Θρησκευτικά ή Θρησκειολογία;

[Νίκος]

Τα Θρησκευτικά στο "υποτιθέμενο" νέο Λύκειο...
Δευτέρα, 04 Απρίλιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Παναγιώτης Ασημακόπουλος



Το (υποτιθέμενο) νέο Λύκειο της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας απευθύνεται και πάλι μόνο στο μυαλό και στις διανοητικές δεξιότητες του μαθητή.

Αυθαίρετα και αυταρχικά, χωρίς ουσιαστικό διάλογο, το δίκαιο κοινωνικό αίτημα για γενική και ανθρωπιστική παιδεία πάει περίπατο. Μια ματιά να ρίξεις στο «νέο» πρόγραμμα σπουδών θα το καταλάβεις αμέσως.

Η υποτίμηση της ανθρωπιστικής παιδείας περιλάμβανε και την υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών, τουλάχιστον σε επίπεδο ωρών. Στην Α΄ Λυκείου έμεινε ως έχει, αλλά στη Β΄ Λυκείου μειώθηκε στη μία ώρα και στη Γ΄ Λυκείου έγινε δίωρο επιλεγόμενο.

Σχετικά με τη Β΄ Λυκείου, το μονόωρο μάθημα των Θρησκευτικών έρχεται σε αντίθεση με τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου πως δεν θα υπάρχει μονόωρη διδασκαλία στο νέο Λύκειο.

Αβλεψία; Υποκρισία; Κοροϊδία; Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, καθώς το μάθημα των Θρησκευτικών είναι το μόνο από όλα τα μαθήματα όλων των τάξεων και κατευθύνσεων που είχε αυτή τη μεταχείριση. Επίσης, αυτή η υποβάθμιση αντίκειται στις παιδαγωγικές και επιστημονικές αρχές περί διδακτικής γνωστικών αντικειμένων.

Στη Γ΄ Λυκείου καθίσταται ουσιαστικά ανύπαρκτο, καθώς και ο πλέον συνειδητοποιημένος μαθητής θα αναγκαστεί να το παρακάμψει, προκειμένου να επιλέξει άλλα μαθήματα που θα του είναι απαραίτητα για την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επειδή η δήθεν αθώα απορία που εκτοξεύεται συχνά «τι θέση έχουν τα Θρησκευτικά σε ένα σύγχρονο σχολείο» έχει καταντήσει γελοία στράτευση, οφείλουν να μάθουν οι κομιστές της το περιεχόμενο του μαθήματος στις δύο τάξεις, ως έχει τώρα.

Στην ύλη της Β΄ Λυκείου περιλαμβάνονται γενικά θέματα περί Χριστιανισμού, δικαιοσύνης, ελευθερίας και πολιτικής, καθώς και γνωριμία με άλλα θρησκεύματα του κόσμου.

Το μάθημα στη Γ΄ Λυκείου αναφέρεται στην ειρήνη, τη συνείδηση, την αγάπη, σε υπαρξιακά, ηθικά και βιοηθικά ζητήματα, καθώς και σε σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (ναρκωτικά, φτώχεια, οικολογική καταστροφή).

Αυτά δεν χρειάζονται στο σύγχρονο σχολείο; Πάρτε το είδηση ότι η φυσιογνωμία των Θρησκευτικών καλύπτει με τον καλύτερο τρόπο τις απαιτήσεις και παραμέτρους της ανθρωπιστικής παιδείας.

Αυτή η φαρσοκωμωδία με την καπήλευση της δημοκρατίας από αυτούς που θα έπρεπε να την υπηρετούν (κυρίως πολιτικούς και δημοσιογράφους) ήδη έχει αρχίσει να έχει τραγικά αποτελέσματα.

Το θέμα με το μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχει συντεχνιακή λογική. Είναι η κορυφή του παγόβουνου που αναδεικνύει ζητήματα πολιτικά και ιδεολογικά.

Βάσει του Συντάγματος, η Πολιτεία έχει υποχρέωση να παρέχει θρησκευτική παιδεία στο σχολείο, καθώς και ηθική και πνευματική αγωγή. Το περιεχόμενό τους θα καθοριστεί από επιστημονικό και σοβαρό διάλογο.

Πονηρά τερτίπια, άκομψες διαρροές για μέτρηση αντιδράσεων, αυταρχικοί μονόλογοι, αυθαίρετες μεθοδεύσεις, μισόλογα και κρυφτούλι, συνοδευόμενα από αμφιλεγόμενες δημοσκοπήσεις είναι καταδικαστέες, αντιδημοκρατικές και αντιδεοντολογικές ενέργειες από όποιον κι αν προέρχονται.

Επίσης, η ενίσχυση της ανθρωπιστικής παιδείας είναι κοινωνική επιταγή και αναγκαιότητα, γιατί «πρώτα ο μαθητής» δεν έχει μόνο μυαλό, αλλά και ψυχή, καρδιά, συνείδηση, χαρακτήρα, υπαρξιακά ερωτήματα.

Και δεν είναι μόνο η υποτίμηση των Θρησκευτικών, αλλά και άλλα μαθήματα, όπως η Ψυχολογία, που βρήκαν την πόρτα πάλι κλειστή.
Όσοι μιλάνε για ευρωπαϊκή προοπτική της παιδείας (με πρώτη την κυρία Υπουργό) ας κάνουν τον κόπο να μελετήσουν τι γίνεται με το μάθημα των Θρησκευτικών στην Ευρώπη και πώς ακόμη και οι χώρες που το είχαν καταργήσει σταδιακά το επαναφέρουν.

Γι᾿ αυτό και για άλλα θέματα, πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν δημοψήφισμα, που είναι η βάση της δημοκρατίας. Για να τελειώνουμε με τις αυθαιρεσίες του καθενός.

Γιατί άραγε δεν τολμούν οι πολιτικοί ούτε να σκεφτούν την προοπτική του δημοψηφίσματος, αλλά ούτε και λένε σταράτες και ειλικρινείς κουβέντες για αυτά τα θέματα;

Το ερώτημα ποιος θα είναι ο αυριανός πολίτης που θα ζήσει στην Ελλάδα και στον κόσμο είναι θεμελιώδες πολιτικό και ιδεολογικό ζήτημα και το σχολείο έχει πρωτεύοντα ρόλο σε αυτό.

Εκπαιδευτικοί, πνευματικοί φορείς και άνθρωποι, Εκκλησία και κόμματα οφείλουν να πάρουν θέση σχετικά με την ανθρωπιστική παιδεία, γιατί οι μαθητές θα συνεχίσουν (και στο «νέο»Λύκειο) να γράφουν πάνω σε θρανία και τοίχους (εκτός και πρόκειται για σκονάκι σε διαγώνισμα) στίχους από τραγούδια και φράσεις που αποκαλύπτουν έναν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και υπαρξιακά ερωτήματα.

Πηγή: romfea.gr

[Zenon]

Αντιπαράθεση για τα Θρησκευτικά...
Παρασκευή, 29 Απρίλιος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Καθημερινή - Απόστολος Λακασάς



Υποχρεωτική να παραμείνει η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο Λύκειο ζητεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.

Η πρόταση του υπ. Παιδείας για τη νέα δομή του Λυκείου άνοιξε διάλογο για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, καθώς μειώνονται οι ώρες του μαθήματος και στην Γ΄ Λυκείου γίνεται επιλογής, από υποχρεωτικό που είναι σήμερα.

Και δεν είναι το μόνο μέτωπο, που έχει δημιουργήσει η πρόταση του υπουργείου. Τα μαχαίρια τους... ακονίζουν οι βιολόγοι και οι καθηγητές Πληροφορικής, καθώς διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση των μαθημάτων τους στο «Νέο Λύκειο».

Για τη θέση των Θρησκευτικών στο «Νέο Λύκειο» έχει προγραμματιστεί ημερίδα αύριο στην Ιερά Μονή Πεντέλης, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της ΔΙΣ, των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης και των Θεολογικών Ενώσεων και Συνδέσμων της χώρας. Στην ημερίδα έχει κληθεί εκπρόσωπος του υπουργείου.

Η πλευρά των θεολόγων αντιδρά στη μείωση των ωρών διδασκαλίας, αλλά όχι και στον προτεινόμενο χαρακτήρα των Θρησκευτικών. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η πρόταση της Εκκλησίας και των θεολόγων είναι η ακόλουθη:

- Για τη Β΄ Τάξη, ζητείται οι εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας να γίνουν δύο την εβδομάδα. Το υπουργείο προτείνει υποχρεωτικό μονόωρο μάθημα.

- Στην Γ΄ Τάξη ζητείται το μάθημα να παραμείνει υποχρεωτικό με μία ώρα διδασκαλίας. Η πρόταση του υπουργείου είναι το μάθημα να γίνει δίωρο, αλλά επιλογής, με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι οι τελειόφοιτοι θα εστιάζουν στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα και ότι λίγοι θα το επιλέγουν.

- Οι θεολόγοι συναινούν στο ότι «το μάθημα πρέπει να είναι ανοιχτό σε ένα διάλογο με άλλες θρησκείες», όπως ανέφερε στην «Κ» μέλος της ΔΙΣ.

Ετσι, δεν αντιδρούν στην πρόταση του υπουργείου τα Θρησκευτικά να μετονομαστούν σε Θρησκεία και Κόσμος.

Για την Πληροφορική, η Ενωση Πληροφορικών Ελλάδος διαφωνεί με τη μείωση των ωρών του μαθήματος.

Οπως εξήγησε στην «Κ» ο πρόεδρος της Ενωσης κ. Θωμάς Μαυροφίδης «το υπουργείο ονομάζει Πληροφορική την εκμάθηση της χρήσης υπολογιστών (π.χ, επεξεργασία κειμένου, εκμάθηση Excel και Powerpoint).

Ομως, το μάθημα πρέπει να εστιάζει στη διασύνδεση της Πληροφορικής με άλλα επιστημονικά πεδία. Εχουν δημιουργηθεί νέα ακαδημαϊκά πεδία λόγω του διεπιστημονικού χαρακτήρα της Πληροφορικής».

Μάλιστα, η Ενωση Καθηγητών Πληροφορικής ενώνει τις αντιδράσεις της με αυτές της Ενωσης Βιοεπιστημόνων, αφού με βάση την πρόταση του υπ. Παιδείας, οι μαθητές θετικής κατεύθυνσης από τη Β΄ Λυκείου πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στην Πληροφορική και τη Βιολογία (οι ώρες των δύο μαθημάτων παρουσιάζονται στον πίνακα).

«Σε μια εποχή που οι δύο επιστήμες βρίσκονται σε ραγδαία ανάπτυξη, παράγοντας νέες γνώσεις, η θέση τους στο «Νέο Λύκειο» υποβαθμίζεται.

Η «συνάθροιση» των δύο διδακτικών αντικειμένων σε ζεύγος αλληλοαποκλειόμενων μαθημάτων, είναι τελείως αντιπαιδαγωγικό μέτρο.

Οι μαθητές θα επιλέξουν μια επιστήμη και θα στερούνται τις θεμελιώδεις γνώσεις της άλλης.

Είναι, επίσης, έξω από κάθε δεοντολογία οι μαθητές από τη Β΄ Τάξη να πρέπει να επιλέξουν το ΑΕΙ που τους ενδιαφέρει, ώστε να πάρουν το ανάλογο μάθημα και αυτό να συμβαίνει μόνο για την Πληροφορική και τη Βιολογία, ενώ τα άλλα μαθήματα θα έχουν, σωστά, διακριτή θέση» αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωση οι δύο ενώσεις.

Πηγή: http://www.romfea.gr

[Achilleas]

Συμφωνώ Νίκο απόλυτα με την άποψή σου για το ψήφισμα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ προς την κ. Διαμαντοπούλου. Αυτά που λες περί Θρησκειολογίας, διαφαίνεται έντονα στην παράγραφο 3 του ψηφίσματος.

[Νίκος]

Όλοι μαζί για τη διατήρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών
Ημ. Δημοσίευσης: Apr 30, 2011 - του Νίκου Παπαχρήστου



Αποφασισμένοι να αγωνιστούν ενωμένοι για τη διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών σε κάθε τάξη του Λυκείου καθώς και των ωρών διδασκαλίας που προβλέπονταν μέχρι σήμερα εμφανίζονται η Ιερά Σύνοδος, οι Θεολογικές Σχολές καθώς και οι Θεολογικές Ενώσεις και Σύνδεσμοι. Η απόφαση αυτή ελήφθη κατά την σημερινή συνάντηση όλων των ενδιαφερομένων φορέων η οποία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και της ΔΙΣ στο Διορθόδοξο Κέντρο της Πεντέλης.

Πιο συγκεκριμένα οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να εξουσιοδοτήσουν την ΔΙΣ προκειμένου να διατυπώσει επισήμως προς το υπουργείο Παιδείας και την κυρία Άννα Διαμαντοπούλου τις σχετικές θέσεις αναφορικά με την θέση του Θρησκευτικού μαθήματος στο «νέο Λύκειο».

Ειδικότερα θα ζητείται η διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος και στις τρεις τάξεις του Λυκείου και για όλους τους μαθητές σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς του Υπουργείου Παιδείας για την μετατροπή του μαθήματος σε προαιρετικό για την Γ τάξη του Λυκείου.

Επίσης οι συμμετέχοντες στην συνάντηση υπογράμμισαν την ανάγκη να διατηρηθούν οι ισχύουσες ώρες διδασκαλίας του μαθήματος (2 ώρες για Α’ και Β’ Λυκείου και 1 ώρα για Γ’ Λυκείου) και να εξετασθεί το ενδεχόμενο να ζητηθεί η αύξηση κατά μιας ώρας στην Γ’ Λυκείου στο πλαίσιο και σχετικής απόφασης που έλαβε το ΣτΕ το 1998.

Κοινή ήταν η θέση να μην αλλάξει η ονομασία του μαθήματος όπως σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας και να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος στα Επαγγελματικά και Τεχνικά Λύκεια.

Όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όλα τα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία θα τεθούν στην συνάντηση που έχει ζητηθεί από τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Σύμφωνα με πληροφορίες η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας, πιθανότατα Πέμπτη ή Παρασκευή και ο Αρχιεπίσκοπος θα συνοδεύεται από Ιεράρχες-μέλη της ΔΙΣ.

Κοινός παρανομαστής η ΕΝΟΤΗΤΑ

Από την σύντομη εισαγωγική τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου μέχρι και την τελευταία ομιλία η λέξη «ενότητα» κυριάρχησε κατά την σύσκεψη στην Πεντέλη. Όλοι οι ομιλητές, παρά κάποιες επιμέρους διαφορές ή διαφωνίες, υπογράμμισαν πως στο θέμα της διατήρησης της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών και των ισχυουσών ωρών διδασκαλίας πρέπει ο αγώνας να είναι ενιαίος και χωρίς υποχωρήσεις.

«Πρέπει από την αίθουσα αυτή να στείλουμε μήνυμα ενότητας» τόνισε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος - επικεφαλής της σχετικής συνοδικής επιτροπής για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο οποίος παρουσίασε όλες τις πτυχές του ζητήματος.

«Το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών δεν είναι μια διεκδίκηση συνδικαλιστικών ή επαγγελματικών δικαιωμάτων αλλά συμβάλει στην οικοδόμηση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των νέων μας» πρόσθεσε ο κ.Ιγνάτιος.

Ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Καθηγητής Μιχάλης Τρίτος ζήτησε να όλοι να είναι μια «γροθιά». «Αν πετύχουμε τη διατήρηση των δύο ωρών διδασκαλίας του μαθήματος την εβδομάδα στη Β’ Λυκείου θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος» είπε ο κ.Τρίτος ο οποίος, μεταξύ άλλων, εκτίμησε ότι θα ήταν δυνατόν να ζητηθεί θεολόγοι να διδάσκουν το μάθημα των θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο.

Η Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, καθηγήτρια Ελένη Χριστινάκη, στην σύντομη παρέμβασή της υπενθύμισε ότι το ΣτΕ είχε αποφανθεί πως το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να παραμείνει υποχρεωτικό γιατί είναι σημαντικό για τη διαπαιδαγώγηση των ελληνοπαίδων.

«Οι Έλληνες θεολόγοι πρέπει να αντιδράσουμε. Και θέλουμε, νομίζω, να αντιδράσουμε» τόνισε ο θεολόγος Ηλίας Φραγκόπουλος, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και εκτίμησε πως θα πρέπει να είναι «ενιαία αντίδραση όλου του θεολογικού κόσμου της Ελλάδας στη δραστική μείωση του θρησκευτικού μαθήματος, που γίνεται και με τη μονόωρη διδασκαλία και με την υπαγωγή του στα επιλεγόμενα».Ο κ.Φραγκόπουλος σημείωσε ότι τρία είναι τα θέματα στα οποία πρέπει να υπάρξει άμεση, ισχυρή, μαζική αντίδραση. «Η διατήρηση της δίωρης εβδομαδιαίας διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών σ’όλες τις τάξεις και τύπους σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η διατήρηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της διδασκαλίας του μαθήματος για όλα τα παιδιά των ορθοδόξων οικογενειών. Θα πρέπει να απορριφθεί με έντονο τρόπο ο χαρακτηρισμός του ως μαθήματος επιλογής. Η απόρριψη της μεταβολής του ονόματος του μαθήματος» είπε ο κ.Φραγκόπουλος.

Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα η αντιπρύτανης του ΑΠΘ, καθηγήτρια στη Θεολογική Σχολή κυρία Δέσπω Λιάλιου η οποία και εκείνη ζήτησε την ενότητα όλων. «Ο Αρχιεπίσκοπος είναι ο εγγυητής αυτής της προσπάθειας» είπε η κυρία Λιάλιου και συνέχισε: «Δεν μας χωρίζει τίποτα. Μας ενώνει το γεγονός ότι είμαστε μέλη της Εκκλησίας. Όλοι μαζί μπορούμε να χειριστούμε πολλά πράγματα. Με την συζήτηση ακόμα και αν διαφωνούμε θα βρούμε λύση. Δεν πρέπει να υποχωρήσουμε απέναντι στο Υπουργείο. Αρκετά το παραχάιδεμα. Δεν χρωστάμε στην πολιτική ηγεσία. Είναι διάκονοι του λαού. Οφείλουν σε αυτούς που τους εξέλεξαν. Το μάθημα των θρησκευτικών να παραμείνει υποχρεωτικό. Να μην υποχωρήσουμε».

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και στην παρέμβασή του ο αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ.Καραθανάσης.

Ο π.Νικόλαος Ιωαννίδης, καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, σημείωσε -μεταξύ άλλων- ότι η Ιεραρχία πρέπει να επιμείνει για το διορισμό Θεολόγων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Υπέρ της διατήρησης της υποχρεωτικότητας του μαθήματος τάχθηκε και ο π.Κωνσταντίνος Καραχισαρίδης, καθηγητής στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ.

Παρεμβαίνοντας στην συζήτηση ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εξέφρασε τον προβληματισμό του εάν οι καθηγητές θεολογίας μπορούν να διδάξουν στο δημοτικό. «Παιδαγωγικά απαιτείται προετοιμασία» σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος.

Ο Καθηγητής Ηρακλής Ρεράκης, που στην συνάντηση βρέθηκε με την ιδιότητα του εκπροσώπου του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης επέκρινε την επιχειρούμενη απαξίωση του μαθήματος των θρησκευτικών από την Πολιτεία.«Το νέο σχέδιο για το Λύκειο, ιδιαίτερα στην εποχή που διερχόμαστε, θα έπρεπε να ενισχύει την ανθρωπιστική κατάρτιση. Απορίας άξιον είναι ότι ενώ η Υπουργός μιλάει για ανθρώπινες αξίες και δημοκρατικά δικαιώματα, υποβαθμίζει και αποδυναμώνει το μάθημα των θρησκευτικών που αποτελεί βασικό ανθρωπιστικό μάθημα» επισήμανε ο κ.Ρεράκης. «Είναι παράδοξο να προσπαθούμε να πείσουμε για τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών» πρόσθεσε ο κ.Ρεράκης και χαρακτήρισε «αυθαίρετη» την ενέργεια του υπουργείου που προωθεί την αλλαγή του ονόματος του μαθήματος χωρίς να ρωτά κανένα ενδιαφερόμενο φορέα, «ούτε και την Εκκλησία».
«Φανερώνει διάθεση μη ειλικρινούς διαλόγου και κατανοήσεως της Πολιτείας έναντι της Εκκλησίας» πρόσθεσε.

Ο Λέκτορας του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας κ.Μόσχος μετέφερε στην συνάντηση τις θέσεις του Συνδέσμου Θεολόγων «Ο ΚΑΙΡΟΣ». «Πάγια θέση του “ΚΑΙΡΟΥ” είναι το μάθημα των θρησκευτικών να είναι υποχρεωτικό για όλες τις βαθμίδες, για όλους τους μαθητές» είπε ο κ.Μόσχος και ζήτησε να υπάρξει παρέμβαση για τα Επαγγελματικά Λύκεια όπου συρρικνώθηκαν οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών.

Τις θέσεις του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων μετέφερε ο Πρόεδρος του Γιώργος Στριλιγγάς επισημαίνοντας ότι το μείζον αυτή την στιγμή είναι να διασφαλιστεί η ύπαρξη του μαθήματος των θρησκευτικών. Υποστήριξε ότι οι Θεολογικές Σχολές θα πρέπει να προετοιμάζουν τους θεολόγους-υποψηφίους εκπαιδευτικούς για τα δημοτικά σχολεία.

Ο θεολόγος κ.Μπεϊνάς, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Κατερίνης, τάχθηκε και αυτός υπέρ της διατήρησης της υποχρεωτικότητας του μαθήματος ενώ ο κ.Σπαλιώρας, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Λαμίας, χαρακτήρισε απαξιωτική την στάση του Υπουργείου απέναντι στο μάθημα των Θρησκευτικών. «Υποβαθμίζοντάς το σε μονόωρο οδηγείται στην κατάργησή του. Θέλουν ένα μάθημα που δεν θα μιλάει για τον Χριστό» πρόσθεσε. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν και οι θέσεις που διατύπωσε ο εκπρόσωπος της ΠΕΘ Λάρισας, κ.Στεργιούλης, ο οποίος ζήτησε να ξαναγίνει δίωρη η διδασκαλία του μαθήματος στη Γ’ Λυκείου.

Υπέρ της υποχρεωτικότητας του μαθήματος τάχθηκε και ο καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας κ.Δεληκωνσταντής ο οποίος, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος, εκτίμησε πως θα μπορούσαν θεολόγοι να διδάξουν θρησκευτικά στο δημοτικό σχολείο ύστερα όμως από παρακολούθηση παιδαγωγικών μαθημάτων.

«Υπάρχει μια περιφρόνηση και μια πολεμική εναντίον του μαθήματος των θρησκευτικών ακόμα και εναντίον της Εκκλησίας» παρατήρησε ο κ.Παγκράτης, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Ηλείας. «Η Πολιτεία χωρίς συνεννόηση με κανένα, ούτε με την Εκκλησία, λαμβάνει σειρά αποφάσεων» είπε και συνέχισε: «Δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με την τακτική της Υπουργού. Δύο βήματα εμπρός, ένα βήμα πίσω. Μας τρομοκρατούν, μετά μας δίνουν ψίχουλα και θέλουν να είμαστε ευχαριστημένοι. Ε, να ζητήσουμε εμείς τα περισσότερα».

«Εκκλησία, Ιεραρχία, Θεολόγοι δεν μπορούν να πιέσουν μια υπουργό;» διερωτήθηκε ο Τριαντάφυλλος Μπασιάς, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Μαγνησίας ενώ ο κ.Αργυρόπουλος, εκπρόσωπος του ΚΑΙΡΟΥ ζήτησε να διευρυνθεί η συζήτηση με την συμμετοχή περισσότερων θεολόγων.

Σύμφωνη με τη διατήρηση των ισχυουσών ωρών διδασκαλίας του μαθήματος δήλωσε και η κ.Παπαγεωργίου, καθηγήτρια στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ.

Στην κατεύθυνση των προηγούμενων τοποθετήσεων κινήθηκαν και οι παρεμβάσεις του κ.Μπακού, Γραμματέα της ΠΕΘ και του κ.Αρβανιτάκη, εκπροσώπου της ΠΕΘ Κέρκυρας.

Ο Μητροπολίτης Καισαριανής Δανιήλ, στην παρέμβασή του, ζήτησε απ’ όλους να εμπιστευτούν τους χειρισμούς του Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου.«Να εμπιστευτούμε τον Μακαριώτατο. Είμαστε εδώ για να κάνουμε αγώνα. Δεν φοβόμαστε. Ας εμπιστευτούμε τον Αρχιεπίσκοπο» είπε ο Καισαριανής Δανιήλ ενώ ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος πρότεινε όπως οι συμμετέχοντες εξουσιοδοτήσουν τη ΔΙΣ να διαπραγματευτούν με το Υπουργείο στο πλαίσιο των θέσεων που διατυπώθηκαν. «Είμαστε όλοι μαζί, μπορούμε να συζητούμε, να αγωνιζόμαστε για κοινούς στόχους» είπε ο κ.Ιγνάτιος.

Δεν αποκλείεται τις επόμενες ημέρες, σε μια κίνηση ενίσχυσης της Ιεράς Συνόδου, να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις στις Θεολογικές Σχολές και να εκδώσουν επίσημες ανακοινώσεις με τις θέσεις τους για το μάθημα των θρησκευτικών. Ανάλογες ανακοινώσεις, με τον ίδιο σκοπό, ενδέχεται να εκδώσουν οι Ενώσεις και οι Σύνδεσμοι Θεολόγων.

«Αυτή η συνάντηση είναι το ξεκίνημα, είναι το Α, η αρχή ενός αγώνα» είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ευχαριστώντας όλους τους ομιλητές. Ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε ότι θα πρέπει να επικρατήσει ο ρεαλισμός και με νηφαλιότητα να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Διαβεβαίωσε δε ότι όλοι οι Ιεράρχες αισθάνονται την αγωνία των θεολόγων, όλων εκείνων που δεν έχουν δουλειά
.
«Η ΔΙΣ ζήτησε συνάντηση με τον Πρωθυπουργό για να συζητήσει όλα τα ζητήματα» ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος και πρόσθεσε: «Δεν πάμε για προσωπικά μας θέματα. Πάμε να μεταφέρουμε την αγωνία μας και να συνενοηθούμε».

Σημειώνεται ότι στην συνάντηση της Πεντέλης συμμετείχαν επίσης ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο πρόεδρος του τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Νικόλαος Ολυμπίου, ο καθηγητής Μάριος Μπέγζος, διευθυντής του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθηγητές από τις δύο Θεολογικές Σχολές, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π.Γαβριήλ Παπανικολάου, εκπρόσωποι Ενώσεων και Συνδέσμων Θεολόγων.

Πηγή: amen.gr

[Zenon]

"Φραγκεμένους μας θέλουν ..."
Δευτέρα, 01 Αύγουστος 2011 - γράφει ο Κυριάκος Διαμαντόπουλος



του Στρατηγού Μακρυγιάννη

""Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα.

Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: "Δεν βλέπετε που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν έχομεν.

Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτατης τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας".

Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί.

Και βγήκαν ακόμη να 'ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη καιτην φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες. Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε.

Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια.

Ντροπή Έλληνες"!

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr

[Zenon]

Υπόμνημα Καθηγητή Ρεράκη στην Ιεραρχία για το μάθημα των Θρησκευτικών
Ημ. Δημοσίευσης: Jul 9, 2012 - Γραφείο Ειδήσεων Amen.gr



Υπόμνημα προς τα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Επαρχιακής Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης καθώς και Ιερές Μονές ανά την Επικράτεια απέστειλε ο Καθηγητής Παιδαγωγικής-Χριστιανικής Παιδαγωγικής ΑΠΘ Ηρακλής Ρεράκης, μέλος της Δ.Ε.του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης, με σκοπό την ενημέρωση τους για τα Προγράμματα Σπουδών του Μαθήματος των Θρησκευτικών και ει δυνατόν την ανάληψη εκκλησιαστικών πρωτοβουλιών επί του θέματος.

Ακολουθεί η επιστολή του Καθηγητή Ρεράκη:

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Το κείμενο που σας διαβιβάζω με την παρούσα, αποτελεί προϊόν επίπονης διεξοδικής επιστημονικής μελέτης του Νέου Προγράμματος Σπουδών ΠΣ καθώς και του Οδηγού Εκπαιδευτικού (ΟΕ) στα Θρησκευτικά (ΜτΘ).

Στη μελέτη αυτή με οδήγησε η αίσθηση ηθικού και ειδικού χρέους μου, ως Καθηγητή της Παιδαγωγικής - Χριστιανικής Παιδαγωγικής, πρωτίστως όμως ως Ορθοδόξου Χριστιανού και Έλληνα πολίτη που διαβλέπει τις ατραπούς στις οποίες οδηγείται η θρησκευτική αγωγή στη Χώρα μας.

Ήταν προφανές, σήμερα είναι καταφανές, ότι η θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών επιχειρείται να αλλοιωθεί και να αποστασιοποιηθεί από κάθε τί ορθόδοξο. Επιγραμματικά:

1. Στο όνομα της δήθεν πολυπολιτισμικότητας, το ΜτΘ χάνει πλέον τον ορθόδοξο προσανατολισμό του. Αντίθετα, θέτει ως ευθύ στόχο μια ανούσια συγκρητική θρησκευτικότητα, αναμιγνύοντας στοιχεία από πέντε Ανατολικές Θρησκείες (Ιουδαϊσμό, Ισλαμισμό, Ινδουϊσμό, Βουδισμό, Κομφουκιανισμό) και τρεις χριστιανικές διδασκαλίες, (Ορθοδοξία, Ρωμαιοκαθολικισμό και Προτεσταντισμό).

2. Δεν υπάρχουν πλέον, στο ΜτΘ, η πίστη, η αναφορά στο Θεό, καθώς και η εν Χριστώ θεμελίωση του τρόπου ζωής του ανθρώπου.

3. Ο Ιησούς Χριστός θεωρείται πλέον και προβάλλεται στους μαθητές, όχι ως Θεάνθρωπος, Σωτήρας και Λυτρωτής, αλλά ως ένας απλός δάσκαλος, δίπλα στο Μωάμεθ, το Βούδα και τον Κομφούκιο.

4. Το αίτημα του σεβασμού στην ετερότητα αυτοακυρώνεται και για τους χριστιανούς και για τους μη χριστιανούς μαθητές, με την επιβολή μιας ακατανόητης και αντιπαιδαγωγικής πολυθρησκειακής διδασκαλίας, που αλλοιώνει κάθε μορφής πίστη, οδηγώντας τα παιδιά σε θρησκευτικό μηδενισμό. Σε παιδιά που, λόγω ηλικίας, ούτε κριτική σκέψη έχουν, ούτε θρησκευτικές ή άλλες εμπειρικές δομές, προσφέρονται πολτοποιημένες θρησκευτικές πληροφορίες, μέσα από την επιφανειακή και αποσπασματική ταυτόχρονη παράθεση πολλαπλών θρησκειακών γνώσεων, με βέβαιο επακόλουθο την αποδόμηση της οικείας πίστης των μαθητών, της πίστης δηλαδή της οικογένειας και του ευρύτερου περιβάλλοντός τους, καθώς και των στοιχείων που τη συνοδεύουν, και, συνακόλουθα, τη γενικευμένη θρησκευτική ομογενοποίηση.

5. Η αποκόμιση υπαρξιακών και ηθικοκοινωνικών προτύπων μέσα από το ΜτΘ εξανεμίζεται, σε μια περίοδο που η χώρα μας, ευρισκόμενη σε βαθύτατη πνευματική κρίση πέραν της οικονομικής, τα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ.

6. Τίθενται ευθέως θέματα άνισης μεταχείρισης και διακρίσεων μεταξύ ορθοδόξων και αλλοδόξων ή αλλοθρήσκων μαθητών, διότι το ΠΣ, ενώ άρχισε ήδη να ισχύει πιλοτικά -και για τους ορθόδοξους και για τους αλλόδοξους μαθητές- σε σχολεία της χώρας, εντούτοις δεν εφαρμόστηκε πιλοτικά, ούτε πρόκειται να εφαρμοστεί στα σχολεία των Ελλήνων Μουσουλμάνων της Θράκης.

7. Θεμελιακός παράγοντας για την επιτυχία κάθε διδασκαλίας, ως γνωστό, είναι ο δάσκαλος. Δείγμα της κατεύθυνσης της φιλοσοφίας του ΠΣ, απέναντι στη θρησκεία του τόπου μας αποτελεί το γεγονός ότι ο ΟΕ προβλέπει σχετικά με το δάσκαλο: «Δεν υφίσταται καμιά ιδιαίτερη θρησκευτικού χαρακτήρα προϋπόθεση για να διδάξει ένας δάσκαλος το ΜτΘ. Μάλλον απευκταίες θα πρέπει να θεωρούνται τέτοιες προδιαθέσεις»1.

8. Αναφέρεται ακόμη ότι «οι δάσκαλοι στα σχολεία της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας είναι σημαντικό, κατά την εκπαιδευτική διαδικασία, να αποστασιοποιούνται κατά το δυνατόν από τη θρησκεία στην οποία ενδεχομένως ανήκουν είτε πατροπαράδοτα είτε από επιλογή. Ένας άθρησκος ή αγνωστικιστής ή αδιάφορος μπορεί να διδάξει με επιτυχία το ΜτΘ, όπως και ένας θρησκευόμενος. Αντίθετα, ένας ζηλωτής θρησκευόμενος έχει μάλλον εξασφαλισμένη την αποτυχία»2.

Είναι φανερό, πέραν των άλλων, ότι αυτό το βρετανικού τύπου συνονθύλευμα θρησκευτικών γνώσεων, μετατρέπει το ΜτΘ σε μία νεοβαρλααμική, γνωσιολογική και λογοκρατική θρησκευτικότητα, αποκομμένη από την εμπειρία και την πίστη καθώς και από τη Θεία Χάρη.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς,

Με το Υπόμνημα που με την παρούσα σας διαβιβάζω, θα διαμορφώσετε την κρίση Σας και θα διαπιστώσετε το μέγεθος της επιχείρησης αλλοίωσης του ΜτΘ.

Σας παρακαλούμε από καρδιάς, Μακαριώτατε, όπως άλλωστε και ο Ίδιος προτείνατε σε συνάντηση που είχατε στις 09-06-2012 με εκπροσώπους Παραρτημάτων Θεολόγων από πολλές περιοχές της Ελλάδας, στην οποία παρών ήμουν και εγώ εκ μέρους του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης, να καλέσετε σε κοινή σύσκεψη όλους τους Αρχιερείς μαζί με όλους τους εκπροσώπους του θεολογικού κόσμου, προκειμένου να συζητήσουν, εκτενώς και ανοικτά, για όσο χρόνο και αν χρειαστεί, για το μείζον αυτό θέμα, που μέχρι τώρα διαχειρίστηκε καταχρηστικά μόνο μια μικρή ομάδα θεολόγων, κάτω από καθεστώς κρυψίνοιας και μυστικότητας.

Με αγάπη Χριστού, ασπάζομαι τη σεβάσμια δεξιά σας.
Ηρακλής Ρεράκης
Καθηγητής

1. Οδηγός Εκπαιδευτικού (ΟΕ), σ. 268-269.
2. Οδηγός Εκπαιδευτικού(ΟΕ), σ. 268-269.

Πηγή: http://www.amen.gr

[Zenon]

Γ. ΜΩΥΣΗΣ: ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Κυριακή, 30 Σεπτέμβριος 2012 - makthes.gr



Θέλουν το μάθημα να είναι θρησκειολογικό και πολιτιστικό. Όσοι αντιδρούν χαρακτηρίζονται υπερσυντηρητικοί και φανατικοί.
Η θεολογία μας θα παραμείνει αγιοπατερική. Μάθημα Θρησκευτικών δίχως την αναφορά και παρουσία του ζώντος Χριστού δεν υφίσταται. Η παράδοση στην ορθοδοξία είναι με τους αγίους πατέρες και τον Χριστό. Κάθε άλλη σκέψη είναι ανορθόδοξη.
Ο Χριστός δεν είναι ένας από τους πολλούς, αλλά ο μόνος και αληθινός.

Η λεγόμενη άστοχα μεταπατερική θεολογία φαίνεται πως βολεύει τους συζητητές ενός διαχριστιανικού ή διαθρησκειακού διαλόγου. Η ορθόδοξη ησυχαστική παράδοση αποκρούει τις αθεμελίωτες θέσεις της μεταπατερικής θεολογίας, η οποία αποτελεί ανορθοδοξία. Περιορίσαμε την ορθοδοξία σε στείρο ηθικισμό.

Ειρωνευτήκαμε την ευλάβεια και την κατάνυξη κληρικών και λαϊκών. Εξαντλήσαμε το έργο της εκκλησίας σε φιλανθρωπικά έργα. Το κήρυγμα κατάντησε φθηνό σχόλιο της παρερχόμενης επικαιρότητος προτεσταντικού τύπου. Φοβηθήκαμε φοβερά τη φτώχεια, την αδοξία και τις δοκιμασίες
. Η κατήχηση, το κήρυγμα, η διδαχή χρειάζονται στέρεες ορθόδοξες βάσεις. Σήμερα η χριστιανική ιδιότητα δεν έχει κανένα κόστος, ούτε θέλει να έχει κανένα μόχθο. Πολλοί εξομολογούνται και λίγοι μετανοούν.

Η σχέση πολλών με την εκκλησία είναι αρκετά επιφυλακτική και καχύποπτη. Δεν γνωρίζουν την αλήθεια της πίστεως. Υπάρχει μία σοβαρή νοσηρότητα εντός των τειχών της ορθοδοξίας. Μισαλλοδοξίες, σχολαστικισμοί, λαϊκισμοί, αμαρτιοφοβίες, φαντασίες, οράματα, πλάνες, πείσματα, ζήλιες και αδιαφορίες. Ένας αδιέξοδος σκοτεινός κύκλος που δεν ελευθερώνει, δεν φωτίζει και δεν λυτρώνει. Χρειάζεται γενναιότητα, τόλμη, ενθουσιασμός, ζήλος, θέρμη, ειλικρίνεια, σοβαρότητα και υπομονή.

Όσα γράφουμε δεν τα γράφουμε απλά για να τα γράφουμε. Μας καίει ο πόνος να παρουσιάσουμε και να ζήσουμε όλοι μία ορθόδοξη ορθοδοξία. Δεν γκρινιάζουμε αναίτια και δυσανασχετούμε μόνιμα. Δεν κάνουμε τους σοφούς και τους αλάνθαστους. Κινούμεθα συνειδητά, με φόβο Θεού, με ελπίδα για κάτι καλύτερο. Δεν αντιστεκόμαστε διαμαρτυρόμενοι παράλογα, αλλά αγωνιζόμαστε σθεναρά για τη φίλη ορθοδοξία, για την αποκάθαρσή της από ανορθόδοξες προσμίξεις.

Οπωσδήποτε δεν θα πρέπει να παραμείνουμε σε διαπιστώσεις, αλλά να προχωρήσουμε σε δυνατές διορθωτικές λύσεις. Όλοι, κλήρος και λαός, να αναλάβουν ενσυνείδητα τις ευθύνες τους. Χρειάζονται διορθόδοξες συναντήσεις, ταπεινοί διάλογοι και γενναίες αποφάσεις.

Η όποια απόκλιση από την αγιοπατερική παράδοση δεν μπορεί να υιοθετηθεί και να δικαιολογηθεί, αλλά είναι ανάγκη να εντοπιστεί, να χαρακτηριστεί και να διορθωθεί. Να απομονώνονται οι ανορθόδοξοι παραχαράκτες, να μη φοβόμαστε την ομολογία, να μην αισθανόμαστε μειονεκτικοί και οπισθοδρομικοί, αλλά να παραμένουμε εδραίοι στην αγκάλη της αγίας μητέρας μας, της ορθόδοξης εκκλησίας.

Η ορθοδοξία έχει έναν απύθμενο πλούτο. Μην τη μειώνουμε, μην την παραποιούμε και μην ασχολούμεθα με ασήμαντες λεπτομέρειες και αφήνουμε τη ζωοποιό ουσία, την κανονικότητα, την ενότητα και την παραδοσιακότητα. Η ορθόδοξη εκκλησία δεν κομματιάζεται, δεν σχισματίζεται και συσχηματίζεται. Χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση να μην παραδώσουμε ποτέ μία ανορθόδοξη ορθοδοξία. Μια ορθοδοξία καταπώς τη φανταζόμαστε, τη νομίζουμε και μας συμφέρει.

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr

[Νίκος]

Η αναγκαιότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών
Πέμπτη, 26 Σεπτέμβριος 2013 - από pemptousia.gr



Τα τελευταία χρόνια από πολλούς αμφισβητείται η αναγκαιότητα ύπαρξης του μαθήματος των θρησκευτικών στο σύγχρονο σχολείο. Το γεγονός αυτό αλλά και της υποβάθμισης του στην πράξη που επέφεραν οι τελευταίες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μας κάνει να είμαστε σε εγρήγορση.

Αν πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή θα δούμε πως η Ορθοδοξία με τον Ελληνισμό συμπορεύονται για 2000 χρόνια με άρρηκτο τρόπο. Στο νέο Ελληνικό κράτος, το μάθημα των θρησκευτικών υπήρχε στο ωρολόγια πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ και με την ίδρυση ανωτέρων θεολογικών και ανωτάτων σχολών Θεολογίας και στην τριτοβάθμια. Στο παρελθόν οι ώρες διδασκαλίας ήτανε περισσότερες.

Τα τελευταία όμως χρόνια όπως προαναφέρθηκε παρατηρείται η διαρκής συρρίκνωση του. Οι μεν που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο τονίζουν το γεγονός της αναχρονιστικότητας του μαθήματος σε μια μεταμοντέρνα κοινωνία δυτικού τύπου όπως η Ελληνική.

Όμως το εφαλτήριο είναι η υπεράσπιση του κοσμικού χαρακτήρα της παιδείας; Κάτι που θα νοθεύονταν σε επικίνδυνο βαθμό με το μάθημα των θρησκευτικών; Αν αναλογιστούμε ότι η Ελλάδα είναι μια ομοιογενής χώρα κυρίως θρησκευτικά τότε προς τι η πολεμική. Το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία σε ποσοστό 95%[1] έως 98% είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι επίσημα αλλά και οι περισσότεροι αλλοδαποί μετανάστες συνηγορεί στην προηγούμενη διατύπωση της θρησκευτικής πλειοψηφίας. Τα επιχειρήματα των πολέμιων ξεκινούν από θέσεις όπως αυτές του σεβασμού των μειονοτήτων, της ουδετερότητας, του προοδευτισμού του κράτους και να σημειώσουμε και τον διακαή πόθο χωρισμού του τελειωτικώς με την εκκλησία. Στα μάτια αυτών των ανθρώπων το μάθημα αποτελεί απολίθωμα, και προπαγανδιστικό ή κατηχητικό μέσο. Ο σεβασμός των ατομικών και δη θρησκευτικών πεποιθήσεων είναι η σημαία των αντιλήψεων τους.

Παρατηρείται πως ξεκινούν από την καταδίκη της θρησκευτικότητας που προάγει θεωρητικά το μάθημα, ως κάτι το τελείως αναχρονιστικό και συνάμα χαρακτηριστικό των πρωτόγονων ή υποανάπτυκτων κοινωνιών. Όμως αποφεύγουν να επισημάνουν τις πιο άρρωστες πτυχές της θρησκευτικότητας σε χώρες «ανεπτυγμένες» του δυτικού κόσμου, που γι αυτούς εν τέλει αποτελούν πρότυπο. Έτσι δεν κάνουν λόγο ούτε βέβαια και αναρωτιούνται πως εξηγείται ειδικά στις παραπάνω κοινωνίες που τις θεωρούν και πρότυπο θρησκευτικής αποδέσμευσης και ελευθερίας, η ανάπτυξη των ανατολικο-φιλοφικών δοξασιών, ή νεοπαγανιστικών αναβιώσεων ή και ακόμα και εσχατολογικών δοξασιών[2] όπου η ανάληψη στους ουρανούς πραγματοποιείται με διαστημόπλοιο σύμφωνα με διάφορες new age αντιλήψεις.

Σημειώνουν πως το μάθημα αποτελεί εργαλείο καταπίεσης άλλων παιδιών με διαφορετικά θρησκευτικά ιδεώδη. Ωστόσο παρόλη την λογικότητα του εν λόγω επιχειρήματος τα νούμερα μελέτης φαίνεται να αποδεικνύουν το αντίθετο μιας και από τότε που με μια απλή γραπτή δήλωση ο μαθητής μπορεί να απαλλαχτεί δεν παρατηρήθηκε αυξημένος αριθμός μαθητών που απέχουν αλλά αυτό το ποσοστό κυμάνθηκε από 1,5% έως 3% ανάλογα με την περιοχή. Να σημειώσουμε ότι με βάσει στοιχεία του έτους 2008-2009 στο σύνολο των μαθητών οι αλλοδαποί μαθητές ήτανε το 10% (περίπου 130.000), και αυτήν ακριβώς την περίοδο ο μέσος όρος των απαλλαγών κυμάνθηκε στο 1%.[3]. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το μάθημα των θρησκευτικών παρακολουθούμενο σχεδόν τελικά καθολικά, συμβάλλει στην κατανόηση και την προσέγγιση των μαθητών διαφορετικών δογμάτων και μάλλον ενώνει παρά διχάζει, μειώνοντας τις αντιθέσεις και ευνοώντας την αλληλοκατανόηση.

Επίσης σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες πλην τριών της Γαλλίας, της Φύρομ και της Αλβανίας έχουν ο μάθημα στα ωρολόγια προγράμματα τους[4]. Ειδικά στην περίπτωση της Γαλλίας πληθαίνουν οι φωνές όπου ζητούν το μάθημα πίσω. Επιπρόσθετα να τονίσουμε ότι με βάση έρευνες της ΟΥΝΕΣΚΟ η χώρα μας στην έκταση του μαθήματος των θρησκευτικών στο ωρολόγιο πρόγραμμα την προς μελέτη χρονιά (2008-2009), καταλάμβανε την 13 θέση[5]. Άρα η Ελλάδα πολύ απέχει από το να δεχτούμε το επιχείρημα της υπερβολικής χρήσης των θρησκευτικών.

Το τέλος των θρησκευτικών από την εκπαίδευση όμως θα σημάνει την έναρξη πολλών παραγόντων που θα πρέπει να αναλογιστούμε, αλλά και προβλημάτων που θα προκύψουν. Αν αφαιρέσουμε το μάθημα άρα δεν θα κάνουμε τα παιδιά μας επιρρεπή στην «θεολογία» του οποιοδήποτε; Άραγε η διδασκαλία των θρησκευτικών δεν προφυλάσσει τα παιδιά από επικίνδυνες δοξασίες και πεποιθήσεις κάποιων (δεν εξετάζουμε των ποιων και με τι κίνητρα), και μάλιστα στην τρυφερή ηλικία που βρίσκονται όπου και σχηματίζουν ουσιαστικά την πίστη και την άποψη τους για όλα; Σημειώνουμε εδώ και το όφελος της γνωριμίας των παιδιών με πεποιθήσεις άλλων όπως το Ισλάμ λόγου χάρη ή ο Ιουδαϊσμός που αν δεν υπήρχε το μάθημα θα ήτανε άγνωστοι όροι. Μέσα από αυτήν την γνωριμία δεν προάγεται άραγε η αλληλοκατανόηση και ο σεβασμός των ίδιων των ατομικών ελευθεριών φέρνοντας εγγύτερα διαφορετικούς μαθητές και ανθρώπους;

Να προσθέσουμε και το ιστορικό υπόβαθρο του όλου σκεπτικού αφού αν επιχειρηθεί να σβήσει τελείως η θρησκευτικότητα του μαθήματος τότε πως θα εξηγηθούν βασικά επιτεύγματα και ιστορικά γεγονότα και περίοδοι σε μια Ευρώπη βαθύτατα επηρεασμένη από αυτήν την θρησκευτική αντίληψη; Για να γίνω σαφέστερος πως θα ερμηνεύσουμε τον Φάουστ του Βάγκνερ όπου ο ήρωας πουλάει την ψυχή στον Σατανά με αντάλλαγμα την νιότη του αν δεν το δούμε με Χριστιανικό πρίσμα; Τι αξία πχ θα είχε η ζωγραφική του Μιχαήλ Αγγέλου για την τέχνη ή ο Γοτθικός Ρυθμός στην αρχιτεκτονική αν επιχειρούσαμε να απογυμνώσουμε τελείως το θρησκευτικό τους υπόβαθρο. Προφανώς δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε πολλές εκ των παραμέτρων και των σημασιών τους.

Τέλος να σημειώσουμε ότι από κάποιους επιχειρείται και η μετατροπή του μαθήματος σε καθαρά ιστορικό όπου η παράθεση των δογμάτων θα είναι ιστορική, περιγραφική χωρίς πνεύμα κατήχησης ή κάτι άλλο. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί μια κεκαλυμμένη προσπάθεια κατήχησης και προσηλυτισμού. Αλλά να επισημάνουμε εδώ τον κίνδυνο να μετατραπεί το μάθημα σε κάτι τελείως νεκρό[6]. Στερώντας την βιωματική προσέγγιση και προωθώντας μια ξερή περιγραφή των θρησκειών θα οδηγηθούμε σε ένα τελείως απονευρωμένο μάθημα χωρίς καμιά βιωματική προσέγγιση εκ μέρους του μαθητή. Το γεγονός ότι οι θιασώτες της παραπάνω αντίληψης υποστηρίζουν μια επιστημολογία με τους όρους της έννοιας της ΚΑΙ πάνω στο μάθημα των θρησκευτικών δεν θα οδηγήσει πουθενά γιατί παραγνωρίζεται ο ιδιαίτερος ρόλος του.

Και για να γίνω σαφής είναι ο χαρακτήρας του μαθήματος τέτοιος που δεν επιδέχεται την κλασσική επιστημολογία. Είναι σαν να προσπαθούμε να εξηγήσουμε κάποιον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο π.χ. με όρους μαθηματικών. Είναι ανέφικτο. Εν κατακλείδι το μάθημα είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητο σε μια κοινωνία όπου πρέπει να υπάρχει αλληλοκατανόηση ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων, εθνικοτήτων, πολιτισμού, σε μια κοινωνία με μαθητές που γνωρίζουν την πίστη του διπλανού τους και την σέβονται, και σε μια παιδία που πέρα από την επιστήμη προάγεται και ο ανθρωπισμός. Ειδικά στις μέρες μας, περιόδου, έντονης δοκιμασίας δομών, και του ιδίου του συστήματος που μεγαλώσαμε το μάθημα με τον βιωματικό τρόπο προσέγγισης του αποτελεί φάρο ελπίδας και αυτογνωσίας και μέσω αυτών του συνόλου.

[1] Πηγή: https://www.cia.gov/library/publication ... -factbook/, Προσπελάστηκε, 11-01-2012.

[2] Pascal Boyer, Και ο άνθρωπος έπλασε τους θεούς, Εκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη, σελ.52.

[3] Πηγή, www.petheol.gr/Seli/Anno/201024.pdf, Προσπελάστηκε, 11-01-2012.

[4] Πηγή, http://www.unric.org/el/, Προσπελάστηκε, 11-01-2012.

[5] Πηγή, Εducation and religion, the paths of tolerance, prospects, quarterly review of comparative, education, vol.XXXIII, no2, p.214, 2003, IBE, UNESCO.

[6] Ρεζίς Ντεμπρέ, Η διδασκαλία της θρησκείας στο ουδετερόθρησκο σχολείο, μετάφρ. Γ. Καράμπελας, εκδ. Εστία, Αθήνα 2004, σσ. 68-132.

Πηγή: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

[Toula]

Μάθημα Θρησκευτικών μέσα στην τάξη

Πολυάριθμες είναι οι αναφορές που γίνονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το μάθημα των Θρησκευτικών, το καθεστώς των απαλλαγών από αυτό και το χαρακτήρα που θέλουμε να έχει. Οι αρθρογράφοι πολλές φορές είναι άνθρωποι που δεν διδάσκουν το μάθημα στα σχολεία και για τούτο αγνοούν βασικά στοιχεία του μαθήματος στην πράξη ή καλύτερα μέσα στην τάξη.

Όσοι έχουμε το προνόμιο ή μάλλον την ευλογία να διδάσκουμε Θρησκευτικά στην τάξη γευόμαστε τους πλούσιους καρπούς της επικοινωνίας με τους μαθητές και μάλιστα για θέματα της πίστης μας και της καθημερινής ζωής που είναι βαθύτατα πνευματικά. Ένα σχετικά μικρό Λύκειο με έξι τμήματα φιλοξενεί τουλάχιστον στα τρία από αυτά από έναν μαθητή του οποίου ο ένας γονιός έχει ήδη μεταβεί στην αληθινή ζωή. Το μάθημα αναγκαστικά επιστρέφει πολλές φορές στη συζήτηση για την αιώνια ζωή.

Τον αρχικό δισταγμό, τα βουρκωμένα μάτια και την απόλυτη σιωπή των συμμαθητών για το θέμα, που είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου, διαδέχεται ο αυθόρμητος καταιγισμός ερωτημάτων. Μας βλέπουν οι νεκροί συγγενείς μας; Εμείς γιατί δεν τους βλέπουμε; Γιατί ο Θεός επέτρεψε τον πρόωρο θάνατό τους; Θα τους ξαναδούμε ποτέ; Ακούνε τις προσευχές μας; Νοιάζονται για μας; Θα ζήσουμε ποτέ ξανά μαζί τους; Και άλλα πολλά παρόμοια. Ο λόγος για την Ανάσταση. Αλλά και την αθανασία των ψυχών. Για την προσευχή που οφείλουμε ως ελάχιστο χρέος για τους κεκοιμημένους συγγενείς μας. Και ύστερα η βεβαιότητα ότι εκείνοι μας βλέπουν και μας περιμένουν. Η προσδοκία της κοινής μας ανάστασης. «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών…».

Και μετά ερωτήματα προσωπικά. Εσείς κύριε πιστεύετε στην Ανάσταση; Η απάντηση, ακόμη κι ο τρόπος που θα ειπωθεί, πείθει ή γεννά αμφιβολίες. Δεν θα ήμουν εδώ, δεν θα είχα τίποτε να σας πω, αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, αν δεν ζήσουμε αιώνια μαζί με τους αγαπημένους μας νεκρούς και τον Χριστό μέσα στην πλημμύρα της αγάπης του Παραδείσου. Και έπειτα «ει Χριστός ουκ εγήγερται κενόν το κήρυγμα ημών, κενή άρα και η πίστις ημών». Πρόσωπα γεμάτα αμφιβολίες, που γεννά η απιστία όλων των γύρω τους, αναζητούν μια αχτίδα φωτός που να δείχνει στην πέραν του τάφου ζωή. Και έπειτα το κουδούνι για το διάλειμμα. Οι «τολμηροί» γύρω από την έδρα. Και η μαθήτρια που δεν έχει πλέον κοντά της τον πατέρα της γεμάτη ερωτηματικά. Ώστε λοιπόν ο πατέρας δεν είναι τόσο μακριά; Και με βλέπει; Με περιμένει;

Την επόμενη ώρα κατά την διδασκαλία φιλολογικού μαθήματος το βλέμμα της μαθήτριας κολλημένο στην εικόνα του Χριστού πάνω από τον πίνακα. Αυθόρμητα κάνει το σημείο του Σταυρού. Η καθηγήτρια την ρωτά αν είναι καλά. Κι εκείνη απαντά: «Καλά είμαι. Πειράζει που έκανα το σταυρό μου;». Στο διάλειμμα η φιλόλογος με ρωτά τι τρέχει. Τίποτε, απαντώ. Κάτι δικά μας…

Του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου, Ορθόδοξος Τύπος, 29/11/2013

http://aktines.blogspot.gr

[Achilleas]

Κάτι ιερό και άγιο προδίδεται.







Αφού δέχθηκε καταιγισμό επιθέσεων στην πρώτη του παρέμβαση του περασμένου Οκτωβρίου για τον χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών ο Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους αρχιμανδρίτης Βασίλειος Ιβηρίτης (Γοντικάκης), παρενέβη και πάλι με κείμενο πνοής, που είδε το φως τον περασμένο Ιανουάριο.

Με το νέο κείμενό του ο σεβαστός Προηγούμενος απευθύνεται αδιακρίτως προς όλους τους θεολόγους και τοποθετεί το περιεχόμενο και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος εκεί που πραγματικά οφείλει να είναι: Να βλέπει το παιδί έτσι όπως είναι, «αετό του πνεύματος», και όχι «σαν πουλερικό, για το κοτέτσι του συστήματος». Ελάχιστα αποσπάσματα παραθέτουμε στη συνέχεια από το εξαιρετικό αυτό κείμενο, που θα μπορούσε να αποτελέσει άριστο οδηγό για τη συγγραφή οποιουδήποτε Νέου Προγράμματος Σπουδών. Ιδού τι γράφει ο Αγιορείτης Προηγούμενος:

«Δεν ασχολούμαι απλώς με το φαινόμενο θρησκεία. Δεν έχω μπροστά μου σπουδαστές θρησκειολογικών απασχολήσεων.

Αλλά έχω ευαίσθητα πλάσματα που θέλουν να ζήσουν.

Οφείλω να τους προσφέρω την κατάλληλη τροφή για να αναπτυχθούν και τα παιχνίδια για να παίξουν. Δεν τους εκθέτω ο,τι κυκλοφορεί στη θρησκευτική αγορά για να διαλέξουν μόνα τους. Απομακρύνω όλα τα αιχμηρά αντικείμενα για να μην κοπούν παίζοντας, και όλα τα φάρμακα για να μη δηλητηριαστούν δοκιμάζοντας...

Συμπερασματικά: Με την ορθόδοξη εμπειρία και ζωή, το ομολογιακό μάθημα είναι ανοικτό και απεριόριστο. Το ανοικτό ανθρωπίνως είναι το κλειστό και ανυπόφορο...

Θρησκευτικά για όλους είναι η έκπληξι της αγάπης, της ταπεινώσεως του Θεού Λόγου, που θεώνει τον άνθρωπο. Θρησκευτικά για κανένα, η βάναυση επέμβασι του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο».

Καί καταλήγει το εμπνευσμένο κείμενο του Προηγουμένου π. Βασιλείου με τα εξής: «Από αγάπη προς τις ευαίσθητες ψυχές, όπου γης, που πονούν και διψούν την αλήθεια της ελευθερίας· και από σεβασμό προς αυτούς που πολτοποιήθηκαν – και πολτοποιούνται – από τους ολοκληρωτισμούς του ψεύδους, είναι καλό να σεβαστούμε την αγιότητα της ζωής του ανθρώπου όπως την έπλασε ο Θεός».

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΑΘΩΣ

ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΤΗ 25-9/8-10-2012

Πηγή: http://malakontas.blogspot.gr