είναι δυνατόν π. χ. να προλάβει κάθε πλημμύρα), τότε αποδείχνονται ψεύτες οι δαίμονες και θάχαν ξεγελαστή όσοι τους είχαν δώσει προσοχή.

[ΦΩΤΗΣ]

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΑΝΤΕΙΑ - ΟΙ ΠΡΟΓΝΩΣΕΙΣ
Έτσι είχαν συσταθεί τα μαντεία των Ελλήνων κι' έτσι πλανήθηκαν από τους δαίμονες στην αρχαιότητα. Αλλά έπαψε του λοιπού η πλάνη, ως εξής: Ήλθε ο Κύριος, ο οποίος, μαζί με την πανουργία τους, κατήργησε και τους δαίμονας.
Διότι τίποτε δεν γνωρίζουν μόνοι τους, αλλά, σαν κλέφτες, προβάλλουν όσα βλέπουν σε άλλους και μάλλον παρατηρούν και συμπεραίνουν, παρά προγνωρίζουν.
Συνεπώς, κι' αν κάποτε λένε κάτι αληθινό, ούτε τότε να τους θαυμάζει κανείς.
Διότι και οι γιατροί, από την πείρα που έχουν των νοσημάτων, όταν παρατηρήσουν και σε άλλους την ίδια αρρώστια, πολλάκις προλέγουν την εξέλιξή της, γιατί συνήθισαν τον εαυτό τους να στοχάζονται και να βγάζουν συμπεράσματα.
Και οι κυβερνήτες πλοίων και οι γεωργοί πάλιν, παρατηρώντας από συνήθεια την κατάσταση του αέρος, προλέγουν αν θα χειμωνιάση ή θα γίνει καλοκαιρία. Και δεν μπορεί να πει κανείς γι' αυτό, ότι προλέγουν από θεία έμπνευση, αλλά από την πείρα και τη συνήθεια.
Εάν κάποτε λοιπόν και οι δαίμονες στοχαζόμενοι λένε τα ίδια, ας μην τους θαυμάζει κανείς γι' αυτό, μήτε να τους δίνη προσοχή. Διότι, κατά τι είναι χρήσιμο σ' αυτούς που τους ακούνε, να μαθαίνουν απ' αυτούς μπροστά από λίγες μέρες, αυτά που πρόκειται να συμβούν; Η ποια επείγουσα ανάγκη υπάρχει, να γνωρίζει κανείς αυτά; Και είναι ζήτημα αν τα γνωρίζει αληθινά.
Διότι αυτό (η πρόγνωσης) δεν είναι από κείνα που κάνουν αρετή, ούτε πάντως είναι γνώρισμα αγαθού ήθους. Διότι κανείς μας δεν καλοτυχίζεται, πως έχει μάθει και γνώρισε κάτι, αλλά ο καθένας μας θα κριθή, αν τήρησε την πίστη και αν ειλικρινώς φύλαξε τας εντολάς.

[ΦΩΤΗΣ]

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΒΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ
Ώστε, δεν πρέπει να δίδομαι μεγάλη σημασία σ' αυτά, ούτε να ασκητεύομε και να κοπιάζομε για να προγνωρίζωμε, αλλά πως να πολιτευόμεθα καλώς, για να αρέσομε στο Θεό. Και πρέπει να προσευχόμαστε, όχι για να προγνωρίζωμε, ούτε για να αποκτάμε αυτό ως αμοιβή της ασκήσεως, αλλά για να μας γίνει ο Κύριος συνεργός στη νίκη κατά του διαβόλου.
Αν δε καμιά φορά μας ενδιαφέρει και να προγνωρίζωμε κάτι, ας κρατάμε καθαρή τη διάνοιά μας. Γιατί εγώ πιστεύω, ότι η ψυχή, η οποία είναι καθαρή απ' όλες τις απόψεις και μένει φυσική, μπορεί να γίνει διορατική και να βλέπει περισσότερα και μακρύτερα από τους δαίμονες, γιατί θα έχει τον Κύριο, που θα της τα φανερώνει όλα. Τέτοια ήταν και η ψυχή του Προφήτη Ελισαίου, η οποία διέβλεπε όσα έπραξε και έπαθε ο Γιεζί, Δ, ΒΑΣΙΛΕΩΝ Ε, κι' έβλεπε τις δυνάμεις που της παραστεκόταν. Δ ΒΑΣΙΛ. ΣΤ, 17

[ΦΩΤΗΣ]

ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΟΙ ΑΓΑΘΕΣ ΟΠΤΑΣΙΕΣ
Όταν λοιπόν έρχονται τη νύχτα προς εσάς και θέλουν να σας πουν τα μέλλοντα ή λέγουν: εμείς είμαστε άγγελοι, μην τους προσέχετε, γιατί ψεύδονται.
Και αν επαινούν την άσκησή σας και σας μακαρίζουν, μήτε να τους υπακούετε, μήτε να προσποιείσθε καν ότι τους ακούτε. Σφραγίζετε δε περισσότερο τους εαυτούς σας και τον οίκο σας (με το σημείον του Σταυρού) και προσεύχεσθε και θα τους δείτε να γίνονται άφαντοι. Διότι είναι πραγματικά δειλοί και πολύ Φοβούνται το σημείον του Κυριακού Σταυρού, επειδή βέβαια ο Σωτήρας μας, αφού τους απογύμνωσε με το Σταύρο του, τους εξέθεσε για παραδειγματισμό μας.
Κι' αν στήσουν αναιδέστερα αισχρό χορό παριστάνοντας διάφορες και ποικίλες χλευαστικές φαντασίες, μη φοβηθείτε, μήτε να ζαρώνετε, μήτε τα καλά τους να προσέχετε. Γιατί είναι εύκολο και μπορετό να διακρίνετε την παρουσία των αγαθών πνευμάτων και των φαύλων (αισχρών), επειδή ο Θεός μας δίνει αυτό το χάρισμα.
Διότι, η μεν οπτασία των Αγίων δεν είναι ταραγμένη, γιατί ούτε θα φιλονικήσει, ούτε θα καυγαδίσει, ούτε θ` ακούσει κανένας τη φωνή της. ΗΣΑΪΑΣ ΜΒ 1-2
Ήσυχα δε και με πραότητα γίνεται η παρουσία τους, ώστε ευθύς να γίνεται χαρά και αγαλλίασης και θάρρος μέσα στην ψυχή (που βλέπει την αγία οπτασία). Διότι είναι μαζί τους ο Κύριος, που είναι η δική μας χαρά και η δύναμης του Θεού Πατρός κι' οι λογισμοί που φέρνει η οπτασία αυτή στην ψυχή είναι ατάραχοι και ακύμαντοι, έτσι που όταν η ψυχή καταυγάζετε από την αγία οπτασία, να θεωρεί τους φαινομένους (αγίους ή αγγέλους).
Διότι, μαζί μ' αυτήν, μπαίνει στην ψυχή εκείνου που τη βλέπει, μία επιθυμία διακαής για τα Θεία και τα μέλλοντα αγαθά, να θέλει να προσκολληθεί κοντά τους κι αν ήταν δυνατόν, να έφευγε από τη γη μαζί τους.
Αν δε παρ όλα αυτά ως άνθρωποι, φοβηθούν ίσος μερικοί την οπτασία των καλών πνευμάτων, τον αφαιρούν το φόβο οι φαινόμενοι άγιοι με την αγάπη τους, όπως έκαμε ο Γαβριήλ στο Ζαχαρία, ΛΟΥΚΑ Α, 13 και ο άγγελος που φάνηκε στο θείο μνημείο στις γυναίκες , ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΗ, 5 καθώς και ο άγγελος στους ποιμένες, που έλεγε στο Ευαγγέλιο, «Μη φοβείσθε». ΛΟΥΚΑΣ Β, 10.
Διότι ο φόβος τους ήταν όχι από δειλία της ψυχής, αλλά από την επίγνωση της παρουσίας ανωτέρων πνευμάτων. Τέτοια λοιπόν, είναι η οπτασία των Αγίων.

[ΦΩΤΗΣ]

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ
Η επιδρομή και φαντασία των φαύλων πνευμάτων είναι τεταραγμένη, με χτύπο και ήχο και κραυγή, σαν φασαρία ανάγωγων νεαρών και ληστών. Απ' αυτά γίνεται ευθύς δειλία της ψυχής, τάραχος και αταξία λογισμών, κατήφεια (κατσούφιασμα), μίσος προς τους άλλους ασκητές, αμέλεια και αδράνεια για τα πνευματικά, λύπη, ανάμνησης των οικείων (ανθρώπων ή πραγμάτων) και φόβος του θανάτου. Επακολουθεί επιθυμία των κακών, αμέλεια προς την αρετή και ακαταστασία του ήθους.
Όταν λοιπόν φοβηθείτε άμα δείτε κανένα όραμα, εάν μεν ο φόβος χαθεί ευθύς αμέσως και άντ' αυτού γίνει χαρά ανεκλάλητη και ευθυμία, θάρρος και ανάκτησης δυνάμεως, αταραξία των λογισμών και τα αλλά που προείπα, καθώς και ανδρεία και αγάπη προς τον Θεό, τότε θαρρείτε και προσεύχεσθε. Γιατί η χαρά και η καλή κατάστασης αυτή της ψυχής, δείχνει του παρουσιαζομένου πνεύματος την αγιότητα. Έτσι ο Αβραάμ, μόλις είδε τον Κύριο ευφράνθη η καρδία του ΓΕΝ. ΙΗ, και ο Ιωάννης, όταν μίλησε η Θεοτόκος Μαρία, σκίρτησε από αγαλλίαση μέσα στην κοιλιά της μάνας του ΛΟΥΚΑ Α, 41, 44.
Εάν δε, όταν σας φανούν τίποτε οράματα, γίνει ταραχή και χτύπος εξωτερικός και φαντασία κοσμική, (αν παρουσιάζονται δηλαδή, ανθρώπινες απρεπείς πράξεις) και απειλή θανάτου και όσα είπα προηγουμένως, να γνωρίζετε ότι πρόκειται για επίθεση πονηρών πνευμάτων.

[ΦΩΤΗΣ]

ΑΛΛΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.
Και το εξής να έχετε για διακριτικό γνώρισμα: Όταν εξακολουθεί να φοβάται η ψυχή, πρόκειται για παρουσία των εχθρών. Διότι οι δαίμονες δεν αφαιρούν τη δειλία που συνοδεύει τέτοιες εμφανίσεις, όπως την αφήρεσε ο μέγας Αρχάγγελος Γαβριήλ από τη Μαρία και το Ζαχαρία και όπως ο άγγελος που φάνηκε στο μνημείο, στις γυναίκες. Αλλά σαν δουν τους ανθρώπους να φοβούνται, τότε μεγαλώνουν περισσότερο τις φοβερές φαντασίες, για να τους κατατρομάξουν ακόμα περισσότερο κι' αφού μπουν στο κελί τους, να τους περιπαίξουν σαρκαστικά, λέγοντας:
- Πέστε να μας προσκυνήσετε.
Τους Έλληνες λοιπόν, έτσι τους απάτησαν κι' έτσι έπλασαν αυτοί τους ψευδώνυμους Θεούς τους. Εμάς όμως δεν μας άφησε ο Κύριος να απατηθούμε από το διάβολο, γιατί, τον καιρό που του' κανε κι' αυτού τέτοιες Φαντασίες, τον επετίμησε και του είπε:
- Φύγε από μπροστά μου σατανά, διότι το λέει η Γραφή «Κύριον τον Θεόν σου να προσκύνησης και Αυτόν μονάχα να λατρέψεις» . ΜΑΤΘΑΙΟΣ Δ, 10
Όλο λοιπόν και περισσότερο ας καταφρονείται γι' αυτά ο πανούργος από μας. Γιατί αυτό που είπε ο Κύριος, για χάρη μας το έκαμε, ώστε όταν ακούν οι δαίμονες κι' από μας αυτά τα λόγια, ν' ανατρέπονται από τη δύναμη του Κυρίου, που με τα ίδια αυτά λόγια τους επετίμησε.

[ΦΩΤΗΣ]

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ
Δεν πρέπει όμως να καυχόμαστε, επειδή εκδιώκουμε δαίμονας, ούτε να υπερηφανευόμαστε για θεραπείες, Ούτε να θαυμάζουμε εκείνον μονάχα που εκβάλλει τα δαιμόνια και να εξευτελίζουμε εκείνον που δεν τα διώχνει.
Ας μαθαίνει κανείς καλά την άσκηση και κάθε μοναχού και ή να τον μιμείται και να δείξει ζήλο ή να διορθωθεί.
Διότι το να κάνομε «σημεία» δεν είναι δικό μας έργον, αλλ' είναι έργον του Σωτήρος, που έλεγε στους μαθητές Του: «Να μη χαίρετε γιατί τα δαιμόνια υποτάσσονται σε σας, αλλά διότι τα ονόματά σας είναι γραμμένα στους ουρανούς». ΛΟΥΚΑ Ι, 20
Διότι, το νάχουν γραφή τα ονόματα στον ουρανό, είναι τεκμήριο της δικής μας αρετής και δικού μας βίου (εννοείται του χριστιανικού)• το να εκβάλλει όμως κανείς δαιμόνια είναι του Σωτήρος χάρις, γιατί Αυτός την έχει δώσει.
Γι' αυτό, σ' εκείνους που καυχώνται όχι για την αρετή, αλλά για τα σημεία που κάνουν και λένε: «Κύριε, δεν διώξαμε δαιμόνια με το δικό Σου όνομα και με το δικό Σου όνομα δεν κάμαμε πολλά έργα δυνάμεως;» αποκρίθηκε: «Αληθινά σας το λέγω, δεν σας γνωρίζω». ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ζ, 22-23. Διότι ο Κύριος ούτε θέλει να γνωρίζει τας οδούς των ασεβών. ΡΩΜ. Α , 18.
Πρέπει λοιπόν κατά γενικό κανόνα, να προσευχώμεθα καθώς προείπα, για να λαμβάνουμε χάρισμα διακρίσεως πνευμάτων, ώστε να μη πιστεύουμε σε κάθε πνεύμα, καθώς λέει η Γραφή. Α ΙΩΑΝ Δ, 1

[ΦΩΤΗΣ]

ΟΙ ΠΑΝΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Θα ήθελα τώρα να σιωπήσω και να μην ειπώ τίποτε δικό μου — από τον εαυτό μου — και να αρκεσθώ μόνον σ' αυτά. Για να μη νομίσετε όμως, ότι αυτά τα λέγω απλώς (θεωρητικά), αλλά για να πιστέψετε ότι αυτά που διηγούμαι είναι από πείρα δική μου και αληθινά, γι' αυτό και πάλιν θα σας πω όσα είδα να επιτηδεύονται οι δαίμονες, έστω κι' αν γίνω σαν ανόητος. Ξέρει όμως ο Κύριος που με ακούει, την καθαρή μου συνείδηση και ότι όχι για μένα, αλλά χάριν της αγάπης σας και για να σας παρακινήσω στην άσκηση της αρετής, τα λέγω όσα ξέρω.
• Πόσες φορές με μακάρισαν κι' εγώ τους καταράστηκα στο όνομα του Κυρίου!
• Πόσες φορές προείπαν για το νερό του πόταμου (Νείλου) ! κι' εγώ τους έλεγα: Και τι σας μέλει εσάς γι' αυτό;
• Ήλθαν κάποτε με απειλές και με περικύκλωσαν, όπως οι στρατιώτες με πανοπλίες.
• Και άλλοτε με αλόγα και θηρία και ερπετά γέμισαν το σπίτι κι' εγώ έψαλλα: «Ήλθαν με άρματα και με άλογα, εμείς δε (θα γενούμε Ισχυρότεροι, θα νικήσουμε και) θα μεγαλυνθούμε με το όνομα του Κυρίου Θεού μας». ΨΑΛΜ. Ιθ 8.
• Και με τις προσευχές κατανικήθηκαν εκείνοι παρά του Κυρίου.
• Ήλθαν κάποτε μέσ' στο σκοτάδι σαν φωτεινά φαντάσματα και έλεγαν: Ήλθαμε να σου φέξομε Αντώνιε. Κι εγώ προσευχόμουν μισοκλείνοντας τα μάτια κι' αμέσως έσβησε το φως των ασεβών.
• και έπειτα' από λίγους μήνες, ήλθανε ψάλλοντας κι' έλεγαν λόγια από τις Γραφές! «Εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον» . ΨΑΛΜ,. ΛΖ, 14.
• Έσεισαν κάποτε το μοναστήρι, μα εγώ προσευχόμουν ακίνητος (χωρίς να χάσω το θάρρος μου), επιμένοντας στο πνευματικό μου φρόνημα.
• Κι' αργότερα ξανάρθαν κρατώντας κι' σφύριζαν κι' χόρευαν. Καθώς δε προσευχόμουν και ανακαθόμουν ψάλλοντας μέσα μου, ευθύς αμέσως άρχισαν να θρηνούν και να κλαίνε σαν να είχαν εξαντληθεί τελείως από την κούραση, εγώ δε δόξαζα τον Κύριον, που τους καθήρεσε και εξέθεσα στο κοινό την τόλμη και τη μανία τους.

[ΦΩΤΗΣ]

ΑΛΛΕΣ ΠΑΝΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
• Φάνηκε κάποτε ένας δαίμων πολύ ψηλός και φανταχτερός και τόλμησε να ειπεί:
- Εγώ είμαι η δύναμις του Θεού και, Εγώ είμαι η Πρόνοια, τι θέλεις να σου χαρίσω; Εγώ δε τότε φύσηξα περισσότερο στα μούτρα του, είπα το όνομα του Χριστού, επεχείρησα και να τον χτυπήσω και φάνηκα σαν να τον χτύπησα. Αμέσως αυτός, που ήταν τόσο μεγάλος, στο όνομα του Χριστού, χάθηκε, μαζί με όλα τα δαιμόνια της παρέας του.
• Ήλθε κάποτε όταν νήστευα, μοιάζοντας σαν μοναχός - ο δολερός - και κρατώντας ψωμιά φανταστικά και με συμβούλευε λέγοντας;
- Φάγε και ησύχασε από τους πολλούς κόπους' άνθρωπος είσαι και συ και θ' αρρωστήσεις.
Εγώ δε, μόλις κατάλαβα την πονηρία του, σηκώθηκα να προσευχηθώ. Κι' εκείνος δεν μπόρεσε ν` αντέξει, γιατί χάθηκε και φάνηκε να βγαίνει σαν καπνός από την πόρτα.
• Πόσες φορές έδειξε στην έρημο φαντασία χρυσαφιού ! Μόνο και μόνο για να το πιάσω και να το κοιτάξω. Εγώ δε έψαλλα καταπάνω του κι εκείνος έλιωνε.
• Πολλές φορές μου προξενούσαν πληγές και εγώ έλεγα «Τίποτα δεν θα με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού». ΡΩΜ Η, 35.
• Κι' αυτοί περισσότερο χτυπιόντουσαν μεταξύ τους μετά απ' αυτό. Μα, δεν ήμουν εγώ που τους έπαυα και τους αργούσα (τη δύναμη τους), αλλ` ήταν ο Κύριος που λέγει: «Έβλεπα το σατανά σαν αστραπή από τον ουρανό να πέφτει» . ΛΟΥΚΑ Ι, 18.
Εγώ δε τέκνα μου, θυμούμενος το Αποστολικό ρητό τα «Μετέφερα αυτά στον εαυτό μου», Α ΚΟΡΙΝ. Δ,6. για να μάθετε να μην αποκάμετε στην άσκηση, μήτε να φοβάσθε του διαβόλου και των δαιμόνων του τις φαντασίες

[ΦΩΤΗΣ]

Η ΔΟΛΕΡΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ
Και επειδή κατάντησα ανόητος με το να σας τα διηγούμαι αυτά, δεχθείτε και τούτο για ασφάλεια και αφοβία και πιστεύετε με' γιατί δεν ψεύδομαι.
• Έκρουσε κάποτε ένας στο μοναστήρι την πόρτα μου και άμα βγήκα, είδα έναν που φαινόταν ψηλός και λιγνός. Έπειτα, καθώς τον ρώτησα:
— Εσύ ποιος είσαι; είπε:
— Εγώ είμαι ό σατανάς. Όταν έπειτα τον ρώτησα:
— Γιατί λοιπόν είσαι τώρα εδώ; εκείνος έλεγε:
— Γιατί με κατηγορούν άδικα οι μοναχοί και όλοι οι άλλοι Χριστιανοί; Γιατί με καταριόνται κάθε ώρα; Όταν δε εγώ του είπα:
— Αλήθεια, γιατί τους ενοχλείς; είπε:
— Δεν είμ' εγώ που τους ενοχλώ, αλλά αυτοί οι ίδιοι ταράσσουν τους εαυτούς των. Γιατί εγώ κατάντησα ασθενής. Δεν διάβασαν, ότι «Χάθηκαν τελείως οι ρομφαίες του εχθρού και κατέστρεψες τις πολιτείες», ΨΑΛΜΟΣ Θ, 7. δεν έχω πια τόπο, ούτε βέλος, ούτε πόλιν. Παντού έχουν γίνει Χριστιανοί• έπειτα και η έρημος έχει γεμίσει μοναχούς.
Τους εαυτούς των να φυλάξουν και να μη καταριόνται εμένα άδικα. Τότε, αφού θαύμασα τη χάρη του Κυρίου, του είπα:
— Ενώ είσαι πάντα ψεύτης και ποτέ δεν λες την αλήθεια, όμως τώρα και χωρίς να θέλεις, αυτό που είπες είναι αληθινό. Πράγματι ο Χριστός, που κατέβηκε γι' αυτούς στον κόσμο, σε έχει εξασθενίσει, σ' έβαλε κάτω και σε γύμνωσε (από κάθε δύναμη).
Εκείνος ακούγοντας το όνομα του Σωτήρος (που τον έκαιγε) και μη υποφέροντας το κάψιμο, έγινε άφαντος.