Δημοσίευσηαπό Sparrow » Κυρ Ιούλ 24, 2016 4:44 pm
Είπες. Μιας άλλης Ρωσίδας κοπέλας που είναι σωσίας της πρώτης κσι μάλιστα είναι και φίλη της....Να τον ωθήσω να ξεκινήσει να μιλά μαζί της;
Ο άνθρωπος εκτιμά τα πιστεύω ανθρώπων που νιώθει οτι τον αγαπάνε... Αυτό εκμεταλλεύονται ιδιοτελώς οι προσηλυτιστές... Θέλει να τους εμπιστευτεί επειδή έδειξαν να συμπάσχουν...
Το να του προτείνεις να κοροϊδέψει τον εαυτό του, και όχι απλώς να συναινείς αλλά να το προτείνεις σαν συγγενείς, αν έχει λογική, θα χάσει απο μέσα του την εμπιστοσύνη στην αγάπη σου...
θα καταλάβει γιατί το κάνεις και θα νιώσει οτι είσαι έτοιμος να του προτείνεις να εξαπατήσεις τον πόνο του, την συνείδηση του μόνο για ξεκόψει απο τους ιεχωβάδες....
Ταυτόχρονα οι ιεχωβάδες με τις σεμνοφανείς προτάσεις τους θα φανούν πιο αληθινοί και αξιόπιστοι. Είναι πολύ ισχυρό το συναισθηματικό σοκ του...
Τι πρέπει να κάνει ένας Χριστιανός? οτι και ένας αδερφός... μιλήσατε για τους ιεχωβάδες πιο πολύ απο το πως νιώθει ή τι θα κάνει για να την ξεπεράσει ή γενικώς περισσότερο απο οτι για την συναισθηματική υποστήριξή του επι του θέματος?
Αυτό εκμεταλλεύονται και εκείνοι... Προσφέρουν στήριξη ψυχολογική ώστε να τους συμπαθήσεις και να εμπιστευτείς την πίστη τους. Ο Χριστιανός είναι αυθεντικός όμως... Μην κάνεις το ίδιο μόνο και μόνο για να μην πάει με αυτούς...
Δώστου να καταλάβει οτι ενδιαφέρεσαι για την ψυχική του κατάσταση στο παρόν, οτι συμπάσχεις.... Ο Χριστιανός ενδιαφέρεται άνευ όρων... άλλωστε θέλει να τους ακολουθήσει εξαιτίας των ψυχικών ζυμώσεων του τραύματος αυτό είναι η συνέπεια και όχι η αιτία. Η αιτία είναι οτι πληγώθηκε και δεν έχει που να πιαστεί.
Για την ψυχή πολύ παρόμοιο να είσαι αποφασισμένος να κάνεις κάτι με το να το κάνεις...Δεν έχει τόση σημασια τι φαίνεται έξω όσο τι συμβαίνει μέσα σου...Ο Θεός ξέρει πως νιώθει και τι συμβαίνει, εσύ απλώς προσευχήσου αλλα μην κάνεις κήρυγμα... Δείξτου οτι έχει τον αδερφό του κοντά του για συμπαράσταση...
θα καταλάβει μόνος του μακάρι, οτι ο Χριστιανισμός δεν είναι κηρυκολογία, αλλα αγάπη στην πράξη άνευ όρων. Μια ψυχική ανωριμότητα σε συνδυασμό με το τραύμα τον οδήγησαν εκεί... Προέχει το τραύμα που ζητάει αγάπη και όχι κήρυγμα...
Η ωριμότητα έρχεται μόνη της όταν καταλάβει κανείς τι είναι σημαντικό.
Πές του οτι αξίζει ο ίδιος όση αγάπη νιώθει, αλλά αφού εκείνη δεν την αποδέχθηκε , άρα δεν ενδείκνυται τέτοιας συναισθηματικής επένδυσης απο τον ίδιο. (απο εκείνη που χώρισε)
Για αυτό στεναχωριέται, γιατί νιώθει οτι όλη η αγάπη του πήγε στα σκουπίδια... πες του οτι έχει την ίδια αξία ακόμα, και ότι ένιωθε για αυτήν δεν ήταν δικά της αισθήματα, αλλά δικά του... Εκείνη δεν έχει την αποκλειστικότητα στην ψυχή του με το ζόρι... Και οτι μπορεί πάντα να τα επενδύσει σε άτομα που τα αποδέχονται αυτά τα αισθήματα...
Και να είναι περήφανος για αυτά και να χαίρεται που έχει τόσο πλούσια καρδιά να φυτέψει σε ψυχές που το επιθυμούνε.
Το αντίθετο δηλαδή απο αυτό που σκέφτηκες να τα πετάξει κάπου αλλού πρόχειρα όπου βρεί σαν να μην έχουν αξία... Σαν η παραγωγή της ψυυχής το να είναι παλιόχαρτα... Έτσι νιώθει ήδη...
Γιατί διδασκόμαστε να είμαστε ελείμονες, να μην απατάμε, εξαπατάμε κ.α? για να μην συμπεριφερόμαστε λες και η ψυχή του άλλου είναι παλιόχαρτο... Μέσα απο καθημερινά πράγματα.
Τι πειστικότητα έχει να του πεις να παραμείνει Ορθόδοξος δίχως να του δείξεις στην πράξη τον σεβασμό που αξίζει η ψυχή του, και να συνέλθει καταλαβαίνοντας το?
Θες να μείνει Χριστιανός, δείξτου τι κρύβεται πίσω απο αυτόν... μην του προσφέρεις λέξεις, αλλά καρδιά χωρίς όρους.
Το μόνο που θα του έλεγα για τους ιεχωβάδες είναι πως τους θεωρώ λάθος, και μην βιαστεί να πάρει καμία απόφαση μέχρι να νιώσει καλύτερα, οτι δεν είναι σύμπτωση που τους μιλά τώρα που είναι πληγωμένος, και να μην τους αφήσει να εκμεταλλευτούν την λύπη που του προκάλεσε εκείνη, σαν τα κοράκια που μαζεύονται στις πληγές...
Οτι η συναισθηματική ανάρρωσή του έγκειται στο να καταλάβει πως τα αισθήματα που έχει στην καρδιά του για εκείνη είναι απο τον ίδιο γεννημένα, η δυνατότητα να εμφανιστούνε αυτά τα πολύτιμα αισθήματα είναι δική του και απλώς τα έδωσε σε εκείνη... δεν χάθηκαν, δεν της ανήκουν, αλλά του ανήκουν και προορίζονται για κάποια που θα συμπέσει να τα προκαλέσει αλλά και ταυτόχρονα να φανεί αποδεχτηκή για αυτά.
Αν ήμουν στην θέση του και μου πρότεινες κάτι τέτοιο για την φίλη της, δεν θα μιλιόμασταν μέχρι να μου έλεγες συγνώμη... και θα σε ρώταγα γιατί ζητάς συγγνώμη... και θα έπρεπε να έχεις την απάντηση για ξανάνιωθα οτι με σέβεσαι...
Σορρυ αν ήμουν καυστικός, αλλά αυτά πιστεύω και ελπίζω να σε βοηθήσουν να προσφέρεις άξια βοήθεια στον αγαπημένο σου αδερφό σου, που σίγουρα σε χρειάζεται δίπλα του την παρούσα εξαιρετικά δύσκολη στιγμή για εκείνον...