Πίστη και Λογική: Περί πολυτέλειας, Εκκλησίας, Θεού και σωτηρίας - Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ

Κείμενα και συμβουλές των Πατέρων και Μητέρων της Εκκλησίας μας, παλαιότερων και νεώτερων.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Α.Γ.
Δημοσιεύσεις: 824
Εγγραφή: Παρ Φεβ 12, 2016 11:46 pm

Πίστη και Λογική: Περί πολυτέλειας, Εκκλησίας, Θεού και σωτηρίας - Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ

Δημοσίευσηαπό Α.Γ. » Παρ Μαρ 15, 2019 8:15 am

Εικόνα

Πίστη και Λογική:

Περί πολυτέλειας, Εκκλησίας, Θεού και σωτηρίας

Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ


* Οι ίδιοι νέοι που κατηγορούν για πολυτέλεια την Εκκλησία, ξοδεύουν μόνο για τσιγάρα, περίπου 600 δρχ. ημερησίως και φορούν τις πανάκριβες φίρμες «τρακτερωτών» παπουτσιών των 45. 000 δρχ. Αφήνω τις βραδυνές τους εξόδους στα ταβερνάκια συνήθως, συνήθως πολλές φορές εβδομαδιαίως, όπου πληρώνουν τρεις κεφτέδες ένα χιλιάρικο, καθώς και την κατανάλωση αλκοόλ στην οποία, κατά τις στατιστικές, πρωτεύουμε πανευρωπαϊκώς! Έχουν, λοιπόν, δικαίωμα να κατηγορούν; Εξάλλου, ας μην βλέπουμε μόνο τα φανταχτερά σκεύη και άμφια, αλλά να πηγαίνουμε και σε άσυλα ανιάτων ή στέγες γερόντων τα οποία συντηρεί η Εκκλησία, να πηγαίνουμε να βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι αναλίσκονται κυριολεκτικά μέσα στην Εκκλησία, χωρίς να παίρνουν θεληματικά ούτε ένα μισθό, προσφέροντας το έργο τους για την ανακούφιση του πόνου των συνανθρώπων τους…

* Ως προς τη λογική προσέγγιση του Θεού, είναι, νομίζω, ευκαιρία να αναφέρουμε το εξής: Πολλές φορές ακούμε την έκφραση: «Αυτό το καταλαβαίνω με το νου μου, αλλά δεν το ζω». Δηλαδή τον πόνο του άλλου, τη χαρά του, τα καταλαβαίνω, αλλά δεν τα ζω βαθειά. Λ.χ. λυπάται η μάνα για το θάνατο του παιδιού της, αλλά οι γείτονες μολονότι την καταλαβαίνουν, δεν πονούν το ίδιο. Δεν ταυτίζεται, λοιπόν, πάντα η λογική κατανόηση με τη βίωση. Κι αυτό, βέβαια, συμβαίνει κυρίως στις προσωπικές σχέσεις. Για αυτό ακριβώς πρέπει να μην προσεγγίζουμε λογικά τον Θεό —διότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν— αλλά να προσπαθούμε να ζούμε την επαφή μαζί Του, τηρώντας τις εντολές Του, αγαπώντας Τον και καθαριζόμενοι από τις αμαρτίες.

* Ο μακαρίτης ο Χρήστος Ανδρούτσος, ο καθηγητής της Δογματικής, έλεγε ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη ασφαλής οδός σωτηρίας— δεν είναι η μόνη οδός σωτηρίας, αλλά είναι η μόνη ασφαλής οδός. Και ο π. Ιωήλ ο Γιαννακόπουλος μας δίνει ένα εποπτικό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε καλύτερα τη ρήση αυτή του Ανδρούτσου. Μάς λέει: Στον ανταρτοπόλεμο υπήρχε μία ασφαλής οδός που ένωνε την Καλαμάτα με την Αθήνα: εκείνη με την τεθωρακισμένη φάλαγγα. Υπήρχαν βέβαια και άλλα μονοπάτια, από τα οποία μετέβαιναν οι άνθρωποι απ' τη μια πόλη στην άλλη. Δεν ήσαν όμως ασφαλή. Έτσι ακριβώς και με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους αλλόδοξους και ετερόθρησκους. Να τονίσουμε, όμως, ότι, αν κάποιος έχει βαπτισθεί Ορθόδοξος και γίνει εκ των υστέρων αιρετικός ή, πολύ περισσότερο, αλλόθρησκος, αυτός δεν πρόκειται επ' ουδενί να σωθεί παραμένοντας στη νέα αυτή πίστη, όσα καλά έργα κι αν κάνει. Άλλο πράγμα να είσαι Βουδδιστής ή Μουσουλμάνος και να μη γνωρίσεις το Χριστό κι άλλο πράγμα να αρνηθείς το Χριστό, για χάρη του Βούδδα ή του Σίβα ή του Αλλάχ. Αυτά, σχετικά με τη σωτηρία των άλλων.

Απο το βιβλίο: Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Πίστη και Λογική, εκδ. Μανώλης Μελινός, Αθήνα 2002

Πηγή:

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός



Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 3 και 0 επισκέπτες