Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Η Ορθοδοξία απέναντι στις προκλήσεις της σημερινής εποχής.

Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge

Άβαταρ μέλους
Anastasios68
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 3831
Εγγραφή: Πέμ Ιούλ 26, 2012 10:31 am
Τοποθεσία: Πεύκη
Επικοινωνία:

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Anastasios68 » Τετ Σεπ 05, 2012 5:44 pm

Η προσωπική μου πρακτική είναι η εξής: διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη από την έκδοση του αειμνήστου καθηγητού Τρεμπέλα, έχω τη δυνατότητα να διαβάζω στη μία στήλη το πρωτότυπο στην αρχαία και στην άλλη την απόδοση στα νεοελληνικά (μαζί με σύντομη ερμηνεία).
Λοιπόν ενώ η νεοελληνική απόδοση του καθηγητού είναι καταπληκτική εν τούτοις διαπιστώνω ότι από μόνη της δεν φτάνει. Έτσι συχνά διαβάζω και το πρωτότυπο κείμενο. Αυτό διαπιστώνω ότι με βοηθά να κατανοώ καλύτερα το περιεχόμενο και νοιώθω ότι εμβαθύνω περισσότερο σε αυτό. Προσωπικά λατρεύω την αρχαία Ελληνική γλώσσα κι ας μην είμαι φιλόλογος. Δεν θα ήθελα να αλλάξει η γλώσσα της Θείας Λειτουργίας, κάποιες όμως παρεμβάσεις όπως αυτή του σεβασμιωτάτου Δημητριάδος τις βρίσκω ιδαίτερα χρήσιμες. Χωρίς να αλλοιώνει την παράδοση δίνει την ευκαιρία της κατανόησης σε πολλούς.


«ὃς δ' ἂν εἲπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, ῥακά, ἒνοχος ἒσται τῷ συνεδρίῳ»
Κατά Ματθαῖον, Κεφ. 5, 22

Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Τετ Σεπ 05, 2012 5:45 pm

Είχα χρόνο και είπα να περιηγηθώ στα θέματα τα οποία είναι λίγο πιο "ανωτέρας" για μένα. Φυσικά στα περισσότερα κατά 90% συμφωνώ μαζί σας. Αλλά απο προσωπική άποψη και λίγη εμπειρία, θα πω ότι:

Σωστά ο Στρατής αναφέρει ότι μας πέφτει "κάπως" το 7 που αρχίζει η Εκκλησία τον Όρθρο και πολλοί πάμε μόνο στην Θεία Λειτουργία, λες και ο Όρθρος είναι μόνο για τους Ψάλτες ή τους Ιερείς και για 2-3 γιαγιάδες που πάνε απο τα χαράματα. Παρατηρώ τώρα τελευταία που προσπαθώ με ότι μπορώ να πάω Εκκλησία κάθε Κυριακή (ναι είμαι χαζή με το Χ κεφαλάιο γιατι Εκκλησία καθέ Κυριακή και με πυρετό πάω μετά απο την γιορτή του Αι Γιώργη, δηλαδή μέσα Γενάρι) και ώρα 7 (στην αρχή δεν σας κρύβω με κοιτούσαν παράξενα, ακόμα μερικοί το κάνουν, γιατι 7 και 10 με 7 και 20 που φτάνω στην Εκκλησία) είναι 2 ψάλτες αριστερά και 1 δεξιά, (ακόμα και αυτοί έρχονται κατα διαστήματα) 3 γιαγιάδες, 1 παππούς, εγώ και ο Ιερέας ή 2 Ιερείς, σύνολο 10 μα 9 άτομα.

Με κοιτάνε κάπως ειδικά στην αρχή πρέπει να άλλαζα 300 χρώματα απο την ντροπή, ένιωθα άσχημα, μερικες φορές ακόμα το νιώθω γιατι τους καταλάβαινα και τους καταλαβάινω ότι αναρωτιούνται γιατι πάω τόσο νωρίς. Μακάρι όμως να μπορούσα να τους πω ότι είπα και στην μάνα μου που ως παραδοσιακη Ελληνίδα μάνα προς την μοσχοαναθρεμένη και κακομαθημένη και καλομαθημένη μοναχοκόρη και το τελευταίο παιδί της οικογενείας αναρωτήθει η γυναίκα: γιατι πας τόσο νωρίς? απάντησα
1ο: ότι αν δεν είχε καμία σημασία ο Όρθρος δεν θα τον κάνανε, ήδη λένε πολλά γιατι να ξελαριγγιάζονται ψάλτες και Ιερείς?
2ο: αν άρχιζε η Εκκλησία στις 10 το πρωί θα πήγαινα 10 αρχίζει στις 7, και άρα πρέπει να πάω τότε.
3ο: μια φορά την βδομάδα είναι, θα πάθω κάτι αν ξυπνήσω πρωί? οκ μπορέι να είσαι αδιάθετος, πυρετό, δεν έχεις όρεξη, ρίχνει χιόνι, σε πλάκωσε το πάπλωμα, μπορεί να γυρίσεις αριστερά να κλείσεις το ξυπνητήρι και να μείνεις εκεί να ροχαλίζεις (θα με ρωτήσεις ποίος "λογικός" άνθρωπος βάζει ξυπνητήρι την Κυριακή? Ναι σωστό και αυτό! απαντώ αγαπητά μου αδέλφια κάποιοι άνθρωποι που νιώθουν την ανάγκη να πάνε και να ακούσουν τα Εωθινά Ευαγγέλια και να φιλήσουν το Ευαγγέλιο, κάποιοι που θέλουν να προσευχηθούν, κάποιοι που ήταν ρέμπελα όπως εγώ και χωμένοι μές στην αμαρτία και ζητάνε ΕΛΕΟΣ, και πολλοί άλλοι βάζουν ξυπνητήρι), οκ αλλά θα συμβεί μια στο τόσο. Είναι πολύ άσχημο να έρχονται μόνο για την Μεταλαβιά και να χάνουν όλα τα υπόλοιπα.

Αυτό που παρατήρησα σε μένα, ειναι ότι κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι νέο. Για παράδειγμα έμαθα τι διαβάζουν στον Όρθρο. Θα μου πει τώρα κάποιος, τόσο σε κόφτει, δεν θα μπορούσες να κοιμηθείς το βράδυ αν δεν το μάθαινες, όχι θα κοιμόμουν σαν βόδι, που και ταμπούρλα να χτυπούσαν δεν θα έπερνα χαμπάρι, αλλά είναι μαγεια, υπέροχο να ανακαλύπτεις ότι εκείνη την ώρα ο Ιερεάς είναι ο "Αγγελος", που στέκεται μπροστά στην Αγία Τράπεζα που είναι ο Θείος Τάφος του Χριστού. μόνο και μόνο αυτή η παρατήρηση με έκανε να αντριχιάσω. Μόνο και μόνο η ιδέα ότι τώρα θα βγει ο Ιερέας και εγώ ο ανάξιος καλούμαι μέσα στον Ιερό χώρο και Οίκο του Θεού να ασπαστώ το Ευαγγέλιο (που δεν το τηρώ κι όλας) με κάνει να νιώθω ντροπή και δεος. Και όλα αυτά στον Όρθρο.

Δεν περιμένει κανείς Ιερεάς η Πνευματικός Πατέρας να καταλάβουμε εμείς τα πάντα, ή το τυπικό των Ακολουθιών ή το τι γίνεται κάθε τόσο και τι διαβάζετε. Δεν περιένει κανείς Ιερέας ή Πνευματικός Πατέρας να ψάλουμε όλοι μαζί απο τις 7 μέχρι τις 10 που τελειώνει η Εκκλησία, αλλά νομίζω περιμένουν να πούμε (και αυτό να το πούμε για μας και όχι για τους ίδιους) το Πιστευω, το Απολυτίκιο, το Πάτερ Ημών. Ούτε αυτό κάνουμε. Τι με κάνει να πιστευω ότι αν το πουμε οι Ιερείς στην Δημοτική να το λέω και εγώ? Καλό θα ήταν ο κάθε Ιερεάς σε κάθε Εκκλησία πριν πει το Δι ευχών.. να αναλύει εν ολίγοις την κάθε Λειτουργία και το Ευαγγέλιο στην Δημοτική, αλλά ποιός θα μείνει να το ακούσει? Πείτε μου σας παρακαλώ? Ποιός? Την Κυριακή Κοινωνήσαν στην εκκλησία που πήγα πάρα πολλοί άνθρωποι, λογικό, τέτοιες μέρες. Αλλα το τι πανικός έγινε όταν τελείωσε ο Ιερέας να Κοινωνεί τον κόσμο, για να πάρουν θέση να πάρουν το Αντίδωρο και να βγουν έξω "σφαίρα". Χαμός. Ο άνθρωπος ήθελε να πει ότι λέει για να κλείσει και όλοι είχαν μαζευτεί γύρω του σαν τα κοράκια. Αυτό δεν το καταλαβάινω. Άσε που και 50 χέρια να είχε ο Ιερεάς δεν θα τους προλάβαινε, επίσης ασε που οι περισσότεροι δεν ασπάζονται το χέρι του, απλά κουνούν το κεφάλι καταβατικά, πιθανον έτσι λένε Καλημέρα στον Ιερέα ή του λένε άντε φίλε τέλειωνε θέλω ΚΑΦΕ ή δεν ξέρω. Πάντως μετα βίας συγκρατιέμαι να μην γελάσω, μαλλον να μην πέσω κάτω απο τα γέλια, αλλά τώρα που το σκέφτομαι τα κλάματα πρεπει να βάλω. Είναι η νοοτροπία να βγούμε απο την υποχρέωση, πήγα Εκκλησία, Κοινώνησα, πήρα Αντίδωρό και εξαφανίζομαι σε χρόνο ντε τε...!! Όταν βλέπω την Εκκλησία σαν υποχρέωση, όταν πάω να δω την Κούλα, κλάφτα. Αλλά δεν θέλω να ισοπεδώνω, υπάρχουν και οι ευσεβείς και οι όντως Θρησκευόμενοι άνθρωποι που ξέρουν που πάνε πως να κάνουν τι να κάνουν, και ότι πάνε στον Θεό. υπάρχουν αλλά ελάχιστοι. ενώ θα έπρεπε να ήταν η πλειοψηφία.

Επίσης σε άλλη Εκκλησία πόσες φορές να πει ο Ιερεάς ελάτε Εκκλησία, μα δεν έρχεστε και μένετε δίπλα και έρχονται 4 γιαγιάδες (το κακό είναι ότι οι νέοι εμείς θεωρούμε ότι οι γέροι και η 3η ηλικία έχει αναγκη το Θεό όχι εμείς) και απο πολύ μακριά ενώ άνθρωποι που κάθονται δίπλα δεν πάνε. Μα να μας παρακαλένε να σώσουμε την ψυχή μας και εμείς ούτε καν να πάμε για να δούμε ρε αδερφέ τι λέει αυτός ο άνθρωπος, τιο κάνει. τι να πω? εγώ μόνο και μόνο απο περιέργεια θα πήγαινα. και δεν είπε κανένας να μην πας για δουλειά πήγαινε Εκκλησία, γιατι το άκουσα και αυτό. Όταν δουλευεις δεν απαιτεί ο Θεός να πας στον Όικο του.

Πως μετά εμείς να συμμετέχουμε στα Άχραντα Μυστήρια όταν το θεωρούμε υποχρέωση? Πως να συμμετέχουμε στα Μυστήρια όταν δεν μας αφορά η Προσκομιδή αλλά μόνο η Μεταλαβιά? Σαφέσταστα η Μεταλαβία το Σώμα και Αίμα του Κυρίου αλλά για να γίνει η Μετουσίωση γίνεται η Προσκομιδή. Πως να συμμετέχουμε στην Εκκλησία (που Εκκλησία είμαστε εμείς) όταν στο ...ανω σχώμεν τας Καρδίας... μόνο ο Ιερέας κοιτά τον Παντοκράτωρα ενώ όλοι μας (οι περισσότεροι, εγώ) κοιτάμε γύρω μας το τι φορά η άλλη, πως το φορά, το ότι βγήκε η ρίζα απο το μαλλι. Κοιτώ τα πάντα, στρέφω τα μάτια μου στους γύρω και όχι σ Αυτόν.

Δεν ξέρετε πόσο πολύ δυσκλέυτικα και ακόμα δυσκολευομαι να παρακολουθώ και να ακούω τον Ιερέα, να παρακολουθώ και να ακούω τους ψαλτες και τους ψαλμούς, να συγκεντρωθώ να μην σκέφτομαι να μην έχω λαγισμούς να ζητώ ΕΛΕΟΣ απο Αυτόν, να είναι κάποιος όρθιος 3 ώρες, να στριμώχνοται όλοι, να σε πατάνε, να τρέχουν αλλόφρωνες για να πάρουν πρώτοι το Αντίδωρο, να προσπαθώ με τα λίγα γράμματα και με την πολύ ασχετοσύνη που με "δέρνει" να καταλάβω τις Επιστολές των Αποστόλων, το Ευαγγέλιο. Και πολλά άλλα "δυσκολευομαι" αλλά δεν μου παέι στο νού μου πόσο πολύ δυσκολευτικε Εκείνος να γεννηθεί Ποίος? ο Αιώνιος και χωρίς αρχή, να είναι φτωχός ποίος? ο Παντοκράτωρας και ο Βασιλιας, να γίνει Άνθρωπος ποιός? ο Θεός, να Σταυρωθεί και να Πονέσει, ποιός? ο Ζωή Δίδους (που λέμε στο Φως Υλαρον), να άρει την αμαρτία του Κόσμου ποιός? ο Αναμάρτητος, πόσο δυσκολευτικε να κατέβει στον Άδη και να νικήσει τον Θάνατο για τον άνθρωπο? ποιός? ο Αθάνατος. και ολα αυτά για μας, και εμείς δυσκολευόμαστε να πάμε Εκκλησία. τόσο τραγικό είναι να ξηπνήσεις μια φορά Κυριακή και να πας Εκκλησία.

Και όλα αυτά τα λέω γιατι μερικές φορές μισώ τον εαυτό μου που έχασα τόσα χρόνια Μακριά Του και μέσα στο ψέμα του κοσμοκράτωρα. Τα λέω γιατι πριν και εγώ δεν πήγαινα Εκκλησία για όλα τα παραπάνω. Τώρα όμως θέλω να με αξιώνει ο Θεός όσο ζω κάθε Κυριακή τις περισσότερες να πηγαίνω για όλα τα παραπάνω. Και κάθε φορά να κάνω ένα μικρό βήμα να Τον πλησιάζω, να τον Αγαπώ.

Αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι, νοοτροπία, σκέψη, προταιραότητες, ανάγκες, αν δεν μάθουμε ποιές είναι οι πραγματικές μας ανάγκες, αν δεν μάθουμε τι είναι Θεός, αν δεν αγαπήσουμε και δεν πάμε Εκκλησια για Εκείνον και για την Ψυχή μας τότε και 1 λεπτό να κάνουν την Θεία Λειτουργία πάλι θα μας ενοχλεί το ότι είναι ένα ολόκληρο λεπτό. Ακόμα και στη Δημοτική να γίνει θα πούμε.... μα τα ισοπεδόνουμε όλα??....

το ενδεχόμενο να δεχτούμε την παράδοση έτσι ως έχει και απλά να πάμε Εκκλησία σαν άνθρωποι του Θεού δεν το σκφτόμαστε? Όλα μα όλα μας φταίνε αρκεί να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα σε ότι αφορά την Εκκλησία. Ότι και να κάνει η εκκλησία θα πολεμάτε συνεχώς απο εμάς τους ίδιους, μα καλό μα κακό.

χάρηκα όμως που οι Χαιρετισμοί είχαν κόσμο οι Εκκλησίες. Πολύ χάρηκα.


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

eleanna
Δημοσιεύσεις: 40
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 3:39 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό eleanna » Τετ Σεπ 05, 2012 5:45 pm

Το θέμα δεν είναι να έχουν κόσμο οι Εκκλησίες, ετσι τυπικά (αν και κάποιος που πάει έστω και τυπικά ίσως κάτι του ανοίξει κάποια στιγμή στην καρδιά του) αλλά να υπάρχει πρώτα πίστη και αγάπη προς το Θεό. Καλυτερα ναναι πεντε μεσα και να πιστευουν παρα χιλιοι για το θεαθήναι. Η προσευχη και η δοξολογια πιανουν τοπο οταν προφερονται και με την καρδιά κι όχι μόνο με τα χείλη κι όταν προσπαθούμε να κάνουμε το θεάρεστο. "Καθένας που λέει Κύριε Κύριε δε θα σωθεί..."

Αν υπάρχει πίστη και αγάπη όλα τα άλλα έρχονται. Και το πρωινό σήκωμα όχι απλώς θα ναι εύκολο αλλά θα περιμένουμε πως και πως να ρθει η Κυριακη να παμε εκκλησια. Και στη Θ. Κοινωνία θα προσερχομαστε μετα φοβου Θεου Πίστεως και Αγάπης εχοντας συναισθηση και κατάλληλα προετοιμασμένοι και όχι με την ιδέα ότι θα κολλήσουμε καμιά ίωση και άλλα τραγικά. Και θα καθόμαστε μετά και στα μνημόσυνα να προσευχηθούμε για τους νεκρούς που τόσο το έχουν ανάγκη. Και δε θα βλεπουμε μονο τα στραβα και τα ενοχλητικά στους γυρω μας αλλά για όλα θα βρίσκουμε δικαιολογία μέσα μας. Και για τους κανονες τους βαρεις και τους δυσκολους και τη δυσκολη γλωσσα κτλ δε θα σκαμε γιατι θα κανουμε υπακοή με ταπείνωση, δεκα θα μας ζητανε οι κανονες εικοσι θα κανουμε ακομα κι αν δεν καταλαβαινουμε καλα το γιατι. Απο την αγάπη μας θα λεμε ό, τι θέλει ο Κύριος, θέλει έτσι, έτσι και θα κάνω.

Αλλά πρώτα έρχεται η πίστη και η αγάπη χωρίς αυτά και όλα να τα κάνουμε τυπικώς σωστά δεν πιάνουν τόπο. Αν δεν έχουμε θείο έρωτα τίποτα δε γίνεται.



Άβαταρ μέλους
Νίκος
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 6863
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 11:05 am
Τοποθεσία: Κοζάνη

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Νίκος » Τετ Σεπ 05, 2012 5:46 pm

Έτσι είναι Ελεάννα δυστυχώς. Αγάπη μας λείπει για το Χριστό γι αυτό δεν μπορούμε να Του αφιερώσουμε ούτε 2-3 ώρες κάθε Κυριακή. Επίσης, δυστυχώς, μας λείπει και αγάπη για τους συνανθρώπους μας γι αυτό συνήθως την Κυριακή την αφιερώνουμε στον ...εαυτό μας :cry: .


Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.

Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Τετ Σεπ 05, 2012 5:46 pm

αχ αχ αχ αυτός ο εαυτός μας.....!

πρώτος "εχρθρός" μας είναι ο εαυτός μας, δέυτερος ο κόσμος και τρίτος ο Διάβολος.

όταν έχουμε μόνο αγάπη για τον εαυτό μας, δεν έχουμε για τους συναθρώπους μας. Μα τα στραβά και τα θεαθήναι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν ακόμα και από την άλλη πλευρά, του κλήρου. Το θέμα είναι όπως είπες eleanna, να υπάρχει Αγάπη. Αλλά δεν είναι δύσκολο να μάθει κάποιος να αγαπά?


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

eleanna
Δημοσιεύσεις: 40
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 3:39 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό eleanna » Τετ Σεπ 05, 2012 5:47 pm

κοίταξε νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι με τη γέννησή μας έχουμε κάποια χαρίσματα/δώρα από το Θεό. Υπάρχουν άνθρωποι που εκ γενετής είναι μακρόθυμοι, άλλοι καλόψυχοι, άλλοι γεμάτοι αγάπη για τους άλλους, άλλοι ευγενικοί, άλλοι με τάσεις αυτοθυσίας, άλλοι άλλο κτλ. Κάποιοι τα καλλιεργούν και τα αναπτύσσουν (εδώ είναι και ευθύνη των γονιών) και κάποιοι όχι (θυμήσου και την παραβολή των ταλάντων άλλοι τα έθαψαν στο χώμα άλλοι τα πολλαπλασίασαν κτλ).
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που εύκολα και από φυσικού τους αγαπούν με το χριστιανικό τρόπο δηλαδή χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση και άλλοι που δύσκολα θα αγαπήσουν ακόμη και τον εχθρό τους. Και άλλοι που ενώ είχαν αυτό το χάρισμα τελικά το απεμπόλεσαν μεγαλώνοντας.
Για κάθε τι που δεν έχουμε ή που δεν το έχουμε στο βαθμό που θα πρέπει ή είναι πολύ ξένο για το χαρακτήρα μας κτλ πρέπει να ζητάμε να μας δοθεί από τον Κύριο. Δηλαδή για ολα!! :mrgreen: Χωρίς το Χριστό δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μόνο Εκείνος μπορει να μας μαθει να αγαπάμε.
Και βέβαια όλες τις χριστιανικές αξίες μας τις εμπνέει και η ανάγνωση βίων αγίων, της Κ.Δ. κλπ Όταν διαβάζουμε κάτι και το εκτιμάμε και το θαυμάζουμε σιγά σιγά θα θέλουμε και να το μιμηθούμε και η θέληση είναι μεγάλο πράγμα.
δεν ειναι αδυνατο να αγαπησουμε το Θεο αφου ειναι Πατερας μας και ειμαστε κομματι Του κατα καποιο τροπο. Ακριβως επειδη ο Θεος ειναι Αγαπη, ειναι το Καλό ειναι και φυσικό να μας ελκύει. Αν το καλοσκεφτουμε ολοι οι ανθρωποι θελουμε το καλο, αγαπαμε θετικες αξίες κτλ. Δεν ειναι αδύνατο να αγαπήσουμε το Θεό δύσκολο είναι να τον αγαπήσουμε σαν ερωτευμένοι, με όλη την καρδιά μας γιατί έχουμε εγωισμό κι αυτός κάνει όλη τη ζημιά. Δύσκολο πολύ είναι πάλι αν έχουμε κάνει πολλές παραχωρήσεις στο σκοτάδι και στο Διάβολο και του εχουμε δωσει δικαιωματα πχ αν εχουμε μπλεξει με σατανισμο κλπ



Άβαταρ μέλους
Μαρίνα
Δημοσιεύσεις: 380
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:46 pm

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Μαρίνα » Τετ Σεπ 05, 2012 5:48 pm

Καλημέρα Eleanna,
θα συμφωνίσω μαζί σου σε μερικά σημεία, όντως έχεις δίκιο, κανείς δεν βγάινει απο την κοιλιά της μάνας του χωρίς να του έχει Χαρίσει ο Θεός χάρες και αρετές και χούγια.
Σε ότι αφορά το δευτερο που λες, που υπάρχουν άνθρωποι που αγαπουν από φυσικού τους, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνωρίσει κανέναν, μην σε παρεξενεύει αυτό, ανήκω την κατηγορία που περιγράφεις στο τέλος που είχα παραχωρήσει δικαιώματα στον Διάβολο κυρίως γιατι δεν είχα καμία σχέση με τα της Εκκλησίας και όχι με τον Σατανισμό, (να φυλάει ο Θεός) και έτσι είναι λογικό να μην συναναστρέφομαι με ανθρώπους της Εκκλησίας. Ίσως 1 με 2 να έχω γνωρίσει τώρα που είμαι και εγώ μέλος της Εκκλησία αλλά δυστυχώς μόνο αυτους τους δυο. θεωρώ είναι ανθρωπίνως αδύνατο να αγαπήσουμε κάποιον άνθρωπο σαν τον εαυτό μας, και αν γίνει αυτό θα γίνει για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά κάτι θα κάνει (με την βοήθεια του Διαβόλο) και θα μας απογοητευσει και τότε εμείς θα πρέπει να κάνουμε διπλό αγώνα να τον αγαπήσουμε, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και αγώνα και έναν Θαυμάσιο Πνευματικό Πατέρα να μπορέσουμε να αγαπήσουμε αλλήλους και αν το καταφέρουμε, σίγουρα όμως με τα παραπάνω θα είμαστε στο δρόμο Του. Αν αυτό το έχει καταφέρει κάποιος θα έχει φτάσει την Θέωση. Εγώ, πείτε με άπιστο Θωμά, αλλά δεν γνωρίζω κανέναν πέρα απο 2 άτομα που και για αυτά δεν είμαι σίγουρη. Αν ήταν τόσο εύκολο να αγαπήσουμε τους άλλους δεν θα υπήρχε τόσος πόνος γυρω μας, και τέτοια φτώχεια, όχι μόνο οικονομική αλλά πνευματική, ηθική φτώχεια. Εγώ έχω παραπάνω απο 2 χιτώνες, και αν θα δώσω θα δώσω αυτό που δεν το φοράω, που είναι παλαιο, που δεν το θέλω, και απλά "ως συνειδητοποιημένος χριστιανός" θα το δώσω να το πάρει μια άλλη οικογένεια απο το να το πετάξω στα σκουπίδια, για να μην το ψάχνει αυτή η οικογένεια στα ακουπίδια. Αν υπάρχει κάποιος που σίγουρα ο Θεός θα έχει φροντίσει να υπάρχει αναμεσά μας, που δίνει ότι έχει τότε αυτός είναι Αγιος.

μα και βέβαια μόνο Εκείνος θα μας μάθει να αγαπάμε αλλά θα πρέπει να Τον πλησιάσουμε, να Τον Αγαπήσουμε, ο Θεός έχει για τον καθέναν μας ορίσει πότε και πως θα μας δώσει.

Πέρα απο σας (εννοώ μέσα στο φόρουμ) δεν γνωρίζω κανέναν να διαβάζει Βίους Αγίων. Μάλλον ψάματα, πέρα απο σας, τον Πνευματικό μου Πατέρα δεν γνωρίζω κανέναν άλλον που να διαβάζει Βίους Αγίων.


Τον πανεύφημον Μάρτυν Χριστού Γεώργιον, Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον στερρόν, άσμασιν εγκωμίων άνευφημήσωμεν ότι ένήθλησε λαμπρώς, και κατήνεγκεν έχθρόν, του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν άπαύστως πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.

Άβαταρ μέλους
Φοιτητής
Δημοσιεύσεις: 319
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:35 pm
Τοποθεσία: Γιάννης

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό Φοιτητής » Τετ Σεπ 05, 2012 5:49 pm

Μαρίνα, ούτε εγώ διαβάζω βίους Αγίων..
Ελπίζω όμως κάποια στιγμή να πράξω και τούτο.

Διαβάζω το θέμα και προβληματίζομαι σχετικά με το σε ποια κατηγορία Χριστιανών είμαι.
Θα πω αυτό που ακούω απο μερικούς χαμογελαστούς αγιορήτες πατέρες <<έχει ο Θεός>>.

Πάντως είναι καλό να προσπαθήσουμε να αγαπήσουμε τους ανθρώπους γύρο μας, να αγωνιστούμε για αυτό με πολύ δύναμη. Γιατί λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος νομίζω, αν δεν αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας που τους βλέπουμε, πως θα αγαπήσουμε τον Θεό που δεν τον γνωρίζουμε. Όλοι αδέλφια είμαστε, πόσο δύσκολο μου είναι να το καταλάβω αυτό..



Άβαταρ μέλους
aposal
Δημοσιεύσεις: 7219
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:12 pm
Τοποθεσία: Απόστολος, Άγιος Δημήτριος Αττικής

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό aposal » Τετ Σεπ 05, 2012 5:50 pm

eleanna έγραψε: Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που εύκολα και από φυσικού τους αγαπούν με το χριστιανικό τρόπο δηλαδή χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση και άλλοι που δύσκολα θα αγαπήσουν ακόμη και τον εχθρό τους.

Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί και ως: Μερικοί από τη γέννησή τους είναι προικισμένοι με περισσότερες αρετές (απ’ αυτές που απαιτούνται για να σωθεί κάποιος) και άλλοι με λιγότερες. Μερικοί δηλαδή μπορούν να σωθούν με λιγότερη προσπάθεια από κάποιους άλλους.
Θεωρώ πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ο καθένας από εμάς έχει εφοδιαστεί από τον Θεό με εκείνες τις αρετές, που εάν τις καλλιεργήσει σύμφωνα με το θέλημά Του, να σωθεί. Μπορεί να μην έχουμε όλοι την ίδια ευφυΐα, την ίδια υπομονή ή αντοχή, την ίδια αντίληψη και μνήμη, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν μας χρειάζονται τόσο πολύ στην επίτευξη του στόχου μας που είναι να μοιάσουμε στον Κύριό μας. Γιατί εκείνου που του έχουν δοθεί δύο τάλαντα μπορεί να τα διπλασιάσει και να τα κάνει τέσσερα, αλλά εκείνου που του έχουν δοθεί πέντε και φαινομενικά είναι σε καλύτερη θέση, για να τα διπλασιάσει πρέπει να κερδίσει άλλα πέντε!


Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).

Άβαταρ μέλους
aposal
Δημοσιεύσεις: 7219
Εγγραφή: Δευτ Ιούλ 30, 2012 1:12 pm
Τοποθεσία: Απόστολος, Άγιος Δημήτριος Αττικής

Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή

Δημοσίευσηαπό aposal » Τετ Σεπ 05, 2012 5:51 pm

Γιάννη είναι δύσκολο να κατανοήσουμε σε ποια κατηγορία Χριστιανών βρισκόμαστε γιατί αυτό προϋποθέτει το γνώθι σ' αυτόν που μόνον οι ώριμοι πνευματικά το έχουν. Μάλλον όλοι έχουμε μεγαλύτερη (καλύτερη) ιδέα για τον εαυτό μας από την πραγματική μας κατάσταση.
Κι όσο προοδεύουμε πνευματικά, τόσο θα συνειδητοποιούμε πόσο ευτελείς είμαστε. Για να φτάσουμε στο σημείο που είχε φτάσει ο μέγας Απόστολος Παύλος που πίστευε ότι είναι ο χειρότερος από όλους τους ανθρώπους!
Δεν εννοώ φυσικά ότι απλά το έλεγε, αλλά ότι πράγματι το πίστευε, γιατί όλοι μας κατά καιρούς «πετάμε» κουβέντες ότι είμαστε αμαρτωλοί και ελεεινοί, αλλά την ύβρη και την κατάκριση του αδελφού μας δεν την αντέχουμε κι εκνευριζόμαστε.


Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων (απόσπασμα από τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 8 και 0 επισκέπτες