Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Συντονιστές: Anastasios68, Νίκος, johnge
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Έχεις δίκιο μωρέ Θανάση... Το να συζητάς με έναν άνθρωπο και να του εξηγείς είναι επιβεβλημένο. Εγώ όμως αδελφέ μου θυμήθηκα άλλες συζητήσεις που κατά καιρούς έχω κάνει και είναι ατέρμονες... Αυτές θυμήθηκα και αγανάκτησα. Γι αυτό και λέω ότι πολύ σωστά και με διάκριση πρέπει να της εξηγήσεις...
-
Athanasios
- Δημοσιεύσεις: 498
- Εγγραφή: Παρ Ιούλ 27, 2012 3:20 pm
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Το παραγματικα κακο Στρατη αληθεια είναι όταν το λεει ενας ιερωμενος ή ενας θεολογος.
Ειναι ανθρωποι που εχουν διαβασει εχουν μελετησει και με δικαιολογιες αρνουνται να παραδεχτουν αυτα που πραγματικα ξερουν.
Και οχι μονο αυτο αλλα παρασερνουν και ανθρωπους που πραγματικα εχουν διαθεση, και εχουν καλη προθεση να ξεκινησουν εναν αγωνα.
Αλλα τι να το κανεις οσο και αν εχουν μελετησει, οσο και αν αυτα τα διαβαζουν καθε μερα, αν διωξουν απο τον εγωισμο τους το Αγιο Πνευμα, ειναι πραγματικα τυφλοι.
Ειναι ανθρωποι που εχουν διαβασει εχουν μελετησει και με δικαιολογιες αρνουνται να παραδεχτουν αυτα που πραγματικα ξερουν.
Και οχι μονο αυτο αλλα παρασερνουν και ανθρωπους που πραγματικα εχουν διαθεση, και εχουν καλη προθεση να ξεκινησουν εναν αγωνα.
Αλλα τι να το κανεις οσο και αν εχουν μελετησει, οσο και αν αυτα τα διαβαζουν καθε μερα, αν διωξουν απο τον εγωισμο τους το Αγιο Πνευμα, ειναι πραγματικα τυφλοι.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
"45 τότε διήνοιξεν αυτών τον νούν τού συνιέναι τας γραφάς"(Λουκ. Κεφ. 24)
Θανάση, μόνο με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος είναι η δυνατή η κατανόηση των Γραφών. Χωρίς αυτήν η θεολογία είναι λόγος χωρίς Θεό. Δυστυχώς η λογική του ανθρώπου δεν αρκεί για την κατανόηση του Θείου Λόγου και του Θείου θελήματος, πολύ δε περισσότερο του ίδιου του Θεού και της Βασιλείας των Ουρανών.
Όταν ο άνθρωπος βασιστεί στις δικές του δυνάμεις για να προσεγγίσει τα Θεία Νοήματα η αποτυχία είναι σίγουρη και μαζί η "αίρεση" = προσωπική εκδοχή των Θείων Νοημάτων. Δυστυχώς ο εγωιστής άνθρωπος της εποχής μας, έστω κι αν έχει σπουδάσει θεολογία, δεν ταπεινώνει τον εαυτό του για να μπορέσει το Άγιο Πνεύμα να μπεί να κατοικήσει στην καρδιά του και να τον φωτίσει, για να νοιώσει τα Θεία Νοήματα. Έτσι ότι λέει για το Θεό είναι απ΄το μυαλό του.
Θανάση, μόνο με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος είναι η δυνατή η κατανόηση των Γραφών. Χωρίς αυτήν η θεολογία είναι λόγος χωρίς Θεό. Δυστυχώς η λογική του ανθρώπου δεν αρκεί για την κατανόηση του Θείου Λόγου και του Θείου θελήματος, πολύ δε περισσότερο του ίδιου του Θεού και της Βασιλείας των Ουρανών.
Όταν ο άνθρωπος βασιστεί στις δικές του δυνάμεις για να προσεγγίσει τα Θεία Νοήματα η αποτυχία είναι σίγουρη και μαζί η "αίρεση" = προσωπική εκδοχή των Θείων Νοημάτων. Δυστυχώς ο εγωιστής άνθρωπος της εποχής μας, έστω κι αν έχει σπουδάσει θεολογία, δεν ταπεινώνει τον εαυτό του για να μπορέσει το Άγιο Πνεύμα να μπεί να κατοικήσει στην καρδιά του και να τον φωτίσει, για να νοιώσει τα Θεία Νοήματα. Έτσι ότι λέει για το Θεό είναι απ΄το μυαλό του.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Να προσαρμοστεί αυτός που θέλει στην εκκλησία του Χριστού μας.... αν θέλει φυσικά!
Κάτι άλλο που παρατηρεί κανείς είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να διαμαρτύρονται, να ομιλούν για ανάγκη ανανέωση των αρχών της Εκκλησίας, για τη δυσκολία να ακολουθηθούν οι αρχές της δηλ. η διδασκαλία του Ιησού Χριστού, δίχως καν να προσπαθήσουν έστω μία φορά να σηκώσουν το σταυρό. Φωνάζουν πριν καν δοκιμάσουν!
Θα πρέπει ακόμη να σημειώσουμε και το γεγονός ότι η διδασκαλία του Χριστού τσούζει γιατί υποδεικνύει τις πληγές και ρίχνει αλάτι επάνω τους. Για αυτό και Τον σταυρώσαμε και επειδή σήμερα δεν είναι στη γη για να το ξανακάνουμε, ζητάμε αναθεωρήσεις αυτών που δίδαξε γιατί ενοχλούν τη βολή μας και ελέγχουν τη συνείδησή μας.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Γιατί δέν ἐκκλησιάζονται οἱ νέοι;
Από τον Danion Vasile.
"Οἱ νέοι εἶναι ἀνήθικοι", "οἱ νέοι εἶναι γεμάτοι πάθη", "οἱ νέοι εἶναι ἀνυπάκουοι", "οἱ νέοι δέν ἔχουν φόβο Θεοῦ…" Ἔχω ἀκούσει πολλές φορές αὐτές τίς ἠθικιστικές διαπιστώσεις. Ἡ ἐρώτησή μου εἶναι: εἶχαν οἱ νέοι τίς ἀπαραίτητες συνθῆκες γιά νά ἐννοήσουν τή Χριστιανική ζωή ἤ ὄχι; Θά ρωτήσει κάποιος: "Τί, οἱ νέοι εἶναι προορισμένοι νά χαθοῦν;"
Καί βέβαια ὄχι δέν εἶπα αὐτό, κανένας δέν εἶναι προορισμένος οὔτε γιά τό καλό, οὔτε γιά τό κακό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ νέοι δὲν ἀπορρίπτουν τήν πίστη στό Χριστό ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία διά τῆς φωνῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά ἀπορρίπτουν ἕνα ὑποκατάστατο πίστεως τό ὁποῖο δέν τούς πείθει. Γιατί ἕνας νέος ποὺ ἔχει μεγαλώσει σέ μία πραγματικά...
... Χριστιανική οἰκογένεια συμπεριφέρεται ἀλλιώτικα ἀπό ἕναν ποὺ μεγάλωσε σέ μία οἰκογένεια μέ ἀπίστους γονεῖς ἤ ἀπό ἕναν τοῦ ὁποίου οἱ γονεῖς πιστεύουν μέν στό Θεό ἀλλά δέν πηγαίνουν στή Ἐκκλησία;
Γιά πολλά μποροῦμε νά ἐπιπλήξουμε τούς νέους. Ἀλλά καί οἱ νέοι ἐμᾶς τούς μεγάλους. Θά τολμήσω νά δώσω τό λόγο στή νέα γενιά καί πιό συγκεκριμένα σ’ αὐτούς πού βρίσκονται μακριά ἀπό τήν ἐκκλησία:
«Ναί ἡ γενιά μας εἶναι ρέμπελη. Καί πῶς θά μποροῦσε νά εἶναι ἀλλιῶς; Ποιός μᾶς ἔμαθε κάτι ἄλλο; Ὑπάρχει τόσο ψέμα γύρω μας, τόση κακία στόν κόσμο τῶν μεγάλων. Διαμαρτυρόμαστε. Ἀλλά εἶναι ὁ μόνος τρόπος νά δείξουμε τήν περιφρόνησή μας σέ μία κοινωνία ἡ ὁποία ἀρχίζει νά μοιάζει μέ ἕνα πτῶμα. Ὅλοι μιλᾶνε γιά τήν ἀξία τῆς τιμιότητας ἀλλά ὅλοι κλέβουν. Ὅλοι ἐπαινοῦν τήν ἀλήθεια, ἀλλά ψεύδονται. Τί εἴδαμε στίς οἰκογένειές μας; Διαφωνίες μεταξύ γονέων καί καβγάδες. Τί διαπαιδαγώγηση λάβαμε; Μόνο συμβουλές νά εἴμαστε ἥσυχοι, ἀπειλές καί ξύλο γιά νά εἴμαστε ὑπάκουοι.
Καί γιατί εἴμαστε μακριά ἀπό τό Θεό; Ποιός μᾶς βοήθησε νά εἴμαστε κοντά του; Οἱ γονεῖς μας δέν πατοῦν στήν ἐκκλησία οὔτε τά Χριστούγεννα ἴσως μόνο τό Πάσχα στίς βαπτίσεις, τούς γάμους καί τίς κηδεῖες. Καί στίς Ἐκκλησίες ….τί βλέπουμε; Χριστιανοί οἱ ὁποῖοι εἶναι καλοί στό νά ἠθικολογοῦν ἄν μᾶς δοῦν στήν ἐκκλησία ντυμένους παράξενα καί ἔχουν τόση κακία ὅταν μᾶς διώχνουν πού οὔτε γυρίζουμε νά κοιτάξουμε πίσω. Ὑπάρχει τόση ὑποκρισία στούς Χριστιανούς. Ἔχουμε συγγενεῖς οἱ ὁποῖοι δέ λείπουν ποτέ ἀπό τήν ἐκκλησία. Ἀλλά ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νά μοιραστεῖ ἡ κληρονομιά ξεχνοῦν καί τήν πίστη καί τήν κατανόηση. Ἐνῶ ὅταν γίνεται λόγος νά φροντίζουν κάποιο παππού, ὅλοι ἀποφεύγουν ἐπειδή ἔχουν τά προβλήματά τους. Αὐτή εἶναι πίστη;
Ἐνῶ καί γιά τούς παπάδες ἀκούγονται τόσα.
Ναί δέν πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία. Ὄχι γιατί δέν πιστεύουμε στό Θεό, ὄχι ἐπειδή δέν ἔχουμε ἀνάγκη τήν ἀγάπη Του. Ἔχουμε τόση ἀνάγκη γιά Κάποιον ὁ Ὁποῖος θά μᾶς ἀγαπήσει πραγματικά, σ’ ἕναν τόσο βρώμικο κόσμο. Ἀλλά μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει ἡ Ἐκκλησία νά γνωρίσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ; Δέν τό πιστεύουμε αὐτό. Δέν ἔχουμε λόγους νά τό πιστεύουμε. Γι’ αὐτό καί μένουμε στή ζωή μας, μέ τά προβλήματά μας, μέ τή μοναξιά μας. Ἄν ὁ Θεός δέ μᾶς ψάχνει ἐμεῖς δέν ξέρουμε νά βγοῦμε σέ ἀναζήτησή Του. Ἀφῆστε μας ἥσυχους…»
Δέ θυμᾶμαι ὅλα ὅσα μοῦ εἶπε. Ἀλλά ἀκούγοντάς τον, ξεροκατάπινα. Δέν μπορῶ ν’ ἀμφισβητήσω τό γεγονός ὅτι μερικά ἀπ’ αὐτά ἦταν πολύ ρεαλιστικά. Δέ θά ἀναπαράγω ἐδῶ τήν ἀπάντηση πού ἔδωσα στό νέο, μόνο θ’ ἀναλύσω τό δίκαιο τῶν μομφῶν του.
Μία πρώτη παρατήρηση ἔγκειται στό ὅτι θά ἦταν ἄριστο πολλοί νέοι νά βρίσκονται ἐν ἀναμονῆ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ παραπάνω νέος. Δυστυχῶς πολλοί νέοι εἶναι τόσο παγιδευμένοι στά καθημερινά τους προβλήματα, ὥστε ἔχουν ξεχάσει τελείως τό Θεό, τοῦ ὁποίου ἡ παρουσία μᾶλλον τούς ἐνοχλεῖ.
Δηλαδή "καλύτερα νά μέμφεσαι τήν Ἐκκλησία, παρά νά κοιτᾶς τή ζωή σου;
Ὄχι, δέν τίθεται ἔτσι τό πρόβλημα. Δέν εἶναι καλό νά μέμφεσαι μόνο καί μόνο γιά νά δικαιολογεῖς τήν ἀπομάκρυνσή σου ἀπό τό Θεό. Ἀλλά στό δρόμο πρός τό Θεό, πολλοί περνοῦν μία φάση γεμάτη ἐνδοιασμούς, ἐρωτήματα καί ἀμφισβητήσεις. Ἀλλά ἐάν στή βάση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀμφισβητήσεων βρίσκεται ἡ δίψα γιά τό Θεό, τότε δέν εἶναι κακό.
Ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ, χωρίς νά θέλει νά δικαιολογήσει τήν ἁμαρτία, ἔλεγε ὅτι πρίν ἀπό τή μεταστροφή του ἔπινε μέχρι πού μεθοῦσε καί τό ἔκανε ἐπειδή αἰσθανόταν τήν ἔλλειψη τοῦ Θεοῦ. Μέ τό ποτό προσπαθοῦσε νά καταπραΰνει τόν πόνο πού τοῦ προκαλοῦσε ἡ ἔλλειψη τοῦ Θεοῦ (πολλούς ὅμως ἡ προσπάθεια νά καταπραΰνουν τή δίψα τους γιά τό Θεό ἱκανοποιώντας τά πάθη τους, τούς ὁδήγησε στήν κόλαση γι’ αὐτό δέν πρέπει νά γενικεύουμε τίς ἐξαιρέσεις). Νά μιλήσουμε λίγο γιά τούς λόγους πού ἀκούσαμε πιό πάνω. Πιστεύω ὅτι μποροῦν νά συνοψιστοῦν στ’ ἀκόλουθα. Στό ὅτι οἱ νέοι δέ λαμβάνουν μία εἰδική κατήχηση, στό ὅτι δέν βρῆκαν στίς οἰκογένειές τους ζωντανά παραδείγματα πίστεως καί στό ὅτι σκανδαλίζονται ἀπ’ αὐτά πού βλέπουν ἀπό κάποιους Χριστιανούς Θεολόγους καί κάποιους Ἱερεῖς.
Δέν πιστεύω ὅτι θά ἦταν εὔκολο σέ κάποιον ν’ ἀπορρίψει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ τή γνωρίσει. Οἱ νέοι τήν ἀπορρίπτουν χωρίς νά ξέρουν τί ἀπορρίπτουν. Βλέπουν τόν Θεό σάν ἕνα εἴδωλο τό ὁποῖο τό λατρεύουν ἀσυνείδητα κάποιοι ὑποκριτές Χριστιανοί, κάποιοι τυπολάτρες Χριστιανοί ἤ κάποιοι Χριστιανοί πού ἀγαποῦν τήν ἁμαρτία πιό πολύ ἀπό τήν σωτηρία. Τούς νέους δέν τούς βοήθησαν καί οὔτε τούς βοηθάει κανείς νά καταλάβουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὡς καί τή σταύρωση τοῦ Χριστοῦ τήν καταλαβαίνουν ὡς μία ἐμπορική συναλλαγή ὡς ξεχρέωμα γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, σάν μία ρύθμιση τῶν λογαριασμῶν τοῦ Οὐρανίου Πατέρα μέ τήν ἀνθρωπότητα. Δέν τήν καταλαβαίνουν ὡς μία πράξη ἀγάπης. Καί σέ τί ἀλλάζει ἡ κατήχηση τῶν νέων ἀπό τήν κατήχηση τῶν μεγαλυτέρων; Δέν καλοῦνται στή σωτηρία καί οἱ μέν καί οἱ δέ; Μόνο πού στούς νέους ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη νά τούς μιλήσει κάποιος σέ μία πιό προσιτή γλώσσα. Οἱ νέοι εἶναι ἀλλεργικοί στόν "ξύλινο λόγο").
Ὡστόσο γιατί γιά ἑκατοντάδες χρόνια δέ γράφτηκαν παρά λίγα κείμενα ἀπευθυνόμενα στούς νέους; Μία πιθανή ἀπάντηση εἶναι ὅτι γιά πολλούς αἰῶνες οἱ νέοι λάμβαναν Χριστιανική μόρφωση στήν οἰκογένεια. Τίς πιό πολλές ἀπαντήσεις τίς λάμβαναν ἀπό τούς γονεῖς τους ἤ καί ἀπό τούς ἱερεῖς ἄν ὄχι πάντα τίς πιό πολλές φορές.
Ὅσο γιά τούς ἁμαρτωλούς ἱερεῖς γίνεται μεγάλος ντόρος ἐνῶ γιά τούς ἱερεῖς μέ ἁγία ζωή δέν γίνεται σχεδόν καθόλου λόγος. Ναί ὑπάρχουν ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄξιοι διάδοχοι τῶν ἁγίων πατέρων. Οὔτε τά Μ.Μ.Ε. θέλουν ν’ ἀκοῦν γι’ αὐτούς. Οὔτε ὅσοι ζοῦν στήν ἁμαρτία. Ἐπειδή τούς θεωροῦν ἐξτρεμιστές. Κάτι τό ὁποῖο εἶναι ἐπειδή εἶναι μαθητές τοῦ Χριστοῦ, Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος γύρισε τόν κόσμο "ἀνάποδα" ἤ καλύτερα Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος προσπάθησε νά ἐπαναφέρει στή φυσική του θέση ἕναν ‘ἀναποδογυρισμένο κόσμο’
Λαμβάνοντας λοιπόν ὑπόψη μας ὅλη αὐτή τήν ἀποστασία ποὺ ὑπάρχει γύρω μας, ἔχουν οἱ νέοι κάποιαν ἐλπίδα νά ζήσουν μία ἐνάρετη ζωή; Μπορεῖ κάποιος ν’ ἀντέξει τίς παγίδες τοῦ διαβόλου;
Παραδόξως ναί. Ἐπειδή ὅσο ποικιλόμορφες καί νά εἶναι οἱ παγίδες τοῦ διαβόλου, ὅσο ἀδύναμοι καί νά εἶναι οἱ Χριστιανοί, ὅσο καί ὑποκριτές νά εἶναι αὐτοί πού σπεύδουν νά διώξουν τούς νέους ἀπό τήν ἐκκλησία ἄν ἔρθουν σ’ αὐτήν ντυμένοι παράξενα, μέ τζίν σκισμένα, ὁ Θεός βρίσκει ἕναν τρόπο νά φθάσει στίς ψυχές τῶν νέων. Δύσκολα εἶναι ἀλήθεια, ἀλλά τά καταφέρνει. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι τόσο διεστραμμένοι ὥστε θ’ ἀπορρίπτουν τελείως τό Θεό, θά ἔχει ἔρθει τό τέλος. Ἀλλά μέχρι τότε ἔχουμε καιρό.
Ὁπωσδήποτε ἡ Χριστιανική ζωή ποτέ δέν ἦταν εὔκολη. Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στόν καιρό τῶν διωγμῶν ἀλλά καί στίς εἰρηνικές περιόδους. Ναί ὁ διάβολος ποτέ δέν σταματᾶ. Πάντοτε ἀνεξάρτητα ἀπό τίς συνθῆκες προσπαθεῖ νά πιάσει τούς Χριστιανούς στά νύχια του. Παρ’ ὅλες τίς προσπάθειές του ὅμως ὑπάρχουν ἱερεῖς μέ ἅγια ζωή, μοναχοί πολύ ἀσκητικοί καί Χριστιανικές οἰκογένειες πού λάμπουν μές στό σκοτάδι τοῦ κόσμου. Στήν Ἁγία Γραφή λέγει: «οὗ δέ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ Χάρις» (Ρωμ. 5,20). Αὐτό εἶναι φυσικό, ἀλλιῶς οἱ ἄνθρωποι δέ θ’ ἄντεχαν σέ τόσο μεγάλους πειρασμούς. Ὅσο μεγάλοι ὅμως κι ἄν εἶναι οἱ πειρασμοί οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά τά καταφέρουν. Ὁ Θεός πάντοτε τούς δίνει δύναμη. Ὅπως ἔδινε δύναμη στούς μάρτυρες γιά ν’ ἀντέξουν τά φρικτά μαρτύρια. Ναί, δύσκολα οἱ νέοι ἔρχονται στήν Ἐκκλησία. Ἀλλά ὁ Χριστός τούς καλεῖ ὅλο καί πιό δυνατά. Βλέπει τά προβλήματά τους, τίς πτώσεις τους καί ἁπλώνει τό χέρι Του δυνατά γιά νά τούς σηκώσει.
Γιατί δέν ἔρχονται οἱ νέοι στήν Ἐκκλησία; Ἴσως ἐπειδή δέν ἀκοῦν τό μήνυμα τήν κλήση τῆς Ἐκκλησίας, ἴσως ἐπειδή αὐτοί πού φέρουν τό ὄνομα Χριστιανός δέν τούς βοηθοῦν νά ἀκούσουν.
Ἐξ’ ἄλλου στό βιβλίο "οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητῆ", βλέπουμε τόν γέροντα νά προτρέπει ὅπως σέ κάθε ἐξομολόγηση, οἱ Χριστιανοί νά ἐξομολογοῦνται, ὅτι δέν δείχνουν ἀρκετή ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Καί τό γεγονός ὅτι δέν καταβάλουμε προσπάθεια νά ἔρθουν πρός τόν Χριστό ὅσοι εἶναι μακριά Του (ὄχι βέβαια νά τό ἐπιβάλουμε στό στύλ τῆς Ἱερᾶς Ἐξέτασης, ἀλλά νά δώσουμε μία θυσιαστικὴ μαρτυρία) εἶναι ἀπόδειξη ὅτι δέν τούς ἀγαπᾶμε ἀρκετά. Τί ἀγάπη εἶναι αὐτή νά βλέπουμε τόν πλησίον μας νά ὁδεύει πρός τό γκρεμό καί ἐμεῖς νά σκεφτόμαστε τά προβλήματά μας;
Νέοι, νά ξέρετε ὅτι τόν Χριστό τόν πονάει τό γεγονός ὅτι λίγοι ἱερωμένοι καί λίγοι πιστοί νοιάζονται θυσιαστικά νά σᾶς πάρουν ἀπό τό χέρι καί νά σᾶς φέρουν στήν Ἐκκλησία… Ἀλλά νά ξέρετε ὅτι ὁ Χριστός χαίρεται κάθε φορὰ πού ἕνας ἀπό ἐσᾶς ξεκινάει πρός τήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ἀκόμα κι ἄν νομίζετε ὅτι ὁ Χριστός σᾶς ξέχασε, Ἐκεῖνος περιμένει νά βρεῖ ἔστω καί μία χαραμάδα γιά νά μπεῖ στίς ψυχές σας.
Από τον Danion Vasile.
"Οἱ νέοι εἶναι ἀνήθικοι", "οἱ νέοι εἶναι γεμάτοι πάθη", "οἱ νέοι εἶναι ἀνυπάκουοι", "οἱ νέοι δέν ἔχουν φόβο Θεοῦ…" Ἔχω ἀκούσει πολλές φορές αὐτές τίς ἠθικιστικές διαπιστώσεις. Ἡ ἐρώτησή μου εἶναι: εἶχαν οἱ νέοι τίς ἀπαραίτητες συνθῆκες γιά νά ἐννοήσουν τή Χριστιανική ζωή ἤ ὄχι; Θά ρωτήσει κάποιος: "Τί, οἱ νέοι εἶναι προορισμένοι νά χαθοῦν;"
Καί βέβαια ὄχι δέν εἶπα αὐτό, κανένας δέν εἶναι προορισμένος οὔτε γιά τό καλό, οὔτε γιά τό κακό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ νέοι δὲν ἀπορρίπτουν τήν πίστη στό Χριστό ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία διά τῆς φωνῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά ἀπορρίπτουν ἕνα ὑποκατάστατο πίστεως τό ὁποῖο δέν τούς πείθει. Γιατί ἕνας νέος ποὺ ἔχει μεγαλώσει σέ μία πραγματικά...
... Χριστιανική οἰκογένεια συμπεριφέρεται ἀλλιώτικα ἀπό ἕναν ποὺ μεγάλωσε σέ μία οἰκογένεια μέ ἀπίστους γονεῖς ἤ ἀπό ἕναν τοῦ ὁποίου οἱ γονεῖς πιστεύουν μέν στό Θεό ἀλλά δέν πηγαίνουν στή Ἐκκλησία;
Γιά πολλά μποροῦμε νά ἐπιπλήξουμε τούς νέους. Ἀλλά καί οἱ νέοι ἐμᾶς τούς μεγάλους. Θά τολμήσω νά δώσω τό λόγο στή νέα γενιά καί πιό συγκεκριμένα σ’ αὐτούς πού βρίσκονται μακριά ἀπό τήν ἐκκλησία:
«Ναί ἡ γενιά μας εἶναι ρέμπελη. Καί πῶς θά μποροῦσε νά εἶναι ἀλλιῶς; Ποιός μᾶς ἔμαθε κάτι ἄλλο; Ὑπάρχει τόσο ψέμα γύρω μας, τόση κακία στόν κόσμο τῶν μεγάλων. Διαμαρτυρόμαστε. Ἀλλά εἶναι ὁ μόνος τρόπος νά δείξουμε τήν περιφρόνησή μας σέ μία κοινωνία ἡ ὁποία ἀρχίζει νά μοιάζει μέ ἕνα πτῶμα. Ὅλοι μιλᾶνε γιά τήν ἀξία τῆς τιμιότητας ἀλλά ὅλοι κλέβουν. Ὅλοι ἐπαινοῦν τήν ἀλήθεια, ἀλλά ψεύδονται. Τί εἴδαμε στίς οἰκογένειές μας; Διαφωνίες μεταξύ γονέων καί καβγάδες. Τί διαπαιδαγώγηση λάβαμε; Μόνο συμβουλές νά εἴμαστε ἥσυχοι, ἀπειλές καί ξύλο γιά νά εἴμαστε ὑπάκουοι.
Καί γιατί εἴμαστε μακριά ἀπό τό Θεό; Ποιός μᾶς βοήθησε νά εἴμαστε κοντά του; Οἱ γονεῖς μας δέν πατοῦν στήν ἐκκλησία οὔτε τά Χριστούγεννα ἴσως μόνο τό Πάσχα στίς βαπτίσεις, τούς γάμους καί τίς κηδεῖες. Καί στίς Ἐκκλησίες ….τί βλέπουμε; Χριστιανοί οἱ ὁποῖοι εἶναι καλοί στό νά ἠθικολογοῦν ἄν μᾶς δοῦν στήν ἐκκλησία ντυμένους παράξενα καί ἔχουν τόση κακία ὅταν μᾶς διώχνουν πού οὔτε γυρίζουμε νά κοιτάξουμε πίσω. Ὑπάρχει τόση ὑποκρισία στούς Χριστιανούς. Ἔχουμε συγγενεῖς οἱ ὁποῖοι δέ λείπουν ποτέ ἀπό τήν ἐκκλησία. Ἀλλά ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νά μοιραστεῖ ἡ κληρονομιά ξεχνοῦν καί τήν πίστη καί τήν κατανόηση. Ἐνῶ ὅταν γίνεται λόγος νά φροντίζουν κάποιο παππού, ὅλοι ἀποφεύγουν ἐπειδή ἔχουν τά προβλήματά τους. Αὐτή εἶναι πίστη;
Ἐνῶ καί γιά τούς παπάδες ἀκούγονται τόσα.
Ναί δέν πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία. Ὄχι γιατί δέν πιστεύουμε στό Θεό, ὄχι ἐπειδή δέν ἔχουμε ἀνάγκη τήν ἀγάπη Του. Ἔχουμε τόση ἀνάγκη γιά Κάποιον ὁ Ὁποῖος θά μᾶς ἀγαπήσει πραγματικά, σ’ ἕναν τόσο βρώμικο κόσμο. Ἀλλά μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει ἡ Ἐκκλησία νά γνωρίσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ; Δέν τό πιστεύουμε αὐτό. Δέν ἔχουμε λόγους νά τό πιστεύουμε. Γι’ αὐτό καί μένουμε στή ζωή μας, μέ τά προβλήματά μας, μέ τή μοναξιά μας. Ἄν ὁ Θεός δέ μᾶς ψάχνει ἐμεῖς δέν ξέρουμε νά βγοῦμε σέ ἀναζήτησή Του. Ἀφῆστε μας ἥσυχους…»
Δέ θυμᾶμαι ὅλα ὅσα μοῦ εἶπε. Ἀλλά ἀκούγοντάς τον, ξεροκατάπινα. Δέν μπορῶ ν’ ἀμφισβητήσω τό γεγονός ὅτι μερικά ἀπ’ αὐτά ἦταν πολύ ρεαλιστικά. Δέ θά ἀναπαράγω ἐδῶ τήν ἀπάντηση πού ἔδωσα στό νέο, μόνο θ’ ἀναλύσω τό δίκαιο τῶν μομφῶν του.
Μία πρώτη παρατήρηση ἔγκειται στό ὅτι θά ἦταν ἄριστο πολλοί νέοι νά βρίσκονται ἐν ἀναμονῆ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ παραπάνω νέος. Δυστυχῶς πολλοί νέοι εἶναι τόσο παγιδευμένοι στά καθημερινά τους προβλήματα, ὥστε ἔχουν ξεχάσει τελείως τό Θεό, τοῦ ὁποίου ἡ παρουσία μᾶλλον τούς ἐνοχλεῖ.
Δηλαδή "καλύτερα νά μέμφεσαι τήν Ἐκκλησία, παρά νά κοιτᾶς τή ζωή σου;
Ὄχι, δέν τίθεται ἔτσι τό πρόβλημα. Δέν εἶναι καλό νά μέμφεσαι μόνο καί μόνο γιά νά δικαιολογεῖς τήν ἀπομάκρυνσή σου ἀπό τό Θεό. Ἀλλά στό δρόμο πρός τό Θεό, πολλοί περνοῦν μία φάση γεμάτη ἐνδοιασμούς, ἐρωτήματα καί ἀμφισβητήσεις. Ἀλλά ἐάν στή βάση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀμφισβητήσεων βρίσκεται ἡ δίψα γιά τό Θεό, τότε δέν εἶναι κακό.
Ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ, χωρίς νά θέλει νά δικαιολογήσει τήν ἁμαρτία, ἔλεγε ὅτι πρίν ἀπό τή μεταστροφή του ἔπινε μέχρι πού μεθοῦσε καί τό ἔκανε ἐπειδή αἰσθανόταν τήν ἔλλειψη τοῦ Θεοῦ. Μέ τό ποτό προσπαθοῦσε νά καταπραΰνει τόν πόνο πού τοῦ προκαλοῦσε ἡ ἔλλειψη τοῦ Θεοῦ (πολλούς ὅμως ἡ προσπάθεια νά καταπραΰνουν τή δίψα τους γιά τό Θεό ἱκανοποιώντας τά πάθη τους, τούς ὁδήγησε στήν κόλαση γι’ αὐτό δέν πρέπει νά γενικεύουμε τίς ἐξαιρέσεις). Νά μιλήσουμε λίγο γιά τούς λόγους πού ἀκούσαμε πιό πάνω. Πιστεύω ὅτι μποροῦν νά συνοψιστοῦν στ’ ἀκόλουθα. Στό ὅτι οἱ νέοι δέ λαμβάνουν μία εἰδική κατήχηση, στό ὅτι δέν βρῆκαν στίς οἰκογένειές τους ζωντανά παραδείγματα πίστεως καί στό ὅτι σκανδαλίζονται ἀπ’ αὐτά πού βλέπουν ἀπό κάποιους Χριστιανούς Θεολόγους καί κάποιους Ἱερεῖς.
Δέν πιστεύω ὅτι θά ἦταν εὔκολο σέ κάποιον ν’ ἀπορρίψει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ τή γνωρίσει. Οἱ νέοι τήν ἀπορρίπτουν χωρίς νά ξέρουν τί ἀπορρίπτουν. Βλέπουν τόν Θεό σάν ἕνα εἴδωλο τό ὁποῖο τό λατρεύουν ἀσυνείδητα κάποιοι ὑποκριτές Χριστιανοί, κάποιοι τυπολάτρες Χριστιανοί ἤ κάποιοι Χριστιανοί πού ἀγαποῦν τήν ἁμαρτία πιό πολύ ἀπό τήν σωτηρία. Τούς νέους δέν τούς βοήθησαν καί οὔτε τούς βοηθάει κανείς νά καταλάβουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὡς καί τή σταύρωση τοῦ Χριστοῦ τήν καταλαβαίνουν ὡς μία ἐμπορική συναλλαγή ὡς ξεχρέωμα γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, σάν μία ρύθμιση τῶν λογαριασμῶν τοῦ Οὐρανίου Πατέρα μέ τήν ἀνθρωπότητα. Δέν τήν καταλαβαίνουν ὡς μία πράξη ἀγάπης. Καί σέ τί ἀλλάζει ἡ κατήχηση τῶν νέων ἀπό τήν κατήχηση τῶν μεγαλυτέρων; Δέν καλοῦνται στή σωτηρία καί οἱ μέν καί οἱ δέ; Μόνο πού στούς νέους ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη νά τούς μιλήσει κάποιος σέ μία πιό προσιτή γλώσσα. Οἱ νέοι εἶναι ἀλλεργικοί στόν "ξύλινο λόγο").
Ὡστόσο γιατί γιά ἑκατοντάδες χρόνια δέ γράφτηκαν παρά λίγα κείμενα ἀπευθυνόμενα στούς νέους; Μία πιθανή ἀπάντηση εἶναι ὅτι γιά πολλούς αἰῶνες οἱ νέοι λάμβαναν Χριστιανική μόρφωση στήν οἰκογένεια. Τίς πιό πολλές ἀπαντήσεις τίς λάμβαναν ἀπό τούς γονεῖς τους ἤ καί ἀπό τούς ἱερεῖς ἄν ὄχι πάντα τίς πιό πολλές φορές.
Ὅσο γιά τούς ἁμαρτωλούς ἱερεῖς γίνεται μεγάλος ντόρος ἐνῶ γιά τούς ἱερεῖς μέ ἁγία ζωή δέν γίνεται σχεδόν καθόλου λόγος. Ναί ὑπάρχουν ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄξιοι διάδοχοι τῶν ἁγίων πατέρων. Οὔτε τά Μ.Μ.Ε. θέλουν ν’ ἀκοῦν γι’ αὐτούς. Οὔτε ὅσοι ζοῦν στήν ἁμαρτία. Ἐπειδή τούς θεωροῦν ἐξτρεμιστές. Κάτι τό ὁποῖο εἶναι ἐπειδή εἶναι μαθητές τοῦ Χριστοῦ, Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος γύρισε τόν κόσμο "ἀνάποδα" ἤ καλύτερα Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος προσπάθησε νά ἐπαναφέρει στή φυσική του θέση ἕναν ‘ἀναποδογυρισμένο κόσμο’
Λαμβάνοντας λοιπόν ὑπόψη μας ὅλη αὐτή τήν ἀποστασία ποὺ ὑπάρχει γύρω μας, ἔχουν οἱ νέοι κάποιαν ἐλπίδα νά ζήσουν μία ἐνάρετη ζωή; Μπορεῖ κάποιος ν’ ἀντέξει τίς παγίδες τοῦ διαβόλου;
Παραδόξως ναί. Ἐπειδή ὅσο ποικιλόμορφες καί νά εἶναι οἱ παγίδες τοῦ διαβόλου, ὅσο ἀδύναμοι καί νά εἶναι οἱ Χριστιανοί, ὅσο καί ὑποκριτές νά εἶναι αὐτοί πού σπεύδουν νά διώξουν τούς νέους ἀπό τήν ἐκκλησία ἄν ἔρθουν σ’ αὐτήν ντυμένοι παράξενα, μέ τζίν σκισμένα, ὁ Θεός βρίσκει ἕναν τρόπο νά φθάσει στίς ψυχές τῶν νέων. Δύσκολα εἶναι ἀλήθεια, ἀλλά τά καταφέρνει. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι τόσο διεστραμμένοι ὥστε θ’ ἀπορρίπτουν τελείως τό Θεό, θά ἔχει ἔρθει τό τέλος. Ἀλλά μέχρι τότε ἔχουμε καιρό.
Ὁπωσδήποτε ἡ Χριστιανική ζωή ποτέ δέν ἦταν εὔκολη. Καί δέν ἀναφέρομαι μόνο στόν καιρό τῶν διωγμῶν ἀλλά καί στίς εἰρηνικές περιόδους. Ναί ὁ διάβολος ποτέ δέν σταματᾶ. Πάντοτε ἀνεξάρτητα ἀπό τίς συνθῆκες προσπαθεῖ νά πιάσει τούς Χριστιανούς στά νύχια του. Παρ’ ὅλες τίς προσπάθειές του ὅμως ὑπάρχουν ἱερεῖς μέ ἅγια ζωή, μοναχοί πολύ ἀσκητικοί καί Χριστιανικές οἰκογένειες πού λάμπουν μές στό σκοτάδι τοῦ κόσμου. Στήν Ἁγία Γραφή λέγει: «οὗ δέ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ Χάρις» (Ρωμ. 5,20). Αὐτό εἶναι φυσικό, ἀλλιῶς οἱ ἄνθρωποι δέ θ’ ἄντεχαν σέ τόσο μεγάλους πειρασμούς. Ὅσο μεγάλοι ὅμως κι ἄν εἶναι οἱ πειρασμοί οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά τά καταφέρουν. Ὁ Θεός πάντοτε τούς δίνει δύναμη. Ὅπως ἔδινε δύναμη στούς μάρτυρες γιά ν’ ἀντέξουν τά φρικτά μαρτύρια. Ναί, δύσκολα οἱ νέοι ἔρχονται στήν Ἐκκλησία. Ἀλλά ὁ Χριστός τούς καλεῖ ὅλο καί πιό δυνατά. Βλέπει τά προβλήματά τους, τίς πτώσεις τους καί ἁπλώνει τό χέρι Του δυνατά γιά νά τούς σηκώσει.
Γιατί δέν ἔρχονται οἱ νέοι στήν Ἐκκλησία; Ἴσως ἐπειδή δέν ἀκοῦν τό μήνυμα τήν κλήση τῆς Ἐκκλησίας, ἴσως ἐπειδή αὐτοί πού φέρουν τό ὄνομα Χριστιανός δέν τούς βοηθοῦν νά ἀκούσουν.
Ἐξ’ ἄλλου στό βιβλίο "οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητῆ", βλέπουμε τόν γέροντα νά προτρέπει ὅπως σέ κάθε ἐξομολόγηση, οἱ Χριστιανοί νά ἐξομολογοῦνται, ὅτι δέν δείχνουν ἀρκετή ἀγάπη πρός τόν πλησίον. Καί τό γεγονός ὅτι δέν καταβάλουμε προσπάθεια νά ἔρθουν πρός τόν Χριστό ὅσοι εἶναι μακριά Του (ὄχι βέβαια νά τό ἐπιβάλουμε στό στύλ τῆς Ἱερᾶς Ἐξέτασης, ἀλλά νά δώσουμε μία θυσιαστικὴ μαρτυρία) εἶναι ἀπόδειξη ὅτι δέν τούς ἀγαπᾶμε ἀρκετά. Τί ἀγάπη εἶναι αὐτή νά βλέπουμε τόν πλησίον μας νά ὁδεύει πρός τό γκρεμό καί ἐμεῖς νά σκεφτόμαστε τά προβλήματά μας;
Νέοι, νά ξέρετε ὅτι τόν Χριστό τόν πονάει τό γεγονός ὅτι λίγοι ἱερωμένοι καί λίγοι πιστοί νοιάζονται θυσιαστικά νά σᾶς πάρουν ἀπό τό χέρι καί νά σᾶς φέρουν στήν Ἐκκλησία… Ἀλλά νά ξέρετε ὅτι ὁ Χριστός χαίρεται κάθε φορὰ πού ἕνας ἀπό ἐσᾶς ξεκινάει πρός τήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ἀκόμα κι ἄν νομίζετε ὅτι ὁ Χριστός σᾶς ξέχασε, Ἐκεῖνος περιμένει νά βρεῖ ἔστω καί μία χαραμάδα γιά νά μπεῖ στίς ψυχές σας.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Έχει γίνει πολλές φορές λόγος γι αυτό το θέμα και ακούστηκαν διάφορες απόψεις. Εξακολουθεί να είναι καυτό και επίκαιρο γι αυτό ας επαναλάβουμε μερικές διαπιστώσεις.
1. Δεν υπάρχει το καλό παράδειγμα από τους γονείς και τον υπόλοιπο στενό και ευρύτερο κύκλο απ' τον οποίο αντλούν παραδείγματα οι νέοι. Δεν είναι δυνατόν ν' αναρωτιέσαι, γιατί δεν συνήθισε ένα παιδί να πηγαίνει στην Εκκλησία, όταν δεν πηγαίνουν ούτε οι γονείς του ούτε οι λοιποί στενοί συγγενείς ούτε οι δάσκαλοί του κι όταν όσοι πηγαίνουν και θέλουν να λένε ότι είναι Χριστιανοί με τη συμπεριφορά τους απωθούν παρά προσελκύουν τους νέους στην Εκκλησία.
2. Τα ΜΜΕ, τα σχολεία, όλοι οι σύλλογοι και οι οργανώσεις και γενικά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα απαξιώνει συνεχώς την Εκκλησία ως θεσμό, αποσιωπά τελείως ή διαστρεβλώνει το πραγματικό περιεχόμενό της και κατασυκοφαντεί τον κλήρο και τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς.
3. Σε πολλές ενορίες οι Ακολουθίες και τα Μυστήρια γίνονται εντελώς τυπικά, χωρίς κατάνυξη και πνευματικό περιεχόμενο. Οι ψάλτες θεωρούν ότι πρέπει να κάνουν επίδειξη των φωνητικών τους δυνατοτήτων κι όχι να βοηθήσουν στην πνευματική συγκέντρωση των πιστών και οι επίτροποι συμπεριφέρονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι κι όχι διάκονοι του ναού και της Ενορίας.
4. Πολλοί πιστοί δεν γνωρίζουν το πραγματικό περιεχόμενο και τα δρώμενα των Μυστηρίων και δεν είναι σε θέση να τα παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν σ' αυτά. Το κήρυγμα αντί να βοηθά προς την κατεύθυνση της κατανόησης της ουσίας των Μυστηρίων και του περιεχομένου των αναγνωσμάτων και της υμνολογίας, είναι πολλές φορές τυπικό ή θεολογική διάλεξη ή ακόμη χειρότερα δεν γίνεται καθόλου. Η μη συμμετοχή για μένα είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που κάνει τους πιστούς να νοιώθουν ότι κάνουν ένα τυπικό καθήκον ή ακόμη χειρότερα αγγαρεία, όταν πηγαίνουν στην Εκκλησία.
Με λίγα λόγια κανείς δεν καθοδηγεί τους νέους προς την Εκκλησία, αντίθετα πολλοί τους αποτρέπουν κι αν κατά λάθος βρεθούν μέσα σ' αυτή τίποτα δεν τους προσελκύει να το επαναλάβουν.
Είναι φανερό ότι όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, ο κλήρος κι όσοι ασχολούνται με τη λειτουργία των Ενοριών. Οι νέοι απωθούνται απ' ότι είναι δήθεν και ψεύτικο κι αντίθετα προσελκύονται απ' ότι είναι γνήσιο και αληθινό. Αν εμείς οι "ενεργοί" Χριστιανοί κλήρος και λαός δεν γίνουμε γνήσια και αληθινά τέκνα του Χριστού και της Εκκλησίας, δεν πρόκειται ποτέ να προσελκύσουμε και τα παιδιά μας σ΄αυτή, όσες εξωτερικές αλλαγές και "φτιασιδώματα" κι αν κάνουμε στις Ακολουθίες ή τους ναούς.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος για την ανάγνωση Προφητειών (Παλαιά Διαθήκη) στη δημοτική
Παρασκευή, 21 Ιανουάριος 2011
Στην εκπομπή «Σκάι τώρα» μίλησε σήμερα (21.01.2011) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, για το γεγονός που συνέβη την παραμονή του Αγίου Αντωνίου, όταν επέλεξε να διαβάσει στη Δημοτική, τα αναγνώσματα του Εσπερινού.
«Είναι κάτι που το κάνω δύο χρόνια τώρα. Δεν είναι τωρινό γεγονός» τόνισε ο κ. Ιγνάτιος σημειώνοντας πως «κάποιοι επέλεξαν αυτή τη στιγμή για να δημιουργήσουν ένα θέμα».
«Αυτό ήταν κάτι οργανωμένο όπως το διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα» υποστήριξε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος, σημειώνοντας ότι «Είναι ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ως επί το πλείστον δεν είναι από την περιοχή μας, θέλησαν να δημιουργήσουν ένα θέμα προκειμένου να αντιδράσουν σε αυτή την επιλογή μας, που είναι προσωπική επιλογή».
Υποστηρίζοντας την πράξη του τόνισε: «Το κάνω μόνο εγώ, δεν υπάρχει εγκύκλιος για να το επιβάλλει και το κάνω γιατί πιστεύω ακλόνητα ότι αυτά τα κείμενα τα οποία διαβάζονται στους μεγάλους πανηγυρικούς Εσπερινούς, είναι διδακτικά κείμενα και δυστυχώς λόγο της αποστάσεως που έχουμε πλέον από την Ελληνική γλώσσα εκείνης της εποχής, οι πιστοί μας δεν τα κατανοούν ενώ είναι πολύ διδακτικά. Έτσι λοιπόν δύο χρόνια τώρα στους πανηγυρικούς Εσπερινούς, εγώ προσωπικά, διαβάζω αυτά τα κείμενα και πιστέψτε με οι πιστοί είναι σαν να ακούν δεύτερο κήρυγμα», είπε χαρακτηριστικά.
Τόνισε μάλιστα ότι αυτό έχει απήχηση, όχι μόνο στους νέους, αλλά και στους Ιερείς. «Για πρώτη φορά αυτά τα κείμενα τα κατανοούν ακόμη και οι ίδιοι οι Ιερείς μου», είπε χαρακτηριστικά, ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε πως «πολλοί επίτροποι επέλεγαν εκείνη την ώρα να βγάλουν το δίσκο εκείνης της ημέρας διότι δεν είχε σημασία η ακολουθία».
Ερωτώμενος για το εάν υπήρξε αντίδραση από την Ιερά Σύνοδο, ο κ. Ιγνάτιος ανέφερε πως «η Ιερά Σύνοδος έχει ήδη θέσει το θέμα του διαλόγου γι αυτό το ζήτημα, σε ότι αφορά τη Θεία Λειτουργία και τις ευχές πλέον και τις ακολουθίες. Αυτό είναι ένας διάλογος που θα κρατήσει πολύ χρόνο πιστεύω, θέλει πολύ μεγάλη προσοχή».
Ανέφερε πως ο ίδιος δεν διαβάζει στη δημοτική κείμενα της Θείας Λειτουργίας υποστηρίζοντας πως «υπάρχουν Αρχιερείς που διαβάζουν και ευχές της Θείας Λειτουργίας στη Δημοτική. Εμείς επιλέξαμε από ένα βιβλίο που η Εκκλησίας της Ελλάδος έχει ουσιαστικά εκδόσει, βεβαίως κατ' εντολήν της από την ''Βιβλική Εταιρία'', που έχει τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης που διαβάζονται στους Εσπερινούς και στη μετάφραση. Αυτή τη μετάφραση λοιπόν που έχει εγκριθεί, εμείς επιλέξαμε, ο λαός το έχει αποδεχθεί και να που το περιστατικό γίνεται αιτία να γίνει και ευρύτερα γνωστό το γεγονός».
Τέλος σε ερώτηση για το εάν αυτό θα φέρει περισσότερο κόσμο στην Εκκλησία, απάντησε: «Δεν ξέρω αν θα έρθουν περισσότεροι, αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτοί που θα είναι και είναι στο Ναό εκείνη την ώρα, ικανοποιούνται αφάνταστα από τα κείμενα που έχουν μέσα τη σοφία του Θεού, που έχουν το λόγο του Θεού».
Πηγή: anagrafes.com
Παρασκευή, 21 Ιανουάριος 2011
Στην εκπομπή «Σκάι τώρα» μίλησε σήμερα (21.01.2011) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, για το γεγονός που συνέβη την παραμονή του Αγίου Αντωνίου, όταν επέλεξε να διαβάσει στη Δημοτική, τα αναγνώσματα του Εσπερινού.
«Είναι κάτι που το κάνω δύο χρόνια τώρα. Δεν είναι τωρινό γεγονός» τόνισε ο κ. Ιγνάτιος σημειώνοντας πως «κάποιοι επέλεξαν αυτή τη στιγμή για να δημιουργήσουν ένα θέμα».
«Αυτό ήταν κάτι οργανωμένο όπως το διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα» υποστήριξε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος, σημειώνοντας ότι «Είναι ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ως επί το πλείστον δεν είναι από την περιοχή μας, θέλησαν να δημιουργήσουν ένα θέμα προκειμένου να αντιδράσουν σε αυτή την επιλογή μας, που είναι προσωπική επιλογή».
Υποστηρίζοντας την πράξη του τόνισε: «Το κάνω μόνο εγώ, δεν υπάρχει εγκύκλιος για να το επιβάλλει και το κάνω γιατί πιστεύω ακλόνητα ότι αυτά τα κείμενα τα οποία διαβάζονται στους μεγάλους πανηγυρικούς Εσπερινούς, είναι διδακτικά κείμενα και δυστυχώς λόγο της αποστάσεως που έχουμε πλέον από την Ελληνική γλώσσα εκείνης της εποχής, οι πιστοί μας δεν τα κατανοούν ενώ είναι πολύ διδακτικά. Έτσι λοιπόν δύο χρόνια τώρα στους πανηγυρικούς Εσπερινούς, εγώ προσωπικά, διαβάζω αυτά τα κείμενα και πιστέψτε με οι πιστοί είναι σαν να ακούν δεύτερο κήρυγμα», είπε χαρακτηριστικά.
Τόνισε μάλιστα ότι αυτό έχει απήχηση, όχι μόνο στους νέους, αλλά και στους Ιερείς. «Για πρώτη φορά αυτά τα κείμενα τα κατανοούν ακόμη και οι ίδιοι οι Ιερείς μου», είπε χαρακτηριστικά, ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε πως «πολλοί επίτροποι επέλεγαν εκείνη την ώρα να βγάλουν το δίσκο εκείνης της ημέρας διότι δεν είχε σημασία η ακολουθία».
Ερωτώμενος για το εάν υπήρξε αντίδραση από την Ιερά Σύνοδο, ο κ. Ιγνάτιος ανέφερε πως «η Ιερά Σύνοδος έχει ήδη θέσει το θέμα του διαλόγου γι αυτό το ζήτημα, σε ότι αφορά τη Θεία Λειτουργία και τις ευχές πλέον και τις ακολουθίες. Αυτό είναι ένας διάλογος που θα κρατήσει πολύ χρόνο πιστεύω, θέλει πολύ μεγάλη προσοχή».
Ανέφερε πως ο ίδιος δεν διαβάζει στη δημοτική κείμενα της Θείας Λειτουργίας υποστηρίζοντας πως «υπάρχουν Αρχιερείς που διαβάζουν και ευχές της Θείας Λειτουργίας στη Δημοτική. Εμείς επιλέξαμε από ένα βιβλίο που η Εκκλησίας της Ελλάδος έχει ουσιαστικά εκδόσει, βεβαίως κατ' εντολήν της από την ''Βιβλική Εταιρία'', που έχει τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης που διαβάζονται στους Εσπερινούς και στη μετάφραση. Αυτή τη μετάφραση λοιπόν που έχει εγκριθεί, εμείς επιλέξαμε, ο λαός το έχει αποδεχθεί και να που το περιστατικό γίνεται αιτία να γίνει και ευρύτερα γνωστό το γεγονός».
Τέλος σε ερώτηση για το εάν αυτό θα φέρει περισσότερο κόσμο στην Εκκλησία, απάντησε: «Δεν ξέρω αν θα έρθουν περισσότεροι, αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτοί που θα είναι και είναι στο Ναό εκείνη την ώρα, ικανοποιούνται αφάνταστα από τα κείμενα που έχουν μέσα τη σοφία του Θεού, που έχουν το λόγο του Θεού».
Πηγή: anagrafes.com
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ και ελέησόν με.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Τον τελευταίο καιρό άρχισαν πολλές ενορίες να χρησιμοποιούν στη λατρεία τη δημοτική γλώσσα. Να λειτουργούν όλη τη θεία λειτουργία ή μόνον κάποιες ευχές της.
Αυτό γίνεται προκειμένου οι πιστοί να κατανοούν καλύτερα τον λόγο του Θεού. Γιατί αν δεν κατανοούμε τις προσευχές και τον λόγο του Θεού που είναι το Ευαγγέλιο, αυτός, δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στην καρδιά μας και να την αλλάξει.
Οι πρωτοποριακές αυτές κινήσεις σαν του Μητροπολίτη Ιγνατίου για τα ελληνικά εκκλησιαστικά δεδομένα, προκαλούν όμως και «ιερές» αντιδράσεις. Αυτό το βλέπουν και όσοι παρακολουθούν το θέμα μέσα από καυτούς διαλόγους στο Διαδύκτιο.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα θυμηθούμε τα «Ευαγγελικά»· την αντιπαράθεση που είχε ξεσπάσει το 1901, όταν ο συγγραφέας Αλέξανδρος Πάλλης είχε μεταφράσει τότε στη δημοτική κείμενα του Ευαγγελίου, τα οποία είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Υπήρξαν όμως αντιδράσεις από υποστηρικτές της αρχαίας γλώσσας. Ξέσπασαν βίαια επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας- υπήρξαν μάλιστα και νεκροί- και η δημοσίευση των ευαγγελικών κειμένων στη δημοτική διεκόπη.
Εκατόν οκτώ χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά κάπως διαφορετικά. Βία δεν υπάρχει στο Ίντερνετ όπου εξελίσσεται η αντιπαράθεση, αλλά δεν λείπουν οι ζωηροί διάλογοι με τα ειρωνικά σχόλια και το καυστικό χιούμορ.
Πάντως, όπως είπε και ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης, μέχρι να καταλήξουμε κάπου έχει να μπεί πολύ νερό ακόμα στ' αυλάκι.
Αυτό γίνεται προκειμένου οι πιστοί να κατανοούν καλύτερα τον λόγο του Θεού. Γιατί αν δεν κατανοούμε τις προσευχές και τον λόγο του Θεού που είναι το Ευαγγέλιο, αυτός, δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στην καρδιά μας και να την αλλάξει.
Οι πρωτοποριακές αυτές κινήσεις σαν του Μητροπολίτη Ιγνατίου για τα ελληνικά εκκλησιαστικά δεδομένα, προκαλούν όμως και «ιερές» αντιδράσεις. Αυτό το βλέπουν και όσοι παρακολουθούν το θέμα μέσα από καυτούς διαλόγους στο Διαδύκτιο.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα θυμηθούμε τα «Ευαγγελικά»· την αντιπαράθεση που είχε ξεσπάσει το 1901, όταν ο συγγραφέας Αλέξανδρος Πάλλης είχε μεταφράσει τότε στη δημοτική κείμενα του Ευαγγελίου, τα οποία είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Υπήρξαν όμως αντιδράσεις από υποστηρικτές της αρχαίας γλώσσας. Ξέσπασαν βίαια επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας- υπήρξαν μάλιστα και νεκροί- και η δημοσίευση των ευαγγελικών κειμένων στη δημοτική διεκόπη.
Εκατόν οκτώ χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά κάπως διαφορετικά. Βία δεν υπάρχει στο Ίντερνετ όπου εξελίσσεται η αντιπαράθεση, αλλά δεν λείπουν οι ζωηροί διάλογοι με τα ειρωνικά σχόλια και το καυστικό χιούμορ.
Πάντως, όπως είπε και ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης, μέχρι να καταλήξουμε κάπου έχει να μπεί πολύ νερό ακόμα στ' αυλάκι.
Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
O μητροπολίτης ακροβατεί σε τεντομένο σκοινί. Ούτε η ώρα τέλεσης όπως στο παλιό φόρουμ είχαμε σχολιάσει φταίει ούτε τα αρχαία ελληνικά -τα οποία είναι πολύ εύκολα σε σχέση με τους αρχαίους ελληνες συγραφείς-.
Αυτά φίλοι μου είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Αν κάποιος μελετά πχ με συστημα τη γραφή σε αρχαίο και μετάφραση δε χρειάζεται να ακούει στη δημοτική το ανάγνωσμα.
π.χ. οι γιαγιάδες μας που δεν ειχαν παει καν σχολείο, πως τα καταλάβαιναν όλα;
Όσο για την ώρα τέλεσης των Μυστηρίων, όταν η Εκκλησία ξεκινά στις 7:00 είναι πολύ νωρίς. Αν όμως η γκόμενα ή ο γκόμενος ή η παρέα πει να ξεκινήσουμε στις 06:00 για εκδρομή τότε δεν έχουμε πρόβλημα.
Ο διάβολος πάντα θα μας βάζει εμπόδια να πλησιάσουμε το Χριστό. Τη μια θα είναι η ώρα, την άλλη τα αρχαία. Κι αν αυτά αλλάξουν, πάλι κάτι άλλο θα βρει. Π.χ. γιατί να έχουν τόση διάρκεια τα Μυστήρια και οι ακολουθίες; Ένα "καλησπέρα Κύριε; Τι κάνεις Κύριε; Καληνύχτα Κύριε", φτάνει.
Αυτά φίλοι μου είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Αν κάποιος μελετά πχ με συστημα τη γραφή σε αρχαίο και μετάφραση δε χρειάζεται να ακούει στη δημοτική το ανάγνωσμα.
π.χ. οι γιαγιάδες μας που δεν ειχαν παει καν σχολείο, πως τα καταλάβαιναν όλα;
Όσο για την ώρα τέλεσης των Μυστηρίων, όταν η Εκκλησία ξεκινά στις 7:00 είναι πολύ νωρίς. Αν όμως η γκόμενα ή ο γκόμενος ή η παρέα πει να ξεκινήσουμε στις 06:00 για εκδρομή τότε δεν έχουμε πρόβλημα.
Ο διάβολος πάντα θα μας βάζει εμπόδια να πλησιάσουμε το Χριστό. Τη μια θα είναι η ώρα, την άλλη τα αρχαία. Κι αν αυτά αλλάξουν, πάλι κάτι άλλο θα βρει. Π.χ. γιατί να έχουν τόση διάρκεια τα Μυστήρια και οι ακολουθίες; Ένα "καλησπέρα Κύριε; Τι κάνεις Κύριε; Καληνύχτα Κύριε", φτάνει.
Re: Οι πιστοί είναι αποξενωμένοι από την λειτουργική ζωή
Μην είσαι σίγουρος ότι οι γιαγιάδες τα καταλαβαίναν όλα. Εγώ πάντως τελικά βρίσκω πολύ ωφέλιμο να διαβάζεται η Αγία Γραφή στη δημοτική. Όταν ο Χριστός είπε στους αποστόλους να κηρύξουν το ευαγγέλιο δεν ενδιαφέρθηκε για τη γλώσσα βέβαια αλλά για την ουσία!!
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 18 και 0 επισκέπτες