ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ

[ΦΩΤΗΣ]

ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥΣ

Πρώτα, λοιπόν, ας ξέρουμε, ότι οι δαίμονες, όχι γιατί λέγονται δαίμονες, έτσι κι' έγιναν. Διότι ο Θεός δεν έκαμε τίποτα κακό. Καλοί πλάσθηκαν κι' αυτοί. Επειδή όμως ξέπεσαν από το ουράνιο φρόνημα (από την αγαθή πνευματική προαίρεση) και του λοιπού κυλιούνται γύρω από τη γη (διαρκώς ασχολούνται περί τα γήινα), τους μεν Έλληνες εξαπάτησαν με τις (μυθολογικές) φαντασίες των, από φθόνο δε προς εμάς τους Χριστιανούς, κινούν τα πάντα εναντίον μας, θέλοντας να μας εμποδίσουν την άνοδό μας προς τους ουρανούς, για να μην ανεβούμε εμείς εκεί, απ' όπου έπεσαν αυτοί.
Γι' αυτό, είναι ανάγκη πολλής προσευχής και ασκήσεως, ώστε ο καθένας, λαβαίνοντας δια του Αγίου Πνεύματος χάρισμα διακρίσεως πνευμάτων, να μπορέσει να γνωρίσει τις πανουργίες τους. Ποιοι π.χ. είναι λιγότερο φαύλοι, ποιοι είναι φαυλότεροι, σε τι επιτηδεύεται με ιδιαίτερη φροντίδα κι επιμέλεια και πως ανατρέπεται και διώχνεται ο καθένας τους. Γιατί είναι πολλές οι πανουργίες τους και τα κινήματα της επιβουλής των εναντίον μας.
Ο μακάριος Παύλος κι' οι μαθητές του, τα είχαν μάθει τα τεχνάσματα αυτά και έλεγαν: «Διότι δεν αγνοούμε τα νοήματά του» (τις μηχανορραφίες του) Β` ΚΟΡ Β,11.
εμείς δε οφείλομε, βάσει της πείρας που έχομε απ' αυτά, να διορθώνομε ο ένας του άλλου τις ζημιές, που τυχόν έπαθε απ' αυτούς. Γι' αυτό, λοιπόν, κι' εγώ, μιας κι' έχω μερική πείρα από αυτά, θα σας τα ειπώ, γιατί είστε τέκνα μου πνευματικά.

[ΦΩΤΗΣ]

ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ ΜΑΣ.
Λοιπόν, αν δουν οι δαίμονες και όλους τους άλλους, βέβαια, Χριστιανούς, μα περισσότερο τους μοναχούς, να δείχνουν φιλοπονία στην άσκηση και να-προκόβουν, πρώτα μεν επιτίθενται και πειράζουν, βάζοντας αλλεπάλληλα εμπόδια στο δρόμο τους. Τέτοια διαβολικά σκάνδαλα είναι οι πονηρές σκέψεις — οι πονηροί διαλογισμοί. Αλλά δεν πρέπει εμείς να φοβόμαστε τις ύπουλες αυτές ενέργειές τους. Διότι, με προσευχές και νηστείες και με πίστη προς τον Κύριο, πέφτουν αμέσως μόνοι τους.
Αλλά και αφού πέσουν, δεν παύουν, αλλά και πάλιν έρχονται πανούργα και δόλια. Όταν δεν κατορθώσουν στα φανερά να εξαπατήσουν την καρδιά με βρώμικους, μα ηδονικούς λογισμούς, επιτίθενται πάλιν με άλλον τρόπο. Πλάθουν φαντάσματα και προσπαθούν να μας εκφοβίσουν, υποκρινόμενοι διάφορες μορφές και εμφανίσεις. Μιμούνται γυναίκες, θηρία, ερπετά, και πλήθος στρατιωτών ή αλλάζουν τα μεγέθη των πραγμάτων.
Αλλ' ούτε και τότε πρέπει να δειλιάζουμε με τα φαντάσματά τους αυτά. Γιατί δεν είναι τίποτε και γρήγορα εξαφανίζονται, εάν μάλιστα ο καθένας μας οχυρώνει τον εαυτό του με την πίστη και το σημείον του Σταυρού.
Είναι και τολμηροί και πολύ αναιδείς, γιατί ακόμη κι' αν νικηθούν μ' αυτόν τον τρόπο και πάλιν επιτίθενται με άλλον τρόπο.
Προσποιούνται ότι μαντεύουν και προλέγουν τα μέλλοντα και παρουσιάζονται ψηλοί ως τη στέγη και με φαρδιές πλάτες, ώστε όσους δεν μπορέσουν ν' απατήσουν με τους λογισμούς, μήπως τους παρασύρουν με τέτοιες τρομερές φαντασίες. Εάν όμως βρουν την ψυχή ασφαλισμένη στην πίστη και την ελπίδα της διανοίας, προσκαλούν του λοιπού τους αρχηγούς των.

[ΦΩΤΗΣ]

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Έλεγε, πως πολλές φορές φαίνονται όπως φανέρωσε ο Κύριος τον διάβολο εις τον Ιώβ, λέγοντας του:
«Λάμπουν τα μάτια του ως είδος εωσφόρου — σαν ήλιος χαραυγής.
Από το στόμα του πηδούν λαμπάδες αναμμένες κι' εκσφενδονίζονται φωτιάς κομμάτια, απ' τα ρουθούνια του βγαίνει καπνός, όπως από καμίνι που σιγοκαίγεται με -πυρακτωμένα κάρβουνα.
Είναι η ψυχή του θράκα αναμμένη και φλόγα βγαίνει απ' το στόμα του» ΙΩΒ ΜΑ, 9-12.
Έτσι εμφανιζόμενος ο άρχοντας των δαιμόνων φοβερίζει, όπως προείπα, γιατί καυχιέται για μεγάλα πράγματα ο πανούργος, όπως τον απέδειξε ο Κύριος και πάλι στον Ιώβ, λέγοντας:
«Θωρεί το σίδερο για άχυρο και το χαλκό σαν σάπιο ξύλο και θεωρεί τη θάλασσα σαν φιαλίδιο του με αρωματάκι, πως έχει στην ιδιοκτησία του σαν λάφυρα τα Τάρταρα της Αβύσσου και την ίδια την Άβυσσο τη λογαριάζει για περίπατο του». ΙΩΒ ΜΑ, 18-24
Αλλά και μέσω του Προφήτου μας απεκάλυψε ο Κύριος τις πανουργίες του διαβόλου, λέγοντας πως: «Είπεν ο εχθρός: Αδιάκοπα θα το επιδιώξω και δεν μπορεί παρά να κυριέψω τον άνθρωπο» . ΕΞΟΔΟΣ ΙΕ, 9
Και με άλλον Προφήτη μας αποκαλύπτει πως μεγαλοκαυχιέται ο διάβολος, λέγοντας:
«θα καταλάβω με το χέρι μου την οικουμένη όλη, σαν μια φωλιά πουλιού και θα τη σηκώσω όπως παίρνω τα εγκαταλειμμένα αυγά» ΗΣ. 1,14.
Και γενικά, με τέτοια επιχειρήματα κομπάζουν και τέτοια υπόσχονται, για να απατήσουν τους θεοσεβείς. Αλλά εμείς και πάλιν οι πιστοί ούτε μ' αυτά πρέπει να φοβόμαστε τις φαντασίες του διαβόλου και να προσέχουμε τις φωνές του, γιατί ψεύδεται και δεν λέει ολωσδιόλου τίποτε το αληθινό.
«Μη σε μέλει που, τέτοια λέγοντας, αποθρασύνεται τόσο, γιατί σύρεται σαν το θαλάσσιο κήτος (τον καρχαρία) με το αγκίστρι από τον Σωτήρα και του έχει βάλει γύρω στη μύτη χαλινάρια (γκέμια, καπίστρια), όπως στο κτήνος, είναι δεμένος απ' το ρουθούνι με κρίκους σαν τους δραπέτες κι' έχει στα χείλη περάσει δακτυλίδι (όπως στους ταύρους)».
Έχει δεθεί από τον Κύριο σαν (ασήμαντο) σπουργίτι, για να τον περιπαίζουμε εξευτελιστικά εμείς. Ακόμη, είναι ριγμένος κατά γης, κι' αυτός και όλα τα δαιμόνια της παρέας του, όπως τα φίδια κι' οι σκορπιοί, για να καταπατιούνται από μας τους χριστιανούς. ΛΟΥΚ, 1,19
Γνώρισμα της αδυναμίας του αυτής είναι ότι εμείς τώρα, πολιτευόμαστε εναντίον του. Γιατί αν και δηλώνει πως αφανίζει τη θάλασσα και κατέχει την οικουμένη, να τώρα, που δεν μπορεί να εμποδίσει την ασκητική ζωή σας, ούτε κι' έμενα, που σας μιλάω εναντίον του.
Ας μη προσέχομε λοιπόν σ' ότι λέει, γιατί ψεύδεται, μήτε και να δειλιάζουμε με τα φαντάσματά του, μιας κι είναι ψεύτικα κι' αυτά.
Γιατί δεν είναι φως αληθινό, αυτό που φαίνεται με τα τεχνάσματα αυτά, αλλά είναι μάλλον τα προοίμια και οι εικόνες του πυρός εκείνου, που Έχει προετοιμασθεί γι' αυτούς ( στη Δευτέρα Παρουσία). Ακόμη γιατί προσπαθούν να εκφοβίζουν τους ανθρώπους μ' αυτά, για τα οποία μέλλουν να κατακριθούν.
Έτσι φαίνονται και παρ' όλα αυτά εξαφανίζονται χωρίς να βλάψουνε κανέναν από τους πιστούς, παίρνοντας μάλιστα τη μορφή του πυρός που μέλλει να τους δεχτή. Ούτε γι' αυτά λοιπόν, είναι σωστό να τους φοβούμεθα, διότι όλα τους τα τεχνάσματα για τίποτα δεν λογαριάζονται, από τη χάρη του Χριστού.

[ΦΩΤΗΣ]

ΔΟΛΙΕΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΟΥΣ
Είναι και δόλιοι και έτοιμοι να μεταβάλλονται και μετασχηματίζονται σε όλα. Πολλές φορές κάνουν πως ψάλλουν μουσικά, χωρίς να φαίνονται και χρησιμοποιούν λέξεις από τις Γραφές. Και μερικές φορές, όταν εμείς διαβάζουμε, ευθύς αυτοί επαναλαμβάνουν σαν ηχώ πολλές φορές τα ίδια που έχουν διαβαστεί. Και σαν κοιμόμαστε μας σηκώνουν για προσευχές. Κι' αυτό το κάνουν συνεχώς, ώστε σχεδόν δεν μας αφήνουν ούτε να κοιμηθούμε.
Κάποτε - κάποτε, όταν μεταμορφώνονται σε μοναχούς, προσποιούνται να μιλούν σαν ευλαβείς, για να μας πλανήσουν με το σχήμα μας κι' έπειτα να τραβήξουν όπου θέλουν αυτούς που εξαπάτησαν.
Αλλά δεν πρέπει να τους προσέχομε, έστω κι' αν μας ξυπνούν για προσευχή και αν μας συμβουλεύουν να μη τρώμε καθόλου ή αν προσποιούνται πως μας κατηγορούν και μας κοροϊδεύουν για κείνα που κάποτε μας έκαμαν συγκατάβαση.
Διότι δεν τα κάνουν αυτά από ευλάβεια ή για την αλήθεια, αλλά για να φέρουν σε απελπισία τους ακέραιους και να ειπούν πως είναι ανώφελη η ασκητική ζωή, να κάμουν τους ανθρώπους να τη σιχαθούν, διότι δήθεν η μοναχική ζωή είναι φορτική και βαρύτατη και να εμποδίσουν όσους πολιτεύονται εναντίον τους.

[ΦΩΤΗΣ]

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΙΜΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ
Ό Προφήτης Αββακούμ σταλμένος από τον Κύριο, κάτι τέτοιους δαίμονες ελεεινολογούσε, λέγοντας τα εξής: «Αλίμονο σ' εκείνον που ποτίζει τον πλησίον του με το ποτήρι της οργής του, που φέρνει θολερή καταστροφή». ΑΒΒΑΚΟΥΜ Β, 15.
Διότι τα τέτοια τεχνάσματα και ενθυμήματα μεταστρέφουν τον άνθρωπο που παίρνει το δρόμο για την αρετή.
Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος και για τον εαυτό του, παρ' όλον ότι έλεγαν την αλήθεια οι δαίμονες (γιατί στ' αλήθεια το έλεγαν: Συ είσαι ο Υιός του Θεού), όμως τους φίμωνε και τους εμπόδιζε να το διαλαλούν, μήπως, καμιά φορά, μαζί με την αλήθεια, σπείρουν από πάνω και τη δική τους την κακία και για να μας συνηθίσει κι' εμάς, ποτέ να μην τους προσέχομε, έστω κι' αν φαίνονται πως λένε την αλήθεια.
Διότι, ενώ έχομε τις Άγιες Γραφές και την ελευθερία από τον Σωτήρα, είναι απρεπές να διδασκώμεθα από το διάβολο, ο οποίος δεν φύλαξε το δικό του αξίωμα, που του όρισε ο Θεός, αλλά θέλησε άλλα άντ' άλλων.
Δια τούτο κι' όταν ακόμη λέει λέξεις από τις Γραφές τον εμποδίζει (ο Θεός) λέγοντας: «Και στον αμαρτωλό είπε ο Θεός, διατί διηγείσαι εσύ τα δικαιώματά μου (τους νόμους μου) και πιάνεις τη διαθήκη μου με το στόμα σου;» ΨΑΛΜΟΙ ΜΘ16.
Όλα τα κάνουν τα δαιμόνια και φωνάζουν και θορυβούν και υποκρίνονται και ταράζουν το περιβάλλον για ν' απατήσουν τους ακέραιους (τους σταθερούς στην πίστη).
Ακόμη κάνουν και χτύπους και γελούν ανόητα και σφυρίζουν. Κι' αν δεν τους προσέχει κανείς, αρχίζουν να κλαίνε και θρηνούν γιατί νικήθηκαν.

[ΦΩΤΗΣ]

ΝΑ ΚΩΦΕΥΟΜΕ ΣΤΙΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ
Ο Κύριος λοιπόν, ως Θεός φίμωσε τους δαίμονας κι' εμείς που μάθαμε πολλά από τους Αγίους, πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα μ' εκείνους και να μιμούμεθα την ανδρεία τους. Διότι κι' εκείνοι, παρατηρώντας όλα αυτά, έλεγαν: «Ενώ συνάγεται ο αμαρτωλός εναντίον μου, κουφαίνομαι και ταπεινώνομαι και σιωπώ (από αγαθά ελατήρια και όχι από ανάγκη») ΨΑΛΜΟΣ ΜΗ 2-3.
Και πάλιν: «Εγώ δε, σαν τον κουφό, δεν άκουγα (τα λόγια τους) και σαν να ήμουν άλαλος, δεν έβγαζα μιλιά απ' το στόμα μου, κι' έκανα πως δεν ακούω και πως δεν προσέχω τους άδικους ελέγχους των» ΨΑΛΜΟΣ ΛΖ 14-15
Κι' εμείς λοιπόν, ας μην τους ακούμε, σαν ξένοι που μας είναι, μήτε να τους υπακούμε, έστω κι' αν μας ξεσηκώνουν για προσευχή ή αν φωνάζουν για νηστείες, αλλά να προσέχουμε στην πρόθεσή μας να ασκηθούμε μάλλον και να μην απατόμεθα απ' αυτούς, που όλα τα κάνουνε με δόλο.
Δεν πρέπει δε να τους φοβούμεθα, έστω κι' αν φαίνονται ότι μας επιτίθενται ή κι' αν μας απειλούν με θάνατο, διότι είναι ανίκανοι και δεν μπορούν τίποτα να κάμουν, παρά μόνο να φοβερίζουν.

[ΦΩΤΗΣ]

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΗΘΟΠΟΙΙΕΣ
Γι' αυτό που πρόκειται να σας ειπώ, σας έχω ήδη μιλήσει πρόχειρα. Αλλά και τώρα δεν θα βαρεθώ να σας μιλήσω εκτενέστερα για όσα αφορούν τους δαίμονας, γιατί η υπόμνησης αυτή θα σας εξασφαλίσει.
Όταν ο Κύριος ήλθε στη γη, ξέπεσε ο εχθρός και αδυνάτισαν οι δυνάμεις του. Γι' αυτό και δεν μπορεί να κάμει τίποτε. Σαν τύραννος όμως που είναι, δεν ησυχάζει, καίτοι έπεσε, αλλ' απειλεί έστω και με λόγια μόνον. Μαζί με τ' άλλα ας το σκέφτεται καθένας από σας κι' αυτό και θα μπορεί να καταφρονεί τα δαιμόνια.
Και αν μεν ήσαν ντυμένοι τέτοια σώματα, σαν τα δικά μας, θα μπορούσαν να λένε, ότι κρύβονται οι άνθρωποι και δεν τους βρίσκουμε, αλλ' άμα τους βρούμε τους βλάπτουμε, θα μπορούσαμε κι' εμείς να κρυβόμαστε, ώστε να μη μπορούν να μας βρουν, γιατί θα τους κλείναμε τις πόρτες. Όμως δεν είναι έτσι. Αλλά μπορούν να μπουν και με κλειστές τις πόρτες και βρίσκονται σ' όλον τον αέρα κι' αυτοί και ο πρώτος μεταξύ τους διάβολος.
Είναι και κακοθελητές και έτοιμοι να βλάπτουν και όπως Είπεν ο Σωτήρ: «Είναι εξ αρχής ανθρωποκτόνος ο πατήρ της κακίας διάβολος» ΙΩΑΝ Η, 44. Αλλά εμάς δεν μπόρεσε να μας φονέψη πνευματικά και ζούμε τώρα κατά τον τρόπο του Χριστού και πολιτευόμεθα όλο και περισσότερο εναντίον τους.
Είναι φανερό πως δεν περνάει τίποτα απ' το χέρι τους, μιας και ούτε ο τόπος τους εμποδίζει να μας επιβουλεύονται, ούτε μας βλέπουν σαν φίλους των για να μας λυπηθούν, ούτε φιλάγαθοι είναι για να μας διορθώσουν. Αλλά μάλλον είναι πονηροί και τίποτε δεν τους απασχολεί, παρά να βλάπτουν αυτούς που αγαπούν την αρετή και τους θεοσεβείς.
Επειδή όμως δεν έχουν τη δύναμη τίποτε να κάνουν, γι' αυτό και δεν το κάνουν, παρά μονάχα φοβερίζουν. Διότι, εάν μπορούσαν, δεν θ' αργοπορούσαν, αλλ' ευθύς θα ενεργούσαν το κακό, γιατί είναι έτοιμοι και προδιατεθειμένοι σ' αυτό και μάλιστα εναντίον μας.
Και να, αλήθεια, τώρα που συγκεντρωθήκαμε, μιλάμε εναντίον τους και ξέρουν καλά, ότι, εφ' όσον εμείς προκόβουμε, αυτοί αδυνατίζουν. Εάν λοιπόν, είχαν την εξουσία, κανέναν από μας τους Χριστιανούς δεν θ' άφηναν να ζει. «Διότι αυτό που σιχαίνεται ο αμαρτωλός είναι η θεοσέβεια» ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ, 25
Κι' επειδή δεν έχουν καμιά δύναμη, γι' αυτό μάλλον τους εαυτούς των πληγώνουν, γιατί δεν μπορούν να κάμουν τίποτε απ' όσα απειλούν.
Έπειτα, για να μην τους φοβόμαστε, πρέπει να σκεφτόμαστε και το εξής: Εάν είχαν τη δυνατότητα, δεν θα ερχόταν τόσοι πολλοί, σαν όχλος, ούτε θα έκαναν φαντάσματα, ούτε θα μηχανεύοντο πως να αλλάζουν διαρκώς μορφές και τρόπους εμφανίσεως, αλλά θ' αρκούσε να έρθει ένας και μόνον, για να μας κάνη αυτό που και μπορεί και θέλει. Πολύ περισσότερο, διότι όποιος έχει την εξουσία, δεν σκοτώνει με φαντάσματα, ούτε με το πλήθος του φοβερίζει, αλλ', ευθύς ως το θελήσει, κάνει κατάχρηση της εξουσίας του.
Αλλά οι δαίμονες, επειδή δεν μπορούν να κάμουν τίποτε, παίζουν σαν ηθοποιοί επί σκηνής, αλλάζουν τις μορφές των και φοβίζουν τα μικρά παιδιά με τη φαντασία του πλήθους των και με τις εναλλαγές μορφών, πράγματα δηλαδή, από τα οποία οφείλουμε περισσότερο να τους καταφρονούμε, σαν αδύνατους.
Ο αληθινός άγγελος, που στάλθηκε από τον Κύριο κατά των Ασσυρίων, δεν έλαβε ανάγκη να συνοδευθή από πλήθος, ούτε από εξωτερική (των ενδυμασιών και της μορφής) φαντασία, ούτε από κτύπους ή κρότους, αλλά έκαμε ήρεμα χρήσιν της εξουσίας του και σκότωσε αμέσως εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες. Δ. ΒΑΣΙΛΕΩΝ Ιθ, 35.
Αυτά κάνει ο άγγελος ο Ισχυρός. Αλλά οι αδύνατοι δαίμονες τίποτε δεν μπορούν να κάμουν, τέτοιοι που είναι, έστω κι αν προσπαθούν να εκφοβίσουν με τα φαντάσματά τους.

[ΦΩΤΗΣ]

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΙΩΒ ΚΑΙ Η ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Εάν σκεφθεί κανείς τα παθήματα του ΙΩΒ και ειπεί:
Γιατί λοιπόν όταν βγήκε ο διάβολος (από την παράστασή του ενώπιον του θεού), τα έκαμε όλα κατ` αυτού; και τον απογύμνωσε από τα υπάρχοντά του, σκότωσε τα τέκνα του κι εκείνον τον χτύπησε με πληγή φρικτή και οδυνηρή ;
Ας ξέρη πάλιν αυτός που ερωτά, ότι δεν ήταν ο διάβολος ο Ισχυρός, αλλά ο Θεός, που του παρέδωσε τον Ιώβ για δοκιμασία (της πίστεως και της υπομονής του). Και επειδή δεν μπορούσε να κάμει τίποτε, ζήτησε από το Θεό την άδεια και, μόλις την έλαβε, έκαμε ότι έκαμε εναντίον του Ιώβ.
Ώστε κι απ' αυτό βγαίνει περισσότερο επιβαρημένος ο εχθρός, διότι, καίτοι ήθελε, ούτε εναντίον και ενός μόνον δικαίου ανθρώπου μπόρεσε να κάνη τίποτα διότι, αν είχε δύναμη, δεν θα ζητούσε την άδεια επειδή τη ζήτησε, όχι μια, αλλά και για δεύτερη φορά, απ' αυτό φαίνεται ότι είναι ανίκανος και δε μπορεί να κάνη τίποτε.
Και το θαυμαστό βέβαια, δεν είναι ότι δεν μπόρεσε τίποτε εναντίον του Ιώβ, αλλά ότι ούτε κατά των κτηνών του θα γινόταν καταστροφή, εάν δεν το επέτρεπε ο Θεός, μα ούτε κατά των χοίρων έχει την εξουσία. Διότι, όπως γράφει το Ευαγγέλιο, «Παρακαλούσαν τον Κύριο, λέγοντας: Επίτρεψέ μας να απέλθομε στους χοίρους». ΜΑΤΘΑΙΟΣ Η, 31.
Εάν λοιπόν δεν έχουν εξουσία ούτε στους χοίρους, πολύ περισσότερο δεν έχουν εξουσία στους ανθρώπους, πούνε πλασμένοι κατ' εικόνα Θεού.

[ΦΩΤΗΣ]

ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ «ΤΟΥ ΠΑΤΕΙΝ ΕΠΑΝΩ ΟΦΕΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΡΠΙΩΝ»
Άρα, το Θεό μονάχα πρέπει να φοβούμεθα, κι' αυτούς να τους καταφρονούμε και να μην τους φοβόμαστε καθόλου. Αλλά, όσο περισσότερο πράττουν αυτοί αυτά, τόσο και περισσότερο να επαυξάνομε εμείς την άσκησή μας εναντίον τους.
Διότι μέγα όπλο κατ' αυτών είναι η ορθή (ακριβής και σωστή) ζωή και η πίστης προς τον Θεόν. Φοβούνται πράγματι τη νηστεία των ασκητών, την αγρυπνία, τις προσευχές, την πραότητα, τον ήσυχο χαρακτήρα, τον αφιλάργυρο, τον ακενόδοξο (την έλλειψη ψωρουπερηφάνειας), την ταπεινοφροσύνη, το φιλόπτωχον, τις ελεημοσύνες, το αόργητον και προ πάντων την ευσέβεια προς τον Χριστό.
Γι' αυτό βέβαια και τα κάνουν όλα, για να μην υπάρχουν ενάρετοι, που θα τους καταπατούν.. Διότι ξέρουν καλά τη χάρη που δόθηκε εναντίον τους από τον Σωτήρα στους πιστούς, όπως ο ίδιος το είπε: «Ιδού σας έχω δώσει την εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς (να εξουδετερώνετε ανθρώπους δόλιους σαν φίδια και επικίνδυνους σαν τους σκορπιούς) και πάνω σ' όλη τη δύναμη του εχθρού». ΛΟΥΚΑ Ι, 19

[ΦΩΤΗΣ]

ΠΩΣ ΠΡΟΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ
Αν λοιπόν μερικές φορές υποκρίνονται ότι προλέγουν τα μέλλοντα, ας μην τους το παραδέχεται κανείς. Γιατί συχνά, από πολλές ημέρες πριν, λένε για τους αδελφούς που πρόκειται να μας συναντήσουν. Και έρχονται υστέρα εκείνοι. Αλλά το κάνουν αυτό, όχι από το ενδιαφέρον τους για όσους τους ακούνε, αλλά για να τους πείσουν να τους πιστεύουν έτσι (για προφήτες) και τότε να τους καταστρέψουν, μιας και τους κάμουν υποχείριους. Γι' αυτό, δεν πρέπει να τους δίνουμε προσοχή, αλλά κι' όταν κάτι προλέγουν, να μη τα παραδεχόμαστε, αφού δεν τάχομε ανάγκη.
Μιας κι' έχουν σώματα ελαφρότερα των ανθρώπων και βλέπουν αυτούς που ξεκίνησαν ναρθούν σε μας, γιατί να είναι θαυμαστόν, ότι τρέχουν, τους προλαβαίνουν στο δρόμο και μας ειδοποιούν; Έτσι μπορεί να προλέγει κι' ένας καβαλάρης, προσπερνώντας αυτούς που πάνε με τα πόδια. Ώστε, ούτε και γι' αυτό είναι ανάγκη να τους θαυμάζουμε. Διότι τίποτε από τα μη γενόμενα δεν προγνωρίζουν, αλλά μόνον ο Θεός τα ξέρει όλα προτού να γίνουν. ΔΑΝΙΗΛ ΣΩΣΑΝΝΑ, 42
Αυτοί προτρέχουν σαν κλέφτες και αναγγέλλουν όσα βλέπουν. Σε πόσους ν' ανακοινώνουν τώρα, ότι συγκεντρωθήκαμε και μιλάμε εναντίον τους, προτού να φύγει κάποιος από μας και πριν τ' ανακοινώσει κανείς άλλος! Αυτό όμως το κάνει κι' ένα παιδάκι - ταχυδρόμος, άμα προλάβει άλλον που τυχόν βραδυπορεί. Να τι θέλω να πω: Αν κανείς ξεκινήσει από τη Θηβαΐδα ή από καμιά άλλη χώρα, πριν μεν αρχίσει να βαδίζει, δεν γνωρίζουν οι δαίμονες αν θα περπατήσει• ευθύς ως τον δουν να προχωρεί, προτρέχουν και προτού να φθάσει αυτός, ειδοποιούν. Έτσι συμβαίνει, ώστε οι οδοιπόροι ναρθούν έπειτα από μέρες. Πολλές όμως φορές τυχαίνει να γυρίσουν πίσω οι ταξιδιώτες, οπότε διαψεύδονται.