Σύμφωνα με το ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω (Μνεία της Δευτέρας Παρουσίας) ο Κύριος θα κρίνει τους ανθρώπους ανάλογα με την έμπρακτη έκφραση της αγάπης τους προς τους πάσχοντες συνανθρώπους τους, ως ένδειξη και προέκταση της Αγάπης τους προς Αυτόν.
Το παρακάτω κείμενο περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τί είναι και τι δεν είναι η χριστιανική αγάπη στην πράξη:
Είναι ή αγάπη και πάλι πού αποτελεί το θέμα της Κυριακής της Απόκρεω. Ευαγγελικό ανάγνωσμα της μέρας είναι ή παραβολή του Χρίστου για την Τελευταία Κρίση (Ματθ, 25, 31-46). "Οταν ό Χριστός θα έρθει να μας κρίνει ποιο θα είναι το κριτήριο Του, Ή παραβολή μας δίνει την απάντηση· ή αγάπη — όχι ένα απλό ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για μια αφηρημένη δικαιοσύνη και για κάποιους, ανώνυμους «φτωχούς», αλλά ή συγκεκριμένη και προσωπική αγάπη για τον άνθρωπο, για κάθε ανθρώπινο πρόσωπο με τό όποίο ό θεός με φέρνει σε επαφή στη ζωή μου. Αύτη ή διάκριση είναι πολύ σημαντική γιατί σήμερα όλο και περισσότεροι χριστιανοί έχουν την τάση να ταυτίζουν τη χριστιανική αγάπη με τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές φροντίδες. Με άλλα λόγια, έχουν την τάση να μετατοπίζουν το ενδιαφέρον από το μοναδικό πρόσωπο και το μοναδικά προσωπικό προορισμό του στις ανώνυμες οντότητες όπως είναι οί «τάξεις» οί «φυλές» κ.λ π. "Οχι ότι αυτές οί φροντίδες είναι λανθασμένες. Είναι φανερό ότι οί χριστιανοί μέσα στην πορεία της ζωής τους, μέσα στίς ευθύνες τους σαν πολίτες, σαν επαγγελματίες κ.λ.π., καλούνται να φροντίζουν, όσο οί δυνατότητες και ή κατανόηση τους επιτρέπουν περισσότερο, για μια δίκαιη, σταθερή και γενικά πιο ανθρώπινη κοινωνία. "Ολα αυτά, σίγουρα, προέρχονται άπα τη χριστιανική αγάπη. "Αλλά ή χριστιανική αγάπη, αυτή καθαυτή είναι κάτι διαφορετικά και αυτή η διαφορά θα γίνει κατανοητή και θα διαφυλαχθεί αν ή ' Εκκλησία διατηρήσει τη μοναδική αποστολή της και δε γίνει μια συνηθισμένη «κοινωνική υπηρεσία» πού ασφαλώς δεν είναι στη φύση της.
Ή χριστιανική αγάπη είναι ή «δυνατή αδυνατότητα» να βλέπω τα Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, και τον οποίο ό θεός, μέσα στο αιώνιο και μυστηριώδες σχέδιό Του, έχει αποφασίσει να φέρει μέσα στη ζωή μου έστω και για λίγες στιγμές· να τον φέρει κοντά μου, όχι σαν μια ευκαιρία για «καλή πράξη» ή για εξάσκηση της φιλανθρωπίας μου, αλλά σαν αρχή μιας αδιάκοπης συντροφιάς μέσα στον ίδιο το Θεό.
Αληθινά τι άλλο είναι αγάπη παρά αύτη ή μυστηριώδης δύναμη πού ξεπερνάει τα τυχαίο και τό εξωτερικό στον «άλλο» — ξεπερνάει δηλαδή την εξωτερική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, τη διανοητική του ικανότητα — και φτάνει στην ψυχή του. τη μοναδική και μοναδικά προσωπική «ρίζα» της ανθρώπινης ύπαρξης, το αληθινό κομμάτι του Θεού μέσα του; "Αν ό θεός αγαπάει κάθε άνθρωπο είναι ακριβώς γιατί Αυτός μόνο γνωρίζει τον ατίμητο και απόλυτα μοναδικό θησαυρό, την «ψυχή» ή το «πρόσωπο», πού έδωσε στον κάθε άνθρωπο. Ή χριστιανική αγάπη λοιπόν είναι ή συμμετοχή σ' αυτή τη θεϊκή γνώση, είναι το δώρο αυτής της θεϊκής αγάπης Δεν υπάρχει «απρόσωπη» αγάπη γιατί αγάπη είναι ή υπέροχη ανακάλυψη του «προσώπου» στον «άνθρωπο», ή ανακάλυψη του συγκεκριμένου και μοναδικού προσώπου μέσα στο σύνολο γενικά. Είναι ή ανακάλυψη σε κάθε άνθρωπο αυτού πού τον κάνει «αξιαγάπητο» και πού είναι δοσμένο από το Θεό.
Από αυτή την άποψη ή χριστιανική αγάπη είναι μερικές φορές τα αντίθετο από την «κοινωνική δραστηριότητα» με την οποία συχνά σήμερα ταυτίζεται ο Χριστιανισμός. Για έναν άνθρωπο με κοινωνική δραστηριότητα το αντικείμενο της αγάπης δεν είναι το «πρόσωπο» αλλά ό «άνθρωπος-·, μια δηλαδή αφηρημένη μονάδα μιας, όχι λιγότερο, αφηρημένης «ανθρωπότητας». 'Αλλά για το Χριστιανισμό, ό άνθρωπος είναι «αξιαγάπητος» ακριβώς γιατί είναι πρόσωπο. 'Εκεί το πρόσωπο χάνεται μέσα στον άνθρωπο εδώ ως άνθρωπος θεωρείται μανό το πρόσωπο. 'Ο «κοινωνικός εργάτης» δεν ενδιαφέρεται για τα συγκεκριμένα πρόσωπα και άνετα τα θυσιάζει για το «γενικό συμφέρον». 'Ο Χριστιανισμός μπορεί να φαίνεται ότι είναι — και σε μερικές περιπτώσεις πραγματικά είναι — μάλλον διστακτικός γι' αύτη την αόριστη «ανθρωπότητα", αλλά διαπράττει θανάσιμη αμαρτία εναντίον του εαυτού του κάθε φορά πού αδιαφορεί και δέν αγαπάει το συγκεκριμένο πρόσωπο. Ή κοινωνική δραστηριότητα είναι πάντοτε «φουτουριστική» στην προσέγγιση της. Ενεργεί πάντα στο όνομα της δικαιοσύνης, του νόμου, της ευτυχίας που πρόκειται να έρθει, να κερδιθεί. Ό Χριστιανισμός ελάχιστα ενδιαφέρεται γι' αυτό το προβληματικό μέλλον αλλά βάζει όλη την έμφαση στο τώρα, πού είναι ό μόνος αποφασιστικός χρόνος για αγάπη. Οι δυο αυτές στάσεις δεν αποκλείουν ή μια την άλλη αλλά δεν πρέπει να συγχέονται. Οι χριστιανοί βεβαιότατα, έχουν ευθύνες απέναντι «στον κόσμο τούτο» και πρέπει να τις εκπληρώσουν. Ακριβώς αύτη είναι ή περιοχή της «κοινωνικής δραστηριότητας" που ανήκει εντελώς στον «κόσμο τούτο». Όπωσδήποτε όμως ή χριστιανική αγάπη σκοπεύει πέρα από τον «κόσμο τούτο». Είναι αυτή ή ίδια μια ακτίνα, μια εκδήλωση της Βασιλείας του Θεού" υπερβαίνει και συντρίβει όλους τους περιορισμούς, όλες τις «συνθήκες» του κόσμου τούτου διότι το κίνητρο της, ό σκοπός της καθώς και ή Ολοκλήρωση της είναι στο θεό. Και ξέρουμε ότι ακόμα, και σ' αυτόν τον κόσμο πού «εν τω πονηρώ" κείται» ή μόνη νίκη πού διαρκεί και μεταμορφώνει είναι ή νίκη της αγάπης. Ή πραγματική αποστολή της Εκκλησίας είναι να υπενθυμίζει στον άνθρωπο την προσωπική του αγάπη και την κλήση του, πού είναι να πλημμυρίσει τον αμαρτωλό κόσμο μ' αυτή την αγάπη.
Ή παραβολή για την Τελευταία Κρίση αναφέρεται στη χριστιανική αγάπη. Δεν είμαστε όλοι καλεσμένοι να δουλέψουμε για την «ανθρωπότητα», όμως ό καθένας μας έχει λάβει το δώρο και τη χάρη της αγάπης του Χριστού. Ξέρουμε ότι όλοι οι άνθρωποι τελικά έχουν ανάγκη απ' αύτη την προσωπική αγάπη, έχουν ανάγκη να τους αναγνωρίζεται δηλαδή ή μοναδικότητα της ψυχής τους στην Οποία αντανακλάται όλη ή ομορφιά της δημιουργίας μ' ένα ξεχωριστό τρόπο. Ξέρουμε ακόμα ότι οι άνθρωποι βρίσκονται «εν φυλακή», είναι «πεινώντες και διψώντες» ακριβώς γιατί τους λείπει αυτή ή προσωπική αγάπη. Τέλος ξέρουμε ότι όσο στενά και περιορισμένα και αν είναι τα πλαίσια της προσωπικής μας ύπαρξης ό καθένας από μας δημιουργήθηκε υπεύθυνος για μια μικρή θέση στη Βασιλεία του Θεού, και έγινε υπεύθυνος εξαιτίας αυτού του δώρου της αγάπης του Χρίστου. "Ετσι εϊτ€ έχουμε είτε δεν έχουμε αποδεχτεί αυτή την ευθύνη, είτε αγαπήσαμε είτε αρνηθήκαμε την αγάπη, πρόκειται να κριθούμε Γιατί "εφ' όσον έποιήσατε ένί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, έμοί έποιήσατε» (Ματθ. 25,40).
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ
πρωτοπρεσβύτερου Α λ έ ξ α ν δ ρ ο υ Σ μ έ μ α ν
ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Πορεία προς το Πάσχα
Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ
Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρίσης.
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρίσης.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Νίκο μιας και ξεκίνησες το θέμα, αλλά και οι υπόλοιποι, πώς αντιλαμβάνεστε τη χριστιανική αγάπη στην πράξη;
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
"34 Σας δίνω μια καινούργια εντολή: Nα αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, έτσι ακριβώς να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο. 35 Aπ’ αυτό θα μάθουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας." (Ιωάν. Κεφ. 13, 34-35)
"9 Όπως με αγάπησε ο Πατέρας, έτσι σας αγάπησα κι εγώ. Παραμείνετε στην αγάπη μου. 10 Aν τηρήσετε τις εντολές μου, θα παραμείνετε στην αγάπη μου, όπως έχω τηρήσει εγώ τις εντολές του Πατέρα μου και παραμένω σ’ εκείνου την αγάπη. 11 Σας τα έχω πει αυτά, ώστε η χαρά η δική μου να παραμείνει μέσα σας, κι έτσι η χαρά σας να ολοκληρωθεί. 12 Tούτη είναι η δική μου εντολή: Nα αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως ακριβώς σας αγάπησα. 13 Kανένας δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη απ’ αυτήν που τον οδηγεί να θυσιάσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του. 14 Eσείς είστε φίλοι μου, αν εφαρμόζετε στην πράξη όσα σας παραγγέλλω. 15 Δε σας ονομάζω πια δούλους, γιατί ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριός του. Eσάς όμως σας έχω ονομάσει φίλους, γιατί όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου, σας τα έκανα γνωστά. 16 Δε διαλέξατε εσείς εμένα, αλλά εγώ διάλεξα εσάς και σας όρισα να πάτε εσείς και να παράγετε καρπό κι ο καρπός σας να μένει, έτσι ώστε, ό,τι κι αν ζητήσετε από τον Πατέρα στ’ όνομά μου να σας το δώσει. 17 Αυτές τις εντολές σας δίνω, για ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο." (Ιωάν. Κεφ. 15, 9-17)
"27 Aλλά σε σας που μ’ ακούτε λέω: Nα αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε καλό σ’ εκείνους που σας μισούνε, 28 να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται και να προσεύχεστε για εκείνους που σας προσβάλλουν. 29 Σ’ εκείνον που σε χτυπά στο ένα μάγουλο, γύριζέ του και το άλλο κι εκείνον που σου παίρνει το πανωφόρι μην τον εμποδίσεις να σου πάρει και το πουκάμισο. 30 Στον καθένα που σου ζητάει δίνε, και από εκείνον που παίρνει τα δικά σου, πίσω μην τα ζητάς. 31 Kι όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. 32 Άλλωστε, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούνε, τότε ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπάνε. 33 Kαι αν κάνετε καλό μόνο σ’ εκείνους που σας κάνουν καλό, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. 34 Kι αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να ξαναπάρετε, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε αμαρτωλούς για να τύχουν την ίδια μεταχείριση. 35 Aντίθετα, ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε οτιδήποτε, και θα είναι ο μισθός σας μεγάλος και θα γίνετε γιοι του Yψίστου, γιατί αυτός φέρεται με έλεος στους αχάριστους και στους κακόβουλους. 36 Nα είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός ο Πατέρας σας." (Λουκ. Κεφ. 6, 27-36)
"7 Aγαπητοί, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλο, γιατί η αγάπη προέρχεται από το Θεό, και ο καθένας που αγαπάει, έχει γεννηθεί από το Θεό και γνωρίζει το Θεό. 8 Όποιος δεν αγαπάει, αυτός το Θεό δεν τον γνώρισε, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. 9 Nα το γεγονός μέσω του οποίου φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας: ότι το Γιο του το μονογενή έχει στείλει ο Θεός στον κόσμο, ώστε να ζήσουμε χάρη σ’ αυτόν. 10 H αξία της αγάπης βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν είμαστε εμείς που αγαπήσαμε το Θεό, αλλά ότι αυτός αγάπησε εμάς και απέστειλε το Γιο του ως εξιλαστήριο μέσο για τις αμαρτίες μας. 11 Aγαπητοί, αφού ο Θεός μας αγάπησε μ’ έναν τέτοιο τρόπο, οφείλουμε κι εμείς να αγαπούμε ο ένας τον άλλο. 12 Tο Θεό ποτέ δεν τον έχει δει κανείς. Aν αγαπούμε ο ένας τον άλλο, τότε ο Θεός μένει μέσα μας και η αγάπη του έχει ολοκληρωθεί μέσα μας. 13 Tο σημάδι με το οποίο γνωρίζουμε πως βρισκόμαστε σε ενότητα εμείς μαζί του κι αυτός μαζί μας είναι το γεγονός ότι μας έχει δώσει από το Πνεύμα του. 14 Kι εμείς έχουμε δει και το βεβαιώνουμε με τη μαρτυρία μας, ότι ο Πατέρας έχει στείλει το Γιο, Σωτήρα του κόσμου. 15 Όποιος ομολογήσει πως ο Iησούς είναι ο Υιός του Θεού, μέσα σ’ αυτόν μένει ο Θεός και αυτός μένει με το Θεό. 16 Kι εμείς έχουμε γνωρίσει πια κι έχουμε εμπιστευθεί στην αγάπη που έχει ο Θεός για μας. O Θεός είναι αγάπη κι όποιος μένει μέσα στην αγάπη, μένει ενωμένος με το Θεό και ο Θεός μ’ αυτόν. 17 Tο σημάδι πως η αγάπη του Θεού έχει φέρει τέλεια αποτελέσματα στη ζωή μας είναι το να έχουμε θάρρος για την Hμέρα της Kρίσης, γιατί όπως είναι εκείνος, έτσι είμαστε κι εμείς στον κόσμο αυτό. 18 H αγάπη δεν εμπεριέχει φόβο. Aπεναντίας, η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο από μέσα μας, γιατί η αιτία του φόβου είναι η τιμωρία, κι εκείνος που φοβάται δεν έχει τελειοποιηθεί με την αγάπη. 19Eμείς τον αγαπούμε, γιατί πρώτος αυτός μας αγάπησε. 20Aν κανείς πει: «Aγαπώ το Θεό», ενώ μισεί τον αδελφό του, αυτός είναι ψεύτης. Γιατί αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, που τον έχει δει, πώς μπορεί να αγαπάει το Θεό, που δεν τον έχει δει; 21Kαι η εντολή που έχουμε από αυτόν είναι τούτη: «Όποιος αγαπάει το Θεό, να αγαπάει και τον αδελφό του»."(Ιωάννου Α΄, Κεφ. 4,7-21)
"3 Mε τη χάρη, λοιπόν, που μου δόθηκε, λέω στον καθένα σας ξεχωριστά, να μην υπερηφενεύεστε για όσα γνωρίζετε, αλλά να χρησιμοποιείτε τα χαρίσματά σας με σύνεση, σύμφωνα με το βαθμό της πίστης που μοίρασε ο Θεός στον καθένα. 4 Γιατί, όπως ακριβώς υπάρχουν πολλά μέλη σ’ ένα σώμα και τα μέλη αυτά δεν επιτελούν το ίδιο έργο, 5 έτσι κι εμείς οι πολλοί είμαστε ένα σώμα σαν πιστοί του Xριστού, κι αποτελούμε ο καθένας μας μαζί με τους άλλους μέλη του σώματος αυτού. 6 Έχουμε, λοιπόν, διάφορα χαρίσματα, σύμφωνα με τη χάρη που μας διάφορα, άλλος το χάρισμα της προφητείας, ανάλογα με την πίστη του, 7 άλλος το χάρισμα να υπηρετεί, όποιον χρειάζεται εξυπηρέτηση, άλλος το χάρισμα να διδάσκει κανείς, όποιον χρειάζεται διδασκαλία, 8 άλλος το χάρισμα να παρηγορεί, όποιον χρειάζεται παρηγοριά. Εκείνος που μεταδίδει το Λόγο του Θεού, ας το κάνει με απλότητα, εκείνος που επιβλέπει, ας το κάνει με επιμέλεια, κι εκείνος που ελεεί, ας το κάνει με χαρά. 9 H αγάπη σας να είναι απροσποίητη. Nα απεχθάνεστε το κακό και να μένετε σταθερά προσκολλημένοι στο καλό. 10 Nα είστε στοργικοί ο ένας στον άλλο με αδελφική αγάπη. Nα τιμάται του άλλους προσπαθώντας το κάνετε πρώτοι. 11 Να μην βαριέστε την προσπάθεια. Tο πνεύμα σας να είναι πάντα έτοιμο για δράση. Να εργάζεστε για τον Kύριο. 12 Nα χαίρεστε με την ελπίδα. Στη θλίψη να δείχνετε υπομονή. Nα προσεύχεστε με επιμονή. 13 Nα συμμετέχετε στις ανάγκες των άλλων πιστών. Να επιδιώκεται τη φιλοξενία. 14 Nα εύχεστε για το καλό εκείνων που σας καταδιώκουν. Nα εύχεστε το καλό τους και μην τους καταριέστε. 15 Nα χαίρεστε μ’ εκείνους που χαίρονται και να λυπάστε μ’ εκείνους που λυπούνται. 16 Mη μεροληπτείτε μεταξύ σας. Mην είστε υπερήφανοι αλλά να ελκύεστε από το παράδειγμα των ταπεινών. Mην καυχιέστε για τα χαρίσματά σας. 17 Σε κανέναν να μην ανταποδίδετε το κακό που σας έκανε κάνοντάς του κακό κι εσείς. Nα είστε πάντα έτοιμοι να συμπεριφερθείτε καλά απέναντι σ’ όλους τους ανθρώπους. 18 Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους τους ανθρώπους." (Ρωμαίους Κεφ. 12, 3-18 )
"8 Τίποτε δεν οφείλετε σε κανένα εκτός απ΄το ν΄αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Γιατί όποιος αγαπά όλο τον υπόλοιπο νόμο τον έχει εκπληρώσει. 9 Γιατί το "ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις" κι αν υπάρχει και κάποια άλλη εντολή, σ΄αυτό το λόγο ανακεφαλαιούνται, στο ν' αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. 10 Η αγάπη ποτέ δεν απεργάζεται κακό για τον πλησίον. Είναι λοιπόν η αγάπη εκπλήρωση όλου του νόμου." (Ρωμαίους Κεφ. 13, 8-10)
"4 Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, 5 ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, 6 ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τή αληθεία· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει." (Κορινθίους Α΄, Κεφ. 13, 4-7)
(Αυτό το χωρίο δεν τολμώ να το βάλω σε μετάφραση, μήπως χάσει έστω και ελάχιστο από το εκπληκτικό νόημά του).
Εγώ τι να προσθέσω σ΄αυτά; Απλά προσεύχομαι να μ΄αξιώσει ο Θεός ως το τέλος της ζωής μου να νιώσω την αγάπη αυτή.
Πάντως, όπως το καταλαβαίνω εγώ, η κατά Χριστόν αγάπη είναι μια "έκτη αίσθηση" που σε κάνει να νοιώθεις τον πόνο και την ανάγκη του διπλανού σου, σαν να ήταν δική σου, και σπεύδεις να την καλύψεις αν μπορείς με διακριτικότητα, χωρίς να τον προσβάλεις και χωρίς να ζητάς τίποτε σε αντάλλαγμα. Κι αν δεν μπορείς ο ίδιος να βοηθήσεις προστρέχεις στη βοήθεια του Θεού διά της προσευχής με τόση θέρμη, σαν απ΄αυτό που ζητάς για το διπλανό σου να εξαρτιέται η δική σου ζωή. Κι ύστερα το ξεχνάς κι αποδίδεις τη ευεργεσία που έγινε στο διπλανό σου στο Θεό, θεωρώντας πως ότι καλό γίνεται προέρχεται απ΄Αυτόν, ενώ εσύ από μόνος σου δε θα μπορούσες να κάνεις τίποτε.
"9 Όπως με αγάπησε ο Πατέρας, έτσι σας αγάπησα κι εγώ. Παραμείνετε στην αγάπη μου. 10 Aν τηρήσετε τις εντολές μου, θα παραμείνετε στην αγάπη μου, όπως έχω τηρήσει εγώ τις εντολές του Πατέρα μου και παραμένω σ’ εκείνου την αγάπη. 11 Σας τα έχω πει αυτά, ώστε η χαρά η δική μου να παραμείνει μέσα σας, κι έτσι η χαρά σας να ολοκληρωθεί. 12 Tούτη είναι η δική μου εντολή: Nα αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως ακριβώς σας αγάπησα. 13 Kανένας δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη απ’ αυτήν που τον οδηγεί να θυσιάσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του. 14 Eσείς είστε φίλοι μου, αν εφαρμόζετε στην πράξη όσα σας παραγγέλλω. 15 Δε σας ονομάζω πια δούλους, γιατί ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριός του. Eσάς όμως σας έχω ονομάσει φίλους, γιατί όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου, σας τα έκανα γνωστά. 16 Δε διαλέξατε εσείς εμένα, αλλά εγώ διάλεξα εσάς και σας όρισα να πάτε εσείς και να παράγετε καρπό κι ο καρπός σας να μένει, έτσι ώστε, ό,τι κι αν ζητήσετε από τον Πατέρα στ’ όνομά μου να σας το δώσει. 17 Αυτές τις εντολές σας δίνω, για ν’ αγαπάτε ο ένας τον άλλο." (Ιωάν. Κεφ. 15, 9-17)
"27 Aλλά σε σας που μ’ ακούτε λέω: Nα αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε καλό σ’ εκείνους που σας μισούνε, 28 να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται και να προσεύχεστε για εκείνους που σας προσβάλλουν. 29 Σ’ εκείνον που σε χτυπά στο ένα μάγουλο, γύριζέ του και το άλλο κι εκείνον που σου παίρνει το πανωφόρι μην τον εμποδίσεις να σου πάρει και το πουκάμισο. 30 Στον καθένα που σου ζητάει δίνε, και από εκείνον που παίρνει τα δικά σου, πίσω μην τα ζητάς. 31 Kι όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. 32 Άλλωστε, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούνε, τότε ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπάνε. 33 Kαι αν κάνετε καλό μόνο σ’ εκείνους που σας κάνουν καλό, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. 34 Kι αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να ξαναπάρετε, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε αμαρτωλούς για να τύχουν την ίδια μεταχείριση. 35 Aντίθετα, ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε οτιδήποτε, και θα είναι ο μισθός σας μεγάλος και θα γίνετε γιοι του Yψίστου, γιατί αυτός φέρεται με έλεος στους αχάριστους και στους κακόβουλους. 36 Nα είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός ο Πατέρας σας." (Λουκ. Κεφ. 6, 27-36)
"7 Aγαπητοί, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλο, γιατί η αγάπη προέρχεται από το Θεό, και ο καθένας που αγαπάει, έχει γεννηθεί από το Θεό και γνωρίζει το Θεό. 8 Όποιος δεν αγαπάει, αυτός το Θεό δεν τον γνώρισε, γιατί ο Θεός είναι αγάπη. 9 Nα το γεγονός μέσω του οποίου φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας: ότι το Γιο του το μονογενή έχει στείλει ο Θεός στον κόσμο, ώστε να ζήσουμε χάρη σ’ αυτόν. 10 H αξία της αγάπης βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν είμαστε εμείς που αγαπήσαμε το Θεό, αλλά ότι αυτός αγάπησε εμάς και απέστειλε το Γιο του ως εξιλαστήριο μέσο για τις αμαρτίες μας. 11 Aγαπητοί, αφού ο Θεός μας αγάπησε μ’ έναν τέτοιο τρόπο, οφείλουμε κι εμείς να αγαπούμε ο ένας τον άλλο. 12 Tο Θεό ποτέ δεν τον έχει δει κανείς. Aν αγαπούμε ο ένας τον άλλο, τότε ο Θεός μένει μέσα μας και η αγάπη του έχει ολοκληρωθεί μέσα μας. 13 Tο σημάδι με το οποίο γνωρίζουμε πως βρισκόμαστε σε ενότητα εμείς μαζί του κι αυτός μαζί μας είναι το γεγονός ότι μας έχει δώσει από το Πνεύμα του. 14 Kι εμείς έχουμε δει και το βεβαιώνουμε με τη μαρτυρία μας, ότι ο Πατέρας έχει στείλει το Γιο, Σωτήρα του κόσμου. 15 Όποιος ομολογήσει πως ο Iησούς είναι ο Υιός του Θεού, μέσα σ’ αυτόν μένει ο Θεός και αυτός μένει με το Θεό. 16 Kι εμείς έχουμε γνωρίσει πια κι έχουμε εμπιστευθεί στην αγάπη που έχει ο Θεός για μας. O Θεός είναι αγάπη κι όποιος μένει μέσα στην αγάπη, μένει ενωμένος με το Θεό και ο Θεός μ’ αυτόν. 17 Tο σημάδι πως η αγάπη του Θεού έχει φέρει τέλεια αποτελέσματα στη ζωή μας είναι το να έχουμε θάρρος για την Hμέρα της Kρίσης, γιατί όπως είναι εκείνος, έτσι είμαστε κι εμείς στον κόσμο αυτό. 18 H αγάπη δεν εμπεριέχει φόβο. Aπεναντίας, η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο από μέσα μας, γιατί η αιτία του φόβου είναι η τιμωρία, κι εκείνος που φοβάται δεν έχει τελειοποιηθεί με την αγάπη. 19Eμείς τον αγαπούμε, γιατί πρώτος αυτός μας αγάπησε. 20Aν κανείς πει: «Aγαπώ το Θεό», ενώ μισεί τον αδελφό του, αυτός είναι ψεύτης. Γιατί αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, που τον έχει δει, πώς μπορεί να αγαπάει το Θεό, που δεν τον έχει δει; 21Kαι η εντολή που έχουμε από αυτόν είναι τούτη: «Όποιος αγαπάει το Θεό, να αγαπάει και τον αδελφό του»."(Ιωάννου Α΄, Κεφ. 4,7-21)
"3 Mε τη χάρη, λοιπόν, που μου δόθηκε, λέω στον καθένα σας ξεχωριστά, να μην υπερηφενεύεστε για όσα γνωρίζετε, αλλά να χρησιμοποιείτε τα χαρίσματά σας με σύνεση, σύμφωνα με το βαθμό της πίστης που μοίρασε ο Θεός στον καθένα. 4 Γιατί, όπως ακριβώς υπάρχουν πολλά μέλη σ’ ένα σώμα και τα μέλη αυτά δεν επιτελούν το ίδιο έργο, 5 έτσι κι εμείς οι πολλοί είμαστε ένα σώμα σαν πιστοί του Xριστού, κι αποτελούμε ο καθένας μας μαζί με τους άλλους μέλη του σώματος αυτού. 6 Έχουμε, λοιπόν, διάφορα χαρίσματα, σύμφωνα με τη χάρη που μας διάφορα, άλλος το χάρισμα της προφητείας, ανάλογα με την πίστη του, 7 άλλος το χάρισμα να υπηρετεί, όποιον χρειάζεται εξυπηρέτηση, άλλος το χάρισμα να διδάσκει κανείς, όποιον χρειάζεται διδασκαλία, 8 άλλος το χάρισμα να παρηγορεί, όποιον χρειάζεται παρηγοριά. Εκείνος που μεταδίδει το Λόγο του Θεού, ας το κάνει με απλότητα, εκείνος που επιβλέπει, ας το κάνει με επιμέλεια, κι εκείνος που ελεεί, ας το κάνει με χαρά. 9 H αγάπη σας να είναι απροσποίητη. Nα απεχθάνεστε το κακό και να μένετε σταθερά προσκολλημένοι στο καλό. 10 Nα είστε στοργικοί ο ένας στον άλλο με αδελφική αγάπη. Nα τιμάται του άλλους προσπαθώντας το κάνετε πρώτοι. 11 Να μην βαριέστε την προσπάθεια. Tο πνεύμα σας να είναι πάντα έτοιμο για δράση. Να εργάζεστε για τον Kύριο. 12 Nα χαίρεστε με την ελπίδα. Στη θλίψη να δείχνετε υπομονή. Nα προσεύχεστε με επιμονή. 13 Nα συμμετέχετε στις ανάγκες των άλλων πιστών. Να επιδιώκεται τη φιλοξενία. 14 Nα εύχεστε για το καλό εκείνων που σας καταδιώκουν. Nα εύχεστε το καλό τους και μην τους καταριέστε. 15 Nα χαίρεστε μ’ εκείνους που χαίρονται και να λυπάστε μ’ εκείνους που λυπούνται. 16 Mη μεροληπτείτε μεταξύ σας. Mην είστε υπερήφανοι αλλά να ελκύεστε από το παράδειγμα των ταπεινών. Mην καυχιέστε για τα χαρίσματά σας. 17 Σε κανέναν να μην ανταποδίδετε το κακό που σας έκανε κάνοντάς του κακό κι εσείς. Nα είστε πάντα έτοιμοι να συμπεριφερθείτε καλά απέναντι σ’ όλους τους ανθρώπους. 18 Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους τους ανθρώπους." (Ρωμαίους Κεφ. 12, 3-18 )
"8 Τίποτε δεν οφείλετε σε κανένα εκτός απ΄το ν΄αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Γιατί όποιος αγαπά όλο τον υπόλοιπο νόμο τον έχει εκπληρώσει. 9 Γιατί το "ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις" κι αν υπάρχει και κάποια άλλη εντολή, σ΄αυτό το λόγο ανακεφαλαιούνται, στο ν' αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. 10 Η αγάπη ποτέ δεν απεργάζεται κακό για τον πλησίον. Είναι λοιπόν η αγάπη εκπλήρωση όλου του νόμου." (Ρωμαίους Κεφ. 13, 8-10)
"4 Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, 5 ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, 6 ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τή αληθεία· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει." (Κορινθίους Α΄, Κεφ. 13, 4-7)
(Αυτό το χωρίο δεν τολμώ να το βάλω σε μετάφραση, μήπως χάσει έστω και ελάχιστο από το εκπληκτικό νόημά του).
Εγώ τι να προσθέσω σ΄αυτά; Απλά προσεύχομαι να μ΄αξιώσει ο Θεός ως το τέλος της ζωής μου να νιώσω την αγάπη αυτή.
Πάντως, όπως το καταλαβαίνω εγώ, η κατά Χριστόν αγάπη είναι μια "έκτη αίσθηση" που σε κάνει να νοιώθεις τον πόνο και την ανάγκη του διπλανού σου, σαν να ήταν δική σου, και σπεύδεις να την καλύψεις αν μπορείς με διακριτικότητα, χωρίς να τον προσβάλεις και χωρίς να ζητάς τίποτε σε αντάλλαγμα. Κι αν δεν μπορείς ο ίδιος να βοηθήσεις προστρέχεις στη βοήθεια του Θεού διά της προσευχής με τόση θέρμη, σαν απ΄αυτό που ζητάς για το διπλανό σου να εξαρτιέται η δική σου ζωή. Κι ύστερα το ξεχνάς κι αποδίδεις τη ευεργεσία που έγινε στο διπλανό σου στο Θεό, θεωρώντας πως ότι καλό γίνεται προέρχεται απ΄Αυτόν, ενώ εσύ από μόνος σου δε θα μπορούσες να κάνεις τίποτε.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Η χριστιανική αγάπη στην ουσία είναι ο τρόπος ζωής που πρέπει να ακολουθεί ο χριστιανός. Θεωρώ όμως ότι για την πλειοψηφία των ανθρώπων είναι ακατόρθωτο να επιτευχθεί. Κι όσοι το πέτυχαν, πάλεψαν χρόνια στην έρημο στερούμενοι και αγωνιζόμενοι.
Ποιος σήμερα δεν κατακρίνει;
Ποιος δε σηκώνει την πρώτη πέτρα;
Ποιος δε νευριάζει;
Ποιος από εμάς όταν αδικείται δε θέλει να μην αφήσει τίποτε όρθιο αντί να επιζητεί κι άλλη αδικία ώστε ο Θεός να τον δικαιώσει αργότερα;
Ποιος δε βγάζει αβίαστα συμπεράσματα;
Ποιος εγκρατεύεται (γενικότερα);
Ποιος σηκώνει μύγα στο σπαθί του;
Ποιος δέχεται και μια αντίθετη άποψη;
Ποιος προσεύχεται και μένει συγκεντρωμένος;
Ποιος προσεύχεται ανιδιοτελώς και όχι για αυτά που τον καίνε;
Ποιος γενικά προσεύχεται;
Ποιος δοξολογεί το Θεό για αυτά που του έδωσε και δεν τα έχει για δεδομένα;
Ποιος τον ευχαριστεί που είδε μια ακόμη αυγή και ένα ακόμη δειλινό;
Ποιος σε κάθετί που κάνει σκέπτεται και εξετάζει πρώτα αν είναι αρεστό στο Θεό;
Ποιος εν τέλει μπορεί να πει ότι έχει γνωρίσει τι είναι η αγάπη έτσι όπως ο Κύριός μας την εννοεί και την έζησε - πραγμάτωσε;
Ποιος σήμερα δεν κατακρίνει;
Ποιος δε σηκώνει την πρώτη πέτρα;
Ποιος δε νευριάζει;
Ποιος από εμάς όταν αδικείται δε θέλει να μην αφήσει τίποτε όρθιο αντί να επιζητεί κι άλλη αδικία ώστε ο Θεός να τον δικαιώσει αργότερα;
Ποιος δε βγάζει αβίαστα συμπεράσματα;
Ποιος εγκρατεύεται (γενικότερα);
Ποιος σηκώνει μύγα στο σπαθί του;
Ποιος δέχεται και μια αντίθετη άποψη;
Ποιος προσεύχεται και μένει συγκεντρωμένος;
Ποιος προσεύχεται ανιδιοτελώς και όχι για αυτά που τον καίνε;
Ποιος γενικά προσεύχεται;
Ποιος δοξολογεί το Θεό για αυτά που του έδωσε και δεν τα έχει για δεδομένα;
Ποιος τον ευχαριστεί που είδε μια ακόμη αυγή και ένα ακόμη δειλινό;
Ποιος σε κάθετί που κάνει σκέπτεται και εξετάζει πρώτα αν είναι αρεστό στο Θεό;
Ποιος εν τέλει μπορεί να πει ότι έχει γνωρίσει τι είναι η αγάπη έτσι όπως ο Κύριός μας την εννοεί και την έζησε - πραγμάτωσε;
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Κι όμως Στρατή, γνωρίζω δυο ανθρώπους στο στενό μου περιβάλλον, που ενώ τους λείπουν τα περισσότερα απ΄όσα αναφέρεις παραπάνω, παρ΄όλα αυτά νοιώθουν μια έμφυτη αγάπη για τους συνανθρώπους τους, συμπάσχουν μ' όσους έχουν προβλήματα γύρω τους και κάνουν ότι μπορούν για να τους βοηθήσουν.
Υπάρχουν πολλοί που είναι Χριστιανοί στην ουσία, αλλά τους λείπουν τα τυπικά, κι άλλοι πολλοί που είναι Χριστιανοί στους τύπους αλλά τους λείπει η αγάπη. Μεταξύ αυτών εγώ προτιμώ τους πρώτους. Βέβαια το ιδανικό είναι νά 'χει κανείς και τα δύο, δηλαδή και τα τυπικά και την αγάπη, αλλ' αυτό όπως λες κι εσύ σπανίζει.
Ας ξεκινήσουμε να εφαρμόσουμε την αγάπη στην πράξη πρώτα στους γύρω μας, οικογένεια, συγγενείς, φίλους, ας έχουμε πάντα ανοιχτή την καρδιά μας στον ανθρώπινο πόνο, ας αντλούμε δύναμη για ν΄αγαπάμε απ΄την προσευχή και τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας και τ΄άλλα θα τα φροντίσει η Χάρις του Θεού.
Υπάρχουν πολλοί που είναι Χριστιανοί στην ουσία, αλλά τους λείπουν τα τυπικά, κι άλλοι πολλοί που είναι Χριστιανοί στους τύπους αλλά τους λείπει η αγάπη. Μεταξύ αυτών εγώ προτιμώ τους πρώτους. Βέβαια το ιδανικό είναι νά 'χει κανείς και τα δύο, δηλαδή και τα τυπικά και την αγάπη, αλλ' αυτό όπως λες κι εσύ σπανίζει.
Ας ξεκινήσουμε να εφαρμόσουμε την αγάπη στην πράξη πρώτα στους γύρω μας, οικογένεια, συγγενείς, φίλους, ας έχουμε πάντα ανοιχτή την καρδιά μας στον ανθρώπινο πόνο, ας αντλούμε δύναμη για ν΄αγαπάμε απ΄την προσευχή και τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας και τ΄άλλα θα τα φροντίσει η Χάρις του Θεού.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
-
Athanasios
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Nίκο φιλε μου μιας και το εθεσες, πιστευεις οτι υπαρχει πραγματικη αγαπη χωρις τον Χριστο και μεχρι ποιο σημειο.
Θα πλανηθουν αραγε καποιοι που θα εκμεταλλευτουν καποιοι αλλοι αυτη την αγαπη τους; Και λεω εσκεμμενα πλανηθουν γιατι οι αμαρτωλοι δεν χρειαζεται να πλανηθουν εχουν ηδη χαθει χωρις να μετανοησουν.
Εχει η αγαπη αυτη υποβαθρο μακρια απο τον Χριστο για να αντεξει;
Θα πλανηθουν αραγε καποιοι που θα εκμεταλλευτουν καποιοι αλλοι αυτη την αγαπη τους; Και λεω εσκεμμενα πλανηθουν γιατι οι αμαρτωλοι δεν χρειαζεται να πλανηθουν εχουν ηδη χαθει χωρις να μετανοησουν.
Εχει η αγαπη αυτη υποβαθρο μακρια απο τον Χριστο για να αντεξει;
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Αθανάσιος έγραψε:Nίκο φιλε μου μιας και το εθεσες, πιστευεις οτι υπαρχει πραγματικη αγαπη χωρις τον Χριστο και μεχρι ποιο σημειο.
Όχι Θανάση δεν πιστεύω ότι υπάρχει αγάπη χωρίς Χριστό, κι αν υπάρχει είναι εμπαθής αγάπη. Δεν αναφέρομαι όμως σ΄αυτό πιο πάνω, όταν λέω χωρίς τα τυπικά. Εννοώ π.χ. χωρίς να πηγαίνει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, χωρίς να διαβάζει και πολύ συχνά πνευματικά βιβλία, με κάποιες αδυναμίες στο χαρακτήρα κλπ. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν πολλοί γύρω μας, που ενώ βασικά βαθιά μέσα τους πιστεύουν, δεν βρήκαν τον τρόπο ή το κουράγιο ν΄ακολουθήσουν μια πιο πνευματική ζωή. Όμως κάποιοι απ΄αυτούς έχουν το χάρισμα να νοιώθουν τον πόνο και τις ανάγκες των συνανθρώπων τους και να προσπαθούν να βοηθήσουν όσο μπορούν.
Θανάση, αν εμείς θέλουμε να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε την κατά Χριστόν Αγάπη, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να μάθουμε να κάνουμε είναι να μάθουμε να βλέπουμε σε κάθε άνθρωπο το καλό που υπάρχει μέσα του και να τον αγαπήσουμε γι αυτό.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
-
Athanasios
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Ξερω Νικο τι πιστευεις εσυ και οταν ρωταω δεν απευθυνομαι αμεσα σε σενα.
Τι γνωμη σου θελω να πεις που απο οτι σε ξερω απο αυτα που γραφεις τοσο καιρο συνοδοιποροι, για μενα ειναι γνωστη.
Μεγαλη αληθεια αυτο που ειπες και πραγματι τεραστιο κουραγιο θελει.
Ειναι η κατα μετωπο μαχη με τον εχθρο, και οπλο η πιστη. Το μεγαλυτερο οπλο αλλα καθολου ορατο.
Ποσοι πανε στον πολεμο χωρις να βλεπουν το οπλο που κρατανε στα χερια τους;
Τι γνωμη σου θελω να πεις που απο οτι σε ξερω απο αυτα που γραφεις τοσο καιρο συνοδοιποροι, για μενα ειναι γνωστη.
δεν βρήκαν τον τρόπο ή το κουράγιο ν΄ακολουθήσουν μια πιο πνευματική ζωή.
Μεγαλη αληθεια αυτο που ειπες και πραγματι τεραστιο κουραγιο θελει.
Ειναι η κατα μετωπο μαχη με τον εχθρο, και οπλο η πιστη. Το μεγαλυτερο οπλο αλλα καθολου ορατο.
Ποσοι πανε στον πολεμο χωρις να βλεπουν το οπλο που κρατανε στα χερια τους;
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν πολλοί γύρω μας, που ενώ βασικά βαθιά μέσα τους πιστεύουν, δεν βρήκαν τον τρόπο ή το κουράγιο ν΄ακολουθήσουν μια πιο πνευματική ζωή. Όμως κάποιοι απ΄αυτούς έχουν το χάρισμα να νοιώθουν τον πόνο και τις ανάγκες των συνανθρώπων τους και να προσπαθούν να βοηθήσουν όσο μπορούν.
Δεν αντιλέγω σε αυτό πλην όμως χρειάζεται υψηλή διάκριση για να καταλάβει κανείς πότε ισχύει το παραπάνω και πότε ισχύει το "προφάσεις εν αμαρτίαις" και "δε θέλω να χάσω τη βολή μου". Μόνος ο Θεός γνωρίζει την αλήθεια.
Κάποτε μιλούσα με κάποιον για την Εκκλησία και την πίστη γενικότερα. Καλός πατέρας, με 2 παιδιά, ειλικρινά δοκιμασμένος και αυτοδημιούργητος μου είπε "εγώ μπαίνω στην εκκλησία όποτε νιώσω την ανάγκη, ανάβω το κεράκι μου, λέω αυτά που λέω, έχω να πω -κάτι τέτοιο είπε- και είμαι εντάξει". Εγώ προσωπικά ως Στρατής αναρωτιέμαι, είναι αρκετό αυτό και κυρίως είναι αρεστό αυτό; Βέβαια από την άλλη το να πάω π.χ. στην Εκκλησία ή να νηστέψω ή να μελετήσω ή ή ή δίχως πραγματικά να το θέλω χάνει αρκετά από την αξία του.
Re: Η Χριστιανική αγάπη στην πράξη, κριτήριο της τελικής κρί
Τι είναι αλήθεια αυτό, που θα κάνει κάποιου τα πόδια να τρέχουν στην εκκλησία εκτός από το όταν είναι ανάγκη; Έχω προσπαθήσει και στο παρελθόν να το πω αλλά δεν το έχω αποδώσει σωστά και ίσως να μην το αποδώσω όπως πρέπει, ποτέ. Χωρίς τη χάρι του Κυρίου μας δεν κάνουμε βήμα! Μέσω αυτής ο άνθρωπος καταφέρνει να πιστέψει αληθινά. Για αυτήν αγωνίζονταν οι ’γιοι μας και με την χάρι του Κυρίου μας βρέθηκαν σε μαρτύρια. Για αυτήν αγωνιζόμαστε και εμείς και μέσω αυτής εντείνουμε τον αγώνα μας για την επουράνεια βασιλεία. Την έχουμε ανάγκη έτσι ώστε να μένουμε στον καλο αγώνα. Δεν είμαστε μοναχοί, δεν είμαστε ασκητές, δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχουμε δικαίωμα σε αυτήν. Δεν είναι μία λέξη που απλά την λέμε αλλά είναι η αληθινή αισθητή πληροφόρηση της παρουσίας του Κυρίου στον άνθρωπο. Είναι το χάδι του πατέρα προς το παιδί του. Ο Θωμάς ψηλάφισε τις πληγές Του και πίστεψε. Εμείς μέσω της χάρις του Κυρίου μας πιστεύουμε. Σε μία εποχή με πολλούς πειρασμούς τριγύρω μας την έχουμε ανάγκη οπωσδήποτε. Χωρίς αυτήν ξάπλα θα είμαστε τις Κυριακές και δεν θα κουνιόμαστε απο το κρεβάτι μας και θα έχουμε και ήσυχο τον λογισμό μας. Μέσω αυτής η χριστιανική αγάπη του ανθρώπου έχει έργο και φαίνεται στην πράξη. Και τέλος μέσω αυτής η χριστιανική αγάπη που εκτός από έργο έχει και λόγο και μπορεί αποδεδειγμένα να «αλλοιώσει» τον άνθρωπο. Γιατί πολλές φορές έχουμε ακούσει να μας λένε. «Ώχου καημένε η αγάπη..» Ποιά αγάπη αδέλφια; Αυτήν που λέμε για να λέμε, ή η αγάπη που κάνει και τον πιο δύσπιστο να λυγίζει; Είναι επιτρεπτό για εμάς τους απλούς χριστιανούς να αποκτήσουμε τέτοια αγάπη ή είναι μόνο για του ασκητές όπως προείπα; Και φυσικά είναι και για εμάς. Και πρέπει να το ζητάμε! Ο τυφλός ζήταγε από τον Κύριο το φως του. Πως εμείς είμαστε σίγουροι ότι δεν είμαστε τυφλοί; Αν λοιπόν δεν έχουμε έργα αγάπης τυφλοί είμαστε! Πως θα απομακρυνθεί το σκοτάδι μας; Μόνο με το ΦΩΣ του ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ. Πρέπει αδέλφια μου να προσευχόμαστε για αυτό!
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 12 και 0 επισκέπτες